S Zeela
liaten ir
katerkw
P^iZ
LUDWIG CORTVRIENDT VANRWESTDORPE:
VERDAC1
W?
- VRIJDAG 15 NOVEMBER 1985
EXTRA
sluiskil/ sas van c
■in de Zeeuws-Vlaams
[nauw betrokken bij de c
trucks, opleggers en w
België, vooral de omgevi
|®>delburg - Het ontwerp-i
'Afwerken blijft een probleem'
Door Peter Snelders
WESTDORPE/SLUISKIL -
RIA lijkt de lijn van de laat
ste seizoenen zonder meer
vast te willen houden. Deze
keer wordt die lijn toch al te
nadrukkelijk gevolgd. Wist
RIA in de beginfase van de
vorige competitie Biervliet
nog onder zich te houden in
de degradatiewedstrijd, nu
bengelt de Westdorpe for
matie troosteloos onderaan.
Wie had daar bij aanvang
van dit seizoen op gerekend?
Vrijwel niemand.
Ook nieuwkomer en doel
man Ludwig Cortvriendt
niet. Hij zegt: „Je rekent er
natuurlijk niet op dat je al
zo snel afgetekend onderaan
komt te staan. We zijn ge
start in de overtuiging een
zorgenvrije competitie te
kunnen spelen. Dat kun je
nu al vrijwel vergeten. Al
vanaf de eerste wedstrijden
worden we met degradatie
gevaar geconfronteerd".
Vooral het feit dat RIA
nogal actief was op het
transferfront en daar ook
redelijk in slaagde, deed
vermoeden dat de ploeg het
dit seizoen wel zou redden.
Peter van Kouteren, Mare
van Tatenhove en Ludwig
Cortvriendt kwamen van
Sluiskil en Jan van de
Broecke van Axel. In de
breedte, zo heette het, was
RIA er op vooruit gegaan.
Was dat wel zo? Ludwig
Cortvriendt: „Ik denk het
wel. Natuurlijk mag het
wegvallen van de midden
velders Frank Bauwens en
Gerard Dellaert niet wegge
cijferd worden, maar voor
twee spelers krijg je vier
krachten terug die op dit ni
veau meekunnen. Dus in
zijn totaliteit ga je er op
vooruit. Vooral in verdedi
gend opzicht, dan kun je
toch niet ontkennen, met de
komst van Jan van de
Broecke".
Een bewering waar nau
welijks aan te tornen valt.
De komst van de boomlange
voorstopper, maar ook van
Ludwig Cortvriendt, heeft
er voor gezorgd dat het de
fensief beter klopt. Direct
tot uiting in het aantal te
gendoelpunten komt dat nog
niet, maar dat kan van meer
factoren afhankelijk zijn.
Het grootste probleem lijkt
in de afwerking te liggen.
„We scoren moeilijk. Dat is
een vaststaand feit. Een
kwestie van zelfvertrouwen
denk ik.
Daarom raak ik niet in
paniek. Het zou heel wat be
denkelijker zijn als we ons
ook geen kansen konden
scheppen. Dan is er zeker
wat loos. Qua voetbal zijn
we beslist niet minder dan
de meeste ploegen in deze
klas. Slechts één keer, dat
was in de beginfase tegen
HW'24, zijn we wegge
speeld en typisch maar
waar, wonnen we dat duel
nóg. In al die andere ont
moetingen hebben we goed
mee kunnen doen. Vrijwel
steeds hebben we met één
goal verschil verloren. Een
handicap voor ons is ook het
feit dat we nog geen enkele
keer in dezelfde opstelling
hebben kunnen spelen. Bles
sures, ploegendiensten, va
kanties, het was steeds wat.
Dat gaat ten koste van het
teamverband".
Achttien jaar, dat was de
periode dat de inmiddels 28-
jarige doelman de kleuren
van Sluiskil verdedigde. En
dan stapt hij ineens over
naar RIA. „Nou, voor de bui
tenwacht mag dat zo lijken,
maar zo plotseling gebeurde
dat niet. Vorig seizoen
speelde dat al een beetje,
maar als je zoveel jaar bij
een vereniging zit valt het
niet mee om van de ene op
de andere dag over te stap
pen. Je laat toch bijna en
heel voetballeven achter je.
Marc van Tatenhve en ik
voetballen samen met Jaap
Lensen in het zaalvoetbal
team van Fabricom. En hoe
gaat dat? Er wordt over
voetbal gesproken. Daar
door wist ik dat ik welkom
was bij RIA, ook al omdat
Henny de Guchteneire te
kennen had gegeven het
rustiger aan te gaan doen.
Als ik kwam zou ik een
goede kans krijgen. Dat leek
me wel wat. Tenslotte kon ik
die in Sluiskil wel vergeten
met Patrick Wauters in het
doel. En om nog jaren in de
anonimiteit van het tweede
elftal te blijven spelen, al
kwam dat best op een hoog
niveau uit, zag ik niet zitten.
De opvang bij RIA was
voortreffelijk. Natuurlijk
ben je in het begin wat ner
veus. Je moet je in feite weer
waarmaken en dan sluipt de
angst om fouten te maken in
je spel. Het is tot nu toe ech
ter vrij aardig gegaan en ik
heb nog geen moment spijt,
ondanks onze lage klasse
ring, van deze overstap".
RIA moet al een stevige
spurt inzetten wil het voor
de winterstop de rode lan
taarn aan een andere ploeg
over kunnen geven. Heeft
Ludwig Cortvriendt daar
vertrouwen in? „Wat dat be
treft ben ik optimistisch ge
stemd. Qua voetbal lukt het
allemaal wel. Het is alleen
een kwestie van kansen be
nutten. Het ontbreekt een
beelje aan zelfvertrouwen
en geluk. Is dat er, dan komt
RIA heus wel terug".
Ludwig Cortvriendt,
de doelvertfediger van
RIA, rekent er op dat de
Westdorpse ploeg zich
zal herstellen en de ge
hate laatste plaats zal
kunnen verlaten.
- FOTO DE STEM COR J. DE BOER
Van onze sportmedewerker
AXEL - „Bij het vallen van de
bladeren doen mensen soms
rare dingen", is een opmerking
die vaak gehoord wordt. In het
Axelse bos werd dit in de
praktijk gebracht door veer
tien regionale wielrenners.
Kleppers die onder leiding van
Adrie de Maesschalck rare ca
priolen uithaalden als aanzet
op een serieuze wintertrai-
ning. Voor hen, met veel ge
lach gepaard gaande, vreemde
trainingsstof die moet leiden
tot een goede basisconditie bij
de aanvang van het volgende
wielerseizoen.
Tevens oefeningen die de
band tussen de diverse gele
dingen in het regionale wiel
rennen moet verstevigen. Te
meer daar alle wielerenthou-
siasten vanaf nieuwelingen
welkom zijn op de wekelijkse
bijeenkomst in het Axelse bos.
Een stukje natuurgebied, dat
zich uitstekend leent voor zich
uitzonderlijk familiair gedra
gende en hollende wielren
ners. Knapen die eenmaal ont
spannend bezig, er niet voor
terugdeinzen een stukje toneel
op te voeren, al was het alleen
maar om zich even te kunnen
drukken. Voor individualis
tisch ingestelde mannen een
uitstekende kans zich eens op
een andere manier dan fiet
send uit te leven.
Daarbij de mogelijkheid op
te treden in een heus 'theater'.
In het Axelse bos ligt immers
een zogenaamd openlucht
theater. Een stukje aangelegd
boomrijk geheel dat ooit kunst
naar Axel moest lokken. Een
decor waar echter gewoonte
getrouw de zweetdruppels rij
kelijk loskomen zonder dat er
ook maar een schijnwerper op
de 'acteurs' gericht wordt.
Transpiratie die met stromen
vloeit als tol voor het zwoegen
Wielrenners actief in
'theater van de pijn
in het losse zand en op de om
zomende dijkjes. Een decor dat
bepaald niet bekend staat als
het theater van de lach, doch
meer als klaagput.
Het is dan ook niet toevallig
dat Karei van Goethem uit
Kloosterzande, zondag vaste
maat met Henk Remeijnsen,
zei: „Zich een artiest zonder
publiek te voelen". Zijn belo
ning: stijve spieren. Een licha
melijk ongenoegen dat zich
aan het eind van de bijeen
komst al aandiende. De frivole
drentel naar het trainingsveld
van de voetbalvereniging
Axel, waar de strekoefeningen
werden afgewerkt, had toen al
plaats gemaakt voor gestrom-
pel naar de kleedruimte. Afge
knepen, maar met de lach op
het gezicht van iemand die
kiespijn had, werd uiteindelijk
de tol betaald voor het afzien.
En dat terwijl trainer De
Maesschalck repte van: „Dit
was nog maar spel. Het echte
werk moet nog komen". Met
deze last op de schouders en
een lesje in dansen, duwen en
vooral op de been blijven,
keerden de 'leeuwen' huis
waarts. De Zeeuwse wapen
spreuk Luctor et Emergo moet
tenslotte ergens gestalte gege
ven worden.
ttchen
ZhetsbÜ pu
RÜTTCH
Van een onzer
Ze zouden bovendien heb
|kens en chassisnummers vai
Bij de drie op het Kanaalei
land bij Sluiskil gevestigde
bedrijven -Flevokranen BV,
Houtepen BV en 't Kanaalei
land BV- deed de Zeeuwse
rijkspolitie gisteren een inval.
Ook drie particulieren, in Sas
van Gent en Terneuzen, kre
gen de politie op bezoek. De
actie, waarbij in totaal 35
mensen waren betrokken, ge
beurde in samenwerking met
belastingdienst, de Rijks-
'erkeersinspectie, de ver-
;eerspolitie en de tactische en
ihnlsche recherche.
Gedurende de 'huiszoeking',
die enkele uren vergde, was
iet Kanaaleiland hermetisch
ifgesloten. Tijdens de politie-
ictie werden op twee bedrij
en -Flevokranen en Houte-
in- opleggers, containers,
ilfrij dende kranen en verval-
:te kentekenplaten in beslag
lenomen. Ze zijn 's middags
ivergebracht naar Sas van
int.
Van alle drie ging de boek-
louding zo compleet mogelijk
lee naar het tijdelijke 'crisis-
itrum', het gemeentehuis in
|Sas van Gent. Onder die ge-
ieente ressorteert het Ka-
ialeiland. Ook op de particu-
iere adressen werden admini-
itratieve bescheiden in beslag
v - 0
i 1
Psemgv
KI
3d
Een oplegger wordt in beslag
Van een onzer vi
.j ,geen beleid uit voor bestriji
Le waterverontreiniging. Dit o
lli»sen Zeeland en minister Sn
l"e's gevoerd.
L schrijft het dagelijks
ie nciebestuur in een reac-
jjw.°P het ontwerp-plan.
'««gedwongen, aldus GS,
rWden" Van geval tot Seval
iv(v,„j gereageerd op zich c
kt „nde Problemen, met
ten ^fVaar hat voldongen fei-
Brmri .msPanningen van de
Wiv^le zinloos maken. De
Pfsujkheid is dat de regio-
overheden als meest ge-
veri gesPrekspartners in de
u "egplatforms ontbreken,
^voorbeeld noemen GS de
van de Belgische t
z
e
v
a
"estie
^pijp.
liet nnK°dege vindt verder dat
Bwri .hyorp-plan onvoldoende
trif.t maakt hoe het zit
tin„ rjj ksheffingen bij lo-
D rijkswateren. GS gaan
FOTO DE STEM/CORJ-DEn
„Doorzakken Karei, anders
sta ik er niet op". Karei van
Goethem met Henk Re-
meynsen. Op de achtergrond
draagt Adrie de Maesschalck
Paul Rottier.
- FOTO DE STEM /CORJ. DE BOER
Niet kunnen dansen? Ze
zullen wel moeten.' De veer
tien Zeeuws-Vlaamse wiel
renners in actie tijdens de
conditietraining in het
Axelse bos.
- FOTO DE STEM/CORJ. DE BOER
De bel voor de laatste ronde heeft geklonken. Van de lijn mag niet meer afgeweken worden.
