Serie De Appelgaard'
jammerlijke mislukking
TV-ster Donna
Reed overleden
Abstrai
KIJKCIJFERS VALLEN TEGEN
'Kleinkunst' wordt
boeiende tv-serie
Kunst en (bij)geloof botten
Jozef vi
en zijn
Uitgaan in
DONDERDAG 16 JANUAR11986
TIJDELIJK MISS ELLIE IN DALLAS
Sieraden
VOBK
DONDERDAG 16JANj
pllllllllllllllllllllllllllllllHiiiiliiiiiiiiiiiiiiii
Automatisch
schrift
[""""""""iiiiiiiiyiiiiiiiHiHHmiiMmmJ
„God zei niet tegen Adam: Ik wil even
terugkomen op jouw functioneren
Maar hij zei: waar ben jij Adam?"
Ds. Okke Jager, ethicus
Door Jan Koesen
HILVERSUM - De eerste rapportcijfers van 'De Appelgaard' zijn be
kend. Ze zijn niet denderend. De eerste aflevering van Willy van He
merts epos heeft een waardering van het publiek geoogst van 6,7 en een
kijkdichtheid van 28.3% (3.850.000 kijkers).
Nu zeggen cijfers niet alles, maar in dit geval wel. De Absolute Topper (ik heb
het nu exclusief over Nederlandstalig drama; een komedie is in het vakjargon ook
drama) van de Nederlandse televisie is 'Zeg 'ns AAA' van de VARA. Deze conti
nuing dokters-serie scoort 7,5 tot 7,6 en heeft een kijkdichtheid van dik over de 50%
(6,750.000 kijkers).
Een actualiteitenrubriek zo
als het Journaal haalt 6,9, en
een uiterst controversieel pro
gramma als Pisa 6,3. Een rap
portcijfer voor een pro
gramma van 7,1 tot 7,2 wordt
in Hilversum als heel goed be
schouwd en komen we daar
boven, dan gaat de vlag uit.
Een programma scoort zelden
lager dan een 6. Dit even ter
achtergrond. 1
'De Appelgaard' zal het ze
ker niet halen. Het acteren en
de dialogen zijn van een be
schamend niveau, de verfil
ming is mat en cliché-matig,
als dramatisch bedoelde sce
nes komen als een lachertje
over en bovenal stoort het on
derwij stoonfje van Van He-
mert die geen glas calvados
kan heffen zonder de kijker
uitputtend in te lichten over
calvados; die geen ring met
scarabee aan een vrouwevin-
ger kan schuiven zonder dat
we een plechtstatig college
over die kever horen; die geen
pyramide en geen farao kan
passeren zonder dat daar su
perieure Coen Flink als alles
wetende oom aan zijn speeltje
Adrienne uitlegt wat de groot
heid hiervan is.
Voor de KRO die met haar
ambitieuze 'Fien' in haar jubi
leumjaar geflopt is en die nu
miljoenen heeft gestoken in
van Hemerts prijzige doodss
nik. Het is jammer voor de re
gisseur die toch prachtige din
gen heeft gedaan op het
scherm, een man die televisie
historie heeft geschreven en
die nu de teloorgang zal bele
ven van een epos waar hij de
eeuwigheid mee wilde verove
ren.
We beginnen bij aflevering
1. Van Hemert kiest voor een
stoomcursus Appelgaard. De
bloeiende Betuwe, een serpent
van een wijf, een mooi maar
dom trutje, spelevaren op de
Nijl, Ton Lensink als een on
mogelijke zak tabak: dit alles
doorspekt met flashbacks in
sepia-kleuren, opdat de
domme kijker anders niet be
grijpt dat we nu het verleden
ingaan. Die onderschatting
van de kijker is er constant.
Ton Lensink, ziek, ligt op zijn
bed en vraagt zijn verpleeg
ster Sigrid Koetse met hem te
trouwen. Daar moet een be
jaarde man achter in de dertig
liggen te wezen, ja ja!
In verpleegsterstaal met
jasmijn-wierook openbaart
zich een kneuze-dialoog die
alleen een brede glimlach op
de mond van de welwillende
kijker kan toveren. Niks geen
magie van liefde, niks geen
fascinerende tocht door het
rijk tussen dood en leven: ge
woon Hema-lyriek, vals ver
filmd, klunzig gespeeld. Je
moet van goeden huize komen
om Lensink eri Flink te laten
struikelen op hun vakgebied.
Van Hemert lukt dat moeite
loos.
Daar staat de vaderlandse
Alexis te gillen in de verlaten
Appelgaard dat Bram van der
Lugt van haar af moet blijven.
Rollende ogen, zwoegende
boezem, het lijkt een Grieks
treurspel. Onverdraaglijk is
Van Hemerts concessie aan de
nieuwe tijd: beschaafd rollen
Adrienne en Coen over het
lits-jumeaux. Coens meer dan
middelbare vleespartijen
moeten tomeloze hartstocht
suggereren. Vreemde tantes
schuiven aan, nooit, maar dan
ook nooit, kan er een echt
lachje af, iets relativerends.
Met dodelijke ernst wordt ons
een familie-drama voorge
schoteld. Redden we het niet
met de tekst of inhoud, dan
rolt de regisseur snel iets exo
tisch voor in de vorm van
kunst-bloesem uit Taiwan,
een somber landgoed vol on
heil en kwel of taferelen uit
Egypte die het altijd goed
doen. Die sfinx, die pyrami-
den, daar mag je desnoods een
western op brengen, het blij
ven lekkere plaatjes.
Sigrid Koetse krijgt het aan
haar hart. Ocharm, daar ligt
ze in de ambulance,maar Si
grid alias Charlotte is voor
geen kleintje vervaard. Zelfs
met de loeiende sirene boven
haar coiffure en haar getemde
kind aan haar voeten, dondert
en bliksemt ze nog. Met zo'n
patient, daar zou ik als ambu
lance-chauffeur een infarct
van krijgen.
Ondertussen zijn er 3 mil
joen doorgedraaid. Een afleve
ring Nederlands drama komt
al gauw op 2 ton per 50 minu
ten, maar 'De Appelgaard' (ge
produceerd door moneymaker
Joop van den Ende) is veel
duurder. Dit forse kapitaal
heeft Van hemert meegekre
gen van de KRO om zijn
droom gestalte te geven. Van
Hemert is zeer populair bij
zijn ploeg. Over de oude man
wordt respectvol gefluisterd
als hij er niet is. Zijn inzet en
overzicht worden geroemd. In
interviews laten de acteurs
zich lovend uit over hun mees
ter.
Het is triest, maar 'De Ap
pelgaard' deugt niet. De fout
ligt bij Van Hemert. Het is zijn
idee geweest, zijn verhaal, zijn
Willy van Hemert neemt het script door met Jeanne Verstraete en Bram van der Vlugt.
- FOTO ANP
teksten, zijn mise-en-scene,
zijn moraal, zijn regie en zijn
familie (wie aandachtig de
lijst van medewerkenden be
studeert zal met enige kennis
van het acteursland tot de
conclusie komen dat Willy
nogal wat familie aan emplooi
heeft geholpen). Niemand
heeft Van Hemert een halt
toegeroepen.
Niemand heeft gezegd: 'Wil
ly, schrap nou eens driekwart
van die gesprekken; Willy,
zeur niet zo over Egypte; Wil
ly, die moraal kun je niet ma
ken man; Willy, dat hebben
we echt gehad.' Nee, met drie
miljoen in het vuistje is Van
Hemert aan de slag gegaan,
het heilige vuur van creativi
teit in de ogen. De man die ab
soluut geen zelfkritiek heeft
en die geen kritiek van een
derde kan verdragen, heeft
door zijn solipsisme van wat
zijn pronkstuk had moeten
zijn, een cultureel graf ge
maakt. Zonder eeuwigheids
waarden. Wie weten wil hoe
het echt kan, hoeft niet eens de
knop te verzetten. 'Inspecteur
Dalgliesh' maakt ons pijnlijk
duidelijk dat onze regisseurs
het boerenkool-niveau nog
niet ontstegen zijn.
Door Jan Koesen
HILVERSUM - De rijke Nederlandstalige kleinkunst is het on. I
derwerp van zes afleveringen, gemaakt door de BRT en <t|
KRO.
De samenstellers, Han Peekei en de Belg Jan Geysen heb-l
ben ruim 214 jaar aan deze produktie gewerkt. Samen maakten!
zij meer dan vijftig interviews. Er worden nogal wat klassieke I
opnamen vertoond, waarbij de Vlamingen en de 'Hollanders
fifty-fifty verdeeld zijn. De reeks begint aanstaande zondag o
21.15 uur op Nederland 1.
'Een kwart eeuw klein
kunst' is toch meer dan een
lapjesdeken van liedjes en
sketchjes. Om te beginnen
worden talloze kleinkunste
naars gevraagd over zichzelf
en anderen te praten. Dat le
vert onthullingen op. Zo blijkt
de invloed van Jules de Korte
veel groter dan ik had ge
dacht. Raymond van het
Groenewoud zingt van De
Korte 'Hét feest dat nooit ge
vierd werd' over die middel
matige man die 'zijn dorst en
honger naar succes stilt met
het ochtendblad.' Opeens
krijgt een aardig liedje veel
meer allure.
Zo praat in de eerste afleve
ring Gerard Cox ook vol ont
zag over onze blinde trouba
dour. De kleinkunst begint in
de jaren vijftig. Nederland
wordt gedomineerd door de
Grote Drie. In Vlaanderen
krijgt het luisterlied veel meer
kans, al was het alleen maar
LOS ANGELES (DPA/REUTER/UPI) - De Amerikaanse ac
trice en televisiester Donna Reed is dinsdag aan kanker overle
den. Ze is 64 jaar geworden.
Tussen 1941 en 1953 speelde Donna Reed, die op 27 januari 1921
als Donna Belle Mullenger geboren werd in de staat Iowa, in
ruim 30 films. Meestal vertolkte ze de rol van de verknipte stief
dochter of een ander onaangenaam persoon. Haar filmcarrière
bereikte een hoogtepunt, toen ze in 1953 een Oscar voor de beste
bijrol kreeg voor de film 'From Here tot Eternity'. In deze film
speelde zij een prostituee in Honolulu met een hart als een kas
register.
In 1958 schakelde zij over naar de televisie waar 'The Donna
Reed Show' tot leven kwam. Dit programma liep acht jaar,
waarmee het één van de langste series op de Amerikaanse tele
visie was. In een aantal landen, waaronder Nederland, werd de
serie populair onder de titel 'Moeder weet het beter' (Mama Al
ways Knows Best).
In 1983 maakte Donna Reed een tijdelijke come-back in de se
rie 'Dallas', waar zij Miss Ellie speelde als plaatsvervanger van
Barbara Bel Eddes, die zich terug had moeten trekken in ver
band met een hartoperatie. Maar het Amerikaanse publiek was
Donna Reed (met bloemen) op de set van 'Dallas'.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
weinig gecharmeerd van de manier waarop Reed de moeder van
de oliefamilie Ewing uitbeeldde. Toen Bel Geddes in 1984 vol
doende hersteld was om de rol van Miss Ellie weer te gaan doen,
ontsloeg de producent van de soap opera Donna Reed. Deze
spande een proces aan omdat ze de rol wilde behouden, maar de
rechter stlede de producent in het gelijk. Wel kreeg Reed een
compensatie van een miljoen dollar.
Donna Reed, die haar leven lang actief geweest is in de Repu
blikeinse partij en tot de voorhoede tégen de oorlog in Vietnam
behoorde, is drie keer getrouwd geweest: met William Tuttle
van 1943 tot 1945, met de journalist uit Chicago Tony Owen met
wie zij vier kinderen kreeg, en sinds 1974 met de zakenman
Grover Asmus. Deze was bij haar overlijden aanwezig.
als een wapen in de taalstrijjl
tegen de gehate Walen.
Dan slaat het genre ook i
Nederland aan, onder invloed!
van Franse chansonniers zoals I
Moustaki en Brass ens. Opeens!
duiken er zolderkamer-poëtenl
op met een gitaar. Slechts en-1
kelen komen boven drijven,!
zoals Jaap Fischer, Boudewiyil
de Groot, Miels Cools, Kor van
der Gooten, Hugo Raspoet e
later Peter Blanker, Jocstl
Nuissl, Ivan Heylen, Dimitril
van Toren, Paul van Vliet en|
vele anderen.
Kleinkunst is in het beginl
synoniem met visnetten!
Franse kaas, gitaargetokkell
en kaarslicht. In duistert!
zaaltjes leren de jongeren hus|
stiel op het maar al te
willend publiek. Het eeuwig]
onderwerp 'liefde' motif
plaatsmaken voor betere tek-|
sten. Maatschappelijke bewo l
genheid is zo'n onderwerp. Del
eerste kleinkunstenaars kol
men voort uit de wereld vatl
onderwijzers en studenten!
Handige studenten beginne,1
een eigen platenfirma, waarl
vooral Jaap Fischer van profi-f
teert. Diens formidabele 1
krijgt de kans om zelfs zonda|
hulp van de radio zijn
generatie massaal achter zidi|
te krijgen. Geen veertigen
niet minstens drie liedjes vail
Fischer uit zijn hoofd ken(|
terwijl hij toch bijna nooit c
radio en tv is gebracht.
Han Peekei en Jan Geysm|
zitten als twee heren
over elkaar en mogen om
beurt hun kennis spuien. Tusf
sen hen wringt zich dan i
elektronisch 'schilderij' da]
gaat praten en zingen. Dial
vormgeving is niet onaardijl
De makers hebben duidelijll
geprobeerd zinnige televisie f
maken. En het onderwerp is|
natuurlijk uitstekend.
Er is, te oordelen aan de eeil
ste aflevering die zondaf
wordt gedraaid, geen poginf
gedaan om chronologisch t
werk te gaan. Ook is de st;J
van Wim lbo niet geïmiteei:|
Boeiend is vooral wat de a
tiesten over hun collega's
melden hebben.
Sieraad 1986, draagteken
Museum Het Kruithuis, Ci
tadellaan 7, Den Bosch.
Open: dinsdag-zondag van
10 (zondag 13)-17 uur. Tot 16
februari.
Een titel met een vraagte
ken. Terecht. Het sieraad als
het geijkte, gedistingeerde
ringetje, broche of hanger
heeft de laatste vijftien jaar
een opvallende ontwikke
ling doorgemaakt. De in
vloed van de Beeldende
Kunstenaars Regeling
(BKR) is daarbij onmisbaar.
De BKR accepteerde geen
sieraden. Edelsmeden e.d.
gingen toen van hun siera
den kleine (aankoopbare)
plastieken maken; werden
beeldend kunstenaar (wat
overigens een edelsmid ook
is).
Dat zie je op deze lekker
gekke tentoonstelling ook
plastieken om te dragen (of
niet), zodat je eruit gaat zien
als een opgetuigde kerst
boom in kleur. Je kunt soms
je nek, je arm of hand niet
meer draaien, maar sommi
gen zien er in een kramptoe
stand ook leuk uitDat zijn
uitersten, want er zijn ook
de min of meer gedateerde
gerenommeerden als Gijs
Bakker, Hans Appenzeller
en - ook al een beetje - Ma
rion Herbst, die het 'klassie
ke' uitgangspunt niet losla
ten.
Behalve BKR-ontwikke-
lingen zijn er uiteraard ook
Schatkamers uit het zui
den. Het Catherijneconvent,
Oude Gracht, Utrecht.
Open: dagelijks (behalve
maandag) 10-17 uur. Tot 2
februari.
De waardering voor en
kennis over de grote kunst
zinnige bloei in het Maas-
Rijngebied in onze streken is
thans sterk afgenomen.
Daarom, aldus directeur drs.
Defoer, werd deze expositie
opgezet. De representatieve
keuze uit kerkelijk schatka
mers, met accent op Neder
lands en Belgisch Limburg
(Maastricht, Maaseik, Ton
geren) moet duidelijk ma
ken, dat het begrip 'duistere
middeleeuwen' een histori
sche misvatting is; dat ste
den als Maastricht, Nijme
gen en Utrecht architecto
nisch en kunstzinnig, tijdens
het Heilige Roomse Rijk -
toen Amsterdam en Rotter
dam nog onaanzienlijke vis
sersdorpen waren - ,een
hoge graad van ontwikke
ling bezaten.
Op deze tentoonstelling
wordt dat toegelicht met een
kunstzinnig kostbare- en
historisch interessante col
lectie van zeventig reliek
houders met aanverwante
attributen (met name voor
werpen ten dienste van pel
grims). Daarbij is een uitste
kende catalogus (ƒ25,-) ge-
Reliekbuste van de heilige Candiders; zilver op hou
ten kern. Midden 12e eeuw. Te zien in Utrecht.
maakt, die je wel moet lezen
als je de context van de ge
ëxposeerde stukken wilt be
grijpen. Tussen haakjes: de
beste context is het museum
zelf, dat prachtig de geschie
denis van het (Nederlands)
christendom illustreert met
zeer kostbaar materiaal.
Deze tentoonstelling,
waarop bijvoorbeeld een se
rie bij elkaar geplaatste re
liekbustes een hele ver
vreemdende uitwerking
heeft, brengt je in kontakt
met de heiligenverering in
de r.-k. kerk. Mensen die
voor hun geloof gestorven
waren, te beginnen met
Christus en de martelaren,
hielden een uitstraling/
macht, die over het graf
heenreikte. Dat heeft poli
tieke-, economische-, en so
ciale gevolgen gehad. Vor
sten en kerken maakten zich
uit status-motieven meester
van heiligenbeenderen (in
onze tijd zou men spreken
van grafschennis), bede
vaartsoorden ontstonden
met hun hele handel en
wandel etc.
Er werd geknoeid met re
likwieën. Een onderzoek in
Duitse altaren in de vijftiger
jaren wees uit dat 40% be
stond uit kippebeenderen en
het moet zo zijn, dat alle
splinters van Christus'
kruis, bewaard over de hele
wereld, een aantal kruizen
opleveren. Maar de belang
stelling in onze dagen voor
mascottes en amuletten,
voor astrologie, horoscopen,
reïncarnatie etc. ligt op het
zelfde vlak
Zichtbaar op deze exposi
tie is de kunstzinnige wijze
waarop aan dit 'middel
eeuwse geloof' vorm gege
ven werd door middel van
reliekhouders (de catalogus
schrijft o.a. over de architec
tonische gevolgen: schatka
mers bij de kerken). En dan
zie je dat men eeuwen gele
den artistiek heel wat in zijn
mars had. Ook in dit opzicht
staan er kostbare stukken te
pronken. Al is deze wereld,
die je daar ontmoet, je nog
zo vreemd (geworden) er is
in kunstzinnig opzicht veel
te beleven.
Pronkstukken zijn bij
voorbeeld de Karolingische
ivoren Lebuïnuskelk en de
symbolische Servatiussleu-
tel, beiden waarschijnlijk
afkomstig uit hetzelfde ate
lier (begin 9e eeuw) en hier
voor het eerst samen. Verder
een van de vroegste in Noor
west-Europa bewaarde re
liekhouders uit de 7/8e eeuw
(uit Maaseik); reliekschrijn
uit het emaille- oord Limo
ges (13e eeuw en afkomstig
uit Maashees); serie reliek
bustes, waaronder een
unieke I4e eeuwse Johannes
en het borstbeeld van Sint
Servatius, terwijl München
weer - even - een schilderij
(15e eeuw) met de Vera Icon
('ware afbeelding' van
Christus) afstond, dat in 1817
door een Maastrichtse ex-
kanunnik verkwanseld was.
Handschriften, penningen,
textielfragmenten, ostenso-
ria en ander vaatwerk als
mede een video zijn de an
dere elementen van deze in
teressante tentoonstelling.
IN HET Van Goghmuseum te Amsterdam is nog tot en met 2
januari een tentoonstelling met grafische kunst van Edvard
Munch te zien. Deze 'Spiegel van zijn leven' is samengesteld
uit de Sarah G en Lionel C Epstein collectie (groot 200 bla
den). De tentoonstelling is ingedeeld in verschillende perio
des van zijn leven (1863-1944). Deze Noorse kunstenaar begon
in 1894 ook grafisch te werken. In litho, houtsnede en ets her
haalde hij vaak de thema's van zijn schilderijen, die voer
voor psychologen zijn. Aan de orde komen zijn kindertijd en
jeugd; beginjaren als kunstenaar; verblijf in buitenland;
banden met Noorwegen; vrouwen, verwarring en ziekte;
vrienden; religie en laatste levensjaren. Eigenlijk samen te
vatten in zijn bekendste werk 'De Schreeuw', als litho uit 1895
op de tentoonstelling aanwezig (zie foto).
andere internationale in
vloeden geweest, die dik
wijls verwantschap tonen
met andere vormen van
beeldende kunst uit de voor
bije perioden.
Er is tevens
werk te zien van artiesten
uit Duitsland, USA, Enge
land, Noorwegen etc. Die
ontwikkelingen hebben bij
voorbeeld te maken met de
Derde Wereld en het ont
dekken van nieuwe moge
lijkheden met materialen.
Exotische amuletten werden
het vaak; voor alle moge
lijke lichaamsdelen; uit zil
ver, hout, papier maché,
elastiekjes, kurk, aluminiu,
staal, perspex, alpaca, nik
kel, papier, ijzer en goed of
combinaties ervan.
Opvallend is ook het
sterke kleurgebruik. Soms is
het 'carnaval'. nDe 28 deel
nemers lijken steeds meer in
te spelen op een nieuwe sie
raadbehoefte: jezelf versie
ren in plaats van statussym
bolen. Een houten stropdas,
armbanden van kurk of
rubber, halsbanden van
elektra-materiaal, spette
rende grote stekels van pa
pier manché voor arm of
hals, een stalen 'kooi' rond je
hoofd, etc.
De traditioneel
ingestelden laten zich soms
verleiden om metaal te ver
vangen door een ander ma
teriaal en dan kan het snel
kitsch worden. Echt is het
wel wanneer je ongebruike
lijk materiaal toetst op zijn
nieuwe mogelijkheden. Dat
gebeurt vaak, maar dan lijkt
het soms bijna niet meer
draagbaar. Een hele leuke
expositie met veel vraagte
kens en een cursuspakket in
samenwerking met Open
baar Kunstbezit (vier cur
susdagen - tel. 073-122188)
5 Leden van de Vereniging
Oosterhout Beeldende Kun
stenaars. Galerie Kersten,
Markt 10, Geertruidenberg.
Open: dinsdag-zondag 10
(zondag 11)-17 (zaterdag/
zondag 16) uur. Tot 31 ja-
De VOBK is actief en pa
radeert vaker in deze ru
briek. We kunnen daarom
kort zijn. Algemene indruk:
niet zo sterk. Het beste werk
is van Gerda Kaluza, die er
enkele goede kleuretsen
heeft hangen; half figuratief
en krachtig van opbouw.
Mooi. Ook het werk van An
ton Michielse, die een eigen
betondruk ontwikkelde, is
decoratief niet onaantrek
kelijk, maar wel wat ge
makkelijk. Een methode
waarbij je snel leuke resul
taten hebt. Ineke van Buv-
ren heeft batik ingelijst; een
presentatie waarmee *e
wat moeite hebben. Temeer
omdat haar tamelijke m°'
numentale opzet teveel aan
banden gelegd wordt.
De schilderijen
van Gerard van den Bosch
en Piet van Riel zijn noga'
bedacht en gewrongen rea-
tioneel, zodat er meer sprake
is van een soort decoreren
dan van schilderen.
TWEE SOLOKUNST]
NAARS bezoeken deze we
het Terneuzense Zuidlant
theater, zaterdag taalku
stenaar drs. P. en volgend
week woensdag cabaretif
Henk Elsink. De enige ove;
eenkomst die de twee hef
ben, is het feit dat ze so
spelen, verder gaat ieder
vergelijking mank.
Drs. P. is een fenomeen i
de Nederlandse Kleinku
wereld, vooral als zij
eigenzinnig taalgebruik
sprake komt. De numme
van hem ontstaan uit
behoefte, zich met meest]
aangereikte thema's - fr
en groenten, leestekens,
chaamsdelen - zo goed m
gelijk te amuseren. Ze kf
men niet rechtstreeks
zijn ziel maar absoluut
niet uit een meezingfabrid
Ze moeten het hebben val
de originaliteit en de va]
manschap.
Hij heeft de Nederland
taal verrijkt, zijn kracht
dat hij een erg breed publi|
heeft. Zowel jong als ot
kan van zijn optreden geni^
ten. Niet voor niets heeft l
enkele 'hits' in de top-40 gJ
had.
Zieleroerselen, clichl
grappen en actualiteit mij)
hij, wel wordt afwiseli»
van tekstbouw en muzil
nagesteefd. dat een aan]
nummers plantaardig
komt door medewerkij
van hem aan een land-
tuinbouwkundig radio-pr]
gramma.
Henk Elsink heeft zil
twee jaar terug getrokk»
uit het theater. Die perio
werkte hij aan een nieml
One-man-show. Een pr
gramma met oude 'Henk 1
IN DE RODE ZAAL van
teur Jozef van den Bera
morgen. Zowel op Boulel
vele theaters kwam het f
Van den Berg. In de gelie
penfamilie schipbreuk en
één palmboom.
Afwisselend vertelt
geeft een relaas van zijn ril
met zijn familie. Voortduj
bliek en voert hen mee in]
nend en weemoedig gedoe
tige voorstleling. Speciaal!
tasie nog niet hebben ver!
enkele subtiele wijziging]
en gaf het de andere titel I
data 17 januari om 20.00 uJ
IN HET cultureel ontmo
tingscentrum Scharpoort<
Knokke wordt zaterdag
januari de komedie 'Manri
onder het mes' van Ala
Bleasdale door het Enseml
Bent opgevoerd.
Walter van den Bro
verzorgde de vertaling en I
regie is in handen van Pg
Chamberlain.
Werk van Frank Verstr
BIERVLIET - Art-Hoi
aan de Markt 1 te Biervl]
laat werk zien van 1
MIDDELBURG - Kleurri
schijnbaar achteloos
stand gekomen, is het schi
er-, teken-, en coliagewr
*an Geert Baas. Men 1
emaar gaan kijken in de
»°sitieruimte van
Reeuwse Kunstuitleen,
DBhh '.u de Kuiperspoort
"Mddelburg. De kracht v
a®s lijkt vooral te schuif
ÏV^Perking. Zijn veelal I
i~i en vormen lijken v
lekeurig tot stand gekon
een automate
vai i het aanbrend
liKleur moet hij bedacji
Bifdl v Werk zijn gega3
ml Kunstuitleen sprei
over 'organische v|
W Uet 0511 lyrisch kar#
r Geert Baas werkt
Papier en geeft kleur dt
Verf ^rkjes middels o)
k, Pigment, pastel
^Potlood. Te zien t/n
Open: dinsdag 1
zaterdag 13.30-17 uur.
