BROER VAN 'NESSIE' IN AFRIKAANS MOERAS Nederlanders zoeken dinosaurus Voyager-2 langs Uranus Deens 4ne EG-hervo T OVER DL GOI BIJ GRII EN VER KOUDHEID Ti 1 pagina 4 Vissen in de winter ll £OËNSDAG22J— ROBOT MAAKT 6000 FOTO'S VAN MYSTERIEUZE PLANEET AMSTERDAMS Koersval Westl. WOENSDAG 22 JANUAR11986 EXTRA OP WOENSDAG5 Aanval Nessie Mislukt Uit stelsel Ringen PAPIER VOOR UW PEN Zwijgen is goud HENGEI RUBRIEK Smeekbede Adhesie Dierenleed den HAAG - De Is raëlische premier Sji- mon Peres, gister avond na een drie daags bezoek aan Ne derland vertrokken naar Engeland, is 'ge matigd optimistisch' over de totstandko ming van een dialoog met een Jordaans/Pa lestijnse delegatie. PARLEMENT BESLIS Door Eugene Verstraeten EEN VIERKOPPIGE Nederlandse expeditie is vorige week week dinsdag naar Afrika vertrok ken om te onderzoeken of er in de moerassen van Neder-Zaïre een heuse dinosaurus rond waadt. Dit voorhistorisch dier stierf, zo wordt algemeen aangenomen, meer dan 65 miljoen jaar geleden uit. Al sinds mensenheugnis echter staat het voor de in boorlingen als een paal boven water dat er in de Mid den-Afrikaanse wildernis een enorm beest huist, dat door hen Mokele-Mbembe is gedoopt. Ook hebben re gelmatig Westerlingen beweerd het op een dinosau rus lijkend monster te hebben waargenomen. De eersten die, in 1909, op zoek gingen naar het legen darisch beest waren de Duitse handelaars in wilde dieren Carl Hagenbeek en Hans Schomburgk. Het tweetal had al jarenlang verhalen gehoord over een onbekend dier, half draak, half olifant en met één forse hoorn. Hagenbeek hield het op een soort brontosaurus en stopte veel geld in een expe ditie om het levend fossiel te vinden. Echter, zonder resul taat. Het monster deed weer van zich spreken, toen in 1913 een Duitse expeditie, onder leiding van kapitein Von Stein, naar Kameroen reisde om het gebied te verkennen en in kaart te brengen. Ten tijde van de expeditie meld den inboorlingen het mon ster in de Sanga-rivier. Het was bruinachtig grijs en zo groot als een olifant, had een gladde huid, een lange buig zame nek, één lange tand en een gespierde staart als van een krokodil. Stein zag het dier zelf niet, maar noteerde ijverig wat de bevolking hem erover vertelde. Het dier zou uitsluitend plantaardig voedsel eten, maar wel alle bootjes aanvallen die in de buurt kwamen. In 1919 begon het pas goed. In Belgisch Kongo werd ene Lepage, die de leiding had over de aanleg van een spoorweg in het gebied, aan gevallen door een 'buitenge woon monster'. Lepage aar zelde geen moment, vuurde een schot af op het beest, zette het op een rennen en zocht dekking in het struik gewas. Met bibberende knieën kon hij het dier, dat een metertje of zeven lang was, nog even gadeslaan, voor het in de rimboe ver dween. Volgens Lepage had het monster een lange pun tige hoorn boven de neusga ten. De voorpoten, zo merkte hij op, leken op die van een paard en de achterhoeven waren gespleten. Een ge schubde bult op de schouders completeerde het geheel. Ook toen werd vermoed dat Le page een soort dinosaurus te gen het lijf was gelopen. Datzelfde jaar zou in een ander deel van Afrika het monster ook zijn gesigna leerd. Het (toen) op een bron tosaurus lijkend dier werd opgespoord door een Belgi sche jager, die er zijn geweer op leegschoot. Ook een expe- Een natuurgetrouwe reconstructie van een dinosaurus. Het volgens diverse zegslieden nog levende Afrikaanse exemplaar zou een grote stekel op zijn kop en een krokodilles- taart hebben. - fotoarchief de stem ditie van het Smithsonian Instituut uit Washington speurde in die tijd naar het monster, toen er een ernstig spoorwegongeluk plaats vond, waarbij verscheidene mensen om het leven kwa men. Het Instituut loofde daarna een beloning van 3 miljoen dollar uit. Dit aar dige bedrag sprak kapitein Leicester Stevens wel aan en hij stapte kordaat de rimboe in om het monster te vangen. Het laatste dat van hem werd vernomen was dat hij een brontosaurus tegen het lijf was gelopen, tien keer zo groot als een olifant. Van dezelfde orde van grootte was ongetwijfeld ook het schepsel dat in 1932 Ivan T. Sandersen en Gerald Rus-- sell de schrik op het lijf joeg. Peddelend in kano's op de Mainyu-rivier klonk er plots een enorm gebrul op. De in boorlingen besloten niet af te wachten en roeiden zo snel mogelijk terug. Het tweetal kon toch nog een glimp op vangen van een glanzend zwart dier met een kop die zo groot was als een volwassen nijlpaard. De inlanders noemden de plotse verschij ning M'koo-M'bemboo. Vol gens hen woonden die dieren er altijd al. In 1938 verscheen er een geschrift van de Duitser dr. Leo van Boxbergen, die heel wat jaartjes in Kameroen gewerkt had. Hij meldde dat de inboorlingen in heel Zuid- Kameroen en ten westen van dat gebied geloofden in een reusachtig waterdier, dat er uit zag als een reptiel met een lange dunne nek. De jaren die volgden raakte de Afrikaanse dino saurus in het vergeethoekje. De belangstelling richtte zich op zijn (mogelijke) soortge noot in het Schotse meer Loch Ness. In tegenstelling tot zijn Afrikaanse broer zocht 'Nessie' met veel gevoel voor publiciteit veelal de komkommertijd uit om van zich te doen spreken. De kwestie rond de Afri kaanse dinosaurus werd in 1981 echter weer opgerakeld door Roy Mackal, buitenge woon hoogleraar in de bio chemie aan de universiteit van Chicago. Hij trok een maand lang met een expedi tie door het Kongobekken om het dier op te sporen. Eerder onderscheidde deze professor zich door tien jaar vergeefs zoeken naar het monster van Loch Ness. Een dinosaurus vond hij niet, maar wel vreemde spo ren. De pygmeeën wisten hem echter te vertellen dat het de afdrukken waren van een Mokele-Mbembe. Een enorm dier met rode kleur, lange nek met slangekop en een krokodillestaart. Terwijl Mackal met lege handen te rugkeerde zocht in Los An geles een Amerikaans echt paar de publiciteit. Herman en Kia Regusters hadden in 1981 drie maanden jacht ge maakt op het monster en het uiteindelijk ontdekt in het Telemeer (Ook het reisdoel van de Nederlandse expedi tie). Mackall trok dat verhaal echter in twijfel, omdat vol gens hem het Tele-meer niet diep genoeg is om zo'n groot dier te verschuilen. Een foto die het echtpaar maakte bleek te wazig om ook maar iets op te zien. Het voorlopig laatste hoofdstuk' van het dinosau- rusverhaal werd eind 1983 geleverd door Marcelin Aga- nya, directeur van het zoölo gisch instituut van Brazza ville. Hij verklaarde in het tijdschrift van de Internatio nale Cryptozoölogische Ver eniging samën met andere expeditieleden het monster wel twintig minuten te heb ben gezien in het al ge noemde Tele-meer. Een vol geschoten filmpje bleek ach teraf mislukt. De beurt is nu aan de Ne derlandse expeditie, die on der leiding van Ronald Bot- terweg en Will van Schie- veen twee maanden door het oerwoud gaat trekken. De tocht kost zo'n 30.000 gulden en wordt deels betaald door sponsors. De expeditieleden nemen pakken vol filmpjes en fotorolletjes mee om het legendarisch dier vast te leg gen. Hopelijk zijn de plaatjes dan niet zo wazig als die van het Amerikaanse echtpaar Regusters. Te weinig licht, was het excuus dat ze aan voerden. Te weinig monster, menen anderen. Door Piet Smolders Van de negen planeten die om de zon draaien zijn er drie waarvan we bedroe vend weinig weten: Ura nus, Neptunus en Pluto. Dat is niet toevallig: zij be schrijven hun banen aan de uiterste rand van het zonnestelsel. In aardse kij kers zijn deze planeten nauwelijks meer dan hel dere sterren. Details zijn er niet op te zien, hoewel Ura nus en Neptunus toeh vier keer de middellijn van onze planeet hebben. In deze situatie komt vrij dag drastisch verandering. Want dan vliegt de Ameri kaanse robot Voyager-2 voor bij de planeet Uranus. En in zes uur tijd zullen we meer te weten komen over die wereld dan in alle jaren die verliepen sinds zijn ontdekking op 13 maart 1781. Wat de Amerikanen met de Voyager-2 ten beste geven is een fraai staaltje van uiterst betrouwbare techniek: op 20 augustus 1977 werd Voyager-2 gelanceerd. In 1979 vloog hij voorbij de reusachtige Jupiter en leverde ons niet alleen dui zenden fraaie foto's, maar ook allerlei andere waardevolle informatie over de planeet. Vervolgens scheerde hij in 1981 langs Satumus waar het zelfde gebeurde. Pas sinds die tijd weten we werkelijk hoe Satumus en zijn ringen er uit zien. En nu hopen we vergelijk bare informatie te krijgen ovex Uranus, niettegenstaande het feit dat de Voyager al acht jaar in de koude diepten van ons zonnestelsel vertoeft, op een afstand van de zon die twintig keer zo groot is als die van de aarde tot onze centrale ster. De boodschappen die de Voyager ons stuurt doen er dan ook bijna drie uur over om ons te bereiken. Overigens werd ook in 1977 de Voyager-1 gelanceerd, die eveneens langs Jupiter en Sa- tusnus vloog, maar die nu be zig is het zonnestelsel te verla ten zonder nog andere plane ten tegen te zijn gekomen. Rond de ontmoeting met Uranus zal Voyager zo'n twee honderd foto's per dag maken. Na in 1977 vanaf de aarde te zijn vertrokken en vervolgens de planeten Jupiter en Satumus te zijn gepasseerd, stevent de Voyager nu op de planeet Uranus af. De planeet Uranus heeft ook ringen, zoals Satumus, maar die zijn veel zwakker en vanaf de aarde niet te zien. In totaal worden zesduizend opnamen van de mysterieuze planeet verwacht. En natuur lijk zal de chemische samen stelling van Uranus worden bepaald, zal het magnetisch veld worden gemeten en tem peraturen vastgesteld. Daar naast verwacht men dat de Voyager nog wel enkele ma nen van Uranus zal ontdek ken, die vanaf de aarde niet te zien zijn. Er waren tot voor kort vijf manen bekend, maar Voyager heeft intussen al zes nieuwe satellieten gesigna leerd. Uranus is een heel merk waardige planeet. Zijn voor naamste afwijking is de uit zonderlijke stand van de as waar hij omheen draait. Die as ligt praktisch dwars op de voortbewegingsrichting van de planeet, die in 84 jaar een keer rond de zon loopt. Dien tengevolge wijzen beurtelings het noordelijk en daarna het zuidelijk halfrond 42 jaar naar de zon, zodat de nachten en dagen wel heel lang uitvallen op deze planeet. De omwente ling om de eigen as heeft daar vrijwel geen effect op. We vermoeden dat Uranus grotendeels uit gasvormige en bevroren waterstof en helium bestaat. De oppervlaktetem- peratuur is waarschijnlijk rond de 200 graden onder nul. We weten nog niet of er wol- De camera's van de Voyager zitten op een draaibaar plat form aan het einde van een arm. De grote schotelantenne onderaan zendt alle informatie naar de aarde. - foto-s nasa vlak waarin Uranus om de zon loopt. Dientengevolge vliegt de Voyager op Uranus af zoals een pijl op een schietschijf. In de dagen en uren voor de pas sage zal de schijf steeds groter worden en zullen de foto's steeds meer details onthullen. Zo zullen we op de maan Mi randa nog dingen van zeshon derd meter doorsnee kunnen zien. Dan kan vooral dankzij het feit dat de camera tijdens de opnamen wat mee beweegt met het doel, zoals iemand doet die een voorbijsnellende racewagen goed in beeld wil brengen. In tegenstelling tot de meeste satellieten heeft de Voyager geen zonnepanelen die het opvallende licht omzet ten in elektriciteit voor de ap paratuur. Zonnecellen zouden geen zin heben, omdat het toe stel veel te ver van de zon is geraakt. Daarom zijn drie kleine radioactieve bronnen aan boord. De hitte die tijdens het verval van de atomen vrij - komt wordt omgezet in elek trische energie. Als de Voyager-2 de maand Miranda rakelings is gepas seerd en als het ware door de 'schietschijf' is gevlogen, gaat hij verder naar zijn volgende doel: Neptunus, dertig keer zo ver van de zon als wijDie pla neet zalop 25 augustus 1989 worden gepasseerd. Er is goede hoop dat de unieke robot zelfs dan nog voldoende vitaal zal blijken om ons het ware karakter van die verre planeet te onthullen. kenlagen zijn die duidelijke patronen vertonen, zoals die van Jupiter en Satumus. Wel weten we sinds een paar jaar dat Uranus, net als Saturnus, over een aantal ringen be schikt, al zijn die veel dunner en onduidelijker. Ongetwijfeld zal Voyager ons goede foto's leveren van die ringen net als van de manen Miranda, Ariel, Umbriel, Titania en Oberon. De laatste, met een diameter van 1630 kilometer, is de grootste satelliet van Uranus en half zo groot als onze eigen maan. Ook de banen van de Ura- nus-manen staan haaks op het l 7ERS^Ef,eN IHOO \poe^ Enkele dagen geleden bracht De Stem met grote kop het bericht, dat de cri minaliteit in 1985 was ge daald en enkele regels lager een redactioneel commen taar, waarin 'verklaard' werd, waarom de criminali teit in 1985 was gestegen. Kort daarna bood De Stem hiervoor zijn excuses aan en zei het gebeurde te betreu ren. Het is begrijpelijk, dat de redactie dit betreurt, want zelden toont zij de le zer zo duidelijk, wat zulke commentaren waard zijn. Het gaat hier immers niet louter om een vergissing, maar eigenlijk zegt de re dactie: als we dat geweten hadden, hadden we een om gekeerd commentaar ver zonnen, om de feiten te ver klaren! De geschiedenis staat bol van redelijk en lo gisch klinkende verklarin gen van verschijnselen, die later helemaal niet bleken te bestaan. Voorspellen is moeilijk, omdat de wetma tigheden van alle betrokken factoren dan bekend moeten zijn. Slechts in de exacte we tenschappen is voorspellen in beperkte mate mogelijk (de komeet van Halley, het bestaan van bepaalde kern deeltjes). In de geneeskunde wordt het al moeilijker, om dat de mens er een onvoor spelbare rol in speelt (reac tie op geneesmiddelen, voor uitzichten van kankerpa tiënten). In de geestesweten schappen is de waarde van de voorspelling nauwelijks beter dan toeval. Economie, zozeer afhankelijk van on voorspelbaar menselijk ge drag, brengt het dan ook niet ver. Het Planbureau moet zijn prognoses al weer bijstellen, zodra de inkt droog is. Hoeveel gemakke lijker heeft het dan de nabe- schouwer. Hij kan in ge leerde verhandelingen pre cies uitleggen, waarom de koers van de dollar is ge daald, of - tegen alle ver wachtingen in - nu juist is gestegen. Hij weet, in zijn psychiatrisch rapport, pre cies waarom de beklaagde zijn schoonmoeder wel moest vermoorden en hij weet precies te vertellen, waarom de criminaliteit is gestegen. Helaas voor de econoom kan hij niet tevo ren vertellen of de dollar zal stijgen, anders schreef hij geen stukjes in de krant, maar dronk hij de hele dag champagne in zijn hoef- Vissen in de winter is niet noodzakelijk alleen gericht op het vangen van gul vanaf het strand of de boot. Nog veel minder gaat de kreet op dat men in de wintertijd alleen maar goed op zee vist als de tem peraturen laag zijn. Na tuurlijk komt de gul pas echt onder de kust bij een temperatuur beneden de veertien graden, maar zo dra het kustwater naar de cijfertjes dichtbij het nul punt dalen vertrekken gar nalen, krabben enz. naar diep water, of graven zich in. Datzelfde doet de bot. Veelal wordt aangenomen dat botten wegtrekken uit hun woongebied om te paaien. In het Oosterschel- degebied zijn echter ook tijdens de winter botten te vangen en wel op dagen dat de zon schijnt en het windstil is. Zo ook op het wad. Vaak tot verwonde ring overigens van gulvis sers, die bij hun nachtelijke strandvisserij bij Haam stede of Ouddorp meer bot vangen dan wat anders. Wordt het echt koud dan graven botten zich in en gaan dan min of meer in 'trance', zeg maar winter slaap. Hoe anders, maar ook met overeenkomsten, gaat dat bij zoetwatervissen. Pa ling bijvoorbeeld, kruipt in de modder in zelfgemaakte gangen. Het is niet onge woon voor duikers een heel bos uit de grond stekende palingkoppen aan te tref fen, ook in de zomer. Niet voor niets beweren vissers dat de paling 'loopt' als ze goed vangen en dus kenne lijk uit hun schuilplaatsen zijn gekomen. Voorns doen het weer anders. Voorn trekt stroomafwaarts naar plaat sen waar het water vol doende diepte heeft (ha vens) en gemakkelijker voedsel te vinden is. Vooral grote voorns doen dat. Meermalen kan men ze aantreffen in wateren waar het water een hoger zoutge halte heeft. Voorn is wel een liefhebber van wat zout, want men treft ze aan tot vlak achter de sluizen van onze havens (Stellen dam, Haringvliet, Noord- zeekanaal, IJsselmeer). Ver der op elke diepe rustige plaats. Voor sportvissers zaak die te vinden, hetgeen steeds moeilijker wordt, want, zo lijkt het, 1985 bracht nog minder vis dan 1984. Vooral'de voornstand gaat hard achteruit. We tenschappelijke bewijzen heb ik er niet voor, maar veel sportvissers hebben dezelfde indruk. Er zijn zelfs sportvissers die oppe ren dat de enorme snoek baarsstand op onze grote ri- vieren daar wel eens iets mee te maken zou kunnen hebben. Anderen, onder wie ook ik, menen dat veel jonge vis voortijdig ver dwijnt via de Haringvliet- sluizen, althans waar het om het gebied bewesten de Moerdijkbrug gaat. Snoek wordt ook al voor namelijk in het koude sei zoen bevist. Dan zijn de waterplanten afgestorven en zijn polderwateren beter te bevissen, terwijl de snoek volop jagen kan om dat schuilplaatsen voor veel vis ontbreken. Daarbij ontziet de snoek de eigen soort allerminst. Ut, con- currentieoverwegingen eet snoek nu eenmaal snoek. De grote de kleintjes, soms de grote de iets minder gro te. Vrij frequent word. dan door sportvissers op snoek gevist, vooral in novenber tot en met februari, De meesten snoeken verk'.ren in die periode in topcondi tie, omdat eind februm aan het paaiproces werdt deelgenomen. Recordsrne- ken zijn danook eerder in de winter te verwachten, dan in de herfst. Gek g>- noeg komt dat niet overé/n met de werkelijkheid, wait de meeste snoekers houden het zodra de vorst ijsvliesje over de sloten legt, voor ge zien. Sportvissers die de win ter vissend willen door brengen moeten meer dan anders letten op de plaat sen waar ze willen vissen. Wintervissen is zoeken, de vis heeft de plekjes al opge zocht, het is aan de sport vissers vast te stellen waar dat is. Het is voor sportvissend Nederland te hopen dat het visseizoen 1986, een heel jaar lang vissen op dezelfde viskaart geldig vanaf 1 ja nuari aanstaande (nog gauw even aanschaffen dus) beter wordt dan dal van 1985. Het weer was niet alleen bedroevend, de vis liet het afweten, Het aantal sportvissers daalde we derom ietsje. Wat was dat ook weer over 7 magere ja ren ijzervormig zwembad. He laas kan de psychiater niet voorspellen, dat betrokkene zijn schoonmoeder gaat ver moorden, anders was er geen tekort aan cellen en he laas hebben redacteuren geen vooruitziende blik, maar hun ogen op hun rug. Gelukkig worden de meeste kranten gebruikt om vis in te verpakken, zodat de te genspraak tussen de krant van gisteren en vandaag niet opvalt. Maar een enkele keer heeft de lezer de bui tenkans op één pagina het hele drama te mogen mee beleven: de redacteur met de billen bloot, in de valkuil van zijn eigen bedenksels te zien tuimelen. Zwijgen is goud. Breda A. Sonnen 'Van Agt stuurt smeekbede om kerncentrale' (De Stem 10 jan.). Je haren rijzen toch te berge als je zoiets leest. In wat voor 'n land leven we nu eigenlijk dat zo'n hoogge plaatst figuur zich zö bot ge draagt. Wat stelt bij zo'n man nu eigenlijk 'n demo cratie voor. Want laten we alles nog eens even op 'n rijtje zetten: Eerst vroeg de regering: 'Beste Nederlan ders, willen jullie kernener gie?' (ik bedoel die dure Brede Maatschappelijke Discussie). 'Néé!', zei Neder land en de regering ant woordde: 'Oh, nou, dat is jammer. Jullie weten niet wat goed voor jullie is. Er komen tóch kerncentrales en we zullen wel eens een groep deskundigen laten zoeken naar een goede plaats.' (Deze deskundigen vormden de Raad van Ad vies voor de Ruimtelijke Or dening, met als voorzitter dhr. Wiegel, het vriendje van v. Agt). Na het bestude ren van metershoge stapels rapporten van diverse des kundigen komt deze RARO tot de conclusie dat Neder land te klein is voor kern centrales en dat, wanneer er tóch, koste wat kost, een kerncentrale moét komen, deze zéker niet op Moerdijk mag komen, omdat dit de meest ongeschikte plaats daarvoor is. En wat doet onze commissaris Van Agt? Hfj stuurt een smeekbede naar de premier en beweert onlangs in Tilburg dood leuk: 'tot de laatste adem te zullen vechten om zo'n on ding toch op Moerdijk te krijgen...' Je hoef; toch geen 'linkse rakker' te zijn om hiervan te walgen. Oosterhout Jac Corten Hiermede verklaar ik mijn adhesie aan de huidig ac ties van de studenten, egen de plannen van minster Deetman, betreffende de studie-financiering ten lan- zien van studerenden. Ii de naaste toekomst zullen ;tu- derenden nagenoeg veer volledig afhankelijk worienl van de financiële situüiej van hun ouders en dat is en] wel zeer verwerpelijke zae Ik doe een oproep aan ale II mensen om na te denkt; f over deze kwestie. Laat U'i.l stem horen, denk na en had I del. Laat niet ons nageslach f de dupe wprden van ditajL genaamd sociaal-democfa-1 tisch systeem. Steun oprtf minst de acties van de S»-. denten. Aarzel niet en laai uw stem niet verloren in de zwijgende massa. Blaricum Ellen Vonno-Luke Ik las in De Stem over dit I renleed. Prachtig dat mjï dit publiceert. Ze moest® eens weten wat wij aan die ren hebben te danken. Het j juist door de dieren dat mens heden een lang levejj is beschoren. Neem bijvoorij beeld de tuberculose maa|] eens. Vroeger stierf mena deze ziekte maar than! .dankzij de proeven met die ren, heeft men deze ziekte zo|| goed als onder de knie. Frans van Leuven Groenendijk (ADVERTENTIE) Pere Van onze Haagse redactie „Wat mij optimistisch maakt is dat Jordanië en Is raël bereid zijn tot onderhan delen zonder voorwaarden vooraf. Dat is de enige manier om tot zaken te kunnen ko men", aldus Peres, die zei met spanning af te wachten hoe de delegatie zal worden samen gesteld. Het gesprek met de Jordaniërs is een van de hoog ste prioriteiten van Peres. KOPENHAGEN (RTR/AFP) - H< teren tegen de hervormingen ges vergadering van de Europese overeen waren gekomen. Er werd gestemd over een door de oppositionele sociaal democraten ingediende motie. Daarin werd de centrum rechtse minderheidsregering opgeroepen niet akkoord te gaan met de voorgenomen hervormingen en te streven naar nieuwe onderhandelin gen. Door de uitslag van de stemming, die niet onver wachts komt, kan premier Poul Schlüter op 27 januari niet zijn handtekening zetten onder het pakket maatregelen dat de Europese staats- en re geringsleiders in Luxemburg opgesteld hebben. Minister van buitenlandse zaken Uffe Ellemann-Jensen zal woens- I dag en donderdag zijn colle ga's in Italië, Groot-Brittan- nië, Frankrijk, Spanje, de Bondsrepubliek en Nederland bezoeken om uitleg te ver schaffen over de houding van zijn regering. In het debat voorafgaande aan de stemming zei de so ciaaldemocraat Ivar Nörgaard dat het 'neen' van zijn partij tegen de EG-hervormingen in de eerste plaats gericht is te- I gen de voorgenomen uitbrei ding van de bevoegdheden van het Europese parlement. Nör- I gaard onderstreepte dat zijn I Partij wil dat Denemarken lid 1 blijft van de EG. Namens de regering ver- I Klaarde Schlüter dat Dene- I marken met de afwijzing van AMSTERDAM (ANP) - Op een enigszins verdeeld Damrak zijn de oorlopige gegevens van West- land/Utrecht over 1985 geheel ver- gevallen. De hypotheekbank ep Hink averij op en werd tegen ors dalende koersen uit de markt genomen, maar na het middaguur Dieken er op een 11,80 lagere no- I v:',ng van 95 ëeen liefhebbers te Collega FGH noteerde op °P Si":™6"1 twee kwartjes lager "Ttemationale waarden de- hPt vrij goed, met uitzondering an Koninklijke Olie die 1 ach- Tnöetst naar ƒ172,50. Akzo naar Z,,:59 tot 1167 Unilever 1,20 dr. TOpbo en KI.M eenzelfde be- «rag naar 60,40. Philips en Hoog- hoge? noteerden enkele dubbeltjes abB9 de banken moesten Amro en tu. a j wat terrein prijsgeven maar naarfSi^TTHshenk veerde ƒ2 op de ro t In de ontwikkelingen op rest van de rrorV. llim f van de markt viel weinig flirt ontdekken. AMEV ging Start ,pp ooS naar ƒ92,10 maar Nv Rotterdam daalde ƒ1 If 14Ö ''""eioam daalde ƒ1 Wtna°T29bradeS «f naar voor- A D W VI v< ti al n< fo zi D op ni ce Dosering niet overschrijden Niet gebru door personen die een maag- of ,eV®%| doening of een neiging tot bloeden^I I7* I *1' antonius l antonius |'>.o.l.v. I daniel 1 2 gasthuis J gasthuis I J5 gasthuis I 7v lusthuis I 4 4 "°°ghuys I7* Prot.z.hs ,8vprot a.hs I 7V' Prot.z.hs aeneas (oostb.) (oostb.) lourdes de brouwer (til burg) (tilburg) (til burg) (tilburg) (het) klokkenberg liduina ('s-h'bosch) ('s-h'bosch) ('s-h'bosch)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1986 | | pagina 4