BROER VAN 'NESSIE' IN AFRIKAANS MOERAS
Nederlanders zoeken dinosaurus
Voyager-2 langs Uranus
Deens 4ne
EG-hervo
T
OVER DL
GOI
BIJ GRII
EN VER
KOUDHEID
Ti 1 pagina 4 Vissen in de winter ll £OËNSDAG22J—
ROBOT MAAKT 6000 FOTO'S VAN MYSTERIEUZE PLANEET
AMSTERDAMS
Koersval Westl.
WOENSDAG 22 JANUAR11986
EXTRA OP WOENSDAG5
Aanval
Nessie
Mislukt
Uit stelsel
Ringen
PAPIER
VOOR UW PEN
Zwijgen is goud
HENGEI
RUBRIEK
Smeekbede
Adhesie
Dierenleed
den HAAG - De Is
raëlische premier Sji-
mon Peres, gister
avond na een drie
daags bezoek aan Ne
derland vertrokken
naar Engeland, is 'ge
matigd optimistisch'
over de totstandko
ming van een dialoog
met een Jordaans/Pa
lestijnse delegatie.
PARLEMENT BESLIS
Door Eugene Verstraeten
EEN VIERKOPPIGE Nederlandse expeditie is
vorige week week dinsdag naar Afrika vertrok
ken om te onderzoeken of er in de moerassen
van Neder-Zaïre een heuse dinosaurus rond
waadt. Dit voorhistorisch dier stierf, zo wordt
algemeen aangenomen, meer dan 65 miljoen
jaar geleden uit.
Al sinds mensenheugnis echter staat het voor de in
boorlingen als een paal boven water dat er in de Mid
den-Afrikaanse wildernis een enorm beest huist, dat
door hen Mokele-Mbembe is gedoopt. Ook hebben re
gelmatig Westerlingen beweerd het op een dinosau
rus lijkend monster te hebben waargenomen.
De eersten die, in 1909, op
zoek gingen naar het legen
darisch beest waren de
Duitse handelaars in wilde
dieren Carl Hagenbeek en
Hans Schomburgk. Het
tweetal had al jarenlang
verhalen gehoord over een
onbekend dier, half draak,
half olifant en met één forse
hoorn. Hagenbeek hield het
op een soort brontosaurus en
stopte veel geld in een expe
ditie om het levend fossiel te
vinden. Echter, zonder resul
taat.
Het monster deed weer
van zich spreken, toen in 1913
een Duitse expeditie, onder
leiding van kapitein Von
Stein, naar Kameroen reisde
om het gebied te verkennen
en in kaart te brengen. Ten
tijde van de expeditie meld
den inboorlingen het mon
ster in de Sanga-rivier. Het
was bruinachtig grijs en zo
groot als een olifant, had een
gladde huid, een lange buig
zame nek, één lange tand en
een gespierde staart als van
een krokodil. Stein zag het
dier zelf niet, maar noteerde
ijverig wat de bevolking hem
erover vertelde. Het dier zou
uitsluitend plantaardig
voedsel eten, maar wel alle
bootjes aanvallen die in de
buurt kwamen.
In 1919 begon het pas goed.
In Belgisch Kongo werd ene
Lepage, die de leiding had
over de aanleg van een
spoorweg in het gebied, aan
gevallen door een 'buitenge
woon monster'. Lepage aar
zelde geen moment, vuurde
een schot af op het beest,
zette het op een rennen en
zocht dekking in het struik
gewas. Met bibberende
knieën kon hij het dier, dat
een metertje of zeven lang
was, nog even gadeslaan,
voor het in de rimboe ver
dween. Volgens Lepage had
het monster een lange pun
tige hoorn boven de neusga
ten. De voorpoten, zo merkte
hij op, leken op die van een
paard en de achterhoeven
waren gespleten. Een ge
schubde bult op de schouders
completeerde het geheel. Ook
toen werd vermoed dat Le
page een soort dinosaurus te
gen het lijf was gelopen.
Datzelfde jaar zou in een
ander deel van Afrika het
monster ook zijn gesigna
leerd. Het (toen) op een bron
tosaurus lijkend dier werd
opgespoord door een Belgi
sche jager, die er zijn geweer
op leegschoot. Ook een expe-
Een natuurgetrouwe reconstructie van een dinosaurus. Het volgens diverse zegslieden
nog levende Afrikaanse exemplaar zou een grote stekel op zijn kop en een krokodilles-
taart hebben. - fotoarchief de stem
ditie van het Smithsonian
Instituut uit Washington
speurde in die tijd naar het
monster, toen er een ernstig
spoorwegongeluk plaats
vond, waarbij verscheidene
mensen om het leven kwa
men. Het Instituut loofde
daarna een beloning van 3
miljoen dollar uit. Dit aar
dige bedrag sprak kapitein
Leicester Stevens wel aan en
hij stapte kordaat de rimboe
in om het monster te vangen.
Het laatste dat van hem
werd vernomen was dat hij
een brontosaurus tegen het
lijf was gelopen, tien keer zo
groot als een olifant.
Van dezelfde orde van
grootte was ongetwijfeld ook
het schepsel dat in 1932 Ivan
T. Sandersen en Gerald Rus--
sell de schrik op het lijf joeg.
Peddelend in kano's op de
Mainyu-rivier klonk er plots
een enorm gebrul op. De in
boorlingen besloten niet af te
wachten en roeiden zo snel
mogelijk terug. Het tweetal
kon toch nog een glimp op
vangen van een glanzend
zwart dier met een kop die zo
groot was als een volwassen
nijlpaard. De inlanders
noemden de plotse verschij
ning M'koo-M'bemboo. Vol
gens hen woonden die dieren
er altijd al.
In 1938 verscheen er een
geschrift van de Duitser dr.
Leo van Boxbergen, die heel
wat jaartjes in Kameroen
gewerkt had. Hij meldde dat
de inboorlingen in heel Zuid-
Kameroen en ten westen van
dat gebied geloofden in een
reusachtig waterdier, dat er
uit zag als een reptiel met
een lange dunne nek.
De jaren die volgden
raakte de Afrikaanse dino
saurus in het vergeethoekje.
De belangstelling richtte zich
op zijn (mogelijke) soortge
noot in het Schotse meer
Loch Ness. In tegenstelling
tot zijn Afrikaanse broer
zocht 'Nessie' met veel gevoel
voor publiciteit veelal de
komkommertijd uit om van
zich te doen spreken.
De kwestie rond de Afri
kaanse dinosaurus werd in
1981 echter weer opgerakeld
door Roy Mackal, buitenge
woon hoogleraar in de bio
chemie aan de universiteit
van Chicago. Hij trok een
maand lang met een expedi
tie door het Kongobekken om
het dier op te sporen. Eerder
onderscheidde deze professor
zich door tien jaar vergeefs
zoeken naar het monster van
Loch Ness.
Een dinosaurus vond hij
niet, maar wel vreemde spo
ren. De pygmeeën wisten
hem echter te vertellen dat
het de afdrukken waren van
een Mokele-Mbembe. Een
enorm dier met rode kleur,
lange nek met slangekop en
een krokodillestaart. Terwijl
Mackal met lege handen te
rugkeerde zocht in Los An
geles een Amerikaans echt
paar de publiciteit. Herman
en Kia Regusters hadden in
1981 drie maanden jacht ge
maakt op het monster en het
uiteindelijk ontdekt in het
Telemeer (Ook het reisdoel
van de Nederlandse expedi
tie). Mackall trok dat verhaal
echter in twijfel, omdat vol
gens hem het Tele-meer niet
diep genoeg is om zo'n groot
dier te verschuilen. Een foto
die het echtpaar maakte
bleek te wazig om ook maar
iets op te zien.
Het voorlopig laatste
hoofdstuk' van het dinosau-
rusverhaal werd eind 1983
geleverd door Marcelin Aga-
nya, directeur van het zoölo
gisch instituut van Brazza
ville. Hij verklaarde in het
tijdschrift van de Internatio
nale Cryptozoölogische Ver
eniging samën met andere
expeditieleden het monster
wel twintig minuten te heb
ben gezien in het al ge
noemde Tele-meer. Een vol
geschoten filmpje bleek ach
teraf mislukt.
De beurt is nu aan de Ne
derlandse expeditie, die on
der leiding van Ronald Bot-
terweg en Will van Schie-
veen twee maanden door het
oerwoud gaat trekken. De
tocht kost zo'n 30.000 gulden
en wordt deels betaald door
sponsors. De expeditieleden
nemen pakken vol filmpjes
en fotorolletjes mee om het
legendarisch dier vast te leg
gen. Hopelijk zijn de plaatjes
dan niet zo wazig als die van
het Amerikaanse echtpaar
Regusters. Te weinig licht,
was het excuus dat ze aan
voerden. Te weinig monster,
menen anderen.
Door Piet Smolders
Van de negen planeten die
om de zon draaien zijn er
drie waarvan we bedroe
vend weinig weten: Ura
nus, Neptunus en Pluto.
Dat is niet toevallig: zij be
schrijven hun banen aan
de uiterste rand van het
zonnestelsel. In aardse kij
kers zijn deze planeten
nauwelijks meer dan hel
dere sterren. Details zijn er
niet op te zien, hoewel Ura
nus en Neptunus toeh vier
keer de middellijn van
onze planeet hebben.
In deze situatie komt vrij
dag drastisch verandering.
Want dan vliegt de Ameri
kaanse robot Voyager-2 voor
bij de planeet Uranus. En in
zes uur tijd zullen we meer te
weten komen over die wereld
dan in alle jaren die verliepen
sinds zijn ontdekking op 13
maart 1781.
Wat de Amerikanen met de
Voyager-2 ten beste geven is
een fraai staaltje van uiterst
betrouwbare techniek: op 20
augustus 1977 werd Voyager-2
gelanceerd. In 1979 vloog hij
voorbij de reusachtige Jupiter
en leverde ons niet alleen dui
zenden fraaie foto's, maar ook
allerlei andere waardevolle
informatie over de planeet.
Vervolgens scheerde hij in
1981 langs Satumus waar het
zelfde gebeurde. Pas sinds die
tijd weten we werkelijk hoe
Satumus en zijn ringen er uit
zien.
En nu hopen we vergelijk
bare informatie te krijgen
ovex Uranus, niettegenstaande
het feit dat de Voyager al acht
jaar in de koude diepten van
ons zonnestelsel vertoeft, op
een afstand van de zon die
twintig keer zo groot is als die
van de aarde tot onze centrale
ster. De boodschappen die de
Voyager ons stuurt doen er
dan ook bijna drie uur over
om ons te bereiken.
Overigens werd ook in 1977
de Voyager-1 gelanceerd, die
eveneens langs Jupiter en Sa-
tusnus vloog, maar die nu be
zig is het zonnestelsel te verla
ten zonder nog andere plane
ten tegen te zijn gekomen.
Rond de ontmoeting met
Uranus zal Voyager zo'n twee
honderd foto's per dag maken.
Na in 1977 vanaf de aarde te zijn vertrokken en vervolgens
de planeten Jupiter en Satumus te zijn gepasseerd, stevent
de Voyager nu op de planeet Uranus af.
De planeet Uranus heeft ook ringen, zoals Satumus, maar die zijn veel zwakker en vanaf de
aarde niet te zien.
In totaal worden zesduizend
opnamen van de mysterieuze
planeet verwacht. En natuur
lijk zal de chemische samen
stelling van Uranus worden
bepaald, zal het magnetisch
veld worden gemeten en tem
peraturen vastgesteld. Daar
naast verwacht men dat de
Voyager nog wel enkele ma
nen van Uranus zal ontdek
ken, die vanaf de aarde niet te
zien zijn. Er waren tot voor
kort vijf manen bekend, maar
Voyager heeft intussen al zes
nieuwe satellieten gesigna
leerd.
Uranus is een heel merk
waardige planeet. Zijn voor
naamste afwijking is de uit
zonderlijke stand van de as
waar hij omheen draait. Die as
ligt praktisch dwars op de
voortbewegingsrichting van
de planeet, die in 84 jaar een
keer rond de zon loopt. Dien
tengevolge wijzen beurtelings
het noordelijk en daarna het
zuidelijk halfrond 42 jaar naar
de zon, zodat de nachten en
dagen wel heel lang uitvallen
op deze planeet. De omwente
ling om de eigen as heeft daar
vrijwel geen effect op.
We vermoeden dat Uranus
grotendeels uit gasvormige en
bevroren waterstof en helium
bestaat. De oppervlaktetem-
peratuur is waarschijnlijk
rond de 200 graden onder nul.
We weten nog niet of er wol-
De camera's van de Voyager zitten op een draaibaar plat
form aan het einde van een arm. De grote schotelantenne
onderaan zendt alle informatie naar de aarde. - foto-s nasa
vlak waarin Uranus om de zon
loopt. Dientengevolge vliegt de
Voyager op Uranus af zoals
een pijl op een schietschijf. In
de dagen en uren voor de pas
sage zal de schijf steeds groter
worden en zullen de foto's
steeds meer details onthullen.
Zo zullen we op de maan Mi
randa nog dingen van zeshon
derd meter doorsnee kunnen
zien. Dan kan vooral dankzij
het feit dat de camera tijdens
de opnamen wat mee beweegt
met het doel, zoals iemand
doet die een voorbijsnellende
racewagen goed in beeld wil
brengen.
In tegenstelling tot de
meeste satellieten heeft de
Voyager geen zonnepanelen
die het opvallende licht omzet
ten in elektriciteit voor de ap
paratuur. Zonnecellen zouden
geen zin heben, omdat het toe
stel veel te ver van de zon is
geraakt. Daarom zijn drie
kleine radioactieve bronnen
aan boord. De hitte die tijdens
het verval van de atomen vrij -
komt wordt omgezet in elek
trische energie.
Als de Voyager-2 de maand
Miranda rakelings is gepas
seerd en als het ware door de
'schietschijf' is gevlogen, gaat
hij verder naar zijn volgende
doel: Neptunus, dertig keer zo
ver van de zon als wijDie pla
neet zalop 25 augustus 1989
worden gepasseerd. Er is
goede hoop dat de unieke robot
zelfs dan nog voldoende vitaal
zal blijken om ons het ware
karakter van die verre planeet
te onthullen.
kenlagen zijn die duidelijke
patronen vertonen, zoals die
van Jupiter en Satumus. Wel
weten we sinds een paar jaar
dat Uranus, net als Saturnus,
over een aantal ringen be
schikt, al zijn die veel dunner
en onduidelijker.
Ongetwijfeld
zal Voyager ons goede foto's
leveren van die ringen net als
van de manen Miranda, Ariel,
Umbriel, Titania en Oberon.
De laatste, met een diameter
van 1630 kilometer, is de
grootste satelliet van Uranus
en half zo groot als onze eigen
maan.
Ook de banen van de Ura-
nus-manen staan haaks op het
l 7ERS^Ef,eN
IHOO
\poe^
Enkele dagen geleden
bracht De Stem met grote
kop het bericht, dat de cri
minaliteit in 1985 was ge
daald en enkele regels lager
een redactioneel commen
taar, waarin 'verklaard'
werd, waarom de criminali
teit in 1985 was gestegen.
Kort daarna bood De Stem
hiervoor zijn excuses aan en
zei het gebeurde te betreu
ren. Het is begrijpelijk, dat
de redactie dit betreurt,
want zelden toont zij de le
zer zo duidelijk, wat zulke
commentaren waard zijn.
Het gaat hier immers niet
louter om een vergissing,
maar eigenlijk zegt de re
dactie: als we dat geweten
hadden, hadden we een om
gekeerd commentaar ver
zonnen, om de feiten te ver
klaren! De geschiedenis
staat bol van redelijk en lo
gisch klinkende verklarin
gen van verschijnselen, die
later helemaal niet bleken te
bestaan. Voorspellen is
moeilijk, omdat de wetma
tigheden van alle betrokken
factoren dan bekend moeten
zijn. Slechts in de exacte we
tenschappen is voorspellen
in beperkte mate mogelijk
(de komeet van Halley, het
bestaan van bepaalde kern
deeltjes). In de geneeskunde
wordt het al moeilijker, om
dat de mens er een onvoor
spelbare rol in speelt (reac
tie op geneesmiddelen, voor
uitzichten van kankerpa
tiënten). In de geestesweten
schappen is de waarde van
de voorspelling nauwelijks
beter dan toeval. Economie,
zozeer afhankelijk van on
voorspelbaar menselijk ge
drag, brengt het dan ook
niet ver. Het Planbureau
moet zijn prognoses al weer
bijstellen, zodra de inkt
droog is. Hoeveel gemakke
lijker heeft het dan de nabe-
schouwer. Hij kan in ge
leerde verhandelingen pre
cies uitleggen, waarom de
koers van de dollar is ge
daald, of - tegen alle ver
wachtingen in - nu juist is
gestegen. Hij weet, in zijn
psychiatrisch rapport, pre
cies waarom de beklaagde
zijn schoonmoeder wel
moest vermoorden en hij
weet precies te vertellen,
waarom de criminaliteit is
gestegen. Helaas voor de
econoom kan hij niet tevo
ren vertellen of de dollar zal
stijgen, anders schreef hij
geen stukjes in de krant,
maar dronk hij de hele dag
champagne in zijn hoef-
Vissen in de winter is niet
noodzakelijk alleen gericht
op het vangen van gul
vanaf het strand of de boot.
Nog veel minder gaat de
kreet op dat men in de
wintertijd alleen maar
goed op zee vist als de tem
peraturen laag zijn. Na
tuurlijk komt de gul pas
echt onder de kust bij een
temperatuur beneden de
veertien graden, maar zo
dra het kustwater naar de
cijfertjes dichtbij het nul
punt dalen vertrekken gar
nalen, krabben enz. naar
diep water, of graven zich
in.
Datzelfde doet de bot.
Veelal wordt aangenomen
dat botten wegtrekken uit
hun woongebied om te
paaien. In het Oosterschel-
degebied zijn echter ook
tijdens de winter botten te
vangen en wel op dagen
dat de zon schijnt en het
windstil is. Zo ook op het
wad. Vaak tot verwonde
ring overigens van gulvis
sers, die bij hun nachtelijke
strandvisserij bij Haam
stede of Ouddorp meer bot
vangen dan wat anders.
Wordt het echt koud dan
graven botten zich in en
gaan dan min of meer in
'trance', zeg maar winter
slaap.
Hoe anders, maar ook
met overeenkomsten, gaat
dat bij zoetwatervissen. Pa
ling bijvoorbeeld, kruipt in
de modder in zelfgemaakte
gangen. Het is niet onge
woon voor duikers een heel
bos uit de grond stekende
palingkoppen aan te tref
fen, ook in de zomer. Niet
voor niets beweren vissers
dat de paling 'loopt' als ze
goed vangen en dus kenne
lijk uit hun schuilplaatsen
zijn gekomen.
Voorns doen het weer
anders. Voorn trekt
stroomafwaarts naar plaat
sen waar het water vol
doende diepte heeft (ha
vens) en gemakkelijker
voedsel te vinden is. Vooral
grote voorns doen dat.
Meermalen kan men ze
aantreffen in wateren waar
het water een hoger zoutge
halte heeft. Voorn is wel
een liefhebber van wat
zout, want men treft ze aan
tot vlak achter de sluizen
van onze havens (Stellen
dam, Haringvliet, Noord-
zeekanaal, IJsselmeer). Ver
der op elke diepe rustige
plaats.
Voor sportvissers zaak
die te vinden, hetgeen
steeds moeilijker wordt,
want, zo lijkt het, 1985
bracht nog minder vis dan
1984. Vooral'de voornstand
gaat hard achteruit. We
tenschappelijke bewijzen
heb ik er niet voor, maar
veel sportvissers hebben
dezelfde indruk. Er zijn
zelfs sportvissers die oppe
ren dat de enorme snoek
baarsstand op onze grote ri-
vieren daar wel eens iets
mee te maken zou kunnen
hebben. Anderen, onder
wie ook ik, menen dat veel
jonge vis voortijdig ver
dwijnt via de Haringvliet-
sluizen, althans waar het
om het gebied bewesten de
Moerdijkbrug gaat.
Snoek wordt ook al voor
namelijk in het koude sei
zoen bevist. Dan zijn de
waterplanten afgestorven
en zijn polderwateren beter
te bevissen, terwijl de
snoek volop jagen kan om
dat schuilplaatsen voor
veel vis ontbreken. Daarbij
ontziet de snoek de eigen
soort allerminst. Ut, con-
currentieoverwegingen eet
snoek nu eenmaal snoek.
De grote de kleintjes, soms
de grote de iets minder gro
te. Vrij frequent word. dan
door sportvissers op snoek
gevist, vooral in novenber
tot en met februari, De
meesten snoeken verk'.ren
in die periode in topcondi
tie, omdat eind februm
aan het paaiproces werdt
deelgenomen. Recordsrne-
ken zijn danook eerder in
de winter te verwachten,
dan in de herfst. Gek g>-
noeg komt dat niet overé/n
met de werkelijkheid, wait
de meeste snoekers houden
het zodra de vorst ijsvliesje
over de sloten legt, voor ge
zien.
Sportvissers die de win
ter vissend willen door
brengen moeten meer dan
anders letten op de plaat
sen waar ze willen vissen.
Wintervissen is zoeken, de
vis heeft de plekjes al opge
zocht, het is aan de sport
vissers vast te stellen waar
dat is.
Het is voor sportvissend
Nederland te hopen dat het
visseizoen 1986, een heel
jaar lang vissen op dezelfde
viskaart geldig vanaf 1 ja
nuari aanstaande (nog
gauw even aanschaffen
dus) beter wordt dan dal
van 1985. Het weer was niet
alleen bedroevend, de vis
liet het afweten, Het aantal
sportvissers daalde we
derom ietsje. Wat was dat
ook weer over 7 magere ja
ren
ijzervormig zwembad. He
laas kan de psychiater niet
voorspellen, dat betrokkene
zijn schoonmoeder gaat ver
moorden, anders was er
geen tekort aan cellen en he
laas hebben redacteuren
geen vooruitziende blik,
maar hun ogen op hun rug.
Gelukkig worden de meeste
kranten gebruikt om vis in
te verpakken, zodat de te
genspraak tussen de krant
van gisteren en vandaag
niet opvalt. Maar een enkele
keer heeft de lezer de bui
tenkans op één pagina het
hele drama te mogen mee
beleven: de redacteur met de
billen bloot, in de valkuil
van zijn eigen bedenksels te
zien tuimelen. Zwijgen is
goud.
Breda
A. Sonnen
'Van Agt stuurt smeekbede
om kerncentrale' (De Stem
10 jan.). Je haren rijzen toch
te berge als je zoiets leest. In
wat voor 'n land leven we nu
eigenlijk dat zo'n hoogge
plaatst figuur zich zö bot ge
draagt. Wat stelt bij zo'n
man nu eigenlijk 'n demo
cratie voor. Want laten we
alles nog eens even op 'n
rijtje zetten: Eerst vroeg de
regering: 'Beste Nederlan
ders, willen jullie kernener
gie?' (ik bedoel die dure
Brede Maatschappelijke
Discussie). 'Néé!', zei Neder
land en de regering ant
woordde: 'Oh, nou, dat is
jammer. Jullie weten niet
wat goed voor jullie is. Er
komen tóch kerncentrales
en we zullen wel eens een
groep deskundigen laten
zoeken naar een goede
plaats.' (Deze deskundigen
vormden de Raad van Ad
vies voor de Ruimtelijke Or
dening, met als voorzitter
dhr. Wiegel, het vriendje
van v. Agt). Na het bestude
ren van metershoge stapels
rapporten van diverse des
kundigen komt deze RARO
tot de conclusie dat Neder
land te klein is voor kern
centrales en dat, wanneer er
tóch, koste wat kost, een
kerncentrale moét komen,
deze zéker niet op Moerdijk
mag komen, omdat dit de
meest ongeschikte plaats
daarvoor is. En wat doet
onze commissaris Van Agt?
Hfj stuurt een smeekbede
naar de premier en beweert
onlangs in Tilburg dood
leuk: 'tot de laatste adem te
zullen vechten om zo'n on
ding toch op Moerdijk te
krijgen...' Je hoef; toch
geen 'linkse rakker' te zijn
om hiervan te walgen.
Oosterhout
Jac Corten
Hiermede verklaar ik mijn
adhesie aan de huidig ac
ties van de studenten, egen
de plannen van minster
Deetman, betreffende de
studie-financiering ten lan-
zien van studerenden. Ii de
naaste toekomst zullen ;tu-
derenden nagenoeg veer
volledig afhankelijk worienl
van de financiële situüiej
van hun ouders en dat is en]
wel zeer verwerpelijke zae
Ik doe een oproep aan ale II
mensen om na te denkt; f
over deze kwestie. Laat U'i.l
stem horen, denk na en had I
del. Laat niet ons nageslach f
de dupe wprden van ditajL
genaamd sociaal-democfa-1
tisch systeem. Steun oprtf
minst de acties van de S»-.
denten. Aarzel niet en laai
uw stem niet verloren
in de zwijgende massa.
Blaricum
Ellen Vonno-Luke
Ik las in De Stem over dit I
renleed. Prachtig dat mjï
dit publiceert. Ze moest®
eens weten wat wij aan die
ren hebben te danken. Het j
juist door de dieren dat
mens heden een lang levejj
is beschoren. Neem bijvoorij
beeld de tuberculose maa|]
eens. Vroeger stierf mena
deze ziekte maar than!
.dankzij de proeven met die
ren, heeft men deze ziekte zo||
goed als onder de knie.
Frans van Leuven
Groenendijk
(ADVERTENTIE)
Pere
Van onze Haagse redactie
„Wat mij optimistisch
maakt is dat Jordanië en Is
raël bereid zijn tot onderhan
delen zonder voorwaarden
vooraf. Dat is de enige manier
om tot zaken te kunnen ko
men", aldus Peres, die zei met
spanning af te wachten hoe de
delegatie zal worden samen
gesteld. Het gesprek met de
Jordaniërs is een van de hoog
ste prioriteiten van Peres.
KOPENHAGEN (RTR/AFP) - H<
teren tegen de hervormingen ges
vergadering van de Europese
overeen waren gekomen.
Er werd gestemd over een
door de oppositionele sociaal
democraten ingediende motie.
Daarin werd de centrum
rechtse minderheidsregering
opgeroepen niet akkoord te
gaan met de voorgenomen
hervormingen en te streven
naar nieuwe onderhandelin
gen.
Door de uitslag van de
stemming, die niet onver
wachts komt, kan premier
Poul Schlüter op 27 januari
niet zijn handtekening zetten
onder het pakket maatregelen
dat de Europese staats- en re
geringsleiders in Luxemburg
opgesteld hebben. Minister
van buitenlandse zaken Uffe
Ellemann-Jensen zal woens-
I dag en donderdag zijn colle
ga's in Italië, Groot-Brittan-
nië, Frankrijk, Spanje, de
Bondsrepubliek en Nederland
bezoeken om uitleg te ver
schaffen over de houding van
zijn regering.
In het debat voorafgaande
aan de stemming zei de so
ciaaldemocraat Ivar Nörgaard
dat het 'neen' van zijn partij
tegen de EG-hervormingen in
de eerste plaats gericht is te-
I gen de voorgenomen uitbrei
ding van de bevoegdheden van
het Europese parlement. Nör-
I gaard onderstreepte dat zijn
I Partij wil dat Denemarken lid
1 blijft van de EG.
Namens de regering ver-
I Klaarde Schlüter dat Dene-
I marken met de afwijzing van
AMSTERDAM (ANP) - Op een
enigszins verdeeld Damrak zijn de
oorlopige gegevens van West-
land/Utrecht over 1985 geheel ver-
gevallen. De hypotheekbank
ep Hink averij op en werd tegen
ors dalende koersen uit de markt
genomen, maar na het middaguur
Dieken er op een 11,80 lagere no-
I v:',ng van 95 ëeen liefhebbers te
Collega FGH noteerde op
°P Si":™6"1 twee kwartjes lager
"Ttemationale waarden de-
hPt vrij goed, met uitzondering
an Koninklijke Olie die 1 ach-
Tnöetst naar ƒ172,50. Akzo
naar Z,,:59 tot 1167 Unilever 1,20
dr. TOpbo en KI.M eenzelfde be-
«rag naar 60,40. Philips en Hoog-
hoge? noteerden enkele dubbeltjes
abB9 de banken moesten Amro en
tu. a j wat terrein prijsgeven maar
naarfSi^TTHshenk veerde ƒ2 op
de ro t In de ontwikkelingen op
rest van de rrorV.
llim f van de markt viel weinig
flirt ontdekken. AMEV ging
Start ,pp ooS naar ƒ92,10 maar
Nv Rotterdam daalde ƒ1
If 14Ö ''""eioam daalde ƒ1
Wtna°T29bradeS «f
naar
voor-
A
D
W
VI
v<
ti
al
n<
fo
zi
D
op
ni
ce
Dosering niet overschrijden Niet gebru
door personen die een maag- of ,eV®%|
doening of een neiging tot bloeden^I
I7*
I *1' antonius
l antonius
|'>.o.l.v.
I daniel
1 2 gasthuis
J gasthuis
I J5 gasthuis
I 7v lusthuis
I 4 4 "°°ghuys
I7*
Prot.z.hs
,8vprot a.hs
I 7V' Prot.z.hs
aeneas
(oostb.)
(oostb.)
lourdes
de brouwer
(til burg)
(tilburg)
(til burg)
(tilburg)
(het)
klokkenberg
liduina
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)
('s-h'bosch)