[amelink hoopt
ip strenge winter
't Gaat goed met de 9
\AZVV-SPELBEPALER AL GERUIME TIJD GEBLESSEERD
ER GRENZEN.
-nONDERPAG 5 DECEMBER 1985
l, deze dagen. En
kt Ibiza net als Sint
[to zelf. Want't rijdt
|r ineen Seat Ibiza
Jg-
ïtworpen door de
orzien van een
itsland en ontwik-
Spanje.
ft 'n exceptionele
Kompakt. Stylish.
iet o.a. verstelbare
een veiligheids-
ng als standaard-
daar toch schamel
dere middenklas-
uitstekend voor
ich op die manier
neggen alle andere
één ding konden:
A
terneuzense schaatsers maken
7ur0re in de mara thons
FLYING DUTCHMAN-BESTUURDER AB DE JONGH TEVREDEN
K(S)
23-339172
sportmedewerker
Van onze
llERNEZCEN - „Als we het
«eluk hebben dat er deze win
ter een elfstedentocht verre
ien kan worden, dan kom ik
Vslist een stuk dichter in het
klassement voor dan vorig
jaar" stelt de Terneuzense
tchaatscrack Piet Hamelink
Resoluut.
Waarom Piet Hamelink dit
[enkt, legt hij uit. „Wij, Le
ien de Blaey en ik, zijn met
mme het afgelopen jaar flink
ooruit gegaan. Mede door het
mg op kunstijs kunnen rijden
>n door het opvoeren van de
raining. Want vergeet niet
lat dit noodzakelijke dingen
iijn om mee te kunnen in de
op van het klassement. Zelfs
,ij ons als veteranen", aldus
Ie inmiddels 43-jarige Ter-
euzenaar. Want dat Piet Ha-
jeiink en Levien de Blaey
iard trainen is vrijwel dage-
ijks te zien bij het kanaal tus-
en Terneuzen en de Sluiskilse
irug. Op dat traject zijn ze na-
;enoeg elke middag op het
ietspad te signaleren op hun
ollerskates.
Voorts komen zij twee keer
jer week op de baan. Tenmin-
te één keer in Eindhoven om
trainen en één keer voor een
aarathonwedstrijd. Aan het
aarathonschaatsen wordt
Tijwei in heel Nederland ge-
aan. Voor de Terneuzense
chaatsers even een nieuwe
imensie in hun loopbaan.
Het vreemde is dat wij, on-
anks dat we toch veel schaat-
ten, behoorlijk aan dat metier
loeten wennen. Het is ten-
lotte iets heel anders dan rij
en op een lang traject of bij
rainingen op de baan. Alleen
1 het gegeven met honderd
ian tegelijk van start te gaan
ip een baan van 400 meter
mgte, boezemt ai enige vrees
Een foutje en je bent ge
en. Er terug bijkomen, kun je
lan vergeten. Zaken die wij
lopelijk achter de rug hebben,
althans dat verwacht ik", stelt
'iet Hamelink.
Dat het glijden met de
lelie ijzers omhoog funest is
joor een goede klassering, is
op te maken uit het feit dat er
indjes van 33 en 34 seconden
[edraaid worden. Afhaken be
kent in dit geval, defintief
.chterblijven zonder uitzicht
ipeentopplaats.
Naast voornoemd duo, dat
uitkomt in zowel de geweste
lijke marathon als in de lan
delijke ontmoetingen, rijdt
hun maat Pim Lexmond al
leen mee in de gewestelijke
evenementen. De overige
Eindhoven-gangers, Geert
Hilbrands, John Gillissen,
Leen de Kraker, Theo Ver
schuren, Ko Dees, Jan Nijsse-
ne, Ben de Kok, Joost Kuy-
pers, Hans Baumgarten, Tom
Bondewel en Lex Mullink (in
Tokio werd hij ooit bronzen
medaillewinnaar in het roeien
op het onderdeel twee zonder
stuurman), komen 'slechts' in
de baan als recreatieve rijders.
Zij het dat dit eveneens een
forse dosis training vergt.
Training die voor Piet Ha
melink en Levien de Blaey (47
jaar) reeds in augustus begon.
Na een maand droogtraining
langs het kanaal werd daarna
in september regelmatig de
ijsbaan van Antwerpen opge
zocht, waarna sinds 15 oktober
de trips naar Eindhoven op de
rol staan. Uitstapjes waarin de
crakes zich sterk moeten ma
ken om te mogen starten.
Want dat kan namelijk niet
altijd, omdat er 172 licentie
houders in hun groep zijn,
waarvan er honderd mogen
vertrekken. Althans voor een
marathon, in hun geval een
wedstrijd over 60 ronden.
In de elfstedentocht mogen
allen vertrekken. En dat is
waar Piet op hoopt. Gezien
zijn ervaring van afgelopen
winter, niet zo verwonderlijk.
Uiteindelijk was hij de enige
Zeeuws-Vlaming die bij de
wedstrijdrijders op tijd bin
nen was. Dat hij daarbij regel
matig op de televisie te zien
was tijdens de rechtstreekse
uitzending, was mooi meege
nomen. Hetzelfde kan hem
echter dit seizoen weer over
komen. Want als de 'echte' elf
stedentocht niet door kan
gaan, komt Piet Hamelink aan
de start voor een alternatieve
wedstrijd in het Finse Koipio.
Een ontmoeting die vier uur
lang live op de beeldbuis te
volgen is en die gehouden
wordt 1 maart van het ko
mende jaar. „Dan zal blijken
of we inderdaad met de top
mee kunnen komen. Zoals het
nu gaat, heb ik daar vertrou
wen in", besluit 'Piet-Op de
Dam-Hamelink'.
iiiiiiiiiiiiiiiraiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiii|
Bouwman wil
aan de slag
AXEL - Hij staat te trappelen om weer te beginnen. Met de felheid
van een A-junior. Het tekent zijn gedrevenheid en betrokkenheid.
Over Nico Bouwman gaat het, de 30-jarige spelbepaler van AZVV, die door
een blessure al zo'n week of vijf uit de roulatie is. „Ik hoop dat ze alles tot aan
de winterstop afgelasten, daarna ben ik zeker van de partij", is een uitspraak
van hem, die aansluit bij het voorafgaande.
Nico Bouwman, de Goesenaar die een AZW-man is in hart en nieren. Nu nog
geblesseerd, maar hij hoopt snel weer van de partij te zijn bij de Axelaars. - foto willem mieras.
Even bekruipt de verslag
gever het gevoel tevergeefs
naar Axel gekomen te zijn,
als hij Nico Bouwman niet
in de AZVV-kantine ont
dekt. Zal hij wel door dit
weer, sneeuw en hagelbuien,
komen? Zijn wantrouwen
wordt snel gerustgesteld
door AZVV-bestuurders.
"Nico, die komt wel, weer of
geen weer". Enkele minuten
later stapt hij binnen, de
rechterarm in een mitella.
„Dat doe ik al zo'n tien jaar",
zegt hij als de trip Goes-
Axel en andersom ter
sprake komt.
„Nu gaat het nog wel,
maar met mist, als de boot
niet vaart, valt het wel eens
tegen. Dan moet ik over
Antwerpen terug, maar dat
is voor mij geen reden een
training te laten schieten".
De linkerhand wordt ge
schud, want de rechter ver
toont de naweeën van een
val tijdens de training, die
hem tot vier weken passivi
teit dwong. Momenteel is de
looptraining hervat en hij
zelf steekt dan ook niet on
der stoelen of banken er bin
nen enkele weken weer te
genaan te willen gaan.
„Het is nu nog oppassen
geblazen, dat ik weer niet op
die arm terecht kom, want
dan is het goed prijs. Hoe ik
daaraan kom? Een ongeluk
je. Tijdens de training in een
duel kwam ik verkeerd te
recht en schoot mijn elle
boog uit de kom. Van een
arm uit de kom hoor je meer,
maar dit komt niet vaak
voor. Ik zit er in ieder geval
mee. De blessure deed veel
pijn, maar het trof me nog
meer toen ik van de dokter
vernam dat ik de eerste tijd
niet zou mogen voetballen".
Nico Bouwman in optima
forma. Een ongebreideld en
thousiasme en bezetenheid
als het voetbal aangaat.
Waarschijnlijk de grootste
actieve voetbalfanaat van
Zeeland, bij wie het spelletje
een belangrijke, zo niet be
langrijkste plaats inneemt.
Tijdrovend
In de jeugd bij AZVV be
gonnen, verhuisde hij over
De Schelde en kwam op 12-
jarige leeftijd bij 's-Heer
Arendskerke terecht. Als 15-
jarige debuteerde hij in het
standaardteam, functio
neerde vooral als wisselspe
ler err veroverde op 17-jarige
leeftijd een vaste plaats. Dat
hield hij drie jaar vol. Toen
besloot hij, ondanks de tijd
rovende reisjes, terug naar
AZVV te gaan.
,',Ik had het daar niet zo
naar mijn zin. De mentali
teit hier en daar op Zuid-
Beveland is totaal verschil
lend. De sfeer hier, ik zou die
niet willen missen. Trou
wens, wat dat betreft neemt
AZVV toch een plaats apart
in hier in Zeeuwsch-Vlaan
deren. De vriendschap is
groot en een nederlaag, hoe
gevoelig ook, wordt in goede
verstandhouding verwerkt.
Maar ook humor, al wordt
soms beweerd dat AZVV een
saaie vereniging is, vormt
een onderdeel van de sfeer
hier. Jongens als Dries Wie-
land destijds en Jan Tilgen-
kamp nu, kunnen de zaak op
gang brengen".
Terug op het oude nest ac
teerde Nico Bouwman veelal
als diepgaande middenvel
der. Gestuurd door passes
van Dries Wieland vormde
hij een doorlopend gevaar
voor iedere vijandige verde
diging. Nu bekleedt hij zelf
de plaats van centrale mid
denvelder. En positie die
hem bevalt en waarop hij
hoopt nog j aren mee te kun
nen draaien. „Hopelijk is het
einde nog niet in zicht. Wat
dat betreft wil ik zo lang
mogelijk blijven voetballen.
Desnoods zak ik maar af
naar de verdediging, als
laatste man bijvoorbeeld".
Over het huidige seizoen
zegt hij: „We zijn niet zo
sterk gestart, maar daarna
wel goed teruggekomen. Ho
pelijk trekken we die lijn
door. Wel moeten we waken
voor een al te groot optimis
me, want het verschil met de
tweede degradatiekandidaat
bedraagt vijf punten. Niet
onoverbrugbaar. Het gaat
nu goed, maar we hebben
ook een paar wedstrijden
gelukkig gewonnen. En pas
op, als het geluk na de win
terstop verdwenen is, kan
het nog moeilijk worden. We
moeten wat verder weglo
pen van die tweede degra
datieplaats en dan kan de
blik naar boven gericht
worden. AZW is niet eens
zoveel minder dan de boven
ste ploegen. Belangrijk is
dat we gedisciplineerd blij
ven spelen. Ieder moet zich
aan de taak houden die hem
opgedragen is,. Dan kunnen
we nog aardig ver komen.
Als we die richting uitgaan,
hoop ik er weer volop bij te
zijn", besluit de routinier,
die de tweede blessure in
heel zijn voetbalbestaan aan
het verwerken is.
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii?
Piet Hamelink,
r Marathons.
de Terneuzense schaatscrack, die zich momenteel met zijn maats uitleeft op
- FOTODESTEM/CORDEBOER.
Van onze sportmedewerker
TERNEUZEN - „Sinds we in
mei 1982 gestart zijn, gaat het
prima met de vereniging. Ze
ker nu we begonnen zijn met
de bouw van een eigen club
huis, zijn we op weg een club
met allure te worden", aldus
de Terneuzense tietscross-ani
mator Ab de Jongh. Dat het
goed gaat met de Terneuzense
fietscrossclub, is niet alleen te
merken aan het enthousiasme
dat de leiders aan de dag leg
gen, maar ook aan de succes
sen die de leden boeken.
Alleen al afgelopen seizoen
pakten zij dertien titels. „Ze
ven keer werd er een renner
van onze club eerste in de
Zeeuwe crosscompetitie. Als
vereniging behaalden wij daar
de clubtrofee. Onze leden die
rijden onder KNWU-vlag
sleepten vier afdelingstitels in
de wacht. En, als klap op de
vuurpijl, werd een van onze
junioren, Stefan Dobbelaar,
nationaal kampioen en wer
den John de Jongh en Walter
Finze zilveren medaillewi
naars. Al met al een oogst om
trots op te zijn", verduidelijkt
De Jongh.
Van de overstap naar de
KNWU heeft de Terneuzense
bestuurder dan ook geen mo
ment spijt. Het was alleen
jammer dat dit op paiper een
splitsing in de vereniging te
weeg moest brengen. Want zo
als bekend was er oppositie te
gen het besluit van de Terneu-
zenaren. Een ageren dat uit
sluiting van Flying Dutch-
man-crossers, die niet bij de
KNWU gingen rijden, in de
Zeeuwse crossen zou beteke
nen. „Onze noodgreep was
toen een op papier tweede club
op te richten onder de naam
FCC Terneuzen, naast de be
staande vereniging", verdui
delijkt De Jongh de destijds
uitgehaalde 'truc'.
Spijtig
„Spijtig", vindt De Jongh
het, „Dat er toch nog regionale
renners zijn die bij een andere
club onder KNWU-vlag rij
den". Dit betekent, dat er on
danks dat er volgend jaar
meer regionale fietscrossers
bij de KNWU gaan rijden, het
aantal Zeeuws-Vlamingen (in
dit geval Flying Dutchman-
renners) te gering is voor sa
men reizen. „Was dit niet het
geval, dan kwamen we moge
lijk boven het aantal van 25
crossers uit. Een aantal dat net
voldoende is om een bus in te
Ab de Jongh (links), het enthousiast bestuurslid van de Terneuzense fietscrossclub, met een collega bezig aan het clubhuis.
- FOTO DE STEM/C0R DE BOER
zetten. Nu zit dat er helaas
niet in. Waarom men dan toch
voor een club buiten
Zeeuwsch-Vlaanderen kiest,
is voor mij een raadsel", aldus
Ab de Jongh, die zich niet zal
verzetten tegen de komst van
een tweede regionale club on
der KNWU-vlag.
Want dit zit er enigszins in
gezien uitlatingen van
KNWU-zijde in die richting.
„Ik wil niemand iets dwingen
te doen. Men moet zelf maar
uitmaken wat men wil. Of het
altijd het beste is, daar heb ik
mijn twijfels over", zegt hij
desgevraagd.
Minder vraagtekens zet bij
bij het reilen zeilen van zijn
vereniging. De bouw van een
clubhuis is daar een bewijs
van. „We kunnen dit doen,
omdat we een tegemoetko
ming van vijfduizend gulden
van de gemeente hebben ge
kregen voor aankoop van ma
terialen. Een bijdrage die een
gevolg is van het feit dat ze
een stuk grond aan de Bella-
mystraat verkocht hebben.
Een lapje waar ons materiaal
was opgeslagen en waarop de
toiletten stonden. Zodoende
kon onze 'architect' Koos van
Doorn aan de slag", verduide
lijkt De Jongh.
Dit betekende voor Van
Doorn en zijn kornuiten De
Jongh, Rinus Verhelst en Cor
de Vin aanpakken, om het ge
bouw met een oppervlakte van
50 vierkante meter uit de
grond te stampen. Dat bij het
werken in de kou de frisse al
coholhoudende fles onder
handbereik stond, is begrijpe
lijk. De innerlijke mens wil
tensltote ook wel eens wat.
Naast deze uitbreiding heeft
Flying Dutchman nog enkele
pijlen op de boog. „Zoals het
aanpassen van de startplank
om in de gelegenheid gesteld
te worden een zogenaamde
Grand National, een wedstrijd
voor experts als kwalificatie
voor de nationale en Europese
kampioenschappen, te hou
den", zegt De Jongh. Eerder
pasten de Terneuzenaren de
baan, bij de start 8 meter
breed en vervolgens overal
vijf meter, aan om meer men
sen te kunnen herbergen.
Ouders die de zaken net zo fa
natiek volgens als de renners
zelf.
Een inbreng die sfeer .in de
zaak brengt. En dat is wat de
Terneuzense fietscrossclub
van voorzitter Frank Matthijs
wil. Deze voorzitter kan overi
gens steunen op mannen als
penningmeester Rudy Dobbe
laar, Rinus Verhelst, Ad
Troost, Cor Uytdenwilligen,
Koos van Doorn, Cor de Vin,
Ronald Ploegaert en Ab de
Jongh. Een groepje dat niet te
beroerd is aan de weg te tim
meren.
