TIE
iLIERS
IGING
IAN
NO
942 Brabanders
zijn door het dolle heen.
Edison Gala Klassiek
met Murray Perahia
Sun City: goede muziek
tegen slechte apartheid
Oor-encyclopedie weer moeite waard
TIER
grenen en
neubelen
[leingoed
17 Groepen in
halve finales
Grote Prijs
T 5 DECEMBER
17.95
Iffliilül.'»»»)
len en
3-1238
soen 7 Oostburg
|N
IGDHEDEN
I
DN
DERLANDSE STAATSLOTE*
DINSDAG 26 NOVEMBER 1985
ACCORDEON-GIGANT JOHNNY MEIJER (73):
Zij zonden namelijk hun persoonlijk nummer terug naar Reader's Digest en wonnen een
jeldprijs in een Reader's Digest Prijzenfestijn. Een prijs die kan oplopen tot maar liefst een ton.
Toch even aan denken als er een envelop van Readers Digest in uw bus ligt. Want alleen op ingezonden
nummers betaalt Reader's Digest uit. READER'S DIGEST. WIJ BETALEN UIT TOT ELKE PRIJS.
IReader's Digest
Belangstelling
voor omstreden
stuk van Globe
Vanavond
Actiegroep
uit Etten-
Leur op tv
Workshop voor
Brabantse
popmuzikanten
A59
JO S T B U R G
IE R N E U Z E N
X E L
LUIS
Tijdelijk 2 gratis kubus-
spelletjes bij 3 Kodak
videocassettes.
Kodak videocassettes
beeld voor beeld beter!
Nu voor een uiterst scherpe
prijs: VHS E-180 of L-750
PERSTUK
Prijswijzigingen voorbehouden
Door Wim Schulpen
gjj heet Johnny Meijer, werd
jjlangs 73 jaar, woont in Am-
{lerdam aan de rand van de
l„rdaan en verdient al een
ilcioe zestig jaar de kost met
accordeon. Hij speelt alles,
dus overal: van kroeg tot
jhouwburg. Een bescheiden
„an die wereldberoemd is
gaar nooit naast zijn schoe-
,(n is gaan lopen.
Amsterdam, Haarlemmer-
jein. Het interview duurt drie
jir, waarvan Johnny Meijer
:,ee uur op de accordeon
-eelt. Het privé-concert voor
j verslaggever mondt uit in
In muzikale wereldreis,
(aarbij al gauw blijkt dat
lohnny inderdaad alles speelt:
sn onvervalste Jordanese
geehuiler, een zwoele Ameri-
iaanse jazzballad van Charly
Parker, een tintelende fuga
sn Johann Sebastian Bach,
(n vurige Spaanse flamenco,
jn melancholieke Argen-
ijnse tango, een sprankelende
pranse musettewals, een kla-
Schots doedelzakhymne,
stramme Duitse mars en
en opzwepende Roemeense
igeunermelodie.
Tijdens die muzikale we-
ïldreis maakt de virtuoos een
nssenstop in Roemenië, en
t: „Ik ben een beetje zigeu-
Iedereen denkt wel dat ik
i rasechte Amsterdamse
ongen ben, maar dat is niet
want ik heb Roemeens zi
geunerbloed in de aderen,
llijn vader moest uit Duits-
ind vluchten omdat Bis-
narek en Hitier bepaald geen
irienden van zigeuners en jo
len waren. Dus kwam pa in
Purmerend terecht en koos hij
sn Nederlandse naam. Dat
rerd dan Meijer. Mijn moeder
toonde later in Amsterdam,
n de Jordaan. Man, wat was
mens sterk. Op 74-jarige
eeftijd tilde zij nog met ge-
uak een kleine auto op. Ik was
je kleinste en de zwakste
tuis, ook al til ik nog met ge-
sak met gestrekte armen
twee eikehouten barkrukken
i."
Johnny Meijer was nog
saar zes jaar oud toen ome
lan, een zeeman, hem een ac-
opend van 2 tot 6 uur
'Het publiek wil
slechts troep horen'
Accordeonvirtuoos Johnny Meijer: „Van staande ovaties
wordt een artiest niet rijk."
cordeon cadeau deed.
„Een leuke jeugd heb ik
door dat muziekgedoe bepaald
niet gehad," zegt de meester.
„Als de school om vier uur uit
ging, zat ik een kwartier later
al thuis op de accordeon te
oefenen, en ook tussen de mid
dag was het studeren gebla
zen. Ik ben als kind eens een
tijdje lid geweest van twee ac
cordeonclubs: Oefenen Baart
Kunst en Kunst Door Vriend
schap. Kunst? Ho maar. Die
clubs waren niet om te vreten.
Ik zat daar tussen dertig leer
lingen van wie er slechts twee
aanleg hadden, zodat de rest
afgrijselijk vals zat te harken.
En ik maar meej anken. Ik zei
- FOTO ARCHIEF DE STEM
op een dag tegen mijn vader:
'Pa, ik kap ermee, want ik ver
zwak. Ik hoor alleen maar
valse muziek en dat kan ik
niet verhapstukken. Dat gaat
tegen mijn gevoel in'. Trou
wens, dertig accordeons is een
helse kwelling. Dat geldt trou
wens voor alle instrumenten.
Ik wil ook geen twintig violen
horen, maar wel één goeie."
Zoals gezegd: Johnny
Meijer speelt alles, en dat
moet ook wel, wil je bijna een
mensenleven lang je brood
verdienen met de accordeon.
Maar de meester speelt niet
alles met evenveel plezier. Hij
baalt gruwelijk van slechte
muziek, en dat zijn deunen
waar hij niet zijn ziel in kan
leggen.
„Als ik in een Amsterdams
café moet optreden, dan hoor
je wei vijftig keer op een
avond: „John, speel nog eens
van dat 'Stijfselkissie' of de
'Westertoren', want dat vin
den we zo mooi." Daar word ik
helemaal naar van. Laten ze
de Westertoren toch in gods
naam afbreken en dat stijfsel
kissie in de Amstel sodemiete
ren. Het vervelende van mijn
vak is dat het publiek altijd
maar weer bekende melo
dietjes, meezingers dus, wil
horen.
Speel je 'Olé Guapa', dan
vinden ze dat prachtig, maar
kom je op de proppen met een
Argentijnse tango die duizend
keer mooier is, dan hoeft dat
ineens niet meer omdat ze het
deuntje niet kennen. Iedere
accordeonist in Nederland
wordt telkens weer hevig ge
plaagd met verzoeken om nog
eens 'Circus Renz' of 'Dan
sende Vingers' te spelen. Dat is
rotzooi. Dezelfde vuiligheid
die je op het Waterlooplein
koopt. Ik noem dit soort num
mers uitverkoopmuziek. Ik
speel daarom liever voor
twintig echte liefhebbers dan
voor vijfhonderd muzikale
analfabeten.
Zal ik je eens wat zeggen,
jongen? Er wordt in deze we
reld zo weinig echt geluisterd
naar mooie muziek. Als ik
voor honderd mensen speel,
zijn er misschien maar twee
bij die het horen. En met 'het'
bedoel ik: de ziel, het mooie,
het verbazingwekkende, het
(ADVERTENTIE)
wonder van de muziek. In
mijn carrière ben ik tot een af
schuwelijke ontdekking geko
men: hoe rijper ik muzikaal
werd, hoe minder de mensen
luisterden. Troep, dat willen
ze horen."
Johnny legt de onafscheide
lijke sigaar, die al menig
(steeds weer geplamuurd) gat
in de balg van zijn accordeon
deed branden, neer. Neemt de
snuit van zijn trouwe hond
Boetsie in de handen, en peinst
hardop: „Ach, het gaat eigen
lijk niet om die techniek, want
techniek kun je aan de kassa
kopen. Neem Art van Damme.
Die man leest noten als een
reiger, maar ik vind gevoel
veel belangrijker. Muziek zon
der ziel is morsdood."
De meester neemt de accor
deon weer ter hand, en begint
te spelen. Een waterval van
techniek, uitgestort uit een
warm kloppend artiestenhart
dat telkens weer explodeert
van emotie. Het ene nummer
na het andere vult de kamer.
„Vind je het mooi?" vraagt
Johnny telkens. „Ik speel vaak
mooie dingen, en geen hond
hoort het, jongen."
Johnny Meijer had een rijk
man kunnen zijn, maar werd
dat niet omdat hij niet com
mercieel genoeg is om klin
kende munt uit de showbusi
ness te slaan, alle triomfen in
binnen- en buitenland ten
spijt. De meester gaat daar
niet onder gebukt, omdat hij
liever financieel dan artistiek
miskend wordt.
„Ik ben nooit zakenman ge
noeg geweest om in mijn mu
zikantenleven rijk te worden,"
zegt hij. „Als je mij op de Dam
neer zou zetten met honderd
sinaasappels die ik voor twee
cent per stuk mocht verkopen,
dan stond ik daar na drie da
gen nog steeds met honderd
van die gele dingen. Koop
manschap kun je niet leren.
Dat is een gave, net als muzi
kaal talent. Zakelijk heb ik het
hartstikke verkeerd gedaan in
mijn leven. Ik ben altijd te
menselijk geweest. Ik had
harder moeten zijn. Nu lopen
ze met de voeten over je heen.
Maar ach, ik mag niet moppe
ren. Ik ben 73, gezond, en speel
nog een aardig moppie op de
accordeon. Stoppen doe ik pas
als die van hierboven aanklopt
om te melden dat het voor deze
ouwe man welletjes is geweest
op aarde."
Dan ineens geëmotioneerd:
„Dat geld interesseert me dus
niet zoveel, maar weet je waar
ik van baal? Van die beunha
zen. Ik kan niet tegen dat soort
klootzakken. Ze staan met veel
bluf ontzettend onmuzikaal te
jammeren op hun instrument,
en willen dan ook nog meer
geld vangen dan de echte grote
jongens in het vak. Dat is
godsgruwelijk karakterloos.
Ik ben in mijn leven tot de
ontdekking gekomen datje als
artiest van staande ovaties
niet rijk wordt. Maar ik heb
één troost: Bach en Beethoven
zijn ook arm gestorven, en dat
waren in de muziek toch ver
bijsterend grote jongens."
Door Jan de Breet
De platenmaatschappijen, die
dit jaar met hun klassieke
prod uk ties in competitie wil
den, stuurden te samen liefst
233 werkstukken naar de Edi
son Stichting, die daarna sa
men met de Ned. Ver. van Pro
ducenten en Importeurs van
beeld- en geluidsdragers 31
plaatprodukties nomineerden
voor een Edison.
De jury bestaande uit Jur-
riaan Fransman, Menno Feen-
stra, Jan Kool, Joop Stokker-
mans en Gerard Verlinden be
kroonden uiteindelijk twaalf
uitgaven met.een Edison.
Van de winnaars in de di
verse categorieën werd een
gefilmd portret gemaakt. Men
trof de winnaars daar aan in
een ongedwongen situatie bin
nen him werksfeer. Deze por-
trettenserie werd al op dins
dag 19 november j.l. door de
NCRV-televisie uitgezonden.
In deze uitzending werd zeker
voor de diverse Edison-win-
naars veel sympathie opge-
Van onze kunstredactie
De omstreden voorstelling
'Hamletmachine Egofiel" van
toneelgroep Globe zal nu ook
in Amsterdam worden ge
speeld. Op 6 december staat zij
in de Stadsschouwburg van de
hoofdstad.
Aanvankelijk zou de 'Ham
letmachine' van Heiner Müller
op deze datum in Amstelveen
gespeeld worden, maar van
wege de hoofdstedelijke be
langstelling is besloten de
voorstelling daarheen te ver
plaatsen. Op 20 december is
een extra voorstelling in Ant
werpen (Theater de Singel)
geboekt. In overleg met de
Stichting Uit wordt bovendien
gezocht naar een speeldatum
in de provincie Zeeland. Daar
zou het stuk aanvankelijk niet
te zien zijn. Het rumoer rond
deze voorstelling van regis
seur Sam Bogaerts heeft
nieuwe belangstelling doen
ontstaan voor de 'Hamletma
chine'.
De Brabantse schouwburg
directeuren hebben een dis
cussie over deze voorstelling
aangezwengeld, omdat zij niet
gelukkig zijn met het reper
toire van Globe. Zij vinden de
gewraakte voorstelling niet
voldoen aan de eisen, die aan
een grote zaalproduktie ge
steld mogen wof den.
Murray Perahia. - fotocbs
wekt. Onder andere was daar
de integere Dorati, die een be
kroning kreeg voor zijn Bar-
tok-repertoire. Er was een
minzame Schwarzkopf, die
bijzondere wijsheid uitstraal
de, waar zij sprak over haar
lange zangcarrière, met daar
bij onder andere een heel
authentieke opname van de
'Frühlingsstimmenwals' van
Strauss; een opname waarvan
zij het bestaan zelfs niet meer
wist.
Verder kwamen aan de orde
Nikolaus Harnoncourt om zijn
werk met Concentus Wien.
Dan Shlomo Mintz met Proko-
fief, het Alban Berg-kwartet,
Mitsuko Uchida (Pianosonates
Mozart), Michel Corboz (Koor
muziek Bach), Carlo Maria
Guilini met een superdoorw-
rochte 'Trovatore' van Verdi.
Henrich Schiff (cello) werd ge
portretteerd om zijn vertol
king van eigentijdse muziek
(Sjostakowitsj, Lutoslawsky
en Martinu).
Eén Edison bleef gelukkig
hangen in Nederland en kwam
terecht bij Amsterdam Guitar
Trio met de opname van Vi
valdi's 'Jaargetijden'.
Bijzonder is ook, dat dit jaar
een Edison ging naar een pro
ducer en wel Eric Macleod om
zijn inzet bij de produktie van
diverse zangrecitasls met mu
ziek van Ravel.
Van de Edison-uitreiking,
die inmiddels op 7 november
j.l. plaatsvond in de Koepel
kerk van het Sonesta-hotel
maakte de NCRV-televisie
ook een opname. Deze wordt
vanavond uitgezonden op Ne
derland 1 om 22.45 uur (via
Hilversum 4 in stereo). Pre
sentatrice is Regine Clau-
waert.
Drie van de Edison-win-
naars (Amsterdam Guitar
trio, Mitsuko Uchida en Hen
rich Schiff) treden in dit pro
gramma op. Ton Koopman
speelt in deze uitzending met
zijn 'Amsterdam Baroque Or
chestra' Bachs Derde Bran-
denburgs Concert. Speciale
aandacht mag er binnen die
uitzending zijn voor het
piano-fenomeen Murray Pe
rahia, die als gast twee Im
promptu's van Schubert komt
spelen.
Op zijn pas verschenen
langspeler met Chopin-vertol
kingen toont Perahia ditigaal
hoe hij poëzie, techniek en
vormgevoel tot een basis weet
te maken voor heel prachtig
pianospel. Zijn rubati zijn per
fect getimed en steeds blijft hij
binnen de grenzen van een ge
zond artistiek geweten. Hij is
een goed verteller, die timbre,
adempauze, tempoversnelling,
fluisterstem en luide verkon
diging tot solide pijlers in zijn
verhaal maakt.
Hij neemt zijn kans waar in
een aantal Impromptu's, de
Fantasie-Impromptu, de Bar
carolle op 60, de Berceuse op
57, en de Fantasie op 49. Het
lukt deze jonge Amerikaan om
twee plaatkansen lang een
warm pleidooi voor toch weer
Chopin op te bouwen (CBS IM
39708 CB 331) Kwartaal-troef.
Van een onzer verslaggevers
ETTEN-LEUR - De Etten-
Leurenaren Christ Mentzei en
Frans van Ham van de belan
gengroep 'Behoud eigen wo
ning' zijn zondag 1 december
te zien in het tv-programma
Sprekershoek.
In de uitzending legt het duo
de acties uit die de groep voert
tegen het zogenaamde 'opeten
van het eigen huis' door men
sen die in de bijstand terecht
komen. De landelijk opere
rende belangenvereniging wil
dat het systeem van kredtie-
hypotheken voor deze mensen
wordt afgeschaft.
OP 13, 14 en 15 december
vindt in Eindhoven een pro
vinciaal workshop-weekend
plaats voor amateur-pop
musici. Die driedaagse
workshop vindt plaats in het
gebouw van Pop Ei aan de
Zoutstraat in Eindhoven. De
cursus is opgezet door de
Stichting Brabant Pop, de
muziekcollectieven Metro
uit Breda en Pop Ei uit
Eindhoven en de muziek
school Eindhoven.
De workshop-dagen be
staan voor het grootste deel
uit repeteren onder leiding
van vier professionele musi
ci. 'Dat zijn Miriam Snoek,
zangdocente aan de muziek
school Eindhoven en actief
in o.a. Vaalbleek Vokaal,
Peter van Dorst, gitarist in
de Lonely Hearts en sessie
muzikant, Theo van Eem-
bergen, bassist van Nasmak
en saxofonist Jan Koper.
Het workshop-weekend
begint vrijdagochtend en
eindigt zondagmiddag. De
bosten bedragen vijftig gul
den. Daarbij zijn twee over
nachtingen en maaltijden
bij inbegrepen. Het aantal
deelnemers aan de work
shops is gelimiteerd tot on
geveerd 24. Opgeven kan
bien zich telefonisch bij Me
tro in Breda: 076-131052.
ZEVENTIEN popgroepen
zullen op 29 en 30 november
deelnemen aan de halve fi
nales om de strijd voor de
Grote Prijs van Nederland,
het nationale muziekcon
cours voor popgroepen, in
respectievelijk gebouw De
Vereeniging in Nijmegen en
Het Paard van Troje in Den
Haag. Dit heeft de Stichting
Grote Prijs van Nederland,
een samenwerkingsverband
van het cultureel magazine
OOR, de VARA en de Stich
ting Popmuziek Nederland
dinsdag meegedeeld.
Deze groepen zijn als de
beste geselecteerd tijdens de
voorrondes in een groot aan
tal plaatsen in ons land,
waaraan in totaal 153 groe-
pen deelnamen. De jury be
stond uit deskundigen van
VARA's Popkrant en OOR.
Vrijdag 29 november zul
len aan de strijd voor plaat
sing in de finale in Nijmegen
deelnemen: The Clip
(Utrecht), Da Kluet (Esch),
Ex-q' (Vlissingen), Factory
Toys (Den Bosch), Gin on the
Rocks (Venlo), I've Got The
Bullets (Rotterdam), Slauer-
hoff (Amsterdam), Spasmo-
dique (Rotterdam) en Terras
Bangkok (Amsterdam).
Een dag later komen in
Den Haag aan bod: 5 Slag 1
Wijd (Amsterdam), En-Face
(Utrecht), Many More (Rot
terdam), The Moral Virtue
(Rotterdam), Niki Roman
Band (Soest), Side Effect
(Den Haag), Shivoo (Am
sterdam) en The Treat (Den
Haag).
De finale is zaterdag 14
december in Paradiso in
Amsterdam.
De bedoeling van de Grote
Prijs van Nederland is naar
verhouding onbekende,
maar kwalitatief interes
sante popgroepen onder de
aandacht van een breed pu
bliek te brengen.
NP
SPI
AAK
EINDREDACTIE WIM VAN LEEST
hetab Sprout, 8 december in
utrecht (Vredenburg) en 9 decem-
°fr in Antwerpen (Hof ter Lo)
Jraple Minds, 1.2 en 3 december in
«otterdam (Ahoy)
™l"g, 21 december in Arnhem
Rijnhal) en 22 december in Genk
lumburghal)
MET POPMUZIEK is het net zo als
met voetballen: iedereen heeft er ver
stand van en net zoals 'voetbalkenners'
elkaar proberen af te troeven met
feitjes zo wordt een gesprek tussen
twee popliefhebbers al gauw een smij
ten met plaattitels, groepsnamen en
jaartallen.
Wat dat betreft is 'Oor's eerste Ne
derlandse Pop-encyclopedie' bij ver
schillen van mening keer op keer een
uitkomst biedende vraagbaak. Niet dat
de vijfde editie van dat boekwerk hele
maal volledig is - bij een voortdurend
in beweging zijnd medium als popmu
ziek is dat onmogelijk-, maar de
meeste relevante informatie staat er
wel in.
Een bezwaar dat je tegen de Oor-en
cyclopedie in zou kunnen brengen is,
dat vooral bij nieuwe groepen de per
soonlijke smaak van de samenstellers
zwaar mee lijkt te wegen. Zo is er veel
aandacht voor redelijk tot volstrekt
onbekende avant garde-artiesten en
relatief weinig ruimte voor mensen, die
het met de eerste paar platen al hele
maal gemaakt lijken te hebben. De
praktijk van het encyclopedie-maken
leert dat overdreven veel ruimte door
de historie snel achterhaald wordt. Tal
van new wave-groepen die in de vorige
editie van de encyclopedie nog veel
aandacht kregen, zijn nu onder één
noemer gebracht en worden met een
paar regeltjes afgedaan. Het is natuur
lijk moeilijk om actuele bands meteen
in een historische context te plaatsen,
maar nu wordt soms de trend van het
moment te veel als maatstaf voor al of
niet uitgebreid vernoemen gehanteerd.
Die persoonlijke voorkeuren komen
ook enigszins tot uiting bij behandeling
van oude garde. De zieleroerselen van
Jackson Browne worden bijvoorbeeld
in twee volle kolommen breed uitge
meten, terwijl een historisch gezien
veel belangrijkere figuur als James
Brown net een kolommetje tekst ople
vert.
Een ander bezwaar geldt het streven
naar volledigheid van de samenstel
lers. Zo wordt ingespeeld op de hausse
om alles wat uit Afrika komt te behan
delen. Dat is op zich goede informatie,
maar waarom dan geen aandacht be
steedt aan muzikaal bezien minstens zo
interessante streek als Brazilië. En ook
de keuze uit het aanbod van het expe
rimentele ECM-label lijkt door per
soonlijke smaak ingegeven. Sommige
artiesten uit die stal komen wel aan
bod, maar het gros blijft onbesproken.
Daarnaast valt het op dat er wel bui
tenlandse acts aan bod komen die zich
op het raakvlak tussen pop en jazz be
geven, maar dat Nederlandse muzi
kanten als bijvoorbeeld Paul van Ke-
menade en Nico Langhuizen geen of
amper aandacht krijgen.
Toch is de Oor-encyclopedie afgezien
van wat schoonheidsfoutjes -bij Jan
Akkerman ontbreken de laatste elpees,
Frank Zappa's aids-epos 'Thing fish'
blijft onbesproken- een handzaam
boekwerk. In de dagelijkse praktijk
van over popmuziek schrijven is de en
cyclopedie een onmisbare informatie
bron en in vergelijking met soortge
lijke buitenlandse standaardwerken is
de Oor-encyclopedie veruit de beste en
meest complete. En ook als kijkboek is
'Oor's Eerste Nederlandse Pop-ency
clopedie' zeer de moeite waard. Het ac
tuele fotowerk van de verzamelde Ne
derlandse popfotografen laat zien, dat
er hier veel talent rondloopt. Daar
naast zijn er veel oude foto's te zien, die
een aardige indruk geven van hoe on
gewoon pop vroeger was.
WvL
MUZIEK GELDT al sinds
mensenheugnis als actie-
middel. Miljoenen soldaten
zijn in de loop van de ge
schiedenis onder tromgerof
fel en al strijdliederen zin
gend de dood in gejaagd en
in tijden van onderdrukking
was juist het lied een moge
lijkheid om -soms in be
dekte termen - de afkeer te
gen de machthebbers te
uiten.
De popmuziek heeft het
strijdlied herontdekt Uitge
sproken voorbeeld daarvan
is het 'Sun City'-project, dat
stelling neemt tegen het
apartheidsysteem in Zuid-
Afrika. Onder bezielende
leiding van Steve van Zandt
laten tal van Amerikaanse
en een paar Britse artiesten
een uiterst bewogen protest
tegen de toestanden in Zuid-
Afrika horen.
Tegelijk is 'Sun City' het
zoveelste project, waarin ar
tiesten zich gezamenlijk in
spannen voor een gemeen
schappelijk doel. Muzikaal
gesproken is 'Sun City' in
ieder geval uitstékend ge
slaagd. Was 'We are the
world' niet meer dan een
zoetsappige grootste gemene
deler, de single 'Sun City' is
muzikaal vuurwerk. En er
staat meer van dat mate
riaal op de elpee. In 'Let me
see your I.D.' laten de geza
menlijke rappers voor eens
en voor altijd horen wat er
fout is aan apartheid.
'The struggle continues' is
spetterende jazz gespeeld
door een droomband, waarin
Miles Davis, Herbie Han-
Steve van Zandt samen met co-producer Arthur Ba
ker.
cock, Stanley Jordan, Sonny
Okosuns, Ron Carter en
Tony Williams alles uit de
kast halen. De plaat wordt
gecompleteerd door 'No
more apartheid' van Peter
Gabriel en de violist L.
Shankar en 'Revolutionary
situation', waarin toe
spraak-fragmenten een
beeld geven van de waanzin
van apartheid. Het laatste
nummer op de elpee is 'Sil
ver and gold' waarin U2-
voorman Bono op de van
hem bekende wijze geëmo
tioneerd van leer trekt.
Blijft de vraag of het no
dig is om een plaat tegen
apartheid te maken. Het
antwoord is een volmondig
ja, maar daarbij zit wel de
kanttekening, dat het pro
ject iets van selectieve ver
ontwaardiging heeft. Zuid-
Afrika is ver weg en een
steljingname heeft dus wei
nig effect op de positie van
de deelnemende artiesten.
Maar ik kan me niet herin
neren dat een van de Artists
United Against Apartheid
bijvoorbeeld iets gedaan
heeft óm een herverkiezing
van Reagan te voorkomen.
Noch het sociale noch het
politieke klimaat in de VS
zijn van dien aard, dat je
vrolijk verder kunt musice
ren zonder verder na te den
ken. Die Reagan-regering is
niet alleen bezig een krank
zinnig ruimte-avontuur te
beginnen, maar op de ach
tergrond is het juist die re
gering die er mede zorg voor
draagt dat Zuid-Afrika zijn
apartheid kan behouden,
'Verbeter de wereld, begin
bij je zelf' luidt het aloude
spreekwoord van de Bond
Zonder Naam. Misschien
zou de Amerikaanse popwe
reld er eens over moeten
gaan denken om de invloed,
die men denkt te hebben,
aan te wenden om in de VS.
zelf het een en ander recht te
zetten.
Wim van Leest
