6Erg trots ben ik niet9 OOP 4 Voor mezelf heb ik gewonnen' PORTIE NASI ZET VAN BENTHEM OP GOEDE SPOOR {'Evert is de grootste op natuurijs'' klimmende rente en toch dagelijks opvraagbaar. luwe LPG-klant ig a.s. een verenigde spaarbank IDEELTOTRUIM F3.400, llliill IDEELTOTRUIM F2.760, ELTOT RUIM F1.300,- WINNARES TINEKE DIJKSHOORN-OLSTHOORN: 01150-20136 raties, Auto- tcamera s, It.v.'s iMntofliuurt htheek te huur vanaf ]na "Star Wars" en I» strikes back" nu: URNmijED! 't Is Essodie 't doet. (ESSO REIN JONKER ZEER TEVREDEN MET TWEEDE PLAATS: A60 Van een onzer speciale verslaggevers LEEUWARDEN - De 33-ja rige Tineke Dijkshoorn-OIs- thoorn viel bijna van verba zing - en ook pure uitputting - van haar schaatsen. De moeder van drie kinderen uit Schipluiden won name lijk gisteren de veertiende Elfstedentocht bij de vrou wen. Terwijl haar echtgenoot nog bezig was aan de toer tocht, gleed de huismoeder over de finish op de Bonke- vaart in Leeuwarden. „Tot nu toe heb ik echt niets be reikt in het schaatsen. Bij het NK marathon in Giet hoorn werd ik tiende. Dus dat stelt niet zo veel voor", zo overzag Tineke Dijkshoorn- Olsthoorn haar plotselinge sprong uit de anonimiteit. „Nee, je kan mij - tot mis schien vandaag - geen bij zondere schaatster noemen", liet zij misschien ten over vloede nog weten. „Ik heb nooit wat gepresteerd". Nu, dat laatste is sinds gisteren drastisch veranderd. Maar erg trots was Tineke Dijk- shoorn-Olsthoorn niet op haar prestatie. „Ik heb het laatste stuk helemaal niet meer geschaatst. Vanaf Dokkum was ik alleen nog maar in staat om hard te lo pen. Vanaf de kant werd me verteld dat Betty Westerveld achter me aanzat. Dat sti muleerde me om door te gaan, maar eigenlijk kon ik geen stap meer verzetten. Zo kapot zat ik. Vandaag heb ik gezien wat zwarte sneeuw is. En ik moet zeggen dat ik hoop dat nooit meer mee te maken. Verschrikkelijk". Tineke Dijkshoorn-Ols- thoorn bekeek haar bran dende voeten nog eens. De afgelopen zomer fietste ze wel over afstanden van 200 kilometer en probeerde ze de halve marathon. „Mijn grootste wens is nu een klein bakkie koffie". 'Ik heb echt gehuild' Van een onzer speciale 'verslag gevers LEEUWARDEN - Op het onderduikadres, dat Evert van Ben them dinsdag uitkoos om aan de aandacht te kunnen ontspannen, bestelde hij een portie nasi speciaal. Het met sambal zwaar gekruide gerecht be schouwt de, sinds giste ren voor de tweede ach tereenvolgende maal, winnaar van de Elfste dentocht als het ideale voedsel om reserves op te bouwen voor het volbren gen van de 'Tocht der Tochten'. Geen moderne sportvoe ding, geen wonderdrankjes, maar gewoon dus nasi spe- :iaal met een stokje sateh. ,Dat hete van die sambal, dat loet me goed. Onderweg heb It ook nog koude nasi gegeten. Ik kan dat goed verdragen". iees Evert van Benthem sprak iet uit met een van emoties lees geworden stem. Volko men beduusd was hij, toen hij 700 meter van de finish bij iet ronden van de laatste oocht naar de Bonkevaart in Leeuwarden besefte, dat hij na Arnhemmer Koen de Ko ning en Auke Adema geschie denis ging schrijven door te zegevieren en op die manier zijn rijk van Elfstedentocht winnaar te behouden. „Dit is het mooiste wat er is", snikte als eerste reactie uit. Hij legde die laatste meters af als Hennie Kuiper bij het wereld kampioenschap in het Belgi sche Yvoir. Omkijkend, de vuisten gebald naar de overi gens onzichtbare Rein Jonker, de 35-jarige uit Grouw, die het langst het spoor van de ontke tende veehouder uit Sint- Jansklooster had kunnen vol- Iljer „Ik ben veel blijer dan vorig laar. Zeker, omdat ik dacht tot na die 200 kilometerrit in Zevenhuizen de bron ver leeg was. Toen die vier (Hoekstra, Kooiman, Bouma en De Vries, red) al zo vroeg weg waren, zag ik het eigenlijk niet meer zitten. Ik zat in een hele rare groep. Niemand wilde echt rij den". Evert van Benthem :g nieuwe moed na het klunen in Bolsward. „Toen tem Prinses Magriet en Pieter van Vollenhoven huldigen Evert van Benthem op de Bonkevaart. kon ik me naar voren wer ken". Dat resulteerde in het feit dat hij als laatste de sprong maakte naar de inmid dels tot acht man uitgegroeide kopgroep. Dat gebeurde tussen Harlingen en Franeker. „Ik had dinsdag de Blikvaart nog verkend. Daar was het ijs van slechte kwaliteit. Dus ik moest wat ondernemen, anders loop je het risico dat je door ande ren onderuit gaat", aldus Van Benthem, die zich tijdens de eerste 100 kilometer van de tocht langs de elf Friese steden bewust rustig had gehouden. Nerveus „Ik hoefde niet zo nodig te winnen. Ik wilde het op mijn gemak aanzien. Er rustte toch een enorme druk op mij. Vorig jaar heb ik de nacht voor de start rustig geslapen. Nu deed ik geen oog dicht". Ondanks zijn behoudende instelling werd Evert van Benthem knap nerveus, toen hij door kreeg dat de vier een voorsprong van meer dan vijf minuten hadden opgebouwd. „Dat gaf een rot tig gevoel. Maar ik voelde me niet genoodzaakt om op dat moment initiatieven de ne men. Er zaten genoeg andere kanshebbers bij mij in de buurt. Ik vond dat die maar het sein moesten geven dat er gereden moest worden". Het op zuinig schaatsen leverde voor Van Benthem rendement op. „Ik heb na Bolsward geen enkel moeilijk moment gehad. Ik had veel over". Ontspannen Dat bleek eigenlijk bij de start al. Terwijl de horde van zo'n 250 wedstrijdrijders uit de kooi stormde, besteedde Van Benthem de meeste aandacht aan het massaal opgekomen publiek. Zwaaiend naar de mensen rond De Zwette, begon Van Benthem ontspannen aan zijn wedstrijd. „Het publiek heeft me naar deze overwin ning gedragen. Geweldig, wat een aanmoedigingen ik heb gekregen", zo bedankte de op nieuw met nummer 13 ge tooide Van Benthem de schaatsgekke toeschouwers, die met honderdduizenden het parkoers traceerden. Na de eerste twee uur in het donker („Altijd lastig. Al konden we nu door de volle maan meer zien dan vorig jaar") begon de 27-jarige Evert van Benthem aan zijn triomftocht door het Friese, vergeleken met 21 fe bruari 1985 meer winterse, landschap. Stiller Zijn echtgenote Janette: „Ik wist dat hij een kans maakte. Niet alleen was hij, sinds hij hoorde dat de Elfstedentocht doorging, veel stiller dan an ders, maar ook de oostenwind speelde hem in de kaart. Evert is op zijn best als hij tegen de wind in moet". Van Benthem heerste als een echte schaats- vorst. Eerst alleen, daarna in het gezelschap van Jonker, die zich bij Dokkum bij de leider voegde. Op de terugweg naar Bartlehiem schoof Jonker on deruit, maar Van Benthem kon het zich veroorloven de kok van een bejaardentehuis terug te laten komen. „Ik wilde graag iemand bij me hebben. Rein heeft zijn werk goed gedaan". Van Benthem duldde het gezelschap van Jonker tot on geveer zeven kilometer voor de streep. Daarvoor had hij zijn kruik met drinken nog ge deeld met Jonker. „Ik had ge- Evert van Benthem (13) samen met Rein Jonker op weg naar de eindstreep in Leeuwarden. noeg, dus daar maak ik geen probleem van. Maar op een bepaald moment begon ik te merken dat Jonker verzwakte. Ja, en toen ben ik gegaan. Als je aan de leiding rijdt, beschik je namelijk nauwelijks over informatie. En ik was bang dat de achtervolgers bij ons zouden komen. Daarom heb ik Jonker ook steeds aange spoord. 'Rijden, rijden', schreeuwde ik tegen hem. Hij was op. En dan moet je beslui ten". Gehuild Van Benthem soleerde op die manier naar zijn tweede zege. „Op het moment dat ik die laatste bocht om kwam, kon ik het niet geloven. Daarom keek ik steeds om. Ik heb echt gehuild". Dat waren de emoties van de winnaar, maar weer met beide benen op de grond bleef Evert van Ben them toch weer de nuchter heid zelve. „Er verandert niet zo veel voor mij. De boerderij en de koeien blijven op de eer ste plaats staan. Daarmee moet ik mijn brood verdienen. Misschien dat er na vandaag Van een onzer speciale verslaggevers LEEUWARDEN - Jaap Nassette, de verzor ger van de ploeg van de tweevoudig Elfste dentocht-winnaar, weet niet wat hij met zijn pupil uit Sint-Jansklooster aan moet. „Het wordt een beetje angstig. Evert heeft nu drie ritten van 200 kilometer gereden en hij heeft ze alle drie gewonnen. Ik vraag me af waar het ophoudt". De Amsterdammer doelde op het feit dat Van Benthem, gisteren definitief toegetreden tot de galerij van nationale beroemdheden, naast twee Elfstedentochten afgelopen vrij dag ook nog eens de Rottemerentocht nabij Zevenhuizen op zijn naam schreef. „Hij be schikt over meer klasse dan ik gedacht had. Die rit in Zevenhuizen heeft hem toch veel pijn gedaan. Hier na de finish kon hij niet op zijn benen blijven staan. Z'n knieën hielden het niet meer. Maar in de race zelf geeft hij niet op. Dat tekent zijn karakter. Een vech- tertje". Volgens Nassette heeft Van Benthem alles mee voor het presteren in een tocht als die van gisteren. „Hij staat op een paar kromme staken, hij is niet groot en hij is niet zwaar. En het belangrijkste: bij het klunen gaat het van takke-takke-tak. Dat felle. Echt, hij is voor dit werk geboren". Egbert Vossebelt, de 52-jarige veteraan uit Ermelo, kan die stelling van Nassette in het geheel onderschrijven. „Als we volgend jaar weer een Elfstedentocht rijden, dan wint Van Benthem weer. Van Benthem heeft het voor deel dat hij laat met schaatsen is begonnen. Hij heeft nog natuurlijke reserves. Hij kan op dit niveau nog een paar jaar mee. Dries van Wijhe had dat in zijn tijd ook, maar Van Benthem is toch completer. Hij kan sprinten, hij kan meerijden zoals vandaag in het begin, en hij kan demarreren. Van Benthem is voor mij de grootste op natuurijs". Richard van Kempen, de leider in het ma rathonklassement en de afgelopen maanden vaak tegenstander van Van Benthem op de Nederlandse kunstijsbanen, had enorme be wondering voor de tweede achtereenvol gende overwinning van zijn concurrent. „Ik geloof dat, zodra er marathons over 150 ron den in plaats van 100 worden gereden, Van Benthem ze allemaal zou winnen. Die man is zo verschrikkelijk sterk. Ik word er koud van". Dat Van Benthem zijn reputatie op het kunstijs niet helemaal heeft waargemaakt, ligt volgens Van Kempen aan het feit dat de veehouder scherpte mist in de bochten. „Hij is daar niet zo handig in. Hjj rijdt te breed. En op de rechte stukken moet hij dan te veel kracht geven om bij te blijven. Dat is zijn probleem". Hans Bouma, één van de vier schaatsers die bij het opkomen van de zon na de passage van Staveren in de aanval ging, kreeg onder weg al veel bewondering voor Van Benthem. „Hij was echt de leider. Toen we met negen man bij elkaar zaten, zat hij iedereen op te zwepen. Zo van: 'rijden, doorrijden'. Hij reed van voor naar achter in onze groep om ieder een te blijven motiveren. Van Benthem was en is echt de sterkste". meer aan mij getrokken wordt door de commercie, maar ik ben gewoon Evert van Ben them, veeboer uit Sint- Jansklooster. Afgelopen jaar werden mij gouden bergen toegedicht, maar dat is beslist niet uitgekomen. Ik ben van die eerste overwinning niet slechter geworden. Dat zeker niet. Misschien dat er nu nog meer uitkomt, maar ik blijf selecteren. Ik laat me niet gek maken". Van een onzer speciale xxrslaggevers Leeuwarden - Hubert van Duim bleek te hebben ge leerd van zijn te vroege vluchtpoging tijdens het nk marathon in Giethoorn, maar Was gisteren toch kansloos voor de eindoverwinning in de veertiende Elfstedentocht. De Friese onderwijzer keek to kat uit de boom en bleef in luwte van de verschillende kopgroepen schaatsen. Een be slissende demarrage kon Van tor Duim echter niet plaatsen. Laarvoor ontbrak het hem toch aan voldoende kracht en koersinzicht. De achtste plaats toor Hilbert van der Duim ag er echter zeker wezen. „De eerste twee uur had ik tot erg moeilijk", aldus de voormalige wereldkampioen all-round. „Het was pikdonker vo de scheuren in het ijs wa ren verradelijk. Ik ben wel 'ton keer gevallen. Bovendien toeeg ik een kapotte schaats. Had ik die pech niet gehad, dan was ik zeker voorin geble ven. Het moeilijke van dit soort tochten is het gebrek aan overzicht. Je kunt je nergens naar richten en bent aangewe zen op zeer summiere infor matie. Toch blijft het een schitterend evenement. De volgende keer doe ik weer mee". Rein Jonker, de tweede grote man achter Evert van Benthem, was zeer tevreden. De 35-jarige kok uit Grouw maakte in Dokkum een zware val, maar klampte later bij Van Benthem aan. Jonker: „Ik voelde me aanvankelijk sterk, maar in de eindfase moest ik Evert laten gaan. Ik had een voudig geen kracht over om voldoende kopwerk te ver richten en toen Evert demar reerde, was ik kansloos. Voor mezelf heb ik deze tocht ge wonnen". „Ik weet dat een tweede plaats in de sport het grote pu bliek niet zo aanspreekt, maar voor mij persoonlijk betekent die tweede plaats zeer veel. Ik heb alles gegeven, maar had geen energie om de tocht te winnen". Lag de overwinning van Evert van Benthem in de lijn der verwachtingen en was de tweede plaats van Rein Jonker een verrassing in zakformaat, de derde plaats van Robert Kamperman had de allure van een regelrechte sensatie. De 39-jarige architect uit Almere- Haven bleef er zelf bijzonder nuchter onder. „Goede voe ding, dat heeft me zo ver ge bracht," sprak Kamperman. „In het klassement van de KNSB kom ik niet voor, maar vandaag voelde ik me beres terk. In het eerste deel van de tocht heb ik het rustig aan ge daan en een reserve opge bouwd. Dat kwam me in de fi nale goed van pas, al bleven Evert van Benthem en Rein Jonker onbereikbaar voor mij. Een derde plaats, ik kan het nog niet helemaal vatten". Een favoriet, die gisteren in het geheel niet in de uitslag voorkwam, was Jos Niesten. De Heemskerker, vorig jaar tweede in de Elfstedentocht, raakte betrokken bij een val partij, waarbij hij de Drielse marathonschaastser Dries Kasper over zich heen kreeg. Niesten vervoegde zich bij een EHBO-post en daar werd ge constateerd, dat zijn rechter arm uit de kom was geschoten. Hevig teleurgesteld bracht Niesten zijn relaas. „Ze hebben aan me zitten trekken en rukken, maar die arm zat goed verkeerd", sprak de bollenkweker. „Onder nar cose hebben ze in het zieken huis de zaak weer in orde kun nen krijgen. Ik ben erg teleur gesteld, ja. Voor mij was dit één van de laatste kansen om een Elfstedentocht te winnen". In tegenstelling tot Niesten, die uit overmacht de race moest staken, wilde Jan Kooi man wel de hand in eigen boe zem steken. Kooiman, vorig jaar onzeker in de eindsprint en eindigend als vierde, zette ook deze keer de aanval te vroeg in. „Op de Dokkummer Ee heb ik de slag verloren", al dus de inwoner van Ammer- stol. „Ik hoorde op een gegeven moment dat Arie Kooyman en Frans Kuiper vooruit waren en ben in een groep over hen heen gegaan. Er werd ge schreeuwd dat we vier, vijf, zes minuten voorsprong had den en toen geloofde ik in een overwinning". „Maar bij die gedachte heb ik kennelijk zoveel krachten verspeeld, dat ik mezelf later in de wedstrijd tegenkwam. Ik was echt kapot en kon niet meer op kop meerijden. Vorig jaar was ik trouwens heviger teleurgesteld dan nu. Toen zat ik er dichter bij". (ADVERTENTIE) De Patentrekening een nieuwe spaarvorm met een rentevergoeding die oploopt naarmate u meer spaart. Zelfs tot 53A% over uw volledige spaarsaldo. Bovendien wordt de rente tweemaal per jaar bij geschreven. Met de Patentrekening haal je méér uit je spaargeld. INLICHTINGEN. DISTRICTSKANTOREN BREDA. CATHARINASTRAAT15. TEL 076-284000. GOES, GROTE MARKT 40, TEL 01100-30870.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 7