STERKE MERKEN ZUN UITNODIGING VOOR NAMAKERS
UIT
Afweer tegen infectieziekten
VAN AGT
MAANDAG 11 NOVEMBER 1985
EXTRA OP MAANDAG
Kern(wapens)
PAPIER
VOOR UW PEN
Scholieren
staking
MEDISCHE
RUBRIEK
Blunderende
Britse idioten
agina zeeland
0011 Helpt
'om-alarm
>ij Dow
^rneuzen
,SZKN in de nacht
T48
Nieuwe merknaam: zoeken
naar speld in een hooiberg
Door Louis van de Geijn
AMSTERDAM - De
Britse sigarettenfa-
brikant die hier het
merk 'NSB' dacht te
lanceren, keerde op
advies van een Neder
lands bureau schielijk
op zijn schreden te
rug.
De Japanse autofabri
kant Mitsubishi wilde een
terreinwagen het veld in
sturen met de type-aan
duiding 'Pajero'. Hij
moest zijn huiswerk met
een rood hoofd over doen
toen bleek dat deze fanta-
sienaam in het Spaans
voor onkuis handwerk
staat.
Het pad van de merkenman
ligt vol voetangels en klem
men. Iets bedenken dat goed
'bekt' is nog niet eens het
halve werk. Er zijn alleen in
Europa al drie miljoen merken
geregistreerd. In de Benelux
gaat het om ongeveer 450.000
stuks. En jaarlijks komen daar
nu zo'n 10.000 merken bij.
Daarnaast zijn in de Benelux
ongeveer 10.000 modellen gere
gistreerd, een aantal dat
maandelijks met een honderd
tal groeit.
Er is dus nog maar weinig
nieuws onder de zon. En wat
nieuw is, moet ook nog ge
schikt zijn: in één oogopslag te
lezen, goed te onthouden, iets
toevoegen aan het produkt in
kwestie en nog veel meer.
Maar bovenal moet het een
unieke naam zijn, die niet kan
worden aangevochten door de
concurrentie en die kan wor
den beschermd tegen nama
kers.
1925
1945
1939
Een beeldmerk omzetten in een ander schrift kan problemen opleveren. Coca Cola loste het
in China zo op. - fotoap
anderde de directie van 'Dat
Jidosha Seizo' in 1932, nadat
een vloedgolf de fabriek had
getroffen, het merk Datson men.
toch maar in Datsun).
In het vorige week versche- Noodlottig
nen boek 'Beroemde merken'
staan nog enkele wetenswaar
digheden over bekende pro-
duktnamen. Blaupunkt bij
voorbeeld heeft zijn naam te
danken aan een simpel keur
merk op de hoofdtelefoons die
in het begin van de jaren
twintig werden gemaakt door
de 'Ideal Werke für Drahtlose
Telefonie AG'. De blauwe stip
werd een begrip en zo volgde
de naam als vanzelf.
Bij de selectie is nadrukkelijk
de klantenkring van het bu
reau in kwestie aan bod geko-
Schelp
Computer
Professionele merken-advi-
seurs halen er dan ook de com
puter bij om naar die speld in
een hooiberg te zoeken. Met
het ontwikkelen van een
nieuw merk voor een interna
tionale markt is al gauw een
half jaar of langer zoek. Dat
kost veel geld, maar het altijd
nog beter dan een goed pro
dukt te zien stranden door een
onzorgvuldig gekozen merk.
De Japanse firma 'Tokyo
Een halve eeuw geschiede
nis in beeld: het 'Bataafje'
van een bekend fietsmerk
onderging regelmatig een
gedaanteverandering.
Tsushin Kogyo Kabushiki
Kaisha Co.' richtte in 1957 de
blik op export en dus was een
internationaal wat gemakke
lijker in de mond liggende
naam vereist. Omdat het over
geluidsapparatuur ging, von-
De schelp die aan het
beeldmerk van de bekende
oliemaatschappij ten grond
slag heeft gelegen, is in de
loop van de jaren steeds
meer gestileerd.
den de Japanners dat de let
ters Son (sones is latijn voor
geluid) gepast waren. Maar in
het Japans heeft dat woord
iets met tegenslag en verlies te
maken en daarom werd het
Sony. (Om dezelfde reden ver-
Dat een bekende oliemaat
schappij een schelp als beeld
merk voert, heeft ook met zo'n
historisch toeval te maken.
Eén van de voorgangers van
de Koninklijke/Shell Groep
was het Londense handelshuis
Samuel Co, dat in de negen
tiende eeuw handelde in Ja
panse sierschelpen. Toen de
zoon zich in (lamp-)olie ging
interesseren, vergat hij zijn
afkomst niet.
Overigens is dat boek, uit
gegeven door het bureau
Markgraaf in Amsterdam,
verre van het standaardwerk
dat de auteurs er in zien. Het
bevat een handvol anecdotes
over inderdaad beroemde
merken, maar is voor het
grootste deel gevuld met onbe
duidende stukjes over de his
torie van een aantal bedrijven.
Soms wordt het succes een
merk noodlottig. Dan wordt
het merk een soortnaam en
verliest het zijn functie, name
lijk te onderscheiden van an
dere produkten. Tectyl is de
naam van een roestwerend
produkt. Maar het behandelen
van een auto met een concur
rerend produkt heet even goed
'tectyleren' in de volksmond.
En Monopoly is na vijftig jaar
zó ingeburgerd als spelsoort,
dat de fabrikant volgens de
rechter niet langer exclusief
aanspraak kan maken op die
aanduiding. 'Grammophone'
en 'Linoleum' zijn in een ver
verleden ook merken geweest.
Gewiekste merkbedenkers
dekken zich tegen dat risico in
door naast het merk een soort
naam in te voeren.
Het kan heel subtiel liggen.
Cola is een drank, gebaseerd
op de cola-noot. Daarom kon
Coca Cola de komst van Pepsi
Cola niet tegen houden. Seven
Up is helemaal gefantaseerd
en dat was genoeg om alle Up-
dranken van het schap te ve
gen.
Uitnodiging
Sterke merken zijn een uit
nodiging voor namakers. Hoe
groter het verschil tussen
kostprijs en winkelwaarde,
des te meer risico's willen de
merkpiraten nemen. Het
Franse juweliershuis Cartier
denkt dat er vorig jaar twee
miljoen surrogaten van haar
sjieke horloges zijn verkocht.
De Zwitserse horloge-indu
strie spreekt van 10 miljoen
nagemaakte 'Zwitserse' horlo
ges per jaar. De Internationale
Kamer van Koophandel in
Londen raamt de totale we
reldhandel in namaak op on
geveer 180 miljard.
Het merk kan in veel geval
len de stok zijn om de piraat
terug te slaan. Als de naam
(maar soms ook de vorm, de
kleur, het materiaal etc.) tijdig
is geregistreerd, kan de rech
ter worden gevraagd een in
breuk te veroordelen. Dat ge
beurt vaak genoeg: alleen al in
Nederland zijn wel enkele
tientallen procedures per
week.
Het is echter een kostbare
en altijddurende strijd. Niet
elke firma kan, zoals Levi
Strauss, jaarlijks tien miljoen
gulden uitgeven aan juristen
die de markt schoon moeten
houden. De spijkerbroeken-
firma heeft zijn produkt tot in
de puntjes, zelfs tot in de stik
sels van de achterzak, be
schermd. Elke overtreder
wordt opgespoord en vervolgd.
Maar voor de uitvinder van
de clickets (wie kent ze nog,
die magnetische knikkers?)
was er gewoon geen beginnen
aan. De namakers uit Taiwan
en Hong Kong hadden hem zó
uit de markt geknikkerd.
De geschiedenis heeft ons
geleerd dat elk type wapen
dat ooit is ontwikkeld, ook is
gebruikt. Momenteel be
schikt men over genoeg wa
pens om deze aarde een aan
tal keren te vernietigen. De
vraag is natuurlijk, wat zal
van deze aarde overblijven
na het gebruik van de kruis
raketten en de andere type
kernwapens? Door telkens
nieuwe type wapens te ont
wikkelen en te plaatsen, zal
je je niet beschermen en bo
vendien schrikt de tegen
partij er ook niet van, wat er
vaak wordt gesuggereerd.
Het maakt de situatie alleen
maar onveiliger.
De Sovjet-Unie zal haar
ooestew
bewapeninsinspanning dan
ook zeker verhogen, met het
gevolg dat er steeds meer
nieuwe wapens erbij blijven
komen. Nu gaat de aandacht
al uit naar nieuwe technolo
gische ontwikkelingen, zoals
de nieuwste ontwikkeling in
de opgaande bewapenings
spiraal: Star Wars. De be
langrijkste wedloop is die
tussen de Verenigde Staten
en de Sovjet-Unie, die hun
bondgenoten daarin meezui
gen. De Nederlandse rege
ring accepteert dit kri
tiekloos. Natuurlijk gaat
deze regering de 48 kruisra
ketten plaatsen met in hun
achterhoofd om ze ooit te ge
bruiken.
Als deze mensen, die mo
menteel voor het zeggen
heeft in de regering, meer
van hun kinderen houden
dan ze de Russen haten, zou
den ze niet hebben besloten
om de kruisraketten te
plaatsen, die een totale ramp
op deze aarde kan veroorza
ken en zeker niet als men
zich Christenen durft te
noemen. Want deze wapens
zullen volgens de bijbel te
gen de wil van God ge
plaatst worden. Mensen die
zich Christenen noemen,
dienen naar het woord van
God te luisteren en niet naar
het woord van Reagan of
wie dan ook.
Het besluit van de rege
ring om de 48 kruisraketten
te plaatsen betekent dat men
het eigen doodvonnis en van
veel onschuldige mensen
heeft ondertekend. Daarom
doe ik een beroep op alle
burgers, overal in de wereld,
zich te verzetten tegen alle
wapens en te streven naar
een geweldloze maatschap
pij.
Terneuzen
André Mardenborough
Alle respect voor mensen die
voor hun mening uit willen
komen, maar laten we a.u.b.
de dingen wél bij him juiste
naam blijven noemen! Wat
in De Stem van 30/10 om
schreven wordt als een
'scholierenstaking' is niets
meer en niets minder dan
georganiseerd gespijbel.
Voor zover er directeuren en
hoofden van scholen zijn die
hieraan hebben meege
werkt; zij kennen duidelijk
hun verantwoordelijkheid
niet.
Wat de scholieren betreft
die aan de acties mee hebben
gedaan: Ik zou heel wat
meer overtuigd zijn van hun
motivatie als deze acties ge
houden waren buiten de
schooluren. Nu verdenk ik
de meesten ervan dat ze ge
woon de gelegenheid aange
grepen hebben om een dag
niet naar school te hoeven.
Al met al kan ik voor de or
ganisatoren van genoemde
acties bijzonder weinig sym
pathie opbrengen.
Breda
E.J. Kuijper
Door onze medische medewerker
JE GEEN plek op je lijf aan
wijzen of het krioelt er van de
bacteriën en andere microbees
ten. Sommige ervan zijn beslist
kwaaie rakkers. Ze beschou
wen ons lichaam als één grote
brok lekkernij en nemen elke
kans waar om naar binnen te
sluipen. Slagen ze daarin, dan
heb je een infectie ziekte onder
de leden. De vraag: waarom
slagen ze daar vaak niet in?
Waarom zijn we niet voortdu
rend ziek?
Het antwoord daarop is ta
melijk oude koek. Even een
korte herhalingscursus. Tussen
ons lichaam en de miljoenen
ons belagende microbeesten
(bacteriën, virussen en parasie
ten) is het voortdurend oorlog.
De microbeesten proberen
steeds om ons lichaam binnen
te dringen, en ons afweerappa-
raat mept ze - zolang het goed
gaat - steeds weer het lichaam
uit. Om dat te kunnen moet
het afweerapparaat goed kun
nen onderscheiden tussen
vriend en vijand.
Dat gaat zo. Alle miljarden
lichaamscellen hebben een
identiteitsplaatje op celwand
die hen vrijwaart van actie
van het afweerapparaat. Maar
binnendringers hebben dat
identiteitsplaatje niet. Ze kun
nen zich niet legitimeren en
krijgen onmiddellijk het af
weerapparaat op hun nek. De
eerste keer kun je nog wel eens
ziek worden. Maar een tweede
keer is het afweerapparaat
vaak ingeschoten en wacht de
binnendringer op met een
overmaat aan antistoffen. Dan
ben je immuun.
Afstoting
Dit systeem zou op het eerste
gezicht ook werken als alle
mensen hetzelfde identiteits
plaatje zouden hebben. Maar
mensen hebben niet allemaal
een zelfde plaatje. Integendeel.
Dat blijkt wel bij transplanta
ties. Heel vaak zal het ontvan
gende menselijk lichaam an
dermans menselijk weefsel
niet accepteren: de bekende af
stotingsreactie. Het kan dat
nou? En waarom is dat zo?
Daarover lees je de laatste tijd
heel interessante zaken.
Hoe dat kan werd 25 jaar ge
leden een beetje duidelijk door
een onderzoek van de latere
Nobelprijswinnaar (1980) Jean
Dausset. Hij ontdekte een plek
in het erfelijk materiaal dat
precies bepaalt hoe dat plaatje
er uit moet zien. Latere onder-
zoekers ontdekten meerdere
plekken en noemden het ge
heel het HLA-systeem. Het
identiteitsplaatje is niet alleen
erfelijk (op zich al heel belang
rijk) maar voor iedereen ook
nog erg verschillend. De na
tuur heeft dat echt niet gedaan
om transplantatie-chirurgen
dwars te zitten. Maar waarom
dan wel?
Emigranten
In 1964 infecteerde Lilly in-
geteelde muizen met een kan
kerverwekkend virus. Muizen
met een bepaald identiteits
plaatje kregen eerder kanker
dan anderen. Zo'n proef kun je
bij mensen niet doen, maar een
'wreed experiment van de na
tuur' hielp de wetenschap een
handje. In 4845 vertrokken vijf
schepen met ruim 360 boeren
naar Suriname om daar een
bedrijf op te zetten. Binnen een
jaar was de helft van hen ge
storven aan een felle tyfus-
epidemie. Nog eens 20 procent
stierf aan gele koorts. De emi
gratiestroom stopte abrupt.
De overlevenden vermengden
zich niet met de omringende
heidenenen huwden slechts
met elkaar. Jaren later, in 1976,
kwam de Leidse onderzoeker
De Vries op een briljant idee.
Hij spoorde zestig afstamme
lingen op en vergeleek hun
identiteitsplaatje met die van
de Nederlandse bevolking. Die
bleken zeer verschillend te
zijn.
Het kon niet anders dat
mensen met een bepaald iden
titeitsplaatje toendertijd in
overmaat gestorven waren.
Nog een conclusie. Sommige
identiteitsplaatjes maken je
blijkbaar extra gevoelig voor
een bepaalde ziekte, in dit ge
val tyfus en gele koorts, andere
beschermen je er juist tegen.
Op
We hebben dus als mensheid
een heel repertoire van miljoe
nen verschillende plaatjes met
verschillende gevoeligheden
voor verschillende ziekten.
Maar wat heb je aan dat reper
toire als je bij de gevoelige
pechvogels behoort? Ant
woord: niets. Het HLA-systeem
is niet bedoeld voor mensen,
maar voor de mensheid. Welke
ziekte ook toeslaat, er is altijd
wel een groep mensen die er
tegen bestand is. Geen enkele
ziekte kan met één klap de
mensheid uitroeien.
hol
Om het nog ingewikkelder
te maken: waarschijnlijk
maakt aanleg voor de ene
ziekte je juist weer ongevoeli
ger voor een andere. Er zijn
mensen die buitengewoon goed
in staat zijn om anti-stoffen
tegen infectieziekten te maken.
Op zich een gunstige eigen
schap. Die hebben heel vaak
een identiteitsplaatje van het
type HLA-DR3. De keerzijde is
dat bij hen op oudere leeftijd
het afweerapparaat zo op hol
kan slaan dat niet alleen
vreemde binnendringers, maar
ook eigen lichaamscellen wor
den aangevallen. Auto-im
muun ziekten als multipele
sclerose, diabetes en de ziekte
van Addison komen bij hen
veel vaker voor dan bij andere
mensen. Heel wat nare ziekten
- de ziekte van Bechterew, reu
ma, psoriasis, enz. - blijken te
sporen met een bepaald identi
teitsplaatje. Zij zijn niet zon
der meer erfelijk, maar je erft
wel een bepaalde gevoeligheid.
Tot nu toe heeft al deze ken
nis maar één praktische oplos
sing opgeleverd. Men kan al
jaren heel precies nagaan
welke combinatie van donor
en ontvanger bij transplanta
tie het meeste succes heeft. An
dere toepassingen zijn nog toe
komstmuziek. In de toekomst
zal het mogelijk zijn om risico
groepen op te sporen en even
tueel eerder te behandelen.
Verder hoopt men te weten te
komen hoe bepaalde ziekten
(neem nou multipele sclerose)
precies ontstaan.
Ook doemen -hoe kan het
anders- de onvermijdelijke
ethische problemen op. De
Leidse HLA-pionier, prof. Van
Rood: „Hoe zou u zich voelen
als u wist dat uw kind een heel
grote kans heeft om diabetes of
reuma te krijgen? En hoe
zal het gaan met de mogelijk
heden van zulke vaak jonge
mensen om een baan te krij
gen. Zal de HLA-typering een
onderdeel van het keurings
pakket bij een nieuwe baan of
verzekering worden? Voorlo
pig nog zeker niet; maar hoe
lang is voorlopig?"
B E ARME jongen zat
E I W zogezegd met een
half verlamde rech-
E terarm. Die had hij overge-
houden van een onge-
val met een autobus.
E Zijn ouders waren
van oordeel, dat de
H busmaatschappij
E aansprakelijk was.
f§ Er kwam na-
tuurlijk een proces
H van. Meester F.E,
Smith, de latere lord
Birkenhead, verdedigde de
E belangen van het openbaar ver-
voer. Voor de rechtbank vroeg
hij de gewonde knaap hem eens
E te tonen hoe ernstig de gevolgen
E van de verlamming waren.
„Laat ons eens zien hoe ver je
die rechterarm nog kunt ophef-
E fen," vroeg de advocaat. Met
=j een van pijn vertrokken gezicht
bracht de jongen zijn rechterarm
E moeizaam tot op schouderhoog-
E te.
„Thank you," zei Mr Smith.
„En toon mij nu hoe ver je hem
E kon heffen vóór het ongeluk."
e De knaap stak onmiddellijk
e zijn arm moeiteloos in de hoog-
E te. Hij verloor het proces.
E Voor elke slimme Brit zijn er
E minstens een dozijn blunde-
E rende idioten. Dat zeggen Peter
Mason en John Burns, die over
E dit onderwerp een heel grappig
E boekje hebben geschreven. Hier-
e uit blijkt weer eens, dat ook
E Groot-Brittannië vol komische
hufters zit.
5 Mason en Bums houden zich
e vooral bezig met domme boeven
E en niet bepaald snuggere rech-
ters. Hun pocketbook is getiteld
E 'Criminal Blunders'. Het toont
inde eerste plaats aan, dat mis-
E daad niet loont. Volgens Peter
Mason en John Bums wijken in
E Groot-Brittannië nogal wat
e mensen van het rechte pad af
omdat zij nergens voor deugen.
E In de wereld van de criminaliteit
e komen zij echter vrij snel tot de
e vaststelling, dat alleen slimme
booswichten carrière maken.
E 'Criminal Blunders' vertelt
E over inbrekers, die hun porte-
E feuille achterlaten in het huis
E dat ze net hebben 'bezocht'. An-
e dere schurken zijn zo onhandig,
E dat zij zichzelf opsluiten en dan
e telefonisch om hulp moeten roe-
li pen.
E In het Engelse Nottingham
E was er een inbreker, die het
e hoofd koel hield toen de politie
het café omsingelde dat hij bezig
was te plunderen. Deze dief
e sprong fluks in een diepvries-
kast. Hij hield zich daar 90 mi-
nuten verborgen tot een van de
e agenten het deksel oplichtte en
E hem bij zijn half bevroren klad-
Ane\ tenmin
den greep.
Ian Bishop, een andere inbre.
ker, was van plan in Sussex 1®
landhuis van de bekende tv-m
David Frost met een nachtelijk
bezoek te vereren. Maar hoe Ei-1
shop ook zocht, hij kon die
riante woning niet vinden.
Deze inbreker vroeg
maar aan verschillende pi
nen de weg. Dit veroorzaak
natuurlijk achterdocht. Hij v
door de gewaarschuwde po
op heterdaad betrapt. De recht-1
bank van Ipswich gaf lan
shop drie jaar. Zelfs zijn advoJ
caat gaf toe, dat alleen de dom- f
ste Engelse inbreker ieders aa
dacht zou trekken door Jan i
alleman de weg te vragen naai I
het huis van een tv-ster, die daa
maar zelden verblijft.
Maar ook de Britse sterke
arm is niet altijd van de
Een 50-jarige grootmoeder weni I
wegens winkeldiefstal door 4
politie voor het gerecht gesleep
Zij won het proces omdat bleek I
dat de 'gestolen' handschoen::!
in feite de hare waren.
En dan was er die L
rechter van de Old Bailey k|
Londen. Hij gaf bankrover Rav
mond Hill zijn toestemming oi
tijdens diens proces enkele da
gen thuis te blijven met
Hill voelde zich gauw weer!
en maakte van de gelegen
gebruik om 'm te smeren. Ze a
gen hem nooit meer terug.
Wijlen rechter Avory werdl
ook eens sterk in verlegenheid
gebracht op het werk. Hij vrotsl
een getuige of deze ooit een vei-
oordeling had opgelopen. D:|
man antwoordde
„Maar het was meer te wijlui
aan de onbekwaamheid vm|
mijn advocaat dan aan
legde hij uit.
„Zo is het altijd", zei de rech-1
ter, „en ik leef met u mee".
„Uw meegevoel doet
deugd", antwoordde de
„vooral omdat u toen mijn ad-I
vocaat was".
Eillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll I
Zee
Haa
TOEN IK Jong was,
gold een dagje Schip
hol als een bij kind en
ouder geliefd uitstapje. Het was
nog zo nieuw die grote na-
maakvogels die konden vliegen.
In het verlengde van die ver
wondering, bezat een vliegveld
toen grotere aantrekkings
kracht dan nu een pretpark.
Van Amsterdam uit was het
een aardige fietstocht, alleen
wanneer opa en oma bij ons lo
geerden namen we de bus. Mijn
vriendinnetje ging altijd graag
mee. Zij was de oudste van vijf
kinderen en moest de enige
fiets in huis delen met haar
broertje. En met z'n zevenen
dat busritje maken, dat hakte
er teveel in. Die goeie ouwe tijd
was het dus.
In mijn herinnering zijn
kleurige dia's vastgelegd van
zulke zomerse dagen. Want het
was nooit een tochtje voor een
paar uur, je ging altijd de hele
dag naar Schiphol. We namen
koffie en broodjes mee, zoals
Louis Davids een gelijksoortig
dagje Zandvoort bezong. Eerst
was er de frisse fietstocht en
dan zag je vanaf de weg langs
de poldervaart in de laagte een
paar gebouwen liggen met heel
veel gras eromheen: Schiphol.
Er is zonder twijfel een start
baan geweest, maar ik herinner
me slechts een uitgestrekt gras
veld, afgepaald door een simpel
hek met wat draad. Daar moes
ten wij natuurlijk achter blij
ven, maar de strook groen was
breed genoeg voor ons en de
vele andere dagjesmensen om
lekker in het gras te zitten met
uitzicht op een paar vliegma
chines. Als je geluk had ging er
eentje de lucht in.
Het kwam niet in je op, dat
je daar als gewone sterveling in
zou kunnen zitten. Wel had ik
later, bij m'n eerste vliegreis,'
een triomfantelijk gevoel, ziezo
Schiphol, daar ben ik en breng
me nu eindelijk maar eens om
hoog. Voor mijn man op de
krappe stoel naast me was dat
anders - hij hhd al eens gevlo
gen. Als klein jongetje was hij
door vader en oom meegeno
men op een vliegreisje: tien mi
nuten boven de stad. Maar ze
hadden het niet aangekondigd,
hij zat opeens in de lucht „leuk,
hè, jongen". Hij miste de voor
pret en stond alweer met bib-
berbeentjes op de grond, eer hij
doorhad wat er gebeurde. In
verhouding waarschijnlijk z'n
duurste verjaarscadeau en het
minst geslaagde. Ook daarna
genoot hij meer van een dagje
Schiphol met het wonder:
„Kijk, daar gaat er een de lucht
in."
Over een paar jaar zullen
pretparken in Nederland
moeilijk krijgen. Dan zal fflj
dagje Woensdrecht bij jong a
oud de grote attractie wordet
Op de fiets, met bus en tre«|
-koffie en broodjes mee-,
len de hordes toestromen, lij
chend, kauwend, spelend, drisj
kend in het gras achter eenW
met wat draad, vol verwonij
ring kijkend naar de
groene grasvlakte met
bouwsels. „Zijn ze dat nor
Had jij niet gedacht, dat ze va
groter zouden zijn?" „Nee, k'
zit niet in de omvang, het zit'al
in de kracht. Mooi rank toestel f
letje, en evenzogoed 500
Hiroshima, hoor. Ik vind Ijl
knip, heel knap." „Jan, teljï
eens, ik kom maar tot zeven»!
veertig, dat kan toch niet,»]
hebben toch belasting
voor het plaatsen van 48 "Jl
die dingen, dat pik ik nis l
„Mens, hou je mond, kijk lie"!
goed uit je ogen, daar acht«|
aan, helemaal rechts, daar']
pen een paar uniformen, zie)j|
Misschien hebben we wt'
dat er eentje de lucht in g
Ik zou dat nooit gedun I
hebben, zo spotten met
doodernstige zaak, als niet K»|
officiële instanties er de dra»l
mee staken. In het huis-a»|
huis blad lees ik over
weer, die coördineert
treedt bij rampen,
wordt zo ludiek geschreven,'
het een 1-april-grap lijkt
0011 als er iets verschrikte.1:
gebeurt, dan alarmeert 00"
brandweer, de politie en
GG&GD, zo lees ik. Die'
spoeden zich naar 'ter pW"
roepen eventueel extra haf
en - nu komt het mooiste-®
viseren de burgemeester of
een rampenverklaring kan
ven. Radio-actieve wolken
den daarbij weggewuifd:
bestrijding daarvan is eige
geen brandweertaak." 1
over het officiële stempojj
'ramp' op alles wat verschm
gesmolten, ontregeld, verb®
doodziek of levenloos
Van een onzer ve
JIERIKZEE - 'Zeeland
politieke circuit veel
([aan. Het kan een voorbe
pan Agt nemen.'
Dit werd zaterdag in Zierii
[jjdens de officiële presentat
Te rijksuniversiteit van Utn
[e maatschappelijke effecten
(osterscheldewerken voor
foor Schouwen-Duiveland ir
Het Zeeuwse VVD-Tweede
imerlid Jan te Veldhuis, die
jnd, dat Zeeland er veel har-
sr tegenaan moest gaan
prak over Brabantse succes-
in in Den Haag, terwijl de
[trechtse hoogleraar in de
inomische geografie, dr. M.
Smidt, opmerkte: „Het pro-
ïciaal bestuur van Zeeïand
anders dan de heer Van
kt".
Te Veldhuis zei zaterdag dat
ïland in de jaren '86 en '87
ir het aflopen van de Oos-
rscheldewerken en door de
irganisatie van rijksdien
st 3600 arbeidsplaatsen ver
bs"
Het provinciaal bestuur zal
i Den Haag indringend voor
jmpenserende werkgelegen-
:id moeten pleiten. Die kan
ilgens Te Veldhuis onder-
|eer in recreatie en toerisme
irden gevonden, in kampe-
jn op de boerderij („als het
rovinciaal bestuur van Zee-
[nd ook vóór vergroting van
huidige mogelijkheden is,
er echt druk op de nu nog
(willige fracties van CDA en
'dA uitgeoefend moeten
irden"), in de landbouw („er
:t nu snel beslist worden
Ier de zoetwatervoorziening
in Noord-Zeeland") en in de
oeververbinding Wes-
rschelde.
[Te Veldhuis pleitte zaterdag
bor een soort plan-Waterman
fiibreiding van de kust bij
en Haag) voor een vaste
[ververbinding. „Wij vinden
[thet onderzoek naar de rea
ping van een W.O.V. moet
prden voortgezet; we moeten
p niet blind staren op het
paige projekt. Ook andere
"gelijkheden moeten wor-
|n bestudeerd en GS van
eland moeten hier naar de
pmster van Verkeer en Wa-
ptaat toe het voortouw ne
en".
[be in het stadhuis van Zie-
zee gehouden bijeenkomst,
ondermeer door tal van
pswaterstaatsfunctionaris-
en door medewerkers van
aannemerscombinatie Dos-
rw> welke combinatie de
wmvloedkering in Zeeland
fawt, werd bijgewoond, vond
™ts in het kader van het
i e lustrum van de Junior
roer Schouwen-Duiveland.
f Nanier had de universiteit
H utrecht gevraagd om het
2üek in te stellen.
be
de
ri
W
he
w
de
ox
P"
ke
Zi
Van een
onzer verslaggevers
j S °P zaterdag kwam
w Chemical in Terneu-
bommelding binnen,
iemand die zei te
namens de linkse Bel-
%èns
heken
«he
dat geen mop is
Ailllliilllllllllllllllllllllllllllllllillillllllllllllillilllllllllliiiiiiiiillilillliilllllllllllll
Ir terreur-organisatie
ku er op korte termijn
irj^ j'^Tloffen in de Dow-
irri|ens de offciële Dow-
fa,torster was de betrok-
nek niet ontruimd en
'ake> Van intimidatie geen
irs Z1m geweest. Werkne-
1da a" de betrokken plant
Leen ,i echter dat niet
LHC 1 "fabriek en-
de cV Was ontruimd, maar
'kken yreen 3-plant. De be-
mrip„ personeelsleden
'ioenen fchade op enkele
iciëip Snidens. Volgens de
i er Dow- woordvoerster
fgeWe"^chade geen sprake
