JNIE
Grove stenen
op Chinees sehaatspad
ly \li
ïrheyen
zet Chinezen
J 'g
/vee
i
op de schaats
chniek (m/v)
'Moeder'
Karin Kania
weer favoriete voor WK
breda
ficieren (m/v)
j)EN HAAG - „Ik was moe, geestelijk echt he
lemaal uitgeput, toen de Spelen in Sarajevo
itaren afgelopen. Het hoogtepunt uit mijn car
rière, tweemaal goud, tweemaal zilver.
taande uit 80 medewer-
(•ijwilligers, heeft een
Breda.
|ns plaatsingsmogelijk-
enst.
Blast met;
Iganisatie en inrichting
B- en 50 vrijwillige mede-
jnische opleiding/instruc-
ll;
jen beproeven van
pn de voorbereiding van
re rampenbestrijdings-
Jeiding tot beroepsbrand
weer Academie;
varing;
wijze leiding te geven
ndweermedewerkers onder
brationele omstan-
hge uitdrukkingsvaardig-
penst.
belast met:
fit houden van de roerende
de brandweer;
|che dienstwerkzaamhe-
personeel van derden;
onderhoud en vervanging
de brandweer;
fen en programma's van
pn materiële goederen, en
erktuigbouwkunde;
Isbrandweerofficier aan de
Irische capaciteiten;
l9'
ïige uitdrukkingsvaardigheid,
lacht dat zij periodiek
ring zal aanstelling plaats-
rn-
le functies is f 6.024,
chaal 11).
Inwoordiging van het perso-
kan deel uitmaken van de
bnnen worden verkregen bij
||r F. Hagmanns, of bij de
de Wilt, telefoon
jrmelding van de desbetref-
|4 dagen na verschijnen van
Vicht aan de Commandant
j.D. Feikema, Postbus 2060,
producent van suiker, zowel
jbruik. Omzet ca. 1 miljard
Tonen, in de campagne aan-
svenprodukten zijn: pulp
fcohol) en schuimaarde
door een zestal over Nederland
een
scten op het terrein van electro
uurde installaties voor wat
ing en onderhoud van geavan-
amputergestuurde apparatuur
en behoeve van de afdeling,
electrische en electronische
bied van electronica, computer
ervaring in genoemde werk-
sn. Goede contactuele eigen-
d in een ploegendienstsysteem
de beetwortelsuikerindustrie is
ere informatie wenden tot de
ken vestiging Dinteloord,
ten schriftelijk voor 22 februari
Vereniging Suiker Unie U A,
1,4754 AG Stampersgat.
uitmaken van de selectie-
la.
k, Roosendaal,
s
„Ich gehe mit meine Stars". Rainer Mund is duidelijk.
De Oostdultse schaatstrainer ziet at van een plaats in
het busje, waarin de Noorse en een gedeelte van de
Oostduitse schaatsploeg is samengepakt. Mund pre
fereert mee te rijden met de personenauto, die Andrea
Ehrig en Karin Kania van Schiphol naar Oen Haag zal
brengen. Zijn 'Stars', die beiden onder een andere
naam tot dusver schitterende triomfen vierden op het
Ijsovaal. Andrea, geboren Mitscheriich en na gehuwd
geweest te zijn met Andreas Schone en nu wegens
een nieuw huwelijk Ehrig geheten is meervoudig
Europees en wereldkampioene. Karin, geboren Enke,
voorheen Busch en na haar scheiding en huwelijk nu
Kania geheten, was twee jaar geleden in Sarajevo de
'Ijskoningin van de Winterspelen'. Tweemaal goud en
tweemaal zilver, de toen 22-jarlge inwoonster was de
absolute ster van het damesschaatsen.
En toen werd het stil rond Karin Enke. Ging Schone,
later Ehrig, vrolijk door met het vergaren van ereplaat
sen, haar grote rivale deed meer dan een paar stappen
terug en verdween uit het (wedstrijd)beeld. Tot dit
weekeinde.
Want op het wereldkampioenschap in Oen Haag
maakt de ijskoningin van weieer opnieuw haar op
wachting. Als moeder Karin Kania. En grote favoriete
voor de titel. Wil Kester sprak met haar.
Door Wil Kester
Verder zou er voor mij toch niets meer te bereiken
|jjn? Ik had op dat moment genoeg van schaatsen. Ik
vilde eindelijk wel eens gewoon mezelf zijn.
Eindelijk eens keer echt met
biijn studie kunstgeschiedenis
beginnen zonder steeds reke-
üing te moeten houden met
(rainen, trainen en nog eens
[ramen. Bovendien wilde ik
[rouwen en een kind krijgen,
pat vond ik op dat moment
een mooiere motivatie dan een
Jractie van een seconde sneller
tijden op de 500 meter. Mijn
pmbitie voor het schaatsen
zover verminderd, dat
mijn trainer en ik besloten
lebben, dat ik er maar een
Jaartje tussenuit zou gaan".
Die beslissing vormde voor
karin Enke een levensgrote
ppluchting. Geen wonder,
Vant op dat moment was zij al
pijna 20 jaar nagenoeg continu
pet sport bezig. In 1961 in El-
estadt geboren, kwam de
[leine Karin, vijf jaar oud, al
i Dresden op de ijsbaan te-
echt. Dankzij haar broer, die
|ien meer dan middelmatig
istrijder was, raakte zij ook
lerslingerd aan het kunstrij
ken, een bijzonder populaire
Jport in Oost-Duitsland. Ook
iarin bleek over talent te be-
likken, zo veel zelfs, dat zij
1975 de nationale titel ver
leerde.
„Ik vond het echt leuk om te
doen, dat draaien en springen.
En wanneerje succes hebt, is
het natuurlijk nog veel leu
ker", weet ze nog. Ook inter
nationaal kwamen die succes-
jes. In 1977 werd Karin Enke
in Helsinki zevende op dr
Europese kampioenschappen.
Maar hoger zou zij in deze dis
cipline van de schaatssport
nooit komen. „Ik moest aan
mijn elleboog worden geope
reerd, die was een beetje ka
pot. Ja, je valt wat af bij die
trainingen. En die operatie be
tekende meteen het einde van
mijn kunstrij-aspiraties. Je
hebt dan zo veel trainingsar-
beid gemist, dat het onbegon
nen werk is om weer terug te
komen".
Karin Enke verwisselde de
kunstrij schaatsen voor Noren
en dat bleek later helemaal
geen gekke keuze te zijn. Want
bij de 'Sportklub Einheit' in
Dresden waar zij de hal in
ruilde voor de 400 meterbaan
liet toevallig Rainer Mund zijn
oog op toen struise Karin val
len. „Ja,dat was ook een reden
om met kunstrijden te stop
pen, ik werd gewoon een
beetje te zwaar". Mund zag het
De terugkeer
van een
ijskoningin
Een blije Karin Kania nadat zij in Sarajevo goud won op
de 1500 meter in een wereldrecordtijd. - fotoanp
helemaal in haar. „Als ik goed
naar hem zou luisteren en
vooral heel hard zou werken,
dan word je een kampioen",
heeft hij tegen me gezegd.
„Nou werken wilde ik wel,
want ik vind schaatsen erg
leuk. Er moest alleen nogal
wat aan mijn techniek worden
geschaafd".
Dat klopt ook wel, want
hoewel Enke al direct als een
sneltrein over het ijs ging, was
het met haar techniek aan
vankelijk bedroevend gesteld.
Haar eerste optreden op het
internationale podium werd
dan ook geen succes. „Ja, Ha-
mar, 1979, zeventiende, slecht",
klinkt het spontaan. Maar het
zou snel beter gaan. Een jaar
later al, zoals het hoort bij een
sprintster. Tot veler verras
sing werd Karin Enke, ex-
kunstrijdster, in West Allis
wereldkampioene sprint en
pakte ruim een week later in
Lake Placid zelfs de gouden
Olympische medaille op de 500
meter. De basis was gelegd.
Meer titels
Er zouden nog meer titels,
nog meer medailles volgen.
Wereldkampioene sprint in
Weer een feestje langs de ijsbaan. In dit geval Karin Kania en de Oostduitse schaatsbegelei-
der Joachim Franke. Morgenavond in Den Haag zou dit plaatje ook wel eens geschoten kun
nen worden. foto anp
1981, '83 en '84, maar ook -
dankzij haar verbeterde tech
niek („En mijn trainer Rainer
Mund") - allround-wereld
kampioene in 1982 en 1984. En
dan ook nog eens tweemaal
goud en tweemaal zilver op de
Spelen in Sarajevo. Karin En
ke, in tussentijd even gehuwd
geweest met Georg Busch, was
de koningin van de 'schaats
wereld.
Een mooie kroon, die een
auto, een huis en andere privi
leges opleverde. Maar ook een
psychische last. „Steeds maar
weer presteren, ik moest er
even uit. En dat was geen pro
bleem". Karin Enke trouwde
met de gymnastiekleraar Ka
nia en kreeg vorig jaar op 13
januari een zoon. Sasja, den
kend aan Dr. Zhivago. „Dat
was een heerlijke tijd, die
zwangerschap. Ik ben tot in
mijn vijfde maand blijven af
trainen, fantastisch. Dat moest
ook wel, per slot van rekening
kun je niet ineens stoppen.
Maar het was echt afbouwen".
Toch staat Karin Kania
vandaag in Den Haag weer
aan de start van een groot
schaatsevenement. Waarom?
„Ja, toch weer die prikkel.
Het jaar er tussenui'i heeft me
goed gedaan. Al moet ik zeg
gen, dat het me veel moeite ge
kost heeft om dit keer van huis
te gaan. Goed, mijn man en
zijn en mijn ouders zorgen
voor Sasja, dat zit wel goed.
Maar ik mis mijn zoontje wel".
Dat gemis zou met een klin
kende prestatie in Den Haag
flink verzacht kunnen wor
den. Volgens Kania's trainer
Rainer Mund bestaat die mo
gelijkheid wel degelijk. „Karin
is fysiek sterker dan in 1984",
oordeelt de 'man achter het
succes'.
De rijdster zelf twijfelt daar
nog een beetje aan. „Ik heb
bijvoorbeeld dit seizoen nog
geen enkele vijf kilometer ge
reden, dus ik moet maar af
wachten hoe het daarop gaat.
Trouwens, Andrea (Ehrig,
haar grootste concurrente
voor de eerste plaats, red.) is
op de lange afstanden gewoon
sterker dan ik. Dat is ook de
reden dat ik niet heb mee ge
daan op het EK in Geithus. Ik
was conditioneel nog niet
klaar. Voordat het seizoen be
gon hebben Rainer en ik een
planning gemaakt en die was
gericht op het WK-sprint in
Japan. Maar toen het tijdens
onze kampioenschappen in
Karl-Marx-Stadt zo lekker op
de drie kilometer ging hebben
we besloten de wereldkam
pioenschappen allround ook
mee te nemen. Maar nog
maals, met die vijf kilometer
is het afwachten".
Zoals ook bij de voorgaande
twee gelegenheden dat zij de
wereldtitel bij de allround
sters behaalde zal Karin Ka
nia het dus van de kortere af
standen moeten hebben. Want
Andrea Ehrig - haar 25-jarige
clubgenoteis toevalligerwijze
sinds 25 december 1980 ook al
moeder van een zoon - is nu
eenmaal een kei en wereldre
cordhoudster op de afstanden
vanaf 1500 meter.
Van die supertijden kan
volgens Karin Kania ook nog
wel het een en ander afge
knabbeld worden. Zo ziet zij
een tijd van onder de twee mi
nuten op de 1500 meter zeker
haalbaar.
Door Rob van Deursen
DEN HAAG/INZELL - Hoe grillig bepaalde pa
tronen in de internationale sportwereld soms
verlopen moge blijken uit het feit dat de Volks
republiek China vandaag en morgen vertegen
woordigd is bij het wereldkampioenschap
schaatsen voor vrouwen in Den Haag dankzij
het feit dat de regeringen van China en Neder
land eind zeventiger jaren een stevig menings
verschil hadden.
Nederland besloot toen
een export-vergunning te
verlenen voor twee duikbo
ten voor de marine van Tai
wan. De hoge heren in Pe
king raakten daar zeer ver
bolgen over. Nederland ver
sterkte in hun ogen de de
fensie van de 'vijand', nota
bene volgens 'Peking' een
provincie van de republiek.
Gevolg: een fikse politieke
rel en bekoeling van de on
derlinge betrekkingen tus
sen beide landen.
Verdrag
Maar in politieke kringen
wordt de soep nooit zo heet
gegeten als die wordt opge
diend. Nadat de duikboot-
storm luwde, sloten China
en Nederland een cultureel
verdrag waarin werd opge
nomen dat de banden ook op
het sportieve vlak weer
■hoesten worden aange
haald. Dat resulteerde in een
trainingsstage van tafelten-
fiisster Bettine Vriesekoop
'n China, een toernee van
het Nederlands amateurelf
tal door de Volksrepubliek
en de herontdekking van het
sehaatsen door de Chinezen.
In Den Haag op het kunstijs
van De Uithof vormt WK-
deelneemster Wang Xiu Li
daar dit weekeinde het be
wijs van.
Aan de basis van die ver
dere mondialisering van de
schaatssport staat....Eddy
Verheyen. Het vierde wiel
aan de wagen in de tijd van
Schenk, Verkerk en Bols
werd in oktober van het vo
rig jaar door de Koninklijke
Nederlandse Schaatsenrij
ders Bond na een uitnodi
ging van het ministerie van
WVC naar China gestuurd
om daar het beschikbare
schaatspotentieel wegwijs te
maken.
Achterstand
En om Verheyen een ple
zier te doen staat Wang Xiu
Li vandaag in Den Haag aan
de start. De conrector van
een HAVO/WVO in Amers
foort: „Toen ik er in oktober
was, heb ik onmiddellijk
voorgesteld om mee te doen
aan het WK. Maar dat wil
den ze niet. Op een of andere
manier accepteerde ik dat.
Het argument dat ze nog
wilden wachten omdat ze zo
Schaatsles voor de schaatselectie van Zuid-Korea op de ijsbaan van Inzeil. Tweede van
links coach Park Chang Sup. foto leo vogelzang
veel achterstand op de rest
van de schaatswereld had
den, vond ik zeer terecht.
Ook omdat werd toegegeven
dat dat door de culturele re
volutie was ontstaan. Dat in
die periode van leider Mao
andere waarden dan sport
voorrang hadden gekregen.
Tijdens Kerstmis waren de
Chinezen naar Inzeil gegaan
om te trainen. Ze vroegen
toen of ik daar naar toe
wilde komen om hen verder
bij te staan. Door mijn werk
kon ik dat niet. Na het WK
in Den Haag van dit week
einde heb ik wel vrij. Dus ik
heb toen met kerst gezegd:
als jullie meedoen in Den
Haag, kom ik na het wereld
kampioenschap naar Inzeil.
En daar gingen ze akkoord
mee".
Eddy Verheyen kan
gloedvol vertellen over zijn
belevenissen in China. „Ik
kwam daar aan en stond in
eens tegenover vijftien
schaatsers en niet minder
dan 125 Chinese trainers.
Die trainers stonden alle
maal op een rij. Iedereen
had een blauw jack aan en
een groene pet op. Ik zal dat
beeld nooit vergeten. Ik heb
me wel moeten aanpassen.
Ik wilde direct aan de slag,
maar zo werkt dat daar ken
nelijk niet. Na de ochtend
training zeiden ze: neem
maar wat rust. We gaan je
eerst de stad laten zien. Ik
stond er met kromme tenen
omdat ik die mensen in die
korte tijd zo veel mogelijk
wilde leren. Met heel veel
moeite kreeg ik gedaan dat
de avondtraining een uur
eerder kon beginnen, maar
die trip door de stad Chong
Chum, zo'n achthonderd ki
lometer ten noorden van Pe
king moest en zou doorgaan.
Ze lieten me bijvoorbeeld
een monument zien waar ik
later met de taxi onderweg
naar mijn hotel elke dag zes
keer langs kwam".
Ingeslapen
Eddy Verheyen keek zijn
ogen uit. Op een bepaald
moment ontmoette hij een
man, die al achttien jaar
schaatstrainer was. Die een
aanpak van training ver
kondigde, die in Nederland
als voor-oorlogs wordt beti
teld. „Ja, ze waren daar een
beetje ingeslapen. Ik zeg dat
met schroom omdat ik nu
niet wil overkomen als de
man, die het na twee weken
schaatsen in China allemaal
zo goed weet. Maar de eer
lijkheid gebiedt het om dat
te zeggen. Ze vinden dat ook
helemaal niet erg. Ze hebben
liever dat je vertelt wat je op
je hart hebt. Hoe de zaken er
echt voorstaan. Zodra die
Chinezen merken dat je op
een slinkse wijze probeert je
eigen mening door te druk
ken, is het voorbij. Dan heb
je voor hen je gezicht verlo
ren".
Volgens Verheyen moet
nu niet verwacht worden
dat de Chinese schaatsselec-
ties de komende jaren op de
internationale toernooien
potten zullen gaan breken.
„Voor China ligt het hoogte
punt tijdens de Aziatische
Spelen in maart in Japan.
Daar moet op dat niveau ge
presteerd kunnen worden.
Een wereldkampioenschap
is, dat weten ze, voorlopig
nog veel te hoog gegrepen.
Ik heb alleen maar wat
grove stenen gelegd op het
sehaatspad in China. Het zal
nog zeker een paar jaar du
ren voor dat de Chinezen in
ternationaal gaan meetellen.
Maar ik ben er van over
tuigd dat ze de aanleg heb
ben om het te kunnen".
Geleidelijkheid
De Chinese schaatsbond
zoekt het dus in de weg van
de geleidelijkheid, die van
Zuid-Korea koestertheel
andere ambities. Onder lei
ding van de 42-jarige Park
Chang Sup vertoeft een
groep van zo'n twintig Kore
aanse schaatsers(sters) al
sinds begin november van
het vorig jaar in Inzeil om
zich daar te bekwamen in
het schaatsen. In Dan Haag
zullen Lee Kyung Ja en Kim
Hyung Na proberen de pres
tatie van landgenote Gyom
Hyon Pak, die vorig seizoen
bij het WK in Sarajevo elfde
werd in het eindklassement,
te verbeteren.
Het langdurige verblijf in
Europa van de Zuidkore-
aanse groep vergt een
enorme financiële investe
ring. „Maar", zo zegt Park
Chang Sup, „we moeten wel.
In 1988 worden in onze
hoofdstad Seoul de Olympi
sche Zomerspelen gehouden.
Dat betekent voor ons dat
we tijdens de Winterspelen
in het Canadese Calgary van
dat jaar geen gek figuur
willen slaan. En daar hoort
schaatsen bij". Vol trots
geeft Park Chang Sup dan
de tijden van de vedette in
zijn ploeg, Lee Young Ha:
38.40, 1.17.76, 2.01.11, 4.13.49,
7.14.88 en 15.16.84. Op de tijd
op de 500 meter na - die
werd in Seoul zelf neergezet
- allemaal persoonlijke re
cords ,die op het olie-ijs van
Inzeil werden gerealiseerd.
Park Chang Sup: „Lee
vormt bij ons het grote voor
beeld. Maar op een been is
het moeilijk lopen. Vandaar
dat we van onze bond en van
het nationaal Olympisch
Comité voor de tijd tot aan
Calgary flinke financiële
steun hebben gekregen om
de zaak stevig op poten te
zetten."
Nadeel
Het nadeel voor Park
Chang Sup is dat hij nog niet
weet wat er na Calgary gaat
gebeuren. Te vrezen valt dat
precies zoals in Joegoslavië
na de Winterspelen van Sa
rajevo het schaatsen in
Zuid-Korea weer in het ver
domhoekje wordt gezet.
Eddy Verheyen heeft die
vrees wat China betreft niet.
„Ze zijn ontzettend serieus
en ontzettend gedicipli-
neerd. Nu ze deze sport, een
maal hebben aangepakt,
willen ze er ook wat van
maken. Al moeten ze daar
jaren en jaren over doen.
Maar gelukkig is het Chi
nese geduld in ieder geval al
wereldberoemd...."
