FRANK SINATRA ZEVENTIG JAAR
W Interlolk festival
weer in Dordrecht
Stevie Wonder: iMuziek heeft altijd sociale kracht
)uske en Wiske;l
'3
fypie Iiappie eJ
TT
Achter het N
WOENSDAG 11 DECEMBER 1985
PAGINA GIDS1
NEDERLAND 1
NEDERLAND 2
c:
WOENSDAG 11 DEC
Een mot rond
de lamp van
het Witte Huis
Door Hans Gulpen
MORGEN wordt Amerika's bekendste entertainer, Frank Sinatra, ze
ventig jaar. Sinatra zingt nog steeds. Net als Heintje Davids kan hij
maar geen punt achter zijn carrière zetten. Hoewel daar, gezien zijn ta
nende stemgeluid, alle aanleiding toe is.
Zo kon de Nederlandse tele
visiekijker hem onlangs nog
zien als ceremoniemeester op
het presidentiële gala van Ro
nald Reagan. Alwaar hij de
eveneens bejaarde Reagan
met brekende stem lot toe
zong. Het was niet de eerste
keer dat The Voice zich in
Washington liet horen. De af
gelopen veertig jaar was hij
een vaste gast in het Witte
Huis. Als hofzanger en vrije-
tijdspoliticus.
Had Frank Sinatra presi
dent van de Verenigde Staten
kunnen worden? Een vreemde
vraag - misschien, maar toch
ook weer niet zó vreemd. Ro
nald Reagan, de smetteloze
cowboy van de B-film, werd
het ten slotte ook. In Amerika,
waar de fantasie soms aan de
macht lijkt te zijn, kan een ar
tiest met politieke aspiraties
het een aardig eind schoppen.
Zelfs tot in het Witte Huis.
Affiniteit met de politiek
kan de nu zeventig-jarige
Francis Albert Sinatra in
ieder geval niet worden ont
zegd. Beter gezegd: affiniteit
met macht. Waar die de laat
ste veertig jaar geconcen
treerd was, daar was Ol' Blue
Eyes ook te vinden. Sinatra
'kickt' op presidenten. Eerst
zat hij, als overtuigd Demo
craat, bij Roosevelt en de Ken
nedy's op schoot, vervolgens
behoorde hij, als volbloed Re
publikein, tot de intimi van
Richard Nixon, Spiro Agnew
en Ronald Reagan.
Zowel in het verkiezingscir
cus van John F. Kennedy als
in de campagnes van Nixon en
Reagan had Frank Sinatra een
belangrijke inbreng. Zijn geld,
populariteit en zijn Italiaans-
Amerikaanse achterban wa
ren van niet te onderschatten
betekenis voor het welslagen
van hun kandidatuur.
Giftig
Sinatra was iemand, die je
te vriend moest zien te hou
den. Maar dan wel achter de
schermen. Zo welkom als zijn
dollars waren, zo ongelegen
kwamen namelijk de vele pu
blieke schandalen die de Hol-
lywoodster over zich afriep.
Onfrisse vechtpartijen, vier
geruchtmakende huwelijken,
duistere connecties en zijn gif
tige uitspraken vullen al tien
tallen jaren de kolommen van
de roddelbladen. Vandaar dat
men in Washington ook weer
niet te springen stond om de
zanger al te groots te onthalen.
Hoewel Sinatra al jarenlang
met wisselend succes in de
hoogste kringen van het Witte
Huis verkeert, is hij nimmer
uitgenodigd ook maar enig in
vloedrijk ambt te bekleden.
Zelf heeft heeft hij daar open
lijk ook nooit op aangestuurd.
Lo Jaï brengt Franse volksmuziek op het Winterfolkfesti-
val in Dordrecht. - fotof verbruggen
Van een onzer verslaggevers
DORDRECHT - In Dordrecht
wordt zaterdag 14 december
voor de tiende maal het Win-
terfolk-festival gehouden.
Ruim 150 muzikanten zorgen
op vier podia voor tien uur
muziek. Verwacht worden o.a.
de Deighton Family, Tatu, Ca-
percaillie, Bubacar Jammeh,
Kalyi Jag Ensemble, Melanie
Harrold Band, Whippersnap-
per en Contracanto. Het festi
val vindt plaats in Schouw
burg Kunstmin, het begint om
14 uur, de prijs is 22,50 voor
volwassenen (kinderen onder
de twaalf hebben gratis toe
gang).
Melanie Harrold is een En
gelse folkzangeres die in korte
tijd beroemd is geworden. Een
tijd lang gebruikte ze de naam
Joanna Carlin. Haar platen
worden geproduceerd door
Hugh Murphy (van o.a. Gerry
Rafferty) en ze wordt bijge
staan door folk-veteranen als
Jerry Donahue, Pat Donald
son en Dave Mattacks.
De Franse groep Lo Jaï (Oc-
citaans voor gaai) brengt mu
ziek uit de Limousin en maakt
gebruik van oude chabrettes,
gereconstrueerde fluiten,
draailieren, viool en trekhar-
monica. De Deighton Family
won het South Yorkshire Folk
Festival in 1982 en de violiste
Kathleen won ook nog de eer
ste rpijs voor viool op het
Edale Bluesgrass Folk Festi
val in 1984 en 1985. De groep
brengt folk, blues, bluegrass,
swing, cajun en jazz.
Whippersnapper is de groep
van David Swarbrick, ooit
violist in Fairport Convention,
en het viertal brengt een uit
gebreid akoustisch program
ma. Uit Schotland komt Ca-
percaillie, een groep die twee
haar bestaat en inmiddels al
het bekende Pan-Celtic festi
val heeft gewonnen.
Bubacar Jammeh uit Gam
bia brengt calypso, reggae en
'African folk and soul', met
veel conga's en bongo's.
Authentieke zigeunermuziek
wordt ten gehore gebracht
door het Kalyi Jag Ensemble
uit Hongarije. Uit Chili komt
Contracanto en uit Brazilië
Tatu.
De Nederlandse bijdrage
wordt geleverd door Sistrum
uit Dordrecht, Gerard van
Maasakkers, Crackerhash, de
Eesrte Utrechtse Trekzakso-
cieteit, Overstekend Wild, De
groep Jakkes en Van Passie en
loon.
Ten tijde van Kennedy waren
er wel geruchten dat Frank de
aangewezen man zou zijn voor
een ambassadeurspost in Ro
me. Maar daar is, zoals de ge
schiedenis leert, nooit iets van
gekomen.
Toen Sinatra 29 was en al
redelijk beroemd, kwam hij
voor het eerst in aanraking
met de politiek. De jonge zan
ger werd via via uitgenodigd
voor een theepartijtje van
Franklin Delano Roosevelt,
die in de oorlogsjaren in het
Witte Huis resideerde.
Schandaalpers
De jonge ster, die toen nog
redelijk veel sympathie koes
terde voor de minder bedeelde
Amerikaan, liep meteen weg
met de vooruitstrevende pre
sident. „De grootste man aller
tijden", wist de gevierde zan
ger direct. Toen het in 1944 op
een herverkiezing aankwam,
nam Sinatra aan de campagne
deel. Hij investeerde zijn eer
ste 5.000 dollar in 's lands be
stuur en hield geëngageerde
radiopraatjes.
Dat hij zijn stem leende aan
een Democraat, werd Sinatra
door de Republikeinse media
uiteraard niet in dank afgeno
men. De zanger kwam op on
aangename wijze in aanra
king met de schandaalpers, die
grotendeels in handen was
van de reactionaire kranten
magnaat Randolph Hearst.
Een artiest had zich niet met
politiek te bemoeien, vond de
ze.
Sinatra trok zich daar wei
nig van aan. Hij werkte in 1945
mee aan een film, 'The house I
live in', die zich fel tegen de
rassenongelijkheid kantte en
hield lezingen op scholen over
rassenvooroordelen.
Het jaar daarop vervreemde
Frank Sinatra, hier zittend én zingend, viert morgen zin
70-ste verjaardag. - foto archief de sa
had een logeerpartijtje in
Palm Springs, Franks buiten
verblijf, moeten worden. Sina
tra liet speciaal daartoe een
presidentiële vleugel aan zijn
huis bouwen.
Tegenstander
Kennedy kwam inderdaad
naar het zonnige Californië,
maar logeerde bij Bing Cros-
by. Dat gebeurde op aanraden
van broer Bobby, die het beter
vond dat de president niet al te
amicaal met de zanger werd.
Sinatra's innige omgang met
vrouwen, drank en het gokwe
zen zouden John F. kunnen
schaden. Kennedy maakte pri
vé al genoeg uitglijers, die uit
de krant moesten worden ge
houden.
De gepasseerde gastheer,
die vloekend de rode loper op
rolde, nam wraak. Hij steunde
bij de strijd om de Democrati
sche kandidatuur in 1968 niet
Robert Kennedy, maar diens
zwakke tegenstander Hubert
Humphrey. Humphrey liet de
zanger echter ook vallen, uit
vrees dat de voortwoedende
Republikeinse lastercam
pagne tegen Frank zich ook
tegen hem zou keren.
Hippies
hij ook het katholieke deel der
natie van zich door de Spaanse
generaal Franco een smeerlap
te noemen. Toen hij ongeveer
tezelfdertijd publiekelijk een
barman in elkaar sloeg, die
een zwarte musicus weigerde
te bedienen, was de hetze een
feit.
Frank kwam met stip op
de zwarte lijst van de Com
missie voor on-Amerikaanse
Activiteiten te staan. De Ku
Klux Klan verbrandde in het
openbaar zijn portretten, om
dat hij een 'nikkervriend' was.
Een van de oorzaken van zijn
sterk dalende populariteit wa
ren vermeende connecties met
de Mafia.
In het slop
Frank werd in Havana met
gangsterbaas Lucky Luciano
achter de borreltafel aange-
troffen en dat samenzijn, hoe John F.
toevallig misschien ook,
vormde het begin van jaren
lange geruchtvorming over
zijn lidmaatschap van het
Syndicaat. Diverse knokpar
tijen, belastingschulden en
zijn kommervolle (tweede) hu
welijk met de femme fatale
Ava Gardner, deden de rest.
ford, een van de gladde jon
gens die deel uitmaakten van
de zogenaamde Sinatra-clan
(Dean Martin, Sammy Davis
jr., Joey Bishop) maakte de
zanger/acteur kennis met
John F. Kennedy.
Afgewezen door 'zijn eigen'
Democraten, gooide de Holly-
wood-ster het roer om. De
nieuwe koers heette Richard
Nixon, Republikein. Leek Si
natra's flirt met Roosevelt en
Kennedy nog ingegeven door
politieke idealen, zijn avon
tuur met de Republikeinen
werd steeds meer bepaald
door financiëel eigenbelang.
Wat niet wil zeggen dat de
zanger niet ook steeds verder
naar rechts afgleed. Al die
hippies in Californië, die stu
denten die maar niët wilden
studeren en tegen de oorlog in
Vietnam te hoop liepen, waren
hem een gruwel.
Politieke uitspraken vielen
er uit zijn mond ook steeds
minder te noteren. Wat er
overbleef van zijn engage
ment, was de liefdadigheid.
Hij gaf ranzige benefietcon
certen overal ter wereld voor
gehandicapte kindertjes,
weesjes of slachtoffers van
rampen.
Vijand
In de late jaren veertig en de
eerste helft van de jaren vijf
tig onthield Sinatra zich van
politieke activiteiten. Hij had
zijn handen vol aan het redden
van zijn carrière, die door een
samenloop van omstandighe
den in het slop was geraakt.
In Hollywood kan het ver
keren. In 1955 had The Voice
zich weer een weg terugge-
knokt naar de bovenste regio
nen van de amusementswe
reld. Hij verkocht meer platen
dan Ooit en maakte aan de lo
pende band films. Het succes
kon niet op. Via Peter Law-
Kennedy, gouverneur van
Massachusetts, deed in 1960
een gooi naar het president
schap. Sinatra wierp zich op
als 'fund-raiser' voor de De
mocratische partij. Hij mobili
seerde tientallen artiesten en
haalde met wervelende propa
ganda-shows miljoenen op.
Sinatra mocht als blijk van
dank zijn inauguratie-gala or
ganiseren. Voor een eenvou
dige jongen van Siciliaanse af
komst, die groot geworden is
in de showbizz, was dat na
tuurlijk een hele eer.
Hoogtepunt van Sinatra's
vriendschap met de president
Het Republikeinse avontuur
begon in 1970 toen Sinatra op
eens vriendjes werd met de
aartsconservatieve cowboy
John Wayne. Het illustere duo,
dat enkele jaren daarvoor
door omstanders nog net van
een bloedig handgemeen kon
worden weerhouden, maakte
stemming voor een derde ac
teur, Ronald Reagan. Die had
zijn zinnen gezet op het gou
verneurschap van Califonië en
zou de rust en orde in de roe
rige staat wel eens herstellen.
Bij vriend en vijand wekte
die koerswijziging natuurlijk
enige bevreemding. Zeker toen
The Voice zich in '72 opwierp
als de grote pleitbezorger voor
het tweespan Nixon en Ag
new. Nixon nota bene, die as
lid van de Commissie voor oi-
Amerikaanse Activiteitn
door Sinatra ooit werd afg-
schilderd als 'exponent van i.
les wat in Amerika vies n
voos is'.
Niet stuk
Door zijn vriendschap nst
Spiro Agnew leek Sinatra .n
het Witte Huis van Richad
Nixon uiteindelijk wel vet
aan de grond te krijgen. lij
haalde weliswaar de voorp-
gina's door een journaliste >p
een Republikeins feestje uitte
schelden voor 'goedkoop, stn-
kend wijf', maar dat meiden
werd door de vingers gezim.
Evenals een ordinair vuistg-
vecht in een toilet van een q-
sino in Las Vegas. Ter ges-
genheid van een bezoek vanle
Italiaanse premier Andrecti
mocht Ol' Blue Eyes in Waa-
ington zelfs iets komen zingm.
Hij kon niet stuk.
Toch had Sinatra ook net
Nixon en vice-president A>-
new weer op de verkeerie
paarden gewed. Hij had netie
deur van de Ovale Kamer >p
een kier toen het Watergae-
schandaal losbarstte. Eerer
was Agnew al van het tonel
verdwenen. Hij bleek de b-
lastingen voor een aardig b-
drag te hebben getild.
Alle tijd en geld, die Sinata
in Nixon geïnvesteerd hd,
waren echter niet helemal
vergeefs. De onthullingn
rond Watergate brachten trj-
voorbeeld ook aan het licht at
het de president behaagd hd
een aantal trouwe vriendente
helpen met het invullen vin
hun belastingformulier. Voor
deeltjes ter grootte van enk(e
nullen bleken te zijn gegeuid
aan Sammy Davis jr., Den
Martin en uiteraard aan Sin-
tra.
Laatste kans
Ronald Reagan bezorgde tl'
Blue Eyes een nieuwe en voc-
lopig laatste kans. In 191
schoof de inmiddels 65-jarje
zanger opnieuw aan op de pn-
sidentiële canapé.
Voor een tweede maal vel
hem de eer te beurt op te tr-
den als ceremoniemeester ij
het inaugurale galabal. En
succesje, dat hij dit jaar bij le
herverkiezing van Reagn
wist te prolongeren. Ouder n
wellicht ook wijzer gewordn
is Sinatra erin geslaagd u
eens niet uit de gratie te rake.
De bejaarde president heó
blijkens uitspraken ook wi-
nig moeite met de omstredn
handel en wandel van zin
oude Hollywood-vriend.
Mocht Sinatra eindelijk le j
microfoon neerleggen, dn
kan zijn vriend Reagan w(-
licht nog voor een erebaan e
zorgen. Privileges heeft Te
Voice in ieder geval al volp.
Op voorspraak van de prei-
dent kreeg Sinatra een ga
vergunning voor zijn casinon
Nevada terug, dat hem door le
autoriteiten aldaar weges
ongeoorloofde praktijken ws j
afgenomen.
Door Robin Denslow
LONDEN - De hotelkamer
in Londen heeft veel weg
van een opnamestudio. Tus
sen de vele keyboards en
synthesizers zit een van de
weinige levende legendes
van de popmuziek een
nieuw nummer te compone
ren. Het hoofd zwaait rit
misch heen en weer. Stevie
Wonder is 'back in town' en
zoals altijd heeft hij zijn
muziek met zich meege
bracht.
Hij programmeert zijn
muziekinstrument alsof zijn
blind-zijn absoluut geen
handicap voor hem is. Een
rustige, meeslepende opeen
volging van basisakkoorden
klinkt door de luidspreker
boxen. Hij is al aan de late
kant voor een radiointer
view, maar niemand stoort
hem in de tien minuten dat
hij een melodie uitprobeert
bij de akkoorden. Het is een
zeldzaam privilege gewoon
samen met hem in de kamer
te zijn.
De 35-jarige popster zit al
meer dan twintig jaar in de
tophitwereld (zijn eerste
succes, 'Fingertips', werd in
1963 uitgebracht). In de loop
van zijn carrière heeft hij
niet alleen de reputatie ge
kregen de grootste zwarte
artiest in Amerika te zijn,
maar ook naam gemaakt als
een van de eerste zwarte
popmusici, die het gros van
de blanke rockliefhebbers
aansprak. Hij heeft met
Lennon, Dylan en dergelijke
pophelden op het podium
gestaan en veel van zijn
popsongs gebruikt als krui
wagen voor sociaal com
mentaar.
Radiostation
Thuis in Los Angeles bezit
hij inmiddels een eigen ra
diostation, KJLH, maar hij
blijft zich gelukkig nog al
tijd anders gedragen dan de
gemiddelde succesvolle za
kenman of popster. Tijdens
het interview spreekt hij op
zachte, nadenkende toon, en
alleen wanneer hij anderen
imiteert, speelt hij soms de
bezetene.
Het is vijf jaar geleden
dat zijn laatste lp, 'Hotter
than July', uitkwam en af
gezien van de muziek die hij
schreef voor de film 'De
Vrouw in het Rood', is het
sindsdien vrij stil geweest
rond Stevie Wonder. Zelfs
naar superster maatstaven
gemeten heeft zijn nieuwe
lp, 'In Square Circel', dus
lang op zich laten wachten.
Daar zit Stevie Wonder niet
mee:
„Wanneer bezig bent iets
te scheppen, je een bepaald
idee in je hoofd hebt, moet je
net zolang werken totdat je
met het resultaat tevreden
bent. De moraal van het
verhaal is dat je jezelf hele
maal moet geven."
'In Square Circle' moest
oorspronkelijk een dubbel -
lp worden. Het is bij één
plaat gebleven 'omdat een
dubbele op dit moment niet
haalbaar was'. De nieuwe lp,
waarop een aantal hits als
'Parttime Lover' en het anti-
apartheidnummer 'It's
Wrong', is de eerste van een
serie van drie lp's. Volgend
jaar volgt In Square Circle 2.
De serie lp's moet de erva
ringen die behoren bij een
mensenleven weerspiegelen,
legt Stevie uit. „De platen
hoes is een vierkant hokje en
de plaat is rond. De aarde is
rond en verdeeld in hokjes.
We beginnen in het leven bij
hokje nummer één en bewe
gen ons spiraalsgewijs door
het leven. Net als de groeven
in een plaat".
Het is een teken van zijn
genialiteit dat zijn werk
soms heel persoonlijk en
fantasierijk is, maar soms
ook stevig verankerd ligt in
de realiteit. De lp 'Inner Vi
sions' bevat Stevie's eerste
belangrijke zelfgecompo
neerde sociale song, 'Living
for the City'. Op praktisch
elke volgende plaat zijn de
melodieuze liefdesliederen,
ballades en enthousiaste
dansnummers gecombi
neerd met een element van
sociale bewogenheid.
Stevie Wonder heeft in de
loop der jaren aan een aan
tal zeer uiteenlopende zaken
zijn steun gegeven. Zo ver
scheen hij in 1971 samen met
John Lennon op een bijeen
komst waarop de vrijlating
van 'Witte Panter' leider
John Sinclair werd geëist,
die gevangen was gezet we
gens marihuana-bezit. Zijn
aanwezigheid daar wekte
nogal wat verbazing. „Ik zou
niet willen zeggen: hash
voor iedereen", maar ik
denk dat alcohol meer
slachtoffers heeft gemaakt",
zegt hij er nu over.
Stevie Wonder.
- foto archief de stem
Verjaardag
Vijf jaar later deden Ste
vie Wonder en Bob Dylan
mee aan een benefietconcert
voor bokser Hurricane Car
ter en in 1980 voegde hij zich
met het lied 'Happy Birth
day' bij diegenen die eisten
dat de verjaardag van Mar
tin Luther King tot een na
tionale feestdag uitgeroepen
werd.
Grotendeels vanwege dat
lied en de bijbehorende, door
Stevie Wonder geïnspi
reerde campagne, is dit ver
zoek inmiddels gehonoreerd.
Vanaf volgend jaar krijgen
de Amerikanen er een natio
nale vrije dag bij op twintig
januari, vijf dagen na de
'echte' verjaardag van Mar
tin Luther King.
Stevie Wonder zegt niet
verbaasd te zijn over dit be
haalde succes. „Ik wist ge
woon dat er genoeg energie
achter zat. Deze dag geeft de
mensen de mogelijkheid de
principes van King te bestu
deren, principes die niet
slechts voor één groep gel
den, maar die iedereen zou
moeten navolgen."
Op zijn nieuwste album
houdt Stevie Wonder zich
bezig met apartheid, maar
volgens hem is het puur toe
val dat zijn anti-apartheid-
lied 'It's Wrong' juist dit jaar
op de plaat verschijnt. In
1982 was hij al begonnen aan
het nummer, maar pas kort
geleden kon hij beschikken
over de juiste technologische
methodes om het nummer
precies zo op de plaat te zet
ten, zoals hij het in z'n hoofd
had.
Demonstratie
Stevie Wonder voegt de
daad bij zijn muziek. In fe
bruari werd hij gearresteerd
tijdens een anti-apartheid
demonstratie in Washing
ton. „Ze zeiden dat ik de
orde verstoorde. Ik was ge
woon aan het zingen!."
In het afgelopen jaar heb
ben andere artiesten hun
achterstand op Stevie weg
gewerkt met het herontdek
ken van muziek als sociaal
machtsmiddel (denk bij-
voordeeld aan het lied 'We
Are The World' en het Live-
Aid popconcert).
Stevie Wonder heeft daar
een eigen, karakteristieke
verklaring voor: „Muzik
heeft altijd al een sociie
kracht gehad. Maar het is
maar net wat voor waart
de mensen er aan geve,
waardoor het voor hen b-1
langrijk of onbelangrk
wordt. Kijk, wanneer je a
zes uur 's ochtends doodrw
en slaperig thuiskomt en e
hoort de vogels zingen, dn
denk je „verdorie, ik w«
dat die beesten hun snavis
hielden." Wanneer je echtr
goed uitgerust bent en e
hoort ze zingen zeg je: „h.
tijd om op te staan." H'
gaat dus om de waarde ce
we eraan hechten. In feites
er met de muziek, net als ht
zingen van de vogels, nies
veranderd".
Tot zijn eigen muzikrt I
helden horen de grrt
blanke en zwarte artiestn J
waar hij de afgelopen twil-
tig jaar mee opgetredn I
heeft. Hij dweept met Me- I
vin Gaye's lp 'What's Goiis
On' uit 1972 („Het zal latë
duren voordat iemand drt I
prestatie kan verbeterd
maar nee, mijn Living i'
The City was er niet if I
geinspireerd"). Hij heeft ok
John Lennon gekend, ma: I
nooit lang met hem gepra t I
„Ik heb het idee dat ik her I
heel goed heb leren kenn»
uit zijn muziek. Veel mens' I
zijn expressiever in hd
kunstuiting dan in een pe*
soonlijk gesprek onder tw41
ogen", aldus Stevie Wondt I
die na het gesprek dan ol11
weer onmiddellijk acht'
het toetsenbord verdwijnt.
Copyright The Guardian
IN 'Achter het Nieuws' (N
over oudere kinderen van
meer in problemen als hi
land van herkomst. Vervi
tiende vakbondsbestuurdi
reportage over de voorbei
den getroffen voor de Olyi
al gebouwd en er is 28 m
promotie-activiteiten. Er i
burgemeester van Bareel
van onze Ed van Thijn.
20.35
Sterrenshow
pe grote circus van Ru
staat deze keer in Utrecht
daarzal hij vanwege de hoi
kosten voorlopig blijvi
staan. De gasten zijn
tweeling Daphne en Deb
rah (succesvol in Las Vega
en verder zijn uiteraard h
ballet van Penney de Jag(
en Pierre van Ostade aai
wezig. Onder de kandidatt
bevinden zich Antoon vt
Wijk en Marty Bakx u
Roosendaal. Zij dirigert
een groot orkest. Andere ki
nidaten werpen zich op bal
room-dancing en een mimi
optreden met de beroemt
'Mummenschanz'. De paa
den van Hilversum maki
weer uit wie gelukkig is
de loterij.
20.35
De geschiedeni
van de soldaat
'De geschiedenis van de sol
daat' is een tv-registrat
van de Holand festival-pr
duktie van Igor Strawin
ky's muziekstuk uit 19f
waarin het verhasal verte
wordt van een deserteur d
niet aan de duivel kan on
snappen. Strawinsky zoel
het in een solistisch-instri
mentale stijl en werd in dl
tijd beïnvloed door Amer
kaanse jazz. De muzika
leiding is in handen va
Reinbert de Leeuw en de tt
haterregie is geaan door To
Lutz. Johnny Kraaykam
(sr.) speelt de duivel.
21.45
De omtrekkend!
beweging
In deze uitzending wori
een portret gegeven van
Regisseur Bob Rooyens
I den de nieuwe 'Sterrenshl
uur).
Ivomo 26 r/mum ure Tjott\
//i Di m-acnmsnm i
I oi «immiHOTiri vmoi "flnsnmn
111
\QnniDDiLs
IK?/ heb je met
\Monwudim
$emn J
Overboord L
Verdwenen
in de golven
i^/ll
WAT
WEL
ZEZMl
MAAL Cm
weeert
li Tm
1 ir=i WILOfc*'
ÓÊ6TUI1
pPA6LI£T- bmbm
1 Tl
nv" i
u A
