\t.-JOZEF
Wening
IEEUWSE TOPZWEMSTER SYLVIA SCHMITT
I39'
Blessure kwelt Fon
Terhole in degradatiegevaar
B.V.
HIST
B.V.
rm
Voetbalclub Goes bestaat 90 jaar
lolland bv
NSTBUKTEUR
-LAND B.V.
MAVO-SCHOOL
OVERSLAG - 'Wat
goed is komt snel' en
'talent verloochent
zich niet' zijn stel
lingen die vaak ge
hoord worden en die
in de praktijk ge
bracht worden door
Sylvia Schmitt uit
Overslag.
SLUISKILLENAAR WORDT ER
Onderschat
TAL VAN ACTIVITEITEN OP HET PROGRAMMA
BOUWMIJ.
AR Breda
citaties
ön
[jliek en/of elektronica
voorwaarden in een
If dat met veel succes
ale maritieme markt.
Iiteren aan de direktie
Ssterhout.
keert spanninggevers
Igen, electro-stimula-
Ithuizen en LPG-in-
In.
tig is er op
en
IDA, tel. 076-415800,
zwangerschaps-
Dril
Ir week.
naandag- en dins-
voor zaterdag 9
jet bestuur van de
jtholiek MAVO en
hjesingel 11, 4811
ifschrift te zenden
jteur van de school,
l, 4817 LH Breda.
Leijten (directeur),
i of 612742 (privé).
d met
oud
met de
et
recteur
■nililiilfillliiilJmf(iiiilllliiiiiilliiiiiliiiiiii(iii(iiiliiiiiiiiiiiiliiiiiliiiiiili>iiiiiiiiliiiiiliiilllliiii»'iilliliiiliiil"liii"'i'lllll')""i>iilllliiiiilllliiilllirL'
lijn keus is nog niet bepaald'
DoorRinus Verberkmoes
Deze net 13 jaar ge
worden zwemster gros
siert tot nu toe niet al
leen in titels, maar
komt eveneens voor in
het Guinessbook of re
cords. Een vermelding
waar de weinig spraak
zame Overslagse
Bruinvis-zwemster
trots op is.
De start van Sylvia als
zwemster ging in eerste in
stantie niet van een leien
dakje. „Op mijn zevende
jaar begon ik met zwemles
nemen bij ZCK in Koe
wacht. Bij deze club mocht
ik onder grote twijfels mee
doen aan de examens en
slaagde met de hakken over
de sloot. Pas daarna is het
begonnen. Bij de zogenaam
de niet-startvergunning-
houders ben ik toen begon
nen aan wedstrijden en dat
ging zo goed, dat ik over
mocht stappen naar de
startvergunninghouders"
aldus Sylvia, die vanaf dat
moment successen ging oog
sten.
Dat hiervoor stevig ge
traind en naar geleefd moet
worden, is Sylvia niet onbe
kend. Niet minder dan vijf
keer per week, soms eens
wat minder, duikt zij het
bad in om haar kilome
tertjes te maken. Twee keer
per week onder coaching
van Bruinvis-trainer Henk
Goethals en als die eens niet
kan, onder leiding van Wal
ter van Haelst en drie keer
onder coaching van de Bel
gische zwemcrack Robert
Dullaert. Bij laatstgenoem
de traint zij bij de Waese
Zwemkring in St.-Niklaas.
Sylvia Schmitt, de talentvolle zwemster van De Bruinvis, die zowel op de korte als de
lange afstand uitstekend voor de dag komt. - fotowim koovman
Trainingen waarbij moe
der Cathy nimmer verstek
laat gaan. Al met al arbeid,
die tot nu toe loonde. Niet
minder dan 14 provinciale
titels stak zij reeds in haar
zak. Een successenreeks die
begon in 1981. „Toen werd ik
Zeeuws kampioene op de
vrije slag en vlinderslag. In
1982 werd ik vijf keer kam
pioene. In het binnenbad op
de vlinderslag en schoolslag
en in het open bad op de
rugslag, vlinderslag en vrije
siag. In 1983 pakte ik slechts
één titel. Dat was op de vlin
derslag. Het beste jaar is tot
nu toe 1984 geweest. Zowel
tijdens de winter- als tij
dens de zomerkampioen-
schappen werd ik eerste op
de rugslag, vrije slag en
vlinderslag", licht Sylvia
haar successtory toe.
Dit jaar pakte zij net
naast de titels. Als toen nog
12-jarige zwom zij bij de 13-
jarigen en kwam toch in
drie finales terecht. Het
tastbare resultaat was een
bronzen plak. „Dit jaar goed
meekomen, zou al mooi
zijn", aldus de Overslagse,
die momenteel meer gechar
meerd is van een verbete
ring van haar tijden dan van
medailles.
Naast deze wedstrijden
over 100 meter kwam Sylvia
eveneens uit in lange baan-
wedstrijden. Hierin acteerde
zij eveneens ijzersterk met
als resultaat de Zeeland
cup, met twee vierde plaat
sen in de landelijke wed
strijden waaraan 75 zwem
sters deelnamen. „Het lange
baanzwemmen ligt haar
eigenlijk het beste", weet
vader Johan, van origine
een Westfries uit Wieringen.
„Sylvia is net als een die
seltje. Langzaam komt zij op
gang om daarna constant in
hetzelfde tempo door te
gaan", verduidelijkt hij.
Toch ziet hij weinig heil in
het lange baanzwemmen.
„Dit is maar twee maanden
per jaar en de rest is voor
het korte baanwerk", zegt
hij. Sylvia zelf heeft haar
keus eigenlijk nog niet ge
maakt. Voorlopig vindt zij
alles nog goed, als ze ten
minste maar kan zwemmen.
Zo kon het gebeuren dat
haar naam in het Guiness
book of records kon worden
bijgeschreven. Dit met haar
tweede vereniging Waese
Zwemkring.
„Hiervoor hebben we, 95
zwemmers in totaal, 24 uur
gezwommen. In die tijd leg
den we 150.934,60 meter af en
dat was een verbetering van
het wereldrecord. Een pres
tatie die sinds 22 februari
vorig jaar gloor nog geen en
kele club is verbeterd en
daar ben ik toch een beetje
trots op", zegt zij tevreden.
Eenzelfde tevredenheid
straalt zij uit als haar ge
meentelijke huldigingen ter
sprake komen. „Dit jaar was
het voor de vierde keer dat
ik door de gemeente Axel
gehuldigd ben en dat is toch
leuk", besluit de Bruinvis
zwemster, die na ZCK Koe
wacht sinds april 1983 furore
maakt bij de Sasse zwem-
club. En, het mag gezegd,
met verve.
iii(ii(iiififiiiiiiiiiiiii(iiHiififiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiifiiiiiHiifUfiiifii(iiiiiiiif(((iii(fiiii((fiiiiiiiiiiiiiriir(iiiif(i(iii(iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiififffiiiiii(iiiiiiiiiiiii(iiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiii(iiiii^'
Van onze sportmedewerker
SLUISKIL - „Je wordt er moedeloos van. Vooral als je naar
wedstrijden gaat kijken. Dan merk je pas hoe je die hele
ambiance mist", verzucht Fons Warrens, de 39-jarige hard
loper uit Sluiskil. „Nu ben ik niet een man die snel bij de
pakken neer gaat zitten, maar de ruim zeven maanden
waarin ik nu al sukkel met deze blessure, zijn me net iets te
veel van het goede", vervolgt hij.
„Waar is Fons Warrens ge
bleven, want die zie je nooit
meer in de uitslagen staan"?
Dat moet de geïnteresseerde,
die vrij nauwlettend het ge
beuren in het Zeeuwse hard
loopwereldje volgde, zich afge
vraagd hebben. Inderdaad het
werd opvallend. Was hij an
ders tijdens de lopen, die kwis
tig mede door de inbreng van
Remy Magnus in het
Zeeuwsch-Vlaamse land rond
gestrooid zijn, steeds in de kop
van de klassering te vinden, nu
verkeert hij in de totale anoni
miteit. Geen wonder, want
Fons Warrens kampt al vanaf
augtistus vorig jaar met een
hardnekkige blessure.
Warrens daarover: „Ineens
kreeg ik daar last van. In het
begin wat gerust in de hoop
dat het zou verbeteren, maar
het bleef voortduren. Op den
duur de Belgische sportarts
Martens geraadpleegd en toen
bleek dat een pees nabij mijn
heup gedeeltelijk in de lengte
gescheurd was. Dat kon alleen
met rusten overgaan. Maar om
het kort te houden, na de nodi
ge rust in acht te hebben geno
men, zou ik begin januari weer
kunnen beginnen met trainen.
Heel rustig ben ik twee keer
gaan lopen en dat viel mee.
Maar plotseling bij een onver
wachte beweging tijdens mijn
werk kreeg ik er weer last van.
Momenteel gaat het en kan ik
weer met de fiets naar mijn
werk rijden. Ik hoop dan ook
dat ik over enkele weken weer
voorzichtig kan beginnen.
Want ik word het nu langza
merhand goed beu".
Sporten zat er al vroeg in
bij Fons Warrens. „Tot mijn
zeventiende jaar ben ik lid
geweest van de atletiekvere
niging RKHAV in Hulst.
Dat was bij de junioren en
dat ging, zonder te overdrij
ven, niet onverdienstelijk.
Door studie en werkzaam
heden moest ik het hardlo
pen toen laten schieten. La
ter kwam ik dan, nadat ik
ook nog volleybal had ge
speeld in het wielerwereldje
terecht via de Tour du Flic.
Dat heeft zo'n tien jaar ge
duurd (tussentijds speelde
hij ook nog tennis, wat zijn
veelzijdigheid onderstreept,
red.) en mede daardoor
kwam ik weer met hardlo
pen in aanraking. Door de
wintertrainingen van de
wielrenners in het Axelse
bos kwam het lopen weer
aan de orde en zo groeide
mijn interesse daarvoor. Als
een soort overbruggingspe
riode heb ik een paar jaar
gelopen en gefietst, maar
sinds de laatste vier, vijf
jaar is alle aandcht op het
lopen gericht".
Dat ging hem goed af,
want naast diverse over
winningen was hij bijna
nooit uit de kop van de klas
sementen te krijgen. Met als
absoluut hoogtepunt een
derde plaats tijdens de halve
marathon in het Belgische
St.-Jan in Eremo, waar ruim
tweehonderd lopers aan de
start kwamen. Toch ging het
allemaal niet voor de wind,
want tijdens de periode dat
hij nu loopt is gebleken dat
hij blessuregevoelig is. „Dat
is zo", beaamt hij.
„Eerder heb ik enkele ma
len last van mijn achilles
pees gehad. Ik ben gevoelig
op dat punt en het is daar
door dat ik nog nooit op vol
le kracht heb kunnen trai
nen. Interval bijvoorbeeld,
daar ben ik nauwelijks aan
toe gekomen. Want zodra ik
daar mee begon, kreeg ik
last. Dat is jammer, want ik
zou echt wel eens willen we-
Fons Warrens, de Sluiskilse trimmende atleet, die binnenkort zijn rentree hoopt te
maken, na lange tijd uit de roulatie te zijn geweest door een akelige blessure.
ten wat ik precies kan. Toen
ik begon liep ik met jongens
als Sam Polderman, Leon
van der Velden en Piet Wes-
terweele. Nu zijn die een
stuk verder. Het is logisch
datje de aansluiting mist als
je niet op snelheid kan trai
nen.
Troywens, ik moest ook
altijd voorzichtig zijn om
veel kilometers te maken,
want ook dan kreeg ik on
herroepelijk last. Ik heb het
zo eens uitgerekend en
kwam aan een trainingsge
middelde van ongeveer vijf
tig kilometer per week. Dat
is te weinig. De meeste jon
gens draaien hun hand niet
om voor het dubbele. Vooral
tijdens een halve marathon
kwam ik training tekort.
Steeds moest ik in de laatste
drie, vier kilometer opbok
sen tegen een flinke inzin-
- foto de stem/cor j de boer
king. Misschien dat daarom
mijn voorkeur uitgaat naar
de tien kilometer of een uur
loop. Dat zijn afstanden die
ik goed aankan", zegt hij.
Warrens hoopt er binnen
enkele maanden weer bij te
kunnen zijn. „Want de sfeer
en de vriendschap die in de
atletieksport heersen, kom
je in geen andere tak van
sport tegen", besluit hij.
Jo de Silva, secretaris van de voetbalvereniging Terhole.
- fotowim kooyman
Van onze sportmedewerker
TERHOLE - Op sportief ge
bied gaat het niet bijster
goed met? de voetbalclub
Terhole. „Zo mag je het wel
stellen. Persoonlijk had ik
me er ook meer van voorge
steld", aldus Jo de Silva, se
cretaris van de zondagafde-
lingstweedeklasser, spre
kend over de minder benij
denswaardige positie die
zijn keurkorps halverwege
de competitie inneemt.
„Voorheen pakten we al
tijd een plaatsje in de subtop
en daar had ik eerlijk ge
zegd dit jaar weer op gere
kend. Helaaas is dat door
blessures een beetje anders
gelopen. Zo zelfs dat we in
acuut degradatiegevaar ver
keren", stelt De Silva, sinds
de oprichting van zijn voet
balvereniging in 1971 secre
taris van Terhole.
Dat zijn standaardteam er
momenteel slecht voorstaat,
is volgens De Silva terecht,
al merkt hij hierbij wel op:
„Het gemis van Lucien van
de Walle en Peter Dobbelaar
als grootste boosdoener aan
te merken". Dit duo bepaalt
immers het gezicht van Ter
hole in de groene rechthoek
en aangezien de kleine club
niet bulkt van de talenten, is
twee vaste krachten missen
gauw merkbaar in het spel
peil. Daarbij komt er moge
lijk nog een tweede tegen
valler bij, namelijk een
eventueel vertrek van trai
ner Piet van de Kerkhove.
„Ik weet dat er door clubs
aan hem wordt getrokken.
Dus de kans dat hij vertrekt,
zit er enigszins in", ver
klaart Jo de Silva.
Nu is het natuurlijk even
eens zo dat Terhole dit sei
zoen alleen maar te maken
krijgt met standaardteams.
Voorgaande competities
moest het vaak tegen lagere
teams uit regionale vereni
gingen opboksen. Op zich
werd deze wijziging met ge
juich ontvangen, maar het
betekende tevens een ster
kere competitie. Zaken die
mogelijk ietwat onderschat
zijn in Terhole.
Gaat het qua prestaties
met Terhole iets minder
goed, op sportief vlak gaat
het uitstekend met de club.
Zo levert het ruimschoots
het vereiste aantal arbiters
aan de KNVB en dat kan
van veel omringende clubs
niet gezegd worden. Toch
moet het vaak zelf voor een
arbiter zorgen, terwijl clubs
die scheidsrechters te weinig
of zelfs helemaal niet leve
ren, wel een leidsman toege
wezen krijgen. „Op zich is
dat natuurlijk triest, maar
als men er vanuit gaat een
eerlijke verdeelsleutel te ge
bruiken, dan heb ik daar
geen moeite mee. Trouwens,
je moet al blij zijn als je er in
slaagt voldoende arbiters op
de been te brengen. Mensen
waar ik persoonlijk bewon
dering voor heb, want begin
er maar eens aan. En wat
het zelf voor een arbiter zor
gen betreft, vind ik dat niet
zo erg. Mijn voorkeur gaat
toch uit naar een man van
buitenaf", aldus De Silva.
Heeft hij veel waardering
voor het arbiterskorps, min
der is hij gecharmeerd van
de parkeergelegenheid bij
'zijn' accommodotie. „Was
het voorheen al een pro
bleem, nu de weg opnieuw is
geasfalteerd is deze hoger
komen te liggen. De bermen
zijn opgehoogd met grond en
daarop, of beter gezegd
daarin, moeten wij onze
auto's parkeren. Het resul
taat is dat we regelmatig
wagens uit de blubber moe
ten trekken, omdat deze zo
vast als een huis staan. Een
vervelende situatie, die naar
ik hoop spoedig opgelost
wordt door de gemeente".
Voor de door veel zelf
werkzaamheid goed draai
ende voetbalclub Terhole,
zou dit in ieder geval een
juiste blijk van waardering
betekenen. Temeer, omdat
het zelf bijzonder zuinig is
op het ene veld dat het voor
de vier teams ter beschik
king heeft. „Is het slecht
weer dan komen wij er niet
op. Daarom moeten wij
naast de nieuwe verlichting
die wij aangelegd hebben,
nog een lichtmast plaatsen
op het terreinfje bij de
school. Een lichtpunt dat
noodzakelijk is om eventu
eel daar wat te trainen", al
dus De Silva, die samen met
voorzitter Piet de Bot en
penningmeester Louis de
Rijcke het dagelijks bestuur
van Terhole vormt.
Een trio dat voor de toe
komst nog andere plannen
heeft. „In 1990 willen wij een
geheel nieuwe kantine ge
realiseerd hebben. De spaar
pot wordt daarvoor al regel
matig gesmeerd", besluit De
Silva.
pillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllljllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
Van onze sportmedewerker
GOES - De voetbalvereni
ging Goes, die in september
90 jaar bestaat, viert dit ju
bileum met diverse activi
teiten. Naast een receptie en
een feestavond op 14 sep
tember, wordt daarvoor een
zestal toernooien afgewerkt.
Heel wat clubs zijn dan bij
Goes te gast.
Naar verwacht wordt, zal
vooral het toernooi voor se
nioren van 4 augustus een
publiekstrekker worden.
Behalve de elf van de jubile
rende club, komen dan in de
wei de eerste divisieclub
RBC uit Roosendaal en het
Poolse Piast, dat in de hoog
ste divisie uitkomt, terwijl
nog onderhandeld wordt
met de Belgische club FC
Roeselaere.
Daarin acteerde enkele
jaren geleden als semi-be-
roepsvoetballer onder ande
re de huidige spits van Goes,
Kees Dorrepaal. Enkele be
stuursleden van de voetbal
vereniging Goes zijn in ge
zelschap van de ervaren Po-
len-ganger Louw Traas be
gin januari naar dit oost-
blok-land afgereisd, om vas
te afspraken te maken voor
wat betreft de deelname van
Piast aan het Goese toer
nooi. Overeen gekomen
werd onder andere dat de
Goese voetballers eerst tij
dens het komende pinkster-
weekeinde te gast zijn bij
Piast in Cliwice, een stad
van 240.000 inwoners. Behal
ve tegen genoemde club
komt Goes dan ook in actie
tegen twee andere Poolse
clubs, namelijk Pokon en
Sosnica. Tijdens deze trip
brengen de Goesenaars ook
een bezoek aan het voorma
lige concentratiekamp
Auschwitz en aan enkele
zoutmijnen.
Met de jubileumtoernooi-
en die Goes houdt, wordt ge
start zaterdag 4 mei. In actie
komen dan Al-, A2-, BI- en
Cl-teams. De deelnemende
clubs zijn Roosendaal, DOS-
KO, Internos, TEC uit Tiel,
Watervogels uit Den Helder,
Diepenveen, Kloetinge en
Goes.
Een week later, 11 mei,
zijn het opnieuw jeudvoet-
ballers die op Het Schenge
zullen acteren. Tijdens dit
toernooi voor D-, E- en F-
teams, zullen zich presente
ren de Zeeuwse clubs Vlis-
singen, Kapelle, Wol-
phaartsdijk, Yerseke, Kloe
tinge, Robur, SSV'65 en
Goes.
Op Hemelvaartsdag zijn
de veteranen aan de beurt,
qp zondag 11 augustus spe
len de tweede elftallen en
tenslotte zullen zondag 18
augustus de derde, vierde en
vijfde elftallen in toernooi-
verband uitmaken wie de
sterkste is. Een attractief
voetbalprogramma dus dat
de voetbalvereniging Goes
op poten heeft gezet in het
kader van de jubileumvie
ring. Organisatorisch tim
merde men daarmee ook
flink aan de weg.
Trouwens ook op het
groene veld doen de spelers
van Goes het dit seizoen uit
stekend. De selectiegroep
van Lieven van Belzen bezet
momenteel de derde plaats
op de ranglijst en dat over
treft de verwachtingen. „We
zitten inderdaad in de lift en
dat geeft vertrouwen voor
de toekomst", stelt elftallei
der Rinie Houtepen vast.
„Temeer omdat erbij ons ge
noeg jongens rondlopen die
amper twintig jaar zijn of
daar zelfs onder zitten. De
verjongingskuur die Van
Belzen bij ons doorvoerde, is
dan ook goed uitgepakt.
Naast technische kwali
teiten, waar het bij Goes
eigenlijk nooit aan ontbrak,
is er nu bij ons ook meer
agressie te bespeuren. Er
wordt voor elke meter ge
knokt en dankzij een perfec
te conditie kan men ook de
volle anderhalf uur blijven
gaan. Dit alles wierp vruch
ten af en ik dacht dan ook
dat we het resterende deel
van de competitie met opti
misme tegemoet kunnen
zien".