Japanse workaholics moeten
leren omgaan met vrije tijd
Palestijnse vluchtelingen:
hoop op politieke oplossing
Spri
And<
in D;
INTERNE VERDEELDHEID SPEELT PARTIJ PARTEN
Veel bt
WOENSDAG 29 ME11985
EXTRA
Verslaafd
Wennen
Gebreken
Kloof
Geen illusie
Standvastig
Teleurgesteld
Absurd
Pleidooi
Vriesekooj
begint
Grand Prix
met winst
gjiMmiiMiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiuiiimmiMMiiiiiiHmiiiiiiiiimimmiiiitiiwHuitiiiiiMiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiimiiiiwmiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiuiiiiiMiiiiiiiiiiiiiHiuiuuiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiim^
Door Robert Whymant
TOKIO - Maar weinig
landen ter wereld kun
nen zoveel tijd, moeite
en geld besteden aan
het onderzoeken van
wat andere landen van
hen denken als Japan.
De regering van dat
land laat bijvoorbeeld
geregeld opiniepeilin
gen houden om te kij
ken hoe buitenlanders
over Japan oordelen.
Een speciale adviescom
missie kwam na een bezoek
aan Europa tot de conclusie
dat er meer nadruk gelegd
moet worden op de Japanse
cultuur, om zo het beeld dat
men in het buitenland heeft
van Japan als een natie van
'economische dieren' te ver
anderen.
De Japanners vinden -en
niet ten onrechte - dat ze on
rechtvaardig beoordeeld
worden. Wat vroeger door
de maatschappij als een goe
de eigenschap geprezen
werd, zoals spaarzaamheid,
hard werken en veel aan
dacht voor details, wordt nu
vaak als het tegendeel be
kritiseerd. Volgens een
Amerikaanse wetenschap
per heeft Japan ook de
meest gehaaste bevolking
van de wereld, een conclusie
die hij baseert op het feit dat
nergens anders ter wereld
zoveel bankklokken de juis
te tijd aangeven, dat Japan
ners zich sneller over straat
bewegen dan welk ander
volk ook en dat Japan het
land is met de snelste post
zegelverkopers ter wereld.
De bekendste en waar
schijnlijk ook minst popu
laire eigenschap van de Ja
panners -hun neiging om
hard te werken- heeft zo
ongeveer de status van een
oneerlijk handelsvoordeel
gekregen. In een rapport
van een EG-commissie
wordt Japan afgeschilderd
als een natie van in konij
nenhokken wonende 'wor
kaholics' of werkverslaaf-
den: een zin die de Japan
ners zes jaar na het ver
schijnen van het rapport nog
altijd graag mogen aanha
len.
In een tijdperk waarin
computer en robot de Ja
panners steeds meer werk
uit handen nemen, komt er
echter een nieuw probleem
naar voren: wat te doen met
de ontstane vrije tijd. Tot nu
toe komt er van vrijetijdsbe
steding niet veel meer te
recht dan ski-reisjes van
twee dagen, of het lopen fla
neren met een tennisracket
in een stad, die een ernstig
gebrek aan tennisbanen
heeft.
Het percentage jonge
mensen dat beweert 'te le
ven voor hun werk' is de
laatste tijd weliswaar aan
zienlijk gedaald, maar wan
neer deze jongeren de dertig
bereiken, verandert hun
houding als bij toverslag.
Dan overheerst de overtui
ging dat 'werken het pas le
ven waard om te leven
maakt.'
Japan moet nog wennen
aan de welvaartsstaat. Men
is voorzichtig met geld en
dat blijkt ook uit de grote
spaarzin van de bevolking,
die vooral te bespeuren is bij
de oudere generatie, groot
gebracht als deze is met het
idee dat een sobere levens
stijl een grote deugd is en
die bovendien de magere ja
ren van na de Tweede We
reldoorlog nog niet heeft
vergeten.
„Japan is een arm land.
We moeten hard werken om
te kunnen eten", zegt Jiro
Nishikawa, de 72-jarige pre
sident van het Furukawa-
concern. Wijzend op de Brit
se mijnstaking voegt hij er
aan toe: „Ik vermoed dat
Groot-Brittannië een grote
re vetlaag bezit dan wij,
aangezien het land in staat
blijkt een dergelijke staking
van zoveel maanden te over
leven."
Het stokpaardje van het
'arme' Japan klinkt buiten
landers als valse beschei
denheid of zelfs onecht in de
oren. Japan heeft het op
twee na hoogste bruto natio
naal produkt van de wereld
en neemt tien procent van
het BNP van de wereld voor
z'n rekening. De gemiddelde
fabrieksarbeider verdient
meer dan zijn collega's in
Europa, met uitzondering
van Zwitserland. Bovendien
heeft Japan ook de gezond
ste bevolking van de wereld.
Nergens ter wereld leven zo
wel mannen als vrouwen zo
lang als in Japan.
Toch is niet alles rozegeur
en maneschijn in deze su
perstaat. Ondanks de enor
me industriële groei van de
laatste dertig jaar is er een
enorm gebrek aan elemen
taire voorzieningen. De wel
vaart is ver te zoeken in
smerige nauwe achter
buurtsteegjes en lijkt tegen
gesproken te worden door de
veel te krappe kamers
waarin de meeste Japanners
moeten leven, het gebrek
aan groen in de grote steden
en de dagelijks terugkeren
de verschrikking van de
propvolle forensentreinen.
Kiichi Miyazawa, een po
liticus met ambities voor het
premierschap, zei vorig jaar
in een interview dat de le
vensstandaard geleden had
onder het najagen van eco
nomische groei. „Ondanks
het vele geld in de banken,
ondanks de technologische
vooruitgang en de werkwil
lige bevolking zitten we met
een onderontwikkelde
maatschappij waarin veel
mensen in konijnenhokken
moeten leven", aldus Miya
zawa.
Slechts drie op de tien
huizen is aangesloten op een
riool. Het gemiddeld vloer
oppervlak per huis is aan
zienlijk kleiner dan in ande
re moderne maatschappijen.
Een onderzoek van het mi
nisterie van huisvesting
wees uit dat 46 procent van
de bevolking ontevreden is
over de behuizing en dat
dertig procent klaagt over
het gebrek aan voorzienin
gen. De kosten van de dage
lijkse levensbehoeften zijn
zo hoog dat een Japanse ar
beider vier maal zo hard
moet werken als zijn Ameri
kaanse collega's om dezelfde
produkten te kunnen kopen.
Hoewel het geloof in
maatschappelijke gelijkheid
in Japan na de Tweede we
reldoorlog sterk is toegeno
men, zijn de maatschappe
lijke verschillen juist steeds
opvallender geworden. De
De technologische revolutie in Japan draagt de kiemen van de sociale onrust met zich
mee en dreigt de bevolking van haar voornaamste bestaansreden te beroven en hun ge
voel van eigenwaarde te verminderen. - foto archief de stem
kloof tussen de salarissen
van de grote ondernemingen
en die van de kleinere fir
ma's, die meer dan twee der
de van het arbeidspotentieel
voor hun rekening nemen, is
steeds groter geworden.
Zullen de idealen van ge
lijkwaardigheid en indu
striële democratie, die in Ja
pan beter zijn gerealiseerd
dan in welk land ook ter we
reld, zich kunnen handha
ven wanneer de basis van
deze idealen, het streven
naar maatschappelijke ge
lijkheid, uitgehold wordt
door de afgunst veroorzaakt
door de steeds grotere ver
schillen tussen de maat
schappelijke klassen? De
technologische revolutie
draagt de kiemen van de so
ciale onrust met zich mee en
dreigt de bevolking van
haar voornaamste bestaans
reden te beroven en hun ge
voel van eigenwaarde te
verminderen.
Volgens Toru Sekiya,
hoofd van een psychiatri
sche kliniek in Tokio, heeft
de introductie van de vijf
daagse werkweek al geleid
tot het ontstaan van zware
neuroses onder de werkne
mers die gewend waren ook
op zaterdag te werken. De
lijders aan deze 'vrije zater
dag-neurose', voornamelijk
werknemers van middelba
re leeftijd met een verant
woordelijke positie, die bui
ten het werk weinig of geen
hobbies hadden, waren
prikkelbaar, hadden
maagklachten en kregen
last van slapeloosheid.
Als dit het gevolg is van
één dag minder werk, wat
zal de langzaam oprukkende
invasie van robot en compu
ter de werknemers dan wel
niet voor kwellingen bren
gen. Om met de woorden
van de minister van arbeid
te spreken: „Japanners zul
len moeten wennen aan lan
gere vakanties en hun men
selijke karakter weer terug
moeten vinden."
Copyright THE GUARDIAN/DE STEM
oegoslavië lijdt ondei
s schulden-erfenis
In de vijfjaar na Tito's dood is de levensstandaard met vijftig procent gedaald, waardoor veel mensen op of zelfs onder
het bestaansminimum leven. - fotoap
Door Barney Petrovic
BELGRADO - Onlangs werd Radovan Vlaj-
kovic benoemd tot de nieuwe president van
Joegoslavië. Zijn naam zal maar bij weinig
mensen hier in het Westen bekend zijn en zelfs
in zijn eigen land is de 63-jarige afgevaardigde
van de noordelijke provincie Vojvodina be
trekkelijk onbekend.
In het Joegoslavische systeem rouleert de functie
van president elk jaar, zodat de zes republieken en
twee autonome provincies van Joegoslavië bij toer
beurt de president mogen leveren. Dit roulatie-sys-
teem werd door de in 1980 overleden president Tito in
gevoerd en moet voorkomen dat één bepaald gebied of
persoon de anderen zou kunnen domineren.
jiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii-
Door lan Black
JERUZALEM - A boe Moestafa,
kamphoofd van het Palestijnse
vluchtelingenkamp Shauafat op de
Westelijke Jordaanoever, zag zijn
geboortedorp Beit Thoel voor het
laatst in 1948. In de zomer van dat
jaar werd het dorp beschoten en op
de Palestijnen veroverd door een
'zionistische bende' uit een nabijge
legen kibboets in de heuvels van Je
ruzalem.
Na de oorlog werd Beit Thoel met
de grond gelijk gemaakt, zoals dat
ook met honderden andere Pales
tijnse dorpen gebeurde. Sinds die tijd
is Aboe Moestafa een vluchteling.
Van zijn vier kinderen woont er één
in Jordanië, één in de Golf en de der
de heeft een baantje in een hotel in
West-Jeruzalem een voorbeeld van
de verstrooiing van het Palestijnse
volk in een notedop.
In de koele, hoge kamer, die grenst
aan de moskee van Shauafat halen
Moestafa en zijn vrienden herinne
ring op aan de periode waarin zij
hun huizen en land kwijtraakten.
Het is nu 37 jaar geleden, maar voor
hun gevoel zou het net zo goed vorige
week gebeurd kunnen zijn.
Het zijn pijnlijke en bittere herin
neringen en het is daarom niet ver
wonderlijk dat Aboe Moestafa en de
meeste van de anderhalf miljoen Pa
lestijnen op de bezette Jordaanoever
en de Gazastrook met enige voldoe
ning de recente gebeurtenissen rond
de terugtrekking van Israel uit Li
banon hebben gevolgd, waarbij de
terugtrekkende Israëlische troepen
een pak slaag hebben moeten incas
seren van het sji'itische verzet.
Het lijdt geen twijfel dat dit het
Palestijnse moreel goed heeft ge
daan. „Veel mensen hier zijn ver
heugd", aldus een intellectueel uit
Oost-Jeruzalem. „Ze zien het als een
soort compensatie voor de situatie.
We hebben bewondering voor wat de
sji'ieten gedaan hebben."
Toch heeft men niet de illusie dat
de Palestijnen hetzelfde kunnen
doen in de door Israel bezette gebie
den. „Peres heeft verklaard dat Is
rael nog geen olijfboom, nog geen
centimeter grondgebied van Libanon
wil hebben", zegt Aboe Moestafa
peinzend. „Ons probleem is echter
dat Israel er niet aan denkt het land
op te geven, dat veertig jaar geleden
van ons afgenomen werd." Niemand
geloofde echt dat de Israëlische troe
pen voorgoed in Sidon, Tyrus of Na-
batiyah zouden blijven, maar het is
moeilijk je de dag voor te stellen dat
Israel uit Tel Aviv, of zelfs Ramallah
en Nabloes zal vertrekken.
Er is nog steeds Palestijns verzet
tegen de bezetting. Het verzet is ech
ter kinderspel vergeleken met wat er
in Libanon gebeurd is en de Palestij
nen beseffen dit.
Het Libanese verzet, zeggen de
Palestijnen hier met trots in hun
stem, is de PLO dank verschuldigd.
„Als de Palestijnen niet sinds 1969 in
Libanon hadden gezeten", zegt Af-
ram Haniya, hoofdredacteur van de
krant Al-Sha'ab in Oost-Jeruzalem,
„hoe zouden knulletjes van tien dan
weten hoe ze Kalachnikovs (Russi
sche geweren) moeten gebruiken?"
„Toen we in de periode van 1950
tot 1967 onder Jordaanse heerschap
pij leefden, was niemand getraind in
het omgaan met wapens. We moch
ten zelfs niet naar radio Cairo luiste
ren of op welke manier dan ook onze
zucht naar nationale vrijheid uiten."
Toch zegt men hier in Shuafat dat
er verzet is tegen de Israëlische be
zetting van de Westelijke Jordaan
oever. Maar waarin uit zich dat ver
zet dan? „In mijn hart", zegt Aboe
Moestafa. Anderen zijn wat realisti
scher: „Het enige echte verzet ligt in
de pers, in onze Palestijnse vlag en
symbolen. We kunnen natuurlijk
met stenen gooien: wapens hebben
we niet. Maar een veertienjarige die
met stenen gooit naar een Israëlische
auto, dat is geen verzet", aldus Aboe
Hassan.
„Het probleem hier is dat wanneer
iemand naar de wapens grijpt, hij
niet alleen zichzelf, maar ook zijn fa
milie, zijn huis, zijn land in gevaar
brengt. De waarheid is dat de Israë
lische politiek werkt."
Aboe Hassan is een realist, geen
doemdenker. De les van de verloren
dorpen van 1948 zal niet licht verge
ten worden. Ook hij zal zijn geboor
tedorp Qastina nooit meer terugzien.
Zijn huis in Shaufat is zijn enige be
zit en zijn motto is 'sumoed', wat zo
veel wil zeggen als standvastigheid,
of 'stevig blijven vasthouden'.
De Palestijnen weten dat hun on
genode buren op de Westelijke Jor
daanoever de veertigduizend Israëli
sche kolonisten die zich daar sinds de
oorlog van 1967 gevestigd hebben el
ke kans aan zullen grijpen om zich
van de Palestijnen te ontdoen. Ze
maken zich, net als veel Israëliërs,
ernstig zorgen over mannen zoals
Ariel Sharon, die zegt dat het Pales
tijnse thuisland in Jordanië, aan de
andere kant van de rivier, ligt.
Wanneer er al sprake is van hoop,
zegt Aboe Moestafa, dan ligt deze in
een politieke oplossing. „Vanmorgen
nog hoorde ik via de Voice of Ameri
ca dat er gepraat zal worden met le
den van de Palestijnse nationale
raad. Laat ze praten met Yasser
Arafat. Ik ben bereid compensatie
voor mijn land en een federatiever-
band met Jordanië te accepteren."
Aboe Hassan is het met hem eens
en voegt eraan toe: „Je vraagt naar
het verzet: de PLO is de spreekbuis
voor ons hier op de Westelijke Jor
daanoever. Alleen de PLO kan voor
ons spreken."
Copyright The Guardian/De Stem
Veel Joegoslaven denken
met weemoed terug aan de ja
ren onder Tito, waarin de Joe
goslavische levensstandaard
heel wat hoger was en men
zich minder zorgen hoefde te
maken dan tegenwoordig. De
wortels van de huidige econo
mische crisis, met alle onaan
gename politieke en sociale
gevolgen voor de bevolking
vandien, liggen echter in die
tijd.
Joegoslavië's leiders na Tito,
die niet in staat zijn gebleken
dezelfde mate van ontzag op te
roepen als hun illustere voor
ganger, zijn begonnen met het
doen van onthullingen over
Tito's tijdperk, in een duidelij
ke poging zichzelf en hun be
leid te rechtvaardigen. Zo
heeft de bevolking onlangs te
horen gekregen dat de buiten
landse schuld van Joegoslavië
op dit moment 19 miljard
Amerikaanse dollars bedraagt
en dat het land tot in de vol
gende eeuw bezig zal zijn met
het aflossen van deze schuld
en de rente. Veel economische
problemen waarmee Joegosla
vië te kampen heeft, zijn het
directe gevolg van deze grote
buitenlandse schuld.
De communistische partij in
Joegoslavië, die als verbinden
de factor tussen de zes repu
blieken en twee autonome
provincies moet dienen, is ver
deeld over de regionale linie:
Plaatselijke partijleiders ko
men in deze tijd van economi
sche problemen op voor plaat
selijke belangen. Ook in de ho
gere regionen van de partij
heerst er onenigheid tussen
partijfunctionarissen, die
nieuwe methodes en mensen
willen introduceren om de cri
sis het hoofd te kunnen bieden
en anderen, die veranderingen
juist willen tegenhouden.
Inflatie
Joegoslavië heeft een infla
tie van tachtig procent per
jaar en ruim één miljoen
werklozen. In de vijf jaar na
Tito's dood is de levensstan
daard met vijftig procent ge
daald, waardoor veel mensen
op of zelfs onder het bestaans
minimum leven. Het gemid
deld maandinkomen van on
geveer driehonderdvijftig gul
den is voor een familie van
vier personen absoluut ontoe
reikend om in de kosten van
het levensonderhoud te kun
nen voorzien, laat staan dat er
geld overblijft voor het beta
len van huur, gas of elektrici
teit.
De communistische partij
heeft voor haar 2,2 miljoen le
den onlangs openbare discus
sies over Joegoslavië's proble
men georganiseerd, iets dat
ondenkbaar zou zijn geweest
in Tito's tijd. Vooral de partij
leiding kreeg nogal wat kri
tiek te verduren, maar hoewel
sommige partijfunctionaris
sen toegeven dat er 'wat ge
daan moet worden', is nie
mand bereid tot radicale ver
anderingen.
Hamdija Pozderac, een hoge
partijfunctionaris uit de repu
bliek Bosnië, verwoordde het
dilemma: „We zijn tegen die
genen die alles willen veran
deren en tegen diegenen die
willen dat alles bij het oude
blijft."
Veel partijleden zijn teleur
gesteld over de weinig actieve
houding van de partijleiding
en tonen zich steeds minder
geïnteresseerd in het reilen en
zeilen van de partij. Zeshon-
derduizend arbeiders zijn de
afgelopen tien jaar uit de par
tij gestapt en ook de vele
werkloze jongeren lijken ge
desillusioneerd te zijn in de
partij.
Er zitten slechts dertien ar
beiders in het 165 leden tellen
de centraal comité, dat het be
leid bepaalt. De rest van het
comité bestaat uit politici en
managers, die voornamelijk
opkomen voor hun eigen
bieden, industriën of zal
Met zoveel verschillende
vaak tegengestelde belangen
is eensgezindheid binnen hei
centraal comité vaak ver
zoeken en zo men het ergens i!
over eens is, is het lang niet
zeker dat de voorgenomen be
sluiten ook daadwerkelijk
worden doorgevoerd.
De overmatige decentralisa
tie kan absurde gevolgen heb
ben, zoals de passagiers van ai
trein van Griekenland
Italië maar al te goed weten in
alle vijf Joegoslavische
blieken waar de trein door-
heenkomt, moet er geste
worden om van locomotief
wisselen.
Onder de bevolking leeft de
hoop dat het partijcongres
1986 verandering zal brengen
Ondertussen blijven de econo
mische moeilijkheden ziek
echter opstapelen, ondanks
hulp van Westerse landen. Ge
welddadige protesten, m
demonstraties of staking®
hebben zich echter nog
voorgedaan. In het gedecei
traliseerde Joegoslavië
maar weinig mensen die zou
den kiezen voor een centras'
geregelde economie, met
bijbehorende risico dat Ja
slavië iets van haar voor com
munistisch Oost-Europa
uitzonderlijke vrijheid kwijt
raakt.
Op het literaire congres var-
april, de eerste bijeenkom:'
van en troor schrijvers in
jaar, werd unaniem gei
voor meer ruimte voor kritiek
en medezeggenschap, zonof
angst op vervolging. -
vechten vóór vrijheid en
mocratie en tegen hen die hu-
macht en privileges biwj®
een totalitair régime will®
behouden", aldus een van
aanwezigen.
Dergelijke uitspraken val
len niet altijd in goede a
Hoewel het leiderschap
geen al te grote zorgen lp'
maken, heeft partij functions
ris Pozderac wel gewaar
schuwd dat er met harde ham
opgetreden zal worden, wan
neer het Joegoslavische
teem in gevaar dreigt te
Copyright The Guardian/De SB'
Dei
MAASTRICH'
werd in juni 1
weersomstanc
voor de tijd vi
regende elke d
En elke dag za
der een paraplu
waarop de rem
handtekening m
naar hun hotel
kwikkend bad.
Dan werden de
racefietsen op een
gooid en verdronge
gelouterde kampkx
het mannetje om zo
gelijk de formalite
vullen. Op de vierdi
de hemel weer
sluizen geopend ei
zware rit sprintte
ton over de streep,
gooide zijn fiets aai
en bereikte als e<
mannetje onder de
Hij griste het papi
zijn neus vand
scheurde het demc
in tien snippers,
wachtende peïoton
warm applaus
sprak Raas tot zijn
ten, „nu zijn we
van die flauwekul
De Zwitserse wi
applaudiseerde hel
mee en drie jaar la:
Raas niet meer in
land rijden, maar
resseerde hem niet.
dat hij voor een re
dige zaak was opj
dat hij bezwete rer
hoed had tegen
kou.
Deze anekdote is
tief voor de fro
waarvoor Jan Raa
carrière gekozen
was de trendsetter,
han Cruijff in het
Een jaar eerder ha<
met Bernard Hinau
lence d'Agen vooro]
tijdens de renner
toen het peloton
juli te voet de finisl
seerde. De dag ervo
de renners op PI:
AMBERIEU (AFP) - 1
Anderson waren de w
né Liberé. Zij wonnen
In de eerste, over 86
ter van Annemasse n<
les-Bains, verover
Fransman Joël Pelier
blauwe leiderstrui. I
tweede achter Segers
rijs - Nice was Pelier t
korte tijd klassemer
Stephen Roche, de
maandag in Annem
proloog had gewonne
<te slag in de straten
les-Bains. Steven Rc
wel in de goede vl
kwam kort achter Pel
tweede plaats in het a
klassement te staan.
De middagrit einc
een massasprint. De
van Peter Post brach
Australische kopman 1
uerson in stelling. A
maakte het sprintkwé
yoorbereidend werk v
SEOUL (ANP) -
moeizame zege op de
reaanse Lee Sun (21
*1-17) is Bettine Vries
Wereld Grand Prix-
oeoel gestart.
dames: poule A: Gl
bero /i?1 (Fra> 21 "6 21"14; P°l
ÏPB (Finland) - Yang (Zuid
Knrl" 5 tt-21; poule C: Lee
17 - Bettine Vriesekoop
dJt Poule D: Daviaud (Fra
2uaïg <China) 16-21
(Hon„£: Jlang JialianS 1'
H ,'r'e Kong) 13-21 21-13 12-.,
'e Zhiwen (China) - Kim
ba iri 18-21 17-21; pou
21-iil Ren verse (FYan
(Cw' b: Persson (Zwe<
njfrl1?"21 12-21; poule
21 io ~Buitsland) - Kuchar
Vni! I1;18! Poule B: Lindh
Vono 7G D- LUI1UJ
(Hong Kong) 21-9 22
KSet Zweden) - Kim Ki
(ZUjrial,15~2l 16-21; poule
1321^9 Birocheau
5-2
t
(Fr
iflIllllltlllllllllMIIIIIIIIIIIIIHII