Scouting is 75 jaar jong
R I E J: UIT
WETTELOOSHEID OP DE ITALIAANSE WEG
TIR: de schrik van de autostrada
ZELFS
lil
JUBILEUMJAMBOREE OP DE YELUWE
Hypotheekrente per 23 juli 1985
Opening
werd sof
MAANDAG 29 JUL11985
EXTRA OP MAANDAG
Schiet eens
een punk
Diefstal van tijgers en slangen
MAANDAG 29 JUL11
T48 PAGINA 4
Door Hen Bollen
APELDOORN - Het enthousiasme, waarmee
ik 'ja' zei op het verzoek van de redactie mij als
oud-gediende naar de Jubileumjamboree te
begeven om daarover verslag uit te brengen,
taande naarmate de zaterdag in zicht kwam.
Verslag uitbrengen van de Jamboree tegen de ach
tergrond van 75 jaar Scouting leek aanvankelijk een
bijzonder aantrekkelijk onderwerp. GeleideUjk aan
kreeg ik echter twijfels.
Bijna 30 jaar is het immers
geleden dat ik de hoed met de
vier deuken aan de wilgen
hing, 52 jaar geleden dat ik
mijn eerste schreden zette op
het pad van verkennen. Het
zicht op de moderne vereni
ging was ik al geruime tijd
kwijt. Hoe zou de confrontatie
met het vernieuwde Scouting
uitpakken? En vooral ook:
heeft de huidige jeugd een
boodschap aan de herinnerin
gen van een veteraan?
Aan de andere kant reken
den de voorlichters van de be
weging me voor, dat 1 op de 10
Nederlanders ooit lid van een
der (vroegere) organisaties is
geweest. Dat leidde er toe, dat
ik voorzichtig begon te gelo
ven, dat er misschien wel wat
oud-gedienden zouden zijn die
dit verhaal over Scouting van
nu tegen de achtergrond van
Scouting van toen zouden wil
len lezen. Vandaar dat ik nu
toch, enigszins gerustgesteld,
van start ga.
„Scouting komt uit het bos",
zeiden Bart Bijland en Govert
van de Boom, de voorlichters
in het perscentrum van de
Jamboree. „We zijn feitelijk
pas sinds 1973, toen de ver
schillende verenigingen fu
seerden, bezig met'de nieuwe
opzet". Terwijl ik dit zorgvul
dig noteerde liepen jongens en
meisjes in uiteenlopende kle
dij om ons heen. Hier en daar
zag je de oude hoed, daar de
baret; ook kleurige baseball
petten, gleufhoeden, vecht-
petjes en wat dies meer zij
tooiden de frisse snuiten. La
ten we eerst eens over het
uiterlijke aspect praten, stelde
ik voor.
Bloes en das
Het minimum uniform is te
genwoordig bloes en das, per
groep wordt uitgemaakt of
hoed danwel baret wordt ge
dragen. De korte broek is uit,
derhalve ook de grijze kousen
met de (zinloze) flossen. Rang
onderscheidingstekens zijn of
ficieel afgeschaft, zodat je
eigenlijk geen hopman van
een oubaas meer kunt onder
scheiden.
Een ander verschil met
vroeger zit 'm in de gemengde
groepen, speltakken heten die
nu. Welpen en kabouters, ver
kenners en gidsen, rowans en
sherpa's kunnen in één speltak
samengaan, kunnen óók sa
men op kamp. Andere tijden,
andere zeden. Wie terugdenkt
aan haar of zijn jeugd zal bea
men, dat er in de omgang tus
sen meisjes en jongens de laat
ste decennia wel het een en
ander is gewijzigd. „Vaste re
gels gelden er niet voor ge
mengde groepen", hoor ik. De
landelijke leiding stimuleert
het niet, maar houdt het ook
niet tegen. Het hangt volko
men van de plaatselijke lei
ding af. Op kleinschalig ni-
beta
rente vast
af-
rentepercentages
lings
gedurende
sluit-
wijze
provi-
met gemeente
zonder gemeent
sie in
garantie
garantie
opgave
werke
opgave
werke
bank
lijk
bank
lijk
Annuïteiten-
hypotheken
A.B.N.
M/A
Var.
1.5
7,4
7,82
7,6
8,04
M/A
1 jr.
1,5
7,5
7,93
7,7
8,15
M/A
3 jr.
1,5
7,8
8,25
8,0
8.47
M/A
5 jr.
1,5
8,0
8,47
8,2
8,69
Plushypotheek
M/A
7 jr.
1.5
8,2
8,69
8,4
8,91
Amro bank
M/A
var.
1,5
7,4
7,82
7,6
8,04
M/A
2 jr.
1,5
7,7
8,15
7,9
8,36
M/A
5 jr.
1,5
8,0
8,47
8,2
8,69
M/A
7 jr.
1,5
8,2
8,69
8,4
8,91
Centrale
M/A
2 jr.
1
7,3
7,66
7,5
7,87
Volksbank
M/A
5 jr.
1
7,7
8,09
7,9
8,31
Direktbank/
M/A
1 jr.
1
7,4
7,77
7,6
7,98
NCB bank
M/A
3 jr.
1
7,7
8,09
7,9
8,31
M/A
5 jr.
1
7,8
8,20
8,0
8,41
Grenswissel-
M/A
1 jr.
1
7,4
7,77
7,6
7,98
kantoren/CDK
M/A
5 jr.
1
7.8
8,20
8,0
8,41
HJ/A
1 jr.
1
7,6
7,85
7,8
8,06
HJ/A
5 jr.
1
8,0
8,27
8,2
8,48
Hypotheek!.
M/A
5 jr
1,25
7,8
8,33
7,8
8,33
Noord-Br
M/A
10 jr.
1,25
8,0
8,54
8,0
8,54
gemeenten
M/A
15 jr.
1,25
8,2
8,76
8,2
8,76
M/A
30 jr.
1.25
8,4
8,98
8,4
8,98
M/A
renterust
1,5
8,0
8,57
8,0
8,57
Van Lanschot/
M/V
var.
1,5
7,1
7,66
7,5
8,00
Woon- opstart
M/V
var.
1,5
7,1
7,56
tonds
M/V
1 jr
1,5
7,3
7,88
7,5
8,00
Holland*
M/V
2 jr.
1,5
7,5
8,10
7,7
8,22
M/V
5 jr.
1,5
7,8
8,43
8,0
8,55
comfort
M/V
max 10 jr
1,5
8,1
8,76
8,3
8,89
NMB
M/A
1 jr.
1,5
7,4
7,82
7,6
8,04
M/A
3 jr.
1,5
7,8
8,25
8,0
8,47
M/A
5 jr.
1,5
8,0
8,47
8,2
8,69
keuzehyp.
M/A
7 jr.
1,5
8,2
8,69
8,4
8,91
Postgiro en
M/A
2 jr.
1
7,4
7,77
7,6
7,98
Rijkspost
M/A
5 jr.
1
7,8
8,20
8,0
8,41
spaarbank
M/A
7 jr.
1
8,0
8,41
8,2
8,63
RABO (adv.)
M/A
var.
1,25
7,4
7,80
7,6
8,01
M/A
3 jr.
1,25
7,7
8,12
7,9
8,34
M/A
5 jr.
1,25
7,9
8,34
8,1
8,55
M/A
stabiel
1,25
8,1
8,55
8,3
8,77
HJ/A
var.
1,25
7,6
7,88
7,8
8,09
HJ/A
3 jr.
1,25
7,9
8,20
8,1
8,40
HJ/A
5 jr.
1,25
8,1
8,40
8,3
8,61
HJ/A
stabiel
1,25
8,3
8,61
8,5
8,83
RABO (hypo)
M/A
3 jr.
1,5
7,7
8,15
7,9
8,36
M/A
5 jr.
1,5
7,9
8,36
8,1
8,58
HJ/A
3 jr.
1,5
7,9
8,22
8,1
8,43
HJ/A
5 jr.
1.5
8,1
8,43
8,3
8,64
Verenigde
M/A
Yi jr.
1
7,6
7,98
7,8
8,20
spaarbank
M/A
3 jr.
1
7,6
7,98
7,8
8,20
M/A
5 jr.
1
7,8
8,20
8,0
8,41
M/A
ideaalr.
1
7,7
8,09
7,9
8,31
Westl. Utr. st.
M/V
2 jr.
1,5
7,7
8,32
7,9
8,54
standaard
M/V
5/9 jr.
1,5
8,2
8,87
8,4
9,09
standaard
M/V
10/15 jr.
1,5
8.4
9,09
8,6
9,32
no-risk
M/V
5 jr.
1,5
op
aanvr.
op
aanvr.
lage lasten
M/V
7 jr.
1,5
8,6
9,17
interim
M/V
1 jr.
1,5
7,6
8,21
7,6
8,21
1e kw 85 budg.
KW/A
var.
1,5
8,3
8,74
8,3
8,74
Leven-
hypotheken
Centr. Beheer
M/A
5/10/-
7,8
8,08
7,8
8,08
15/20 jr.
Levensverz.
KW/A
5/10 jr.
7,9
8,14
aangesl.bij NVL
M/A
5/10 jr.
7,8
8,08
7,8
8,08
Van Lanschot/ met gemeentegarantie Woonfonds Holland
Woonfonds Holland zonder gemeentegarantie Van Lanschot
M/A maandbetaling achteraf HJ/A halfjaarbetaling achteraf
M/V maandbetaling vooraf KW/A kwartaalbetaling achteraf
Ook deze week noteerden wij geen enkele hypotheekrentewijzi
ging. Of de rente verder kan dalen hangt in grote mate af van de
renteontwikkeling in Amerika en de ons omringende landen.
Copyright „Vereniging Eigen Huis"
De voor zaterdagavond als 'specta
culair' aangekondigde opening van de
Jamboree is een sof geworden. Op
het immense podium, dat grote ver
wachtingen ten aanzien van het pro
gramma wekte, werd een bijzonder
mager programma uitgevoerd, dat
bovendien zeer weinig met scouting
van doen had.
Een ingehuurde zanger bracht tot
vervelens toe het Jamboreelied ten
gehore. Hij maakte - eindelijk -
plaats voor een conferencier. Diens
enige verdienste bestond erin, dat hij
de vertegenwoordigers van de bui
tenlandse contingenten hartelijk ver
welkomde. Verder had hij niets in zijn
mars.
Minister Brinkman van WVC sprak
weinigzeggende woorden. Hij bond de
jongelui bij herhaling op het hart
'naar elkaar te luisteren en te kijken,
van elkaar te leren en elkaar te hel
pen als dat nodig mocht zijn'.
Een illusionist zorgde voor enig
leven in de brouwerij, maar daarme
de was de koek op. De stripfiguren
Lena en haar trawanten arriveerden
per satellietachtig voertuig en dat
beloofde wat. Ze wisten echter ver
der niets anders te doen dan zich
oubollig over het toneel te bewegen.
Toen een technisch mankement
voortzetting van hun optreden ver
hinderde, riep de conferencier uit:
'Dan zingen we maar. Olee, oleehee,
olee, oholee...' In arren moede trad
de openingszanger weer naar voren.
Hij hief andermaal het Jamboreelied
aan. Dat was het sein voor een mas
sale uittocht van deelnemers en gas
ten.
Bijna 8000 scouts uit 20 landen nemen deel aan de Ju
bileumjamboree, die Scouting Nederland ter gelegen
heid van het 75-jarig bestaan van de vereniging van 27
juli t/m 3 augustus in Apeldoorn en Hoenderloo orga
niseert. Nog eens 3500 zeeverkenners zijn in dezelfde
tijd bijeen in Vinkeveen.
Onder de buitenlandse deelnemers en deelneemsters
bevinden zich jongens en meisjes uit onder andere Ni
geria en Kenya, die op kosten van de jubilerende ver
eniging naar Nederland zijn gekomen. Ook zijn er af
gevaardigden uit Amerika, Australië, Nieuw-Z eeland,
Japan, Lybië, Tunesië en uit Europese landen zoals En
geland, Duitsland, Zwitserland, Zweden en Luxem
burg.
Het thema van de Jubileumjamboree is 'Scouting,
natuurlijk avontuurlijk' en de deelneemsters en deel
nemers kunnen tijdens het kamp kiezen uit ongeveer
100 activiteiten, uiteenlopend van modelvliegtuig
bouw tot ski-jakken, van ovens bouwen tot zeefdruk
ken, van chemische experimenten tot jazzballet, van
daghikes te voet, per step of op de fiets tot grimeren.
Woens dagmiddag zijn geïnteresseerde buitenstaan
ders welkom op de jubileumjamboree en u>el van 2 tot
5 uur, zowel in Apeldoorn (Berg en Bos) als in Hoen
derloo. Zij kunnen dan deelnemen aan een aantal ac
tiviteiten.
veau wordt geëxperimenteerd.
Wel moeten de jongelui bege
leid worden. Het is niet 'laat ze
maar'. Als het samen slapen
aan de orde komt, moet er
overlegd worden, met de jon
gelui en met de ouders.
Augustus 1937
Ik kan het niet helpen, maar
opeen denk ik terug aan de
Jamboree van augustus 1937
in Vogelenzang. Daar waren
onder andere Polen van 18-20
jaar, die gekleed gingen in
wijde legercapes. 's Avonds
zag je 4 benen onder zo'n cape.
Twee ervan waren afkomstig
van meisjes uit de omgeving,
die over de afrastering waren
geklommen en die nu door on
ze Poolse broeders werden
meegeloodst naar de tenten.
De ambtenaren van de bur
gerlijke stand in Haarlem en
omliggende gemeenten had
den het in mei 1938 danig druk
met de registratie van buiten
echtelijke geboorten.
„Ik hoop één ding", zeg ik
tegen Bart en Govert, „dat de
meisjes haar eigen versie kun
nen zingen van het bekende
lied van Harry Belafonte, na
melijk: 'There's a pill in my
pocket, dear Henry', en verder
onthoud ik me van een oor
deelsveiling.
Wat later zal hopman Pieter
Verbost van de Arnhemse De
Coligny-troep me wat verle
gen toevertrouwen, dat hij het
samengaan van de oudere jon
gens en meisjes nog niet ziet
zitten. „Welpen en kabouters,
oké, maar de ouderen...?"
„Jullie moraliseerden teveel
in de oude tijd", zeggen Govert
en Bart eensgezind. „Wij zijn
een eigentijdse, nieuw-gestar-
te organisatie. Het goede van
vroeger houden we vast, maar
de overbodige franje moest er
af. Er kwamen nieuwe ele
menten bij. Wij moeten de
jeugd van nu een nieuw ver
haal vertellen. Vandaar het
werken met portofoons, mobi
lofoons, piepers, video, radio,
computers en satellieten. We
hebben het aanbod van Scou
ting geactualiseerd".
Wet eu belofte
Mooi, uitstekend zelfs, je moet
meegaan met je tijd. Maar
welke goede elementen van
vroeger zitten ook in Scouting
van 1985? Wet en belofte zijn
gehandhaafd, zij het in ande
re, minder dwingende be
woordingen, stel ik vast. De
eisenkaarten zijn afgeschaft
('we doen niet aan toelatings
examens'), maar vaardighe
den als pionieren, koken, ehbo,
kaart- en kompaswerk, hiken
zijn wel gehandhaafd. Het
buitenleven blijft gelukkig
hoog genoteerd staan.
En hoe is het gesteld met de
dienstbaarheid? „De bereid
heid anderen te helpen blijft
onverkort gehandhaafd", zeg
gen mijn gesprekspartners.
Voorbeelden? De nadruk ligt
nauwelijks meer op de dage
lijkse goede daad, veel meer op
het voortdurend openstaan
voor de noden en behoeften
van anderen. Ook in de derde
wereld. Tal van activiteiten,
onder andere 'Heitje voor een
karweitje' staan in het teken
van hulpverlening aan jonge
landen. Er wordt geld afge
dragen aan Unicef en Terre
des Hommes. En de manier
waarop 800 mensen maanden
lang in de weer zijn geweest
om zonder enige vergoeding de
Jamboree voor 8000 jongens en
meisjes tot een feest te maken,
doet de ogen van Govert en
Bart oplichten.
Stripfiguren
'Natuurlijk avontuurlijk' is
het motto van het kamp.
Daarin passen eigentijdse
stripfiguren als professor Le
na met haar computer-robot,
Merlijn de tovenaar en La en
Sta, de tweeling van de pla
neet Biels. Overal op de Jam
boree kom je hen metersgroot
tegen en ze zijn er ook in le
vende lijve. Scouting is er al
maanden op voorbereid en het
vijftal speelt deze dagen bij tal
van bezigheden een actieve
rol. Waarom deze figuren?
„Teksten zijn voor kinderen
te abstract, zij lezen niet. We
hebben blikvangers nodig
waarnaar ze kunnen kijken.
Zij moeten enerzijds ons arti
kel promoten, anderzijds de
kinderen inspireren". Ik heb
mijn twijfels, die bepaald niet
minder worden na het echec
van het openingsfeest waarbij
het vijftal in het geheel geen
bijval kreeg van de jongelui.
Maar wie ben ik?
In het Arnhemse kamp is
een veldtelefoonnet aangelegd
zodat de knapen via de draad
van tent tot tent contact met
elkaar kunnen onderhouden.
Mokkebomen, pannerekken,
fietsenrekken van touw, vlag-
getorens, kamppoorten, ze zijn
er nog, gelukkig. Stel je voor
dat Scouting zover verwaterde
dat er plastic keukengerief en
wat dies meer zij gehanteerd
werd.
„Er is een hang naar terug
keer naar het primitieve", zegt
een subkampleider. „Steeds
vaker horen we, dat het wel
aardig is bezig te zijn met por
tofoons en computers, maar
dat van het simpele buitenle
ven toch een grotere aantrek
kingskracht uitgaat". Het ene
doen, maar in vredesnaam het
andere niet laten, denk ik dan.
Slordiger
Ik miste de zang. Ik miste de
drumbands. Ik miste de yells.
Niet belangrijk. Maar deze
elementen hadden de ope
ningsplechtigheid misschien
kunnen redden.
Ik ging naar huis met ge
mengde gevoelens. Enerzijds
was ik blij dat ik er geweest
was, kennis had genomen van
zoveel heilig vuur dat in zove
le harten onuitblusbaar
brandt, dat ik had vastgesteld
dat Scouting veel meer is, kan
zijn, dan een jeugdclub. Maar
anderzijds was ik teleurge
steld door het eind van de dag
die verd... openingsplechtig
heid, die niet alleen voor mij
(onbelangrijk) maar voor de
Scouts een bittere teleurstel
ling was geworden en door het
rommelige karakter van het
kamp.
Maar niet gewanhoopt: ze
hebben nog de hele week om
er iets moois van te maken. En
dat zal, op kleinere schaal in
subkampen, groepen en indi
vidueel, zonder enige twijfel
geschieden. Daarop vertrouw
ik zonder enige reserve.
Voor een pond kunt u
in Londen een kleur
rijk plaatje schieten
I van eén of meerdere punks.
Deze jongens en meis-
j jes met roze, gele,
i blauwe en groene
j pieken hebben van
poseren voor toe-
risten een echte
j business gemaakt.
I Hun zakenadres is
i de King's Road.
Die straat werd ont-
I worpen door koning Charles
II. Hij had behoefte aan een
goede verbinding tussen zijn pa-
i leis (St. James's, tegenover
Marlborough Gate) en zijn
tweede residentie, Hampton
Court. Tegenwoordig is de
i King's Road zo'n beetje de
hoofdstraat van de Londense
I gemeente Chelsea, die sedert de
I 16de eeuw algemeen beschouwd
wordt als de woonplaats van bo-
hémiens, auteurs, echte en ver
meende artiesten en Londena-
ren die er warmpjes bijzitten.
Hoewel de King's Road niet
veel heeft om over naar huis te
schrijven, geniet ze sedert de tijd
van 'Swinging London' grote in
ternationale bekendheid. Maar
de leuke meiden die daar dan
onder pikante minirokjes grote
oppervlakten dij exposeerden,
zijn inmiddels een tikkeltje
ouder geworden. Zij maakten
vrij baan voor nieuwe genera
ties, van wie de commercieel
aangelegde geesteskinderen van
ex-popzanger Sid Vicious mo
menteel nog het meeste opval
len.
Iedere zaterdagmiddag dui
ken in de King's Road zo'n 40
feestelijk uitgedoste punks op.
Zij zijn gewapend met zakspie-
geltjes en brengen als voor
naamste leeftocht een paar fles
sen cider mee. Dit volkje trekt
vreesaanjagende gezichten en
maakt van de drukke winkel
straat een vieze boel.
Maar hoewel zulke jongelui er
niet bepaald uitzien alsof ze het
buskruit hebben uitgevonden,
zijn zij niet dom. Zij gaan er na
melijk van uit, dat buitenlandse
toeristen het punkfenomeen be
schouwen als een typerend voor
beeld van de sedert de Heizel-
tragedie wereldwijd bekende en
zelfs gevreesde Britse aggressivi-
teit. Een dergelijke interesse, al
dus redeneren de punks, kan
flink wat geld opbrengen, vooral
wanneer de toeristen plaatjes
van ons willen schieten.
Voor de punk-meisjes en -
jongens in de King's Road komt
het er dus op aan hoe dan ook
de aandacht te trekken. Zij ver
schijnen er in hun fraaiste, met
kettingen, koperen spijkers en
nazi-slogans versierde leren jek
kers, lompe, maar eveneens rij
kelijk bespijkerde laarzen, en
met kapsels die de laatste der
Mohikanen alle eer aandoen.
Voor een gewoon kiekje vra
gen de punks een pond. Wie van
hen een filmpje wil draaien om
thuis te projecteren, betaalt twee
pond. Amateurs-fotografen, die
een hele serie foto's wensen te
maken, kunnen vooraf een zacht
prijsje bedingen.
Denk nu maar niet dat stie
kem een punk schieten er ook
bij is. Het groen- en blauwhan-
ge volkje behandelt alle voorbij
komende en met camera's uitge
ruste toeristen op dezelfde ma
nier. Punks met pecuniaire be
trachtingen grijpen hun kansen
bijna letterlijk aan.
door Roger Simons
De meeste fotomodellen zit-
ten op het brede trottoir in de
zon, met hun rug tegen een
muur. Naderbij komende toeris
ten maken doorgaans al op kor
te afstand aanstalten om een
plaatje te schieten. Maar de lei
der van de punks weerkaatst
met zijn spiegeltje een felle zon
nestraal op de cameralens. Die
manoeuvre heeft tot gevolg, dat
de fotograaf nerveus wordt en
hij zijn apparatuur laat zakken.
Ondertussen snellen enkele
punks toe met groene hanekam-
men en vuile shirts. 'Nazi Cha
os' staat daarop. Zij komen mei
hem onderhandelen.
Het kan gebeuren, dat toens-
ten die aldus benaderd worden,
angstig op de vlucht slaan. Maar
u kunt er vergif op innemen, dat
verreweg het grootste deel met
tegenpruttelt. De houding van
dergelijke jongelui heeft immers
iets vreesaanjagends, ook al ge
bruiken zij geen dreigementen.
Snelle contante betaling van het
gevraagde bedrag is blijkbaar
volgens de meeste toeristen de
veiligste manier om van deze
vreemde wezens af te komen.
Sommige buitenlandse bezoe
kers met voldoende pondjes op
zak laten zich kieken te midden
van groepjes punks. Zo'n stil le
ven kan de toerist een 'fiver'
(vijf pond) kosten. Vraagje hem
achteraf want hij denkt van die
punks, dan krijg je meestal dit
antwoord: „Ach, ze zijn jong en
daarom doen ze graag anders
dan gewone mensen. Toen wij
jong waren, deden wij immers
ook raar."
Maar een Italiaan, die op zijn
gemak een kijkje nam in de
King's Road, dacht er anders
over. „Die punks vormen een
niet meer weg te cijferen onder
deel van de brutalisering, die de
Engelse maatschappij de laatste
tien jaar heeft ondergaan," zei
hij. „Zij zijn de jeugd van dit
land."
miliummi
SAARBRUECKEN (DPA) - Uit de dierentuinen en vogelparken
van West-Duitsland worden steeds meer dieren gestolen en er
zijn nu zelfs al tijgers en gifslangen tussen.
Volgens de voorzitter van de vereniging van directeuren van
dierentuinen, Karl-Heinz Winkelstrater uit Saarbrücken, zijn
in de voorbije vijf jaar 351 diefstallen van dieren uit diergaar
den aangegeven.
Tot de spectaculairste diefstallen behoort die van twee nooit
meer teruggevonden Sumatratijgers. Daarentegen kon de poli
tie ten huize van een terrarium-minnaar een uitermate giftige
slang achterhalen. De dief was een vader van vier kinderen die
het dier zonder zich van het gevaar bewust te zijn in een
plastic-tas mee naar huis had genomen.
Waar Winkelstrater zich de meeste zorgen over maakt zijn de
dieven die in groepjes optreden en de roofvogels adelaars,
valken, haviken en uilen die zij stelen, voor zwartemarktprij-
zen verkopen aan klanten in Arabische landen en elders. Apen
en papegaaien zijn ook geliefkoosde doelwitten.
Volgens Winkelstrater willen de dierentuindirecties door ver
scherping van de veiligheidsmaatregelen proberen de dierdief-
stallen te beperken.
Door Cees Manders
Het Wilde Westen op de weg, daarvoor moet je
in Italië zijn. De Franse en Belgische politie
heeft zojuist uiterst strenge maatregelen geno
men om in deze vakantietijd de veiligheid op
de grote wegen te verzekeren: enorme boetes
voor verkeersovertredingen, door buitenlan
ders ter plekke te voldoen op straffe van in be
slagname van vervoermiddel.
De italiaanse politie is niet zo. Hier schijnt
alles mogelijk en moeten de weggebruikers
zelf maar zien, als ze tenminste heelhuids hun
bestemming wensen te bereiken. Het gevolg
van deze wetteloosheid op de weg is dat het
verkeer met name op de 'autostrade' steeds
chaotischer en gevaarlijker wordt. Vooral de
vrachtwagens die zich bezig houden met het
internationaal goederenvervoer en daarom
voorzien zijn van het TIR-teken, maken het te
bont.
De laatste weken wordt er in de italiaanse
media een campagne gevoerd tegen deze 'TIR',
omschreven als 'gevaarlijke projectielen' en
als 'niets ontziende wegmonsters'. Dit om de
autoriteiten tot grotere activiteit, tot straffer
optreden tegen deze 'wilde TIR' te bewegen.
Van de buitenlandse TIR is bekend dat ze zo
gauw ze de Italië binnen rijden alle remmen
losgooien. Snelheidsbeperkingen Arbeidstij
denregeling Beladingsvoorschriften Al deze
regels gelden ook in Italië. Maar het grote ver
schil met België, Frankrijk, Duitsland enz. is
dat hier de naleving van die regels niet gecon
troleerd wordt. De buitenlandse vrachtwagen
chauffeurs weten dat, en als ze de Mont Blanc-
tunnel uitkomen, of de Brenner passeren,
drukken ze hun gaspedaal tot op de plank om
verloren tijd in te halen.
Het gaat niet alleen om de buitenlandse
TIRs. Deze apen slechts hun italiaanse colle
ga's na, en niet alleen uit concurrentieoverwe-
gingen. Het hele vrachtverkeer op de italiaan
se wegen is in opspraak, buitenlandse en ita
liaanse TIRs. Maar de buitenlanders zijn eer
der mikpunt van de nationale verontwaardi
ging omdat ze hier uithalen wat ze zich elders
niet kunnen permitteren; omdat ze boetes
nooit betalen; en ook omdat ze betrokken zijn
geweest bij enkele spectaculaire ongelukken
die de gehele pers hebben gehaald.
Ondanks de moeilijke, langgerekte vorm
van Italië vindt in dit land nog 80% van alle
vervoer plaats over de weg, twee keer zoveel
als in Nederland of Duitsland. Toch is sinds de
oorlog is het leeuwedeel van alle infrastructu
rele investeringen gedaan in 'autostrade', weg
verbindingen, terwijl de veel goedkopere
spoorwegen of waterwegen onderontwikkeld
zijn gebleven.
De tol voor dit accent op de weg wordt nu
betaald. De autowegen zijn buitengewoon
fraai, de mooiste ter wereld zeggen de Italia
nen zelf. Maar die prachtige wegen zijn wel
veel te gevaarlijk geworden, door overmatig
gebruik. Daar komt bijeen gebrek aan disci
pline en beschaving van de gebruikers, en de
afwezigheid van controle op een 'rechtmatig
gebruik' van die wegen.
Beruchtste trajecten zijn die tussen Rome en
Napels, Bologna en Florence, Bologna en Pes-
cara, Milaan en Verona. Vooral het stuk tussen
Bologna en Florence, waar het tunnel-in- tun
nel-uit is, is 'beroemd' van de verkeerskronie-
ken. Daar vinden wegraces plaats tussen TIR-
monsters en wee de personenauto die daar tus
sen verzeild raakt.
Vrachtwagens met aanhanger (hier de
'autotreni' gedoopt) op zoek naar afleiding
gaan kijken wie het hardst kan rijden. In de
bioscoop zijn daar films van te zien en iedereen
kan zich er dus een voorstelling van vormen:
twee kanjers van vrachtwagens, die volledig
beladen met een snelheid van 110 km soms 120
km per uur tien, vijftien minuten lang naast
elkaar voortrazen in een poging elkaar in te
halen. En dan in een tunnel.. De verstandige
weggebruiker maakt dat hij weg komt, als dat
tenminste nog mogelijk is. Verschrikkelijke
ongelukken hebben deze wegraces veroor
zaakt, en daarbij waren toevallig buitenlandse
TIRs betrokken.
TIRs die je rechts passeren via de vlucht
strook. Enorme vrachtwagens die je achter
bumper 'strelen' omdat je kennelijk te lang
zaam rijdt. Twee passerende vrachtwagens die
naast elkaar blijven rijden om een conversatie
te voeren. Passerende vrachtwagens die je met
hun aanhanger de vluchtstrook op drukken:
als je enkele jaren in Italië rijdt, ken je al die
levensgevaarlijke capriolen van de TIR-
chauffeurs. Toch moet je altijd nog bedacht
zijn op het meest ongelooflijke, het meest on
waarschijnlijke.
De politie die met haar flitsende Alfa Ro
meo's geacht wordt de orde op de wegen te
handhaven heet de 'stradale'. Deze 'stradale'
schittert altijd door afwezigheid. Officieel
moet er elke 300 km autoweg één patrouille
zijn, maar in de praktijk komt het daar nooit
van. Vaker kom je op de italiaanse wegen de
carabinieri tegen. Maar zij letten niet op ver
keersovertredingen, zij zoeken terroristen.
De voorzitter van de ACI, de italiaanse
ANWB, Rosario Alessi, heeft dezer dagen via
de media opnieuw een beroep gedaan op de re
gering de wetteloosheid op de italiaanse wegen
een halt toe te roepen. „24 miljoen transport
middelen rijden er nu op onze wegen. Maar de
polizia stradale heeft nog steeds de sterkte van
1962, toen er 6 miljoen auto's en vrachtwagens
reden. Neem de wegenverkeerswet. Die is de
afgelopen 40 jaar niet veranderd. De regering
en het parlement zijn al lang bezig met een
nieuwe wet. Maar ook al is dit jaar tot 'Jaar
van de verkeersveiligheid' uit geroepen, die
wet zal er ook dit jaar niet komen."
De president van de ACI (in Italië een zeer
machtige organisatie, die haar leden ecnter
niet tot beter rijgedrag kan bewegen) wijt de
onhoudbare situatie op de italiaanse wegen
voornamelijk aan de „straffeloosheid" waar
van de overtreders van verkeersregels zien
hier verzekerd weten. Vooral de buitenlan
ders: „De buitenlanders gedragen zich thuis
uiterst gedisciplineerd. In Duitsland hoef je
maar één glas bier te drinken, en ze laten jea
de blaastest ondergaan. Dat kan hen het rijbe
wijs kosten. De buitenlanders komen bij ons de
grens over, kopen wijn en gaan dan in een on
gelooflijke toestand de weg op. Omdat
straffeloosheid praktisch absoluut is."
Het is deze weken weer regelmatig file-rij -
den op de italiaanse autowegen, nu milj'oenen
Italianen en buitenlanders gezamenlijk me
vakantie zijn. Vrachtauto's mogen niet rijde
De 'stradale' heeft een 'scherpe' controle aan
gekondigd.
Door Rein van der Helm
YORK (Engeland)
Een doordeweekse da
in York.
Het vrij recente winkel
centrum Copperga
waar ook een vestigin
van C and A dominan
aanwezig is, vertoont he
gebruikelijke beeld sinJ
die gedenkwaardige 1
april 1984, toen het Jorvi
Viking Centre zijn deu
ren opende.
Een enorme rij geduldi
wachtende mensen vult vc;
meer dan de helft het plei
waar het winkelcentrui
omheen gebouwd is. Een En
gelse rij, wel te verstaa
Dat wil zeggen: keuvelend
mensen, waarvan er sommi
ge de rij verlaten om eve
een ijsje te halen en vervol
gens hun plaats weer in t
nemen. Anderen lezen ge
duldig een krant. Ruim"
wordt vrij gehouden o
winkelend publiek de rij
laten doorkruisen.
Het begin van de rij ver
dwijnt - na soms wachttij
den van twee en meer uur
in de gapende mond van h
Jorvik Viking Centre. Ee
Engels archeologisch projc
dat in 1984 tot een der top
attracties op toeristisch ge
bied werd uitverkozen.
Nu zijn Engelsen op h
gebied van historie wel w
gewend, maar wat de Yor
Archaeological Trust in vij
jaar tijds in Copperga
heeft gepresteerd grenst aa
het ongelooflijke. Tientalle
meters onder de grond is ee
compleet Vikingdorp nage
bouwd, of beter gezegd her
bouwd.
Toen de plannen voor he
winkelcentrum in 1976 vas
tere vprnien begonnen aa
te nemen en het duidelij
werd dat het bestaande zo
worden gesloopt doken d<
archeologen als sperwers oj
het gebied. Bekend was da
ter plaatse een Viking-ne
derzetting had gestaan ei
men wilde eens bekijkei
wat daar nog van restte. Vij
jaar graven leverde de om
vangrijkste en meest geva
rieerde Britse verzamelini
op van 10e eeuwse voorwer
pen, merkwaardig goed ge
conserveerd in de drassig
bodem.
Veranderd denken
De vondsten veranderdei
het denken in Engeland ove
de Vikingen. Wollen sokken
munten, Oosterse zijde, zelf:
zaden van zwarte bessen ei
restanten van kunstig ge
bouwde houten huizen be
wezen dat de Vikingen nie
de nietsontziende barbarei
waren waarvoor zij altijr
zijn uitgemaakt. „Het En
gelse beeld van Vikingen al;
bloeddorstige benden roven
verdween door deze vond
sten", zegt Richard Hall vat
de York Archaeologica
Trust, een van de ruim 40<
mensen die gedurende di(
merkwaardige vijf jaar bi
het Coppergate-project wa
ren betrokken.
Skeletten, 15.000 gavi
voorwerpen, 250.000 stukker
aardewerk, vijf ton dierlijk<
botten en een aantal opmer
kelijk goed bewaard geble
ven resten van Vikingge
boor Rein van der Helm
BEVERLEY (Engeland) - De
historie van het Verenigd Ko
ninkrijk wordt op het eiland
zelf nog steeds in hoge ere ge
houden. Hoewel de Britten be
seffen dat hun imperium,
waar op een gegeven ogenblik
4e zon nooit onderging, verle
den tijd is houden zij de herin
nering eraan op alle mogelijke
Manieren in ere.
In Beverley (Yorkshire)
hebben ze voor het levendig
houden van de historie een wel
heel aparte manier gevonden,
"aar is een aantal jaar gele
nen, op particulier initiatief,
het Museum of Army Trans-
Port (museum van militaire
vervoersmiddelen) gesticht.
Pronkstuk van het museum
ls ongetwijfeld de Rolls Royce
van veldmaarschalk Montgo-
mery, een bakbeest van een
wagen die drie dagen na de in-
vasie in Normandië in juni
1944 op Juno Beach werd ge-
oebarkeerd. Het voertuig ver
beert in blakende conditie,
Met zo verwonderlijk want el-
e dag wordt hij wel even ge-
Poetst.
