UITBLAZEN
'Niet elke vijf jaar een vrouwenconferentie
Hoop en vrees na overeenkomst
tussen Gandhi en sikh-leider
Zoals de ouden
klonken,DRINKEN
we nog.
DOMMELSCH.'T GULLE BIER
UIT GOUDEN TTfDEN.
Agressieve
klandizie
'INSCHAK
Aandacht ni€
Brandschoor
STAATSSECRETARIS VAN EMANCIPATIEZAKEN KAPPEYNE VAN DE COPPELLO:
DE STEM CO
WIM KOCK
ZATERDAG 27 JUL11985
ACHTERGROND
PAGINA2I
Ervaring
Verklaring
Nederig
PAPIER
VOOR UW PEN
ZATERDAG 27 JUL11
IdEN HAAG - De
(NPB) wil een zwart
manier waarop de rese
om het tekort aan mar
korpsen op te vangen.
ALS WE de winkel
binnenstappen is het
stil. Het is een grote
winkel waar dure appara
tuur aan de man wordt ge
bracht. De winkelier geeft
tekst en uitleg, drukt op
knoppen, demonstreert. Ik
ben niet zo geïnteresserd;
geen koper, slechts waarnemer.
Ik draai me om en merk dat de
winkel opeens volloopt. Er
komt een zwerm toeristen bin
nen. Dat zie je zo. Schamele
kledij die veel tatouages, borst
haar en vetrollen onbedekt laat.
De toeristen schijnen bij elkaar
te horen. Ze roepen elkaar toe
in een overbekend dialect dat
ik niet nader zal aanduiden om
een minderheid, die momenteel
aanzienlijk is in deze contreien,
niet te kwetsen.
De opmerkingen die ze ma
ken zijn wel kwetsend voor de
winkelier. Tenminste: zo zijn ze
bedoeld. „Rotzooi. Stelt
niks voor. Afzetterij." Dat
soort uitlatingen. De winkelier
hoort niets of doet of hij niets
hoort en zet zijn demonstratie
voort. De vrouw die het hoog
ste woord voert, geeft het sein
voor de aftocht. „Kom op jon
gens, hier worden we ook niet
wijzer, we kijken volgende
week wel bij- volgt de
naam van een winkel in de gro
te havenstad van herkomst.
In de lectuurafdeling van het
warenhuis leest een man de
krant. Hij staat breeduit voor
het krantenrek zodat er nie
mand meer bijkan. Een ver
koopster heeft al een paar keer
naar de man gekeken, bij wijze
van stille wenk. Tenslotte loopt
ze naar hem toe. „Meneer, het
is niet de bedoeling dat u hier
de krant leest." Meneer kijkt
verstoord op en zegt dat hij zelf
wel uitmaakt of en waar hij de
krant leest. De verkoopster
merkt dat ze nu de volle aan
dacht van nog een stuk of wat
klanten heeft en blijft op haar
stuk staan. „Meneer wilt u al
stublieft die krant kopen of
neerleggen?"
Meneer weet zich eveneens
verzekerd van publieke aan
dacht, maar hij weet ook dat hij
op verlies staat. Op z'n gemak
frommelt hij de krant in elkaar
en deponeert hem met een klap
op het rek waardoor nog een
stapel dagbladen op de grond
schuift. Al die tijd scheldt hij
de rood aangelopen verkoop
ster de huid vol. Korte zin
netjes, haastig maar niet onge
oefend geconstrueerd rond het
kernwoordje trut. Het is zijn
manier van z'n gezicht redden.
„Hij doet dat regelmatig," ver
ontschuldigt zich de verkoop
ster tegenover de te laat toege
snelde chef, die haar blijkbaar
heeft gevraagd of ze die uitbar
sting niet had kunnen voorko
men.
kommertijd al eens in opspraak
geweest, waarop de bona fiden
onder hen - volkomen terecht
natuurlijk - een niet mis te ver
staan boekje opendeden over
het gedrag van hun klanten.
Maar wie had nu gedacht dat
VW-informatrices mikpunten
zouden zijn van over hun toe
ren gedraaide of van huisuit al
onbeschofte klanten. Op het
VW-kantoor - zou je denken -
komen voornamelijk goedge
mutste mensen die vrij zijn en
wat van hun dag willen maken.
De VW is een soort grabbel
ton vol leuke dingen om te
doen of te zien. Altijd prijs. Mis
dus. Er vallen daar zulke harde
woorden dat de informatrices
psycholgisch gepantserd moe
ten worden.
Sfeertje
Iedereen raakt wel eens
geïrriteerd. Als je lang moet
wachten in een winkel omdat
de bediening zeer waarneem
baar staat te schutteren. Als je
bij de bank telkens opnieuw je
naam moet opgeven omdat het
baliepersoneel zo snel rouleert
dat niemand van hen nog de
tijd krijgt hun klanten te leren
kennen. Als je aan een balie
staat en de bediende een einde
loos privé telefoongesprek zit te
voeren. Als je in een lange rij
moet wachten op het postkan
toor terwijl er drie loketten ge
sloten blijven en er achter het
glas tal van mensen bezig zijn
met iets dat uit de verte zinloos
lijkt. Enfin, aanleidingen ge
noeg om geïrriteerd te raken.
Maar het is dan nog een hele
stap om je zo op te draaien dat
je gaat schelden of slaan. Toch
schijnen steeds vaker mensen
die stap te zetten. Zo dikwijls
dat er cursussen moeten komen
om de dienstverleners er geeste
lijk tegen te wapenen.
Wachtwoord
Ik begrijp nooit goed waar
al die korzeligheid in een we
reld van overvloed vandaan
komt. Uit eigen ervaring kan ik
eigenlijk niet zeggen dat 'de we
reld', voorzover ik die de mijne
kan noemen, zoveel onvriende
lijker is dan voorheen, maar
toch tref ik ook van tijd tot tijd
die atmosfeertjes aan, gespan
nen door korzeligheid, onge
duld en onbegrip.
Alle mensen zijn gelijk,
maar het is af en toe net alsof
er een soort ratrace aan de gang
is om wie het meest gelijk is,
alsof de een meer gelijk wil zijn
dan de ander. De deelnemers
aan de race willen bewijzen dat
ze voor geen mens opzij hoe
ven. Daarom halen ze rechts in,
snijden een ander de pas in de
rij voor de kassa, laten iemand
een klapdeur in het gezicht val
len of zetten bij voorbaat een
grote bek op als ze iets nodig
nebben. Hoe een ander dat er
vaart, daar 'zitten ze niet mee'
en dat roepen ze dan ook heel
de tijd.
Maar daarmee is heel Ne
derland natuurlijk nog lang
niet verhufterd.
Cursus
Nederland verhuftert. De
Nederlander is overmondig ge
worden. Of hij nu diensten
koopt of verkoopt; hij of zij
laat zich geen oor aannaaien en
maakt dat üefst bij voorbaat
duidelijk. De overmondige
klant piekert er niet over alsje
blieft te spelen. Hij betaalt ten
slotte. De dienstverlener ver
mijdt elke uiting van dienst
baarheid ter bevestiging van
zijn gelijkheid.
Dit is niet alleen een gene-
ralisatie. Het is een overdrij-
ving, maar toch: in de krant
lees ik dat men dienstverlenend
personeel - VW-informatrices
voorop - cursussen gaat geven
waarin wordt geleerd om te
gaan met lastige, naar agressie
neigende klanten. Zo erg is het
dus wel. De kelners van Neder-
land zijn in een andere kom-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda,
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176,
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Hulst, Steenstraat 14. 01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementen, bij vooruitbetaling te voldoen:
22,97 per maand: 66,30 per kwartaal of 258,- per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
T5
Van een onzer verslaggeefsters
NAIROBI (ANP) - „Niet
iedere vijf jaar een
vrouwenconferentie. Ik
denk dat dat niet zinvol
is". Aldus deze week
staatssecretaris Kap-
peyne van de Coppello
van emancipatiezaken,
hoofd van de Neder
landse delegatie op de
VN - vrouwenconferentie
in Nairobi.
„Als er", zo meent zij, „een
FLS (document toekomst-
strategiëen) uitkomt met al
lerlei uitspraken op het ter
rein van buitenlandse poli
tiek die eigenlijk met eman
cipatie weinig van doen heb
ben en die bovendien aanlei
ding voor ons zullen zijn ons
te onthouden van stemming
of zelfs tegen te stemmen,
dan is dat natuurlijk een heel
zure zaak.
Dan moet je je afvragen of
dit soort conferenties wel zin
hebben. Want dan worden
die eigenlijk misbruikt voor
heel andere politieke doel
einden dan waarvoor ze ge
houden worden. Bovendien is
de tendens dat naar mate
emancipatie echt wordt uit
gevoerd, bepaalde weerstan
den steeds groter worden. In
Nederland heb je een meer
derheidssysteem, maar hier
op de conferentie niet. Het is
de bedoeling dat hier alles
met algemene stemmen aan
genomen wordt. Dat bete
kent óf dat de boel zo verwa
tert dat er niets meer instaat
óf dat de goede dingen van
vorige conferenties het niet
meer halen, omdat er sommi
ge landen zijn die zeggen: dat
stemt niet overeen met onze
cultuur, daar stemmen we
tegen. Én dan verdwijnt het
dus uit de tekst. Dan raak je
steeds verder af van de oor
spronkelijke doelstellingen."
Naarmate de conferentie
vorderde, namen internatio
nale politieke kwesties een
steeds grotere plaats in in de
discussies. Vindt Kappeyne
het daardoor nog wel een
vrouwenconferentie? „Nog
wel. Maar als bij stemming
blijkt dat echte vrouwenon-
derwerpen het onderspit del
ven of er maar zo'n beetje
bij bungelen, dan bewijst de
conferentie dat haar karak
ter zo aan het veranderen is
dat je dit niet in deze vorm op
korte termijn moet voortzet
ten".
En een bijeenkomst als het
forum, de vrouwenconferen
tie van niet-gouvernemente-
le organisaties? „Dat lijkt me
heel goed maar dat hangt er
een beetje van af hoe de be
langstelling er voor zal zijn.
Ik denk in ieder geval dat
bijeenkomsten van niet-gou-
vernementele organisaties
gesteund moeten worden en
ook voor een deel gefinan
cierd moeten worden door de
Verenigde Naties."
Minister Schoo van ont
wikkelingssamenwerking
heeft verleden week gezegd
dat zonder het forum de offi
ciële conferentie niet plaats
zou kunnen vinden zoals deze
nu plaatsvindt. Is Van Kap
peyne het daarmee eens?
„Dat kan ik niet helemaal
overzien. Uit de forumdis
cussies zijn hele nuttige din
gen naar voren gekomen.
Misschien is het wel zo dat je
achteraf moet zeggen, dat als
men niet met dit soort dis
cussies was begonnen op het
niveau van niet-gouverne-
mentele organisaties, de we
reldconferentie nooit zou zijn
ontstaan Maar ik weet te
weinig af van de geschiede
nis van de (eerste) vrouwen
conferentie in 1975. Ik heb nu
wel geconstateerd dat er hele
goede impulsen uit het forum
zijn gekomen. Wij hebben al
lerlei suggesties gekregen
van de Nederlandse deel
neemsters aan het forum.
Sommige daarvan hebben we
ook verwerkt, zoals de sug
gestie tot een verbod op be
paalde geneesmiddelen en
het verzoek om op interna
tionaal niveau iets te gaan
doen aan het dumpen daar
van in ontwikkelingslan
den".
Voor Van Kappeyne naar
Nairobi zei ze op een pers
conferentie in Den Haag dat
anderen die op de vorige
vrouwenconferentie in Ko
penhagen zijn geweest het
Staatssecretaris Van Kappeyne de Coppello: 'Niet elke
vijfjaar een vrouwenconferentie' - fotoarchief de stem
een 'oppeppende ervaring'
hebben gevonden. Voelt Van
Kappeyne zich nu ook opge
pept?. „Dat is nu een beetje
moeilijk te zeggen, want je
wordt zo meegesleept door de
gebeurtenissen. Die nemen je
zo in beslag dat ik op dit mo
ment niet kan zeggen, dat ik,
althans fysiek, opgepept ben.
Ik denk, dat als ik alles goed
tot me heb laten doordringen
wanneer ik weer thuis ben en
wat uitgerust van de ver
moeiende werkzaamheden,
dat ik dan kan zeggen dat het
een hele positieve ervaring is
geweest.
Het kennismaken met
vrouwen uit hele andere lan
den, het met hen praten over
hun situatie, die voor een
deel principieel vergelijk
baar is, maar waarvan de
uitwerking toch heel anders
is, dat zijn toch wel dingen
waarvan je in Nederland niet
zo veel weet hebt. Net zo goed
als andere vrouwen geen
flauw idee hebben van hoe
wij leven. Dan vragen ze bij
voorbeeld: hoeveel tijd beste
den jullie aan het halen van
water en het sprokkelen van
hout?
Ik ben hier op werkbezoek
geweest in de krottenwijken
rond Nairobi. In die wijken
woont circa 70 procent van de
bevolking woont. Het is een
heel aangrijpende ervaring
om te zien hoe die mensen
van eigenlijk niets leven. Ik
denk dat het voor iedereen
goed is dat eens te zien. Te
beseffen dat hier een gewel
dige armoede heerst, dat er
een grote uitzichtloosheid is
voor generaties om tot enige
welvaart te komen. Ik geloof
dat het zinvol is om als Ne
derlands politicus dit eens tot
je door te laten dringen en te
beseffen dat wij, vergeleken
met hier, in een onvoorstel
bare weelde leven.
Wat ik heel constructief
vond, was de houding van
vrouwen, hun hele manier
van optreden, dat zij het van
zelfsprekend vinden dat we
hier vergaderen en de lakens
uitdelen. En zo hoort het
trouwens ook, althans mede
de lakens uitdelen. En ook
dat je op recepties als vrou
wen meteen contact met el
kaar hebt. Zonder plichtple
gingen en allerlei prietpraat
vooraf kan je meteen praten
over de situatie van het
vrouwzijn in jou of hun land.
Het is een soort gemeensch
appelijkheid, het besef dat
we er nog lang niet zijn. Met
wildvreemde vrouwen kan je
meteen praten over gelijke
rechten en een eerlijkere
verdeling van macht. Dat
vind ik een heel stimulerende
ervaring".
In haar verklaring op de
plenaire vergadering van de
vrouwenconferentie is Van
Kappeyne, als enige van alle
sprekers, uitvoerig ingegaan
op de positie van lesbische
vrouwen. Heeft ze daarop
nog reacties gehad?". „Op dat
punt speciaal heb ik alleen
gehoord dat Amerikaanse
vrouwen van de lesbische be
weging daar er erg positief
op hebben gereageerd. Ande
ren hebben zo hier en daar
wat vriendelijks gezegd (over
de verklaring) maar dat niet
nader gespecificeerd. Woord
voerster Ingrid Blanns merkt
daarbij op dat er wel veel
vraag is geweest naar de Ne
derlandse verklaring".
Eén van de Nederlandse
lesbische vrouwen die op het
forum is geweest, Ricky Bar-
tels van het COC, heeft naar
aanleiding van uw verkla
ring gezegd te hopen dat er
nu in Nederland 'spoedig een
scherpe Wet Gelijke Behan
deling komt'. Wat is daarop
de reactie van Van Kappey
ne?". „Naar ik meen heeft de
minister-president de vrij
dag voor we naar Nairobi
vertrokken -ik ben daar zelf
niet bij geweest - een verkla
ring afgelegd tegenover de
pers. Daarin werd gezegd dat
de leden van het kabinet zich
er nog over beraden of het
mogelijk is tot overeenstem
ming te komen over de Wet
Gelijke Behandeling. Dat be
raad zou, geloof ik, eind
augustus worden voortgezet.
Daar weet ik op het ogenblik
dus niets van. Ik weet alleen
dat we nog niet zo ver wa
ren".
Maar kan Van Kappeyne
zich voorstellen dat ze met
haar uitspraken bepaalde
verwachtingen hebt gewekt?
„Dat weet ik niet. Ik heb uit
gesproken wat het beleid is
in Nederland. De moeilijk
heid is dat er bij deze wet al
lerlei complicaties zijn van
verhoudingen tussen ver
schillende grondrechten. Het
is niet eenvoudig een stand
punt te bereiken waar ieder
een het mee eens kan zijn.
Dat is ook wel begrijpelijk.
Hoe verhoudt zich bij voor
beeld de vrijheid van gods
dienst en de vrijheid van on
derwijs tot het non-discrimi
natiebeginsel dat ook voor
homoseksuelen geldt? Bij de
uitwerking van de wet kan je
botsende meningen tegenko
men. En het is dacht ik geen
geheim dat de bewindslieden
van de VVD daar misschien
een tikje anders over denken
dan die van het CDA. Dus
wordt geprobeerd hen tot el
kaar te brengen en of dat
lukt weet ik niet. Misschien
komt er iets uit waar die me
vrouw van het COC helemaal
niet tevreden mee is. En mis
schien komt er niets uit. Dan
zal de Tweede kamer wel
uitmaken of ze initiatief
voorstellen gaat indienen of
niet."
In één van de commissies
van de conferentie is een
vaag compromis bereikt over
een vervolg op deze confe
rentie. Is Nederland tevreden
met die tekst? Van Kappeyne
de Coppello: „Nee, ik heb ook
niet de indruk dat dat com
promis echt bereikt is. Dat is
alleen een tussenfase ge
weest. In de commissies gaat
het vaak heel verwarrend
toe. Niet alle delegaties wil
len meteen het achterste van
hun tong laten zien. Met als
gevolg dat niemand het
woord neemt en iedereen op
elkaar zit te wachten. En zo
is denk ik voorbarig de in
druk ontstaan, dat een com
promis is bereikt.
Canada is nu bezig met een
nieuw voorstel. En ik denk
dat dat meer in onze richting
zal zijn".
HET BERICHT OVER
de verrassende onderte
kening van een akkoord
over het oplossen van de
crisis in de Indische
deelstaat Punjab tussen
premier Rajiv Gandhi
en de gematigde leiding
van de sikhs is in India
met grote opluchting
ontvangen. Maar de ver
wachtingen van de
meeste mensen op het
subcontinent worden
heen en weer geslingerd
tussen hoop en vrees: zal
de overeenkomst het
door onlusten geteister
de land eindelijk de ver
langde vrede brengen
Na de bekendmaking de
den zich in de straten van
New Delhi taferelen voor die
de Indische hoofdstad lang
niet meer had meegemaakt:
tulbanddragende sikhs om
helsden hindus, sikh-families
deelden zoetigheden uit aan
hun hindu-buren en duizen
den verzamelden zich in de
Gurdwaras, de sikh-tempels,
om dankgebeden uit te spre
ken.
In de Indische pers werd
het akkoord, dat woensdag
middag werd ondertekend na
onderhandelingen tussen
Gandhi en de gematigde
sikh-leider Harchand Singh
Longowal, omschreven als
'historisch'. De 'Indian Ex
press' ging zelfs zo ver door
te stellen dat 'het Punjab-
probleem nu eindelijk is op
gelost'. De bebaarde Longo
wal, voorzitter van de Akali
Dal - de partij van de sikhs -,
die zich in het voorjaar nog
vertwijfeld had afgevraagd
of de sikhs nog wel in India
konden leven, straalde van
tevredenheid na het tot
standkomen van het ak
koord. De overeenkomst
komt in verregaande mate
tegemoet aan de eisen van de
sikhs.
De vraag is echter of de
crisis in Punjab, een van de
zwartste bladzijden uit de
Indische geschiedenis, die in
de afgelopen vier jaar aan
ruim 4.400 mensen het leven
heeft gekost en een treurig
hoogtepunt vond in de moord
op Indira Gandhi, met het
akkoord werkelijk ten einde
is. Rajiv Gandhi heeft met de
ondertekening de belangrijk
ste eisen van de sikhs, die
zestig procent van de bevol
king in Punjab vormen, in
vervulling doen gaan.
Gandhi erkende met de
ondertekening niet alleen dat
de trotse religieuze sikh-ge
meenschap tijdens het bloed
bad na de moord op Gandhi
Premier Gandhi (r) en sikh-leider Longowal wisse
len het pakket afspraken uit dat een eind moet maken
aan de al drie jaar durende strijd in de sikh-staat Pun-
jab.
in november 1984 zwaar on
recht was aangedaan en dat
hun geloof door de bestor
ming van de Gouden Tempel
in Amritsar door het leger in
juni 1984 ten diepste was be
ledigd. Tevens zag hij in dat
de meeste territoriale eisen
van de inwoners van Punjab
en hun wens voor meer auto
nomie binnen de Indische fe
deratie lang niet zo onge
rechtvaardigd zijn als hij zelf
eind 1984 nog in het parle
ment beweerde.
Niemand twijfelt eraan
dat de tegemoetkomingen
aan de sikhs het uitzicht op
een vreedzame regeling van
het conflict in Punjab verbe
teren. De meerderheid van de
sikhs lijkt achter de gematig
de Longowal te staan. Dat
werd de afgelopen maanden
duidelijk toen de geestelijke
bij betogingen in Amritsar
aanzienlijk meer aanhangers
op de been wist te brengen
dan zijn tegenhangers van de
militante vleugel binnen de
Akali Dalpartij. Ook de re-
lieuze leiders van de sikhs
hebben zich Longowal opge
steld.
Inmiddels is het 11 punten
tellende akkoord al wel ver
worpen door de radicale
sikhs, die in mei Longowals
aftreden als voorzitter van de
Akali Dal wisten te bewerk
stelligen. Zijn plaats werd
overgenomen door de 87-ja-
rige Joginder Singh, vader
van de in juni 1984 tijdens de
bestorming van de Gouden
Tempel omgekomen Jarnail
Singh Hindranwale. Hoewel
de radicale groep rondom
Jagdev Singh Talwandi offi
cieel ontkend heeft uit te zijn
op een onafhankelijke sikh-
staat ('Khalistan'), heeft zij
toch al die jongeren om zich
heen verzameld die na de be
storming van de tempel had
den gezworen wraak te zul
len nemen op de Indische re
gering. Ook werden de moor
denaars van Indira Gandhi
en de omgekomen Hindran
wale door de groep tot mar
telaars gemaakt.
Ook de radicale studenten
organisatie AISSF, waarvan
de leden tot de belangrijkste
helpers van Bhindranwale
(correcte spelling - red.) be
hoorden tijdens diens bloedi
ge kruistocht tegen de hindus
in Punjab, met de overeen
komst in zal stemmen. De
jongeren onder de sikhs heb
ben de meeste reden tot woe
de in de richting van de Indi
sche regering. Na de gebeur
tenissen in juni werden dui
zenden van hen veelal onge
grond op verdenking van ter
rorisme opgepakt en in de
gevangenis gegooid.
Bovendien kan niemand
voorspellen hoever de in
vloed reikt van de voorstan
ders van een onafhankelijk
Khalistan in Groot-Brittan-
nië, Canada en de Verenigde
Staten die de extremisten al
sinds jaren financieel en met
propaganda ondersteunen.
Toch is het nu ondertekende
akkoord een succes voor pre
mier Gandhi, die er door zijn
energieke en - zelfs door zijn
critici erkende - tactische op
treden in is geslaagd de voor
waarden te scheppen voor de
beëindiging van het conflict.
Desondanks blijft de Indi
sche regering realistisch: om
nieuwe terreurdaden in reac
tie op het akkoord te voorko
men werden nog dezelfde
woensdag de stijdkrachten in
Punjab in staat van paraat
heid gebracht.
(DPA)
Naar aanleiding van het
KRO-programma 'Kruis
punt' het volgende. De ge
schiedenis van het moder
nisme uit het begin van deze
eeuw schijnt zich weer, na
Vaticanum II, te herhalen en
het ligt voor de hand dat
daar weer een reactie op ge
komen is. Prof. Walter God-
dijn van de Mariënburg-
groep ziet zijn kerk worden
tot één grote sekte, een elite
van getrouwen waar de bis
schoppen zich steeds meer
op richten en waar kritische
gelovigen van vervreemden.
Goddijn aarzelt niet daarbij
het woord integralisme te
gebruiken evenzo zijn geest-
UjtNlNO
verwant, de filosoof Cornelis
Verhoeven. Maar waar ma
ken de beide geleerde heren
zich eigenlijk zo druk over?
Primair is nu een gedegen
catechese voor de jongere
katholieken, die daar sinds
Vaticanum II goeddeels van
verstoken zijn gebleven!
Verder bestaat die vermeen
de 'elite van getrouwen' gro
tendeels uit gewone mensen,
vooral afkomstig van het
platteland, maar zij zijn wel,
door de eeuwen heen, de i
ruggegraat van kerk en
staat gebleken! Het zou wer- I
kelijk een zegen voor de hele
rooms-katholieke gemeen
schap zijn als de kritische I
katholieken hun kritische
opstelling eens lieten varen
om met de gewone getrou-
wen weer gewoon te gelo
ven. Daar is enkel een ont
vankelijk en een nederig ge
moed voor nodig.
Oosterhout
H. Hoegen
(ADVERTENTIE)
Van een onzer
verslaggeefsters
KAATSHEUVEL - De two
bejaarde zusters uit Kaats
heuvel wiens boerderij be
gin dit jaar sterk vervuil»
werd aangetroffen, moetei
62.000 gulden betalen voor d«
grote schoonmaak die heef
plaatsgehad.
De gemeente Kaatsheu
vel, die de klus samen me
een schoonmaakbedrijf uit
voerde, heeft de zusters d«
rekening gepresenteerd. Ir
januari werden de koster
nog geschat op zo'n 20.(XX
gulden. Toen kwam aan he
licht dat de boerderij waarii
de zusters Cor en Marie a
vanaf hun geboorte wonen
buitengewoon sterk was
vervuild.
In en rondom de boerderi
en het woonhuis werden la
gen mest, huisvuil en kada-
NPI
Van onze H
Volgens de politiebond
[mogelijke taken gebruik
risico's voor de veiligheid,
derden arbeidsplaatsen sli
In het bondsblad van de
NPB is nu een oproep gedaan
aan de leden om voorvallen te
rapporteren aan het bondsbu-
reau in Amsterdam, aan de
hand waarvan een zwartboek
kan worden opgesteld.
Volgens politiebond-woord
voerder Van der Linde leidt de
inzet van reservisten tot een
'aantasting van de kwaliteit
van het politiewerk'. Van der
Linde vertelt dat de Zeeuwse
afdeling van zijn bond inmid
dels al een motie heeft aange
nomen waarin een einde aan
het inschakelen van reservis
ten wordt geëist. Met name in
de Zeeuwse badplaatsen zou
den de korpsen nogal eens re-
servisten inzetten.
De Landelijke Organisatie
van Reservisten telt ongeveer
7.000 leden, die tegen een mini
male vergoeding ingeschakeld
kunnen worden in tijden van
oorlog of bij rampen. Zij vor
men dan een soort reserve
voor de rijks- en gemeentepo-
j litie. Volgens de bond worden
j reservisten evenwel in toene
mende mate ingezet voor nor-
maal surveillancewerk. De
'amateuragenten' moeten dan
ook mensen verbaliseren. De
bondswoordvoerder meent dat
deze mensen niet de opleiding
hebben om in dergelijke ge
vallen professioneel te hande
len.
I Volgens Van der Linde
heeft dat op sommige plaatsen
al wel tot grote problemen ge-
leid en neemt ook de wrevel
onder de reguliere korpsen
toe. Hij spreekt van tientallen
klachten van politieagenten
over het wacht moeten lopen
met een reservist.
Een bijkomend bezwaar van
de bond is dat de inzet van re-
servisten ook de sterkte van de
korpsen versluierd. Van dei
OOK het laatste vleugje hoop
gen nu de communistische m;
volledig onder curatele hebber
tantje vakbondsvrijheid hebbe
af; de lichtende fakkel, waarmc
volksverzet deed ontbranden, i
Dat verwacht althans de ree
schau zouden zich echter bes!
risch bepaalde afkeer van de
komt, is zo diep geworteld en
kader op de Poolse samenlevii
nonnen, dat Jaruzelski en de
wee moeten houden, dat het
i verzet dan hier dan daar weer I
Bovendien blijft het regiem
formidabele tegenstander teg
paus en kardinaal Glemp manc
I uiterst behoedzaam maar als f
gen: tot hiertoe en niet verder.
Jaruzelski mist ook de moge
ring van de levensstandaard v\
riet dieptepunt van economise!
levensstandaard ligt op het og<
niveau van vóór 1978. Als alle
legen 1990 verwachten, dat z
riet oude peil.
Alles overziende kan niet a
Jat de aandacht van het vrije
slappen. Onze sympathie, ook
riun een stok en stut op de mo<
WAT nu Jaren achtereen h<
'Iscus ach en wee geroepen,
■vaarts is gegaan met de bek
fraudeurs zouden zijn geword
'"eten ze ook van wanten: bij
®en ambtenaar aangehouden
Paar miljoen te hebben verduis
Enig leedvermaak is in zo'
Maar dat mag ons niet de oge
als het vermoeden van de polit
een zeer ernstig feit. Belastinc
'Ijk kwaad, diefstal van de gei
9en de bierkaai, als de ambtel
'reden, niet zelf brandschoon
