Max Schaub half jaar
voorzitter Terneuzen
Ivan Beck (16) is
een groot talent
Huls
proe
'Vriendenkring basis succes'
'ER IS NOG VEEL INDIVIDUEEL ENTHOUSIASME.^
AANVRAA
HULSTENAAR HEEFT IN EIGEN PROVINCIE GEEN TEGENSTAND MEER
V*
ijmjM
DONDERDAG 6 FEBRUAR11986
EXTRA
_I4|
PETER VIOEN 15 JAAR VASTE KRACHT IN TERHOLE-TEAM
PAGINA ZEELAND 1 T27
sprl
DU
Peter Vioen, de routinier die zich uitstekend thuis voelt in het Terhole-team en dit seizoen
graag de titel zou willen pakken. - foto de stem/cor j de boer
Van onze sportmedewerker
TERHOLE - Met nog tien duels voor de
boeg heeft Terhole de leiding in de
tweede klas van het zondagafdelings-
voetbal stevig in handen. Een positie
die het zich verwierf door, zoals Terho
le-routinier Peter Vioen stelt: „Op te
treden als één grote familie".
Dit samenwerken is overigens niet nieuw in
de voetbalclub Terhole. Al sinds de oprichting
15 jaar geleden heeft het mensen aan het be
wind gehad die wisten wat ze wilden. Doch die
daarbij zo reëel waren te onderkennen dat al
les niet onmiddellijk gerealiseerd kon worden.
Met andere woorden, de voetbalvereniging
Terhole bouwt nog steeds aan zijn toekomst. In
dit enthousiast bezig zijn paste een optimis
tisch ingestelde vent als trainer Eric van Hijf-
te.
Voor eigen dorp
Een man die nu een half jaar de scepter
zwaait over het voetbaltechnische gedeelte bij
de club van voorzitter De Silva. Al met al dus
positieve geluiden en daden uit het Terhole-
kamp. Berichten die een oud-gediende als Pe
ter Vioen duidelijk tevreden stemmen. Temeer,
omdat hij een Terholenaar in hart en nieren is.
Zijn overstap van HVV'24 naar Terhole, toen
deze club werd ojeugd. Pas toen mannen als
wijlen Miel Saman, Paul Tieleman, Frans
Aerts en Jo de Silva zich gingen inzetten voor
een voetbalclub in Terhole en daarin slaagden,
was het voor mij de normaalste zaak te gaan
spelen voor mijn eigen dorp", verduidelijkt hij.
En zodoende is hij de man met de meeste
dienstjaren in de Terhole-selectie. Een dienst
verband waar hij blij mee is. Tevens een ver
binding waarin hij nog graag een keer kam
pioen zou willen worden. „Het is nu tien jaar
geleden dat ik een kampioenschap en promotie
mocht meemaken. Dit jaar zou ik dat weer
eens willen beleven. Temeer, omdat het anders
voor mij als 33-jarige wel eens te laat zou kun
nen worden", aldus de inmiddels van Terhole
naar Hulst verhuisde Peter Vioen.
Knokken
Dat de te bewandelen weg naar de titel nog
lang is, is Vioen bekend. „Het is nu eenmaal zo
dat een koploper wekelijks moet knokken voor
de punten. Elke tegenstander wil dan van je
winnen. En terecht. Voor ons betekent het ech
ter wekelijks honderd procent inzet tonen. Een
instelling die wij als groep tot nu toe steeds op
hebben kunnen brengen. De ene keer wat ge
makkelijker dan de andere, maar we slagen er
nog steeds in. En dat is onze kracht", weet
Vioen.
Bouwvakkers
Dat hij daarin gelijk heeft, kan moeilijk te
gengesproken worden. Immers, Terhole staat
bovenaan met twee punten voorsprong op de
naaste belager en met een doelsaldo (34-9) dat
er zijn mag. En dat zijn zaken die zoals Peter
Vioen weet: „De gemeenschap Terhole goed
doen en die prima zijn voor de vereniging". Het
spelen met drie seniorenteams en een jeugd-
team zijn daar, naast de goede positie van het
topteam, de bewijzen van. Tevens een bewijs
dat Terhole met de juiste 'bouwvakkers' in de
slag is.
Door Rinus Verberkmoes
TERNEUZEN - Een
half jaar geleden
nam Max Schaub de
taak van voorziter
van de voetbalver
eniging Terneuzen
op zich.
Een periode waarin
hij niet alleen zijn ogen
goed de kost gaf, maar
eveneens een tijd
waarin hij moest con
stateren dat er bij de
Terneuzenaren veel
moest veranderen. „Om
dat te bereiken heb ik
mezelf drie jaar de tijd
gegeven", aldus de met
veel elan werkende Ter-
neuzenaar.
Uit het bovenstaande
blijkt overduidelijk dat er
bij de rood-zwarten het een
en ander mis was. Proble
men die zich niet alleen op
het sportieve en prestatieve
vlak bevonden, maar even
eens op organisatorisch ter
rein. Hiermee geconfron
teerd, na het accepteren van
de voorzittershamer, was het
voor Schaub zonneklaar dat
er stevig gewerkt moest
worden om weer lijn in de
club te krijgen. Dit werken
voor Terneuzen betekende
voor Schaub uitzetten van
een beleid. „Of dit uiteinde
lijk goed geweest is, moet de
toekosmt uitwijzen. Mijn
stelregel is: beter een slecht
beleid, dan geen beleid", al
dus de Terneuzense praeses.
Om zijn club weer in het
rechte spoor, dat wil zeggen
organisatorisch en financieel
gezond maken, heeft Schaub
zich drie jaar de tijd gege
ven. Een periode waarin, zo
als hij zegt: „Veel moet ver
anderen willen we tenminste
over drie jaar nog een ver
eniging over hebben. Dat we
intussen moeten roeien met
de riemen die we hebben, is
duidelijk". Dit werken naar
een bloeiende vereniging is
overigens niet bij Max alleen
'ingeslagen'. Echtgenote
Endi kreeg eveneens last van
deze kriebels en stortte zich
met volle inzet op de leden
administratie. Een op een
rijtje zetten van gegevens in
een speciaal daarvoor aan
geschafte home-computer.
Al met al dus zaken, die erop
duiden dat de voetbalvereni
ging Terneuzen hoog in het
vaandel staat in huize
Schaub.
Toeval
Dat de familie Schaub bij
Max en Endi Schaub zetten zich vol enthousiasme in voor de voetbalvereniging Terneuzen. Het echtpaar Schaub voelt 1
zich uitstekend thuis op het bestuurlijke vlak. - foto de stem/corj oeboerI
Terneuzen terecht kwam,
berust min of meer op puur
toeval. Zoon Max-George
kreeg het namelijk op een
goede dag in zijn bol om te
gaan voetballen. Èen sport
•die pa ooit eens probeerde
om spontaan bij zijn eerste
optreden zijn teen te breken.
Ondanks deze kortstondige
ervaring met de voetbal
sport, geen belemmering
zoonlief een strobreed in de
weg te leggen. Eenmaal rich
ting voetbalvelden getrok
ken, werd contact gezocht.
Bij toeval met Piet de
Reus, een Terneuzen-aan
hanger. Max-George kwam
zodoende bij Terneuzen te
recht en zijn 'supporters'
eveneens. Langzamerhand
groeien de contacten met
veearts Schaub. Via de sup
portersclub werd hij uitein
delijk benaderd voor een be
suursfunctie, aangezien Ter
neuzen met bestuurlijke
problemen zat, die beter
door een 'schone bezem'
weggeveegd konden worden.
Schaub voelde daar wel wat
voor en kon kort daarna on
bevangen aan de slag.
Dit betekende, zoals hij
zegt: „Het opzetten van een
goede taakverdeling. En het
opzetten van lijnen; waar
langs klachten moeten lopen
om kantinebesluiten te om
zeilen". Want wat SChaub
niet kan hebben, is het zaken
regelen van achter een pint
aan de bar. „Ik denk dat het
daar in het verleden teveel
aan gemankeerd heeft", stelt,
hij.
Om zijn doel te bereiken
volgt Max Schaub een tac
tiek, die inhoudt, iedereen
direct benaderen. Een optre
den dat positief werkt. „In de
tijd dat ik bij Terneuzen aan
de slag ben gegaan, heb ik
gemerkt dat er nog veel in
dividueel enthousiasme on
der de leden leeft. In verre
weg de meeste gevallen is
men zonder meer bereid din
gen te doen waarvan men
vooraf zei „Dat doen ze
nooit". Voor mij een teken
dat er op duidt dat men be
trokken wil zijn bij de ver
eniging. Alleen, je moet het
even vragen. Het geld ligt
tenslotte ook op straat. Wil
je het hebben, dan zul je je
ook even moeten bukken. Zo
ligt dat met de contacten
ook".
Naast het terug op poten
zetten van de voetbalclub
Terneuzen op organisato
risch en financieel gebied
komt uiteraard het prestal
tieve aan de orde. Prestatie'
die Terneuzen terug naar d
tweede klas moeten helpen|
„Uiteraard hoop ik dat
sportieve prestaties gelijkj
tred houden met het
stuurlijke. We hebben uilfl
eindelijk een enthousiast
jeugd bestuur en
jeugdvoetballers. Als we difl
kunnen behouden dan reel
den we het wel. Dat ze daar|
voor als een team op moete
treden, spreekt voor ziet
Wie dat niet wil, op de indi
vidiuele toer wil, betaald w
worden voor zijn dienstel
mag van mij vertrekkei
Want als we iets doen, doei
we het voor de hele groep"
besluit Schaub zelfvera
kerd.
JT
t 4-V
.V
Van onze atletiekmedewerker
HULST - Toen Ivan
Beck tijdens de negende
editie van Indoor Zee
land als tweedejaars B-
junior het provinciale
A-juniorenrecord met
de kogel mee naar huis
nam, stond daar eigen
lijk niemand van te kij
ken. De 16-jarige Hul
stenaar is immers het
grootste talent dat de
laatste jaren de werp-
nummers op de Zeeuwse
toernooivelden allure
geeft. Een jongen die in
staat is om binnen niet
al te lange tijd Bert de
Jonge en Sidney van
Hoek (de laatste jaren
het toonaangevende duo
in Zeeland vormend met
de kogel) van de troon te
stoten.
Normaal gesproken moet hij
komend zomerseizoen al in
staat worden geacht om het 24
jaar oude record bij de A-jon
gens - gevestigd op 26 juni 1962
- van zijn RKHAV-clubgenoot
Hugo Dierick in het archief te
stoppen. Dierick kwam toen in
Terneuzen tot 16.00 meter.
Beek kwam tijdens zijn in-
door-record in de Goese vei
linghallen tot 13.69 meter. Vo
rig jaar kwam hij als eerste
jaars B-junior tijdens wed
strijden in het Belgische Loke
ren al tot 13.83 meter. Gezien
zijn progressie het laatste jaar,
moet de destijds uitzonderlijke
prestatie van Dierick omver
gekegeld kunnen worden. Tij
dens het lopende indoorsei-
zoen verbeterde hij bijna we
kelijks zijn beste prestatie en
daaraan gekoppeld het clubre
cord van RKHAV bij de B-ju-
nioren.
In november kwam hij in
Utrecht tot 14.98 meter. Op 5
januari plofte de kogel in Et-
ten-Leur neer op 15.37 meter.
Een week later kwam hij in
Utrecht weer drie centimeter
verder. Dit alles met de kogel
van vijf kilogram, die bij de B-
junioren is voorgeschreven.
Om het provinciale indoorre-
cord (op naam van Ron de
Bruijne sinds 19 januari 1981)
te pakken, moest er een kogel
van 6 kilogram gehanteerd
worden. De Bruijne kwam
toen ook tijdens Indoor Zee
land tot 13.59. Al bij de eerste
poging van Beck was het raak.
Met 13.67 meter kon het niet
meer kapot. Tijdens zijn derde
poging kon hij ontspannen het
nieuwe record met 13.69 meter
laten intekenen.
Aanleg
De aanleg voor de werp-
nummrs (ook met discus en
speer kan hij goed uit de voe
ten) werd al vrij vlug duide
lijk. Al tijdens zijn pupillen-
tijd stak hij met kop en schou
ders boven zijn leeftijdgenoten
uit. „Tijdens de pupillencom-
petitiewedstrijden, waar de
gebruikelijke driekampen uit
een loop- spring- en werp-
nummer bestaan, pakte ik op
de werpnummers al een dus
danige voorsprong, dat er op
de overige onderdelen wat
verloren mocht worden. Als
eerstejaars D-junior ben ik me
dan ook op de werpnummers
gaan specialiseren. In mijn
training zit nog wel wat sprint
en hordentraining, maar dat is
niet meer gericht op de wed-
strijdatletiek op die onderde
len.
Naast die spring- en hor
dentraining doe ik twee avon
den per week krachttraining.
Dit alles onder leiding van
Piet Lossie. Afgelopen seizoen
mocht ik twee bondstrainin-
gen onder Douwe Smit mee
maken en ook daar heb ik aar
dig wat opgestoken. Ik ging in
een paar maanden tijd van
14.20 naar 15.00 meter. Mijn
techniek is echter nog verre
van ideaal. Het benenwerk in
de ring is zwak. Als ik alvo
rens mijn stoot uit te voeren
naar achteren ga, trek ik mijn
been omhoog in plaats van
naar beneden. Op dit moment
leg ik ruw geschat nog zestig
procent kracht en veertig pro
cent techniek in mijn stoot.
Juist daarom denk ik dat er
nog heel wat meer in zit dan
dat er uit komt. Kogelstoten
vereist nu eenmaal techniek,
al is voor mij de discus het
moeilijkste qua tecniek van de
drie werpnummers". Ondanks
dat de atletiek bij hem een
grote plaats inneemt, denkt hij
ook maatschappelijk verder.
„Ik zit in de vierde klas van
het gymnasium. Tot nu toe
zijn huiswerk en sport goed te
combineren. Dat televisie kij
ken en 'stappen' niet ingepast
kunnen worden, is voor mij
geen probleem".
Ivan Beck, het Hulsterse
RKHAV-talent, dat uit
blinkt op de werpnummers.
- foto de stem/corj de boer
I 1
g
I
vi
De heer Lemstra opent de comJ
Van een onzer verslaggevers
MIDDELBURG - De offi
ciële ingebruikname van
computerapparatuur bij het
Zeeuws Kadaster in Middel
burg is gisteren gepaard ge
gaan met hevige onrust on
der het personeel. Men is
boos omdat er nog eens vijf
tien arbeidsplaatsen bij de
dienst moeten verdwijnen.
De belangenbehartiger
van het personeel, de dienst
commissie, verwacht dat het
nieuwe systeem niet tot de
optimale rechtszekerheid en
service zal leiden, waarop de
officiële sprekers gistermid
dag tijdens deingebruik
name zinspeelden. Integen
deel. „Nu ontstaat de waan
zinnige situatie dat bij het
operationeel worden van
een geautomatiseerd sys
teem er achterstanden ont
staan in het bijhouden er
van. De klant moet er reke
ning mee houden dat de in
gewonnen informatie vaak
onvolledig of niet up tot date
zal zijn".
Voorzitter A. Schouwe-
naar van de, .dienstcommis
sie toonde ter illustratie een
klacht van het waterschap
De Drie Ambachten, één van
de 'grootverbruikers'. Uit de
klacht blijkt dat er nu al van
ernstige achterstanden
sprake is. Het waterschap
heeft problemen met de in
vordering van heffingen
omdat men te lang moet
wachten op gegevens van
het kadaster.
Het personeelsbestand bij
het Kadaster in Middelburg
is de afgelopen tien jaar via
natuurlijk verloop al inge
kropen van 145 naar 106 ar
beidsplaatsen. Men moet nu
verder terug naar 91. Een
van de oorzaken, aldus de
hoofddirectie in Apeldoorn,
is de invoering van het
nieuwe systeem, waarmee
de registratie en levering
van gegevens is geautomati
seerd.
Maar voorzitter A. Schou-
Wenaar van de dienstcom
missie bij het Zeeuws Ka-
"F-->:^CT5UOTleEitafMK5st
das
affj
arH
dwT
de I
sys{
wol
lijk
(in|
rerf
Zet:
hen
ing
mo|_
gelfl
sch|
ge^
te
ma
mi<
vei
Rt
mij|
sprl
ver)
nerj
waa
geel
hoep
gee|
der
voop
hetj
waa
sonl
nee|
de
te
I
noel
neef
vool
hetf
autl
vlotM
kadi
