Musical Evita versleet
zes hoofdrolspeelsters
Meesterwerk van Talk Talk
DTD
dj\
AGENDA
'ZILVEREN BRUILOFT'PLEIT VOOR KOERS VAN GORBATSJOV
Dertiendevan Emmylou Harris
PAGINA GIDS 1
NA ACHT JAAR WEG UIT LONDEN
NEDERLAND 1
Art Company
Paul Newman
krijgt
ere-Oscar
SgwglSrfr
NEDERLAND 2
\Suske en Wiske:
Ppie Happie in
I t/wi
nT
lüiiKïjl
tóir H hdem
irhssn eilsni
in ut reriwintn
Napoleon
Brandy
V.S.O.P.
T2
Door onze correspondente
Elfie Siegl
MOSKOU - Telkens
wanneer in een Rus
sisch theater een stuk
over eigentijdse pro
blemen wordt ge
speeld, komt het pu
bliek er massaal op af.
Het Moskouse Kunste
naarstheater (Mchat),
bekend vanwege zijn
succesvolle dramatise
ring van brandende
maatschappelijke pro
blemen uit het Sovjet
leven, is ook deze keer
zijn traditie trouw ge
bleven. Sinds kort is
partijleider Gorbats-
jovs strijd voor sociale
rechtvaardigheid en
voor veranderingen in
het economische en
binnenlandse beleid
hier in een toneelversie
te zien.
In het stuk, dat 'Zilveren
bruiloft' heet, wordt alles ge
hekeld wat nu officieel aan
de kaak gesteld mag wor
den: machtsmisbruik,
baantjesjagerij, protectie,
chauvinistisch provincialis
me, wanbeheer, opportu
nisme en corruptie. En sinds
Michail Gorbatsjov samen
met zijn kunstminnende
echtgenote Raisa een opvoe
ring bijwoonde en na afloop
van harte applaudisseerde,
is dit toneelstuk de publieks
trekker van het seizoen ge
worden; voor de partijka
ders is het zelfs een 'must'.
Waar het in het stuk
vooral om gaat zijn de dialo
gen waarin de gebruikelijke
slagzinnen verpakt zijn.
„Nuchterheid is de norm van
ons leven", zegt bijvoorbeeld
de kolchoz-voorzitter, die al
's ochtends vroeg met een
wijnglas in zijn hand staat.
Of: „Macht zonder geweten
is gewetenloos, geweten zon
der macht is machteloos."
Dit soort wijsheden wordt
gedebiteerd tijdens de vie
ring van een zilveren brui
loft in een tot een prachtige
villa omgebouwde houten
datsja, ergens in Siberië.
Daar zijn de dorps-poten
taatjes bijeen: de burge
meester, de partijleider van
het rayon, de voorzitter van
de kolchoz en hun echtgeno
tes, uitgedost in modieuze
jurken uit het Westen en be
hangen met briljanten.
Dit idyllische leventje -
waarin slechts macht en pri
vileges tellen - wordt plotse
ling verstoord door de komst
van een hoge gast uit Mos
kou, de voormalige plaatse
lijke partijleider die inmid-
Frisse wind door
Moskouse theaters
Michail en Raisa Gorbatsjov: applaus voor het nieuwe toneel.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
dels in de hoofdstad carrière
heeft gemaakt. Het gerucht
doet de ronde dat hij binnen
kort 'de last van zijn functie
mag neerleggen' en dit be
gint de aanwezigen in hoge
mate te verontrusten. Zij
zijn immers volledig afhan
kelijk van 'hun man in Mos
kou' en wanneer hij gewipt
wordt zal het ook spoedig
met hen gedaan zijn.
De hoge functionaris van
zijn kant is ontsteld wanneer
hij ziet wat er van zijn vroe
gere medestrijders onder de
bescherming van de commu
nistische macht is terecht
gekomen en hij leest hen ge
ducht de les.
Emigratie
In de Gorki-straat, vlakbij
het Kunstenaars-theater,
ligt het bijna onooglijke
Stanlislavskij-theater, waar
eveneens een uiterst actueel
stuk wordt opgevoerd: 'Sjo-
lem-Alejchem-straat 40' van
Arkadij Stavitskij
Deze door Alexander Tos-
tonogov geregisseerde trage
die heeft als onderwerp de
problematiek van de Sovjet-
russische joden die willen
emigreren. Het gaat om de
breuk in een gezin tenge
volge van het feit, dat de
twee zoons die in Moskou
wonen, de succesvolle fysi
cus Boris en de ambitieuze
chirurg Leonid, naar Israël
willen emigreren en dien
tengevolge hun bejaarde
ouders in Odessa eigenlijk
dwingen om mee te gaan,
hoewel deze er niets voor
voelen.
De oude Rosa verzoent
zich tenslotte met haar lot
omdat zij haar kleinkind en
haar zoons niet wil verlie
zen. Maar terwijl zij uitein
delijk instemt met de emi
gratieplannen, kan haar
man, een 'partijloze bolsje
wiek', het aanstaande ver
trek psychisch niet verwer
ken. De taxi staat al voor om
het gezin naar het station te
brengen wanneer het de
oude man te machtig wordt.
Hij wil zijn idealen en zijn
vaderland niet verraden en
springt van het balkon, met
het gevolg dat Rosa alleen in
Odessa achterblijft, want
iemand moet de dode toch
begraven.
Het stuk speelt tegen het
einde van de jaren zeventig,
dat wil zeggen toen de joodse
emigratie uit de Sovjet-Unie
een hausse beleefde, en het is
derhalve een anti-emigra
tiestuk. Daarom werd de op
voering ervan ook door het
Sovjetrussische Anti-zionis
tische Comité krachtig gesti
muleerd.
Tegelijkertijd echter is
deze tragedie indirect een
aanklacht tegen een staat
die vrijwillige emigratie en
terugkeer van haar onder
danen vrijwel onmogelijk
maakt. Daarom beoordelen
Sovjetjoden dit stuk als een
literaire confrontatie met
hun eigen lijdensweg in de
Sovjet-Unie; zij zouden
daarom bijna alle toegangs
kaartjes voor de komende
weken hebben opgekocht.
Lift
Op een heel andere wijze
dan in deze beide toneelpro-
dukties die een duidelijk po
litiek aspect hebben, wordt
de tijdgeest vertolkt in het
theater Sovremennik (De
Tijdgenoot). Hier ging en
kele dagen geleden de gro
teske comedie 'De woning
van Colombine' van de Mos
kouse dramaturge Petroes-
jevskaja in premiere.
Het stuk bestaat uit vier
eenacters die op het toneel
dramaturgisch met elkaar
verbonden worden door
middel van een lift die de
spelers transporteert. Het
thema van Petroesjevskaja
betreft de intermenselijke
verhoudingen en de wijze
waarop deze in een bepaald
milieu - in dit geval in de
Sovjet-maatschappij - gede
formeerd worden.
Een pas getrouwde vrouw
gaat zich afvragen of haar
man haar wellicht alleen
maar heeft getrouwd om het
recht op een woning in Mos
kou te krijgen.
Een andere jonge vrouw
maakt in het trappenhuis
ruzie met twee mannen om
dat hun ideeën over vrou
wen haar niet zinnen, terwijl
de mannen zich beklagen
over hun vereenzaming ten
opzichte van het 'front van
vrouwen en kinderen'.
Twee vriendinnetjes van
een diplomaat proberen met
behulp van drugs de trieste
alledaagsheid van het leven
te ontvluchten.
Colombine tenslotte pleegt
in haar woning echtbreuk
met Pierrot, terwijl haar
man Harlekijn ergens in de
rij staat voor sinaasappelen
en eieren, die uiteraard uit
verkocht zijn wanneer hij
eindelijk aan de beurt is.
Op het einde komt het tot
een groteske jaloezie- en
moord-happening, het sym
bool van het leven in het so
cialisme. En voor het eerst
sinds zeer vele jaren treedt
er tenslotte nog een traves
tiet in ballerina-kostuum op.
Het stuk trekt elke avond
een overvolle zaal en het -
overwegend jonge - publiek
applaudisseert geestdriftig.
Maar de enkele star voor
zich uit kijkende cultuur
functionarissen die zich elke
avond onder de toeschou
wers bevinden lijken aan dit
ongewone stuk uitstekend
theater weinig plezier te be
leven.
Lia Bolt en Sjoerd Pleijsier
I (Nederland 1, 20.28 uur).
Van ome correspondent
Roger Simons
LONDEN - Evita is weg uit
het Londense West End. Acht
jaar lang was zij daar een ver
trouwde persoon. Voor de
vaste bezoekers van de thea
terwereld is het nu net of ze
zijn een bemind lid van de fa
milie kwijt.
Vooral voor Maye Briggs in
Romford in het Engelse graaf
schap Essex komt dit onzet-
tend hard aan. Maye Briggs
was Evita's vurigste fan. Zij
heeft de politieke pop-musical
van Tim Rice en Andrew
Lloyd Webber niet minder dan
330 maal gezien.
Evita is er vandoor, na 2.913
voorstellingen, die samen 23
miljoen pond opbrachten. Zo'n
vier miljoen mannen, vrouwen
en kinderen woonden de ver
toningen bij in het Prince Ed
ward Theatre, op de hoek van
Soho's Old Compton Street en
Greek Street. Van de première
af, in juni 1978, tot de laatste
voorstelling deze maand wer
den de 41 rollen er gespeeld
door 136 artiesten.
De hoofdrol, Evita Peron,
rustte op de schouders van zes
verschillende jonge dames:
Elaine Page, Marti Webb, Ste
phanie Lawrence, Siobhan
McCarthy, Jacquey Chappell
en Kathryn Evans, die in hun
theatervermomming allemaal
als twee druppels water op el
kaar geleken. Nadat ze in de
laatste voorstelling het nu we
reldwijd bekende 'Don't Cry
for Me, Argentina' had gede
biteerd, huilde Kathryn Evans
echte tranen.
Maar het waren geen tranen
van verdiet, wel van ontroe
ring, omdat de 1.600 mensen in
de zaal spontaan waren recht-
gesprongen om te applaudise-
ren. Zij klapten 20 minuten.
„Ik kon niet de eerste Evita
zijn, maar ik ben blij dat het
publiek mij toch nog als de
laatste zal herinneren," zei
Kathryn Evans na die voor
stelling. Kathryn is een Lon
dense huisvrouw, die vóór ze
trouwde actrice was en na
verloop van tijd een beetje
baalde van het huiswerk.
Haar echtgenoot Peter Purves,
die vroeger aan tv deed, zei:
„Waarom ga je niet terug naar
het theater?"
Afgelopen mei nam Kath
ryn Evans de rol over van Jac
quey Chappell, de vijfde Evita.
Kathryn was voor iedereen
een revelatie. In april begint
een lange serie voorstellingen
van Evita in Manchester, En-
gelands tweede belangrijkste
theaterstad. Kathryn Evans
zal dan weer de hoofdrol ver
tolken. ,,'t Is de beste rol die ik
ooit heb gespeeld," zegt ze.
'Chess'
Evita moest weg uit het
Prince Edward Theatre van
Londen om plaats te maken
voor 'Chess', een nieuwe musi
cal van Tim Rice, die a.s. mei
in première gaat. De hoofdrol
in Chess zal worden gespeeld
door Elaine Page, de eerste
Evita. De laatste voorstelling
in Londen van de Engelse mu
sical over wijlen Evita Peron,
de beruchte 'First Lady' van
Argentinië, betekende terzelf-
dertijd dat in het West End
geen gezamenlijke show van
Rice en Lloyd Webber meer
voor het voetlicht kwam.
Tekstschrijver Rice en com
ponist Lloyd Webber werken
sedert geruime tijd niet meer
samen. Lloyd Webber woonde
trouwens de laatste vertoning
van Evita in Londen niet bij.
Hij bevond zich in Chicago
voor de première van zijn
nieuwe show, 'Requiem', die in
de Britse hoofdstad nog niet
werd vertoond.
Toen Evita daar acht jaar
geleden voor het eerst op de
planken werd gebracht, was
dit zoals steeds alleen mogelijk
omdat er geldschieters waren,
die in het Engels 'angels' (let
terlijk: engelen) worden ge
noemd. De privé-personen die
Evita hielpen financieren,
schaften zich belangen aan
van 500 pond per stuk. De risi
co's waren enorm groot; 'an
gels' verliezen vaak hun geld.
SOMS KAN popmuziek zo
intens mooi zijn, dat je na
het horen van een hele elpee
alleen maar kunt zuchten.
Voor even is dan alles gezegd
wat er te zeggen valt en kun
je beter even geen volgende
plaat op zetten.
Die, toch vrij zeldzame er
varing, krijg ik bij 'The co
lour of spring'de nieuwe el
pee van Talk Talk. Die plaat
brengt je in zo'n weemoedige
sfeer en sleept je zo mee in
zijn emotionele diepgang,
dat je twee platenkanten
lang alleen maar met open
mond en gesloten ogen kunt
luisteren. 'The colour of
spring' is een meesterwerk
van het zuiverste water, een
van de prachtigste platen die
ik tijden gehoord heb en te
vens een plaat die met de
keer dat je hem draait iets
meer van zijn geheimen
prijs geeft.
Verantwoordelijk voor al
dat moois is Talk Talk-voor-
man Mark Hollis. Hij schreef
niet alleen samen met pro
ducer Tim Friese-Greene
alle nummers, maar hij ver
tolkt die songs ook nog eens
zö aangrijpend, dat je er
eenvoudigweg niet omheen
kunt.
Hollis is een laatbloeier.
Hij was al 29 toen Talk Talk
twee jaar geleden echt door
brak met 'It's my life' en
'Such a shame'. De elpee 'It's
my life' liet al horen dat
Talk Talk meer was dan zo
maar een Engels groepje dat
met een bepaalde synthesi
zersound succes had. 'The
colour of spring' is niets
minder dan een reuzesprong
voorwaarts. Met deze elpee
voegt Hollis zich bij het rijtje
hele groten. Hij heeft een
uitstekend gevoel voor sfeer,
intensiteit en zeggings
kracht. Bovendien beschikt
hij over muzikale visie, want
de setting van de songs is er
PtP
Talk Talk met geheel links voorman Mark Hollis.
een om van te smullen.
Eigenlijk is Talk Talk een
driemansgroep. Naast Hollis
(zang, keyboards en gitaar)
bestaat de band nog uit
drummer Lee Harris en bas
sist Paul Webb. Laatstge
noemd tweetal heeft echter
geen andere inbreng dan die
op het eigen instrument en
het leeuwendeel van het
werk op 'The colour of
spring' wordt verzet door
Hollis en een aantal sessie
muzikanten.
'It's my life' werd ietwat
bepaald door synthesizers,
maar die instrumenten wer
den vooral uit geldgebrek
gebruikt. Het succes van de
vorige elpee heeft Hollis nu
in staat gesteld om met le
vende muzikanten te werken
en dat klinkt hoorbaar en
voelbaar beter. Geen synthe
sizers dit keer, maar piano,
gitaar, dobro, saxofoon, or
gel en zo nu en dan de
'ouderwetse' mellotron. Een
opmerkelijke gastrol is er
voor Steve Wiriwood, die met
zijn orgel een drietal num
mers met Traffic-achtig ge
voel inkleurt.
'The colour of spring' be
gint en eindigt met een num
mer waarin koorzang te ho
ren is. In het openingsnum
mer 'Happiness is easy' is
wordt dat koor gevormd
door 'The children from the
school of miss Peake'. In het
slotnummer 'Time, it's time'
wordt er gezongen,door het
Ambrosia Choir. Tussen die
twee koren in hoor je als het
ware de plaat groeien vanuit
kinderlijke argeloosheid en
optimisme naar volwassen
zeggingskracht en hoop, al
lijkt die hoop er soms tegen
beter weten in te zijn.
- FOTOEMI
De single 'Life's what you
make it' is een goede keuze,
want exemplarisch voor
deze 'The colour of spring'.
Wie de bijbehorende video
gezien heeft, weet hoe gepas
sioneerd Mark Hollis in dat
nummer te werk gaat. Die
overgave is er in de overige
nummers al even zeer en de
elpee is er mede daardoor
een van zeldzame schoon
heid geworden.
EEN WERELDHIT kan
tot zelfoverschatting leiden.
En dat niet alleen; je hebt
ineens zoveel krediet in pla-
tenland, dat je nog wel even
door mag gaan met platen
maken, of ze nou goed zijn of
niet.
VOF De Kunst maakte
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
een klapper met 'Suzanne'
en als The Art Company
werd het verkoopcijfer van
die plaat in Europa naar een
ongelofelijke 1,5 miljoen ge
tild. De daaropvolgende el
pee 'Maandagmorgen' 7:30'
had alle trekjes van een te
haastig gemaakte langspeler
en de opvolger 'Een jaar la
ter' was zelfs ronduit zwak.
De groep weet de tegen
vallende respons op die laat
ste elpee kennelijk aan de
verminderde interesse in
Nederlandstalige pop, want
de nieuwe elpee 'Oops' is ge
heel in het Engels en de
groepsnaam werd definitief
The Art Company.
Die verandering van taal
en naam kan echter niet ver
hullen dat de groep zeer wei
nig te bieden heeft. De mu
ziek op 'Oops' is van het ka
liber waarvoor Jan Rietman
bij Los Vast nog wel een zaal
kinderen aan het gillen kan
krijgen, maar de oudere tie
ner - die met geld dus om el
pees te kopen - zal zich aan
deze 'Oops' weinig gelegen
laten liggen. Op zijn sterkste
momenten komt The Art
Company ergens aan de ver
keerde kant van BZN uit.
Hier en daar is het gebodene
zelfs op het banale af en je
vraagt je dan ook af hoe een
stel volwassen en ontegen
zeggelijk sympathieke gas-
De opleving in de muziek van Emmylou Harris, die tot uit
drukking kwam op de concept-elpee 'Sally Rose', heeft zich
gelukkig voorgezet. Het nieuwe album van Emmylou, 'Thir
teen', is van goede kwaliteit en toont aan dat ze, net als
Ricky Skaggs, een duidelijke richting heeft gevonden: de
kracht van oude country-muziek wordt op een eigentijdse
manier benut.
Net als op 'Sally Rose' wordt Emmylou Harris gestuurd
door producer en componist (en haar derde echtenoot) Paul
Kennerly. Samen schreven ze 'Sweetheart-of the pines' en
When I was yours' in de romantische Sally Rose-stijl. Ken
nerly schreef samen met Rodney Crowell, ooit een belang
rijk lid van Emmylou's Hot Band, 'I had my heart set on
you', het beste nummer van de plaat.
Beide kanten van 'Thirteen' beginnen met een snel num
mer, de A-kant met 'Mystery Train', de Elvis Presley-klas-
üieker, en de tweede kant met het vrolijke cajun-nummer
Lacassine Special'. Sentimentele bar-bezoekers krijgen een
ouderwetse smartlap geserveerd in 'Just someone I used to
know' van Jack Clement, waarop John Anserson tweede
stem zingt.
'My father's house' is wederom een Harris-interpretatie
van een Bruce Springsteen-nummer. De elpee besluit met
Your long journey', een folk-achtig nummer dat uitmondt
in doedelzak muziek in de stijl van 'Muil of Kintyre'. 'Thir
teen' is de dertiende elpee van Emmylou Harris, tenminste
als je de folk-elpee 'Gliding Bird' niet meetelt. Maar die
plaat zullen weinigen zich herinneren, zelfs niet de Hot
Band, waarvan de oorspronkelijke leden nu allemaal zijn
vervangen. D.V.
ten dergelijke infantiele mu
ziek kunnen maken.
Wellicht speelt de herin
nering aan het Europese
succes van 'Suzanne' de
groep parten, want de
meeste nummers zijn in een
stijl en tekst, die ook in de
binnenlanden van pakweg
Joegoslavië of de Bondsre
publiek te begrijpen zijn. En
het zijn juist de numemrs
van dat allooi, die het in de
zomermaanden vooral in de
vakantielanden goed doen.
Dat The Art Company wel
iets kan, wordt pas in het
laatste nummer van de plaat
duidelijk. In 'I wanna know
who they are' wordt de tot
dan toe constant aanwezige
lulligheid afgeworpen en
klinkt er frisse, Beatleske
pop door. Maar dat ene num
mer kan deze elpee niet red
den. Het pretentieuze 'kunst'
in de naam The Art Com
pany wordt nergens waar
gemaakt. The Artificial
Company ware een betere
naam geweest.
Wim van Leest
De agenda voor de komende we
ten ziet er als volgt uit:
•tapertramp, 18 februari in Brus-
;el (Vorst)
Sade, 18,19 en 20 februari in Rot-
erdam (Ahoy)
föhn Mayall, 28 februari in Am
sterdam (Paradiso)
The Bangles, 21 februari in
Jtrecht (Vrije vloer) en 23 fe
bruari in Den Haag (Paard van
rroje)
The Smiths, 3 maart in Utrecht
Vredenburg)
feargal Sharkey, 4 maart in
Jtrecht (Vredenburg)
\ccept, 9 maart in Amsterdam
Edenhal)
Hatt Bianco, 29 maart in Nijme-
jen (Vereeniging), 2 april in
Jtrecht (Vredenburg) en 3 april
n Rotterdam (Doelen)
Steve Marriot, 23 februari in
vliddelburg (Cavern)
BEVERLY HILLS (RTR) -
Amerikaanse filmacteur F
Newman, die zes keer is vooij
gedragen voor een Oscar «f
de Amerikaanse filmindusl'j
in de categorie Beste AcM
maar die er nooit een heeft Jf|
kregen, ontvangt een ere-Oi
car op de 58e jaarlijkse uitrei»
king van de onderscheiding*
op 24 maart.
De 'Academy of Motion Pij
ture Arts and Sciences' deel®
in Beverly Hills mee dat i
raad van beheer had beslotej
Newman te onderschei®
voor zijn 'gedenkwaardige j
meeslepende filmvertolkM
en zijn persoonlijke integral
en toewijding aan zijn vak'.
(ADVERTENTIE)
f Druppel l'00,|
druppel "L
r- qtZ gerijpt.
,n on I Het wassende
ZD.2B water
Elaine Page en Joss Ackland in de eerste versie van 'Evita.1 I
- FOTO ARCHIEF DE STEllI
In dit geval verdienden zij heil
echter al in zes maanden vol-1
ledig terug, samen met f
cent van de winst. Acht jairl
lang verdienden zij 910 pond]
voor elke 500 pond, die zij in]
Evita hadden belegd.
Tim Rice, Andrew Lloyd]
Webber, producer David Land]
en impressario Robert StigT
wood van hun kant verdien
den een miljoen pond aan Evi l
ta's filmrechten. De con-f
troversiële Britse regisseur!
Ken Russell werd aangewor f
ven om de Evita-film te mi l
ken, maar dit laatste is nooit]
gebeurd.
De Argentijnen waren woel
dend op de Britten, omdat de l
zen de echtgenote van dictator]
Peron durfden voor te stellen!
als een losbandige vrouw, dit]
op haar manier de
sport had bereikt. In Argentil
nië werd dan ook een geheel]
andere versie gemaakt. Der
stelde Evita voor als een heilil
ge. Duizenden Argentijnendiel
het zich konden ver oorlover]
namen echter het vliegtuig!
naar Brazilië om daar de 'echl
te' Evita-show te kunnen zien
„Adios, Evita", schreef hef
dagblad Daily Mail, kort vootl
de populaire musical van Anf
drew Lloyd Webber en Tin]
Rice uit Londen ging vertrek*
ken, „wij zullen je niet verge]
ten!"
Lloyd Webber en Rice lal]
ceerden Evita 10 jaar
in de vorm van een LP-albuiel
De muziek en de teksten w
ren al wereld-hits twee j
vóór er een Evita van vlees ef
bloed op de planken kwam. D
show zelf oogstte van het b
gin af grote bijval.
Willem trouwt uiteindelijk
toch met Annelies, hoewel
zijn moeder het met zijn
keus niet eens is. Thera
voorziet grote problemen
met haar stadse schoon
dochter. En dat blijkt al
spoedig, want Annelies
vindt niets goed op 'Waters-
noodt'. Ze wil het liefst zo
gauw mogelijk een aantal
veranderingen doorvoeren.
Annelies blijkt echter een
goede steun voor Willem, die
de ambitie heeft heemraad
te worden. Dat Jaap slaags
raakt met de nog zittende
heemraad, komt Willem dan
ook zeer ongelegen. Wieleke
gaat met de dag meer naar
haar oudste broer verlan-
I gen.
Rondom
tien
Ongeveer een half miljoen
Nederlanders leven met een
angst, die zulke sterke vor-
men kan aannemen, dat hun
leven er door beheerst
wordt. Deze vorm van angst
noemt men een fobie. Aan
deze uitzonderlijke angsten
en fobieën wijdt Hans
I Sleeuwenhoek vanavond
een aflevering van 'Rondom
tien'. Hij praat met patiën
ten over hun fobieën, zoals
ruimtevrees, pleinvrees en
smetvrees en over het onbe
grip van de omgeving. Tot
de gasten in de studio be
hoort de ex-patiënte, mevr.
M. de Wolff-Ferdinandusse,
die de Fobieclub heeft opge
richt en drs. Jac. Hoeve-
naars van de Utrechts uni
versiteit, die fobiepatiënten
behandelt. Hij is tevens ad
viseur van de Fobieclub.
20.00 I Horizon
De wetenschappelijk ru
briek 'Horizon' komt van
avond met een uiterst actu
eel onderwerp: over brand
stof voor raketmotoren. Bij
het TNO heeft men geëxpe
rimenteerd met plexiglas
dat onder bepaalde omstan
digheden uitstekend brandt.
Deze brandstof heeft als
voordeel, dat er geen ver
pakking nodig is, hetgeen
een belangrijke gewichtsbe
sparing oplevert. Voorts laat
een uit het buitenland af
komstige film zien, dat art
sen ook zonder proefdieren
Osl Xsn ikjt Uien n A
up it tuit ittkterm
óit m btori m it
'rtthnn" liffin
^tyMtoitmiljdiritfitddrós fUt ril\
k ós Kdërttn opjerrstsn f
Delcavê
- H lil—
wijn en gedistilleerd g W) X0CU
Tri (015)569324'
~3 Cl
DINSDAG 18 FEBRUAR11986
DINSDAG 18 FEBRUAR
„Waarom wordt men in Nederland bij stij
gende populariteit van een artiest toch zo<
en zuur?"
Conny Vandenbos, zangeres
