even..L
UITBLAZEN
Anderhalf miljoen Esten
willen zichzelf blijven
Eenzame secretaresse geliefd bij spionnen
Argentijnse ex-generaal
ondergedoken in Madrid
Marine m<
I
Finse
Tango
MELKVEEHOl
M
WOENSDAG 14 AUGUSTUS 1985
ACHTERGROND
PAGINA2 WOENSDAG 14 AUGUSTUS
Zang festival symbool van 'vrijheid'
Welstand
Medewerkster Duitse minister verdwenen
Hard bestaan
Zelfmoord
Verantwoordelijk voor duizenden moorden
Belgische
politiek
op de
reclametoer
Beroep tegen
afwijzing
A-status
van Veronica
BINNENLAND
Surinaamse
Be vrij dingsraad
stelt
ordedienst in
WIM KOCK
Als ik dit schrijf, is het
nog zondagmiddag
11 augustus. Een
uren durende regenbui
hangt boven Helsinki. Uit
het raam van mijn hotel
kamer op de zevende ver
dieping zie ik alleen maar
parken en nieuwbouw. Ik
zet de televisie aan, die is inge
bouwd in de licht houten lam-
brizering boven het hoofdeinde
van mijn bed. Het Moskouse
tijdsein. Een plaatje van het
Kremlin met daaronder in digi
talen de tijd. Zes uur in Mos
kou. Vijf uur in Helsinki. Vier
uur thuis.
Het tijdsein verdwijnt. Er
voor in de plaats komt een
mooie brunette het volgende
programma aankondigen. Hoe
wel ik geen letter van haar
woorden versta, blijkt me dat ik
naar Tallin-TV zit te kijken. Er
komt een actualiteitenprogram
ma met Russische aftiteling.
Een nette man spreekt lange
commentaren tussen de beeld
verslagen. Die zijn oud. De
bom op Hiroshima, de Enola
Gay, de herdenking in Hiroshi
ma van afgelopen week. Weer
commentaar. Een vredesde
monstratie in Washington. Rel
len in Zuid-Afrika. Als voorge
programmeerde kapitalist kan
ik een zeker misprijzen niet on
derdrukken wanneer ik voor de
zoveelste keer woorden opvang
die klinken naar 'Amerikaanse
militairisten'. Je kunt ook over
drijven.
Weer een lang commentaar
ter inleiding blijkbaar van een
reportage van een EEG-minis-
tersconferentie. De Luxem
burgse minister van Buiten
landse Zaken spreekt in het
Frans zijn gehoor toe en bij het
woord 'Comecon' gaat de Rus
sische of Estlandse stem er
.«weer overheen en dan zie ik in
eens tot mijn verrassing straat
beelden van Rotterdam. De
Coolsingel, de haven, het Witte
Huis. Een topman van Unile
ver wordt geïnterviewd. Tegen
Nederlandse journalisten doen
ze bij Unilever zelden een
mond open. De camera glijdt
langs tafels vol Unilever-pro-
dukten. Bona, Rama, Blue
Band', Becel, maar ook biolo
gisch All en al die andere was-
poeders. Het beeld verspringt
naar een man die in een soort
machinefabriek staat. Met een
sterk Nederlands accent hoor
ik hem zeggen dat hij 'very sa
tisfied' is, maar waarover hij te
vreden is hoor ik niet omdat de
Russische stem hem weer on
verstaanbaar maakt. Na een
minuut of veertig sluit het pro
gramma af met een luchtig on
derwerp. Een wedstrijd voor
ballonnen in Quebec. Te oorde
len naar het programma is er
vorige week in de landen achter
het IJzeren Gordijn niet veel
gebeurd. Als Tallin-TV een te
kenfilm start voor de kinderen
breekt in Helsinki de zon door
de wolken.
Volgens de enige Finnen die
ik verstaan kan, zij die Duits of
Engels spreken, wordt er in
Finland niet veel naar Tallin
gekeken. Andersom wel. Fin
nen zijn trouwens geen grote
televisiekijkers; niet op de ma
nier als velen van ons dat zijn.
In Finland lijkt het uitgaansle
ven ook weinig te hebben gele
den van de TV. De grote res
taurants zijn goed bezet. Zoals
de Finse families zitten te ge
nieten van hun maaltijden doen
ze me aan Belgen denken. Die
kunnen ook zo zichtbaar sma
kelijk eten. Finnen zijn verwoe
de dansliefhebbers en in de
meeste restaurants zijn de tafels
gegroepeerd rond een flinke
dansvloer. Drie- of viermans
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllir
orkestjes spelen ouderwetse
dansmuziek. Het populairst
zijn de wals, de cha-cha-cha en
de tango.
De tango is iets heel bijzon
ders in Finland. Ooit ontstaan
in Latijns Amerika, geïnspi
reerd door de rose wereld van
bordelen, hebben de Finnen
aan de tango een heel eigen in
houd gegeven die aansluit bij
hun hang naar traditie en ro
mantiek. Er worden in Finland
nog steeds tango's gecompo
neerd. Tango-zangers als Olavi
Virta, Reijo Taipale, Taisto
Tammi en Elino Grön (ik ont
leen de namen aan een soort
tophitlijst) zijn er populairder
dan bij ons de troubadours van
het Nederlandse lied. De be
roemdste Finse tango is 'Satu-
mea'. Dat betekent zoiets als
sprookjeswereld, maar Satumea
is ook een begrip geworden dat
allerlei positieve zaken dekt als
liefde, genoegen, schoonheid
enz.
De maestro van alle tijden
van de Finse tango, Toivo Kar-
ki, de Finse Mantovani zoge
zegd, zei eens, gevraagd naar
het specifieke karakter van de
Finse tango: „Het is een precie
ze Finse mengeling: vijftig pro
cent Russische romantiek en
vijftig procent Pruisische mars
muziek".
De in heel Finland bekende
columnist en schrijver Eero Sil-
vasti, echt wel oog hebbend
voor de ironie die verscholen in
Karki's karakterisering, werkte
die niettemin als volgt verder
uit: „Er zit veel waars in die
constatering. De Finse tango
staat voor oorlog en sentimen
taliteit, voor oost en west. Het
is de geschiedenis van Finland
zelf'. De man, zo lichtte Silvas-
ti toe, representeert het westen;
het initiatief en de actie. De
vrouwelijke partner uit de emo
ties en de tranen van het oos
ten.
Het Finse karakter spreekt
het meest uit de teksten, want
qua ritme en beweging blijft de
tango natuurlijk Zuidameri
kaans. Het is een feestelijk ge
zicht om ook de zwaarst ge
bouwde Finnen door de knieën
en heupen te zien gaan om hun
partners tot nog bevalliger bui
gingen te verleiden. In de verte,
over de Finse Golf, komt een
onweer opzetten. Het is druk
kend warm in de eetzaal. De
meeste dansers doen er hun
dassen nog niet voor los, laat
staan hun colberts uit. De leef
tijd van de dansers varieert
sterk, maar komt niet vaak be
neden de dertig. De jongeren
zitten ook hier in de disco of
thuis bij de kleuters. Hun tijd
komt nog, want de tango is zo
Fins geworden dat hij een be
scheiden maar vast plekje heeft
in het rijke culturele erfgoed
van de Finnen.
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26. 01640-36850
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957.
Roosendaal, Molenstraat 45. 01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9. ©01150-17920.
Postadres: Postbus 145, 4530 AC Terneuzen
Viissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Openingstijden'
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementen, bij vooruitbetaling te voldoen:
22,97 per maand; 66,30 per kwartaal of 258,- per jaar
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T W,
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
T5
Door Elf ie Siegl
TALLINN - „Zingen is
voor de Esten belangrij
ker dan praten en de
kinderen in Estland is
de liefde voor het lied
aangeboren."
Gustav Gustavovitsj Er-
nesaks, held van de socialis
tische arbeid en veelvuldig
onderscheiden dirigent van
de Estische Sovjetrepubliek,
heeft gelijk. Elke provincie,
elke stad en elk dorp in Est
land heeft eigen kinderko
ren, vrouwenkoren, man
nenkoren, gemengde koren
en volksdansgroepen, na
tuurlijk altijd met de bijbe
horende klederdracht.
Om de vijf jaar organise
ren deze legerscharen van
amateurzangers een schitte
rend festival: het zangfes
tijn van Tallinn.
Deze zomer was het weer
zo ver. Na twee jaar voorbe
reiding mochten de beste
zangkoren uit de kleinste
Sovjetrepubliek zich op
nieuw meten met gasten uit
andere delen van de Sovjet-
Unie, uit Zweden, Finland
en de DDR.
Het was een indrukwek
kende happening, in schrille
tegenstelling tot wat zich
nog maar enkele dagen te
voren in Moskou had afge
speeld. Terwijl de Sovjet-
russische hoofdstad eind juli
in een zwaar bewaakte ves
ting was omgetoverd omdat
twintigduizend buitenlan
ders deelnamen aan het
twaalfde wereldjeugdfesti-
val, was er in Tallinn nau
welijks sprake van extra po
litiemaatregelen. De Esten
hebben hun mammoet-festi
val zelfbewust en patriot
tisch georganiseerd.
Dit soort koorfestivals
hebben in de Baltische repu
blieken een lange traditie.
Het is echter ook een be
langrijk nationaal bindmid
del voor een volk dat in de
geschiedenis zo vaak door
vreemde overheersers werd
onderdrukt. In de dertiende
eeuw werd Tallinn ('Deense
stad') door de Denen gesticht
en daarna werd Estland, dat
tussen de Oostzee en de Fin
se Golf ligt, achtereenvol
gens door de Duitse Ridders,
de Zweden, de Russen en
door Hitier bezet. Sinds 1940
is Estland een Sovjetrepu
bliek.
Dit jaar is het 45 jaar ge
leden, dat Estland deel ging
uitmaken van de Sovjetrus-
sische veelvolkerenstaat. In
Tallinn werd dit deze zomer
officieel met groot enthou
siasme herdacht. Doch de
meeste Esten zijn er van
overtuigd, dat zij in de afge
lopen vijfenveertig jaar zeer
veel van hun nationale soe
vereiniteit hebben moeten
inleveren. En de Esten vor
men, evenals de Litouwers,
een volk dat bijzonder trots
is op zijn nationaliteit. In
ethnisch opzicht behoort
Estland dan ook tot de meest
gesloten republieken van de
Sovjet-Unie. Van de in to
taal anderhalf miljoen in
woners van Estland is op het
platteland tachtig procent
en in de steden 64 procent
van Estische afkomst.
Terwijl de oudere Esten,
die nog in de Duits-Balti-
sche cultuur zijn opgegroeid,
over het algemeen zeer goed
Duits, doch nauwelijks Rus
sisch spreken, storten de
jongeren zich op het Engels.
„De Russische taal ligt ons,
Esten, niet zo erg" - meende
een student uit Tallinn die
aan het zangfestival deel
nam. „Engels is voor ons ge
makkelijker." En omdat ook
de Esten niet kunnen reizen
waarheen ze willen - het
geen in heel deze republiek
zeer openlijk betreurd wordt
- wil de Estische jeugd dan
toch op zijn minst met de
buitenlandse toeristen kun
nen praten. Bovendien kan
men in Estland heel goed de
Finse televisie ontvangen
(en vanwege de taalver
wantschap ook redelijk ver
staan) en de Finnen zenden
vaak Engelstalige films uit.
Zelfs de vrouw van een suc
cesvolle kolchozvoorzitter in
de omgeving van Tallinn
moet toegeven, dat zij haar
eigen televisiezender on
trouw is. Als lerares Engels
is zij op de Engelse films van
de Finse televisie aangewe
zen. Ze vertelt dit in het En
gels en lijkt het Russisch
niet eens te beheersen. Op
een paar Russische woorden
geeft ze althans geen reactie.
In de bibliotheek van de
kolchoz 'Viru', die met een
jaaromzet van achttien mil
joen roebel en een winst van
vijf miljoen roebel tot de
rijkste kolchozen van de
Sovjet-Unie behoort, is geen
enkel boek in de Russische
taal te vinden.
De landbouw is in Estland
zeer hoog ontwikkeld. Hoe
wel de kwaliteit van de
grond vrij slecht is, liggen de
produktiecijfers toch bedui
dend hoger dan bijvoorbeeld
in de Oekraïne waar de bo
dem veel vruchtbaarder is.
De Esten zijn daar niet wei
nig trots op. De zorgvuldige
wijze waarop de grond be
werkt wordt, het gevoel van
verantwoordelijkheid voor
het eigen stukje land, disci
pline en het verlangen naar
een bescheiden beetje wel
stand hebben er in Estland
toe geleid, dat op het platte
land enige ruimte is geko
men voor eigen initiatief
met betrekking tot planning
en produktie.
In de kolchoz 'Viru' liggen
de gemiddelde lonen hon
derd procent en meer boven
het doorsnee-loon in de Sov
jet-Unie. Elke kolchoz-boer,
zo verzekert men, heeft een
eigen auto en menigeen is de
trotse bezitter van een eigen
huis in de vorm van een
bungalow, compleet met
tuin en Finse sauna. De
bouwkosten van ongeveer
dertigduizend roebel wor
den voor de helft bestreden
met een lening van de kol
choz welke een tienjarige
looptijd heeft. De kolchoz le
vert ook bouwmateriaal,
waaraan elders in de Sovjet-
Unie doorgaans chronisch
gebrek is. Wie over meer
geld beschikt, bijvoorbeeld
de chef-agronoom van de
kolchoz of de vee-arts, laat
een huis onder architectuur
bouwen. Rijtjeshuizen be
ginnen in Estland steeds
meer uit het plattelands
beeld te verdwijnen.
Wat betreft de nieuwe
partijleider Gorbatsjov, in
het verre Moskou, hopen de
Esten vooral een ding: dat
hij ze met rust laat en dat ze
zelf hun „moeilijke econo
mische problemen" kunnen
blijven oplossen.
Ook partijfunctionarissen
in Tallinn steken niet onder
stoelen of banken waar het
de Esten om gaat: meer on
afhankelijkheid van Moskou
wanneer er beslissingen ge
nomen moeten worden en
meer contacten met het bui
tenland, met name met Fin
se en Zweedse ondernemin
gen. De Estische minister
van Buitenlandse Zaken Ar
nold Green vindt de nieuwe
haven die momenteel in Tal
linn wordt aangelegd, een
sprekend voorbeeld van de
richting die men in Estland
uit wil. Een Fins consortium
levert het merendeel van de
technische uitrusting voor
de nieuwe haven die een be
langrijke omslagplaats voor
graan uit het Westen moet
worden. Ongeveer duizend
Finse arbeidskrachten zijn
bij de bouw van de haven
betrokken. In Tallinn is men
er trots op, dat het techni
sche aandeel van de Sovjet-
Unie bijna geheel door de
Estische industrie wordt ge
leverd en dat de hele haven
installatie vrijwel volledig
geautomatiseerd zal wor
den.
Estische emigranten in
Zweden wijzen er inmiddels
op, dat voor de nieuwe ha
ven Russische arbeids
krachten zullen worden
aangetrokken en zij be
schouwen dit als een nieuw
gevaar voor russificering
van hun land. In Tallinn
wordt dit echter ontkend of
wellicht bagatelliseert men
het probleem ook.
Door Gerard. Kessels
BONN - In de bureaus
van de Duitse binnen
landse veiligheidsdienst
hangt een affiche met
de tekst; „Er bestaat een
codewoord voor het
openen van safes: lief
de". Het plakkaat hangt
daar niet voor niets, zo
als de praktijk van de
laatste jaren heeft be
wezen.
Met tederheid en liefde als
wapen slaagt vooral de ge
heime dienst van de DDR er
voortdurend in eenzame se
cretaresses in te palmen. In
Bonn wordt niet uitgesloten
dat ook minister Bange-
manns' verdwenen secreta
resse Sonja Lüneburg via
een amoureuze relatie met
een DDR-agent voor spiona-
ge-activiteiten is geworven.
Bewijzen dat de 60-jarige
ongehuwde Sonja Lüneburg
inderdaad gespioneerd heeft,
zijn er nog nauwelijks. De
vrouw had aangekondigd
een langer weekeinde naar
Nederland of België te gaan,
zoals ze wel vaker deed. Me
dewerkers in Bangemanns'
ministerie van Economische
Zaken had ze gezegd maan
dagmiddag weer terug te
zijn. Toen ze dinsdag echter
nog steeds niet verschenen
was, alarmeerden bezorgde
collega's de politie.
Martin Bang emann
- FOTO OPA
Sindsdien ontbreekt van
de vrouw, die al elf jaar voor
de liberaal Bangemann
werkt en door diens kinde
ren met tante wordt aange
sproken, elk spoor. Bij het
doorzoeken van haar woning
is gebleken dat de secreta
resse in grote haast is ver
trokken. De binnenlandse
veiligheidsdienst vond tus
sen haar spullen een kleine
camera met een meetlat en
statief, zoals die ook ge
bruikt worden voor het foto
graferen van documenten.
Maar wat dat precies te be
tekenen heeft bij een vrouw,
die fotograferen als hobby
had, is nog niet duidelijk.
Aardig, vrolijk, correct,
vriendelijk en ijverig. Zo ty
peren collega's de verdwe
nen medewerkster. En Ban
gemann, die zijn vakantie
inmiddels geannuleerd
heeft, kan eenvoudigweg
niet geloven dat Lüneburg
gespioneerd heeft. Het mi
nisterie probeert de kwestie
te bagatelliseren. Er wordt
op gewezen dat de secreta
resse geen toegang had tot
geheime documenten en dat
haar voornaamste taak be
stond uit het beantwoorden
van post uit het land en het
voorbereiden van de buiten
landse reizen van haar baas.
Reizen waarop zij hem vaak
begeleidde.
Zonder twijfel weet zij erg
veel over Bangemann, die
vorig jaar zomer zijn partij
genoot Otto Graf Lambs-
dorff, in de klem gekomen
door de Flick-affaire, op
volgde als minister van Eco
nomische Zaken. En on
danks haar vrij onschuldige
werkzaamheden, waar het
ministerie nu zo de nadruk
op legt, was Lüneburg wel
degelijk ook bevoegd map
pen met vertrouwelijk mate
riaal aan te nemen en per
soonlijk door te geven.
De secretaresses van de
hoge heren in Bonn moeten
voor hun prima salaris kei
hard werken. Politici zijn
urenvreters en voor veel se
cretaresses begint de Feiera-
bend pas als de normale
kantooruren al lang voorbij
zijn. De nu verdwenen Sonja
Lüneburg zei in een gesprek
met het persburo DPA ooit
over haar werk: „Je hebt zo
veel te doen dat je totaal
geen tijd hebt om vreemde
steden te bekijken. Je rent
slechts met dossiers onder de
arm van het ene hotel naar
het andere".
Hoewel heel veel vrouwen
zich uitstekend weten te red
den, zijn er toch ook bij die
in de kleine hoofdstad aan de
Rijn verpieteren. DDR-
agenten vinden hier in elk
geval een dankbaar jacht
terrein. Niet altijd is daarbij
uitsluitend van gesimuleer
de toegenegenheid sprake.
Soms spruiten uit de kon
takten huwelijken voort, die
ook na de ontdekking of de
vlucht in de DDR stand hou
den. Heel bekend is het geval
van Renate Lutze, een secre
taresse in het ministerie van
Defensie. Ze ging op aan
drang van haar man, een
DDR-agent, spioneren. Tot
1976 leverde ze geheim mate
riaal aan het oosten. Ze
woont intussen met haar
man en een derde helper in
de DDR.
Dagmar Kahlig-Scheffler,
secretaresse in de bondkan-
selarij, kwam tijdens een va
kantie aan het Zwarte Meer
in kontakt met majoor Her-
bert Richter van de Oost-
duitse geheime dienst. Twee
jaar na haar huwelijk werd
ze in 1976 in Bonn als spion
ne gearresteerd. In maart
1979 verdween de secretares
se van plaatsvervangend
CDU-voorzitter Kurt Bie-
denkopf naar Oost-Berlijn.
Kort vantevoren had ze een
nieuwe 'vriend' leren ken
nen. Datzelfde jaar nam ook
Inge Goliath de benen naar
de DDR. Samen met haar
man, die haar geworven had
voor de Oostduitse inlichtin
gendienst. Maar dan tien
jaar lang had ze Oost-Ber
lijn details geleverd uit de
omgeving van de CDU-poli-
ticus en buitenland-specia
list Werner Marx. Ook de
vooraanstaande CDU-politi-
cus Rainer Barzel en SPD-
staatssecretaris Manfred
Lahnstein hadden secreta
resses die zich ontpopten als
Mata Hari's.
Als blijkt dat de toenei
ging van de mannen die met
bloemen en attenties op de
stoep staan, slechts gesimu
leerd is, is dat een harde
klap. Bittere teleurstelling
en het gevoel misbruikt te
zijn leidden er toe dat Leo-
nore Sütterlin, secretaresse
in het ministerie van Bui
tenlandse Zaken, zelfmoord
pleegde. Ze hing zich op in de
gevangenis van Keulen,
waar ze in voorarrest zat.
Door Paul van der Voort
BARCELONA - Een
van de belangrijkste
massamoordenaars van
de Argentijnse militaire
dictatuur heeft hoogst
waarschijnlijk zijn toe
vlucht gezocht in een
onopvallende woonwijk
in de buurt van de
Spaanse hoofdstad Ma
drid.
Volgens diplomatieke
kringen in Argentinië gaat
het om de 61-jarige generaal
Suarez Mason, die tussen
1976 en 1980 als hoofd van de
legerafdeling van de provin
cie Buenos Aires recht
streeks verantwoordelijk
was voor de ontvoering en
spoorloze verdwijning van
meer dan tienduizend men
sen. Het overgrote deel van
deze slachtoffers is gefolterd
en vermoord. Voor zover be
kend heeft de Argentijnse
justitie tot nu toe aan Spanje
geen uitlevering gevraagd
van de gevluchte crimineel.
De bewuste generaal Sua
rez Mason verliet vorig jaar
hals over kop zijn land, vlak
na het begin van de gerech
telijke onderzoekingen naar
de gruwelijke moorden, ont
voeringen en folteringen die
tijdens de Argentijnse mili
taire dictatuur zijn gepleegd.
De bewijzen tegen de gene
raal stapelden zich al spoe
dig zo hoog op dat hij sinds
januari van dit jaar door de
justitie van zijn geboorte
land officiëel wordt gezocht
op beschuldiging van massa
moord.
Na zijn periode als hoofd
van de legereenheid in Bue
nos Aires (1976-1980), werd
Suarez Mason in juni 1981
benoemd tot directeur van
een nationale petroleum-
maatschappij. In nauwelijks
een jaar tijd slaagde hij erin
om de schuld van deze
staatsonderneming te ver
dubbelen tot een totaalbe
drag van maar liefst tien
miljard dollar.
De in Spanje ondergedo
ken Argentijn staat in zijn
geboorteland bekend om zijn
roemruchte staat van dienst.
Al op 27-jarige leeftijd - in
1951 - nam hij deel aan een
staatsgreepspoging tegen de
toenmalige president Juan
Domingo Peron. Suarez
vluchtte vervolgens naar
Montevideo, maar werd in
1956 opnieuw opgenomen in
het Argentijnse leger door de
militaire dictatuur die in
1956 de macht overnam van
de grondwettelijke regering
van Peron.
Na de terugkomst van Pe
ron kon Suarez dankzij de
steun van vrienden onge
straft lid blijven van de Ar
gentijnse legermacht. Als lid
van de militaire inlichtin
gendienst nam hij actief deel
aan de voorbereiding van de
staatsgreep die in maart 1976
een einde maakte aan de re
gering van Maria Estela
Martinez, de weduwe van
Peron.
Volgens de Argentijnse di
plomatieke bronnen werkt
de gevluchte massamoorde
naar vanuit Spanje ook van
daag de dag nog onvermin
derd door aan de ondermij
ning van het democratische
bewind in zijn geboorteland.
Suarez maakt daarvoor re
gelmatig reizen naar Brazi
lië, Paraguay en Uruguay en
afgelopen april bezocht hij
zelfs gedurende twaalf da
gen clandestien zijn vader
land. Zijn terugkeer werd
toen beschouwd als een
nieuwe uitbreiding van de
ondermijnende activiteiten
die ultra-rechtse Argentijn
se groepen organiseren tegen
de huidige regering van pre
sident Raoul Alfonsin.
Behalve de gezochte gene
raal Suarez Mason hebben in
totaal ongeveer vijftig me
deplichtigen aan de Argen
tijnse dictatuur momenteel
hun toevlucht gezocht in
Spanje, en wel met name in
Madrid en aan de toeris
tenoorden in de zuidelijke
Costa del Sol.
De vervroegde
mene verkiezingen
die op 13 oktobd
i.p.v. 8 december in België g(
houden gaan worden doord,
minister Nothomb (bekend vai
het Heizeldrama) bleef zui£:
en anderen daarom op wilden
stappen, maar niet moi
van de koning - gaan de politjj.
ke partijen bijna 100 miljMr
gulden kosten.
Om die (meest reclame-) uij.
gaven te dekken krijgen de
'chte,
door Aad Jongbloed
Door onze Haagse redactie
ptjid HAAG - De Koninklijke Marine
Zuinigen. Bij de presentatie van de I
1986 op Prinsjesdag zal minister De 1
tfkendmaken Qf er komende jaren sc
«oeten worden verkocht. Daarbij wori
Mint aan enkele van de zes fregatten t
an speijkklasse, die pas gemoderniseer
pe verkoop van de fregatten is mede
PD lakelijk om de bouw van acht nieuwe I
atten te kunnen financieren. De bout
jeze schepen werd in de planning naar
rehaald om de Scheldewerf en de wer
lenheid als gevolg van het RSV-debacl
je ondergang te redden,
pet is zelfs niet uitgesloten, dat ook i
c-(standaard) fregatten van de
litieke partijen gezamenlijj
jaarlijks een bedrag van
veer 25 miljoen gulden uit
lei overheidsfondsen, hoewj
daar geen enkele wettelijke re
geling voor is en dus ook
controle. Voorts krijgen de par.
tijen uit alle mogelijke particu
liere hoeken geld, een handt-
ling die nogal eens om tege
prestaties vraagt. Zo werden
het verleden wel eens bagger,
werken en andere overheidsop
drachten gegund aan firma's
die uit het niets leken op te du.
ken, maar later een ferme
nanciële band met een van 4
regeringspartijen bleken te hek
ben.
Sinds 1974 krijgen de
mentsfracties een jaarlijkse van
overheidswege verstrekte dona. ppN HAAG (ANP) - Welk cri-
tie van ruim 30.000 gulden pei jerium moet worden aange-
fractielid, waarvan de fractie
medewerkers betaald moetea
worden en studiecentra ondet- voor de Statistiek (CBS) ver
houden moeten worden, hoewt]
die laatste instanties ook nog
ontvangsten hebben uit toesla
gen op bijzondere postzegels.
Aangenomen wordt dat ruin
de helft van die bedragen uil-
eindelijk toch in de partijkas
rechtkomt. Voorts staan de
parlementariërs doorgaans een
deel van hun wedde af aan dt
partij, een percentage dat ver
schilt van partij tot partij, mast
aardig aantikt. Alles bij elkaar
genomen betekent een verkit
zingsverlies dus ook een
zienlijke financiële strop.
In de verkiezingsperiode, dit
nu aangebroken is, kunnen
partijen ook nog eens rekenti
op verminderde posttarievei,
gratis aanpiakruimte en zend
tijd op de BRT.
Een studie leert dat tijdens
om een omroep op basis
van door het Centraal Bureau
strekte statistische gegevens
dan niet in aanmerking te
laten komen voor een status
verhoging.
Op die vraag kon het minis
terie van WVC bij monde van
nr G.R.J. de Groot dinsdag
voor de afdeling rechtspraak
van de Raad van State in Den
Haag geen duidelijk antwoord
>even. Veronica vocht daar de
ifwijzende beschikking van
minister Brinkman aan de
imroep de A-status te verle
nen.
Zoals bekend kreeg de VOO
op 12 juli van de bewindsman
e horen dat hij gezien het ne-
jatieve advies van de Om-
oepraad de omroep op basis
van het ledental in april 1984,
jeen statusverhoging kon toe-
tennen. Veronica diende op de
peildatum over minimaal
de laatste verkiezingsstrijd 'ui 150.000 leden te beschikken om
1981 de partijen in die vorm
elkaar zo'n 9,5 miljoen gulden
aan verkapte overheidssteun
kregen, waarvan 3 miljoen na»
de Vlaamse christen-democia
ten (CVP), 1,3 miljoen naar dl
Waalse christen-democraten
(PSC), 1,8 miljoen naar
Vlaamse socialisten (SP), 1,1
miljoen naar de Waalse socia
listen (SP), 1 miljoen naar dl
Vlaamse liberalen (PW) ei
800.000 gulden naar de Volks
unie ging.
de A-status te verkrijgen. Het
itatistisch onderzoek naar het
edental kwam alleen wat de
jovengrens betrof boven het
rereiste minimum uit. De
ichatting (het gemiddelde) en
le ondergrens kwamen beiden
inder de 450.000 leden uit.
De Groot bleef het antwoord
ichuldig waarom de bewinds
man in zijn eerdere beschik-
tingen tot toekenning van de
3-status aan de EO ('83) en
Veronica ('82) steeds melding
lad gemaakt van de boven-
Een en ander betekent dat dl jrens en nu over is gestapt op
politieke partijen zich de bihet criterium
mende tijd zonder echt in k iting',
nanciële zorgen te raken beaj"
kunnen gaan houden met
vervaardigen van ongevra
drukwerk, dat in boekdelen
de bussen wordt gepropt en dl
elke lege plek op pui, schuttin
of lantaarnpaal volgeplakt1
worden met de conterfeitsels
van stemmentrekkers,
Mariens, Van Miert of Verhol-
stadt om maar enkele coryfeeën
te noemen. Bezorgers en plat
kers zijn er bij de vleet, want el
ke Belg is op een bepaalde
nier -via zijn vakbond, zijn
kenfonds of zijn duivenho»
dersvereniging - gelieerd a»
een partij en verricht graaf
het oog op mogelijke carrière»
baan of vereniging gratis har,
en spandiensten.
Wat mij in de komende tl
bovenmatig hoopt te gaan pk
zieren is de verkiezingsslos»
Bewezen is dat een campago',
die een vernieuwing
digt, onveranderlijk succes
De Bouwmeesters van B
(CVP, 1946), Dat zal verat*
ren (CVP, 1958), Een nieu»<
partij, een nieuw beleid (P^
1965), Met die man wordt W
anders (CVP, 1974), Het M
ook echt anders (PVV, 1981).
Ik ben benieuwd of 1
nieuwste vlotte reclamestijl.
nu opgeld doet in België,
ook zal doorzetten in die VEf
kiezingskretelogie, hoewel
eerste van de CVP, 'Geen oflj
mekeer', niet veelbelovend J[
Ik heb ze bever in de stijl
mij, gehinderd als ik was d
een gierende lachbui, al bijn'
het grootste verkeersongd-'
van de eeuw deed veroorzak®
Die verse kreet, langs de sn<
wegen, luidt dan ook: „Snel")
en net zo dom als snel vrijen
van de 'schat-
Milieudefensie
DE VERENIGING Milieude
fensie heeft in een brief aan de
Amerikaanse ambassadeur
scherp geprotesteerd tegen de
ontvoering van milieube
schermers door contra's in Ni
caragua. Op 14 juni werden
drie medewerkers van de Ne
derlandse zusterorganisatie
ABEN ontvoerd: de Westduit-
se biologe Regina Schememan
cn de Nicaraguaanse bos
bouwkundigen Jorge Canales
en Fausto Cristi. Regina Sche
meman is inmiddels vrijgela
ten. Over het lot van beide Ni-
caraguanen is niets bekend,
aldus Milieudefensie.
REN HAAG (ANP) - De Raad
oor de Bevrijding van Suri-
ame heeft besloten een orde-
'ehst in te stellen. Op een bij-
- nkomst dinsdag in Amster-
m heeft het lid van de raad
1 Jon A Kiet voorstellen van
«strekking gedaan, waar-
de raad akkoord is ge-
'i(fn' verklaarde de voor-
8*7r van de raad, H. Chin A
dinsdagavond desge-
Volgens Chin A Sen maken
ait w ordedienst mensen deel
Wier taak het is wanorde
n voorkomen'. Hij sprak he
le rf 'e®en dat de leden van
Op rfdedienst wapens dragen.
evrijdingsraad zal voorts
jj. "maandelijks bulletin gaan
?yen dat eind augustus
let h u eerst verschijnt. Aan
'e J: etin wordt onder ande-
fegewerkt door de jour-
gristen Coen Vorm, John
'ono ^erveen' Wilfred Liona-
j62? en Rob Wijngaarde. Al
leen ^dewerkers zijn na de
Sur-i oorden in 1982 uit
'name gevlucht.
