N.
Bettine Vriesekoop
blijft azen op
successen
in tafeltennis
\0P DE Mj.
ZILVEREN
VRIJDAG 9 NOVEMBER 1984
a het behalen van de
Europese titel tafeltennis voor
junioren in het Franse stadje
Vichy waar zij in de finale de
Russische Popova kloptezei
Bettine Vriesekoop:
„Ik heb aan deze ene dag meer
plezier beleefd als anderen aan
jaren
Een uitspraak die duidelijk
maakte waarom ze zich met
een ijzeren discipline en een
voor Nederlandse begrippen
ongekende ijver vol overgave
op de door haar zo geliefde
sport stortte.
Dat was in 1975, alweer negen
jaar geleden.
Bettine
Vriesekoop in
actie. Vol
overgave, ge
concentreerd
van top tot
teen. - FOTO ANP
wm
Jo Boogaart in
de bloemetjes
TOPSCORERSCOMPETIT
Door Romain van Damme
HAZERSWOU-
DE - Bettine
Vriesekoop is in
middels 23. In het
bezit van een im
posante erelijst.
Maar ook nog
steeds in het be
zit van die ijze
ren discipline, die
ijver om nog ho
ger te reiken. Ge
kroond te wor_
den tot 's werelds bes
te tafeltennister. Ze
zal dat nooit hardop
zeggen. Bettine Vrie
sekoop weet als geen
ander dat werkelijk
alles moet meezitten
om ooit nog eens op
het allerhoogste ere-
schavot plaats te kun
nen nemen. De drijf
veer om door te gaan.
Zelf verpakt ze het als volgt:
„Het is moeilijk om het los te
laten. Ik speel nog altijd met
erg veel plezier. Zo goed mo
gelijk spelen, zo goed mogelijk
presteren. Dat is mijn drijf
veer". Maar dan: „Zo goed mo
gelijk presteren op een we
reldkampioenschap. Tot nu
toe heb ik op dat niveau nog
niet zo veel klaar gemaakt". In
Novi Sad en Tokio had ik een
ongunstige loting. Dat heeft
me opgebroken".
Ijzeren wil
Bettine Vriesekoop gaat
echter door. Onlangs bewees
ze weer tot de absolute Euro
pese top te behoren door de
'open Nederlandse' op haar
naam te schrijven. In de finale
was ze te sterk voor de Tsje
chische Marie Hrachova. Ne
derland lijkt inmiddels ge
wend aan die successen. Betti
ne Vriesekoop is tafeltennis.
Zoals ooit het kunstschaatsen
onmiddellijk verbonden werd
aan Sjoukje Dijkstra. Talent
gekoppeld aan een ijzeren wil.
Moeilijk
Bettine Vriesekoop groeide
op in de Groenedijkse polder
nabij Hazerswoude. Ze komt
uit een boerengezin van negen
kinderen, zeven meisjes en
twee jongens. Bij de Hazers-
woudse tafeltennisclub Avanti
ontwikkelde Bettine Vriese
koop zich al snel tot een leer
gierig talent, gekoesterd door
Gerard Bakker, een autoriteit
in het tafel tennis wereldje
waar haat en nijd te vaak
heersen. Aan zijn zijde sloeg
Bettine Vriesekoop zich naar
de top. Met een trainingsijver
die voorspelbare reacties op
riep. Topsport in Nederland.
Dat roept bij de een respect op,
voor de ander is het een vies
woord. „Topsport in Neder
land bedrijven is moeilijk",
weet ze dan ook uit ervaring,
„als je succes hebt, veel wint,
vindt iedereen het leuk. Dan
wil iedereen er bij horen. Staat
iedereen vooraan. Maar als
het wat minder gaat, wordt er
onmiddellijk getracht de poten
vanonder je stoel te zagen.
Dan wordt er van alles bij ge
sleept. Onzin. De situaties zijn
vaak hetzelfde. De ene keer
heb je succes, de andere keer
niet. Ja, als je hier in Neder
land keihard traint, wordt je
vaak met een scheef oog beke
ken. In andere landen wordt je
gestimuleerd. Natuurlijk zul
len daar ook wel mensen zijn
die het anders bekijken, maar
je wordt dan wel in je waarde
gelaten".
Successen
Dat Bettine Vriesekoop over
karakter beschikt, bewees ze
later opnieuw. Terwijl nie
mand geloofde dat ze voldoen
de hersteld zou zijn om deel te
nemen aan het Top-twaalf
toernooi in het Tsjechische
Bratislava, begon Vriesekoop
eind november'83 weer met de
training. Met uiteraard Ge
rard Bakker en ook NSF-arts
Leo Heere aan haar zijde
werkte ze aan een come-back.
Vastberaden om het verloren
gegane terrein weer zo snel
mogelijk goed te maken. En
Vriesekoop slaagde. In Bratis
lava werd ze tweede.
Opnieuw een ereplaats. De
grootste successen werden
echter behaald in Nantes en
Boedapest. In de Franse stad
won ze voor het eerst in haar
carièrre het Top-twaalf toer
nooi. Na drie keer als tweede
geëindigd te zijn, rekende ze
daar eindelijk af met de En
gelse Jill Hammersly. Daar in
Nantes, waar de Hazerswoud-
se delegatie uitbundig feest
vierde, zei Bettine Vriesekoop
toen: „Ik wil Europees kam
pioen worden". En ook dat
lukte. In Boedapest stond ze op
de hoogste trede. Een sport
vrouw die vecht tot ze er let
terlijk bijna bij neer valt.
Vatbaarder
Want ook dat hoort bij Bet
tine Vriesekoop. Het is name
lijk opvallend dat de Hazers-
woudse, die het liefst buiten
alle publiciteit blijft, vaak
„Het is zo
moeilijk
om het los
te laten"
Bettine Vriesekoop: „Ik wil zo goed mo
gelijk presteren. Het is moeilijk om het los
te laten". - foto de stem /johan van gurp.
voor grote toernooien bezoek
krijgt van het pechduiveltje.
In '80 ging in Bern het WK de
mist in wegens ziekte. In Boe
dapest speelde ze vrijwel het
gehele toernooi met een ont
steking in de hiel. Maar liefst
negen maal werd de pijnstiller
lidocaïne in de hiel gespoten.
Eerder was er celestone toege
diend. Huilend van de pijn
stond ze 25 april 1982 tijdens de
huldiging op het ereschavot.
Onlangs was het weer raak.
Pal voor de 'open Nederlandse'
werd Vriesekoop beslopen
door een virus dat haar enigs
zins verzwakte. Drie kilo te
licht verscheen ze achter de
groene tafel. Vriesekoop won
weer. „Het is wel opvallend",
geeft ze toe, „nee, ik heb daar
nog nooit een arts over ge
raadpleegd. Ik denk dat het
komt omdat ik er voor zorg
voor ieder toernooi in vorm te
zijn. Dat roept toch een be
paalde gespannenheid op. Vol
gens mij ben ik daarom wat
vatbaarder voor, ziektes. Heel
je lichaam is ingesteld op leve
ren van prestaties. Dan kun je
misschien wat minder hebben.
Voor de 'open Nederlandse'
heerste in het dorp overigens
buikgriep. Dat scheelt natuur
lijk. Nu voel ik me weer goed,
ik heb nergens last meer van.
Ik maak me daar ook niet
druk om".
China
Bettine Vriesekoop is tafel-
termi". 1—e r meer dan tien
jaar. In '77 maakie ze ii< mid
delburg tegen MZ haar debuut
in de mannencompetitie. Dat
kostte de bond zijn voorzitter
Stappers die het daar niet mee
eens was en daarom opstapte.
Vier jaar later werd ze uitge
roepen tot sportvrouw van het
jaar (Toen: „Daar ben ik zeer
trots op, het is een erken
ning".) Een jaar later boekte
ze een sensationele zege op de
Chinese Qi Bao Xiang, destijds
nummer vier op de wereld
ranglijst. Een greep uit de suc-
cessenreeks die Bettine Vrie
sekoop, afgetraind koppie,
geen grammetje vet teveel, zo
graag wil uitbreiden met hoge
notering op het wk. Om nog
meer trucjes met het celluloid
uit te kunnen halen, reisde
Bettine Vriesekoop daarom
enkele keren naar China, het
tafeltennisland bij uitstek.
„Die Chinezen trainen kei
hard", zegt ze over die erva
ringen, ,je hebt daar wel dui
zend speelsters die elkaar in
kracht weinig ontlopen. Ze
kunnen daarom elkaar stimu
leren, sterk maken. Hier in
Nederland is dat wel even an
ders. Als ik op de club twee
mannen heb die me aardig
partij kunnen geven, ben ik
spekkoper. De laatste keer dat
ik in China was, heb ik inder
daad meer getraind op het spel
boven de tafel. Niet dat ik
mijn stijl wil veranderen,
maar je kunt het wel eens no
dig hebben. Ik hoop dat het
straks zijn vruchten afwerpt".
Botsen
Bettine Vriesekoop heeft het
meer dan eens aan den lijve
ondervonden. Talloze malen
botste de Hazerswoudse met
de tafeltennisbond. Onder an
dere in het Engelse Thornaby
waar ze een van de deelneem
sters aan het Top-twaalf toer
nooi was. Bettine Vriesekoop
verscheen daar met een shirt
waarop de naam van het Bre
dase bedrijf Hero prijkte. Zeer
tegen de zin in van de bond die
zich moest verantwoorden te
genover de eigen sponsor. In
Thornaby was er echter meer
aan de hand.
Om dat duidelijk te maken
moet Gerard Bakker opge
voerd worden. Ongeveer twee
jaar geleden was Bakker een
van de hoofdpersonen in een
rel die de tafeltennisbond op
zijn grondvesten deed schud-
Bettine Vriesekoop tijdens de huldiging in
Boedapest waar ze Europees kampioene werd. De
pijn verbijtend en huilend van geluk.
den. De kopstoot contra Ron
van Spanje. Daarin zat alle
woede. Opgekropte woede om
dat het duo Bakker-Vriese-
koop van mening was dat de
bond meer tegen dan mee
werkte. Ooit zei Bettine Vrie
sekoop: „We hebben tien jaar
tegen alle stromingen moeten
inwerken, nu er succes is,
staat de bond ook vooraan".
Het vervolg is bekend. Gerard
Bakker werd voor twee jaar
geschorst. Bettine Vriesekoop
voelde zich in de steek gelaten.
In Thornaby werd ze gecoa-
ched door Nora Bakker, geen
familie van Gerard die overi
gens wel op de tribune zat.
Heen en weer geslingerd tus
sen de coaches moest Bettine
Vriesekoop zich maar staande
zien te houden. Ze werd met
zeven overwinningen nog der
de. Ondanks huilbuien, twij
fels waardoor ze geestelijk op
het randje balanceerde.
Ziekte
Terug in Nederland strui
kelde Bettine Vriesekoop let
terlijk. Beentje gelicht door
een moeilijk te bestrijden vi
rus dat bekend staat als de
ziekte van Pfeiffer. Bijna twee
maanden lang had Bettine
Vriesekoop, gekluisterd aan
haar bed, de tijd om erg veel
na te denken. Rusten en nog
eens rusten. Niet bepaald ge
makkelijk voor een topsport
ster die reeds op zestienjarige
leeftijd vrijwel iedere dag zes
uur achter de tafeltennistafel
stond.
„Het waren moeilijke
jaren", zegt ze nog eens terug
kijkend op die periode, „maar
inderdaad, ik heb er erg veel
van geleerd. Het is moeilijk uit
te leggen wat er dan precies
verandert. Ik heb twee maan
den op bed gelegen. Je gaat
meer nadenken over het leven.
Ik geloof wel dat ik door al die
zaken, hoe moet ik het zeggen,
volwassener ben geworden. Je
leert relativeren. En daar kun
je later weer je voordeel mee
doen".
Bettine Vriesekoop is prof.
„Dat kan eigenlijk niet an
ders", legt ze uit, „ik steek zo
veel tijd in het tafeltennis dat
er weinig tijd over blijft om er
iets bij te doen. Een keer in de
week volg ik een avondcursus
middenstand.
Dat is alles. Tijd
voor een volledige, of zelfs
maar een halve baan heb ik
niet". Dat zou trouwens kun
nen inhouden dat Bettine
Vriesekoop over drie jaar niet
welkom is in de Zuidkoreaan-
se hoofdstad Seoel waar tafel
tennis een Olympische sport
wordt. „Nou, ik denk van wel",
zegt ze daarover, „er zijn heel
wat Olympische sporters die
meer verdienen. Tegen die tijd
zou het geld wat ik verdien in
een fonds gestort kunnen wor
den. Tenminste als ik dan nog
speel. Ja, dat vragen zoveel
mensen, hoe lang ga je nog
door. Ik weet het niet. Dat
hangt af van een heleboel fac
toren. Je moet de nadelen en
voordelen telkens tegen elkaar
afwegen. En de prestaties zijn
natuurlijk erg belangrijk. Als
je in die top mee kunt blijven
draaien, is de ambitie om door
te gaan natuurlijk veel gro
ter".
Geld
Vandaar dat Bettine Vriese
koop voorlopig in Nederland
blijft. Weliswaar kan ze zo aan
de slag in de Westduitse com
petitie, waar het nodige geld te
halen valt. Het profesionalis-
me doet trouwens steeds meer
zijn intrede in de tafel tennis
sport. Voor de ontmoeting
Europa-Azië is er bijvoorbeeld
200.000 gulden aan prijzen be
schikbaar. Onlangs speelde
het Zweedse talent Waldner
"een Grand Prix toernooi in
West-Duitsland dat hem als
winnaar een heuse Porsche
opleverde. Verder worden er
tijdens zes internationale
kampioenschappen punten
toegekend, waarna de acht
beste dames in een finale-
toernooi onder gebracht wor
den. De eerste prijs bedraagt
10.000 gulden. „Dat juich ik
natuurlijk toe", zegt Bettine
Vriesekoop, inhakend op dat
professionalisme, „het bedrij
ven van topsport kost tenslotte
geld. Ik kan inderdaad zo in
West-Duitsland gaan spelen.
Maar daar voel ik nog nietj
voor. Dan word ik geconfron'
teerd met misschien twee
mes die me partij kunnen ge
ven. Niet goed voor mijn ont:
wikkeling. Dan sta ik stil. Mis-
chien doe ik het later nog Wij
eens".
Zo moeilijk
Voorlopig richt Bel
Vriesekoop zich op het wee!
naderende Top-twaalf toer-
nooi en het wk. Daar wil s]
schitteren. De voorbereid!»
gen zien er niet slecht uit
Dankzij een donatie van spon
sor Dextro komen de P"0-
Gruba en de Tsjechische Hra
chova, in belangrijke toer
nooien haar dubbelpartnera
midden december voor eet
trainingssessie naar Hazers
woude. In januari gaat ze da»
naar Hong Kong om deel te
nemen aan het duel Eur0£
Azië. Daarna volgt een week
trainen in Polen, een week
trainen in Tsjechoslowakije®
deelname aan het 'Open Tsje
chisch kampioenschap'. Daar
na kan weer gedacht word»
aan een machtsgreep op W®
reldniveau. „Of ik were'
kampioen word?", lacht
„oef, dat weet niemand. Ik
doel, dat is zo ontzettendm0®!
lijk. China stuurt acht da®
die stuk voor stuk tot de Wj
reldtop horen. Het hangt
zoveel factoren af. Tot nu
heb ik de kwartfinales nJ
nooit gehaald. Als ik de hal
finales zou halen, nou, dat W
grandioos zijn. Dan zou ik""
tevreden zijn".
1 VRIJDAG 9 NOVEMBE
ZATERDAGVOETBAL
yan onze sportmedewerker
I a VEL - Drie van de vier
I «opuwsch-Vlaamse vertegen-
l^rdigers in het KNVB-za-
I" jagvoetbal draaien voor-
I loffelijk mee in de competitie.
Ifloek in de tweede klas en
I Zaamslag en Terneuzense
IboVS in de derde klas. Achter-
I blijven doet AZW, dat samen
I JJet Good Luck momenteel de
pe Axelse tweedeklasser
I krijgt Bruse Boys op bezoek,
gen ploeg die in het verleden
Peter
Van onze sportmi
IBRESKENS - Wie Peter H
kense judoka, nu op de bai
mer van het ouderlijk huif
[straat zal het niet geloven
'spierbundel' van nu in zij
minder florisant voorstonc
gen noopten hem meer dan
de spreekkamer van de pk
delen.
In plaats van de huisapo
theek open te trekken, werd
als medicijn meegegeven de
jongen aan judo te laten doen.
Het hinderlijke gebrek aan
lucht verdween en Peter Hey-
boer ontwikkelde zich tot een
judoka die tot de provinciale
top doordrong. Al zal hij uit
zichzelf nooit toegeven dat hij
in deze sporttak tot deze hoog
te reikt, liegen de feiten er niet
om. Vier Zeeuwse titels, de no
dige plakken veroverd tijdens
de kampioenschappen van
Zuid-Nederland, een tweede
en derde plaats in het sterkst
bezette toernooi in Nederland
in Zaandam, plus twee keer
deelnemer aan de nationale
kampioenschappen, zijn voor
waar papieren die niet velen
in deze waterrijke provincie
kunnen voorleggen. Ondanks
het succes, met inherent daar
aan een prijzenkast in hoogst
zwangere staat, blijft hij met
beide benen op de grond.
„Voorlopig gaat mijn studie
nog voor. Op dit moment ben
ik bezig met mijn laatste jaar
aan de Middelbare Detailhan
delsschool in Middelburg en ik
wil eerst het papiertje halen.
Vandaar dat ik het dit jaar
wat de wedstrijden betreft
rustig aan doe. Grote toernooi
en zoals Heerlen en Zaandam
laat ik schieten. Het enige gro
te tqprnooi dat nog op mijn
programma staat is Reimers-
waal". Ondanks dat de deelna
me aan wedstrijden wat be
perkter is dan de afgelopen ja
ren, draait het trainingssche
ma gewoon door. Elke maan
dag twee uur op de mat in
Oostburg, vrijdag anderhalf
uur dezelfde specialiteit in
Souburg, zaterdag nog eens
anderhalf uur van hetzelfde
menu in Eeklo met een dag la
ter als toetje een potje pure
krachttraining. Dit alles
wordt voorzien van een sausje.
Van onze sportmedewerker
GRAAUW - Tijdens de vie
ring van het 25-jarig bestaan
tan de tafeltennisvereniging
St.-Aloysius uit Graauw
wordt het enige lid dat sinds
oe oprichting aangesloten is
Jij deze club, Jo Bogaart, in de
bloemetjes gezet.
Tevens krijgt hij dan het
etiket erelid opgeplakt. Bo
gaart speelt momenteel in het
tweede team en in de lopende
®mpetitie werd deze 40-jarige
veteraan' nog niet verslagen.
Eerder speelde hij zowel in het
eerste als het tweede team.
1 R n
10 cloè]pCraenenbroeek, Clinge met
o' 5' Bun Vogelwaarde met 8 doelp.
4 n rstraeten. Axel met 6 doelp.
de Koeijer, Hoek; St. Souli-
T„„ Hoofdplaat; M. de Kunder,
diifc1' B°ys; W. v.d. Bulcke, IJzen-
5doel' J Zwarte> Zaamslag met
loei; IR Lindenberg, Goes; H. Ottens,
iBid Wa?Hplaat; G. Klaassen, Koe-_
uS} B. Adriaansen Ria W; G.
8 "-borst, Zaamslag met 4 doelp.
CnE' Maaa. AZVV; M. de Nijs,
sS B. de Dreu, Kloetinge; A.
b»2Ü mans' Kloetinge; N. IJse-
Slni i' Philippine; P. v.d. Hooft,
E- Nagelkerke, Steen; W.
ooi, kaert, Steen; C. de Jonge, Vo
lwaarde; P. v.d. Hemel, IJzendij-
