UITBLAZEN
Top bracht EG schade toe
CNV geeft
CDA de
gele kaart
Berri had succes bij
gijzeling hard nodig
MINDER
even.
MAAR LUBBERS KRIJGT TOCH 'VRIJ SPEL'
Hoge Raad
handhaaft
levenslang
Bnkx niet na;
Gszag van Ass
Medieval
banquet
DE STEM COM
DINSDAG 2 JUL11985
ACHTERGROND
Twee Europa's
Les geleerd
Vrij mild
OORLOG MET PALESTIJNEN LEVERDE AMAL NIETS OP
Politieke actie
DINSDAG 2 JUL11985
Ex-RSV-werknemers
krijgei toch
bonus en 13e maand
Dineren op z'n
middeleeuws kan te
genwoordig in Ne
derland ook, heb ik me la
ten vertellen, maar de ba
kermat van dit eetfestijn is
natuurlijk Groot Brittan-
nië. Jaren geleden al ad
verteerde het kasteel van
Ruthin in Noord-Wales met
zijn middeleeuwse banketten.
Het ging er daarbij, naar ver
luidt, stijlvol en waarheidsge
trouw toe. Zo zouden de vlees
gerechten geen zout bevatten
omdat in pre-Tudor Engeland
ook geen zout gegeten werd.
Het vlees werd met tuinkruiden
op smaak gebracht.
In de loop der jaren heb ik
dikwijls medieval banquets aan
geprezen gezien. Een groei-in-
dustrie blijkbaar. Maar de gele
genheid en de lust ook eens aan
te zitten en met handen en voe
ten te eten ontbraken me. Tot
goed een week geleden en toen
was het niet zozeer de lust als
wel de gelegenheid die me aan
een middeleeuwse tafel deed
belanden. Dal was in Bungay,
een lichtelijk versleten stadje in
de buurt van Norwich, op za
terdagavond, de avond waarop
de Engelsman lol wil trappen.
Licht teleurgesteld moest ik
vaststellen dat het banket niet
in een echt kasteel plaatshad,
maar in een door de tijd achter
haald hotel met de prozaïsche
naam De Drie Tonnen dat, na
dat het daglicht eruit was ver
wijderd, een nieuw leven was
begonnen als medieval banque
ting hall. De 'hall' was op de
eerste verdieping. Een scheme
rige zaal waar met electrische
middelen kaarslicht werd ge
suggereerd, met in donkere
kleuren geschilderde muren
waaraan voorwerpen hingen
die misschien wel kurassen,
zwaarden en hellebaarden kon
den zijn.
Maidens
Er was plaats voor 150 per
sonen aan lange tafels met ban
ken. De tafels waren al gedekt.
Veel aardewerk van de sobere
soort die je tegenkomt in de
souvenirwinkels van afgelegen
streken. Een grote pul voor ale
een roemer voor de cider, een
beker voor de mead, in het Ne
derlands mede of mee en vol
gens Koenen 'een bedwelmen
de drank, door gisting bereid
uit honing.' Ik dacht meer aan
overjarige azijn toen ik de eer
ste slok over de tong liet rollen.
Een heraut kwam de zeer
rumoerige menigte - er was ook
een groep binnengekomen, ge
wapend met voetbaltoeters,
verkleed als holbewoners en
dronken als tempeliers - ver
welkomen en stelde de maidens
voor. Een van hen, met een
diep decolleté dat een van
zweet zwak glanzende, sneeuw
witte boezem vrijliet, werd ont
haald op een geestdriftig fluit
concert van de holbewoners.
Toen de maidens deze hulde in
ontvangst hadden genomen
bonden ze de gasten grote slab
ben voor waarna ze zich naar
de keuken repten om de groen
tesoep te halen. Terwijl de hol
bewoners van hun hete soep
slurpten kregen de drie min
strelen op het podium eindelijk
vat op de zaal. Een van de mu
zikanten, een roodharige vrouw
die erg goed bleek te kunnen
zingen, droeg een bril met een
modieus stalen montuurtje.
Aan de pols van de /idler glans
de een digitaalklokje. De flui
tist leek op Rembrandt.
WIMKOCK
daarentegen was zeker van na
de Industriële Revolutie en als
het niet uit Sheffield zelf kwam
dan toch uit Korea. Uit vrees
voor billenknijpers waarschijn
lijk, waagden de maidens zich
niet tussen de gasten, maar
kwamen met hun dienbladen
aan de kop van de tafel en lie
ten de gasten zelf de porties
doorgeven. Het tempo was
hoog en na anderhalf uur zat
het banket erop, inclusief de
declamaties met schuine, mid
deleeuwse verzen tussen de
gangen door.
Het hoofdgerecht was een
karbonade met een flinke ve-
trand, zwemmend in een sub
stantie waarin ik zonder lees
bril slechts schijven wortel en
bonen kon ontwaren, maar hij
smaakte goed. Daarna kwamen
de kippepoten, vergezeld van
kommen sla met veel grof ge
snipperde kool erin. Het nage
recht was appeltaart en als klap
op de vuurpijl poederkoffie op
z'n Engels. Je kon Richard
Leeuwenhart horen grommen
in de hemel.
De holbewoners waren, te
gen de tijd dat de kip kwam,
over het hoogtepunt van hun
euforie heen en er werd dus
niet met afgekloven botten
naar de minstrelen gegooid.
Daar had de heraut wél om ge
vraagd toen hij in zijn gladde
welkomstwoord bij wijze van
grap de gasten verzocht de klui
ven niet naar andermans hoofd
te gooien, zoals andere, minder
beschaafde, aanzitters wel ooit
hadden gedaan volgens hem.
Het gejoel van de holbewoners
dat op dit verzoek volgde, had
weinig goeds beloofd, maar zo
als gezegd: hun vuurtje was ge
smoord in soep, grauw brood,
karbonade en winterwortelen.
Hooligans
Ik heb me over het bescha
vingspeil van de middeleeuwen
nooit enige illusies gemaakt.
Ook niet wat 's-konings hof be
treft. Franse diplomaten no
teerden nog tegen het einde van
de zeventiende eeuw - twee
honderd jaar dus nadat Henry
Tudor een einde maakte aan de
Engelse middeleeuwen - dat de
hovelingen hun behoeften in de
gangen van het paleis van
Westminster deden. Het stonk
er een uur in de wind, schreven
ze naar het beschaafdere Ver
sailles, waar ze al zo ver waren
dat ze hun stank met parfums
probeerden de verdrijven. Nu
had De Drie Tonnen meer weg
van de ruige Jamaica Inn dan
van het feestvierend hof van
een pre-Tudor koning, maar
het bleef er voor middeleeuwse
begrippen tamelijk beschaafd.
Er boerde hoogstens af en toe
iemand. Ik vond het een knap
rumoerig en primitief avondje,
maar de ridders van de Ronde
Tafel of de smokkelaars uit de
Jamaica Inn zouden het onge
twijfeld een tamme boel gevon
den hebben. Dat heet vooruit
gang, beschaving.
Toen we naar buiten kwa
men stonden we meteen weer
in 1985. Het pleintje voor De
Drie Tonnen was afgezet door
politieauto's met zwaailichten.
Uit het nabijgelegen Great
Yarmouth werd een bende
hooligans verwacht. Robin
Hood en de zijnen?
Karbonaden
Middeleeuws was in elk ge
val dat we geen lepel of vork ter j|
beschikking hadden. Het mes S
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIUIliÜ
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41076-236326
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14, 01620-54957.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, ©01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8 30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementen, bij vooruitbetaling te voldoen:
22,97 per maand; 66,30 per kwartaal of 258,- per jaar
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Rubrieksadvertenties 't Kleintje 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrt|dag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur ©076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
T5 PAGINA 2
Door Aad Jongbloed
De chaotische EG-top
van regeringsleiders in
Milaan, die beslissend
werd genoemd voor de
toekomst van Europa,
heeft de Europese Ge
meenschap schade toe
gebracht. Om de schijn
op te houden meldden de
regeringsleiders de poli
tieke wil om de interne
markt ofwel het wegne
men van alle grensbe-
lemmeringen per 1992
van de grond te tillen en
namen zij zich op ondui
delijke wijze voor om
naar een technologische
gemeenschap toe te wer
ken.
Maar het slagen van beide
omvangrijke projecten is
sterk afhankelijk van de
vaart, die de besluitvorming
in de EG kan nemen. Zo lang
lidstaten nog kunnen blijven
dreigen met een veto-recht,
en daar te pas en te onpas ge
bruik van maken, zo lang de
minderheid de wens van een
meerderheid van de Europe
se lidstaten kan blokkeren, is
niet te verwachten dat ambi
tieuze plannen binnen rede
lijk korte termijn gestalte
kunnen krijgen. En juist die
verandering in de besluitvor
mingsprocedure is het grote
struikelblok gebleken tijdens
de Top in Milaan. De oudste
zes leden van de EG plus Ier
land bleken bereid tot veran
deringen, de nieuwkomers
Groot-Brittannië, Denemar
ken en Griekenland bleven
tegen.
De redenen van de Britten
en de Denen zijn legitiem te
noemen. De Denen verwijzen
naar artikel 236 in het Ver-
De Eurotop van Milaan.
drag van Rome, dat stelt: „De
wijzigingen treden in wer
king, nadat zij door alle lid
staten overeenkomstig hun
onderscheiden grondwette
lijke bepalingen zijn be
krachtigd". Gezien het sterk
corrigerende karakter van
het Deense parlement, mocht
de Deense premier Poul
Schluter verwachten dat wij -
zigingen van het Verdrag
hem op moeilijkheden zou
den komen te staan. De Brit
se premier mevrouw That
cher sprak van tijdverlies.
Want, meende zij, als we
eerst moeten gaan praten
over Verdragswijzigingen en
als dan nog alle parlementen
die moeten gaan ratificeren
dan gaan jaren verloren en
verliezen we, omdat een ge
meenschappelijke markt en
een technologische gemeen
schap zo moeilijk ontstaan,
de slag met Japan en de Ver
enigde Staten bij voorbaat.
Laten we tot een soort heren
akkoord komen, aldus That
cher, waarbij we het elkaar
binnen de huidige Verdrags-
regels niet moeilijk maken.
De Grieken vormen een ver
haal apart: premier Papan-
dreou meent dat dwarsliggen
binnen de Gemeenschap uit
eindelijk leidt tot het spek
ken van zijn eigen staatskas.
De vraag is waarom de
Italiaanse voorzitter Craxi,
daarin gesteund door 7 lid
staten, toch de conferentie
wilde doorzetten, die zou
moeten leiden tot een betere
stemprocedure. De kans op
een breuk is immers groot.
Wellicht hebben de 7 niet al
te veel vertrouwen in het
„naar de hand zetten van het
Verdrag", zoals mevrouw
Thatcher wil. De ervaringen
met de Britten zijn van dien
aard dat verwacht mag wor
den dat een 'herenakkoord'
alleen geldt als dat de Britten
van pas komt. Misschien wil
len de 7, zoals premier Lub
bers suggereerde, inderdaad
dat de partijen tijdens de
voorgestelde Conferentie met
de billen bloot komen: laten
de voorstanders van de wer
kelijke Verenigde Staten van
Europa met één binnenland
se en één buitenlandse poli
tiek maar opstaan. Misschien
blijken de Britten dan onder
de dreiging in een isolement
te komen alsnog mee te wil
len doen en haken de Denen
en Grieken af. Via bilaterale
akkoorden, zonder aanpas
sing van het Verdrag, want
dat kan dan niet, maar ook
zonder veto-recht, zouden de
7, wellicht 8, toch af kunnen
stevenen op waar ze heen
willen gaan, dat echte ge
meenschappelijke Europa, de
anderen op achterstand vol
gend.
Daarmee is dan het Europa
van de twee snelheden gebo
ren, met welke mogelijkheid
president Mitterand tijdens
de Top in Fontainebleau al
speelde. Een Europa van de
twee snelheden mag niet als
winst gezien worden, want
het haalt het ideaal niet, dat
zo benadrukt werd door de
toetreding van Spanje en
Portugal. Maar voor het
zover is, zal de verdeeldheid
dusdanig aan de dag treden
dat de EG hier alleen maar
schade door ondervindt en
zal haar geloofwaardigheid
sterk inboeten. De omstreden
beslissing van de chaotische
Top betekent hoe dan ook,
dat er in het gunstigste geval
een pas op de plaats is ge
maakt en op zijn ongunstigst
een flinke pas teruggezet is.
Het was beter geweest als
premier Lubbers zijn idee
hard op tafel had gelegd: een
afkoelingsperiode van twee
jaar, waarin men zich bezint
op een betere besluitvorming
en intussen een evenwichtige
vooruitgang boeken wat be
treft de interne markt en de
technische gemeenschap met
de afspraak dat men meedoet
als de meerderheid dat
wenst. Van het Europa van
de twee snelheden was dan
misschien pas sprake ge
weest als de interne markt
geregeld was en een techni
sche Gemeenschap de slag
met de Japanners en de
Amerikanen volwaardig aan
zou kunnen.
Door Pieter-Jan Dekkers
HET is er dan toch niet
van gekomen: die nieu
we progressieve chris
ten-democratische par
tij, tegenhanger van het
CDA en gepropageerd
door een aantal CNV-
bestuurders. Een voor
stel van een Limburgse
afdeling van de ambte
narenbond van het CNV
om een progressief al
ternatief voor het CDA
op te richten, kwam niet
verder dan het stadium
van kretologie en in de
top van het CNV kan
men ondanks alle kri
tiek, best uit de voeten
met dat CDA.
Mogelijk dat de groep rond
oud-CDA-Kamerlid Jan Ni
co Scholten straks in mei nog
een gooi doet naar een Ka
merzetel, maar dat initiatief
zal het spinterstadium zeker
niet overslaan. En de Evan
gelische Volkspartij, ooit op
gericht als een soort voort
zetting van de in het CDA
opgegane ARP, heeft met die
ene Kamerzetel nooit ook
maar enig politiek gewicht in
de schaal kunnen leggen. Ge
zien de twisten binnen deze
splinter moet trouwens be
twijfeld worden of de partij
ooit nog op een volgende
kieslijst zal voorkomen.
Slechte tijden dus voor die
progressief ingestelde chris
tenen, voor wie de overstap
naar de Partij van de Arbeid
net iets te groot is en voor
wie de PPR, gezien het lon
ken van deze van huis uit
christen-radicale partij naar
uiterst links (PSP en zelfs
CPN), ook al niet aantrekke
lijk is.
Er valt steeds minder te klinken tussen CNV en kabi
net. - FOTO ANP
Toch barst een organisatie
als het CNV van leden, die
vinden dat een christelijke
partij voorop moet lopen als
het gaat om de solidariteit
met de zwakken. CNV'ers die
vinden dat het christendom
verplicht, die de 'theorie' in
de praktijk willen brengen
en gruwen van alles wat 'be
houdend' is.
Misschien is dat een van de
redenen dat het CNV bezig is
de ontwerp-verkiezingspro-
gramma's van de politieke
partijen de meetlat aan te
leggen, waarbij vanzelfspre
kend de meeste belangstel
ling uitgaat naar wat het
CDA de kiezers in mei vol
gend jaar zal beloven. Im
mers, op dat concept-pro
gamma heeft het CNV, of lie
ver gezegd de CNV'ers die lid
van het CDA zijn, nog enige
invloed.
Duidelijk is wel dat het
CNV deze keer duidelijker
aan de weg timmert dan bij
voorgaande verkiezingen. En
in een eerder stadium. Bin
nen de top van het CNV zegt
men ronduit dat men de af
gelopen vier j aar z'n les heeft
geleerd.
Volgens bestuurder Terp
stra heeft de vakbeweging
sinds het aantreden van het
huidige kabinet weinig in
vloed op het politieke beleid
kunnen uitoefenen, vooral
omdat dat beleid al was vast
gelegd in een muurvast re
geerakkoord, waarin alles al
tot in punten en komma's
was bedisseld. Bij de vorige
verkiezingen haalde het CNV
de 'meetlat' pas uit de kast
nadat de meeste politieke
partijen hun verkiezingspro
gramma's al definitief had
den vastgesteld. Er viel dus
weinig meer te sturen.
Het CNV is er deze keer
tijdig bij, er wordt nog volop
gesleuteld aan de program
ma's. Of het enig effect heeft,
wordt ook in de CNV-top be
twijfeld. Terpstra: „Natuur
lijk, papier is geduldig en
partijen kunnen hun pro
gramma's weer bijschaven
als er een coalitie moet wor
den gevormd en een regeer
akkoord in elkaar getimmerd
moet worden. Maar we hopen
de politici nu wel duidelijk te
maken dat het voor iedereen
en voor de parlementaire de
mocratie in het bijzonder een
uiterst droevige zaak zou zijn
als er straks weer een re
geerakkoord uit rolt waar
aan geen splinter meer is te
veranderen en dat als een
heilige politieke koe te pas en
te onpas wordt gehanteerd".
Uit zijn woorden en uit die
van CNV-voorzitter Van der
Meulen spreekt enige frus
tratie, opgelopen tijdens de
nu aflopende regeerperiode
van de CDA-VVD-combina-
tie. Het CNV gaat zelfs zover
te stellen dat het parlemen
tair systeem van binnenuit in
gevaar wordt gebracht om
dat er vanwege dat regeer
akkoord nauwelijks verschil
meer is tussen regering en
parlement.
De volksvertegenwoordi
ging raakt z'n waakhond-
funktie kwijt. De Kamer
meerderheid is met handen
en voeten gebonden aan het
regeerakkoord en ministers
of staatssecretarissen moeten
wel iets verschikkelijks heb
ben uitgehaald, willen ze op
het altaar van de politieke
samenwerking van CDA en
VVD worden opgeofferd.
Het ontwerp-CDA-pro-
gramma is inmiddels aan dat
van het CNV getoetst en de
conclusie is vrij mild. Net als
het CNV wil het CDA de
staatsbemoeienis terugdrin
gen en de sociale partners
(werkgevers en vakcentrales)
meer eigen verantwoorde
lijkheid geven.
Dat is natuurlijk mooi, ze
ker als Van der Meulen con
stateert dat de uitgangsunten
van CDA en CNV elkaar tot
bondgenoten maken. Maar
ook Van der Meulen kan niet
om de laatste drie-en-een-
half jaar heen. De praktijk,
zegt hij, heeft CDA en CNV
sterk van elkaar vervreemd,
vooral op het terrein van de
sociale zekerheid. In het
nieuwe CDA-programma
staat dat de sociale partners
straks de verantwoordelijk
heid over de sociale voorzie
ningen moeten dragen. Het
verwijt van hét CNV is dat
het CDA daar pas toe wil
overgaan als eerst het be
staande sociale zekerheids
stelsel is uitgekleed.
Wat dat betreft liegt de
uitspraak van Van der Meu
len in het CD A-partij blad er
niet om: „Het CDA moet
stoppen met verdere uitkle-
ding van de sociale zeker
heid. Anders houden we er
een trauma aan over. We
krijgen dan straks van het
kabinet een geplukte kip
waar we zelf weer wat veren
op mogen plakken".
Of Van der Meulen hier
aan op consequenties ver
bindt, laat hij in het midden:
het CDA krijgt de gele kaart
maar mag straks gewoon
verder spelen. Óök met de
VVD, de drijfveer achter het
strakke regeerakkoord, dat
gezien de ervaringen uit het
recente verleden vooral be
doeld was om het 'onbe
trouwbare' CDA met z'n dis
sidenten en loyalisten op het
voorgenomen beleid vast te
pinnen.
Vrij spel dus. En daar zal
komend CDA-lijsttrekker
Lubbers dan ook gretig ge
bruik van maken.
Door Ian Block
Nu de Amerikaanse gij
zelingscrisis voorbij is,
kan de rol van Amal-
leider Nabih Berri nader
onder de loep worden
genomen. In de loop van
de gijzeling is steeds
duidelijker geworden
hoe groot de last was die
hij onder druk van de
Libanese politieke situa
tie op zijn schouders had
genomen door die zich
als bemiddelaar tussen
de kapers en de VS op te
werpen. Hoewel Berri
volhield dat dat hij de
kaping afkeurde en alles
in het werk zou stellen
om de veertig gegijzelde
Amerikanen te bescher
men, stelde hij zich wel
achter de eis van de ka
pers om de 735 Libane-
zen vrij te laten die in
Israël gevangen zitten.
Met „de kaping van de ka
ping" hoopte de Amal-leider
dat een succesvolle afloop
zijn eigen leiderspositie en de
rol van Amal als een van de
hoofdrolspelers op het Liba
nese politieke toneel zou ver
stevigen. Wanneer de gijze
lingszaak echter in een im
passe terecht zou zijn geko
men, zou het resultaat van
zijn inspanningen wel eens
averechts hebben kunnen
uitvallen.
Een goede afloop van de
gijzelingscrisis is precies wat
Berri nodig heeft op dit mo
ment. Er is vanuit binnen- en
buitenland nogal wat kritiek
gekomen op zijn rampzalige
beslissing vorige maand om
de Palestijnse kampen in
Zuid-Beiroet aan te vallen.
Hoewel de Amal-militie wel
iswaar succes heeft geboekt
in de guerrillastrijd op eigen
sji'itisch terrein tegen de Is
raëlische bezetting, bleek de
beweging niet opgewassen
tegen het doorzettingsvermo
gen en de vindingrijkheid
van de Palestij nen in de
smalle straatjes van Sabra,
Chatila en Burj al-Baranjeh.
De verliezen aan Amal-zijde
waren groot en het uiteinde
lijke resultaat van de strijd,
een door Syrië bemiddelde
overeenkomst, leverde Amal
niets op.
Dat Berri heeft besloten
dit akkoord van Damascus te
accepteren, is volgens een
doorgewinterde waarnemer
hier kenmerkend voor de
gang van zaken in de Liba
nese politiek: „Ze rennen
maar door, vallen van het
ene haastig in elkaar geflan
ste compromis in het andere
en zijn daarvoor bereid door
een absolute hel te gaan."
Op het leiderschap van
Berri wordt ook kritiek geuit
door extreem religeuze groe
peringen, zoals de pro-Iraan-
se Hezbollah en de islamiti
sche Amal-organisatie. Ook
binnen de Amal-beweging
zelf is men verdeeld over
Berri's positie.
Berri en zijn in het westen
opgeleide collega's zien er op
het eerste gezicht niet uit als
leiders van 'de beweging van
de onterfden', om de wellui
dende naam de gebruiken die
de in Iran geboren imam
Moessa Sadr aan de bewe
ging gaf. Het was deze
geestelijke leider, die in het
midden van de jaren zeventig
de ingeslapen sji'itische ge
meenschap tot politieke actie
aanspoorde. In tegenstelling
tot de populaire imam, die in
augustus 1978 in Libië ver
dween en vermoedelijk ver
moord is en wiens foto je
overal in Libanon tegenkomt,
houdt Berri zich voorname
lijk in de hoofdstad op en is
hij sinds het vertrek van Is
raël niet meer in het zuiden
geweest.
Ogenschijnlijk hebben de
sji'iten het ver gebracht sinds
de mysterieuze verdwijning
van hun imam. West-Beiroet
en het internationale vlieg
veld staan onder de controle
van de Amal-militie en de
sji'itische zesde brigade van
het Libanese leger; Nabih
Berri is minister van Justitie
in de Libanese regering van
nationale eenheid die in fe
bruari 1984 werd opgericht
en de overheersing van de
christelijke maronieten en
islamitische soennieten is
verleden tijd.
Bovendien heeft Amal de
grens van haar mogelijkhe
den nog niet bereikt. Vanwe
ge de numerieke meerder
heid van de sji'ieten (veertig
procent van de Libanese be-
Amal-leider
Berri.
volking bestaat uit sji'ieten)
zullen ze een grote stem heb
ben in het bepalen van de
toekomst van Libanon. Net
als de druzen, die met hun
acht procent een kleine, maar
zeer hechte bevolkingsgroep
vormen, zullen ze waar
schijnlijk eisen dat het huidi
ge systeem ofwel 'ge-decon-
fessionaliseerd' ofwel aan
hun eisen aangepast zal wor
den.
Amal en de sji'ieten heb
ben echter een traditionele
erfenis van verdeeldheid met
zich meegebracht uit het zui
den. Jaren van afzondering
en verwaarlozing en het ver
woestende effect van de aan
wezigheid van de PLO, ge
volgd door de Israëlische be
zetting, hebben verhinderd
dat er een eenvormige sji'it-
sche politieke beweging kon
ontstaan, zoals dat bijvoor
beeld wel gebeurde bij de
druzen en de falangisten.
Berri wordt vaak verwe
ten een zwak leider te zijn.
„Hij brengt zijn positie in ge
vaar doordat hij er niet in
slaagt de nodige discipline af
te dwingen", aldus een Liba
nees journalist, „hij rent ach
ter de menigte aan."
Onder zijn leiding dreigt
Amal soms het contact met
de achterban te verliezen.
Het was Berri die besloot de
terugtrekkend Israëlische
troepen niet over de grens te
volgen en die, tot grote erger
nis van de Arabische wereld,
herhaaldelijk verklaard
heeft niet geïnteresseerd te
zijn in de bevrijding van Pa
lestina.
De veel radicalere Hezbol-
lah-beweging heeft net als
haar Iraanse helpers, veel
grootsere toekomstplannen.
De demonstranten die vorige
week het asfalt van het
vliegveld in Beiroet bevolk
ten en felle kritiek leverden
op de Amerikaanse 'onder
drukkers' in Nicaragua, wil
den Berri de boodschap bren
gen dat de sji'itische macht
zich verder dan Libanon al
leen uit moet gaan strekken.
Westerse opvattingen over
partijen en organisaties kun
nen misleidend werken wan
neer men probeert iets te be
grijpen van de warrige poli
tiek van de Libanese sji'ieten.
Steun aan de vele fracties
binnen Amal blijkt onderling
verwisselbaar, een reden
waarom de verwarring over
waar de loyaliteiten van de
de kapers van het TWA-toe-
stel nu precies liggen, nog al
tijd voortduurt.
COPYRIGHT THE GUARDIAN
AMSTERDAM/ANTWER
PEN (VNP) - Volgens de Ant
werps advocaat mr. Lange is
de onsnapping van de Sirius,
het atieschip van Greenpea
ce, ui de Antwerpse haven
niet srafbaar.
Vorens het Belgisch Wet
boek 'an Koophandel is de Si
rius een zeeschip omdat het
niet oor commerciële uitba- r<
ting s. Het is dus een roerend F
Mes
DSN HAAG(ANP) - De man
dé in april 1983 in het Delftse
cifé "t Koetsiertje' zes mensen
d«odscho«t en er vier verwon
dingen toebracht, de 29-jarige
C.Y. uit Delft, houdt de levens
lange gevangenisstraf die het
Haagse gerechtshof hem in
oktober1984 oplegde.
Dit leeft de Hoge Raad der
Nederlanden besloten.
Het ferechtshof veroordeel
de de man wegens een geval
van maord en wegens vijf ge
vallen van doodslag tot le
venslange gevangenisstraf. Y.
ging van dat vonnis in cassa
tie. Zijn advocaat was van me
ning dat een nieuwe behande
ling door het gerechtshof no
dig was omdat het Haagse hof
niet objectief genoeg had
geoordeeld en omdat niet zou
zijn voldaan aan bepaalde
processuele voorschriften.
ROTTER)AM(ANP) - De
RSV-wer.nemers in Rotter
dam die sinds de surséance
van betalng (begin 1983) ont
slag hebbn gekregen krijgen
de dertieide maand en de bo-
nusregeliig van 5 procent
doorberelend in hun uitke
ring.
Rottenam heeft hiertoe be
sloten n een recente uit
spraak un de Centrale Raad
van Benep, die een verbod
van staasseptetaris De Graaf
(Sociale Zaken) op doorbere
kening van de dertiende
maand >ij de ex-RSV-werk-
nemers ongegrond heeft ver
klaard.
De uispraak van de Cen
trale Rad van Beroep heeft
betrekkng op doorberekening
van de lertiende maand in de
daglono voor een uitkering.
De herbrekening vindt plaats
met tengwerkende kracht tot
het begn van de surséance.
DEN IAAG (ANP) - Staatssecrel
ting zi niet solliciteren naar het
Haag.
Ditiesluit heeft hij genomen
presidnt Lubbers en minister Wi
In de gesprekken hebben Lubb
gend mrzocht zijn huidige functie
Brax (CDA) was door de
Haage gemeenteraad gevraagd
van hirgemeester van de reside
verzak in het nieuws. Dat was vc
merlil Van der Sanden aanleidi
ervaite betichten schuldig te zijn
Brok: de voorkeur had van de vei
VOCR DE publieke opinie heeft
rieue test in zijn politieke leven
kraiten hebben de president uitb
wijs waarop hij het eindspel var
speild. „De combinatie van druk
Regan bekwaam gehanteerd", z<
HÉ doet merkwaardig om Reac
ioopjvan een subtiel spel van po
schermen, terwijl de Amerikaanse
van de gijzelingszaak diverse m;
dool het lanceren van de van he
spr^en. Maar het blijft een feit d£
slachtoffers weer verenigd worde
Regan formeel kan blijven bewer
siein de richting van de terroris
wa#r Reagan eloctoraal gezien we
Door het met grote geheimzin
SP9I rond de kaping zullen offici
blijven maar het is riet al te gewa
diverse eisen van de sji'itische ka
's natuurlijk niet toevallig dat Isra
S|i iten zal vrijlaten, hoewel prest
dat dit toch al de bedoeling was
Reagan na de vrijlating van de Ar
ab te serieus worden opgevat. E
functionaris van de staf van Rea
üeen bevredigende basis is voor t
worden opgemaakt dat er geen c
den. Een stelling de door de Arr
'andse zaken Shultr min of meer i:
Duidelijk is ook dat tijdens het i
sPel rond de kaping een uiterst
voor president Assad van Syrië,
verenigde Staten al jarenlang te
deen kan wannee' er zich conflic
den-Oosten. President Reagan i
Door de intervente van Assad te
bet groeiend gezag van de Syrist
cepteerd. Dat gegeven zou wel e
zijn op het in inpasse verkeren
Oosten.