COMPLEET ZIEKENHUIS VOOR HUISDIEREN IN BOSSCHENHOOFD
Nieu\
Kleine
Stem o
vakanti
ZATERDAG 29 JUN11985
Suske en ff
Appie Hap
Dierenartsen gaan zich steeds meer specia
liseren. De ontwikkeling in de veterinaire
wereld, de bio-industrie en de huisdieren-
cultus hebben daar zeker toe bijgedragen.
Dierenarts Smit uit Bosschenhoofd is 19
jaar geleden al begonnen met zich te specia
liseren in het opereren van honden en kat
ten. Nu staat er in Bosschenhoofd een com
pleet ziekenhuisje, een chirurgische kliniek
voor honden, katten en een enkel konijn.
'Doe', zoals het personeel hem noemt, doet
naast vaak voorkomende operaties als het
steriliseren van teefjes of poezen, veel or
thopedische operaties. Voor het inplanten
van een nieuwe heup bij een herder, of het
fixeren van een gebroken poot van een poe
del met platen en schroeven, draait hij zijn
hand niet om.
BBiSMM
EXTRA 1
Drie jaar lang
ben we iedere w
een krant voor
gemaakt; nu gaat
Kleine Stem
maand op vakar
In augustus zijn
er weer met niet
ideeën, tenmii
dat hopen we. Hel
een idee of opn
king, dan zouden
het leuk vinden
je ons die stuurde
In De Kleine S
deze week veel bc
besprekingen,
kunt toch niet all
zelfs als je verlief
Languit in het
land of Italië is,
dien ruikt het gra
sen krioelen. Een
ZATESDA
'Eindelijk een af
onderwerpen 1
boeiend zijn en t
echt wat hebt.
voorin de nieuw
agenda van Rij an
looft dus wat. Eer
ken: Mode en cos
men ter sprake,
en patronen, repo
schoenenon twerpj
Brigitte Bardot, I
over popdichten.
onderwerpen als
vrijen komen ter
clame voor tiener
tip voor de versie
maar vast doorgei
Discussies uitlo
bruikbare method
gemakkelijkst ah
een beetje kent.
derwerpen genoe
kleding, muziek,
voort. Er hóéft zie
cussie te ontwikl
Leuk natuurlijk, zo'n die-
renziekenhuis, maar hoe zit
het met de kosten? Smit be
rekent doorgaans vaste ta
rieven, afhankelijk van de
duur van de ingreep en de
tijd dat het dier in de kliniek
verblijft.
Voor de echt grote ingre
pen, betaalt de dierenlief
hebber 400 tot 500 gulden,
soms meer. Vergeleken met
de tarieven in de gezond
heidszorg voor mensen een
lachtertje, maar toch een
heel bedrag. Veel mensen
zullen dat er niet voor over
hebben of het gewoon niet
kunnen betalen.
Smit vertelt dat er in Ne
derland een ziekenfonds
voor dieren bestaat:„Er zijn
een paar van die clubs, waar
je je huisdier kunt verzeke
ren, die vergoeden alle kos
ten". Uit de folder van 'Het
nationale huisdieren zieken
fonds' blijkt inderdaad dat
je voor nog geen 150 gulden
per jaar van alle verdere fi
nanciële zorg af bent. 'Wij
vergoeden dan namelijk alle
kosten van handelingen
welke op medische indicatie
worden verricht voor de vol
le 100%', aldus de folder. Een
gedeeltelijke ziekenfonds
verzekering kost geen 100
gulden, daarvoor wordt 80%
van de kosten vergoed.
In dezelfde folder wordt
een crematieverzekering
aangeprezen. Ook in de
wachtkamer liggen behalve
bladjes van de dierenbe
scherming folders over cre
matie. Aan de muur hangt
een reclameboodschap van
een dierenbegraafplaats.
Want ook honden en katten
gaan dood.
Voor het operatiepro
gramma ontvangt dokter
Smit nog een paar patiënten.
Een langgerekt hondje heeft
tijdens haar zwangerschap
een hernia gekregen; daar
kon op dat moment niks aan
worden gedaan en het beest
je is dan ook half verlamd.
Ze heeft een nest gezonde
hondjes geworpen en is er
dolgelukkig mee. Toch
wordt de situatie in huis
langzaam onhoudbaar, het
hondje kan niet meer zelf
plassen, kan niet lopen, een
zielig geval. De baasjes
overwegen euthanasie, zo
gauw de puppies groot ge
noeg zijn. Smit knikt in
stemmend, zegt weinig een
aait het beestje over de kop.
Hij moet toegeven dat het er
niet meer inzit dat het hond
je nog opknapt. De mensen
en het hondje gaan weer
naar huis.
Met een van de assistentes
bespreekt dokter Smit het
programma. „Die hond met
Voorbereiding van de
operatie.
Klaar voor de volgende patiënt.
die darmklachten gaat niet
door".
Het beest had veel last
van zijn darmen en was op
genomen voor een eventuele
buikoperatie. De röntchen-
foto wees uit dat het dier een
flinke knikker in zijn buik
had. „Die heeft ie vanmor
gen uitgepoept", vertelt de
assistente. Met de meeste
andere dieren die eerder zijn
geopereerd gaat het goed.
'Doe' moet even naar een
teckel kijken waar het niet
zo best mee gaat. Het dier
heeft koorts en een wondin-
fectie: „Die moet voorlopig
blijven en geef hem antibio
tica".
Het is opmerkelijk hoe gé-
willig de dieren zijn, die in
de kliniek verblijven. „De
mensen zijn vaak vreselijk
bezorgd, geven apart voed
sel mee, omdat hun dier iets
anders niet zou lusten. Of de
mensen zeggen dat hun
hond nooit bij een vreemde
eet. Gelukkig valt dat altijd
mee en hebben we wat dat
betreft weinig problemen".
Van elk dier wordt een dos
sier bijgehouden, de eige
naar kan 's middags tussen
half vier en vier uur bellen
om te vernemen hoe het met
het huisdier gaat.
Sinds vorig jaar heeft
dokter Smit een collega die
renarts in de praktijk. Dok
ter Thielen, een jonge knul,
net afgestudeerd. „Ik heb
erg veel geluk gehad, ik kon
hier direct aan de slag. Dok
ter Smit leert me het vak, ik
kan erg veel doen". Een van
de assistentes komt met een
konijn aanzetten. „We be
handelen hier alleen huisko
nijnen, met de bio-industrie
willen we niks te maken
hebben", vertelt Thielen.
Het konijn moet gecastreerd
worden en wordt vantevo-
ren gewogen. „Konijnen zijn
moeilijk onder narcose te
brengen. Je moet heel zorg
vuldig berekenen hoeveel cc
je in moet spuiten. Een
beetje teveel en het beest
komt niet meer bij".
Last
Groot probleem bij het
stellen van de diagnose is
natuurlijk dat een dier niet
kan zeggen wat het voelt.
Volgens Smit verdragen
dieren een heleboel voordat
zij laten merken dat ze er
gens last van hebben. Het
komt dan ook regelmatig
voor dat de dierenarts niks
meer kan doen. Gelukkig
zijn er ook genoeg dieren die
nog wel op tijd geholpen
kunnen worden. Zoals die
kat, die vrijwel blind was
door de staar. „Net als gewo
ne oogartsen verwijderen
we in zo'n geval de troebel
geworden lens. Dan kan zo'n
dier weer iets zien. Een
kunstlens implanteren, zoals
bij mensen gebeurt doen we
niet, dat is veel te ingewik
keld. Die kat hoeft tenslotte
niet de krant te lezen".
Eventjes een oortje
aannaaien.
'Een dier kan niet
zeggen wat het voelt9
tekst: Paulien Spieker
foto's: Dick de Boer
JE KOMT het ziekenhuisje binnen bij de
afdeling 'Opname en EHBO'. Een eindje
verder, in een apart gebouw, worden de
consulten gehouden. Daar komen de men
sen die voor het eerst de dierenkliniek be
zoeken.
„Deze maand is het 19 jaar
geleden dat we hier begon
nen zijn", vertelt Smit,,,en
langzaamaan hebben we het
opgebouwd tot wat het nu is.
Al met al is er een hoop geld
ingestoken voor de aanschaf
voor apparatuur en instru
menten. Op een gegeven mo
ment hadden we thuis een
nieuwe bank nodig, de oude
viel van ellende zowat in el
kaar. We hadden genoeg
geld gespaard om die nieu
we bank te kunnen kopen.
In een of ander tijschrift zag
ik toen dat er een apparaat
dat ik graag wilde gebben te
koop was, voor een redelijke
prijs. Het was een ECG-
schrijver, daarmee kun je
het cardiogram van een dier
op papier zetten. In plaats
van de bank hebben we toen
dat apparaat gekocht, zo
ging het dikwijls vroeger".
Toen Smit 19 jaar geleden
in Bosschenhoofd begon,
kon hij lang niet alle opera
ties uitvoeren die hij nu ver
richt.
„De opleiding voor die
renarts is in de loop der ja
ren gelukkig een stuk verbe
terd. Ik heb een opleiding
van niks gehad, door zelf
studie, het bezoeken van
congressen en veel lezen,
heb ik me kunnen speciali
seren". Smit is zelfs in Ame
rika geweest. „Daar zijn kli
nieken als deze bij bosjes te
vinden".
Het is natuurlijk logisch
dat ook honden en katten
aan 'menselijke' kwalen
kunnen lijden. Voor de leek
komt het in eerste instantie
een beetje vreemd over om
kennis te maken met een
teckel die net aan een hernia
is geopereerd. Bij mensen
zou zo'n operatie uitgevoerd
door een neuro-chirurg
worden uitgevoerd. Smit is
voor dieren chirurg, ortho-
paed, gynaecoloog, uroloog,
keel-, neus, oorarts, neuro-
chirurg, en oogarts tegelijk.
De kliniek in Bosschen
hoofd is bekend bij veel die
renliefhebbers. Er komen
zelfs mensen uit Duitsland
of Frankrijk om hun poe-
deltje of Perzische kat door
dokter Smit te laten opere
ren. Er worden ook veel pa
tiënten doorverwezen door
collega-dierenartsen. Soms
kan ook dokter Smit de hond
of kat niet opereren en ver
wijst hij de mensen door
naar een 'academisch zie
kenhuis'. Want de universi
teiten waar dierenartsen
worden opgeleid, beschik
ken over meer apparatuur
dan de dierenarts in Bos
schenhoofd. „Als je bijvoor
beeld denkt dat een dier een
hersentumor heeft, maar op
een röntgenfoto is niks te
zien, kan je nog een scan la
ten maken. Daarvoor stuur
ik ze dan door naar
Utrecht".
De dieren die geopereerd moeten worden en hun
baasjes melden zich bij de afdeling Opname. In
een kleine wachtkamer hangt een koffie-auto-
maat, er staan een paar stoelen, er is een weeg
schaal en natuulijk de balie. Achter de balie is een
soort kantoortje, waar diverse assistentes van
dokter Smit aan het werk zijn.
De gang in lopend, merk
je dat het gebouw met recht
een echt ziekenhuisje ge
noemd kan worden; naast
een behandelkamer is er een
röntgenkamer met daarach
ter een ruimte- om de foto's
te ontwikkelen. Aan de an
dere kant van de gang lig
gen twee compleet ingerich
te operatiekamers en een af
deling waar de gebruikte in
strumenten worden schoon
gemaakt en gesteriliseerd.
Dan is er nog een laborato
rium, waar eenvoudige on
derzoeken kunnen worden
uitgevoerd.
De 'ziekenzaal' is de enige
ruimte die minder aan een
ziekenhuis voor mensen doet
denken. Aan weerszijde van
de zaal zijn in twee verdie
pingen hokken geplaatst,
waar de honden en katten
inzitten. Het akelige 'zieken
huisluchtje' is hier de door
dringende geur van katte-
pies. Als we binnenlopen be
gint er een hond te blaffen,
die de aanzet geeft tot een
kakofonie van gejank en ge
blaf, in vier octaven. Som
mige honden hebben een
plastic lampekap om hun
kop. „Dan kunnen ze niet
aan hun wond likken of
knabbelen", vertelt dokter
Smit.
Maandagmorgen wordt
een groot aantal operatiepa
tiënten opgenomen. Er zijn
ook mensen die die ochtend
met hun hond of kat naar
Bosschenhoofd zijn geko
men omdat het beest op dat
moment iets mankeert. De
Rotweiler van een mevrouw
uit Vlaardingen heeft veel
last van z'n poten, de hond
moet blijven voor een uitge
breid onderzoek. Een ge
vaarlijk uitziende soortge
noot is even mee naar achte
ren genomen tot de dokter
tijd heeft om ook deze hond
te onderzoeken. Zijn
vrouwtje wacht braaf in de
wachtkamer.
Voorpoot
Deze Rotweiler is al eens
door dokter Smit geopereerd
aan z'n rechter voorpoot.
Een assistente haalt de
hond uit z'n hok en brengt
hem naar de behandelka
mer. Dokter Smit is bezig
om een spuit klaar te ma
ken: „Dit is zo'n gevaarlijk
beest, die moet ik onder
zoeken als ie slaapt, anders
is het geen doen". Voordat
de hond op de behandeltafel
wordt getild, pakt een van
de assistentes een touwtje
waarmee de enorme kaken
op elkaar worden gebonden.
Vier sterke armen tillen de
hond op de tafel. Van de
voorpoot van het dier wordt
met een tondeuse een stukje
vacht weggeschoren, waar
na de naald in een ader ver
dwijnt en het slaapmiddel
wordt ingespoten.
Een blik in de operatiekamer.
gesteriliseerd...
Er kan wel eens een flinke knikker inzitten.
-
De Rotweiler is ineens een
stuk vriendelijker geworden
en slaapt als een roos. Smit
kan zonder problemen de
hond onderzoeken. De kwaal
is niet zo ernstig dat de hond
meteen moet worden geope
reerd, hij kan er nog wel een
tijdje mee rondlopen. Tegen
het vrouwtj e van de hond
legt hij de zaak uit. „U moet
er rekening mee houden dat
het zal verergeren en dat er
een moment komt dat we de
hond moeten opereren, de
zelfde operatie die we aan
z'n rechterpoot hebben uit
gevoerd". De dame is opge
lucht als ze hoort dat ze de
hond meteen mee naar huis
kan nemen.