en bied Onderwijs holt uitgevers uit met fotokopie 0 Elsevier Spuitje tegen hartinfarct AAN KKN-MANIFESTATIE DEN HAAG: Maan vandaag verduisterd Man bij ruzie in bar ernstig gewond maandag 28 oktober 1985 EXTRA OP MAANDAG1 MEDISCHE RUBRIEK VAN EIJSDEN jagina zeeland Een klein verschil Diefstal van videorecorders T48 Vier miljoen Nederlanders gaan door Door Marcel van Lingen DEN HAAG - „Kunt U wat ruimte maken voor het podium zodat ik mijnheer Lubbers recht in de ogen kan kijken. Ruud Lubbers, ik vraag U, zeg NEE tegen de kruisraket ten." Sienie Strikwerda, voorzitster van het Komi- té Kruisraketten Nee (KKN) speelt het om even over half drie in de zinde rende Haagse Houtrust- hallen heel even klaar om het gejuich te doen ver stommen, de vlaggen be- wegingingloos te krijgen en de aandacht te vesti gen op de ongemakkelijk luisterende premier. Heel even maar, want zodra haar oproep ook de uithoeken van de hal heeft bereikt, krijgt het gejuich weer orkaan kracht. De thuisclub, bestaande uit voornamelijk iinkse politici, vijf-en-twintigduizend tegen standers van de plaatsing van kruisraketten en een handvol sympathiserende artiesten heeft het zoveelste punt ge scoord. Voor de organisatoren van Nederlands grootste overdekte manifestatie tegen de kruisra ketten kan de dag niet meer kapot. Als Sienie Strikwerda het aantal verzamelde handte keningen bekendmaakt ("3.743.455,.. hoiii.., hoii barst een oudere vrouw in huilen uit en slaat de handen voor haar ogen. De bejaarde man uit Utrecht, die vroeg in de mor gen zich nog bezorgd afvroeg of de immense hal wel vol zou stromen, kijkt glunderend om zich heen. Ja, het zit bomvol met duizenden schreeuwende, juichende en klappende Ne derlanders. „We hebben ge wonnen, We hebben gewon nen. Dit moet Lubbers toch niet in zijn kouwe kleren gaan zitten. Dat is toch onmogelijk. Moet je zien, jongen, ik kan wel janken." Ernst De vlam slaat pas vrij laat in de pan. De optredens van Freek de Jonge, Youp van 't Hek, het Nederlands Theater orkest, Fay Lovski én de toe spraken van bisschop Ernst („als er één bisschop tegen de kruisraketten is, wordt het Ernst"), FNV-voorzitter Hans Pont, Sienie Strikwerda en Mient jan Faber: ze ontlokten elk een meer dan gemiddeld applaus en gejoel, maar 'het gevoel' was er nog niet. Daar zorgde de aloude Ramses Shaffy voor. Met gevoel voor dramatiek zingt hij mét de zaal zijn „We zullen doorgaan". De net op dat moment met z'n duizenden binnenstromende demon stranten, enkele uren daar voor vertrokken vanaf het Haagse Malieveld, zorgen voor nog meer geladenheid. Mensen in de hal draaien zich om en beginnen te klap pen als de demonstranten bin nenkomen. De demonstratie is rustig verlopen. Een enkele automobilist schiet woedend en scheldend een politieagent aan als de Fanfare van de Eeuwigdurende Bijstand mi nutenlang een kruispunt bezet houdt om de lopers ongestoord doorgang te kunnen bieden. Dranghekken De Amerikaanse ambassade is omringd door dranghekken. Politiemensen houden er de wacht, maar de demonstran ten storen er zich nauwelijks aan. Ook niet aan het span doek achter een door het Oud Strijders Legioen gehuurd vliegtuig: 10 miljoen mensen zetten hun handtekening niet. De politie grijpt in als de monstranten openbare gebou wen bekladden met hun leu zen. De organisatoren proberen aan het einde van de mars de stoet keurig te ontbinden op een plein nabij de Houtrust- hallen. Maar daarop zitten de demonstranten niet te wach ten. In gelid gaat de stoet haastig recht op de plaats waar alles te gebeuren staat aan. De bereden politie die tot dan toe de stoet aanvoerdde, moet er als een haas bijzijn om de kop weer te kunnen pak ken. Dan is in een mum van tijd bijna iedereen binnen. De mensen uit Friesland die er een wandeltocht van twee da gen hebben opzitten, de man die zich hardnekkig vooraan posteert met een zelfgemaakt beeld van iemand die een kruisraket door midden breekt, de Vrouwen voor Vre de, de Fanfare van de Eeuwig durende Bijstand, kinderen met spandoeken, de tientallen warme worst en frietverko pers buiten, de buttonverko pers, de 400 journalisten en de 3.743.455 handtekeningen. De volgepakte dozen met handte keningen staan in pyramide- vorm op het podium opgesteld. Een beeld van de rustig verlopen protestmars door Den Haag. Kijk, en Premier Lubbers komt bin nen, omstuwd door met regen jassen onherkenbaar ge maakte veiligheidsagenten. Tientallen fotografen dringen als een kluit jonge voetbal lertjes, als één man achter de bal aan, om hem heen. Lub bers lijkt niet op zijn gemak onder het oorverdovende ge joel. „Laat me toch door ver domme, ik moet die man spre ken." Een geëmotioneerde vrouw probeert vergeefs naar hen toe te lopen. Een van de wandelaars die, voorzien van een groot aantal handtekenin gen, uit Friesland zijn komen lopen, schreeuwt hem vanaf vijf meter toe: „Kijk. Kijk dan toch om je heen man." Lub bers kijkt hem even aan. De hal barst uit zijn voegen als premier Lubbers het po dium bestijgt om de bijna vier miljoen handtekeningen, in de vorm van een oorkonde, in ontvangst te nemen. Hij krijgt minutenlang niet de gelegen heid zijn toespraak te houden. Als het eenmaal zover is, draaien de duizenden aanwe zigen zich om en keren Lub bers demonstratief de rug toe. Met de vingers maken zij het V-teken. Een keurig in het, buttonvrije, pak gestoken man verbaast omstanders met lan- gaangehouden Indianengejoel. Lubbers spreekt ruim een half uur. Het ex-CDA Kamer lid Scholten schiet dat in het verkeerde keelgat. „Dit duurt te lang, dit is provocerend. Die man moet die handtekeningen aannemen en dan wegwezen." Weer een half uur later is Lubbers inderdaad weg. Naar Bussum, naar de partijraad van het CDA. Buiten de Hout- rusthal neemt hij met een zoen en „Sterkte, Sienie" afscheid van de voorzitster. Grmrr. Het merendeel van de oude ren in de zaal verlaat na de toespraak van Lubbers de zaal. De 'Time bandits' kun nen hun strijdbaarheid niet meer beïnvloeden. Buiten wacht PvdA-fractievoorzitter Den Uyl, omringd door de monstranten, op vervoer. „Joop," roept iemand hem toe, "Kun je die dingen nog tegen houden?". '„Grmrr.. We zien wel." Den Uyl is niet de enige die vroeg vertrekt. Slechts een paar duizend mensen blijven hangen tot het bittere eind, dat om vijf uur onverwacht vlug komt. Van het ene moment op het andere wordt het podium af gebroken, gaan de lampen uit en begint de veegploeg de hon derden posters, friteszakken, blikjes en affiches bijeen te harken. De organisatie krijgt niet eens meer de tijd de toe spraak van premier Lubbers uit te werken ten behoeve van de vele wachtende journalis ten. De laatste pagina sneuvelt in der haast. Daaraan doet het kaartje „ik ben niet aan spreekbaar" op de rug van een uitwerkster niets af. De Hout- rusthallen zijn tot vijf uur af gehuurd en dus is inpakken het parool. Ook de man die de voor vijf gulden een portie 'atoomvrije' poffertjes aan de man pro beert te brengen begint dan zijn biezen te pakken Alleen 'Bertus en de Posters' houden vol, ergens ver op het achterterrein. Een handvol rockers houdt de groep gezel schap. Bertus heeft voor van daag een nieuw liedje ingestu deerd. „Yankee go home, leave Holland alone", brult hij keer op keer op tonen van onver valste rock 'n roll De animo van zijn publiek valt hem tegen: „waar zijn al die Haagse rockers", vraagt hij zich af. Niemand antwoordt, daar voor is de groep te klein: slechts een tiental jongeren, een handvol ouderen en een moeder met een kinderwagen doen Bertus de eer aan zijn hele nummer af te luisteren. De meesten zijn er dan al niet meer. Die zijn per bus naar Den Haag gekomen en vrij vroeg weer vertrokken. Het blijft immers drie uur rij den naar Maastricht. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiuimiiiiimmiiimiiiniiiiiinniiiiimiiiiiiiiiiiiiimnmiiuiiiiiiiiiiiiimmiiitiiiiiiiiiiimiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimmimiihiiiiiimiiiiiiiiiimmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiimiiiiiiiimmhmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiin VOOR DE tweede keer dit jaar krijgen we een totale maansver duistering te zien. Vandaag oktober zal de maan, net als op 4 mei jongstleden, terechtkomen in de schaduwkegel die de zonbe schenen aarde achter zich in de ruimte werpt. Net als op 4 mei begint de verduistering al als de maan nog onder de horizon is. Om kwart over vijf komt de maan op, dat is ongeveer op het moment dat de zon ondergaat. En dat is geen wonder: Bij een totale maansverduistering is het altijd volle maan en de zon staat dan recht tegenover onze natuurlijke sa telliet. Om 18.21 bevindt de maan zich helemaal binnen de schaduw kegel van de aarde en is de verduistering totaal. Het schemert dan nog een beetje. Als het helder weer is zal de donker getinte maan prachtig te zien zijn tussen de sterren van het sterren beeld de Steenbok. Tot vier minuten over zeven blijft de maan totaal verduisterd. Daarna treedt zij weer langzaam uit de aardschaduw en om half negen is de verduistering afgelopen. Hoe de totaal verduisterde maan er precies zal uitzien is niet te voorspellen. Dat hangt vooral af van de toestand waarin de atmosfeer van de aarde zich bevindt: Met name stof en andere verontreinigingen zijn in dit verband erg belangrijk. Meestal is de maan tijdens een maansverduistering donker rood tot koperkleurig. Dat komt omdat de aardse dampkring al tijd het rode deel uit het witte zonlicht naar de maan afbuigt. Wit licht bestaat immers uit alle kleuren van de regenboog. Het blauwe licht wordt het meest afgebogen en dat komt dus niet op de maan, het rode licht echter wel. Het effect is te vergelijken met de ondergaande zon. (ADVERTENTIE) De Koningin van de Misdaad Houdt residentie bij uw boekwinkel RD. James. De nieuwe koningin der misdaad. Schrijfster van een groot aantal klassieke speurders romans. Twee daarvan met inspecteur Adam Dalgliesh in de hoofdrol werden verfilmd voor TV Spannend. Een goed opgebouwde plot. En psycho logisch trefzeker uitgewerkte personages. Uw boek winkel heeft zeven titels in voorraad: Dood onder deskundigen, Geen prijs te hoog, Geen werk voor een vrouw, Kat in het nauw, Lijkwade voor een nachtegaal, Onschuldig bloed en Treurspel voor een moordenaar. De boeken kosten f 19,90 per stuk. EEN PAAR jaar geleden schreef de cardioloog A.J. Dunning een boek - 'Broeder Ezel' - over wat de genees kunde allemaal NIET kan. Geneeskunde noemde hij een „lapmiddel voor de on geneeslijke aandoening die leven heet." Als dan uitgerekend de scepticus Dunning een ge matigd enthousiast artikel schrijft over een nieuwe ma nier om een hartinfarct te behandelen, moet er wel iets aan de hand zijn. Hij rept over een 'aanwinst' en zelfs over een 'doorbraak', sleetse woorden die bij de geoefende lezer van medische hoera- verhalen alle sceptische ha ren overeind laat komen. Wat is er aan de hand? Het hart stuurt met elke harteklop zuurstof en voe ding naar alle organen van het lichaam. Om zelf te kun nen werken heeft het hart natuurlijk ook zuurstof en voeding nodig. Die worden aangelcuerd door speciale bloedvaten, de kransslagade ren, de brandstofleidingen van de hartmotor. Raken die gedeeltelijk verstopt, zoals bij Angina Pectoris, dan gaat de hartmotor bij inspanning sputteren. Bij een volledige verstopping stikt het deel hartspier achter de verstop ping bij gebrek aan zuurstof, en sterft binnen enkele uren af: Hartinfarct. Als alles goed gaat - en het gaat zoals bekend nogal eens niet goed - herstelt het li chaam de wonde plek met littekenweefsel. De medische behandeling komt er eigen lijk op neer dat men de pa tiënt zonder ongelukken door die herstelperiode pro beert te slepen. Dat kan met bewaking, medicijnen en het voorschrijven van leefregels. Geen wonder dat men al jaar en dag op zoek is naar een manier om actiever in te grijpen. Vooral chirurgische methoden hebben de laatste jaren veel belangstelling ge kregen. Een gedeeltelijke verstopping (Angina Pecto ris) kan men door het opbla zen van een balonnetje in de kransslagader wegdrukken om een volledige verstop ping (hartinfarct!) te voor komen. In de jaren zeventig kon je geen krant openslaan of je las over de bypass-ope- ratie, het maken van een omwegge tje rond de be dreigde plek. Maar het kan in principe veel eleganter. Je zou ook kunnen proberen om stofjes te vinden die proppen in de kransslagader kunnen oplos sen. Deze proppen bestaan voor een groot deel uit bloedstolsels, dus stolsel op lossende stoffen zouden het karwei kunnen klaren. Sinds 1979 is men op grote schaal gaan experimenteren met de stoffen urokinase en strepto kinase. Deze stoffen hebben twee nadelen. Als je ze in spuit hebben ze een tamelijk matig effect. Bovendien wandelen ze als olifanten door de uiterst breekbare porseleinkast van het stol lingsmechanisme. Ze lossen niet alleen de bloedprop in de kransslagaderen op, als ze dat al doen, maar verhinde ren overal in het lichaam dat het bloed kan stollen. Een voorspelbare bijwerking zijn dan ook ernstige bloedingen bij een aantal van de patiën ten. Dit kun je proberen te ondervangen door het spul via een in de bloedvaten ge schoven buisje (catheter) di rect op de verstopping te spuiten. Maar daar kleven ook nadelen aan. Een hartca- theterisatie is niet altijd on gevaarlijk. Bovendien krijg je dan een uitstel van nog eens een tot anderhalf uur in een situatie die geen uitstel kan velen. Want binnen en kele uren is het bedreigde hartweefsel onherstelbaar beschadigd. Weefsel-plasminogeen ac- tivator, ofwel t-PA, lijkt al die nadelen niet te hebben. Het spul werkt uitsluitend in aanwezigheid van een bloed prop, dus precies op de be dreigde plaats, zonder dat het stollingsmechanisme overal elders in het lichaam op tilt wordt gezet. Dat is voordeel een. Bovendien kan het gewoon met een spuitje worden toegediend. Een Tij drovende en voor de patiënt belastende hart-catheterisa- tie is dus niet nodig. Tijd winst en specifieke werking lijken de grote voordelen. Huisarts of ambulanceperso neel kan al ter plekke de pa tiënt met t-PA inspuiten. Maar helpt het ook? Uit recent onderzoek in Amerika en Europa blijkt t-PA inder daad de kransslagaderen te ontstoppen.Met streptoki nase lukte dat (met cathete- risatie en bijwerkingen) bij 55% van de patiënten; t-PA slaagde daar in 70% van de gevallen in. Op zich wil dat niets zeggen. Als een bloed prop pats boem - in één klap een kransslagader af sluit, dan ontstaat er toch een hartinfarct, ook als de prop nadien weer wordt op gelost. Gebeurt die afsluiting geleidelijk, zoals bij een steeds erger wordende An gina Pectoris, dan, om de voorzichtige woorden van Dunning aan te halen „wordt wellicht de kans op een totale afsluiting ver kleind." Een doorbraak? Misschien. Beloftevol? Dat zeker. Maar al staat het practisch vast dat het om een waardevole stof gaat, het is lang niet zeker of het spul ziekte of sterfte aan hartinfarct op de lange duur kan beïnvloeden. Wat onwaarschijn lijk lijkt, gebeurt toch af en toe. Zo blijkt iemands levensloop be paald te kunnen worden door één letter te veel in de voor naam. Denis of Denise - als je het opschrijft merk je pas aan het eind van het woord dat er iets verandert door de letter e erbij. Alleen bij roepen of rod delen hoor je meteen duidelijk het verschil in sekse, bij Denis of Denise. In Engeland is via een test aangetoond hoezeer die extra letter in de vrouwelijke versie meetelt bij de toekomst kansen voor meisjes. Aan twee groepen docenten van gemengde samenstelling werd deskundig advies ge vraagd over de vervolgoplei ding van een leerling. Uitvoe rige bijzonderheden werden voorgelegd: dit kind heeft tot nu toe die en die opleiding ge volgd, behaalde deze punten, heeft zulke ambities, komt uit dat milieu, wordt zo beoor deeld door school en thuis. Aan alle docenten werden deze zelfde bijzonderheden ver strekt. Alleen heette de leerling voor de ene groep Denis, ter wijl de andere groep zich boog over de vooruitzichten van een Denise. Dat maakt op een school anno 1985 geen verschil, denkt elk redelijk wezen, het gaat om mogelijkheden, prestaties, aan leg en inzet. Vergeet dat - voor goed Leerling Denis werd om z'n wiskundeknobbel en inte resse in natuurwetenschappen unaniem door de hele groep ge adviseerd in die richting verder te gaan. In de andere groep vonden de vrouwelijke docen ten precies datzelfde voor De nise. Zij zou in de B-kant van de vervolgopleidingen uitste kend op haar plaats zijn. Maar de mannen? Wat zeiden de mannen met de resultaten van Denises wis- en natuurkundige geaardheid onder de neus Zij adviserden haar allemaal iets praktisch te gaan doen - kap ster bij voorkeur. „Boeoeoeh". Jazeker, en een beetje harder asjeblieft: „Boe oeoe oeoe oeh" En laat nie mand aankomen met het smoesje, dat je alleen met wis- of scheikundegevoel chemische troep in iemands haar kunt smeren, want dat geldt voor he renkappers dan even hard. De Vlaamse schoolradio hield dit voorbeeld van sekse discriminatie voor aan eindexa men klassen, meisjes werden zo gewaarschuwd. In hetzelfde programma werd verteld, dat een vrouw als eerste de compu ter uitvond Dat was Augusta Ada Byron, dochter van Byron. Toekomstige uitvind sters moeten liefst een beroet de vader hebben, want als p> Byron niet een bekend Engel; dichter was geweest, hadden w. vast nooit geweten van doch ie, Ada's mechanische brein. Op dezelfde dag van Denis/ Denise maakten de grote Vlaamse vrouwenorganisaties bekend te zullen gaan samen, werken op het gebied var; emancipatie. Het gaat om katholieke plattelands -, arbei. ders- en middenstandsvrouwee samen goed voor een half mi], joen. „We horen niet tot dt stoottroepen", zei de mevrou» die commentaar gaf, „onze or ganisaties komen langzaam gang, maar nu zoeken we aan sluiting bij elkaar om de rege ring te benaderen. We zullen bij de minister van cultuur er van onderwijs krachtig op aan dringen veel meer aandacht tt schenken aan de belangen er ontwikkeling van vrouwen. Dai is dringend nodig." Hoe blikverruimend kan reisje naar het buitenland toch zijn. Dit alles ving ik op in dt auto op weg naar een interieur- beurs in Gent Ook daar tus sen bankstellen en glanzende gordijnstoffen ging m'n femi nistische opvoeding door. stond een stoel in de vorm van een vrouwelijf in hurkzit - op lage 200 exemplaren, als eehl kunstwerk gesigneerd, prijs rond de 5500 gulden. Een réi- stoel om op te zitten vond ik, maar ik was bevooroordeeld. Toen een jonge man een beetje gegêneerd-lachend op de hard plastic vrouwenschoot neer streek, keek een grote groep omstanders hem vragend aaa. Hoe het zat. „Hér d", zei hij, e» terwijl hij opstond om kunststuk nog eens van alle kanten te bekijken: „Zo' n stoel is egenlijk helemaal niet leuk. Hopelijk wordt die man minis ter in de nieuwe Belgische rege ring. -r.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiitmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Van een onzer verslaggevers AMSTERDAM/NIJMEGEN - „Er zijn leraren die bij ver schillende uitgeverijen boeken ter beoordeling aanvragen en met fotokopieën daaruit ge woon hun eigen lesmateriaal samenstellen. Ze zien dat am per als een overtreding. Ko piëren is in het onderwijs de gewoonste zaak van de wereld geworden". De educatieve uitgeverijen in ons land zijn het beu. Ze hebben de oorlog verklaard aan de fotokopie, een oneer lijke maar nauwelijks grijp bare concurrent die in korte tijd een geweldige opgang heeft gemaakt. De ongebrei delde reproduktie van hun boeken scheelt hen tientallen miljoenen guldens per jaar. Het beeld van de arme stu dent die een voor hem te duur studieboek onder de camera legt is achterhaald, zegt mevr. A. Bosscha, secretaresse van de branche-groep Educatieve uitgaven van de boekuitge- versbond in Amsterdam. Scholen en universiteiten heb ben hem dat werk uit handen genomen, en vermenigvuldi gen met de meest moderne ap paratuur net zoveel als ze no dig hebben. Auteur en uitgever blijven met lege handen staan, maar het onderwijs benadeelt ook zichzelf. Aan alle kanten, meent mevr. Bosscha. In de eerste plaats zijn de kosten per pagina doorgaans niet minder dan die van een boek, al vallen ze minder op omdat ze worden weggemoffeld onder het (ge subsidieerde!) hoofdstuk 'ad ministratie'. Verder blijft er van de didactisch functionele vormgeving weinig over, en tenslotte worden de uitgeve rijen beroofd van de mogelijk heid om belangwekkend werk in kleine oplage uit te brengen. „In sommige boeken nemen wij de mededeling op dat ze helemaal gekopiëerd mogen worden, zonder toestemming van de uitgever", zegt ad junct-directeur F.R. Schreu- der van Wolters-Noordhof in Groningen. „Een aardigheidje, om het onderwijs erop attent te maken dat het normaal dus niet mag. Want er wordt wer kelijk onnoemelijk veel ge pikt". De branche is erdoor uitge hold, zegt Schreuder. Ze is overvallen door de technologie die kopiëerapparatuur binnen ieders bereik heeft gebracht De wetgeving huppelt daar ver achteraan. De Auteurswet van 1972 heeft wel het een en ander geregeld, maar de stich ting Reprorecht waarin auteurs en uitgevers hun be langen bundelden kan pas vol gend jaar echt aan de slag. 'Reprorecht' gaat vergoe dingen eisen voor het reprodu ceren van boeken, zoals BUMA dat doet voor muziek. Het zal een hele klus worden om uit te vinden welk deel van de productie van een kopieer apparaat daarvoor in aanmer king komt. „Dat wordt gewoon onderhandelen", aldus de Gro ninger uitgever. De rijksoverheid kon er niet onderuit om als eerste te offe ren aan de stichting, die haar buit doorspeelt aan de recht hebbenden. Een regeling met de universiteiten, 'grootver bruikers' van onderwijskun dige en wetenschappelijke ko pieën, is vrijwel rond. Het voortgezet onderwijs komt daarna ook aan de beurt. De uitgevers gaan de onder wijsinstellingen zelf ook bena deren. Omdat het tegelijker tijd hun klanten zijn, zullen zt dat omzichtig doen. „We pro beren de mentaliteit te veran deren", geeft mevr. Bosscha aan, „duidelijk te maken dat ja niet zomaar kunt overnemen wat er gedrukt wordt. Er zijn beslist schooldirecties die niet eens weten wat zich onder hun verantwoordelijkheid af speelt". De branche wil ook wel eens praten over de boekenfondsen zoals tal van scholen die ken nen. „Als een nieuw boek vijl jaar meegaat, incasseert school aan vergoedingen veel meer dan de makers. Dat klopt natuurlijk ook niet. Zo vinden we ook dat de formele tweede hands boekhandel uitgevers en auteurs tegemoet moet ko men". Schreuder staat daar vier kant achter, want de inkom sten via Reprorecht zullen volgens hem de schade die de kopie-manie aan educatieve uitgeverijen toebrengt geens zins compenseren. Niet voor niets klaagde hij -mede na mens collega's als Samsom e» Van Loghum Slaterus - bij politie een stadgenoot aan die van het copïeren een handel had gemaakt. Van een onzer i HONTENISSE -Ben ;oe dat wethouder J. tieeft gehandeld door hfl en dat nachtclub eiger e polder twee huizer ïeeft gekocht. Maar het college is niet voor de eventuele schade kunnen lijden, op zich te ne^ Dit is het antwoord van het college op het dreigement van Peeters een kort geding tegen de gemeente aan te spannen als Bruggeman zijn uitlatin gen niet publiekelijk terug neemt. Het ultimatum liep deze week af. In de brief zegt het college ook er nu van over tuigd te zijn dat Peeters de twee huisjes in Terhole en Kuitaart louter voor privé doeleinden heeft gekocht. Te vens toont het college zich be reidwillig de tekst van de brief aan de pers kenbaar te maken. Voor Peeters is hiermee echter de kous nog niet af. Hij zit nog steeds met de boete clausules van de voorlopige koopcontracten. Gaat de koop niet door dan kost hem dat 35.000 gulden. De RABO bank, waarmee Peeters al een over eenkomst had over een hypo theek, trok op het allerlaatste moment terug. Dit is volgens de nachtclubeigenaar gebeurd door toedoen van Bruggeman in zijn hoedanigheid van be stuurslid van de bank. Van de overeenkomst heeft Peeters schriftelijke bewijzen. De RABO bank echter ontkent in alle toonaarden de man ooit gesproken te hebben. Wethou der Bruggeman wilde noch ontkennen noch bevestigen dat hij inderdaad bestuurslid kortste eind „Wat we precies gaan doen weet ik nog niet maar ik ac cepteer niet dat de gemeente de aansprakelijkheid niet op zich neemt. Als ik met een strop kom te zitten zal toch de gene die hem veroorzaakt heeft er voor moeten opdraai en", aldus Peeters. Zijn advocaat heeft inmid dels uitgedokterd dat de ge meente die aansprakelijkheid helemaal niet kan afwijzen. „De heer Bruggeman heeft AXEL - Zaterdagnacht om streeks 1 uur werd ingebroken bij de firma C. aan de Kerk- dreef te Axel. Met een zware hamer werd een ruit van de toegangsdeur kapot geslagen. De daders namen uit de win kel zeven videorecorders mee, waarde 8000 gulden, die ze snel in een gereedstaande auto laadden om vervolgens ijlings het hazepad te kiezen. Het is reeds voor de derde keer in dit jaar dat bij deze firma in Axel is ingebroken. De rijkspolitie te Axel verzoe- ket eventuele getuigen zich met haar in verbinding te stel len telefoon 01155-1444. Van onze correspondent VLISSINGEN - De 26-jarige yiissinger L.R. is bij een ruzie 'n een bar aan het Betje Wolffpiein ernstig aan het boofd gewond. Hij werd over gebracht naar het ziekenhuis in Vlissingen. R. kreeg op een gegeven mo ment een biljartbal tegen het boofd aangegooid. Daarbij liep de man een kaakbeenfractuur 6n letsel aan een oog op. De nader van dit incident dat zich zondagmorgen omstreeks 02.30 uur voordeed, is bij de ge meentepolitie bekend, maar hangende het onderzoek wilde ■hen diens initialen niet prijs geven.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1985 | | pagina 4