Een duiventil
in Singapore
R I EJF UIT
Franse 'Pravda' groot succes
SPIONNE
4
'Msterdam:
ieurs nog b
De Val van Zierikzee
Tellen van si
ONDERWIJS IN BUITENLAND VOL EXTRA HINDERNISSEN
EXTRA OP WOENSDAG=
Verlof
Subsidie
Internaat
WW#?**
HENGEL-
RUBRIEK
MODE OM MET RUSSISCHE KRANT GEZIEN TE WORDEN
Graf
T&k&T
PAPIER
VOOR UW PEN
Gastpriesters?
Euthanasie
en kernwapens
Eindelijk
"00"
PAPIER
VOOR UW PEN
WOENSDAG 12 FEBRUAR11986
Door Louis van de Geijn
SINGAPORE - De 8-jarige Yvonne van Zanten uit het Gelderse
Doorwerth vindt het wel j ammer dat ze dit j aar niet voor de vierde
keer kan meedoen aan de Airborne Wandeltocht in Oosterbeek,
maar voor de rest heeft ze het best naar haar zin op school in Sin
gapore.
Yvonne is één van de ongeveer 110 kinderen op de Hollandse School in Sin
gapore. Een particuliere basisschool, één van de circa zestig Nederlandse
scholen in den vreemde.
Iffilbxj.ïïüN
T11
Bovenmeester Dick Flier
van de school in Singapore
weet nooit precies hoe veel
kinderen hij en zijn zeven
collega's over een maand
onder hun hoede hebben.
Eén van zijn grootste pro
blemen is de snelle doorstro
ming. Ouders verkassen met
grote regelmaat en dat
maakt de school tot een dui
ventil. Ineen tijdsbestek van
drie jaar is de schoolbevol
king compleet vernieuwd.
In de groep van Yvonne
zitten nog drie kinderen
vanaf juli vorig jaar. De rest
is nieuw. Dat vergt enorm
veel aandacht van de leer
krachten. Zij proberen ener
zijds de vertrekkende leer
lingen zo goed mogelijk
'door te geven' aan collega's
elders en anderzijds nieuwe
kinderen zorgvuldig op te
vangen.
Een andere handicap
noemt Flier het onregelma
tige verlof van ouders,
waardoor veel leerlingen
midden in het schooljaar
weken verzuimen. Schoolbe
stuur en leerkrachten pro
beren dat verschijnsel zo
veel mogelijk te beperken
'maar we hebben hier nu
eenmaal geen leerplicht
ambtenaar'.
Het onderwijs aan de Hol
landse School in Singapore
loopt zo veel mogelijk in het
spoor met het onderwijs in
Nederland. Alles is er op ge
richt de kinderen bij terug
keer in Nederland aanpas
singsproblemen te besparen.
Daarom worden ook re
gelmatig 'verse' leerkrach
ten uit het vaderland aange
trokken. De onderwijzers
(doorgaans jonge echtparen)
komen twee tot vier jaar on
der contract. Enige jaren er
varing voor de klas in Ne
derland is een vereiste.
Schoolverlaters en mensen
die al wat langer werkloos
zijn, komen niet in aanmer
king. Zij brengen te weinig
actuele ervaring mee.
De Hollandse School in
Singapore, bijna 68 jaar ge
leden opgericht, is sinds en
kele jaren een 'limited', een
firma die steunt op enkele
grote Nederlandse bedrijven
die al tientallen jaren actief
zijn in het Verre Oosten:
Philips, Heineken, Shell,
Nedlloyd en ABN.
De exploitatie van de
school wordt grotendeels be
taald uit bijdragen van
ouders (die overigens
meestal daarvoor een ver
goeding krijgen van hun
werkgever). Op het ogenblik
bedraagt het schoolgeld on
geveer 6500. Voor een slui
tende begroting komt het
bestuur nog zo'n tien leer
lingen te kort. De laatste ja
ren neemt het leerlingen
aantal echter eerder af dan
toe. Dat is deels het gevolg
van de economische inzin
king, deels ook te verklaren
uit de toenemende inzet van
lokaal management door de
betrokken bedrijven.
Vooral door de bemoeienis
van de stichting 'Nederlands
Onderwijs in het Buiten
land' ontvangt het schoolbe
stuur sinds enkele jaren een
subsidie uit Den Haag. Die
800 per leerling is een
druppel op een gloeiende
plaat, maar niettemin wel
kom.
De stichting NOB heeft
jaarlijks 1,2 miljoen te ver
delen over 50 tot 60 scholen
als die in Singapore. Hun
aantal verandert regelmatig
doordat sommige maat
schappijen schoolljes opzet
ten voor de duur van een be
paald project. NOB-secreta-
ris mevr. mr. E. Koomans-
Korff schat het aantal leer
lingen van Nederlandse
scholen in het buitenland
momenteel op 2000.
Eén van de subsidievoor
waarden van het ministerie
van Onderwijs en Weten
schappen is overigens dat de
scholen een door de inspectie
goed bevonden schoolwerk
plan aanhouden. De scholen
proberen zo veel mogelijk
bij te blijven, o.m. door on
derling contact te houden.
Voor leerkrachten die in de
zomermaanden in Neder
land zijn, organiseert de
stichting NOB bijeenkom
sten om informatie en erva
ringen uit te wisselen.
Niet in alle windstreken is
de Nederlandse gemeen
schap groot genoeg om een
heuse school te rechtvaardi
gen. In dat geval moeten
ouders het onderwijs min of
meer zelf verzorgen, gehol
pen door studiepakketten
die worden verzorgd door de
stichting IVIO in Lelystad.
Ook deze stichting krijgt de
laatste jaren wat subsidie.
Zegge en schrijve ƒ800.000
per jaar.
Nederlands voortgezet on
derwijs in het buitenland is
er nog niet. Als de kinderen
Sinterklaas in de
tropen. Links op de
foto schoolhoofd
Dick Flier.
- -u-
--f„
groter worden, blijkt het in
het algemeen toch wat be
zwaarlijker te worden om ze
naar steeds weer andere
buitenposten mee te nemen.
Bovendien is voortgezet on
derwijs veel duurder en het
draagvlak van de Neder
landse gemeenschappen
daardoor te klein. Het is mo
gelijk de kinderen dan op
een Nederlands internaat
onder te brengen, dan wel
om ze verder te laten leren
op bijvoorbeeld Engelse of
Franse scholen voor voort
gezet onderwijs.
Mevrouw Koomans kijkt
jaloers naar de manier
waarop sommige andere
landen hun onderwijs in het
buitenland ondersteunen.
De Zweedse scholen in den
vreemde bijvoorbeeld wor
den voor 100 procent door de
overheid gefinancierd.
Ook de stichting NOB wil
vanzelfspreken meer geld,
ook al is dat in deze bezuin-
gingstijd vooralsnog een
vrome wens. Mevrouw Koo
mans: „We doen hier zo veel
aan het onderwijs voor kin
deren van ethnische min
derheden. Dan mag je onze
eigen kinderen in het bui
tenland toch ook niet in de
kou laten staan?".
V-
«■•3#
Het nieuwe ge
bouw van de Hol
landse School in
Singapore.
- foto's louis van de geijn
Inlichtingen: stichting
NOB, Bezuidenhoutseweg
225, 2594 AL Den Haag (tel.
070 - 470261); stichting IVIO
Postbus 37,8200 AA Lelystad
(tel. 03200-26514).
HET IS nog donker als we
Zierikzee naderen. Hoe was
het ook iveer. Na de benzi
nepomp rechts dan links en
danEven later doemt een
stevige Zeeuwse Deltadijk
op in de koplampen. We
zijn er, dé stek bij de Zee-
landbrug, de Val van Zie
rikzee
Het is koud, onderweg
sneeuwde het lichtjes. Bo
venop de dijk staat een ste
vige westenwind. Het is te
gen laagwater, tenminste
dat vertelden de getijde
boekjes ons, zien doen we
dat nog niet, want het is
nog donker. Daar houden
wij wel van, beginnen met
vissen bij afgaand water als
het bijna licht wordt. Wat
de vangst zal brengen? We
weten het niet, maar zo be
gin februari zal dat wel
schar wezen
De Val van Zierikzee
staat niet bekend om z'n
gemakkelijke vissen. Veel
sportvisses hebben er een
beetje een hekel aan veel
materiaal te verliezen op de
steile kant alhier en op de
vele stenen. Een verre worp
brengt daarbij uitkomst.
Met een worp van 70-80
meter zit men goed. Ge
makkelijk stijgend lood
helpt trouwens ook wel.
Daarom gebruiken veel
sportvissers die het gewend
zijn op 'moeilijke' stekken
te vissen plat ankerlood of
zelfgemaakt lepellood.
De stroom valt vanwege
de Deltawerken op sommig
plaatsen al wat langer weg
gedurende het dode tij, ook
bij de Val is dat wel merk
baar, maar er staat deson
danks een pittige stroom.
De beide hengsels liggen in
een mum van tijd te knik
ken, nog géén vis, maar het
laatste van de eb. Lijn ge
ven is het devies, de wind
helpt daarbij aardig mee.
De eerste melding komt
binnen. Heftig knikkend
gaat de top richting golven.
Vismaat draait niet meteen
binnen, maar tikt wel aan
en geeft lijn. Er zitten ten
slotte meerdere pieren aan
de driehaaks peternoster.
Tenslotte draait hij, na
even gevoeld te hebben of
er vis aan zit, de lijn bin
nen. Een fraaie schar komt
klapperend boven terwijl
ook mijn hengels bewijs
van leven beginnen te ge
ven.
Niet lang daarna begint
de vloed binnen te komen.
We weten, de vloed brengt
vaak wat grotere vissen. En
als qven later het bewijs
daarvoor wordt geleverd,
zijn we tevreden. Het gaat
tenslotte niet om een grote
vangst al vangen we liever
meer dan weinig. Ontevre
den zijn we niet want bin
nen een uurtje ligt er een
bakzootje in de emmer.
Niet zodra we zeker zijn
dat de vis het doet, zijn we
trouwens overgegaan op
het monteren van lood met
enkele haak. Die haak
komt aan een dwarrellijn,
waarbij het lood doodge
woon op de lijn wordt gezet
en gestuit door een wartel.
We weten dat de schar best
een bewegend stukje aas
liefheeft... Voordeel: men
vist met minder aas en men
kan tussen de ruwe stenen
gemakkelijker terugvissen.
Al met al een redelijke
visdag, op een stek die we
eigenlijk al zo vaak hadden
willen bevissen. Een goede
stek voor het komende
voorjaar, waar we naast
paling, schol en bot tot voor
enkele jaren terug ook
mooie gepen konden van
gen
Door onze correspondent
Bob van Huët
PARIJS - De krantenverkoper
in de kiosk op de hoek vindt
het maar vreemd: „l'Humanité
van vandaag raak ik aan de
straatstenen niet kwijt, maar
de Pravda van twee weken ge
leden moeten ze nu allemaal
hebben. Tien franc voor een
oude krant?!?"
Het uit Amerika overge
waaide idee om de Pravda, het
'orgaan van het Centrale Co
mité van de Russische Com
munistische Partij' integraal
in het Frans te vertalen is een
schot in de roos gebleken. Vo
rige week was 'De Waarheid'
van dinsdag 7 januari binnen
één dag door zijn oplage van
100.000 exemplaren heen. Van
dezelfde krant is sinds zater
dag een tweede druk in
Frankrijk te koop van nog
eens 150.000 kranten en ook die
vliegen als warme broodjes de
kiosken uit.
„De Pravda in het Frans.
Doe alsof je een Rus bent", zo
luidt de succesvolle slogan
waarmee de Franse journalis
ten Jost en Guegan werelds
saaiste en taaiste krant tot een
bestseller hebben weten te
maken. Het is tegenwoordig
mode in Parijs om met een
Pravda onder je arm de metro
binnen te stappen en vervol
gens aandachtig een beschou
wing over de graanproduktie
van de sovchoze Chalkarski te
bestuderen.
De 33-jarige journalist Phi
lippe Jost zei bij de presentatie
van 'zijn' Pravda (de rechten
voor Europa konden voor een
prikkie worden gekocht) dat
de lezer ermee een andere we
reld binnenstapt. „Je leert
meer over de Sowjet Unie dan
door alle artikelen en televi
siereportages in het westen.
Wij kunnen ons helemaal niet
voorstellen hoe de Russen
denken."
Met een redactie van een
tiental journalisten en verta
lers werd de Franse Pravda in
drie dagen woord voor woord
vertaald. Foto's en tekeningen
zijn exact gelijk aan die van
de echte Pravda die op 7 ja
nuari in Rusland uitkwam.
Het Franse zusje werd in
Brussel gedrukt. Dat het
nieuws en de ideologische ge
schriften niet meer zo actueel
zijn is volgens Jost geen be
zwaar: „Het gaat voorname
lijk om de sfeer. De lezer kan
een inzicht krijgen in de ma
nier waarop het Russische
volk wordt voorgelicht."
Op de buitenlandpagina's
krijgen Amerika en het Wes
ten er uiteraard van langs
vanwege een lastercampagne
ten aanzien van de Democrati
sche Republiek Afghanistan
en de Libische leider kolonel
Khadaffi. De ex-Rode Khmer,
maar tegenwoordige kame
raad Heng Samrin wordt door
het Centrale Comité en het
Presidium van de Communis
tische Partij en ook door de
Sowjet-ministerraad van
harte gefeliciteerd met de ze
vende verjaardag van het
'nieuwe' Cambodja.
Zonder meer de moeite
waard is de lezersrubriek in
de Pravda waarin bij voor
beeld ene B. Kotljar uit Dnje-
propetrovski zich sterk maakt
voor de bevestiging van de In-
ternatiole als partij in de sta
tuten van de communistische
partij.
De Franse Pravda heet een
eenmalige uitgave, maar er
bestaan plannen voor een her
haling van de stunt dit voor
jaar. Stevige concurrentie dus
voor l'Humanité, de het offi
ciële orgaan van de zielto
gende Franse communistische
partij.
E at nL at gebeurt er als
E W W je beroemd bent
H T T en toch dood-
E gaat? Dan word je begraven
op een wijze die je zelf
niet in de hand hebt. A
E Sommige be- /Q
roemde of rijke
mensen proberen
E hun begrafenis op
s voorhand te rege-
len. Die nemen een
voorschot op de eeu-
E wigheid en geven zelf
aan hoe ze onder de zoden ge-
stopt moeten worden. Dat leidt
E vaak tot een stuitende potsierlij-
keid. Of tot een verdacht ver-
toon van bescheidenheid. Er is
eigenlijk maar één manier om
E begraven te worden: gewoon
onder een houten kruis dat niet
langer overeind mag blijven
E staan dan onkruid oud kan wor-
den.
Maar soms laten roem en sta-
tus zelfs bescheidenheid niet
toe. Je heet dan Willem de Zwij-
ger. Onbekende Soldaat of John
E F. Kennedy.
E Kennedy ligt begraven op de
S Arlington ere-begraafplaats in
E Washington. Het is de plaats
E waar de westelijke oever van de
Potomac overgaat in een soort
heuvel.
Toen ik er was scheen een
E milde winterzon en stond een
E flauw zuidelijk briesje. Ik be
ll klom de heuvel, liep tussen ein-
E deloze rijen witte kruisen naar
E boven en keek uit over de stad.
Om de paar minuten zakte een
vliegtuig, op weg naar de nabu-
rige National Airport, uit de on-
E wezenlijke helderheid van de
dag naar beneden. Aan de ein-
der was de witte koepel van het
Capitool te zien. De monumen-
E ten van Lincoln en Jefferson la-
gen aan mijn voeten.
De familie Kennedy had
smaak, stijl en geld. De oude Joe
E Kennedy, een rechtse ijzervre-
E ter, had een fantastisch fortuin
vergaard en zich daarmee inge-
kocht in de Amerikaanse aristo-
cratie. Hij bracht een getalen-
E teerd en stijlgevoelig kroost
S voort, dat opgroeide nabij Bos-
ton, dat de beste scholen en de
beste universiteiten bezocht en
E dat vervolgens trouwde met dra-
gers van de beste aristocratische
namen.
John Kennedy werd doodge-
E schoten in Dallas, een stad in
het ruwe, hete zuiden. Later zou
een wereldberoemde televisie-
E rserie, bevolkt met steenrijke en
machtswellustige patsers, juist
naar die stad worden genoemd.
E Er moest een graf voor Ken-
nedy komen en dat kwam er dan
ook. Toen het nog een eenvou-
E dig graf was, omgeven door an-
j= dere graven, was het een mooi
graf. Maar nu is het een
waar een eeuwige vlam
brandt en dat is omgeven door
een grote hoeveelheid gra
die hier en daar van markante
uitspraken van de overledene is
voorzien.
Aldus toegerust hield het gr
op een mooi graf te zijn.
Als je familie smaak, stijl en
geld heeft, is ze merkwaardiger,
wijze niet meer bij machte de
juiste grafdelver voor je te vin-
Door Jo Wijnen
den. Als de natie bovendien
vindt dat ze iets aan je is ver
schuldigd, dan is de aanleg van
een soort granieten taart boven
je overblijselen niet meer te ver
hinderen. Dan krijg je een gral
dat alleen maar door kinderen
op schoolreis en oud-strijders
mooi wordt gevonden.
Er is geen ontkomen aan: als
nationale gevoelens in gebou
wen, graven, tombes, parken,
standbeelden en herdenkingste
kens worden omgezet, ontstaal
er een onverbiddelijke, eeuwig
durende lelijkheid.
Dat is ook met het graf van
John F. Kennedy het geval, zijn
staatsmanschap en zijn gevoel
voor stijl ten spijt.
Alleen de plaats van het gral
is verrukkelijk, zeker op een
zonnige winterdag als een an
ders zo ongenaakbaar Washing
ton zich naar de vochtig-warro
zon keert.
Wat smaak, stijl en geld niei
kunnen, doet het landschap. En
de geschiedenis natuurlijk.
Want als de geschiedenis je
eenmaal een plaats gunt temid
den van diegenen die ze voor de
onsterfelijkheid heeft bestemd,
kan zelfs de lelijkheid van je
graf je naam niet meer bezoede
len.
Mannen als Kennedy rusten
dan ook niet in een graf, maar in
de geschiedenis. Die maakt de
mooiste graven die er zijn.
Van onze cot
WEST-BERLIJN - IJ;
zonnetje, een stokoude
vroren rivier en natuui
litairen.
Hollywood had nauwelijl
bedenken voor de spectacu
ren op de Glienicker Brug
plaatsvond. Voor de derde
{|ver de Havel als de poort n
Zeven jaar lang snakte de
Russische dissident Anatoli
cjtsjaranski er naar de witte
lijn die midden over de brug
loopt te overschrijden. In 1979
veroordeeld tot drie jaar ge
vangenis en tien jaar straf-
kaVnp was het gisteren 'D-day'
voor de nu 37-jarige wiskun-
^De Amerikaanse ambassa
deur in de Bondsrepubliek, Ri
chard Burt, heette hem wel
kom. De ongeveer vijfhonderd
journalisten bij de brug kre
gen de dissident slechts in een
pits te zien. Sjtsjaranski
lachte en zwaaide vriendelijk
FillilllllllllllMlllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
\op
Nederland is een missieland
geworden! Het gebrek aan
priesters begint ook in de
Nederlandse kerkprovincie
nijpender te worden. Wordt
het daarom niet de hoogste
tijd dat wij, rooms-katholie-
ken, over onze kerkprovin-
ciegrenzen heen kijken,
want wij behoren tot een
wereldkerk. De seminaries
van Polen en van Zuid-Ko-
rea zijn overvol met pries
terstudenten. In Polen al
leen al werden in 1985 964
mannen tot priester gewijd.
Polen heeft al jarenlang de
missionerende taak van Ne
derland overgenomen in de
Derde Wereld. In ons eigen
land ontkiemt hier en daar
gelukkig weer het bekende
bijbelse mosterdzaadje in de
vorm van priesterroepingen.
Maar vooralsnog niet vol
doende om de huidige pries
ternood te lenigen. Zou het
daarom niet een welkome
oplossing zijn om op de
opengevallen plaatsen in de
parochies priesters uit Po
len, Zuid-Korea of van de
internationale prelatuur
'Opus Dei' te benoemen? De
laatste heeft nl. verleden
jaar ook de parochianen van
de O.L. Vrouwekerk aan de
Keizersgracht in Amster
dam uit de nood geholpen
met een priester van 'Opus
Drei'. Het is in elk geval een
overdenking waard!
Oosterhout
H. Hoegen
In de afgelopen tijd zijn
twee onderwerpen iedere
keer weer intensief aan de
orde. Ik doel hier op eutha
nasie en kernwapens, spe
ciaal de kruisraketten.
Wanneer ik de meningen
hierover en de besluiten van
de overheid bekijk, sta ik
voor een groot raadsel.
Kruisraketten: Met het
besluit er 48 van in Neder
land te plaatsen, hebben ook
de christelijke ministers en
de meeste Tweede-Kamer
leden van de christelijke
partijen zich bereid ver
klaard mee te werken aan
de dood van honderdduizen
den mensen tegelijk. Mensen
van allerlei leeftijd, volop
levend; mensen die niet om
de dood hebben gevraagd;
mensen die door een kruis
raket een meer dan gruwe
lijke dood zouden sterven.
Euthanasie: deze zelfde
christelijke bewindvoerders
hebben nog steeds grote
moeite mee te werken aan
de dood van één mens. Een
mens, die nauwelijks meer
leeft; een mens die zelf
vraagt om de dood; een
mens die zo een zachte en
milde dood zou kunnen ster
ven. En veel cristenen zijn
pertinent hiertegen.
Raadsel: Hoe zijn deze
twee standpunten te rijmen?
Ik kan er maar één verkla
ring voor vinden; een ver
klaring die mij afschuw in
boezemt: bij kernwapens
gaat het om de verdediging
van eigenbelang, namelijk,
ónze vrijheid, óns democra-
tisch-kapitalistisch stelsel,
ónze welvaart. Men is ken
nelijk bereid voor die belan
gen het christelijk geweten
tot zwijgen te brengen. Dat
christelijke geweten komt
echter weer te voorschijn bij
de euthanasie. Zie ik het
verkeerd? Ik zou graag ant
woord hebben op deze bran
dende vraag: Waarom in het
éne geval wél bereid mas
saal te doden, en in het an
dere geval niet bereid één
mens de gewenste dood toe
te staan?
Etten-Leur
M.J. Spee-Jansen
yi/OËNSDAG 12 FEBRU,
D-d.
MANILA (AP) - Het Filip
pijnse parlement heeft dins
dag het tellen van de uitslagen
van de presidentsverkiezing
opgeschort, omdat door het
weglopen van de afgevaardig
den van de oppositie geen quo
rum aanwezig was.
De oppositieleden verlieten
de vergadering om met hun
kandidate Corazon Aquino te
overleggen, nadat bleek dat op
de eerste de beste tellingslijst
al het vereiste zegel ontbrak.
De voorzitter van de verga
dering zei dat van de bezwa
ren aantekening zou worden
gemaakt, maar liet het open
maken van de stembussen met
de tellingslij sten uit elk van de
13 districten voortzetten.
De definitieve vaststelling
wie de verkiezing gewonnen
heeft, berust bij het parlement
waarin de partij van president
Ferdinand Marcos een twee
derde meerderheid heeft. Het
tellen van de uitslagen zou nog
een dag of drie kunnen vergen
en de Assemblee heeft na het
begin van de telling 15 dagen
de tijd om de winnaar aan te
wijzen.
Als de Assemblee de uit
komst niet officieel vaststelt
ïn geen winnaar uitroept,
blijft de 68-jarige president
Gelukkig (blijkens het be
richt op de voorpagina van
De Stem dd 6 februari) heeft
men de preventieve werking
van straffen nu in Neder
land weer her-ontdekt. Be
ter laat dan nooit!
St.-Jansteen
J. Rottier
0
MSTERDAM (ANP) - Degenen die
achten dat de Amsterdamse beurs
insdag de weg omhoog zou weten te
inden en daarmee Wall Street zou
gen, kwamen bedrogen uit. Terwijl
New York dagelijks de records
'euvelen, blijft de markt in Amster-
ongeanimeerd en bloedeloos. Door
gebrek aan belangstelling en de
'Re in verband met de krokusvakan-
en carnaval brokkelden veel note-
'gen wat af.
Aandelen Westland/ Utrecht Hypo-
leekbank lagen er rustig bij met een
ywel onveranderde prijs van ƒ53,20.
grants konden echter 1,50 aan-
ekken tot ƒ8. Redder Nationale-Ne-
'9 n*8n was twee kwartjes beter op
De andere verzekeraars lagen er
1Vgema k kei ij ker bij
De internationale aandelen waren
ak onder leiding van Koninklijke
Dit hoofdfonds moest de winst
fi<*r>aandag he*ernaal prijsgeven en
ipn tt Werc*6611 verlies van ƒ3,40 gele-
«n Undever verloor ƒ1,50 op ƒ383,50
v«n zeventi6 cent op ƒ164,10. Hoog-
T -f1 kggen op ƒ86,60. Alleen
N Was dertig cent beter op 61,90.
van de actieve markt toonde
elfde beeld: overal afbrokkelende
ormn" Gn weinig handel. Wessanen
i"de een eenzame uitzondering. Het
nari!?gSfonds werd ƒ2 hoger uit de
arkt genomen op 254.
oek^' lolca*e markt was het koe-
chtn.zan8: weinig te doen met een
erli stemming, zij het dat de
Va eze^ enigszins in de meerderheid
n De aannemer Boskalis zette de
J amonius
4 antonius
o.l.v.
daniel
«asthuis
J «asthuis
«asthuis
I* ?as'huis
h«>ghuys
hi
P">U.hs
f°Uhs
'Wot.z.hs
aeneas
(oostb.)
(oostb.)
lourdes
de brouwer
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
(tilburg)
(het)
klokkenberg
liduina
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)
