De navel van
Elfstedentocht
Brabant Boppe en half Steenwijk wakker
Hamelink komt tien minuten te kort
Kimswerd: klunen en lauw water
BELG W\
Zoalvoi
in Heint
DE STEMSOO^C ELFSTEDENTOCHT '86
HARDNEKKIGE
Saronni cui
Engels voel
Titelstriji
bandstote
DONDERDAG 27 FEBRUAR11986
T48 PAGINA SPORT 4
ENTHOUSIASME IN BARTLEHIEM
NIET TE STUITEN
In avonduren
veel uitvallers
bij Bartlehiem
LEEUWARDEN - Op de vraag of het niet on
verstandig van hem was om dit jaar de elfste
dentocht te gaan rijden antwoordt Gerd-Jan
Schriek uit Oosterhout volmondig 'ja'.
Prins Willem
Alexander
haalt einde
EEN GROOT 'FIST' IN HET HOGE NOORDEN
DONDERDAG 27 FEBI
•S-HEERENBERG -
zoen slechts zelden op j
Van een onzer
speciale verslaggevers
LEEUWARDEN - „Evert,
Evert", dreunt het over de
koude vlakte rond de Bon-'
kevaart. Er is maar één win
naar in de Elfstedentocht.
Als het mannetje uit SL-
Jansklooster de kant wordt
op getrokken en haast naar
boven wordt gedragen door
de menigte die zich rond de
finish heeft verzameld, is er
even nauwelijks aandacht
meer voor de wedstrijdrij
ders die hij direct in zijn
kielzog had. De politie
waarschuwt voor de zoveel
ste keer het publiek, dat zich
achter de eindstreep op de
Bonkevaart heeft opgesteld,
voor het ijs: „Het is al 30
centimeter gezakt en er
staat ruimschoots water op,
ondanks alle voorzorgs
maatregelen.
Enkele minuten na de
overtuigende overwinning
van Van Benthem zijn er
tien andere wedstrijdrijders
over de streep. De enige die
een ovatie krijgt in de orde
van grootte van die van Van
Benthem is de nummer acht,
de voormalige Europese en
wereldkampioen Hilbert
van der Duim. De enige
woorden, die de Fries kan
uitbrengen als hij de kant
opklautert, zijn: ,,'t Was
sweer". Hoe 'sweer', het was
af te lezen van de gezichten
van de wedstrijdrijders die
na hem komen. De mensen
zijn letterlijk en figuurlijk
kapot. „Mijn bed", roept een
Fries in een gescheurd geel
wedstrijdpak waar bevro
ren bloed aan kleeft. De
laatste meters klunen naar
het allerlaatste stempel-
hokje lij kt velen te zwaar.
Dat geldt ook voor Frans
van den Berg uit Krabben-
dijke. Gewikkeld in een de
ken en ondersteund door een
EHBO-man komt hij aan
wal. Zijn gezicht is rood van
vermoeidheid en kou en
zwart van het vallen. Voor
hij het verlossende stempel
op zijn kaart heeft staan,
Piet Hamelink, de
frietbakker uit Terneu-
zen: „Er lag te veel zand.
Zoveel zand".
- FOTO DE STEM/CORJ.DE BOER
kan hij geen woord uitbren
gen. En dan: „Helemaal ka
pot". Enkele minuten later
heeft hij weer adem. De 34-
jarige Zeeuw eindigt dit jaar
op de 25e plaats, vorig jaar
op de 32e. De tijd van de man
uit Krabbendijke: 7.12.51,
net voor landelijke bekend
heden als Iep Kramer en
Harm van der Pal.
Tevreden? „Nee", zegt
Frans hijgend maar reso
luut, „halverwege had ik
nog het idee dat ik bij de
eerste tien zou kunnen ein
digen. Ik reed bij Van der
Duim en Ruitenberg". Een
aantal valpartijen deed hem
de das om. „Er lag te veel
zand. Zoveel zand. En steeds»
maar dat lopen in een soort
maanlandschap". Na de zo
veelste valpartij kon hij niet
meer aanhaken bij de rij
ders die later bij de eerste
tien zouden eindigen. Bij
Sloten, na de eerste 40 km,
werd hij bevangen door de
kou. In de drukte rond de fi
nish wil hij nog maar één
ding. Naar huis.
Hoewel niet tevreden
heeft Van den Berg het er
toch beter afgebracht dan de
enige andere wedstrijdrijder
uit Zeeuwsch-Vlaanderen.
De Terneuzense frietbakker
Piet Hamelink haalt de li
miet niet. Als hij de kant
van de Bonkevaart op klau
tert, is elf minuten geleden
de laatste stempel uitge
deeld aan een wedstrijdrij
der. Applaus kreeg hij wel,
want Evert van Benthem zit
al geruime tijd in de warme
Frieslandhal.
„Jammer", zegt Hame
link, maar gedurende zijn
tocht wist hij al dat zijn tijd
voor wat deze Elfsteden
tocht betreft was verstre
ken. Hamelink moest na 80
kilometer zijn kromme
schaats laten bij buigen. Hij
was inmiddels al een keer of
tien gevallen. Zand op het
ijs, kistwerken, zoals de
Friezen vastgevroren ijs-
schotsen noemen, en diepe
scheuren bezorgden veel rij
ders overlast. Wie zelf niet
onderuit ging, werd wel
meegesleurd in de val van
een ander. Verscheidene rij
ders liepen ook beenwonden
op van de schaatsen van an
deren. Een aantal toerrij
ders is al binnen als Hame
link de laatste meters naar
de bus aflegt. Zijn scheve
schaats kostte hem ruim
tien minuten. De minuten
die hij tekort kwam om zijn
laatste stempel te kunnen
halen.
Veel meer dan een paar
minuten schoten Cor Muller,
Fop Fonteijne en Piet van
den Aarden uit Haamstede
tekort. Muller en Fonteijne
kwamen bijna een uur na
sluiting binnen, Van den
Aarden, Steenbergenaar
van geboorte, deed er nog
een kleine 25 minuten langer
over. Toch is het trio, vol
gens Van den Aarden, niet
ontevreden. „Vorig jaar de
den we nog aan de toertocht
mee. De tijd die we toen
wegzetten, hebben we nu
ruim verbeterd, en dat is,
met slechter weer dan in '85,
toch wel een hele prestatie".
Van een onzer speciale verslaggevers
BARTLEHIEM - Toiletpapier teveel, net als blaasor-
kesten. Bartlehiem is Elfstedentoehtsfeer ten voeten
uit. Uit het vlakke, lege Bildtland komen de duizen
den aangesneld, aangesukkeld, aangestrompeld. Het
ijs was slecht, met zand erop dat de ijzers afstompt, de
wind was koud en pal tegen, het lange stuk naar Dok-
kum en terug wacht nog voor ze, opnieuw op Fries-
lands beroemdste ijskruispunt, eindelijk de verlos
sende afslag richting Oudkerk en Bonkevaart kunnen
nemen.
Dan komt het karakteris
tieke hoge bruggetje in zicht,
bijna doorbuigend onder een
woest hossende en juichende
'Afzien van Leeuwarden tot Leeuwarden'
(ADVERTENTIE)
Niet toepassen op de beschadigde huid of
bij onderhuidse bloeding (bloeduitstorting)
Van een onzer
speciale veslaggevers
LEEUWARDEN - Bij tiental
len tegelijk werden woensdag
avond rond 21.00 uur bij Bart
lehiem toerschaatsers van het
ijs gehaald. Veel deelnemers
aan de Elfstedentocht waren
er dermate slecht aan toe, dat
het organisatiecomité vanuit
Leeuwarden speciale bussen
inzette om de uitvallers op te
halen.
De EHBO in Bartlehiem
moest zelfs zoveel bijstand
verlenen, dat de post hulp
kreeg van een militaire arts en
een militaire ambulance.
Volgens een woordvoerder
van het begeleidingscentrum
in Leeuwarden hadden de
deelnemers vooral te kampen
met bevriezingsverschijnse
len.
Van een onzer speciale verslaggevers
Hij lijkt wel gek en beaamd dat zelf ook min of meer:
„Ze zeggen dan wel, die elfstedenkoorts, maar als je
het zelf hebt, dan doe je gekke dingen".
De 40-jarige Schriek heeft
afgelopen zaterdag voor het
eerst deze winter even op het
ijs gestaan en is ook op andere
manieren nauwelijks aan
sport toegekomen. Hij tobt
met verschoven wervels en
heeft dit jaar niet kunnen
schaatsen. Toch verscheen hij
vanochtend, met twee broers,
aan de start in de Friesland
hal.
De tocht werd een zeer pijn
lijke. Afzien van Leeuwarden
tot Leeuwarden. „Het werkte
vooral in mijn benen", aldus
Schriek. „Een beetje spijt heb
ik wel, maar ik heb rustig aan
gedaan. Ik heb in iedere plaats
gegeten en gedronken. Je staat
er versteld van hoeveel si
naasappels er onderweg voor
handen waren. Dat moeten die
mensen ka-pi-talen gekost
hebben", aldus Schriek.
De magie die de elfsteden
tocht vorig jaar voor velen
had, na 22 jaar, is er voor de
meeste toerrijders een beetje
af. Die ervaring heeft Schriek
ook, maar hij wijdt de teleur
stelling ook of niet in de laat
ste plaats aan de pijn in zijn
benen. Het is een uur of negen
's avonds als hij aankomt in de
Frieslandhal. Hij zit erbij met
een soort gevoel van 'het is
volbracht'. Lopen kan hij
bijna niet meer, maar dat is
volgende week vergeten.
Gerd-Jan geniet al van de
beelden van de elfstedentocht
van dit jaar. „Vorig jaar heb
Van een onzer
speciale verslaggevers
LEEUWARDEN - Onder
luid applaus en uitbundig
gejuich van duizenden toe
schouwers is prins Willem
Alexander gisteravond om
tien voor tien in Leeuwar
den over de finish gegaan.
De zichtbaar dodelijk
vermoeide prins viel on
middellijk in de armen van
zijn ouders. Koningin Bea
trix en prins Claus waren
om kwart over negen al
per auto bij de Bonkevaart
gearriveerd, in gezelschap
van de Commissaris der
Koningin in Friesland, H.
Wiegel.
Kroonprins Willem
Alexander, nog fit, op
weg naar Leeuwarden.
De prins, die gistermor
gen rond zes uur vertrok,
nadat hij zich onder de
naam W.A. van Buren had
ingeschreven, heeft bijna
16 uur over de Elfsteden
tocht gedaan. Verschei
dene toerrijders, die kort
voor Willem Alexander ar
riveerden, vertelden dat de
prins vooral het laatste
stuk van de tocht grote
moeite had verder te ko
men.
De prins bleef na zijn
aankomst slechts korte tijd
in een gebouwtje bij de fi
nish. Om tien voor half elf
vertrok hij met zijn ouders
per auto naar de vliegbasis
Leeuwarden. Zijn vertrek
werd begeleid door een
schuchter 'Willem - zwar
trijder' van een honderdtal
toeschouwers.
ik hem gereden. Maar dat ge
voel als je Dokkum binnen
komt. dat is een soort arena.
Van de zomer heb ik met mijn
gezin de hele elfstedentocht
met de auto gereden. Van al
die plaatsen heb ik foto's".
Toch is voor de meeste rij
ders die vorig jaar ook van de
partij waren de euforie min
der groot. Adrie de Ruyter uit
Breda mocht dan weliswaar
sneller binnen zijn dan vorig
jaar, hij beleefde de elfsteden
tocht toch als minder in
drukwekkend. „Toen ik vorig
jaar onder de brug van Frane-
ker door reed, had ik tranen in
mijn ogen. Zo enthousiast dat
publiek. Nu ben je daar een
beetje op voorbereid en ga je
zwaaien als je daar passeert".
De Ruyter steekt een zwaar
shaggie op en geniet nog wat
na. „Ik was een uur sneller
dan vorig jaar. Ik moest heel
geconcentreerd rijden. Er za
ten diepe scheuren in het ijs.
Vanochtend moest ik oppassen
voor bevriezing. Dan wrijf je
bijvoorbeeld over je kin en
dan voel je niks meer". Voor
de meeste rijders werd het pas
echt moeilijk na Franeker. De
Dokkumer Ee was verschrik
kelijk slecht en voor de omme
keer in de noordelijkste plaats
van de tocht hadden de rijders
een felle tegenwind.
De voldoening na het uitrij
den van de 200 kilometer is in
de Frieslandhallen bijna tast
baar. Maar wie de rijders de
gele streep op de Bonkevaart
ziet passeren, vraagt zich toch
in gemoede af wat een mens
zichzelf kan aandoen. Ook bij
de deelnemers zijn de twijfels
soms groot. Vooral voor de
start wel te verstaan. Mari
Stevensen uit Heinkenszand is
dan weliswaar zesde gewor
den in Sluis-Brugge-Sluis,
voor de start heeft hij zo zijn
bedenkingen. Hij heeft niet
kunnen slapen die nacht.
Bredanaar Jan van Evelin-
gen had daarvan geen last.
„Vorig jaar kon ik van de ze
nuwen gewoonweg niet sla
pen. Vandaar dat ik gister
avond voordat ik naaf bed
ging twee pils en twee Beeren-
burger heb ingenomen. Mijn
maat die dat dus volstrekt niet
wilde, heeft dat geweten. Hij
heeft de hele nacht wakker
gelegen van mijn gesnurk".
De goede nachtrust is Van
Evelingen in ieder geval goed
bekomen. Hij reed de tocht
naar eigen zeggen 'uitstekend'.
„Ik heb het in 12 uur geklaard,
daar heb ik me echt toe moe
ten zetten overigens. Want ik
wilde per se voor donker bin
nen zijn. Ik had het eerste stuk
met een lantaarn moeten rij
den, en ik wilde niet dat mij
dat ook op het laatste stuk zou
overkomen. Ik wilde per se
zien waav ik mijn schaatsen
weg zette".
Joop van den Enden uit
Breda kende een wat minder
'alcoholische' voorbereiding
dan zijn stadgenoten. Zijn ont
bijt bestond uit een müsli-
koekje en boterhammen. On
danks de zwaardere weersom
standigheden reed hij de tocht
sneller dan vorig jaar.
Voor Jo Remijnsen uit Ber
gen op Zoom hoeft er volgend
jaar niet zo nodig opnieuw een
elfstedentocht te worden ge
houden. „Van Bartlehiem naar
Dokkum dat had geen pest
met schaatsen te maken. Zo
slecht daar". Maar dat neemt
uiteraard niet weg dat ook hij
blij is met het kruisje, de sym
bolische genoegdoening voor
200 kilometer kou en afzien.
Klunen in Kimswerd. Een vast gegeven in de Elfstedentocht.
- FOTO DE STEM/COR J. DE BOER
Van een onzer speciale verslaggevers
KIMSWERD - Het minieme dorpje
Kimswerd, in de schaduw van Harlin-
gen, was gisteren niet anders dan lo
pend te bereiken. Dat gold niet alleen
voor de toeschouwers bij de Elfsteden
tocht, maar ook voor de deelnemers.
Kimswerd, op ongeveer 115 kilome
ter schaatsen van Leeuwarden, staat
traditioneel bekend om het klunen
langs de kerk en door de kern over een
afstand van ruim 250 meter, omdat de
dorpseenden ook twintig graden vorst
de baas kunnen. Een goede traditie is
het plaveien van de weg met matten en
tapijten. Bovendien konden de schaat
sers op hun moeizame weg ook weer
marcheren op de muziek van een
blaaskapel of swingen op de rock and
roll-tonen van radio Fryslan.
Omdat Kimswerd tevens op een punt
ligt, waar, zo leert de ervaring, de
krachten van de minder bedeelde over-
moedigen het beginnen te laten afwe
ten, ligt de EHBO-post van onder an
deren Willem Hansma op een promi
nente plaats in het kluuntraject.
Op zijn hulp was om half vier 's mid
dags, toen al kilometers schaatsers de
eerste hulp-caravan waren gepasseerd,
echter nog maar zeer sporadisch een
beroep gedaan. „Het is tot nu toe bui
tengewoon rustig geweest. We hebben
eigenlijk alleen blaren, een verstuikte
vinger en een enkel schaaf wondje te
behandelen gekregen. We hadden, na
vorig jaar, zeker ook rekening gehou
den met onder meer bevriezingsver
schijnselen. Maar niets van dat alles
hier".
De EHBO-ers en assistenten maak
ten zich overigens erg nuttig door
voortdurend teilen met lauw water
klaar te hebben staan voor de dank
bare deelnemers. Gezien de gulzigheid
kwam voor velen de kluunplek precies
op tijd.
Van een onzer speciale verslaggever
BREDA - Dinsdagavond 23.00 uur op het
station in Breda. Bontmutsen, schaats-
mutsen, beremutsen, Eifstedenmutsen,
maar vooral veel carnavalsmutsen on
derscheiden het Eifstedenpubiiek van
diegenen, die op de laatste trein naar
Roosendaal wachten.
Een gemêleerd gezelschap. Spijbelende
middelbare scholieren, sportveteranen
die zelf mee hadden willen schaatsen
maar niet aan een startkaart konden ko
men en seizoenwerkloze bouwvakkers:
„Maar goed dat ze hem niet in augustus
houden, anders zaten we niet in het
vorstverlet".
Vier Bredase jongens, even zovele li
ters rum. Wat denken ze te zien? Een
aantal kroegen in Leeuwarden. „Een fist
bouwe, eh". Opmerkelijk veel Westbra
banders associëren het feest In Friesland
met carnaval. Dat blijkt niet alleen uit de
mutsen, maar ook de kapellen laten zich
niet onbetuigd. Een combinatie van Spuit
Elluf en de Durpsgasten uit Teteringen
speelt alvast een deuntje op het station.
Het leven is goed, etcetera. Ze zijn voor
bereid op bevroren ventielen. „We heb
ben voldoende materiaal om te smeren",
aldus trombonist Cor Westenbeek.
Als iedereen zijn draai heeft gevonden
in de bus, zijn moonboots en jas uit heeft,
heerst er een sfeer van een eerste klas die
op schoolreis gaat. De chauffeur laat zich
al gauw met Ome Bertus („Ik zit tijdens
de rit meestal voorin") aanspreken. De
eerste blikken bier worden openge
trokken. Berenburg en Bokma ontbreken
vrijwel geheel. Een ander Fries element,
ir. Sipkema, wordt op de radio onderbro
ken door ome Bertus, die de zoveelste
mop vertelt over het toelatingsbeleid van
Petrus aan de hemelpoort. Waar gaan we
ook al weer heen?
Degenen die zich hadden voorgenomen
om te slapen in de bus, krijgen langzaam
door dat daarvan geen enkele sprake kan
zijn. Zwolle blijkt voor het Brabantse ge
zelschap de magische grens naar het
noorden. Iedereen blijkt plotseling wel
een paar woorden Fries te spreken, al
gaat het dan wel over polsstokspringen.
En: zouden ze Bonevaosius al begraven
hebben? Op naar Steenwijk, de rust
plaats voor drie van de zes bussen. Ver
bazing dat de etalage naast het restau
rant vol ligt met rollen tapijt. „Dat ligt
toch allemaal in Friesland?"
Drie uur in de nacht. Restaurant 'De
Gouden Engel' is speciaal open voor de
Westbrabanders. De slaperige obers zijn
meteen klaarwakker: een combinatie
van Dongense carnavalskapellen besluit
de instrumenten uit de bus te halen en
hoe dan ook te spelen. De ober met de
enorme pan erwtensoep, aan de ingang
van het restaurant, wordt straal voorbij
gelopen. Bier moet het zijn en als het kan
een bord friet erbij. „We hebben ons
eigen met de carnaval al stijf gevroten
aan de snert". De obers vertrekken geen
spier als 'Het Brabantse land' door de
Steenwijkse uitspanning klinkt. Ook niet
als twee polderjongens op een stoel klim
men en hun eigenste carna'valslied aan
heffen. „Helemaal los, helemaal los",
schudt een ober zijn hoofd.
Een keer eerder maakte hij zoiets mee..
Dat was toen hij een keer met carnaval
in Brabant was, zoals de Brabanders nu
met de Elfstedentocht naar Friesland
trekken. Hoe Fries kan een Brabander
zijn? Absoluut niet zo te zien. Hoe Bra
bants kan een Fries zijn? Ouke Kamer
beek woont al zestien jaar in Oosterhout
maar heeft Friese ouders. „Met die Elf
stedentocht gaat je bloed misschien toch
extra hard stromen", zegt hij. In '63 zag
hij zijn eerste Elfstedentocht. Vandaag
wordt de tweede. Trots als hij is op zijn
Friese voornaam, vormt hij even later
een tweemans polonaise met Frits, de
kastelein uit Dongen, die de grote trom
van de Uitekeduiten voor zich uittorst.
Brabants Boppe. 't Is fist.
De heer Bruns uit Oosterhout, gekleed
in pak met stropdas, geniet. „Het is die
oud-Hollandse sfeer die weer een beetje
terug is. Toen ik het vorig jaar op tv zag
dacht ik: volgende keer ga ik. Vanwege
die sfeer. Daarom heb ik vorig jaar ook
meegedaan aan de vierdaagse. Op mijn
vijftigste, voor het eerst".
De obers gaan steeds ernstiger kijken,
vooral als Frits tijdens een one-man-
show zowat van zijn stoel valt. Als het
gezelschap weer instapt wordt de pan
erwtensoep, waarin minstens vijftien li
ter zit, meegesleept tussen de bussen. En
half Steenwijk weet dat Dongen hier is
geweest.
Dan nog de ruk naar Leeuwarden.
„Waar is de grens?" Langzaam aan val
len zelfs de kapellen in slaap, maar niet
voor lang, want Ljouwert is niet ver
meer. En dan de kou in. Vijftien graden
vorst. Terwijl ir. Sipkema, geflankeerd
door staatssecretaris Van der Reijden
nerveus rond de kooi met wedstrijdrij
ders drentelt en terwijl Mart Smeets het
laatste interview voor de start heeft met
Evert van Benthem, klinkt in een verre
uithoek van de Frieslandhal een welbe
kend 'Rosamunde'. Het kan niet missen.
Je moet toch wat tussen carnaval en
halfvasten.
menigte. Muziek galmt. De
pijnlijk gekromde ruggen
rechten zich. Het eind lijkt in
zicht.
Maar dan slaat de Dokku
mer Ee toe, met moorddadig
ijs. Tientallen achter elkaar
vliegen de bocht uit, blazen
hijgend uit op de strobalen en
spreken zich moed in voor de
strompelroute richting Dok
kum. Maar het publiek, dat
publiek.
Wat voor Evert van Ben
them gold, geldt voor iedereen
met de geel-blauwe startkaart
op de muts. De juichende men
sen zwepen de dapperen op,
het laatste rotte stuk op.
Nergens wordt zó vurig en
onvermoeibaar gejuicht als bij
Bartlehiem. Dankbaar ap-
plaudiseren de rijders op hun
beurt voor dat fantastische
publiek, dat de vermoeide be
nen en ruggen beter doet dan
druivesuiker of pepmiddelen.
Gejuich als drug.
Iemand valt, het publiek
zucht massaal, juicht nóg har
der als de rijder weer opstaat
en zwaaiend verder rijdt.
Zo niet de 57-jarige Lekker-
kerker B. van Eesteren. In de
koude ochtendom zes uur ver
trokken uit Leeuwarden knalt
hij, gestruikeld over de eerste
hobbels op weg naar Dokkum,
tegen de ijsvloer. Zijn laatste
val, hij blijft liggen. Politie
agenten schieten toe, sjorren
hem uit de drukke schaats-
route naar de kant. Wezenloos
en bevend zet Van Eesteren
zich neer, begint met onwillige
vingers de veters los te kno
pen. Zijn gezicht ligt open en is
bebloed van ontelbare valpar
tijen, een rib is gekneusd.
Binnen de kortste keren
wordt een beker koffie aange
reikt, het meeste schudt er
door zijn bevende handen uit.
Teleurgesteld? „Nee, ik kan
niet verder. Ik heb geen lucht j
meer. In Sneek brak mijn
schaats al, het voorste stuk er
helemaal af. Steeds vallen. In
IJlst de brokken wat bijgesle
pen op een stuk beton en toch
maar verder. Op een gegeven
moment was ik die kapotte
schaats gewoon vergeten, ik
reed puur op wilskracht. Wel
steeds vallen, ja."
Tot Bartlehiem hield hij dat I
vol, de omstanders rammen
hem bewonderend op de ge- j
teisterde schouders.
Hij heeft met trainingen op
de fiets en toertochten op de
schaats toegeleefd naar Elf-
stedendag. „Vorig jaar heb ik
mijn kaart uitgeleend, daar
had ik zo'n spijt van. Ik heb in
1963 ook meegedaan, maar dat
was te erg, ik werd er met
mijn groep bij Workum afge
veegd."
De tocht viel hem dit jaar, I
ondanks de zware handicap
van de kapotte schaats, mee:
weer, wind, ijs, mensen, alles
was ideaal.
Omstanders jutten hem op I
Een paar andere schaatsen? I
Zeg het maar. Een uurtje rus-1
ten in het café en kom op, man, f
door naar Dokkum, de dag is I
nog lang. De mensen willen
hem wel naar Dokkum dré-1
gen. „Nee, het gaat niet meer.
Dat stuk naar Dokkum breekt
me de benen. Mijn longen doen
het niet meer. Ik heb gezegd: j
dit wordt mijn laatste kans, de j
meeste stempels heb ik toch I
al? Ik maak me niet kapot, I
morgén moet ik weer werken."
Hij strompelt de kant op, ge
broken maar gelukkig.
Om de hoek toetert de
hoempa Kleintje Pils de vries
wind aan flarden, in een gaaf I
antwoordspel met de dichte I
mensendrom om Bartlehiems|
kruispunt.
Tot in wijde omgeving zit I
het verkeer hopeloos in del
knoop. En nóg stromen de dui-1
zenden toe. Terecht. Wantl
Bartlehiem is en blijft de na-1
vel van de Elfstedentocht.
(ADVERTENTIE)
Knec
De Belg verricht zijn
werkzaamheden meestal
in de schaduw van dq
groten in zijn ploeg. Zijr
waarde ligt niet in het af-j
maken van de koersen, ir
snelle afdalingen of gc
klimwerk.
De meesterknecht van Peted
Post is echter even onmisbaan
in de ploeg als de vedetten"
Phil Anderson en Eric Vande-j
raerden. De 25-jarige Belg
PALERMO (DPA/RTR) -
Saronni is op nogal curieu
de Siciliaanse wielerweek.
dezelfde tijd als zijn landgenl
Saronni werd echter eersi
betere etappe-klasseringen, j
stukken was verdeeld, leve|
Italiaan Paolo Rosola en de 1
Uitslag vijfde en laatste etappe:Een
Guido Bontempi (Ita) z.t, 3. Rolf Sort
Luciano Rabottini (Ita) z.t.
Tweede deel, 77 km: 1. Jesper Worre
reno Argentin (Ita) z.t, 4. Giuseppe Saw
Eindklassement: 1. Saronni 22 uur, 42$
Federico Ghiotto (Ita) op één seconde, |f
5. Sergio Santimaria (Ita) z.t
LONDEN (DPA) - Het slecht
weer en de onbespeelbare vel-l
den hebben het Engelse voet-
balbedrijf in de problemen ge-{
bracbt.
Door de vele afgelastingen
is het programma erg ach-j
terop geraakt en zijn de plan-,
nen van bondscoach Bobby
Robson voor de voorbereiding
op de eindronde om het we-j
reldkampioenschap in Mexicc?
in het gedrang gekomen.
De competitie moet op 3 meg
worden afgesloten, want dris
dagen later vertrekt de En)
gelse selectie voor een hoog!
testage in Colorado Spring!
(VSt). Daar er voor de natiojs
nale ploeg ook nog twee wed!
Van onze sportredactie
MIDDELBURG - In Hein!
kenszand wordt zaterdag
maart in sporthal
Stenge een groots opge
zaalvoetbaltoernooi ge
houden. Het Nederland
herenzaalvoetbalteam
(kampioen van Europa) ej
het Nederlands dames
zaalvoetbalteam komei
dan spelen tegen dé
Zeeuwse selecties.
De Nederlandse dame
spelen zaterdagavond on
zeven uur tegen ha
Zeeuws jeugdteam mq
scheidsrechter Brarf
Franke en het Nederland
team speelt om kwart ovej
acht tegen de Zeeuwse sq
lectie met scheidsrecht
Antoine Debbaut.
De Nederlandse selectie
bestaan uit een nog onb
kende groep spelers ej
speelsters. Coach is Eveil
Theunissen. Pas zaterdal
22 februari werden via on
derlinge selectiewedstrijl
den de definitieve nieuw
selecties samengesteld es
het is goed mogelijk da
daardoor Zeeuwse coacf
Armand Doesburg in
problemen komt.
Zeeuw Chris Mouthaa
(zaalvoetbal bij Maarten
Niet toepassen op de beschadigde huid s I
bij onderhuidse bloeding (bloeduitstortfnS
Van
TERNEUZEN - De bilja
neuzen houdt op 28 febij
pioenschap vierde kla
Zeeuwsch-Vlaanderen vl
Biljart Bond. Deze einds|
om 19.00 uur begint in
heeft een gewestelijk vej
Flora te Goes.
Voor de Zeeuws-Vlaar
ben zich de volgende sf
HBC'34 Hulst 1.516 (pr
Clinge 1.45; 3. B. Durinck
tie); 4. A. Baart, Concord
W. de Winne, SBC Sluisb
dia Terneuzen 1.48; 7. Ej
1-26; 8. R. Roets, Hof van 1
Reserves voor deze efl
SBC Sluiskil met 1.448,
en R. Dey van Concordia
