CROSSER UIT VOGELWAARDE KAMPIOENSKANDIDAAT
Mare Pieters weer vast
-Vlaanderen
Diana Pladdet
is slagvaardig
Boussen: 6Er zit hier zeker talent
Zwemstrijd
in Kapelle
Programma
Zeeuws
I elftal
Groot-Axel
mogelijk
vierdaagse
BEWUSTE STAP TERUG VOOR SASSE BASKETBALLER
Ambiti
ïtieus
Enthousiast
VOORZITSTER COMITÉ OMLOOP
VAN ZEEUWSCH- VLAANDEREN
TIOS TURNT ZICH NAAR WESTZEEUWSCHVLAAMSE TOP
Steun
PAGINA SPORt
20 APRIL 1985
T49 PAGINA SPORT 4
Van onze sportmedewerke,
BRESKENS - In Kapelle ko„
er donderdag 25 april opnjtl|
een Zeeuwse selectie in act
die na het duel tegen r^j,
Gent voor een define
Zeeuws elftal moet gaan
gen. Tegenstander dan is
zoals in eerste instantie ai
gekondigd was het Belgj^
Germinal Ekeren, maar wot
het C-elftal van Sparta
I Rotterdam.
Vervolgens treedt j
Zeeuwse elftal 7 mei in Le»
dorp aan tegen KBC. De Bek
I sche topclub Beveren is de v'
gende tegenstander en wel
mei op het terrein van vlei
deklasser Vogelwaarde. Ink
weekeinde van 31 mei kor
het Zeeuws elftal in actie
het Engelse Medway, tervi
men het seizoen afsluit tegi
Waregem. Deze laatste
strijd wordt 25 juli gespeelt
het terrein van de Belgiscf
eersteprovincialer FC Knokt
Van onze sportmedewerker
KOEWACHT - De driedaa;
voor junioren van Groot-Aii
wordt mogelijk in de toekom
een vierdaagse. „Binnen hi
bestuur wordt daar inderdu
over gepraat en we bekijk
de mogelijkheden. Het motti
elk geval kunnen", aldus Hi
ter van Acker.
Van Acker en de zijnen dei
ken bijvoorbeeld aan het ioi
den van een proloog iij
vorm van een ploegentijdrit
Overigens loopt Walter v;
Acker met nog meer sua
plannen rond. Volgens Vi
Acker zou het voor de am;
teurs in Zeeland veel
zijn amateurs te selecterend
mogen deelnemen aan i
profkoersen in Zeeland. „A
je bijvoorbeeld in een
koers als Kloosterzande an
teurs laat meerijden uit
streek dan zal dat extra pi
bliek op de been brengen
voor die amateurs is het
mogelijkheid om zich ee
werkelijk te testen. Hoewel
weet dat men er niet dire
aan zal willen", aldus VanAi
ker.
Vi
het
pro
Van onze zwemmedevxrki
TERNEUZEN - In het
bad te Kapelle wordt vanni
dag (zaterdag) de finalent
strijd om de Zeeland-cup
houden. Dit is tevens het sin
stuk van het winterzwems
zoen 1984-1985 voor niet-stai
vergunninghouders. Voor dl
finale hebben de teams van!
Schelde, Scheldestroom,
Stelleduikers, De Zuidwest
en De Stormvogel zich
plaatst.
De Schelde, dat sinds de
voering van de Zeeland-r
nog niet één keer de firn
heeft gemist, heeft echter r
nooit de cup gewonnen. 1
team van De Stelleduikers
Heinkenszand is toch wel
grote favoriet. Scheldestroo
uit Breskens is zeker n
kansloos. De laatste tijd is
ploeg van trainer Frans Vt
planke steeds beter gaan pK
teren.
Voor de startvergunnii
houders, dat is de groep
zwaardere nummers
zwemmen, wordt in Ter®
zen de laatste Speedo-ja<
gangwedstrijd gehouden. 1
nu toe hebben nog maar ent
le Zeeuwen zich bij de ees
20 van Nederland kun*
plaatsen. Het gaat hier om
zwemjeugd tot en met 131'
De Schelde heeft aan het p
gramma ook nog enkele
mes- en herennummers toei
voegd.
nog'
sto®1
naar Gent op excusie.
mer. Overigens hebben
veel medewerking gehad
de plaatselijke middens!®1
VW en de gemeente".
De schakende duizend?
Hans Destombes vervol
„Financieel komen we
kort, maar het zal binnen
perken blijven. De opbrenj
van de bar wordt nu van
lang". Toch heeft Destc
wel vertrouwen. „Het if
tuurlijk in eerste instantie'
gezelligheidstoernooi. Des'
is het balangrijkste. Nou
die Belgen en Duitsers
kunnen er wat van, dat z®
je zeggen".
Om 12.30 uur word'
schaakhappening ge0!*
met een officiële ontvan
door de organisatie. Om
uur begint men te schaken
om ongeveer 18.30 uur ko®
Axelse wethouder Piet
de prijzen uitreiken. Zoa»
er nu uitziet hebben de
sers de meeste kansen c
eindzege. Na drie ronden
ben zij de leiding met 336 P
ten. Ze worden gevolgd 0
Frankrijk 292, België 21»
Nederland met 245 punten-
Ai*
pil
Steven Mangnus, de talentvolle motorcrosser uit Vogelwaarde, die een gooi gaat doen
naar de titel in de 125 cc-klasse debutanten bij de BLB.
I I
De beginperiode bij BC Sas
leverde wel wat aanpassings
problemen op. Niet alleen het
niveauverschil in de competi
tie, maar ook onwennigheid in
de ploeg zelf. „Aanvankelijk
hadden de andere jongens veel
problemen met aanspelen. Dat
hangt natuurlijk ook met de
zwakke tegenstand samen.
Iedereen kan in principe indi
vidueel zijn eigen spelletje
zonder al te veel moeite spelen.
Daarom kwam ik er zelf nooit
echt lekker uit in de eerste
maanden. Nu gaat alles een
stuk beter: veel meer samen
spel, aanvallen effectief uit-
spelenen vooral 'inside' spelen
(pass in de bucket, red.). Voor
het overige heb ik het prima
naar mijn zin bij BC Sas. Een
hardstikke leuke ploeg. We
kunnen goed met elkaar op
schieten".
Terugblikkend op dit sei
zoen constateert Mare Pieters
twee dieptepunten en twee
hoogtepunten in de overigens
vrij vlakke competitie: „De
twee verloren wedstrijden te
gen Scheldesport waren voor
ons natuurlijk een absoluut
dieptepunt. Vooral de manier
waarop de tweede wedstrijd in
Terneuzen verloren ging, had
niets meer met basketbal te
maken. Hoogtepunten waren
de vriendschappelijke wed
strijden tegen de Belgische
tweede provincialer Ebes, die
met 84-76 verloren ging en de
thuiswedstrijd tegen hoofd
klasser Volharding 1, die met
125-93 gewonnen werd. Tegen
Ebes speelden we sterk, maar
ook het verschil tussen onze
speelwijze en die van Ebes
kwam goed tot uiting. Ebes
speelt veel effectiever, sneller
en feller. Wij moesten het toen
nog meer van individuele
kwaliteit hebben. De beker
wedstrijd tegen Volharding 1
was het absolute hoogtepunt
dit jaar. Een schitterende
wedstrijd met attractief bas
ketbal. Ook hier werd duide
lijk bewezen hoe mooi basket
bal op niveau kan zijn: snel en
agressief, zonder ruwe en on
nodige fouten. Het publiek
heeft echt kunnen genieten".
Reden temeer voor Mare
Pieters om de toekomst
rooskleurig in te zien: „Ik ver
wacht veel van de tweede klas.
Minder bonkig, betere
scheidsrechters. Voor de rest
hangt het vooral van mijn
werk af wanneer ik kan mee
spelen. Voor onze thuiswed
strijden wordt het competitie-
programma echter zoveel mo
gelijk aan mijn ploegensche-
ma aangepast. Laten we ho
pen dat ze bij BC Sas tevreden
kunnen blijven over mijn in
breng".
Door Mark Janse
SAS VAN GENT - Na enkele
jaren beurtelings in Neder
land en België basketbal ge
speeld te hebben, is Mare Pie
ters nu definitief in
Zeeuwsch-Vlaanderen geko
men. Daarvoor verwisselde hij
de Belgische tweede provin
cialer Silaba Zelzate voor der
deklasser BC Sas 1. Voor de
23-jarige Pieters een voorlopi
ge, zij het bewuste stap terug.
De basketbalgeschiedenis
van Mare Pieters is nog niet
oud. Vrij laat, op 14-jarige
leeftijd, begonnen met basket
bal, speelde hij eerst bij de ka-
detten van Silaba. Uit die tijd
dateren trouwens ook de eer
ste contacten met Zeeuwsch-
Vlaamse teams. De Belgische
kadetten veegden op een toer
nooi in Terneuzen de vloer aan
met alle aanwezige senioren-
teans. Op 16-jarige leeftijd
verhuisde Pieters naar Ter
neuzen, waar hij na een goed
jaar bij de junioren tot de vas
te kern van Scheldesport 1
ging behoren. Deze periode
cuurde eveneens twee jaar. Op
!8-jarige leeftijd had Pieters
iet voorlopig wel bekeken aan
de Nederlandse kant van de
grens.
Om tegemoet te komen aan
ójn hogere ambities moest
Pieters opieuw uitwij ken naar
België, naar zijn oude vereni
ging Silaba. Het niveauver
schil was groot. Er volgde een
periode van hard opwerken
tegen de oude' garde van de
Zelzaatse basketbalploeg. Na
anderhalf jaar bij de reserves,
®aar a] snei weer bankspeler
Wj het eerste, veroverde Pie
ters een vaste plaats in het ba
sisteam. Met Silaba 1 volgden
enkele jaren eerste provinciale
(te vergelijken met onze
hoofdklas), totdat Zelzate twee
jaar geleden degradeerde naar
"O tweede provinciale. Tot vo-
t'g seizoen bleef Pieters de Si-
laba-kleuren verdedigen.
Door werkomstandigheden
"wam hieraan een einde. Het
ptare programma van twee
"W per week trainen, plus
jte» Wedstrijd en de huwe-
hjkse verplichtingen, bleken
üjoeilijk te combineren met de
Ploegendienst. BC Sas bood de
'peale oplossing. Een ambi
tieuze vereniging op zoek naar
'"sterking. De enige club
trouwens, die daadwerkelijk
Werk heeft gemaakt van Mare
Pteters. Pieters zegde toe en
"v Sas I kon profiteren van de
voortretfelijke capaciteiten
Van de trefzekere 'high-post'
„Langzaam komen we tot
meer spelinzicht. Dat maakt
basketbal oneindig veel aan
trekkelijker", aldus Mare
Pieters. - foto de stem/cor j de boer
(aanvaller vanaf de vrije wor-
plijn).
Het niveauverschil tussen
België en Nederland was ech
ter goed voelbaar. „In Belgë
kun je je als speler volledig op
het basketbal concentreren.
De club zorgt voor alle facili
teiten. Je weet dat er een be
stuur achter je staat, goed ge
organiseerde competities,
bondsscheidsrechters, kortom
een geweldige infrastructuur.
Daarnaast Is er natuurlijk het
kwaliteitserschil. In de Belgi
sche eerste en tweede provin
ciale afdelingen zijn vrijwel
alle teams aan elkaar ge
waagd. Je kunt winnen van
nummer drie en even zo vro
lijk verliezen van nummer ne
gen de week daarop. Voor elke
wedstrijd moet er geknokt
worden".
Voor Mare Pieters was de
overstap naar BC Sas dan ook
een stapje terug. Toch is de
verwachting dat dit slechts
van tijdelijke aard is: „Nor
maal gezien promoveren we
aan het einde van de competi
tie naar de tweede klas en ook
de bekerstrijd verloopt lekker.
Volgend jaar krijg je dan ein
delijk wat meer evenwichtige
tegenstanders en betere wed-
strijdvoorzieningen, zoals
bondsscheidsrechters en twee
keer twintig minuten zuivere
speeltijd", aldus Pieters.
MoMer speelt
Steven
Mangnus parten
Door Herman Muller
VOGELWAARDE - Tijdens de laatste wedstrijden van het BLB-
motorcross-seizoen 1984, manifesteerde Steven Mangnus uit Vo
gelwaarde zich als dé kampioenskandidaat voor 1985 in de 125 cc-
categorie debutanten.
Toch is hij tot nu toe minder op het voorste plan getreden dan er van hem
verwacht mocht worden. Heeft de 17-jarige belofte te kampen met vormver
lies of houdt hij nog iets achter de hand?
foto «vim kooyman
„Nee hoor", antwoordt hij
lachend, terwijl hij uitkijkt
over het Smitschorrecircuit
dat er onder een niet afla
tende regen mistroostig en
verlaten bij ligt. „In de wei
nige wedstrijden die we tot
nu toe gehad hebben, waren
de omstandigheden vaak net
als nu in Axel: modder. On
der zulke omstandigheden
voel ik me nu eenmaal niet
in mijn element en lig dan
net iets te veel naast de ma
chine. In de eerste kam-
pioenschapsproef, die een
paar weken geleden in Asse
nede werd verreden, stond
de blubber tot kniehoogte en
gelukkig kon ik in de tweede
reeks enigszins overeind
blijven, waardoor ik met
mijn tweede plaats toch nog
wat punten kon scoren. In
middels werd de tweede
kampioenschapsproef in
Eksaarde afgelast en dat is
maar goed ook, want het zou
daar niet veel beter geweest
zijn. De volgende ronde is 5
mei in Maldegem. Daar
moet het toch mogelijk zijn
een goede slag te slaan".
Als eerstejaars MTS-leer-
ling neemt zijn studie heel
wat tijd in beslag en daarom
is het des te verbazender dat
hij zich toch op het hoogste
niveau van de 125 cc-klas
kan handhaven. Door de
week kan hij zijn vrije tijd
hooguit besteden aan het
onderhoud van zijn motor
en aan enkele uurtjes condi
tietraining. Training op de
motor gebeurt alleen in de
RES-midweekcompetitie,
dus één keer in de veertien
dagen tijdens de zomer
maanden en dat vindt hij
zelf ook aan de magere kant.
„Zolang ik mijn rijbewijs
nog niet heb ben ik aange
wezen op mijn vader en hoe
enthousiast die ook is, hij zal
er zijn zaak toch niet voor
sluiten". Jo Mangnus steekt
het inderdaad niet onder
stoelen of banken dat de mo
torsport een warme plaats
in zijn hart inneemt. Zelf
was hij ooit fanatiek motor
rijder en koestert al jaren
een grote bewondering voor
Johan Scheele, de man die in
zijn ogen de motorcross-
sport in Zeeuwsch-Vlaande-
ren van de grond heeft ge
holpen.
Over de begeleiding in de
sport wil Mangnus senior
ook nog wel het een en ander
kwijt. „Het is toch jammer
dat iedere beginnende cros
ser zo'n beetje aan zijn lot
wordt overgelaten en dat er
zo weinig kennis van erva
ren mensen wordt overge
dragen. Daarnaast komen er
ook nogal wat misstanden
voor, wanneer het om spor
tieve opvoeding gaat. In de
BLB maak je het wel mee
dat zo'n jongen door de
ouders helemaal gek wordt
gemaakt om toch maar het
podium te bereiken. Dan
vraag ik me weieens af,
waar die dan in hemels
naam mee bezig zijn".
Daarop begint Steven
Mangnus te lachen, want hij
krijgt noal eens te horen dat
hij in een 'schouder-aan-
schouder-gevecht' te snel
het gas dicht draait en daar
door aan het kortste eind
trekt. „Waarschijnlijk heb
ik van dat sportieve iets te
veel, want ik vind het moei
lijk om iemand eruit te rem
men. Altijd zal ik proberen
om gewoon op pure snelheid
iemand te kloppen. Liever
op die manier dan een beker
die ten koste van iemand is
gegaan".
Behalve zijn eigen catego
rie genieten ook de interna
tionalen in de BLB zijn grote
belangstelling. Liever nog
zag hij de wereldsterren aan
het werk in de Grand Prix,
maar dan zou hij zijn eigen
wedstrijden moeten missen.
In mannen als Johan Schee-
Ie en de Brabantse René van
der Made ziet hij voorlopig
nog genoeg klasse om van te
kunnen leren.
Omtrent zijn eigen ambi
ties blijft hij bescheiden. „Ik
heb het goed naar mijn zin
in de BLB en aangezien mijn
postuur in de 125 cc-klas nu
een beetje in mijn nadeel be
gint te werken, denk ik
voorlopig niet verder dan de
250 cc-categorie junioren.
Wat dit seizoen betreft hoop
ik hoog te eindigen in het
BLB-kampioenschap en de
RES-midweekcompetitie,
waar ik ook al met plezier
naar uitkijk. Vorig jaar
werd ik daarin tweede ach
ter Pascal van der Kelen. Dit
jaar wordt het er zeker niet
gemakkelijker op met Ad-
win Cortvriendt erbij. Als
die beide verwachtingen
worden vervuld is het sei
zoen voor mij geslaagd".
DoorRinus Verberkmoes
KOEWACHT - Elke
Zeeuwsch-Vlaamse wieier-
liefhebber, of alleen maar be
langstellende, kent zonder
twijfel de bekendste regionale
wielerwedstrijd Omloop van
Zeeuwsch-Vlaanderen. Een
evenement dat al jarenlang
gebruik maakt van de dien
sten van Diana Pladdet. Een
dame die van jongsaf betrok
ken was bij deze sportontmoe-
ting en die van 'manusje-van-
alles' in de organisatie, door
groeide tot voorzitster van het
organiserende comité. „Een
toevalligheid", verklaart de
sympathieke Koewachtse.
Die toevalligheid heeft ech
ter niets te maken met het on
verwacht terecht komen in het
wielercircuit. Want juist in
dat 'parkoers' draaide zij al
van kindsaf aan mee. Dat be
gon al toen zij postzegels kon
plakken of aan de stencilma
chine kon draaien. Kleine ver
diensten die voor de organisa
tie onmisbaar waren en zo
doende nuttig. „Die eerste ke
ren, als soms in de weg lopend
hulpje, begonnen al vrij vlug.
Dit kon omdat pa Piet en 'oom'
Gijs Veerman nauw betrok
ken waren bij de organisatie
en alles bij ons thuis verwerkt
werd. Later, na het behalen
van mijn typediploma, mocht
ik wat meer. Eerst wat brie
ven tikken en later ook de be-
nodige correspondentie voe
ten.
Pas echt goed in de organi
satie rolde ik op mijn acht
tiende jaar. Oom - alles heette
toen oom en tante - Henny van
Pamelen moest precies in de
periode dat de Omloop verre
den werd, weg naar Canada.
Zijn functie heb ik toen op me
genomen met als gevolg een
volledige overname enkele ja
ren later, toen hij stopte. Van
af dat moment zat ik vast aan
de organisatie", aldus Diana,
die zichzelf bepaald niet als
onmisbaar wil bestempelen.
„Dat totaal niet. Momenteel
is het zo dat ik direct de zaken
aan een ander over zou kun
nen geven", zegt zij resoluut.
Hoe dat kan, verduidelijkt zij.
„In de afgelopen jaren heb ik
een compleet draaiboek aan
gelegd, waarin precies ver
meld staat wat er welke
maand gedaan moet worden.
Alles inclusief voorbeelden.
Dus wat dat betreft, kan een
ander die bereid is dat schema
te volgen, de zaken zo run
nen".
Ondanks dat Diana Pladdet
als het ware vergroeid is met
De Omloop van Zeeuwsch-
Vlaanderen, heeft zij toch
strijd moeten leveren om er
kenning te krijgen in de
KNWU-geledingen. „Het is
nog niet zo lang geleden dat er
een speciale aanvraag inge
diend moest worden bij de
KNWU om mee te mogen rij-
Diana Pladdet.
- f0t0destem/c0rj de boer
den in een volgwagen. Een
vrouw in die mannenwereld
was nog niet zo normaal als
het nu is", herinnert zij zich
die voor haar steeds weer
spannende tijd.
Trouwens nu heeft zij nog
altijd 'last' van het vrouw-zijn
in de wielersport. „Bij oudere
ploegleiders ben ik genoeg
zaam bekend. Die maken geen
enkel probleem van het feit
dat ze met mij te doen krijgen.
Anders ligt dat nog bij de
nieuwkomers. Krijg ik die aan
de telefoon, dan vragen ze nog
steeds naar Henk", aldus Dia
na. Op zich maakt het echter
weinig verschil of zij nu Diana
of Henk aan de telefoon krij
gen. Immers, echtgenoot Henk
Pladdet voert samen met zijn
eveneens bij de rijkspolitie
werkende collega Herman
Dekker, het secretariaat en is
zodoende volledig ingevoerd in
de Omloop-problematiek.
Naast die trio is pa Piet
Roelands eerste penningmees
ter. Dit kwartet, het Terneu-
zense deel van het organisa
tiecomité vormend, heeft zo
doende de functies van dage
lijks bestuur in handen.
„Daarom was het logisch dat
één van ons voorzitter zou
worden. Want na één jaar zon
der, moest die er nu toch wel
komen", stelt Diana, die zo
doende haar keuze tot voorzit
ster eerder 'een toevalligheid'
noemde. Naast dit viertal heb
ben in het wielercomité Om
loop van Zeeuwsch-Vlaande
ren zitting Roel Benjamins,
Leo Vanhij fte, Sjaak de Back
en Johnny Claeys. Zij verte
genwoordigen de Oostburgse
inbreng.
Samen met de Terneuzena-
ren slaagden zij er weer in de
Omloop dit jaar door te laten
gaan. „Gezien de penibele fi
nanciële positie hebben we
lang getwijfeld door te gaan.
Vorig jaar duikelden we in de
min en nu moesten we er zeker
van zijn financieel rond te ko
men. Gelukkig slaagden wij
daarin en daarom kunnen wij
zaterdag IX en zondag 12 mei
weer starten. Hoe dan alles zal
gaan, wordt tijdens de presen
tatie op dinsdag 23 april be
kend gemaakt. „Mijn vuur
doop", besluit Diana Pladdet.
Door Fred Rabout
OOSTBURG - Ondanks dat
het Koninklijk Nederlands
Gymnastiek Verbond één van
de grootste nationale sport
bonden is, wordt de turnsport
maar matig in de publiciteit
gebracht. Dit is althans de me
ning van Patrick Boussen, die
in zijn eentje twee jaar gele
den TIOS (wat staat voor Tur
nen Is Ons Streven) uit de
grond stampte. Aangezien er
in Oostburg, woonplaats van
Boussen, vrijwen Breskens en
WIK in Sluis, een vierde ver
eniging in West-Zeeuwsch-
Vlaanderen uit de grond te
stampen.
Hij werd en is nog steeds
voorzitter, secretaris, pen
ningmeester, bestuurslid, trai
ner en planner van TIOS. „Het
idee om in Oostburg te turnen
sloeg meteen in als een bom.
Via een startsubsidie uit mijn
eigen portemonnee kon ik ge
lijk met twee groepen begin
nen in het voormalige gebouw
van de openbare basisschool".
Dit gebeurde 24 januari 1983.
Een half jaar later groeide hij
al uit dat schoolgebouw en
verhuisde naar een nieuwe lo-
katie, de gymzaal van de Prins
Willem Alexanderschool, ter
wijl hij, indien mogelijk, ook
zijn intrek neemt in sporthal
De Veerhoek.
„We hebben nu 75 leden
waaruit ik een aparte groep,
bestaande uit elf meisjes en
één jongen, heb geselecteerd.
Dat is een groepje waar vol
gens mij iets meer in zit zon
der overigens de anderen te
kort te doen". Dat deze woor
den niet in een vleug van en
thousiasme naar boven borre
len, werden bewezen tijdens
de jongste turnvierkamp tus
sen de vier eerdergenoemde
verenigingen, waar hij met
zijn pupillen, zowel in de leef-
tijdscategoarie 8-10 jaar en 11-
13 jaar afgetekend eerste
werd. Niet zonder trots wijst
hij op het eremetaal dat op de
schoorsteen van huize Boussen
prijkt.
„Dat is voor mij het bewijs
dat we op het juiste spoor zit
ten. Ook vorig jaar, in ons eer-
Patrick Boussen met een deel van zijn enthousiaste Oostburgse TlOS-groep hier in sporthal De Veerhoek bijeen.
- foto de stem/cor j de boer
ste jaar, pakten we tijdens die
ontmoeting de wisselbeker.
Als ik twee keer laatste was
geweest had ik aan mijn opzet
getwijfeld", stelt hij vol zelf
vertrouwen. Ook het feit dat
in het persoonlijk klassement
twee van 'zijn' meisjes bij de
top drie eindigden, doet zijn
turnhart zichtbaar goed. Hedy
Versluys kwam met een ge
middelde van 34.5 zelfs als
.beste uit de bus, terwijl vlak
daarachter Saskia de Kort
eindigde.
Hij hoopt dan ook vurig dat
er van buitenaf wat steun
komt. „Ik heb de afgelopen
twee jaar gepionierd. Ik denk
dat het nu wat breder opgezet
moet gaan worden. Dat wil
niet zeggen dat ik geen enkele
steun kreeg, want er was al
tijd wel een aantal vrijwilli
gers, waarop ik een beroep
kon doen, maar ik denk toch in
de richting van een bestuur,
waar Boussen niet op alle
stoelen zetelt en ik denk ook
aan aansluiting bij het KNGV,
ai zou ik dan wel over wat be
ter materiaal moeten beschik
ken. Let wel geen menselijk
materiaal, want dat is in mijn
ogen hier voldoende, maar
toestellen zoals een even-
wichtsbalk, wedstrijdplank en
parterre brug. Wil je een inte
ressante wedstrijd naar deze
regio halen, dan zal er toch een
degelijk toestel aanwezig
moeten zijn.
Wat dat betreft heb ik al een
paar gesprekken gehad met
gemeentelijke vertegenwoor
digers, maar het resultaat is
nog steeds nihil. Het is nog
steeds roeien met de riemen
die Boussen ter beschikking
heeft en daar steek je amper
een sloot van twee meter mee
over. De sporthal hier is een
keurig geheel, maar men heeft
er destijds geen rekening mee
gehouden dat turnen ook een
sport is. Voor sommige oefe
ningen moet ik nota bene naar
Schoondijke. Niet bepaald de
meest ideale oplossing. Als de
toestellen alleen voor TIOS
van Boussen neergezet zouden
worden, kan ik me daar best
mee verenigen, maar stel dat
sporthal De Veerhoek goed
uitgerust wordt, dan kan daar
toch ook een groot aantal
scholen in Oostburg gebruik
van maken".
Zijn enthousiasme heeft on
der dit euvel voorlopig nauwe
lijks te lijden. Ondanks dat
een achillespees-blessure hem
binnenkort onder de messen
van andere 'turners' brengt,
heeft hij al heel wat in de pen
zitten. Op 26 april staat een
turndriekamp in Sluis op zijn
agenda, 30 april wordt een de
monstratie in Oostburg ver
zorgd en op 17 december moet
een grootse demonstratie in de
sporthal de mensen in contact
brengen met de spagaten en
reuze zwaaien.
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
