COMPLEET ZIEKENHUIS VOOR HUISDIEREN IN BOSSCHENHOOFD Nieu\ Kleine Stem o vakanti ZATERDAG 29 JUN11985 Suske en ff Appie Hap Dierenartsen gaan zich steeds meer specia liseren. De ontwikkeling in de veterinaire wereld, de bio-industrie en de huisdieren- cultus hebben daar zeker toe bijgedragen. Dierenarts Smit uit Bosschenhoofd is 19 jaar geleden al begonnen met zich te specia liseren in het opereren van honden en kat ten. Nu staat er in Bosschenhoofd een com pleet ziekenhuisje, een chirurgische kliniek voor honden, katten en een enkel konijn. 'Doe', zoals het personeel hem noemt, doet naast vaak voorkomende operaties als het steriliseren van teefjes of poezen, veel or thopedische operaties. Voor het inplanten van een nieuwe heup bij een herder, of het fixeren van een gebroken poot van een poe del met platen en schroeven, draait hij zijn hand niet om. BBiSMM EXTRA 1 Drie jaar lang ben we iedere w een krant voor gemaakt; nu gaat Kleine Stem maand op vakar In augustus zijn er weer met niet ideeën, tenmii dat hopen we. Hel een idee of opn king, dan zouden het leuk vinden je ons die stuurde In De Kleine S deze week veel bc besprekingen, kunt toch niet all zelfs als je verlief Languit in het land of Italië is, dien ruikt het gra sen krioelen. Een ZATESDA 'Eindelijk een af onderwerpen 1 boeiend zijn en t echt wat hebt. voorin de nieuw agenda van Rij an looft dus wat. Eer ken: Mode en cos men ter sprake, en patronen, repo schoenenon twerpj Brigitte Bardot, I over popdichten. onderwerpen als vrijen komen ter clame voor tiener tip voor de versie maar vast doorgei Discussies uitlo bruikbare method gemakkelijkst ah een beetje kent. derwerpen genoe kleding, muziek, voort. Er hóéft zie cussie te ontwikl Leuk natuurlijk, zo'n die- renziekenhuis, maar hoe zit het met de kosten? Smit be rekent doorgaans vaste ta rieven, afhankelijk van de duur van de ingreep en de tijd dat het dier in de kliniek verblijft. Voor de echt grote ingre pen, betaalt de dierenlief hebber 400 tot 500 gulden, soms meer. Vergeleken met de tarieven in de gezond heidszorg voor mensen een lachtertje, maar toch een heel bedrag. Veel mensen zullen dat er niet voor over hebben of het gewoon niet kunnen betalen. Smit vertelt dat er in Ne derland een ziekenfonds voor dieren bestaat:„Er zijn een paar van die clubs, waar je je huisdier kunt verzeke ren, die vergoeden alle kos ten". Uit de folder van 'Het nationale huisdieren zieken fonds' blijkt inderdaad dat je voor nog geen 150 gulden per jaar van alle verdere fi nanciële zorg af bent. 'Wij vergoeden dan namelijk alle kosten van handelingen welke op medische indicatie worden verricht voor de vol le 100%', aldus de folder. Een gedeeltelijke ziekenfonds verzekering kost geen 100 gulden, daarvoor wordt 80% van de kosten vergoed. In dezelfde folder wordt een crematieverzekering aangeprezen. Ook in de wachtkamer liggen behalve bladjes van de dierenbe scherming folders over cre matie. Aan de muur hangt een reclameboodschap van een dierenbegraafplaats. Want ook honden en katten gaan dood. Voor het operatiepro gramma ontvangt dokter Smit nog een paar patiënten. Een langgerekt hondje heeft tijdens haar zwangerschap een hernia gekregen; daar kon op dat moment niks aan worden gedaan en het beest je is dan ook half verlamd. Ze heeft een nest gezonde hondjes geworpen en is er dolgelukkig mee. Toch wordt de situatie in huis langzaam onhoudbaar, het hondje kan niet meer zelf plassen, kan niet lopen, een zielig geval. De baasjes overwegen euthanasie, zo gauw de puppies groot ge noeg zijn. Smit knikt in stemmend, zegt weinig een aait het beestje over de kop. Hij moet toegeven dat het er niet meer inzit dat het hond je nog opknapt. De mensen en het hondje gaan weer naar huis. Met een van de assistentes bespreekt dokter Smit het programma. „Die hond met Voorbereiding van de operatie. Klaar voor de volgende patiënt. die darmklachten gaat niet door". Het beest had veel last van zijn darmen en was op genomen voor een eventuele buikoperatie. De röntchen- foto wees uit dat het dier een flinke knikker in zijn buik had. „Die heeft ie vanmor gen uitgepoept", vertelt de assistente. Met de meeste andere dieren die eerder zijn geopereerd gaat het goed. 'Doe' moet even naar een teckel kijken waar het niet zo best mee gaat. Het dier heeft koorts en een wondin- fectie: „Die moet voorlopig blijven en geef hem antibio tica". Het is opmerkelijk hoe gé- willig de dieren zijn, die in de kliniek verblijven. „De mensen zijn vaak vreselijk bezorgd, geven apart voed sel mee, omdat hun dier iets anders niet zou lusten. Of de mensen zeggen dat hun hond nooit bij een vreemde eet. Gelukkig valt dat altijd mee en hebben we wat dat betreft weinig problemen". Van elk dier wordt een dos sier bijgehouden, de eige naar kan 's middags tussen half vier en vier uur bellen om te vernemen hoe het met het huisdier gaat. Sinds vorig jaar heeft dokter Smit een collega die renarts in de praktijk. Dok ter Thielen, een jonge knul, net afgestudeerd. „Ik heb erg veel geluk gehad, ik kon hier direct aan de slag. Dok ter Smit leert me het vak, ik kan erg veel doen". Een van de assistentes komt met een konijn aanzetten. „We be handelen hier alleen huisko nijnen, met de bio-industrie willen we niks te maken hebben", vertelt Thielen. Het konijn moet gecastreerd worden en wordt vantevo- ren gewogen. „Konijnen zijn moeilijk onder narcose te brengen. Je moet heel zorg vuldig berekenen hoeveel cc je in moet spuiten. Een beetje teveel en het beest komt niet meer bij". Last Groot probleem bij het stellen van de diagnose is natuurlijk dat een dier niet kan zeggen wat het voelt. Volgens Smit verdragen dieren een heleboel voordat zij laten merken dat ze er gens last van hebben. Het komt dan ook regelmatig voor dat de dierenarts niks meer kan doen. Gelukkig zijn er ook genoeg dieren die nog wel op tijd geholpen kunnen worden. Zoals die kat, die vrijwel blind was door de staar. „Net als gewo ne oogartsen verwijderen we in zo'n geval de troebel geworden lens. Dan kan zo'n dier weer iets zien. Een kunstlens implanteren, zoals bij mensen gebeurt doen we niet, dat is veel te ingewik keld. Die kat hoeft tenslotte niet de krant te lezen". Eventjes een oortje aannaaien. 'Een dier kan niet zeggen wat het voelt9 tekst: Paulien Spieker foto's: Dick de Boer JE KOMT het ziekenhuisje binnen bij de afdeling 'Opname en EHBO'. Een eindje verder, in een apart gebouw, worden de consulten gehouden. Daar komen de men sen die voor het eerst de dierenkliniek be zoeken. „Deze maand is het 19 jaar geleden dat we hier begon nen zijn", vertelt Smit,,,en langzaamaan hebben we het opgebouwd tot wat het nu is. Al met al is er een hoop geld ingestoken voor de aanschaf voor apparatuur en instru menten. Op een gegeven mo ment hadden we thuis een nieuwe bank nodig, de oude viel van ellende zowat in el kaar. We hadden genoeg geld gespaard om die nieu we bank te kunnen kopen. In een of ander tijschrift zag ik toen dat er een apparaat dat ik graag wilde gebben te koop was, voor een redelijke prijs. Het was een ECG- schrijver, daarmee kun je het cardiogram van een dier op papier zetten. In plaats van de bank hebben we toen dat apparaat gekocht, zo ging het dikwijls vroeger". Toen Smit 19 jaar geleden in Bosschenhoofd begon, kon hij lang niet alle opera ties uitvoeren die hij nu ver richt. „De opleiding voor die renarts is in de loop der ja ren gelukkig een stuk verbe terd. Ik heb een opleiding van niks gehad, door zelf studie, het bezoeken van congressen en veel lezen, heb ik me kunnen speciali seren". Smit is zelfs in Ame rika geweest. „Daar zijn kli nieken als deze bij bosjes te vinden". Het is natuurlijk logisch dat ook honden en katten aan 'menselijke' kwalen kunnen lijden. Voor de leek komt het in eerste instantie een beetje vreemd over om kennis te maken met een teckel die net aan een hernia is geopereerd. Bij mensen zou zo'n operatie uitgevoerd door een neuro-chirurg worden uitgevoerd. Smit is voor dieren chirurg, ortho- paed, gynaecoloog, uroloog, keel-, neus, oorarts, neuro- chirurg, en oogarts tegelijk. De kliniek in Bosschen hoofd is bekend bij veel die renliefhebbers. Er komen zelfs mensen uit Duitsland of Frankrijk om hun poe- deltje of Perzische kat door dokter Smit te laten opere ren. Er worden ook veel pa tiënten doorverwezen door collega-dierenartsen. Soms kan ook dokter Smit de hond of kat niet opereren en ver wijst hij de mensen door naar een 'academisch zie kenhuis'. Want de universi teiten waar dierenartsen worden opgeleid, beschik ken over meer apparatuur dan de dierenarts in Bos schenhoofd. „Als je bijvoor beeld denkt dat een dier een hersentumor heeft, maar op een röntgenfoto is niks te zien, kan je nog een scan la ten maken. Daarvoor stuur ik ze dan door naar Utrecht". De dieren die geopereerd moeten worden en hun baasjes melden zich bij de afdeling Opname. In een kleine wachtkamer hangt een koffie-auto- maat, er staan een paar stoelen, er is een weeg schaal en natuulijk de balie. Achter de balie is een soort kantoortje, waar diverse assistentes van dokter Smit aan het werk zijn. De gang in lopend, merk je dat het gebouw met recht een echt ziekenhuisje ge noemd kan worden; naast een behandelkamer is er een röntgenkamer met daarach ter een ruimte- om de foto's te ontwikkelen. Aan de an dere kant van de gang lig gen twee compleet ingerich te operatiekamers en een af deling waar de gebruikte in strumenten worden schoon gemaakt en gesteriliseerd. Dan is er nog een laborato rium, waar eenvoudige on derzoeken kunnen worden uitgevoerd. De 'ziekenzaal' is de enige ruimte die minder aan een ziekenhuis voor mensen doet denken. Aan weerszijde van de zaal zijn in twee verdie pingen hokken geplaatst, waar de honden en katten inzitten. Het akelige 'zieken huisluchtje' is hier de door dringende geur van katte- pies. Als we binnenlopen be gint er een hond te blaffen, die de aanzet geeft tot een kakofonie van gejank en ge blaf, in vier octaven. Som mige honden hebben een plastic lampekap om hun kop. „Dan kunnen ze niet aan hun wond likken of knabbelen", vertelt dokter Smit. Maandagmorgen wordt een groot aantal operatiepa tiënten opgenomen. Er zijn ook mensen die die ochtend met hun hond of kat naar Bosschenhoofd zijn geko men omdat het beest op dat moment iets mankeert. De Rotweiler van een mevrouw uit Vlaardingen heeft veel last van z'n poten, de hond moet blijven voor een uitge breid onderzoek. Een ge vaarlijk uitziende soortge noot is even mee naar achte ren genomen tot de dokter tijd heeft om ook deze hond te onderzoeken. Zijn vrouwtje wacht braaf in de wachtkamer. Voorpoot Deze Rotweiler is al eens door dokter Smit geopereerd aan z'n rechter voorpoot. Een assistente haalt de hond uit z'n hok en brengt hem naar de behandelka mer. Dokter Smit is bezig om een spuit klaar te ma ken: „Dit is zo'n gevaarlijk beest, die moet ik onder zoeken als ie slaapt, anders is het geen doen". Voordat de hond op de behandeltafel wordt getild, pakt een van de assistentes een touwtje waarmee de enorme kaken op elkaar worden gebonden. Vier sterke armen tillen de hond op de tafel. Van de voorpoot van het dier wordt met een tondeuse een stukje vacht weggeschoren, waar na de naald in een ader ver dwijnt en het slaapmiddel wordt ingespoten. Een blik in de operatiekamer. gesteriliseerd... Er kan wel eens een flinke knikker inzitten. - De Rotweiler is ineens een stuk vriendelijker geworden en slaapt als een roos. Smit kan zonder problemen de hond onderzoeken. De kwaal is niet zo ernstig dat de hond meteen moet worden geope reerd, hij kan er nog wel een tijdje mee rondlopen. Tegen het vrouwtj e van de hond legt hij de zaak uit. „U moet er rekening mee houden dat het zal verergeren en dat er een moment komt dat we de hond moeten opereren, de zelfde operatie die we aan z'n rechterpoot hebben uit gevoerd". De dame is opge lucht als ze hoort dat ze de hond meteen mee naar huis kan nemen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1985 | | pagina 30