nil
'Alle personen met Palestijnse papieren,
UITTREDEN!
Fine Young Canibals:
te vlug elpee gemaakt
p#p
AAK
Everly Brothers
stellen teleur
Joden geruild tegen Duitse Tempeliers
IKON mag gezicht hoofdrolspeler niet tonen in film 'Laat maar lopen'
PALESTINA SPIEL' IN HIER EN NU
Suske en Wiske:
Appie Happ ie en
DINSDAG 17 DECEMBER 1985
DINSDAG 17 DECEMI
PAGINA GIDS1
'Zesde Stone' Ian Stewart overleden
TIJDENS de oorlogsjaren zijn vijf Duits-Pa
lestijnse uitwisselingen tot stand gekomen
waarbij in totaal 453 joden Palestina bereik
ten.
Certificaat
Jesus And
Mary Chain
Arcadia
Jon Anderson
NEDERLAND 1
15.15
NEDERLAND 2
[19.12]
„Je kunt een geweldige campagne tegen
vuurwerk beginnen, maar dacht je dat
daardoor één voetzoeker minder werd af-
gestoken?"
Dlck Zeldenrust, reclame-psycholoog
AMSTERDAM (ANP) - De IKON mag in de televisiefilm 'Laat
maar lopen' geen beelden uitzenden waarop het gezicht van de
19-jarige Richard Langerak te zien is of zijn stem te horen is. De
vice-president van de Amsterdamse rechtbank, mr. R.C. Gisolf,
heeft dat gisteren gelast bij uitspraak in het kort geding dat de
ouders van de jongen tegen de IKON hadden aangespannen.
Zij eisten dat uit het driedelige filmverslag - waarvan van
avond de eerste aflevering is gepland - de fragmenten met hun
zoon erin wordt geschrapt. De ouders zijn van mening dat de
film, waarin onder andere het strafrechtelijk verleden van Ri
chard aan de orde komt, stigmatiserend werkt voor hun zoon.
Zij vonden daarmee mr. Gisolf aan hun zijde. Hij stelt in zijn
vonnis dat de uitzending van sommige delen van de film, als
mede enkele uitlatingen die de jongen daarin doet, schade aan
Richard kunnen berokkenen.
De film gaat over een voettocht van zes jongens met twee be
geleiders naar Noorwegen. Deze tocht was bedoeld als alterna
tieve hulp aan jongens die zeer veel problemen hebben en voor
wie andere soorten hulpverlening niet hielpen. De IKON heeft
een verslag gemaakt van de reis, met als doel de positieve uit
werking ervan op de jongens te tonen.
De IKON heeft naar aanleiding van de uitspraak meegedeeld
dat in ieder geval voorlopig de film niet wordt uitgezonden. „Als
we die jongen zijn gezicht moeten schrappen, blijft er in zijn
huidige vorm bijna niks van de film over", aldus de woordvoer
ster. Of de film eventueel bewerkt wordt voor uitzending in de
toekomst, wordt nog nader overlegd met de programmamaker.
LONDEN (UPI) - Ian Stewart, de pianist die begin jaren zes _o
de Rolling Stones hielp oprichten, is in een Londens ziekenhuis
overleden aan een hartaanval. I
De 47-jarige Stewart, die nog speelde in zijn eigen bluesband I
'Rocket 88', werd de 'zesde Stone' genoemd wegens zijn inspira-
tie in de eerste dagen van de band. Hij speelde op veel Stones- L
platen maar trad niet mee op omdat zijn uiterlijk niet paste bij I
het image van de groep. Tijdens Amerikaanse tournees werd hij f
later echter herhaaldelijk voor het voetlicht gehaald.
Door Rob Simons
Deze joden werden voorna
melijk uitgewisseld tegen
Duitse Tempeliers, een protes
tantse sekte die in Palestina
vier landbouwnederzettingen
had opgericht evenals Duitse
kolonies in Haifa en Jeruza
lem.
Als overtuigde protestanten
meenden ze dat ze hun chris
tendom zo moesten belijden
dat ze zich in afwachting van
het koninkrijk Gods in het
Heilige Land moesten vesti
gen.
Vooral door toedoen van
Helmut Mainz, een joodse
bankier die in 1933 uit Ham
burg naar Nederland was geë
migreerd en als financieel me
dewerker aan het Zwitserse
consulaat in Amsterdam was
verbonden, konden duizenden
joden in Nederland tenminste
tijdelijk voor deportatie naar
de vernietigingskampen be
hoed worden. Als neutrale
staat behartigde Zwitserland
in Berlijn de belangen van 21
landen.
Nadat in november 1942 op
bevel van de Duitsers de con
sulaten van neutrale landen
gesloten moesten worden, on
derhield Mainz over zijn uit
wisselingsplan contact met
vertegenwoordigers van het
Duitse ministerie van Buiten
landse Zaken in Den Haag. De
Duitse regering had voor zo'n
actie grote belangstelling,
daar veel meer Duitsers in het
buitenland dan Engelse uit
wisselingsobjecten in Duits
land ep de bezette gebieden
beschikbaar waren.
Lijsten wérden ingediend
van alle personen die in Ne
derland woonden en van wie
ouders, kinderen of echtelie
den in Palestina zaten. Aan
melding had tot praktisch ge
volg dat de betrokken perso
nen op grond van een verkla
ring van de emigratie-afde
ling van de Joodse Raad dat ze
een aanvraag voor een Pales-
tina-certificaat hadden lopen,
voorlopig niet vanuit Wester-
bork werden doorgezonden.
Door de Joodse Raad werden
via het Rode Kruis telegra
fisch aanvragen voor 'uitwis-
Door Jan Koesen
HILVERSUM - De NCRV brengt vanavond
een tot dusver onbekende episode uit de
Tweede Wereldoorlog: het Palestina Spiel.
222 Nederlandse joden worden door SS-
baas Himmler omgeruild tegen een aantal
in Palestina wonende Duitsers: de religieu
ze, fanatieke Tempeliers.
Samensteller Cees Labeur heeft de groot
ste moeite gehad om getuigen voor zijn ca
mera te halen. De Nederlandse joden, die op
deze manier gered werden van de Duitse
vernietigingsmachine, hadden geen zin
over hun ellende te praten en de Tempe
liers, die bepaald geen fraaie rol hebben ge
speeld, evenmin. Labeur werd op het spoor
gebracht van het Palestina Spiel door de in
Israel werkende journalist Rob Simons, die
ook voor deze krant werkt en op deze pa
gina verslag doet van zijn eigen ondrzoek.
De Duitse Tempeliers waren een groep
religieuze fanaten die zich in Palestina ge
vestigd hadden. Eichmann was in '36 een
zeer gewaardeerde gast van de Tempeliers
toen hij het 'Joodse Vraagstuk' ter plekke
wilde bestuderen. De Engelsen, die destijds
het bewind over Palestina voerden, zetten
de Tempeliers in kampen, waarop hun fa
milieleden de SS onder druk begon te zet
ten. In het diepste geheim begon het gesja
cher over de mensenhandel. De zaak lekte
echter uit en Nederlanders in Palestina
konden Engeland via het Rode Kruis zover
brengen, dat met name Nederlandse joden
voor uitwisseling in aanmerking kwamen.
selings-certificaten' naar Pa
lestina gestuurd.
Na ontvangst van het eerste
telegram waarin om een een
'uitwisselings-certificaat'
werd gevraagd voor Marinus
Kan, de toenmalige voorzitter
van de Nederlandse Zionisten
bond, begrepen Miriam en
Leib de Leeuw, de oprichters
van de Vereniging van Neder
landse Immigranten in Pales
tina, dat zo'n onbekend 'uit
wisselings-certificaat' de aan
vrager kennelijk een moge
lijkheid op redding bood. In
Nederland ging een emigratie
commissie na ontvangst van
de eerste positieve antwoor
den uit Palestina lijsten op
stellen met namen van 'zionis
tische veteranen', die zich na
een oproep in het 'Joodse
Weekblad' voor uitwisseling
hadden aangemeld.
In Westerbork liepen eind
1943 vierduizend mensen rond
met een Palestina-certificaat
of een toezegging voor zo'n
certificaat Door het 'Joods
Agentschap voor Palestina' in
Genève werden via het Rode
Kruis telegrammen verstuurd
waarin werd meegedeeld dat
de geadresseerde en zijn ge
zinsleden een certificaatnum
mer hadden gekregen en op
een lijst voor emigratie naar
Palestina waren gezet.
In de eerste maanden van
1944 werden met vijf transpor
ten uit Westerbork 1297 certi
ficaat-houders naar Bergen-
Belsen overgebracht. Op een
regenachtige maandag eind
april 1944 klonk op het mid
dagappel onverwacht het be
vel: „Alle personen met Pales
tijnse papieren, uittreden!"
Meer dan duizend personen
stapten uit de rijen terwijl de
anderen naar het werk moes
ten terugkeren.
Onder grote spanning wer
den 320 namen afgeroepen.
Deze lijst werd de volgende
dag tot 272 personen inge
krompen die in afwachting
van de uitwisseling onder be
tere omstandigheden in een
afzonderlijke barak werden
ondergebracht. Vijf weken la
ter werden er opnieuw 50 per
sonen van de lijst afgehaald,
om naar later bleek plaats te
maken voor 61 Palestijnse
paspoorthouders uit Vittel, zo
dat er 222 overbleven. Op de
vastgestelde reisdag 1 juni
werd het transport plotseling
om onbekende redenen voor
onbepaalde tijd uitgesteld,
hetgeen een grenzeloze teleur
stelling bij de 222 uitverkore
nen teweeg bracht.
Op 29 juni kregen de 222 be
vel hun bagage in te pakken,
te wegen en aan een grondig
onderzoek te onderwerpen.
Iedere reiziger mocht maxi
maal veertig kilo bagage mee
nemen. Voor het vertrek uit
Bergen-Belsen werd iedereen
gefouilleerd. Per persoon werd
honderd mark als zakgeld uit
betaald die in Turkije tegen
Engelse ponden konden wor
den omgewisseld.
Voor hun vertrek kreeg
iedereen proviand uitgereikt.
Na de magere kamprantsoe
nen werd een heel brood, een
half pond margarine en twee
ons leverpastei als een enorme
rijkdom ervaren. De uitput
tende, tien dagen durende
treinreis dwars door oorlog
voerend Europa kon beginnen.
Het transport uit Bergen-
Dit is Tempelier Waldemar Fast, nog altijd in zijn hart een
nazi. Hij was een van de Duitsers in Palestina die tegen een
Nederlandse jood werd geruild. - foto archief de stem
Belsen bestond uit 110 Neder
landse en 101 Duitse joden,
evenals 11 joden die in het be
zit waren van een Latijnsame-
rikaanse nationaliteit. Na het
vertrek van deze 222 gelukki
gen bleven de de honderden
joden in Bergen-Belsen die
evenwel in het bezit van een
Palestina-certificaat niet tot
de uitverkorenen behoorden,
teleurgesteld en verbitterd
achter.'
In Wenen hadden de 222 jo
den uit Bergen-Belsen en hun
Duitse begeleiders een dag op
onthoud. Van het station wer
den ze met autobussen naar
een tehuis voor daklozen ver
voerd. Voor het eerst konden
zij zich weer met warm water
behoorlijk wassen en in met
witte lakens overtrokken bed
den slapen. Terwijl zij op de
bovenste verdieping werden
ondergebracht werden bene
den Hongaarse joden binnen
gevoerd die op transport wa
ren gesteld naar de concentra
tiekampen. 's Avonds kwa
men 61 joden uit Vittel aan,
een Frans doorgangskamp die
met hetzelfde transport naar
Palestina werden uitgewis
seld.
Na een reis van drie dagen
kregen ze bij de grens van de
neutrale Turken een ontbijt
met echte bonenkoffie en spie
geleieren met spek, dat de on
dervoede reizigers te zwaar op
de maag viel. De Duitse bege
leiders hadden inmiddels bur
gerkleding aangetrokken en
lieten zich nauwelijks meer
zien. De weinige joodse man
nen in de 'strijdbare' leeftijd
tot zestig jaar moesten nog een
verklaring ondertekenen
waarin ze zich verplichtten in
deze oorlog niet tegen Duits
land te zullen vechten.
Na de met 24 uur vertraagde
aankomst in Istanboel werden
ze vanaf het station meteen
per bus naar het pleziervaar
tuig 'De gouden hoorn' overge
bracht. De dag werd alsof het
een vakantiereis betrof, va
rend op de Bosporus doorge
bracht. De 'dagjesmensen'
kregen een voedselpakket met
een banaan, sinaasappel, kaas,
vers brood en thee en ze kon
den brieven schrijven en tele
grammen versturen. Aan
boord van het schip werden de
uitwisselingslij sten door
Britse vertegenwoordigers ge
controleerd. 's Avonds gingen
ze aan de Aziatische kant van
Istanboel aan land en na een
rijkelijk voorzien avondmaal
werd de treinreis voortgezet.
Aan de Syrische grens waar
op een andere trein met En
gelse officieren werd overge
stapt, wapperden vanaf het
stationsgebouw Engelse en
Franse vlaggen. Via Aleppo,
Horns, Tripoli en Beiroet werd
drie dagen na het vertrek uit
Istanboel bij Ras Nakoura de
grens met Palestina bereikt
waar met door tranen ver
stikte stemmen het 'Hatikwa'
(De Hoop) werd gezongen dat
in 1948 het volkslied van de
joodse staat Israël zou worden.
Toen de trein langs de eerste
citrusplantages reed klonk
overal de Hebreeuwse wel-!
komsgroet 'Shalom, shalom,
shalom'.
Op het kleine station van
Naharia dromden inwoners
bijeen die tijdens het voorbij,
rijden fruit en drankjes pro
beerden aan te reiken, in
Haifa was het station door de
politie afgezet, terwijl honder
den mensen voor het gebouw,
stonden te wachten. Met auto
bussen werden de doodver
moeide reizigers naar het
Britse gevangenenkamp Atlit
gebracht, waar ze voor medi
sche onderzoek en het vervul
len van formaliteiten weer en
kele dagen achter prikkel-,
draad werden gehouden.
Ya'acov Yannai die als 17-
jarige tuberculose-patiënt de
uitwisseling naar Palestina
overleefde en in 1968 als am
bassaderaad in Den Haag Is
raël in zijn oude vaderland
vertegenwoordigde, is in Jeru
zalem buitengewoon dank
baar voor zijn wonderbaar
lijke redding. „We hebben al
lemaal wel eens het een of an
der op of aan te merken op het
leefklimaat van ons landje,
hier dat maar al te veel en al
te vaak te wensen overlaat.
Maar laat ons dan altijd voor
ogen houden dat het in eerste
instantie juist dit land is ge-'
weest dat onze vrijheid en,
redding mogelijk heeft
maakt. Wij mogen er niet
denken welk lot het overgrote
deel van ons te wachten stond
wanneer wij niet nog net op,
tijd de hel waren ontsprongen
De verhalen van de enkelen
die de hel nog overleefden la-i
ten daar geen twijfel over
Voor ons is het sprookje des
tijds echter waarheid gewor
den. Na veertig jaar lijkt
mij nog af en toe of de werke
lijkheid een sprookje is
ven."
GROF GESTELD kun je op
succes in de popmuziek twee
spreekwoorden van toepas
sing verklaren: *het ijzer
smeden als het heet is' en 'de
kat uit de boom kijken'. In
het eerste geval probeer je
het succes te gelde te maken
door zo snel mogelijk met
een nieuwe single of elpee te
komen. In het tweede geval
bouw je carrière rustiger op
en probeer je vooral niets
overhaast te doen.
The Fine Young Canibals
hadden dit jaar een fraaie
zomerhit met het nummer
'Johnny come home' en de
volgende single 'Blue' mocht
zich in ieder geval in Enge
land in flink wat belangstel
ling verheugen. Dat succes
was voor de groep voldoende
reden om een eerste elpee op
te nemen, want de naambe
kendheid was er en 'Johnny
come home' en 'Blue' waren
aardige trekkers. Toch had
wat mij betreft de groep be
ter de kat nog even uit de
boom kunnen kijken, want
de eerste, titelloze Fine
Young Canibals-elpee wekt
vrijwel over de hele linie de
indruk te vlug gemaakt te
zijn. De singlehits contraste
ren te zeer met de rest van
het materiaal. Die rest is
vaak heel matig en bij vla
gen zelfs slecht.
Fine Young Canibals is
een groep, die uit de resten
van The Beat is ontstaan.
Voormalige Beat-leden
Andy Cox en David Steele
vonden in Roland Gift een
zanger, die geschikt geacht
werd de soulachtige muziek
te zingen, die zij in gedach
ten hadden. In 'Johnny come
home' komt Gift goed tot
zijn recht, maar in meer tra
ditioneel soul werk komt zijn
stem toch ietwat gemaakt
over.
Dat de elpee van Fine
Young Canibals zo zwak is,
zou te maken kunnen heb
ben met het feit dat er te
veel haast is gemaakt om
een hele elpee vol te krijgen.
De nummers steken slordig
in elkaar en vrijwel nergens
zijn ze boeiend genoeg om
meer dan een paar keer te
kunnen boeien.
Had Fine Young Canibals
een half jaar langer gewacht
en voor uitgebalanceerder
songmateriaal gezorgd dan
was deze elpee waarschijn
lijk meer de plaat geworden,
die iedereen op grond van
'Johnny come home' ver
wachtte. Nu is het een rond
uit tegenvallende elpee ge
worden met niet meer dan
een paar singlehits erop.
DE MUZIEKPERS, en dan
vooral de ietwat progressie
vere bladen, heeft steeds iets
met perspectief nodig om de
kolommen te kunnen vullen.
Wil je niet in herhalingen
vervallen of uitgeschreven
raken, dan moet met iets
nieuws en liefst revolutio
nairs op de proppen komen.
Daarom werden destijds
Sex Pistols en aanverwante
groepen met open armen
ontvangen en daarom oogst
het Engelse bandje Jesus
And Mary Chain nu zoveel
bijval in progressieve krin
gen. Want niet alleen is het
'ongehoord' wat het bandje
doet, maar bovendien zal ze
ker 50 procent van de luiste
raars het niet mooi vinden
en dus heeft men iets con
troversieels te pakken. En
wat verkoopt nou beter dan
schokkende verhaaltjes.
Toch loopt het wat mij be
treft met Jesus And Mary
Chain en de eerste elpee
'Psychocandy' allemaal niet
zo'n vaart niet. 'Psychocan
dy' is een plaat die twee din
gen bevat: teringherrie en
sterke songs. Die teringher
rie bestaat uit veel feedback
en andere geluidsvervor
ming en de sterke songs be
vinden zich vaak onder die
dikke geluidsbrij.
Opvallend is 'Psychocan
dy' in ieder geval wel, maar
wie zijn popklassieken kent,
weet dat het idee voor deze
elpee grotendeels is ontleend
aan de Velvet Underground
ten tijde van 'White light/
white heat'. Die elpee was
indertijd uitermate geschikt
om zowel je ouders als muzi
kaal conservatieve vrienden
de stuipen mee op het lijf te
jagen. Tegelijkertijd bevatte
die plaat echter sterke mu
ziek, die jaren later talloze
groepen, direct of indirect,
heeft beïnvloed.
Vergeleken met 'White
light/white heat' is 'Psycho
candy' kinderspel en lang
niet de openbaring, die som
migen er aan toedichten.
Popmuziek is niet alleen
maar nieuwe platen kopen
en verzamelen. Als een be
paald geluid je aanspreekt,
dan moet je eigenlijk meteen
het beste op dat gebied in
huis halen en als dat een
plaat van bijna 20 jaar gele
den blijkt te zijn, dan zegt
dat veel over de huidige
stand van zaken in de pop
muziek.
Jesus And Mary Chain
$pi
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
zijn ongetwijfeld goedbe
doelende jongens, maar ze
zijn er niet in geslaagd hun
invloeden en inspiratiebron
nen voldoende te maskeren
of knap te verwerken in een
eigen geluid. Je bent beter af
met de eerste drie Velvet-el
pees dan met deze 'Psycho
candy' en aanverwante
nieuwlichterij.
DE GROOTSTE handicap
van Duran Duran is mis
schien wel het enorme suc
ces dat de groep ten deel is
gevallen. Dat succes heeft
ervoor gezorgd dat de groep
nauwelijks heeft kunnen
rijpen, maar juist onder
grote commerciële druk
heeft moeten werken. Dat
leidde ertoe dat het gros van
het Duran Duran-oeuvre te
veel van hetzelfde en te
bombastisch is. Had de
groep een paar jaar in be
trekkelijke rust kunnen rij
pen dan was het de band ze
ker ten goede gekomen en
had de groep nu artistiek
meer voorgesteld dan een
handvol oogverblindend
nietszeggende video's en ri
sicoloze platen.
Dat het commerciële
keurslijf van Duran Duran
strak zat, werd duidelijk
toen John en Andy Taylor
samen met Robert Palmer
het Power Station-project
opstartten. Op die manier
trachtte men te ontsnappen
aan de voorspelbaarheid en
kon men de muziek maken
waar men zelf zin in had.
Al meteen toen Power
Station in de belangstelling
stond, kondigden de overige
Duran Duran-leden Simon
Le Bon, Nick Rhodes en Ro
ger Taylor een eigen project
aan. Dat is er inmiddels on
der de naam Arcadia. De
eerste single 'Election day' is
bekend en nu is er ook de el
pee 'So red the rose'. Muzi
kaal blijft Arcadia dichter
in de buurt van het Duran
Duran-geluid dan Power
Station en dat heeft onge
twijfeld te maken met het
feit dat zanger Simon Le
Bon hier van de partij is. Le
Bon is bovendien zowel bij
Duran Duran als bij Arca
dia verantwoordelijk voor
de teksten, dus ook in dat
opzicht zijn er overeenkom
sten.
Ik moet zeggen dat Arca
dia me niet tegen valt. Het
Duran Duran-drietal heeft
muzikale steun gekregen
van o.a. Andy MacKay, Da
vid Gilmour, Carlos Alomar,
David van Thiegem, Sting
en Herbie Hancock. Of het
aan die inbreng ligt, weet ik
niet, maar Arcadia klinkt
stukken spannender dan
Duran Duran. Bovendien
overtreft 'So red the rose'
ruimschoots de elpee van
Power Station. Arcadia
heeft er hoorbaar meer
werk van gemaakt en het
lijkt me ook waarschijnlijk
dat de publieke bijval nave
nant zal zijn. Dat zou dan de
toekomst van Duran Duran
best eens op losse schroeven
kunnen zetten. Immers,
John en Andy Taylor kregen
destijds min of meer het
verwijt overspel te plegen
door Power Station op te
starten en nu de rest van
Duran Duran met Arcadia
meer succes blijkt te boeken,
zouden er aan de Duran Du-
ran-hereniging wel eens
strenge, wellicht onoverko-
menlijke eisen gesteld kun
nen worden.
Zo ver is het vooralsnog
niet en al zou het wel zo zijn
dan nog is er voor de pop
muziek niets verloren. Du
ran Duran lijkt nauwelijks
nog nieuwe muzikale moge
lijkheden te bieden. Arcadia
heeft die mogelijkheden wel
en ook Power Station kan op
den duur een interessante
onderneming worden.
HET NIEUWE album '3
Ships' van Jon Anderson is
uit. Het is een kerst-album
geworden met een Anderson
in een voor hem ongewone
rol en stijl. De meeste num
mers op de elpee, zoals bij
voorbeeld 'Oh Holy night' en
de titelsong '3 Ships' zijn
vlak en vaak saai. Slechts
het unieke stemgeluid van
Jon Anderson voorkomt dat
het echt slecht is.
'Save all your love' is het
enige nummer dat er enigs
zins uit springt. De meeste
teksten zijn beslist niet on
aardig, maar ze komen mu
zikaal niet tot hun recht. De
nieuwe elpee haalt het in
ieder geval niet in vergelij
king met andere albums bij
voorbeeld uit de 'Jon and
Vangelis' periode.
De agenda voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
Sting, 21 december in Arnhem
(Rijnhal) en 22 december in Genk
(Limburghal)
Scientists, 19 december in Breda
(PARA)
3 Musthapas 3, 21 december in
Goes ('t Beest) en 22 december in
Rotterdam (Lantaren)
Peter Green, 19 december in Am
sterdam (Melkweg)
Jeffrey Lee Pierce, 22 december in
Utrecht (Tivoli)
AC/DC, 26 januari in Amsterdam
(Edenhal)
Sam en Diane in 'Cheers
In de lens
gevangen
In deze serie natuurfilm!
zendt de NCRV vanmiddag
een documentaire uit ovei
vissende dieren. Een dier
dat een glibberige vis wil
vangen, moet over de nodige
behendigheid beschikken
Sommige zijn daar zeer ver
nuftig in. Vaak beschikken
deze dieren over stevige ka
ken, waartussen hun prooi
niet meer kan wegglippen.
Dolfijnen, zeehonden
pinguïns zwemmen hun buit
pijlsnel achterna. Sommige
vogels daarentegen storten
zich in het water om hun
kostje met snavel of poten te
pakken.
Snuiters
De geplande uitzending van
het eerste deel van 'Laat
maar lopen' kon niet door
gaan (zie pagina Gids-1) en
daarom moest de IKON
noodgedwongen teruggrije-
pen op een oude uitzending.
Herhaald wordt een afleve
ring van de jongerenserie
'Snuiters'. Cees Grimbergen
praat daarin met kinderen
tussen 15 en 17 jaar die niet
thuis zijn opgegroeid maar
in pleeggezinen, internaten
en opvangtehuizen. Herman
Finkers zingt het liedje 'Ge
luk'.
Lied ter
overleving
Toen de Japanners in de
Tweede Wereldoorlog een
begin maakten met de be
zetting van Nederlands-In-
dië werden alle Nederlan
ders, Engelsen en Austra
liërs, die daar verbleven, in
kampen opgesloten. Een van
de gevangenen uit een vrou
wenkamp in de buurt van
Palembang, Helen Colijn,
vervaardigde de documen
taire 'Lied ter overleving'.
Hierin laat zij zien, dat vele
vrouwen de kracht vonden
om te overleven, mede
dankzij een zangkoor, dat
door twee Engelse vrouwen
was opgericht.
VORIG JAAR werden vele oudere jongeren en ook jongere
ouderen blij verrast door de wederopstanding van de Everly
Brothers. Het album *EB '84' en de single 'On the Wings of a
nightingale' straalden een schoonheid uit die vroeger zo ge
woon was.
Hebben de broers die kwaliteit vol kunnen houden? Nee,
de nieuwste elpee, 'Born Yesterday' is een teleurstelling. De
Everly-stemmen klinken goed, de band van Albert Lee is
weer aanwezig en Dave Edmunds deed de produktie, maar
de elpee is plichtmatig volgespeeld met vlakke, verrassings-
loze nummers.
Slechts één eigen compositie, 'Born yesterday'. Don Everly
waagt zich aan een modern relatie-drama, maar het num
mer blijft steken en mist de climax. Dat geldt ook voor 'Al
ways drive a Cadillac', een smartlap in de stijl van 'Rocky'
(Don Mercedes), waarin een leuk gegeven verzinkt in teveel
dramatiek.
'That uncertain feeling' sluit duidelijk aan bij de oude stijl
(iets van 'Love is strange'), maar daarentegen is 'Amanda
Ruth' een onbeschaamde imitatie van de eigen hit 'Lucille'.
'Arms of Mary' van de Sutherland Brothers en 'Why Worry'
van Mark Knopfler klinken aardig, maar waarom 'You send
me' van Sam Cooke nog eens werd opgepoetst is niet duide
lijk.
Een verrassing is de Everly-versie van 'Abandoned Love',
een minder bekend nummer van Bob Dylan. Het is een vro
lijk, aanstekelijk deuntje, maar mist toch de kracht die bij
voorbeeld 'Nightingale' had.
D.V.
'pbn. Udlm wf?
U 'T MICT-M pcft
MI55PW£|'LW^
