EJE UI
Het vaccin als Zwarte Piet
DE NIEUWE POPULARITEIT VAN EEN 83 JAAR OUD SPEELGOED
fes*
ise*
EXTRA OP MAANDAG
papier)
voor uw pen
Huisartsen
Me dierentuin
Mens
Steekpenningen
Felle concurrentiestrij
MAANDAG 3 DECEMBER 1984
T48
PAGINA 4
Meccano maakt het weer
MECCANO, dat beproefde metalen constructies
peelgoed met die nostalgische naam, is terug van
weggeweest. Tussen de vloed van vindingrijk
modern knutselspeelgoed was Meccano de laat
ste tien jaar bijna een echo uit vroeger dagen ge
worden. Bovendien ging de originele Meccanofa-
briek in Liverpool over de kop. 'Meccano, ach ja,
da's waar ook', hoorde je vaak zuchten, 'dat ken
ik nog van vroeger, maar dat wordt toch niet
meer gemaakt?' Dat laatste is nooit waar ge
weest.
door Rinze Brandsma
Rotterdam/Wageningen -
Meccano is door de jaren heen
en in tegenstelling tot wat ve
len denken altijd in produktie
gebleven. Feit is wel, dat het 83
jaar oude robuuste speelgoed,
een begrip voor vele genera
ties, aan een nieuwe opmars
begonnen is. De slimme, ge
perforeerde metalen strips,
plaatjes, asjes en wieltjes zijn
opnieuw vreselijk populair
aan het worden.
De hele maand december zal
de Centrale Bibliotheek in
Rotterdam daarvan getuigen.
Een tentoonstelling zal daar
laten zien, wat met die aloude
metaalbouwdozen mogelijk is.
Naast een pracht van een
scheepsstoommachine-model
zal er (onder veel meer) een
industrierobot staan, geschikt
om op een computer aangeslo
ten te worden, een goochelen
de robot en een antieke Ame
rikaanse stoomtrein.
Sinds een paar jaar ook be
staat in ons land een Meccano
Gilde, dat nu al meer dan 200
toegewijde leden telt en een
driemaandelijks blad, 'Mecca
no Nieuws' uitgeeft. Een van
de oprichters van dat Gilde is
de gepensioneerde Wage-
ningse landbouwkundig inge
nieur H.M.Elema, met zijn 68
jaar al meer dan een halve
eeuw gedreven Meccano
knutselaar.
„Nee, mijn vrouw heeft dat
geknutsel nooit kinderachtig
gevonden. En kijk zelf nou
naar zo'n stoomloc, zo'n
scheepsmotor: is dat kinder
achtig?"
Op zijn zolder, omgeven
door handig gerangschikte en
grij pklare Meccano-onderde
len, zo gevarieerd en omvang
rijk dat je je vingers erbij af
likt, werkt het jeugdig enthou
siasme van ir.Elema aansteke
lijk. Tussen als die schroefjes,
moertjes en kleurige rechttoe-
rechtaan metalen strips gaan
je vingers jeuken. Je krijgt ge
woon zin om je eigen oude
rommeltjes weer op te zoeken.
Eigenlijk is dat oeroude Mec
cano nog altijd een fantastisch
veelzijdig speelgoed. Geen mo
dieuze tierelantijnen, maar
simpele profielen en boutjes,
waar je werkelijk alles mee
kunt construeren wat je wilt.
Ir.Elema speelt, pardon
knutselt nog met onderdelen
uit 1925, die prima passen bij
de allernieuwste. Want als je
V-etcSl£*A RUÖ»E*
Regionaal voorzitter LHV
meent dat de problemen de
jonge huisartsen boven het
hoofd groeien. Dat kan best
waar zijn. Overigens denk
ik dat iedereen die met een
schuld van 'tonnen' zit, wel
in problemen zal komen.
Met de bankdirecteur achter
zich, komen de huisartsen er
nog begenadigd af. Het door
u genoemde bruto-inkomen
van ƒ104.000 lijkt mij niet
onredelijk; zowat drie maal
modaal. En dat voor een ge
middelde van 50 uur per
week. Ik heb gemeend, dat
het kiezen van een medisch
beroep een roeping was. Dat
schijnt nu niet zo te zijn. In
feite mag zijn patiënt maar'5
dagen per week ziek zijn en
bij voorkeur niet in de
avonduren. Van bezoek aan
huis van de patiënt is men
als het even kan, niet ge
diend en de dokter aan zijn
huis bezoeken, wordt onmo
gelijk. Hij is namelijk toege
treden tot een maatschap;
een BV en maakt dan be
kend op welke wijze en tijd
stippen hij beschikbaar is.
Waarom zou de huisarts niet
een beetje rekening houden
met de angsten en zorgen
van zijn patiënten? Kom
aan, alle dokters aan het
werk; de bekwame, vakkun
dige en vriendelijke artsen
zullen altijd wel hun brood
verdienen. Geen zorgen he
ren. Kop op!
Breda
Dekkers
het netjes behandelt, gaat
Meccano gemakkelijk meer
dan een mensenleeftijd mee.
Het verbaast hemzelf aller
minst, dat de metaalbouwdoos
weer in opkomst is. Het zit 'm
in de stevigheid en het uiter
lijk van de modellen, de vele
mogelijkheden en de praktisch
onbegrensde levensduur.
Elema: „Je hebt tegenwoor
dig meer soorten technisch
speelgoed. Allemaal heel mooi,
maar het haalt 't niet bij Mec
cano. Zo heeft Fischer Technik
geen plaatwerk, waardoor je
geen gelijkende modellen ma
ken kunt, en breken de kunst
stof verbindingen van tech
nisch Lego nogal eens af. Voor
mij zit de magie van Meccano
daarin, dat je er van alles mee
maken kunt, dat je er hele ma
chines mee kunt construeren.
Zo ben ik al tijden bezig in
Meccano een echt werkende
dors- en een hakselmachine te
bouwen.
„Het is prachtspul. Voor de
kinderen in de buurt maak ik
vaak even een zeilwagen. Kost
misschien een tientje aan on
derdelen, maar is ijzersterk.
Kinderen vanaf een jaar of 8
kunnen ermee aan de slag. Het
aardige is, dat ze al doende
spelend leren construeren. En
wie na zijn kinderjaren door
gaat, die kan het blijven doen.
Zoals ik, ja. En zoals een van
mijn collega-oprichters van
onze club, een vrouw van 70,
die er hele jukeboxen mee
maakt."
IN de Centrale
Bibliotheek in
Rotterdam zal op een
tentoonstelling te zien
zijn, wat met
Meccano allemaal
mogelijk is.
Meccano is niet goedkoop.
Een bouwdoos voor een hijs
kraan kost je gauw een gulden
of 90. „Maar een flinke kant-
en-klare blikken kraan kost
ook zeker 50. Die is na een
paar jaar kapot, en je kunt
daar niets anders van maken.
Lego bijvoorbeeld is ook niet
goedkoop. En elektrische
treintjes zijn helemaal onbe
taalbaar geworden. Het leuke
is bovendien, dat je dat stok
oude Meccano prachtig kunt
combineren met elektriciteit
en elektronica. Computers die
portaalkranen en hele contai-
neroverlaadstations van Mec
cano bedienen. Radiografische
besturing, noem maar op."
Van zijn Gilde is het jongste
lid 13 en het oudste 80. De club
geeft een doorsnede van de be
volking: van houtdraaier tot
professor.
Meccano gold vroeger als
typisch jongensspeelgoed. Zo
eng doen we tegenwoordig ge
lukkig niet meer. Maar uitvin
der Frank Hornby richtte zich
in zijn tijd in zijn nieuwsbrie
ven nog uitsluitend tot zijn
'Meccano boys'. Hornby stierf
in 1936, „na de wereld Mecca
no, Dinky Toys en Hornby
treinen gegeven te hebben".
En niet alleen dat: de Brit
schiep nog meer prachtig me
talen speelgoed, dat je doet
zuchten van nostalgische ver
rukking.
Hornby maakte als kind al
speelgoedmodellen en later
voor zijn zoons mechanisch
speelgoed. Het ging hem alleen
irriteren, steeds zoveel energie
te steken in onderdelen die
slechts geschikt waren voor
één bepaald model. Peinzend
over een nieuw model hijs
kraan voor zijn zoons op een
lange treinreis op kerstavond
kwam hij op het lumineuze
idee van metalen, geperforeer
de delen met gaten op gelijke,
vaste afstanden. Die waren
aan elkaar te schroeven op el
ke denkbare manier, konden
later weer los en aangewend
voor heel andere modellen. Hij
schreef zijn eerste patent in op
9 januari 1901 en had er toen
nog geen idee van, dat dat
nieuwe speeltje zijn leven to
taal zou veranderen en een
machtig populair speelgoed
zou worden.
De grootste bloeiperiode be
leefde Meccano in de jaren '30.
In 1979 werd het moederbe
drijf in Liverpool gesloten:
kapotgestaakt, is het commen
taar achteraf. Maar toen werd
Meccano, of sterk op Meccano
gelijkende metalen bouwdo
zen, al in veel meer fabrieken
gemaakt. Voor de produktie
was immers een kleinschalig
machinepark genoeg. Ook
verschillende Nederlandse fa
brieken zagen er na de oorlog
brood in. Daarvan is alleen
Temsi in Hengelo over. Ook
werd Meccano in licensie ge
maakt in het Franse Calais, in
Spanje en in Argentinië. We
gens licensieafspraken mocht
dat Meccano hier tot voor kort
niet geïmporteerd worden, het
was hier na 1979 vier j aar van
de markt.
In Engeland bleef het wel
mogelijk om aan nieuwe Mec
cano te komen, dankzij opge
kochte Liverpoolse voorraden
en de kwalitatief superieure
Argentijnse import. Maar met
wat simpele aanpassingen kan
je de echte Meccano, Temsi en
Marklin-Metall door elkaar
heen gebruiken. De gatafstand
en -diameter is dezelfde. Stro
ken, balken en platen passen
altijd; bouten, moeren, assen,
tandwielen, kettingen en ket-
tingwielen beperkt of na wat
uitboren.
Het legendarische construc
tiespeelgoed is dus terug van
bijna weggeweest. Terecht,
want het is prachtig speelgoed,
en heus niet alleen voor vaders
en zoons. En, hoe bejaard ook,
spitsvondig genoeg voor dit
computertij dperk.
E I m van Miami heeft ge-
B durende enkele we-
ken een exemplaar van de
E homo urbanus, de
stadsmens, in een v
van de verblijven
E te gast gehad. Het A's
E was een mannetje, y
Hij was van mid-
E delbare leeftijd, i
E ging gekleed in een V-Tj
E driedelig pak en wai
delde meestal met een
E diplomatenkoffertje rond.
E De stadsmens trok veel be-
kijks. Aan het hek, waarachter
E hij zich liet bewonderen had de
E directie van de zoo een bordje
E met 'Homo urbanus' bevestigd.
Interessanter dan het levende
E exemplaar zelf waren wellicht de
E bezwaren die een aantal Ameri-
kaanse wetenschappers heeft in-
gebracht tegen die soortnaam
E op het bordje. Hun bedenkingen
E komen er op neer dat de aandui-
ding 'Homo urbanus' veel te al-
gemeen is. Bij een aap staat ook
niet alleen maar 'aap', doch 'ba-
E viaan' of 'oerang-oetang' of zo.
E Stadsmens staat kortom voor
een hele biologische familie, on-
der te verdelen in tal van sub-
soorten die allemaal een afzon-
Ei derlijke naam hebben.
We hebben hier te maken met
een uiterst boeiende tak van de
antropologie. In de gedragspa-
E tronen en het handhavingsver-
E mogen van de menselijke sub-
species voltrekken zich immers
zulke snelle veranderingen, dat
E zij de evolutieleer in hoog tempo
E verrijken met nieuwe wetmatig-
heden en theorieën inzake na-
tuurlijke selectie en mutatie.
E Een van de ondersoorten die
bijvoorbeeld de menskundige
prof. dr. John Leo bij de homo
E urbanus onderscheidt is de jog-
mens, de homo urbanus currens.
Sedert enige jaren is een enorme
E toename van dit type vastge-
E steld. De homo currens (aan-
vankelijk ook wel als trimmens
E of trotmens aangeduid) is voor-
zover bekend de eerste menselij-
E ke variatie die rent terwijl hij
E niet wordt achternagezeten.
E Vooral op het Noordamerikaan-
se continent is hier en daar spra
wl ke van excessieve populaties. De
jogmens vertoont meestal een
E solitair gedrag. Maar soms rept
E hij zich door de urbane omge-
ving in kleine formaties, welke
E in uitzonderlijke gevallen kun-
E nen aanzwellen tot reusachtige
kuddes. Zo heeft enkele weken
E geleden op een zondag een ware
E plaag van naar schatting 18.000
jogmensen een spoor van ruim
E 41 kilometer door de stad New
E York getrokken.
E Ook een ras dat sterk in om-
vang toeneemt is de ambitie-
mens, de homo erectus ambitio-
E sus. Dit is een rusteloos wezen,
E dat met nooit aflatende ijver op
geld en positie jaagt. Het type
werd reeds in de vroegste histo-
E rie beschreven. Maar recentelijk
E hebben zich opmerkelijke veran-
deringen in gedrag en geslachte-
E lijke samenstelling van de sub-
E species voorgedaan. Vrat hij
vroeger vaak zijn soortgenoten
op, sedert korte tijd is het doel-
E gericht optreden van de homo
ambitiosus gesublimeerd in een
grote sociale vaardigheid (ego-
E mania pseudo-sympathica). Een
E andere opmerkelijke mutatie
doet zich met name in Noord-
E Amerika en in de Noordweste-
lijke streken van Europa voor.
E Was daar - zoals overal elders -
E de ambitiemens traditioneel bij-
na altijd van het mannelijk ge-
slacht, plotseling tekent zich een
E enorme groei van het aantal
E vrouwtjes af. Op zakenlunches
en professionele cocktails in lu-
xe Amerikaanse hotels strijken
w k/kV/ul«lUCH
soms zwermen neer waarin J
masculiene exemplaren
lijk in de minderheid zijn.
Omwille van de ruimte in J
ze column volgen hierond-(
kort beschreven, enkele van f
overige subspecies die in i
Amerikaanse literatuur kun
worden aangetroffen.
- De zielmens (homo sapj
psychotherapeutopathicus). j
zielmensen-stand loopt ster! J
rug. Wetenschappers achten (f
geen verontrustend verschijn);
maar veeleer een bevestigd
van het zelfcorrigerend vern
gen van de natuur. Extreme);,
ciologische omstandighej;
hadden in de zeventiger jjJ
een teveel aan zielmensen do
ontstaan, waardoor andere tj|
sen ernstig werden bedreigd, h
homo psychotherapeutoparl
cus heeft vermoedelijk een®!
laag IQ. en is mogelijk het
inefficiënte van alle humane o;.|
dersoorten. In de gehele natiT
is geen schepsel bekend wigjl
uitsluitende belangstelling A
verder reikt dan de eigen gevj
lens en voor wie dat eig
moed tot overmaat van ramp j|
tijd een probleem vormt. HciT
lendige creatuur laat zich dat)
om hardnekkig misbruiken do!
zielkundigen, die voorwend;!
structuur te kunnen aanbrensrf
in het psychische moeras van
zielmens.
- De protestmens (homo int
lectuaüs protestans). EvenetJ
sterk teruglopend, maar vol
deskundigen nooit uitsterven!
door Mare de Koninck
De protestmens is in Nooit]
Amerika thans nog schaars!
dan in West-Europa. Een enlti
dwaalgast wordt nog wel ettl
waargenomen bij het hek veJ
het Witte Huis te WashingitJ
In de jaren '60 en '70 vormdeéP
dezelfde omgeving een ideal
biotoop voor de homo proitl
tans, die toen vrijwel dagehill
het gebied in grote drommen ij
vadeerde. Sterke schommtbl
gen in de populatie-dichtheid 1
kenmerkend voor de soort, mui
werd nooit afdoende verklaard
- De lichte mens (homo 1
superficialis). Gaat uitsluiteril
lichte conversaties aan, gebruitf
lichte maaltijden, gaat licht, s«|
pel en modieus gekleed en luis»
tert naar lichte muziek, hij is i j
pohtiek en leeft in vrede rn!
zijn rustige baan, zijn pleziencl
buren en zijn aangename
De conventionele wei
dicht de homo superficialis i
verband met diens volharding
oppervlakkigheid een beperljj
verstandelijk vermogen l«]
maar een nieuwe antropologi
sche school zegt dat de lick*
mens wellicht de schranderst]
aller schepselen is. In die sik]
opgang makende these zou des]
subspecies doelbewust voor d|
oppervlakte kiezen vanuit «I
realisatie dat het zich verdiep
in het diepere per definities
loos en in elk geval
werk is.
Door onze
medische medewerker
Di
E GOEDE OUDE TIJD is
een produkt van ons slecht
geheugen. Wie is er nog bang
voor difterie, kinkhoest, teta
nus of polio? Niemand. Toch
stierven nog geen 40 jaar ge
leden 13.000 kinderen aan
difterie, liet de polio-epide
mie van 1956 een kleine dui
zend rolstoelen rollen en we
ten oma's nu nog te vertellen
wat voor ellende kinkhoest of
tetanus teweeg kan brengen.
We zijn het, dankzij de
DKTP-prik, bijna helemaal
vergeten.
We kennen die ernstige in
fectieziekten niet meer. Ster
ker nog: komt zo'n ziekte voor
dan stelt doorgaans oma de
diagnose want de gemiddelde
jonge dokter weet niet wat
hij ziet. Waarom zou je je la
ten inenten tegen ziekten die
praktisch niet meer voorko
men? Goede vraag. In het
buitenland daalt de vaccina
tiegraad onrustbarend. Niet
in Nederland. Wij laten ons
in overgrote meerderheid ge
hoorzaam, met de pink op de
naad van de broek, vaccine
ren. De vaccinatiegraad ligt
hier boven de 90 procent. De
Nederlandse gezondheidsge-
neraals zijn daar heel blij
mee. En terecht. Geen wonder
dat men de laatste ambitieuze
vaccinatieplannen zeer be
hoedzaam wil invoeren. Wat
is men per l-l-'86 van plan?
Drie dingen. Alle kinderen
zullen dan tegen bof worden
ingeënt. Twee: ook jongetjes
krijgen dan een prik tegen
Rubella of Rode Hond. En
drie: samen met het mazelen-
vaccin wordt de nieuwe
BMR-prik (Bof, Mazelen, Ro
de Hond) twee keer gegeven
als het kind een en negen jaar
is. De nieuwe prik wordt zo
ingepast in het vaccinatie
schema dat het totale aantal
prikken niet wordt uitge
breid. Men wil van het kinde
rarmpje vooral geen spelden
kussen maken.
BMR is een laatste loodje.
Neem nu het Rode Hond-vac
cin. Rode Hond is een on
schuldige kinderziekte, be
halve als je het de eerste drie
maanden in de baarmoeder
oploopt. Je loopt dan de kans
om met een verkeerd aange
legd hart of oog geboren te
worden. Vaak gebeurt dat
niet. Ongeveer, niemand die
het zeker weet, 10 tot 100 keer
per jaar. Om dat te voorko
men ent men sinds 1974 alle
meisjes op 11-jarige leeftijd
tegen Rode Hond in. Nu wil
men niet alleen meisjes twee
keer inenten tegen Rode
Hond maar jongetjes ook.
Waarom?
Inenting op 11-jarige leef
tijd maakt alleen die meisjes
immuun tegen Rode Hond die
het nog niet zijn. Het meren
deel van de kinderen heeft
die ziekte dan al doorgemaakt
en is al immuun. Kinderen
onder de 11 zijn dus een
broedplaats voor het Rode
Hond-virus. Om aan die cir
culatie een halt toe te roepen
wil men nu ook op eenjarige
leeftijd meisjes en jongens te
gen Rode Hond inenten. Voor
alle zekerheid, want die vac
cinatie mislukt in 5% van de
gevallen, wordt die inenting
op 9-jarige leeftijd herhaald.
Aldus hoopt men het Rode
Hond-virus binnen 5 tot 10
jaar helemaal uit de circula
tie te halen.
Voor bof en mazelen geldt
ongeveer dezelfde redenering.
Vroegtijdig inenten en dat na
een paar jaar herhalen kan
die virussen uit de circulatie
halen. Voor mensen die zich
willen laten inenten is dat
een goed bericht. En voor die
genen die dit weigeren? Naar
mijn smaak is het te weinig
bekend dat niet ingeënten
door de vaccinatie-program
ma's extra gevaar lopen. Hoe
kan dat?
Als maar voldoende men
sen tegen een ziekte zijn gev
accineerd kan die ziektekiem
niet meer goed circuleren. Als
iemand pakweg polio krijgt
dan kan hij zijn buurman
niet aansteken want die is
door de vaccinatie immuun.
Omgekeerd wordt iemand die
niet is ingeënt beschermd
door zijn buren die wel in
geënt zijn. De ziektekiem kan
niet circuleren, dus de kans
dat een niet-ingeënt iemand
tegen een ziektekiem aan
loopt is heel erg klein. Dit
geldt zeker voor de 'alterna
tieven' die her en der ver
spreid leven. Voor kleine ge
meenschappen die princi
pieel elke inenting weigeren,
laten we zeggen de zwarte
kousenkerk, gaat dat niet op.
De kans dat zo'n ziektekiem
een dergelijke hechte ge
meenschap binnendringt is
klein. Maar gebeurt dat, dan
kan die zich als een stro
vuurtje verspreiden. Omdat
de kiem in die gemeenschap
zelden op bezoek komt heb
ben ook ouderen er geen na
tuurlijke weerstand tegen
opgebouwd. Kinderziekten
als rode hond, polio en maze
len zijn daar niet langer kin
derziekten, ook ouderen kun
nen het krijgen. Polio en ma
zelen eisen bij ouderen meer
slachtoffers: de kans dat
zwangere vrouwen en dus
hun ongeboren kinderen in
die gemeenschappen rode
hond krijgen wordt door het
nieuwe vaccinatieprogram
ma vergroot. Met andere
woorden: de prijs voor de
vaccinatie-programma's
wordt in die gemeenschappen
betaalt.
Microbioloog prof. J. van
der Veen, lid van de Gezond
heidsraad, zegt dat in een ar
tikel in het Nederlands Tijd
schrift voor Geneeskunde met
evenzovele woorden. Als die
BMR-prik doorgaat, schrijft
Van der Veen, dan moet je er
rekening mee houden dat het
aantal gevallen van aangebo
ren rode hond in die gemeen
schappen aanmerkelijk zal
Twee eeuwen geleden
was inenten tegen pokken
een modieus nieuwtje. Ge
vonden vreten dus voor el
ke rechtgeaarde cartoonist.
Een anonieme Franse Op
land maakte rond 1800 deze
prent.
stijgen. „De commissie vindt
dat geen reden om van de
voorgestelde strategie af te
zien." Waarom niet? Omdat
dan het totale aantal gevallen
van aangeboren rode hond in
Nederland niet zal toenemen
Met andere woorden: doordij
de ingeënten zich bescherm*'1
worden de niet-ingeënten'"t
besloten gemeenschappen w>
te kwetsbaarder.
Mag dat zomaar? Ik de»;l
eerlijk gezegd van wel. Totjj
moet het van mijn hart dotijj
het verbazingwekkend rit»
dat er over deze ethische ka"' i
ten van het vaccinatiebek'" i
tot nu toe nauwelijks een dts-1
cussie is gevoerd.
Annelies Thomassen
HIJ brak mijn knie.
Opzettelijk, want hij
wist dat ik een fana
tiek sportman was.
Daarom deed ik in
mijn cel oefeningen
0m fit en soepel te
blijven en om mijn
frustraties te ver
werken. Nu zal ik
mijn leven lang niet
meer kunnen ren
nen".
Wagas Butt zwijgt even.
Twee jaar geleden is hij zijn
geboorteland ontvlucht na
len migratieambtenaar in
zjin land te hebben omge
kocht. „Als nu terugga, word
ik beslist opgehangen".
De Pakistaan bewoont sinds
kort een kamer van drie bij
vier meter op de hoogste
etage van een studentenflat
in Amstelveen. Hij heeft
thee, mariekoekjes en spe
culaas klaar staan. „Hollan
ders houden daar toch zo
van?", meent Wagas, knab
belend op een stuk, zoals hij
zegt, 'nationale lekkernij'.
De Pakistaan spreekt rustig,
ietwat bedeesd. Hij is wat
huiverig voor interviews:
„Ik moet op mijn woorden
passen, want de militairen
in mijn land doen er alles
voor om me weer te pakken
te krijgen. Ik weet dat ze
achter me aanzitten. Ik was
nauwelijks twee weken in
Nederland, of ik werd gear
resteerd door de politie. Ze
ven man sterk waren ze, ge
wapend met mitrailleurs. Ze
hadden van de Pakistaanse
ambassade te horen gekre
gen dat ik een gevaarlijke
terrorist was. Je begrijpt
dus wel dat ik erg voorzich
tig moet zijn".
Butt heeft dit jaar een stu
diebeurs gekregen en stu
deert nu in Amsterdam cul
turele antropologie en niet-
westerse sociologie. Hij is 28
jaar, maar ziet er tien jaar
ouder uit. Drie en een halve
maand geleden verleende de
Nederlandse overheid hem
politiek asiel.
Wagas Butt vluchtte in ok
tober 1982 tijdens een reli
gieus feest uit Pakistan. „De
meeste mensen in Pakistan
hebben dan drie dagen vrij
en ik wist dat er maar één
migratieambtenaar op het
vliegveld aanwezig zou zijn.
Het was een koud kunstje
om de man wat steekpen
ningen toe te stoppen, zodat
hij me liet gaan. Eigenlijk
had ik naar Engeland willen
gaan, maar daar laten ze
vluchtelingen meestal niet
toe. Ik wilde het risico niet
lopen weer teruggestuurd te
worden en daarom heb ik
met de hulp van vrienden
een visum voor Nederland
gevraagd en gekregen".
Somber voegt de Pakistaan
TOKIO - De scheepswerven in
k ku sector' vechten op het oge
nebben taken naar zich toegetr<
minachting op neer keken. Zo v
en gevochten om een order vooi
i^' De overheid is niet lang
trekken, hooguit nog voor het sl
Vcta Kenji Tokoedome
neepsbouw van het Japanse m
ctor scheepsbouw zijn prioritc
eiing van Japan kwijtgeraakt,
g nnen met pogingen de zes gro
engen hun gezamenlijke cap
dertig procent.
°e regering in Tokio had ook
