Over de
VIERSPANRIJDERS EN TANDEMS ZORGEN VOOR SPEKTAKEL
fiS^'
Middenoorontsteking
voorg
voor
m
MAANDAG 7 OKTOBER 1985
DKBWM
EXTRA OP MAANDAG1
T48
BREDA - Aan het
eind van een ver
moeiend dagje wor
den er toch nog enkele
sprintjes getrokken.
Dagje uit
Ton Maat
Televisie
Philip
Borrel
Erecomité
Winkelen
Huis opeten
Politiek of niet?
fesS»-1
PAPIER
VOOR UW PEN
Verwarring
MEDISCHE
RUBRIEK
PAGINA ZEELAND 1
JUMELAGE-FEEST
Philippinse
mosselen
verbroederen
SLUIZENAAR VE.
Een dagje uit op landgoed
'De Prinsenhoeve
Door Romain van Damme
Nodig om de rijvaar
digheid van Tjeerd Vel-
stra, koning van de vier-
spanrijderij, te kunnen
bewonderen. De kenners
smullen, slingeren bij
hindernis vier enkele
krachttermen de ruimte
in als een patrouillewa
gen van de politie maar
net genoeg vermogen
heeft om het aanstor
mend geweld voor te blij
ven, en reppen zich ver
volgens naar een andere
hindernis.
Op het landgoed 'De Prin
senhoeve', gelegen aan de bos
rijke rand van Breda is het
uitermate druk. Voor de derde
keer houdt de Stichting Vier-
spanwedstrijden West-Bra
bant een samengestelde men
wedstrijd voor vierspannen
paarden, pony's en tandems.
Dit jaar voor het eerst inter
nationaal getint.
Een gigantische klus. „We
zijn een jaar bezig geweest",
zegt een trotse voorzitter Aad
Bezemer, „we hebben twee
jaar nationaal gedraaid, nu
dus internationaal. Aanvan
kelijk werd dat in het hippi
sche wereldje wat sceptisch
bekeken, maar zie, het is ons
gelukt". Derhalve veel tevre
den gezichten op het landgoed
waar Pelleboer absoluut geen
kwaad kon doen. In tegenstel
ling tot vorig jaar een heerlijk
najaarszonnetje, een lekker
tempera tuurtje en daarom
overvolle terrasjes op het ge
zellige hoofdterrein.
De tandem van de Nederlander Hoek in actie tijdens de wedstrijden in Breda.
- FOTO DE STEM /J0HAN VAN GURP
Wanft een dagje vierspan-
wedstrijden kijken, is een
dagje uit. Ruimte genoeg om
de benen eens te strekken. Een
van de spectaculairste onder
delen is namelijk de mara
thon. Ongeveer 26 kilometer
lang en aan het eind voorzien
van zeven pittige hindernis
sen. Daar is het volk dus te
vinden. Vooral bij de water-
hindernis waar wel eens wat
wil gebeuren. „Maar", zegt Ja
cob Melisse, samen met Tanje
Braspenning het perscentrum
bemannend, „ik geloof niet dat
het alleen om de sensatie gaat.
Hopen dat er een wagen om
kiepert. Misschien is dat tien
procent van de motivatie om
te gaan kijken. Ik weet zeker
dat het vooral gaat om de rij
kunst. De techniek van het rij
den. Man, het is toch ook
prachtig om te zien. Met vier
paarden en een wagen door
hindernissen die een auto ab-
solut niet kan nemen. Schitte
rend om te zien".
Voorzitter Aad Bezemer
heeft dan al uit de doeken ge
daan hoe deze sport ontstaan
is. „Eerst een zijweggetje",
leidt hij de les in, „de military
is ontstaan uit de koeriers
diensten van vroeger. Die
moesten langs onherbergzame
gebieden boodschappen over
brengen. Aanvankelijk was de
military een sport voor de mi
litairen. Later is dat uitge
groeid tot een zeer populaire
tak van de paardesport. Nou,
vroeger werd vrijwel alles
vervoerd met paard en wagen.
Langs smalle paadjes, nauwe
lijks te nemen natuurlijke
hindernissen. Dat is in deze
wedstrijd vorm terug te vin
den. Een paar decennia terug
is men begonnen met deze
sport. Eikaars krachten en rij
kunst meten. Dat is over de
gehele wereld verspreid. Het
mekka van deze sport is Hon
garije. En ook in Polen wordt
goed gereden. Wel wat logisch.
In deze landen wordt nog veel
met paard en wagen gewerkt.
Bovendien krijgen de rijders
daar overheidssteun".
Een vierspanwedstrijd be
staat uit vier onderdelen. Pre
sentatie, dressuur, marathon
en vaardigheidsproef. Het
voert te ver om het gehele
reglement te behandelen,
maar neemt u rustig aan dat
de deelnemers niet zomaar een
eindje wegrijden. Dat kan ook
niet omdat iedere deelnemer
naast zich een bokrechter
weet. Die man mag dus mee
rijden. Voor de man of vrouw
in kwestie wel prettig, iets
meer dan 26 kilometer achter
het vierspan aanrennen, is nou
eenmaal niet vol te houden.
Die bokrechter moet heel veel
in de gaten houden. En abso
luut niet reageren op pogingen
tot omkoperij. Dat schijnt wel
eens te gebeuren. „Maar", zegt
bokrechter Aberson, „dat valt
allemaal mee. Al moetje bij de
ervaren rijders opletten. Die
hebben enkele foefjes achter
de hand. Vroeger moesten de
wagens bijvoorbeeld een be
paald gewicht hebben. Als dat
gewicht niet gehaald werd,
werd er lood in de wagen ge
stopt. Onderweg moest je dan
wel opletten dat het lood niet
weggegooid werd".
Op de vierspancombinaties
zijn nog twee andere personen
te vinden, de grooms. Afgeleid
van het Engelse groom, bor
stelen. De verzorgers dus, de
helpers. Zeer belangrijke
mensen in de marathon. Zij
helpen de koetsier bij het zoe
ken naar het juiste parkoers,
repareren onder het rijden ka
potte onderdelen en fungeren
bij het nemen van een hinder
nis als een bakkenist bij een
zijspan. Die grooms kunnen
vaak heel leuke verhalen ver
tellen. Zoals Henk Dielemans,
groom van de Westbrabantse
vierspanrijder Ton Maat. „Het
gebeurde in Aken. Daar reden
we met een paard dat nog geen
wedstrijd gereden had. We
wisten dus niet wat hij bij wa
ter zou doen. Nou was er een
doorgang. Een beek". „En",
vult Ton Maat lachend aan,
„daar stond veel publiek. Ik
zeg tegen mijn grooms. Eraf
en leiden. De beek in. Maar je
ziet, Henk heeft maar korte
beentjes. En die beek was diep.
Nou, het publiek bleef lachen.
Daar is destijds heel wat over
geschreven".
Ton Maat, woonachtig in
Ulvenhout en een van de
gangmakers voor deze jaar
lijkse wedstrijd, heeft er net
de marathon opzitten. Zijn
specialiteit. Een fanatiek vier
spanrijder die af en toe wel
eens jaloerse blikken werpt op
de wat rijkere deelnemers.
Want vierspanrijden is niet
goedkoop. Voorzitter Bezemer
heeft dat al laten weten. „Een
vierspanner heeft zes paarden
nodig. Een tandem vier paar
den". Pardon. Je zou toch zeg
gen, een vierspan wordt gere
den met vier paarden, een tan
dem (niet naast elkaar, maar
achter elkaar) met twee paar
den. „Natuurlijk, maar je hebt
reservepaarden nodig. En ver
schillende wagens, tuig, en de
reizen. Tegenwoordig worden
goede rijders gesponsord. De
een zorgt voor vervoer, de an
der voor het tuig enzovoorts".
Het is trouwens toch opval
lend dat er op het "hoofdterrein
heel wat stands van sponsors
te vinden zijn. Daihatsu stelt
terreinwagens beschikbaar,
Dunhill probeert het volk er
van te overtuigen dat een si
garetje echt geen kwaad kan
en de andere sponsors zorgen
voor een natje en droogje.
„Kijk", zegt voorzitter Beze
mer, „zonder sponsors kunnen
we niet draaien. We hebben
een budget van 150.000 gulden.
Voor de sponsors is dit aan
trekkelijk. In een ontspannen
sfeer kunnen ze zakenrelaties
uitnodigen".
Ton Maat kan zich in die
woorden helemaal vinden. Als
employee van de PTT is hij
genoodzaakt links en rechts
wat sponsors aan zich te bin
den. „Het zou nog beter gaan",
weet hij zeker, „als de televisie
belangstelling toonde. Aan
trekkelijk voor de sponsors.
Vorig jaar zou de Tros opna
men komen maken. Niemand
gezien. Dit jaar heeft Veronica
er wel wat aan gedaan. Prima.
Overigens, het is echt niet zo
dat de rijkste ook altijd wint.
Je moet ook kunnen rijden".
De Pool Konieczny neemt de waterhindernis. FOTO DE
STEM/JOHAN VAN GURP.
Prins Philip dient als ijzer-
sterk voorbeeld. „Toch niet zo
arm", meent Ton Maat, „en
met Elizabeth naast hem ver
zekerd van een goede sponsor.
Maar Philip heeft nog nooit
een wedstrijd gewonnen".
Tjeerd Velstra wel. De ex-
wereldkampioen is de grote
man in het vierspanwereldje.
„Een vakman", verzekert Ton Spektakel
Maat zijn gehoor, „nee, het is
voor mij niet frustrerend dat
hij vrijwel altijd wint. Hij
heeft er voor gezorgd dat deze
sport in de belangstelling ge
komen is. Een prima rijder.
Maar ja, hij heeft veel facili
teiten als directeur van het
Nederlands Hippisch Centrum
in Deurne. Een overheidsbe
drijf. Hij is een vriend van
me".
Tijd om weer eens aan te
kloppen bij perschef Jacob.
Nieuwsgierig naar het aantal
toeschouwers. „Ongeveer
10.000", klinkt het achteloos,
„ik had er meer verwacht
Man, voor 17.50 gulden een
hele' dag uit. Waar kun je dat.
Lekker wandelen in de na
tuur. In een bos dat zijn
herfsttooi aanneemt. Lekker
weer, en dan ook nog topsport.
Waar zie je dat?" Het moge
duidelijk zijn. Jacob is voor
zijn taak berekend. Desalniet
temin: „Ik ben al vaak bij
wedstrijden in Brabant ge
weest. En weet je wat het is.
De Brabander gaat op zater
dag niet van huis. De zaterdag
is heiliger dan de zondag. Man,
hier hadden toch 15.000 men
sen moeten lopen. Minimaal".
Het parkoers op. Uiteraard
richting waterhindernis waar
de sensatiezoekers nauwelijks
aan hun trekken komen.
Slechts een tandem, voor het
eerst in Nederland verreden,
gaat in de fout. Het is inder
daad een schittrerend gezicht,
voor alle duidelijkheid, niet de
foute combinatie. De concen
tratie bij de bemanning, de be
hendigheid waarmee de paar
den door nauwe doorgangen
geloodst worden. En dat alles
met een zo groot mogelijke
snelheid. Opluchting als het
gelukt is. En op het eind van
de wedstrijd de spanning. De
strijd tussen IJsbrand Cha-
dron en Tjeerd Velstra. Twee
Het slot van een fraaie wed
strijd die slechts een incident
kent. Een vervelend incident.
Enkele jongens meenden di
verse pijlen die het parkoers
markeerden, te moeten ver
wijderen. Met als gevolg dat
diverse rijders het spoor finaal
bijster raken. De Westduitser
Freund geeft zelfs de pijp aan
maarten, verdwaald in het
Mastbos. Werk aan de winkel
voor de jury die echter alleen
maar kon constateren dat in
het reglement staat dat iedere
deelnemer het parkoers moet
kennen en de pijlen slechts een
hulpmiddel zijn. Freund kan
er uiteindelijk vrede mee heb
ben.
De marathon zit erop. De
genodigden reppen zich naar
het borreluurtje. Vrolijk kou
tend, elkaar (terecht) fêterend
met het succes, terwijl de toe
schouwers naar een veld gaan
om daar een demonstratie
wedstrijd polo te volgen.
totaal verschillende rijders.
Chardon, de jongeling met lef.
Velstra de routinier die alles
berekent. Vrijwel feilloos zijn
vier paarden in de hand houdt.
Het publiek voelt de spanning
uitstekend aan. Snelt van de
ene naar de andere hindernis,
klapt de handen stuk en moe
digt aan. Velstra haalt het op
het nippertje.
Op weg naar huis, nog eens
doorbladerend in het pro
grammaboekje valt het op dat
het ere-comité van de stich
ting nogal wat illustere namen
telt.
Dries van Agt uiteraard,
Gerrit Brox staatssecretaris
van Volkshuisvesting en zijn
collega Van Eekelen van Bui
tenlandse Zaken om er maar
een paar te noemen. Maar al
les wordt duidelijk als verteld
wordt dat Annie Brokx, de
vrouw van de staatssecretaris,
de portefeuille sponsoring en
publiciteit in handen heeft. Zo
te zien aan de enorme res
ponse geen slechte keus.
E nieuwe Egypti-
^Psche eigenaars van
E het beroemde
renhuis Harrods doen alle
moeite om de ooit ko-
E ninklijke winkel nog
aantrekkelijker,
prachtiger en
E winstgevender te
E maken. Maar
vooral oudere pro-
minente Britten vin-
E den deze gang van
E ken niet zo leuk. Dertig
jaar geleden was "hun" Har-
rods nog een warenhuis van
conservatieve Britse standing,
E waarin de hoge en kleine adel
E zich thuisvoelde naast andere
welgestelde heden. Iedere verko-
per boog voor deze lords en la-
dy's als een knipmes. Bij Har-
E rods waren toen hoofdzakelijk
mannen en vrouwen van mid-
delbare leeftijd in dienst, die
praktisch al hun vaste klanten
E herkenden. Edellieden en ande-
re rijkaards hadden er een lo-
pende rekening; zij waren haast
E allemaal vreselijk slechte beta-
E Iers. En omdat Harrods destijds
was gesticht door een kruide-
niertje met die familienaam
E (maar dan zonder de s), had het
ook een enorme afdeling kruide-
naarswaren. In de goede, oude
tijd werd je daar geholpen door
E pezige grijze mannetjes, die de
mouwen van hun donkere col-
bertjas schoon hielden door
middel van overtrekjes in zwart
E laken. Deze reikten tot onder
E hun ellebogen en werden met
elastiek op de plaats gehouden.
E In die enorme kruideniershal
was het zalig winkelen. Het rook
er lekker naar vers gebrande
koffie en zelfs wanneer je alleen
E maar een potje jam wilde kopen,
dan werd je nog met grote hoffe-
lijkheid en de nodige eerbied ge-
E holpen.
Vandaag de dag is dat in Har-
rods voltooid verleden tijd. De
E kruideniershal werd trouwens
jaren geleden al volledig gereor-
ganiseerd. De oude mannetjes
E en wijfjes zijn verdwenen; zij
E werden vervangen door een mo-
dem self-servicesysteem. Met-
een was alle charme er af.
E Net voor de tijd van de Egyp-
tische overname, verhuisde de
roemrijke afdeling kruideniers-
E waren naar de kelder. De keuze
van levensmiddelen is er niet
kleiner om geworden, maar dag-
E licht krijg je daar niet. Edellie-
den zie je er trouwens evenmin.
Want welke persoon van adellij-
ke afkomst zou diep onder de
grond een karretje vol kruide-
E nierswarén willen voortduwen
E en wanneer hij zijn boodschap-
penlijstje heeft afgewerkt aan de
E kassa in de rij gaan staan om te
E kunnen betalem? Dat is een mo-
derne evolutie die de lords en de
lady's niet ligt. En daarom ook
E is Harrods zulke klanten kwijt.
Voor levensmiddelen gaan zij
nog alleen naar Fortnum Ma-
son, kruidenier van de Britse ko-
E ningin, op Piccadilly. Dit waren-
huis is veel kleiner dan Harrods,
maar lieve mensen, wat een stijl!
E Zelfs de vorst van Noorwegen
doet daar ieder jaar zijn kerstin-
kopen. Beneden, in de afdeling
E kruidenierswaren, worden de
klanten bediend door nette he-
ren in deftige zwarte süpjassen
en gestreepte grijze pantalons.
E Zij zijn zo minzaam en beleefd,
dat gewone stervelingen zoals u
en ik zich al de koning te rijk
E voelen wanneer ze zich in Fort-
E num's maar een potje mosterd
E (een van 26 verschillende soor-
E ten) hebben aangeschaft.
John Fortnum was livrei-
knecht op Buckingham Palace
E toen hij op 8 september 1707
E met zijn vriend, kruidenier
Hugh Mason, een kleine zaak
opende op Londens Piccadilly.
S Fortnums goede connecties bij
E de adelstand en het personeel
van het koninklijke paleis
den al gauw tot gevolg, dat
kruidenierswinkeltje een g(
mijn werd. De ex-lakei en
vriend de winkelier werkten,
het apezuur. Hun zaak gr«
en bloeide. Vandaag de dag
zij een bijzonder fraai pand,
voorgevel ervan is versierd
een vrolijk bellende klok. D;
uit komen op het uur te|
twee poppen tevoorschijn,
Fortnum en Mason verbeelj
Maar er zitten al een hele
geen afstammelingen van
heren meer in de raad van
stuur. Fortnum's is sinds n
30 jaar eigendom van de Cj
dese miljonair-koekjesbaB
Garfield Weston, die in
Brittanni ook een serie bakke
en, lunchrooms en Fine Fare-
permarkten op zijn naam
staan.
"Iedereen kan eigenaar
van een winkel, maar er is®
één kruidenier van de kon
gin," zei Weston toen hij F(
num Mason kocjt. Vani
de dag wordt het Weston-ii
rium bestuurd door zijn 58-j;
ge zoon, die dezelfde voorat
draagt en daarom achter
rug door iedereen "Young
ry" (de Jonge Garfield) w
genoemd. Hoewel meer dar.
procent van de jaarlijkse 9
joen pond opbrengst van dil
faamde warenhuis afkomstii
van andere afdelingen, verspt
over drie etages, beschot
Weston deze allemaal als oni
geschikt aan Fortnum's F«
Hall, de gelijkvloerse afdtl
kruidenierswaren. Drie
leden werd die trouwens voa
miljoen pond kompleet s
nieuwd.
In Engeland genieten voo
de voedsel- en kerstpakket
van Fortnum's een gevestig
faam. Brigitte Hardy, die
pakkettenafdeling bestuurt ei
het zomerseizoen gemidi
duizend propvolle picknickm
den (er zitten zelfs flessen chai
pagne in) levert aan welgestel
liefhebbers van grote wedreni
voor paarden, zoals deze
Ascoten roeiwedstrijden. ze
die van Henley, telt ook
popsterren en andere beroem,
heden onder haar vaste klamei
Soms veroorzaakt het feit, d
de stijfdeftige verkopers tl
Fortnum's beroemde Food Hi
in jacquet rondlopen wel
blemen. Want de "high sociel
van Londen trouwt meestal
"morning dress". Dit wil a
gen, dat alle mannelijke ga
digden dan ook een flapperen
pandjesjas en een grijze
streepte pantalon aantrekb
Wanneer aldus uitgedoste ht
voor de bruiloft nog even
Fortnum's binnenlopen om
bloemetje of zoiets te kop
stichten zij daar vaak emsa,
verwarring. Kortgeleden wa
een oude lord, die in dergelij
omstandigheden verkeerl
door een niets vermoeden:
klant om een potje aardbeic
jam gevraagd.
"Het spijt mij geweldig,
lord," aldus bood de echte
koper hem zijn excuses
"maar u ziet er veel te
geerd uit!"
7IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!
IN De Stem van 17-9-'85 las
ik, dat staatssecretaris G.
Brokx geen garantie kon ge
ven tegen 'het opeten eigen
huis' aan C. Mentzel van de
belangenvereniging Behoud
Eigen Huis. Geen garantie,
alsof je praat over het kopen
van een fiets. Bij alle partij
en waar dit onderwerp
wordt aangekaart, krijg je
te horen: wij hebben toch
gezorgd dat er een bedrag
van 75.000,- vrij is gelaten.
Dat voor het overige gedeel
te voor de tweede keer een
hypotheek moet worden af
gesloten, daar denkt men
niet aan, en dat vele mensen
hier geestelijk aan ten onder
gaan, telt schijnbaar niet
mee. Het is niet te verteren
beste heren in Den Haag.
Stenen zijn en blijven hard,
dat ondervinden vele men
sen die hun huis moeten
opeten. De regering propa-
gandeert eigen woningbezit.
Neem het bezit van deze
mensen dan later niet af. Ik
hoop dat Crist Mentzel met
zijn belangenorganisatie
blijft knokken voor het be
houd eigen huis.
Bergen op Zoom
P.A. Nefs
KERK en politiek is al sinds
mensenheugenis een dilem
ma. Wat moet de gewone
man nu denken van het vol
gende? Van oudsher is de
KVP (lees thans CDA) de
partij waarin het katholieke
en christelijke volksdeel ge
worteld is. Bisschop Ernst is
een van de leiders van dit
katholieke volksdeel. En nu
komt het onbegrijpelijke. De
maat van bisschop Ernst in
het IKV", kruisraketten-
Mient-Jan, hartstochtelijk
voorvechter van het volks
petitionnement, is bezig
waar mogelijk het CDA af te
breken. Bij de laatste ver
kiezingen gaf deze figuur
een stemadvies om op de
PvdA te stemmen. En bij de
verkiezingen van volgend
jaar zal hij dit ongetwijfeld
weer doen. En wat doet onze
eigen bisschop? Hij staat sa
men met kruisraketten-
Mient-Jan met verve het
volkspetitionnement te ver
kopen. Waar zijn we nu
eigenlijk mee bezig? Een
warm pleidooi voor het
volkspetitionnement in het
parochieblad van de St.
Franciscusparochie in Bre-
da-Noord wordt door de re
dactie niet als politiek ge
kwalificeerd. Wèl een tegen-
woord om de mensen te
waarschuwen tegen die
volksverlakkerij, want dat
wordt om zijn politieke
strekking niet geplaatst.
Zijn we nu met het volkspe
titionnement met politiek
bezig of niet? Het zal wel
aan mij liggen, dat ik het
niet meer begrijp.
Breda
P. Hessels
WAT in de laatste 25 jaar
door de Babylonische
spraakverwarring, die Vati-
canum II en ook het lande
lijk pastoraal concilie van
Noordwij kerhout hebben
veroorzaakt, is afgebroken
en scheef gegroeid in onze
Nederlandse kerkprovincie,
valt helaas in één generatie
niet te herstellen. Het lijkt
wel of de duivel de formule
ringen heeft gedicteerd,
waardoor deze op allerlei
manieren konden worden
uitgelegd. Ten onrechte is er
aan de leek een veel te grote
taak toegedacht waardoor
hier en daar zelfs wordt
aangenomen dat er geen
priesters meer nodig zijn,
omdat ook de leken een
'priesterlijke' taak hebben.
Zo doorkruisen vele menin
gen en standpunten elkaar,
juist op de cruciale punten
en zal er bij miskenning van
het gezag van paus en bis
schoppen een steeds grotere
verwarring ontstaan, waar
door vele goedgelovigen
reeds de dupe van zijn ge
worden. Vandaar: 'Waakt
en bidt opdat wij niet in ver
warring worden gebracht!'.
Oosterhout
H. Hoegen
JE ZOU zeggen dat dokters
het meeste weten van ziek
ten die het vaakst voorko
men. Dat is niet het geval.
Voorbeelden genoeg en een
van de mooiste voorbeelden
is de behandeling van mid
denoorontsteking. Heel veel
kinderen, de meerderheid
zelfs, krijgt ooit in zijn prille
leven last van een acute
middenoorontsteking. Maar
de dokters van Nederland
zijn het er pas enkele jaren
over eens hoe je die infectie
het best kunt behandelen.
Internationaal woedt de dis
cussie nog steeds door. En
gelse dokters bijvoorbeeld
zijn het lang niet met hun
Nederlandse collega's eens.
Een acute middenooront-
steking wordt meestal voor
afgegaan door een ontste
king van de neus-keelholte,
de bovenste luchtwegen dus.
Daarom komt het bijna uit
sluitend bij kinderen voor
(want die zijn bijna vaker
wel dan niet verkouden);
vooral in de winter (want
dan komt verkoudheid het
meeste voor). Vanuit de
neus-keelholte loopt een
buisje naar het oor, de be
roemde buis van Eustachius,
dat voor de ontluchting van
het middenoor zorgt (daar
om laat een heftige niesbui
soms de oren klikken van
wege een plotselinge over
druk in het middenoor).
Goed. Raakt die buis wat
verstopt dan wordt het oor
niet langer ontlucht. Boven
dien kunnen bacteriën en
virussen sluip door, kruip
door via die buis het oor
inklimmen, dit alles met een
acute middenoorontsteking
tot gevolg.
De ontsteking begint plot
seling op te spelen. De koorts
kan wel tot 41 graden oplo
pen en in het oor vlijmt met
elke harteklop een stekende
pijn. Terwijl het patiëntje
zich hondsberoerd voelt,
hoopt ontstekingsrommel
zich in het binnenoor op,
waardoor het trommelvlies
vaak naar buiten gaat bol
len. Het trommelvlies 'bom
beert' dan, zo heet dat in
doktersjargon, en dat is door
een orentoeter duidelijk te
zien. Meestal, bijna altijd
zelfs, gaat de ellende binnen
hooguit vier dagen vanzelf
over. Vaak barst het trom
melvlies vanzelf, de etter
vloeit naar buiten (het oor
'loopt' dan), waarna koorts
en pijn ras wegebben. Na
dagen tot een week of twee
sluit ook het kapotte trom
melvlies spontaan. Einde
malheur.
"Ija, waarom dan nog be
handelen, als het toch van
zelf overgaat? In een enkel
geval kan acute middenoor
ontsteking verkeerd uitpak-
ken, dat is de reden. De
meest ernstige complicatie is
als bacteriën zich via de ge
heime sluipwegen en spe
lonken van de schedelbasis
een weg banen naar de her
senen. Iets minder ernstig,
maar toch ernstig, is de ont
steking van het rotsbeen (te
voelen als die bult achter de
oorschelp). Gelukkig komen
deze ernstige complicaties
stukken minder voor dan
vroeger. Tegenwoordig is de
belangrijkste complicatie
blijvend gehoorverlies. Ook
niet mis. Kinderen zijn vol
op bezig hun taalvaardig
heid te ontwikkelen. Een de
fect gehoor kan hun intel
lectuele ontwikkeling rem
men.
Tot laten we zeggen 1982
behandelde iedere huisarts
zo'n ontsteking eigenwijs op
eigen wijze. Het arsenaal:
Aspirientjes tegen pijn en
koorts, neusdruppels om de
verstopte buis van Eusta
chius weer open te krijgen,
antibiotica (zoals penicilli
ne) om de bacteriën er onder
te krijgen, het doorprikken
van het trommelvlies zodat
de opgehoopte ontstekings
rommel kan afvloeien.
Vooral dat doorprikken van
het trommelvlies was en is
in Nederland erg in zwang,
meer dan in de omringende
landen, omdat daarmee de
pijn acuut stopt. Welnu. De
ene dokter deed zus, de an
der zo, maar niemand wist
wat nu de beste behandeling
was.
KNO-arts Van Buchem,'
huisarts Dunk en statisticus
Van 't Hof zochten dat eens
uit. 171 Kinderen met acute
middenoorontsteking uit 10
Tilburgse huisartsenprak
tijken werden op verschil
lende wijze behandeld. Bij
een groep werd alleen de
oortjes doorgeprikt, een
tweede groep kreeg alleen
antibiotica, een derde groep
kreeg beide, en een vierde
groep kreeg net als de rest
wel neusdruppels en pijn
stillers, maar werd verder
met rust gelaten. Wat bleek?
Het maakte allemaal niets
■uit. Het overgrote deel van
de kinderen herstelde bin
nen drie dagen, hoe ze ver
der ook behandeld werden.
Het enige voordeel van
oortjes doorprikken was dat
de pijn enkele uren eerder
ophield. Ook de kans op blij
vende doofheid was voor al
le groepen gelijk en boven
dien klein. Het trio schreef
er een klassiek artikel over
in het Nederlandse Tijd
schrift voor Geneeskunde,
en sindsdien zitten de huis
artsen van Nederland min of
meer op een lijn. Antibiotica
en oortjes doorprikken wor
den nu achter de hand ge
houden als ultimum reme-
dium, als laatste middel om
een uit de hand gelopen ont
steking te bestrijden.
In 1981 in het Engelse medi
sche topblad de 'Lancet', en
dit jaar in het niet minder
prestigieuze vakblad de
'British Medical Journal',
waarin de resultaten van
eerder onderzoek nog eens
een keer werden bevestigd
Hoe reageerden de Engelse
collega's? Dat oortjes door
prikken niet echt helpt, daar
keken ze niet van op. Engel
se artsen hebben de voor
liefde van hun Hollandse
collega's voor deze methode
altijd wat excentriek gevon
den. Met het afzien van anti
biotica ligt het anders, h
maar, zegt een brieven
schrijver in het BMJ, alles
goed en wel, op deze manier
worden die paar kinderen
die het echt nodig hebben
wel vier dagen te laat be'
handeld. Maakt niets uit,
zegt het Nederlandse trio
per kerende post, ook na yier
dagen ben je nog dik op tijd.
Of Engelse artsen daar
van onder de indruk zii"
valt te bezien, want een me
dische mode laat zich nie-
zomaar veranderen. 0°
niet in Nederland. Waarom
gebruiken jullie neusdrup
pels?, vraagt een andere
brievenschrijver. Iedereen
weet toch dat dat niet helpt-
yggs&*
t9^^576-877850-653950 RUTT
Vort onze correspondent
BAILLEUL - Zo'n 500 inwo
ners van de gemeente Sas van
Gent, het Noordfranse Bail-
leul en het Duitse Werne wa
ren zaterdag bijeen in de
feestzaal van Bailleul voor een
uitstekend geslaagd verbroe
deringsfeest. Centraal stonden
uit Philippine meegenomen
mosselen, die samen met
Franse frites en onder het ge
not van een fris Duits biertje,
de hongerige magen moesten
vullen.
De organisatie van dit ver
broederingsfestijn was in
handen van het comité uit
Belle en het initiatief hiertoe
werd genomen tijdens de jaar
lijkse verbroederingsbijeen
komst van Sas en Belle. Ingrid
de Beleir van het Sasse Jume-
lage-comité: „dit voor de eer
ste keer gehouden verbroede
ringsfeest is fantastisch verlo
pen. De mensen amuseerden
zich bijzonder goed, en ik ge
loof dat dit mosselfeest voor
Philippine zeker een goede
promotie is". Ingrid hoopte
dan ook dat dit feest mag uit
vloeien tot zelf aan te gane
contacten tussen burgers van
betrokken plaatsen, „want",
merkte ze op, „daar gaat het
bij de verbroedering toch om".
Wellicht komen de Fransen
voor het volgende verbroede
ringsfeest richting Sas van
Gent. „Misschien is zelfs mo
gelijk ze uit te nodigen voor de
Mosselfeesten in Philippine in
augustus volgend jaar. Wel
licht kunnen we de deelname
dan uitbreiden tot het Engelse
Harwick, zusterstad van Belle.
Voorwaarde is dan echter wel
dat die whisky meenemen".
;-s- -■
£>e auto belandde uiteindelij
Van onze correspondent
OOSTBURG - p.F. uit Sluis
heeft zaterdagavond een
'hnke schuiver gemaakt met
auto.
De man, die vermoe
delijk onder invloed verkeer
de, raakte de macht over het
