ste...
Bejaarden Hulst
willen eigen
adviescommissie
LLEGENHEID Y
L
JESIEM
PSP (nog) niet uitgenodigd
voor forumavonden FNV Axel
Kritiek van fractie
L. Mangnus op
aanpak stankoverlast
DONDERDAG 6 FEBRUAR11986
DESIRÉ DE VLIEGERE 40 JAAR NA ARBEIDSEINSATZ WEER IN DUITSLAND
Op klompen
Schaatsen
Bevrijd
Bakkersvak
VOORAFGAAND AAN GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN
'VOLKSGEZONDHEID IN GEDING'
Brandje in
Vogelwaarde
van de BMW-dealer
Garage Verbcugg® bv
Plaatselijk nieuws
Axel
Sex achter
gesloten
deuren
'INVLOED OP GEMEENTEBELEID
A12
pk om te zoenen far y
particulieren
bdankie, jubileum, receptie,
de. verloving, overwinning,
Abraham, openbare dank,
door, mag best eens in de
de pagina familieberichten,
let en duur hoeft het niet te
|ls kosten nog geen tientje)
er kolom 1,90. Eén grote
i 2j45 Voor het plaatsen
Afbeelding met een formaat
lekenen wij 13,50 toeslag,
|en op aanvraag Bij niet-
j wordt J 4,00 adm kosten
worden niet geretourneerd.
12 of geef uw tekst 2 dagen
It bij één van onze kantoren
gaven stuurt u eveneens 2
latsing naar Postbus 3229,
■Schriftelijke opgaven worden
Iccepteerd indien naam en
pijn, ook indien Uw betaling
j behouden ons het recht
Jnder opgaaf van redenen te
weigeren.
eniglngsnleuws
12 kolom op donderdag.
pmorgen Ben en
gefeliciteerd met
KOPER
pN IN DEZE RUBRIEK
el: 077-551234
hst- 221/222.
n u weet hoe u in
ÏELDERLANDER;
NIEUWE KRANT;
URGER; DE STEM en
DAGBLAD VOOR
ORD-LIMBURG
kunt adverteren tegen speciale
tarieven.
Komende uit Den Bosch
'of Raamsdonksveer neemt
u deze afslag. Na ongeveer
1 km bent u in Zanddonk
en ziet u Woonwereld met
daar vlak achter Capitol en
Piet Klerkx.
Uw reiskosten worden
vergoed bij aankoop
boven f 2.500,-.
Capitol levert door heel
Nederland franko aan huis.
Geopend van maandag
morgen t/m zaterdagmiddag
Vrijdagavond
koopavond tot 21.00 uur.
Professor Zeemanweg,
Telefoon 04160 - 38225.
T22 PAGINA ZEELAND 2
VAN ZEELAND
Door Ton Koomen
HEIKANT - „Ik heb er ja
renlang nachten van ge
droomd. Het bleef spoken in
mijn hoofd. Ik wilde terug
naar Waiblingen, kijken of
er niets veranderd was, wie
er nog leefde van de mensen
waar ik gedurende de oor
logsjaren verbleef. Maar ja,
het bleef bij dromen. Tot
mijn zwager, Broer Pluym
uit St.-Jansteen aanbood me
met mijn vrouw naar Waib
lingen te rijden. Het werd
een onvergetelijke ervaring.
De bakkerij, annex lunch
room, waar ik moest werken,
stond er nog. De twee doch
ters van de oude baas leefden
nog en we werden ingehaald
als helden. Ik ben blij dat ik
teruggegaan ben. Het heeft
me enorm veel goed gedaan".
Aan het woord Desirè de
Vliegere, de 'warme bakker'
uit Heikant. Achttien jaar en
zo groen als gras was ie toen
hij werd afgevoerd voor de
•arbeidsinzet' in Duitsland in
1942. Het duurde precies
veertig jaar voordat de uit
Kuitaart afkomstige De Vlie
gere terugkeerde naar de
plaats waar hij de oorlogsja
ren doorbracht. Een emotio
nele ervaring, die een onuit
wisbare indruk maakte op de
rasechte Zeeuws-Vlaming.
„Ik weet het nog als de dag
van gisteren. Via het ar
beidsbureau in Hulst kwam
de oproep binnen. Ik was toe
vallig de sigaar, zat bij de
lichting die te werk gesteld
werd in Duitsland. Je bent
achttien jaar, komt zo van
het platteland, weet van niks
en je drukt je snor niet. Ik
was de eerste in Kuitaart die
naar Duitsland gestuurd
werd. Met de tram van Kui
taart naar Walsoorden, van
daar met de boot naar Hans-
weert en per trein via Krui-
ningen naar Breda. In Breda
werden we in een Duitse
trein geladen. Hebben we
drie dagen ingezeten. Eerste
aankomstpunt was Bieteg-
heim, zo'n 200 kilometer van
Stuttgart. Daar kwamen we
in een doorgangskamp te
recht".
Geen vakantie
In dat kamp merkte Desiré
de Vliegere al rap dat het
geen vakantiereis betrof. De
Vliegere, afkomstig uit een
bakkersgezin met tien kinde
ren - vader en moeder met
vijf dochters en vijf zoons -
arriveerde in Bietegheim met
zo'n zestig andere Nederlan
ders. De Vliegere: „We kre
gen een paar dekehs, die we
's morgens keurig moesten
inleveren. Zo niet, dan kon
den we daar blijven, kregen
we te horen van de Hollandse
kampbewaarder. De avond
tevoren waren er daar nog
twee Russen doodgeschoten,
dus je wilde wel gehoorza
men".
Desiré had er op dat mo
ment spijt van als de haren
op zijn hoofd dat hij de op
roep die een week tevoren in
de bus gleed in de Kuitaartse
bakkerij niet genegeerd had.
Hij zegt: „Mijn oudste broer
was op dat moment 25 jaar.
Die had geen last. Ze moesten
toevallig lichting '24 hebben
en ik was dus de klos. Als je
alles van tevoren weet is het
niet moeilijk".
De Vliegere reisde via Bie
tegheim door naar Stuttgart.
„Een verschrikkelijke reis.
Beschietingen van de trein,
luchtgevechten en herhaal
delijk moesten we onder de
stilstaande trein duiken om
beschutting te zoeken voor
rondvliegende kogels. De
aankomst in Stuttgart viel
mee. We kregen goed te eten,
stamppot, dus echte Hol
landse kost. Ik was bakker
van beroep, evenals mijn
broers Theo, die helaas in
middels overleden is, Rob,
Piet en Gerard. En dat bleek
achteraf niet het slechtste
beroep. Ik werd afgevoerd
naar Waiblingen, waar ik te
werk gesteld werd in bakke
rij Kauffmann aan de Lange
Strasse 27".
'Etter'
Daar bleek dat Desiré de
Vliegere het veel slechter had
kunnen treffen. Terwijl veel
Heikantse bakker
terug in 'Heimat
Desiré de Vliegere, 62 jaar inmiddels, maar nog steeds actief in zijn ouderwetse bakkerij in het Zeeuws-Vlaamse Hei-
(can{ - fotodestem/corj.deboer
landgenoten onder erbarme
lijke omstandigheden in fa
brieken moesten werken,
'trof' - voor zover men onder
dergelijke omstandigheden
van 'treffen' kan spreken -
De Vliegere het enorm. „Het
echtpaar Kauffmann had
zoon Helmuth naar het Oost
front zien vertrekken. Die
werd gedood bij Moskou.
Verpletterd onder een tank.
Het gezin Kauffmann telde
vier kinderen. Vader Karl
was een uitstekende figuur
en ook met mevrouw Kauff
mann kon ik goed opschieten.
Zoon Karl, die de bakkers
zaak leidde was echter een
etter.
Een honderd procent
trouwe aanhanger van Hit-
Ier, die geen partijbijeen
komst oversloeg. Er zaten re
gelmatig SS-ers en de SA-
club in de lunchroom van de
familie Kauffmann, zeer tot
ongenoegen van vader
Kauffmann, die de Führer
het liefst eigenhandig koud
had gemaakt. Ik heb samen
met de oude heer Kauffmann
nog een portret van Hitier
verbrand in de bakkersoven.
Uiteraard niet onder toe
ziend oog van zoon Karl,
want dan was het ongetwij
feld minder prettig afgelo
pen. Voorts was er zoon Rei-
nold, een tandarts en de
dochters Lydia en Emma,
respectievelijk 36 en 24 jaar
oud toen".
De familie Kauffmann in 1942. Daar was Desiré de Vliegere tewerk gesteld in de oor
logsjaren. Zitten van links naar rechts: Emma, moeder Kauffmann en vader Karl
Kauffmann. Staande van links naar rechts: de fanatieke zoon Karl, Helmuth (bij Mos
kou gesneuveld), Lydia en Reinhold.
Vuiligheid
Desiré de Vliegere is gou
deerlijk. „In Waiblingen
bleek dat er ook goede Duit
sers waren. Er is verschrik
kelijk veel vuiligheid ge
weest in de oorlog. Het is ont
stellend wat de Duitsers heb
ben aangericht, maar in
Waiblingen had ik het beter
dan thuis. Alleen jammer dat
de jonge Karl Kauffmann,
die zelf ook gewond was ge
raakt aan het hoofd in de
oorlog, zo'n fanatiek Hitler-
fan was. De oude Kauffmann
moest er niets van weten. Die
had zelf nog bij leper meege
vochten in de eerste wereld
oorlog van 1914-1918. Die had
zijn buik meer dan vol van de
oorlog, vooral nadat zoon
Helmuth met zijn paard was
verpletterd door een Russi
sche tank".
Desiré de Vliegere kreeg in
Waiblingen, een stadje met
zo'n 14.000 inwoners een
eigen kamer, kreeg voortref
felijk te eten en ontving zelfs
nog een salaris van 35 mark
in de week. „Ik had het er
voortreffelijk. Ze behandel
den me uitstekend. Ik kon
echt alles doen. Me vrij op
straat bewegen. Als de SA
liep te controleren 's avonds
en ik vertelde dat ik tewerk
gesteld was bij bakker
Kauffmann, gebeurde me
niets. Karl Kauffmann was
immers 'brandschoon' in de
ogen van de Hitlerianen. Het
was voor vader en moeder
thuis ook een hele geruststel
ling dat ik het goed had. Het
was 's nachts wel vroeg be
ginnen om vier uur, maar dat
was je gewend in de bakkerij
thuis, 's Middags om drie uur
was ik vrij om te gaan en te
staan waar ik wilde. Ik
schreefbrieven naar huis en
stuurde pakjes, zodat het
contact in stand bleef. Nee, ik
mocht echt niet mopperen".
Desiré de Vliegere herin
nert zich nog heel goed hoe
hij in april 1942 bakkerij
Kauffmann binnenstapte.
„Op klompen. Dat was een
pure sensatie voor die Duit
sers. Houten schoenen, dat
hadden ze nog nooit gezien.
Die hebben ze als souvenir
gehouden. Bijna zou De Vlie
gere nog een keer overgeko
men zijn naar Zeeuwsch-
Vlaanderen. Hij zegt: „Dat
was bij het trouwfeest van
Piet Goossens uit Westdorpe.
Ik zat toen zo'n jaar in Waib
lingen. De oude heer Kauff
mann vond het goed dat ik
ging, maar zoon Karl, inmid
dels overleden, was genade
loos. Die voelde nattigheid.
Dacht natuurlijk dat ik niet
meer terug zou komen. Dat
had ie nog zo gek niet beke
ken
Desiré de Vliegere had dus
duidelijk niet de zwaarste
tijd in Duitsland. Keek af en
toe zelfs vreemd op als hij
een kennis uit Zeeuwsch-
Vlaanderen ontmoette in
Waiblingen. „Op zekere dag
stopte er een ouderwetse
brouwerswagen voor de
lunchroom van de familie
Kauffmann. Tot mijn verba
zing zag ik Leo Daelman op
de bok zitten. Die is getrouwd
in Walsoorden, werkte lange
tijd als chef in de garage van
Kerckhaert in Hulst, maar
was in de oorlogsjaren te
werk gesteld bij een brouwe
rij in Stuttgart. Er zaten nog
wel wat meer Zeeuws-Vla
mingen die kant uit, maar
dan meestal in fabrieken,
waar de toestand niet zo aan
genaam was".
Tegen het eind van de oor
log werd de toestand ook in
Waiblingen op zijn zachtst
gezegd onprettig. Desiré de
Vliegere: „Toen het geschut
rond Waiblingen stond opge
steld ben ik er tussenuit ge
trokken. We zijn te voet ver
trokken met zo'n twintig
man. We wilden weg, zo snel
mogelijk. Bedoeling was dat
we naar Zwitserland zouden
trekken. In totaal zijn we een
paar maanden onderweg ge
weest. Ik wilde zoveel moge
lijk meenemen, maar dat
lukte niet. Het werd een tocht
met hindernissen. Mijn
kunstschaatsen heb ik tussen
Stuttgart en München weg
gesmeten. Moet je nagaan
hoe ik vertrok vanuit Kui
taart toen ik naar Duitsland
gestuurd werd. Ik had mijn
kunstschaatsen meegeno
men. Daar keken ze nog
vreemd van op in Waiblin
gen. Daar had nog nooit
iemand geschaatst. Ik was
een soort wereldwonder. Er
stonden honderden Duitsers
te kijken als ik schaatste".
Zwitserland heeft De Vlie
gere nooit gehaald. Hij zegt:
„We werden tenslotte bevrijd
door de Amerikanen. Na een
martelgang door Duitsland
kwamen we bij Köppingen in
de omgeving van Ulm te
recht. We zaten opgesloten in
een kelder temidden van
spervuur. Door een kiertje
zagen we de Amerikanen
aankomen. Een Belgische
makker meldde toen nog slim
dat de Duitsers weer terug
waren, maar later bleken het
toch Amerikanen te zijn. We
werden op zware vrachtwa
gens geladen en via Mann
heim en Reims naar Parijs
vervoerd. Zes weken zat ik in
Parijs. Via het Rode Kruis
heb ik een brief naar huis
kunnen schrijven, want daar
zat men natuurlijk ook in de
zenuwen".
De terugtocht naar huis
was een droom voor Desiré
de Vliegere. „Van Parijs naar
Lille en zo verder naar
Roosendaal. Daar werden we
compleet ontsmet. Van
Roosendaal naar Hansweert,
waar we per rijnaak naar
Walsoorden vertrokken. Een
linke zaak, want de mijnen
dreven nog rond. Rond half
mei kwam ik thuis. De reis
van Waiblingen naar Kui
taart had zo'n drie maanden
geduurd. Je had de gezichten
moeten zien toen ik thuis
kwam. De tram stopte twin
tig meter van onze bakkerij
in Kuitaart. Mijn broers
stonden buiten toevallig, za
gen me zitten in de tram en
sprongen een meter hoog de
lucht in. Kuitaart liep uit.
Het was een onvergetelijke
thuiskomst".
Desiré de Vliegere kwam
de oorlog dus uitstekend
door. Bleef in het bakkers
vak. Trouwde gelukkig met
Gerda Pluym, een regionale
schone en het gouden duo
kreeg acht kinderen, vijf
zoons en drie dochters. Hij
bezit al 31 jaar een bakkerij
in het Zeeuws-Vlaamse Hei
kant. Dat hij Waiblingen
nooit heeft kunnen vergeten
moge blijken uit het feit dat
één van zijn zonen Helmuth
heet, vernoemd naar Hel
muth Kauffmann, de bij
Moskou gesneuvelde zoon
van bakker Karl Kauffmann.
„Ik droomde ruim 25 jaar
van Waiblingen. Het was een
trauma voor me. Ik had er
eigenlijk veel eerder heen
moeten gaan, maar je weet
hoe het gaat. Je trouwt, er
komen de nodige kinderen en
het blijft sappelen om aan de
kost te komen. Maar het
heeft me nooit los kunnen la
ten. Daarom was ik zo ver
heugd dat ik terug kon gaan
met Broer en Julia Pluym,
samen met mijn vrouw Ger
da. Het heeft een grootse in
druk op ons gemaakt. Lydia
en Emma leefden nog. Die
organiseerden een enorm
feest voor ons met al hun
oude vrienden en vriendin
nen. Alles in de luchroom, die
nog steeds op dezelfde plaats
staat en nu door de kleinkin
deren Kauffmann wordt
voortgezet. Het was ontroe
rend. De familie Kauffmann
huilde tranen met tuiten,
komt dit jaar naar
Zeeuwsch-Vlaanderen. Met
de paasdagen zijn ze hier.
Het heeft me rust gegeven
dat ik terug ben gegaan. Ik
ben een gelukkig mens".
j^°^PWOR_ZUIDWEST NEDERLAND
Kantoren
Temeuzen, Hulst en Goes.
Adressen en telefoon
nummers op pagina 2.
Openingstijden:
■*30-12.30/13.30-17.00 uur.
Redactie
"Terneuzen: Rein van der
«Helm (editie-chef), Jan
■Jansen (p|v. chef), Emile
jUalon, Co Meertens, Cor de
1, °er (foto). Ton Koomen
I(sport) Hulst: Frank Deij,
Ru 6 Verstraeten
Middelburg; Henk Postma.
j Goes: Clé van Katwijk.
Advertentie-exploitatie
(inspecteur Zeeland:
|95839nU'PriVé,el °1150~
Van een onzer verslaggevers
AXEL - De PSP afdeling Axel,
die dit jaar voor het eerst een
poging onderneemt in de
Axelse gemeenteraad te ko
men, is tot nu toe nog niet uit
genodigd voor de drie forum
avonden die de FNV afdeling
Axel voorafgaand aan de ver
kiezingen in de gemeente Axel
houdt.
De FNV heeft in eerste in
stantie de vier zittende partij
en, PvdA, VVD, CDA en GPV
uitgenodigd. Van de vier heeft
inmiddels het GPV laten we
ten geen interesse te hebben.
Voor de PSP, die zegt uit on
vrede over het beleid van de
PvdA in de afgelopen vier jaar
aan de verkiezingen mee te
doen, komt de uitsluiting niet
geheel als een verrassing. In
Axel zijn de kopstukken van
het FNV ook de kopstukken
van de PvdA. „Voor zover ik
begrepen heb schijnt de PvdA
nogal bang te zijn dat wij
stemmen bij hun gaan wegha
len. Ik denk dat ze daar niet
erg gelukkig mee zijn", zegt
lijsstrekker Guido Piscaer.
Piscaer wijst erop dat De
PvdA zelf verantwoordelijk is
voor de deelname van de PSP
aan de verkiezingen. „Naar
onze zin heeft de PvdA het
werk de afgelopen vier jaar
niet goed gedaan. Was dat wel
het geval geweest dan'zouden
wij niet eens hebben meege
daan".
De onvrede van de PSP
richt zich hoofdzakelijk op de
aanstelling van de sociaal-re
chercheur in Axel kort na de
verkiezingen van 1982. De
PvdA is daar grotendeels ver
antwoordelijk voor. De PSP
stoort zich overigens weinig
aan het feit dat ze niet zijn uit
genodigd. „We zijn zelf best in
staat onze standpunten aan
het publiek kenbaar te maken.
Daar hebben we de PvdA of
het FNV echt niet bij nodig".
Volgens FNV woordvoerder
J. Vink is het helemaal nog
niet uitgesloten dat de PSP
niet voor de forumavond
wordt uitgenodigd. Daarover
wordt nog vergaderd. „Op het
moment dat wij de uitnodigin
gen de deur uitdeden stond het
helemaal nog niet vast dat de
PSP aan de verkiezingen zou
meedoen. Nu dat wel het geval
is zijn er stemmen opgegaan
om ze wel uit te nodigen. Dat
zelfde geldt voor D'66, die vier
jaar geleden ook aan de ver
kiezingen meedeed, maar we
hebben niet de indruk dat
daar nog veel leven in zit".
De weigering van het GPV
komt vreemd over. „Er zijn
drie forumavonden, in Koe
wacht, Zuiddorpe en Axel. We
hadden wel verwacht dat ze in
Koewacht en Zuiddorpe niet
mee zouden doen omdat ze
daar vrijwel geen kiezers heb
ben. In Axel hadden we ze
toch wel verwacht, maar we
hopen dat ze nog op hun be
sluit terugkomen", aldus Vink.
De forumavonden worden
gehouden op 7 maart in De
Vlaschaard in Koewacht, 15
maart in 't Kaaike in Zuid
dorpe en 17 maart in De Halle
in Axel. De FNV houdt het bij
een luchtige opzet. De avond
wordt verdeeld in blokjes
waarin de politiek wordt be
licht, tussendoor is er tijd voor
amusement. De onderhande
lingen op dat gebied zijn in
middels geopend met de caba
retgroep Papillon uit Axel en
een muzikant uit Axel.
Van een onzer verslaggevers
KLOOSTERZANDE - De fractie L. Mangnus heeft gisteravond
flinke kritiek laten horen op de wijze waarop de gemeente tot
nu toe de stankoverlast op Vogelwaarde heeft aangepakt.
„Het wordt nu tijd dat er
eindelijk een eind aan wordt
gemaakt", stelde Mangnus.
„De kwestie speelt al van
half 1984 en het is erg ma
gertjes wat de gemeente tot nu
toe heeft gedaan", voegde zijn
fractiegenoot W. Gelderland
het college toe. „De volksge
zondheid is hier in het geding
en er moet veel meer aandacht
aan worden gegeven". Hij
wees op een potje bij de pro
vincie, waaruit kan worden
geput om vervuilde grond op
de ruimen.
„Dan moet er wel eerst aan
getoond worden dat die grond
vervuild is", meende burge
meester mr. A. Kessen. Daar
voor is een nader onderzoek
nodig. Over de zaak is gisteren
van gedachten gewisseld met
milieudeskundigen van de
provincie. Wethouder H.
Bruggeman kon alvast ver
klappen dat dit onderzoek, dat
zo'n 50 mille gaat kosten, er
wel zal komen. Wethouder P.
Mangnus liet op zijn beurt we
ten dat de gemeente al is aan
gemeld voor het door Gelder
land bedoelde potje. Hij wees
er wel op dat het nog wel
maanden kan duren voordat
er daadwerkelijk actie kan
worden ondernomen.
Naar aanleiding van de
aansluiting op een drukriole-
ring van tweewoningen aan
provinciale weg 38 en 40 vroeg
L. Mangnus dat ook eens te
bekijken voor andere wonin
gen in het buitengebied. Brug
geman wees erop dat de subsi
diemogelijkheden aanmerke
lijk zijn verminderd. „We mo
gen al blij zijn dat we nu elke
grote kern op het riool hebben
kunnen aansluiten". Mangnus
bleef erbij dat ook wat riole
ring betreft de buitengebieden
niet vergeten mogen worden.
De aankoop van een zout-
strooier ontlokte W. Gelder
land de ontboezeming dat er
naar zijn indruk slechter
wordt gestrooid als vroeger.
Wie bepaalt er nou wanneer er
gestrooid moet worden, wilde
hij nog weten. „Dat bepaalt de
chef van de technische dienst",
antwoordde Bruggeman. „En
de weergoden natuurlijk",
voegde de burgemeester er
aan toe.
VOGELWAARDE - De vrij
willige brandweerlieden van
Vogelwaarde werden dinsdag
nacht even voor half twee uit
bed gepiept voor een brand
alarm in de Populierstraat 23.
Het ging om een schoorsteen
brandje bij de familie K. De
brandweer rukte met een
kleine groep van zes mensen
uit en wist het vuurtje in een
mum van tijd te blussen.
(ADVERTENTIE)
Industrieweg 37
4538 AG Terneuzen
Telefoon 01150-81121
PvdA - De afdeling Axel van
de PvdA houdt op maandag 10
februari een ledenvergadering
in De Halle, aanvang 20.00 uur.
Spreker op deze avond is het
Tweede-Kamerlid Wynie Ja-
baay, die het een en ander
komt vertellen over de actuele
politiek in relatie tot de ge
meente.
Van een oneer
verslaggevers
KLOOSTERZANDE - De
Hontenisser gemeente
raad heeft woensdag
avond achter gesloten
deuren een boom opgezet
over het toenemend aan
tal sexhuizen in de ge
meente.
De besloten beraadsla
ging werd ingelast na het
afwerken van de gewone
raadsagenda, op verzoek
van CDA'er B. Pauwels.
„We zitten als raad in
een moedeloze positie",
aldus Pauwels, die verder
sprak van een 'dorpson-
terende toestand'.
Zoals bekend zijn in
Hontenisse momenteel
zes privé-clubs gevestigd.
Half februari wordt de
zevende geopend net bui
ten de bebouwde kom
van Kloosterzande. Bur
gemeester mr. A. Kessen
zegde de raadsleden toe
alles te proberen om de
sexclubs uit de gemeente
te weren. Hij wil onder
meer contact opnemen
met gemeenten die daar
bij al enig succes hebben
geboekt.
HULST - De besturen van de Hulster ouderenbonden
willen dat er een speciale commissie komt die het ge
meentebestuur moet adviseren in beleidsvoornemens
die de bejaarden aangaan.
De ouderen willen meer in
vloed kunnen uitoefenen op
het gemeentelijk beleid en de
politiek. Ze vinden dat ze nu
nauwelijks worden gekend in
zaken die voor hen van belang
zijn.
Een en ander kwam giste
ren naar voren tijdens een
vergadering met vertegen
woordigers van de verschil
lende ouderenbonden, op ini
tiatief van het Hulster Ge-
koördineerd Bejaardenwerk.
Voor meedoen aan de ge
meenteraadsverkiezingen met
een eigen bejaardenlijst ble
ken de aanwezigen weinig te
voelen. Ze zien meer heil in het
'infiltreren' in de bestaande
politieke groeperingen en in
een bejaardencommissie. Ge
steld werd dat de ouderen
vrijwel nooit worden betrok
ken in beleidsvoornemens van
de gemeente. Als voorbeeld
werd genoemd de schenking
van een Heikants bedrijf. De
ouderen moesten uit de krant
lezen dat van dat geld voor
hen een biljart zou worden
aangeschaft. Een goede zaak,
maar ze vinden het wel jam
mer dat niet om hun mening is
gevraagd.
Met het oog op de komende
verkiezingen is gisteren beslo
ten om in het dienstencentrum
De Lieve een politiek forum op
touw te zetten. Alle zeven
deelnemende lijsten aan de
gemeenteraadsverkiezingen
worden uitgenodigd te komen
uitleggen wat ze voor de oude
ren denken te gaan doen. Ter
voorbereiding op de bijeen
komst is hen gevraagd alvast
die programmapunten die op
de ouderen betrekking hebben
toe te sturen.
Het forum wordt gehouden
op maandagmiddag 10 maart.
Hoe laat het begint is nog niet
bekend. Functionaris P. Evers
van het Gekoördineerd Be
jaardenwerk benadrukt dat
het zeker niet de bedoeling is
om een soort stemadvies voor
de ouderen te 'bekokstoven'.
„Het is bedoeld als een infor
matieve bijeenkomst. We stel
len ons voor dat van de aan
wezige lijsten een vertegen
woordiger in de gelegenheid
wordt gesteld een kort betoog
te houden. Naar aanleiding
daarvan kunnen er vanuit de
zaal vragen komen". Gehoopt
wordt dat tijdens het forum de
politici enkele toezeggingen
kunnen worden afgewongen,
zodat men ze die na de verkie
zingen zonodig nog eens onder
de neus kan duwen.
