even.
UITBLAZEN
Ontwikkeling Aruba altijd nauw verbonden met Lago
Kiesmannen maken een president
Lijst moorden op staatsleiders weer langer
1
OOK DIE
Muzikale
cocon
Burgerwacht
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1984
ACHTERGROND
PAGINA 2
HYPGTH EEKRENTE
Rentedaling
RPS Hypotheken
van 7,8% naar
VRIJDAG 2 NOVEMBER
Kamer
akkoord
met premie
voor vrouwen
DE STEM COM;
WIMKOCK
De ochtenden van
vrije dagen zijn bij
ons thuis weldadig
stil. Dat komt omdat mijn
oudste zoon en ik langsla
pers zijn en tevens de eni
gen in huis die het ontwa
ken luid aankondigen. Ik
met een hoestbui, mijn
zoon met muziek. Zoals mijn
eerste daad het opsteken van
een sigaret is, zo beroert mijn
zoon al de knoppen van zijn
muzieksysteem nog voor hij
goed en wel wakker is. Hij kan
trouwens niet op zijn kamer
vertoeven of hij heeft de mu
ziek aan staan. Ik heb hem al
dikwijls gevraagd of hij soms
niet tegen stilte kan, maar dan
zegt hij stilte zeker wel eens op
prijs te stellen. De stilte die valt
zodra ik mijn mond weer houd
zal hij bedoelen.
Ik heb dat persoonlijk nooit
begrepen; dat mensen niet kun
nen werken - of misschien
moet ik zelfs zeggen; léven -
zonder een achtergrondmuziek
je. Naar muziek luister je of je
zet hem af. Muziek waar je niet
naar luistert verstoort de orde
en leidt de aandacht af. Zo is
het tenminste bij mij. Ik moet
regelmatig bij iemand zijn met
wie ik dan wat te bespreken
heb. Tekst en uitleg geven, met
een beetje zorgvuldigheid. De
betreffende persoon hoort
blijkbaar bij degenen die niet
buiten hun muzikale cocon
kunnen leven. Altijd staat de
radio aan als ik binnenkom en
nooit wordt hij meteen afgezet
of teruggedraaid. Dat irriteert
me en brengt me zelfs een
beetje uit m'n evenwicht.
Verdoofd
Het gaat me nu even niet
om de vraag of die radio be
hoort te worden afgezet wan
neer ik met m'n boodschap bin
nenkom; het is het verschijnsel
dat ik niet tegen achtergrond
muziek lijk te kunnen, dat me
bezighoud.
In de auto heb ik het ook.
De auto is de enige plek waar
ik dikwijls de radio aan heb
staan. Maar ik zoek altijd naar
het gesproken woord. Het kan
me niet schelen waar het over
gaat, of het Frans, Duits of En
gels is, als het maar geen mu
ziek is. Muziek, zo heb ik ge
merkt, leidt mijn aandacht af
van het verkeersgebeuren om
me heen. Alsof ik (ücht) ver
doofd raak.
Lezen, studeren of werken
met muziek erbij kan ik ook
niet. En ik heb het ook nooit
gekund. Dit heeft, denk ik,
niets met leeftijd of generatie te
maken want ik heb een school
kameraad gehad die mij 35 jaar
geleden al verbaasde door in
staat te zijn zijn huiswerk te
maken en tegeüjkertijd te luis
teren naar Negen heit de klok in
een kamer vol broers en zussen.
Aan de andere kant; omdat
er vroeger zo weinig radio's wa
ren stond er in de meeste hui
zen maar één: in de huiskamer.
Mijn schoolvriend had zoveel
broers en zussen dat er voor
hem geen afgeschoten plekje
was om er te studeren. Bij ons
thuis was dat anders. Ik had
een eigen kamer, zonder radio
en ik heb dus nooit geleerd om
met de muziek aan te studeren.
Heeft het dus toch met de leef
tijd te maken?
Als je niet tegen achter
grondmuziek kunt, wat dan te
doen met de stilte? Voor mij is E
dat geen probleem. Ik geniet E
van stilte. Absolute stilte be-
staat niet. Zelfs wanneer de me-
chaniek van de 20ste eeuw ver- e
stomt loeit er altijd nog wel een e
koe, blaft er een hond in de ver-
te of valt er een slapend vo-
immuunminiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiii
geitje van zijn tak. En zelfs als
het echt heel stil wordt hoor je
nog jezelf.
Vliegtuig
Een jaar of twintig geleden
heb ik nog de stilte gezocht. Ik
raadpleegde dan de grootscha
lige fietskaart van de ANWB,
zocht naar plekken die ver van
wegen en gehuchten verwijderd
waren en reed daar dan 's-
avonds om een uur of negen
naar toe. Om te luisteren of ik
de twintigste eeuw nog kon ho
ren. Dat liep meestal op een te
leurstelling uit. Brommers wa
ren het meestal, heel ver weg
soms, maar onmiskenbaar.
Maar ik herinner me ook een
keer, ik geloof dat het in de
buurt van de Strijbeekse ven
nen was, dat ik een half uur
lang absoluut niets anders
hoorde dan het ruisen van de
wind en af en toe het geluid van
een dier. Geen hoefslag, geram
mel van melkbussen in de verte
of het geratel van een kar. Een
half uur luisterde ik naar de
stilte van de eeuwen die de
twintigste vooraf waren gegaan,
toen trok er, ver weg en heel
hoog, een vliegtuig voorbij.
Maar dat is twintig jaar ge
leden. Tegenwoordig schijnen
de mensen bang te zijn voor de
stilte. Een wat voorbarige vrees
want waar vind je nog stilte?
Niet meer op de Strijbeekse hei
en zeker geen half uur lang.
Niettemin heeft een onder
zoeksbureau na het houden van
'diepte-interviews' geconsta
teerd dat tieners bang zijn voor
stilte, dat er zelfs jongeren zijn
die met de radio aan gaan sla
pen. „Jongeren vullen stilte met
muziek. Zelfs onder de douche
gaat de radio extra hard aan."
Wat heet hier nu stilte?
vraag ik me af. De afwezigheid
van geluid of slechts de afwe
zigheid van muziek? Dat laatste
denk ik want er wordt in het
rapport ook verhaald van een
meisje dat zei dat ze na een be
zoek aan de disco de stilte zo
waardeerde. „Heerlijk die stil
te", zei ze, „dan zet ik een
plaatje op of bel wat mensen."
Hoewel de onderzoekers
toegeven dat de ware reden van
de angst voor stilte niet te ge
ven is, wagen ze zich toch aan
de merkwaardige veronderstel
ling dat „stilte door jongeren
geassocieerd wordt met de
dood, een kerkhof, een zieke
oom of tante en eenzaamheid."
Hoe komen ze erop! De on
derzoekers hebben zeker nog
nooit geluisterd naar de teksten
die de hele dag worden gezon
gen. Veel liefde, maar ook veel
ellende en modieus verdriet.
Ook vermoeden de onderzoe
kers dat de angst voor stilte te
maken heeft met „de westerse
samenleving waar geluid niet
meer weg te denken is." Waar
eigenlijk vermoeden de onder
zoekers geluidloze samenlevin
gen?
Als je het mij vraagt is 'stilte
vullen met muziek' net zoiets
als kettingroken. Een gewoon
te. Een verslaving misschien.
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda.
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda.
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Breda, Nwe Ginnekenstraat 41076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, ©01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14, ©01620-54957
Roosendaal, Molenstraat 45, ©01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, ©01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, ©01184-19910.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementen:
22,10 per maand; 63,70 per kwartaal of 247,60 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie ©076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur);
Rubrieksadvertenties 't Kleintje© 076-236882.
Grote advertenties uitsluitend 076-236881
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18 30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Rqnlf rolfltipc'
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
T5
Van onze redactie buitenland
WILLEMSTAD - De
ontwikkeling van het
Antilliaanse eiland Aru
ba is altijd zeer nauw
verbonden geweest met
de olie-raffinaderij La-
go.
Het enorme bedrijf, dat dit
jaar zijn zestigste verjaardag
meemaakte, bepaalde voor
een zeer belangrijk deel de
economische mogelijkheden
van het eiland. Werd Lago
jaren geleden nog geprezen
als een symbool van indus
triële vooruitgang, nu lijkt de
raffinaderij het symbool van
Aruba's neergang.
De Arubaanse leider Beti-
co Croes noemde de aange
kondigde sluiting van de raf
finaderij 'een fatale klap'
voor Aruba's economie. Hij
wees er onlangs al op dat
Aruba een soberder bestaan
staat te wachten wanneer het
eiland zonder Lago verder
moet. De Arubaanse begro
ting is direct en indirect voor
70 procent van de raffinade
rij afhankelijk. Naast de 900
man eigen werknemers zijn
er nog eens 1300 man indirect
afhankelijk van het bedrijf
van de Amerikaanse moe
dermaatschappij Exxon. Het
bruto nationaal produkt van
Aruba komt voor 35 procent
op naam van Lago.
Telde het bedrijf ooit meer
dan 8.000 werknemers, de
laatste decennia is dat aantal
vooral als gevolg van auto
matisering teruggebracht tot
de huidige 900. Onlangs ver
klaarde Lago-directeur Toni
Cavallero nog dat grote,be
dragen zijn geïnvesteerd in
modernisering van de raffi
naderij. Nu blijken de stuk
gelopen onderhandelingen
tussen Venezuela en Exxon
over de olieleveranties het
einde van Lago te hebben in
geluid.
Op 12 augustus 1924 werd
Lago Oil and Transport
Company Limited opgericht
in de Canadese stad Ottowa.
De eerste directeur was
Charlie Herbert Croft Leg-
Raffinaderij Lago op Aruba
gott. De activiteiten van La
go richtten zich onmiddellijk
op het buitenland en in het
eerste jaar werden enkele
medewerkers erop uit ge
stuurd om een terminal te
zoeken voor schepen met ru
we olie uit het meer van Ma-
rachaibo in Venezuela. De
keuze viel op Aruba en kort
daarop kreeg captain Rod-
gers alle volmachten om de
Lago-installaties op Aruba te
bouwen.
Op 13 september
1924 kwam het eerste schip
met olie aan. De olie werd
opgeslagen in een tank en
daarna op andere tanksche
pen doorgevoerd over de oce
aan. Enkele jaren later werd
de haven van San Nicolas of
ficieel omgedoopt tot olieha
ven.
Lago Oil and Transport
Company liet in 1927 weer de
keus op Aruba vallen toen er
plannen opkwamen voor het
vestigen van een raffinaderij
voor verwerking van ruwe
Venezolaanse olie. De keuze
werd mede ingegeven door
het feit dat de maatschappij
olie wilde verwerken in een
politiek stabiel gebied. Twee
jaar later kwam de Lago-
raffinaderij in bedrijf. De
Standard Oil Company of
New Yersey, het concern dat
tegenwoordig Exxon heet,
kocht in 1932 de faciliteiten
van Lago op Aruba.
Tijdens de Tweede We
reldoorlog was Lago een van
de belangrijkste olieleveran
ciers van de geallieerden. Dit
ging niet onopgemerkt voor
bij aan de Duitsers, die in fe
bruari 1942 de raffinaderij
beschoten vanaf een onder
zeeër. De schade aan de raf
finaderij was beperkt, maar
er werden wel enkele nabij
gelegen tankers de grond in
geboord. Met deze beschie
ting was Aruba toen het eni
ge land in dit gebied dat di
rect werd aangevallen in de
strijd tussen de Duitsers en
de geallieerden.
Na de oorlog groeide het
bedrijf snel uit tot een grote
- foto anp
onderneming waar in 1949
8.300 personen werk vonden.
Ook uit Suriname, toen nog
deel van het koninkrijk, wa
ren arbeidskrachten toege
stroomd. Toen de grote op-
bouwwerkzaamheden klaar
waren liep het aantal werk
nemers terug tot 7.200 (in
1953). In de jaren vijftig werd
ruim honderd miljoen gulden
geinvesteerd in installaties,
opslagtanks en havenfacili
teiten.
De periode na de oorlog
kenmerkte zich tevens door
verbetering in de arbeids
voorwaarden voor de werk
nemers. Het bedrijf had ook
zijn eigen school voor het op
leiden van personeel. Nadat
de haven San Nicolas zoda
nig was uitgediept dat er
tankers van 90.000 ton kon
den komen werd in 1969 de
eerste pier gebouwd, waar
aan schepen tot 300.000 ton
konden worden afgehandeld.
Er werden nieuwe installa
ties gebouwd die brandstof
fen konden produceren met
minder dan 1 procent zwavel.
De schadelijke stoffen, die
anders in de lucht kwamen,
werden nu uit de olie ge
haald. In 1974 bereikte Lago
een raffinagecapaciteit van
265.000 vaten olie per dag.
Met Venezuela werd in
1978 een overeenkomst be
reikt over de levering van
300.000 vaten olie per dag
voor een prijs die afhankelijk
was van de marktwaarde.
Dat ging enkele jaren goed,
al eiste de ver doorgevoerde
automatisering haar tol. Het
personeelsbestand ging terug
tot het huidige aantal dat on
der de duizend ligt. In het be
gin van dit jaar schroefde
Venezuela, dat is aangesloten
bij de OPEC, de leveranties
terug tot 180.000 vaten per
dag. Bovendien kreeg Lago
geen voorkeursprijs meer.
Het is volgens de Antilliaan
se autoriteiten juist de prijs,
waarop de recente onderhan
delingen tussen Exxon en het
Venezolaans Staatsoliebe-
drijf zijn stukgelopen. Er zou
wel in principe overeenstem
ming zijn bereikt over de te
leveren hoeveelheid olie en
de duur van het leverings
contract.
Nu is het doek gevallen
voor Lago, hetgeen niet al
leen een economische maar
ook een grote psychologische
klap betekent voor de Antil
len, in het bijzonder Aruba.
Met angst wordt ook gekeken
naar het Shellbedrijf op Cu
racao, dat deze week nog een
noodkreet liet horen over de
slechte situatie waarin men
verkeert. De Antilliaanse
autoriteiten doen nu zelf al
les wat mogelijk is voor Lago
om te redden wat er te red
den valt. Aruba zonder Lago
is voor de Antillianen eigen
lijk ondenkbaar.
Door Mare de Koninck
WASHINGTON - Telkens als
er weer Amerikaanse presi
dentsverkiezingen zijn raken
veel Amerikanen en nog meer
belangstellenden in andere
landen in verwarring over het
'kiesmannen-systeem'
Dat stelsel is bij de oprichting van
de VS, ruim twee eeuwen geleden,
ingevoerd omdat men nog niet voor
zag dat er ooif nationale politieke
partijen zouden komen en landelij
ke presidentskandidaten. Daarom
wezen de kiezers in de afzonderlijke
deelstaten leden van de lokale poli
tieke partijen aan, die in een natio
naal kiescollege een federale presi
dent kozen. Pogingen om dat ge
bruik via grondwetswijziging af te
schaffen, zijn nadien altijd gestuit
op (weliswaar) geringere bezwaren
tegen elk denkbaar alternatief.
De formele wijze waarop de pre
sident ook vandaag nog wordt ver
kozen is technisch toch niet zó inge
wikkeld. En wat belangrijker is: de
technische details van het kiesstel
sel doen meestal ook niet erg terza
ke. Bijna altijd wint gewoon de
kandidaat die de meeste stemmen
van de kiesgerechtigde burgers
krijgt. Alleen in de vorige eeuw is
het drie maal voorgekomen dat een
president werd gekozen die minder
stemmen van de bevolking had ge
kregen dan zijn tegenstander, maar
toch meer kiesmannen had verza
meld en dus in het Witte Huis
kwam.
Het kan dus gebeuren en voor dat
geval: de kiezers in Amerika stem
men niet rechtstreeks op een presi
dentskandidaat, maar op een 'kies
man' (of-vrouw). Op elk stembiljet
staat (tegenwoordig onder de na
men van de presidentskandidaten)
een lijstje Republikeinse en een
lijstje Democratische kiesmannen.
Dit zijn lokale partijfunctionaris
sen, waarvan de kiezer er een moet
aankruisen.
De presidentsverkiezing ge
schiedt volgens een districtenstelsel
en elk van de vijftig deelstaten, plus
de 'stadsstaat' Washington DC (dis
trict of Columbia) is een district. Elk
district moet evenveel kiesmannen
afvaardigen naar een nationaal
'kiescollege' als er Congresleden (le
den van Senaat en Huis van Afge
vaardigden) uit de betrokken deel
staat zijn. Hoe groter de deelstaat,
hoe meer Congresleden en hoe meer
kiesmannen dus. Californië, de
grootste deelstaat, heeft 47 senato
ren en afgevaardigden in het parle
ment in Washington en wijst dus
ook 47 kiesmannen (andere indivi
duen) in het 'kiescollege'. Vermont
bijvoorbeeld, een van de kleinste
deelstaten, brengt maar drie Con
gresleden en kiesmannen in. Aange
zien de Amerikaanse Senaat hon
derd leden telt, het Huis van Afge
vaardigden 435 en de hoofdstad
Washington drie afzonderlijke kies
mannen krijgt, bestaat het totale
kiescollege uit 538 kiesmannen.
In feite is het dat college dat pas
in januari na de algemene verkie
zingen van 6 november de president
kiest. Maar de leden van dat college
hebben zich tevoren aan een van de
twee kandidaten verbonden en daar
wijken ze niet meer van af. Als de
stembussen op 6 november worden
gesloten, staat dus meteen vast wie
er president wordt.
Toch moet men bij het tellen van
de stemmen rekening houden met
hoe de verhouding in het kiescollege
komt te liggen, en wel om twee re
denen. Allereerst is de verdeling
van de kiesmannen over de ver
schillende deelstaten niet precies
evenredig de bevolkingsdichtheid.
De kleinere staten zijn 'oververte
genwoordigd', omdat alle vijftig
staten, groot of klein, slechts twee
senatoren leveren (het aantal leden
van het Huis van Afgevaardigden is
wél overeenkomstig de omvang van
de deelstaatbevolking).
Daarnaast geldt in het kiescollege
het systeem dat per deelstaat de
winnende partij alle stemmen
krijgt. Texas bijvoorbeeld heeft in
totaal 29 kiesmannen, dat zijn dus
zowel Republikeinen als Democra
ten, maar in het kiescollege moeten
alle 29 'Texaanse' stemmen naar (dit
maal) óf Reagan óf Mondale gaan.
Deze laatste regel maakt dat bij de
stemming in het kiescollege het fei
telijke stembusverschil tussen beide
kandidaten meestal enorm wordt
uitvergroot. Zo verloor Jimmy Car
ter in 1980 van Reagan met 35 mil
joen tegen 43 miljoen stemmen.
Maar Carter kreeg maar in vijf
deelstaten de (alle) kiesmannen en
in het kiescollege was de uitslag
489-49 voor Reagan. Als er echter
hele kleine verschillen uit de stem
bus komen, dan kan in principe de
verliezer dankzij de onevenwichtig
heid in het kiescollege de winnaar
worden.
Men moet tenslotte bij de Ameri
kaanse verkiezingen in het oog hou
den dat de opkomst zeer laag pleegt
te zijn. In 1980 kwam maar 53,9 pro
cent van de kiesgerechtigden op!
President Reagan kreeg daarvan
maar net de helft van de stemmen.
Carter moest een deel van de overi
ge stemmen afstaan aan de onaf
hankelijke kandidaat John Ander
son. De huidige president van de VS
is dus maar door ruim een kwart
van de toen 18 jaar en oudere bevol
king gekozen.
Dit maal zijn er 174 miljoen stem
gerechtigden. Men verwacht dat er
rond 96 miljoen naar de stembus ko
men, hetgeen een opkomst van ruim
55 procent zou zijn. Men stemt be
halve voor een president ook voor
het Huis van Afgevaardigden
('Tweede Kamer', die elke twee jaar
in zijn geheel opnieuw wordt geko
zen), de Senaat (waarvan om de
twee jaar eenderde deel wordt her
kozen), een gouverneur van de deel
staat en vaak ook nog voor provin
ciale en stadscolleges. In sommige
deelstaten moeten de kiezers wel
tien verschillende stembiljetten af
werken.
Amin, president van Afgha
nistan, bij staatsgreep ge
dood.
PARIJS (AFP/RTR) -
De moord op mevrouw
Indira Gandhi is de
jongste van een lange
reeks aanslagen op
staatshoofden, rege
ringsleiders en andere
prominente figuren en
volgde kort na een mis
lukte poging de Britse
premier, Margaret
Thatcher, van het leven
te beroven.
Sinds het einde van de
Tweede Wereldoorlog werd
de wereld opgeschrikt door
de volgende moordaansla
gen:
30 januari 1948 - Mahatma
Gandhi, pleitbezorger van
geweldloosheid en leider van
het streven naar onafhanke
lijkheid van zijn land, ver
moord.
Augustus 1949 - Hosni Zaim,
president van Syrië, door mi
litairen doodgeschoten,
juli 1951 - Koning Abdullah
van Jordanië in Jeruzalem
vermoord.
juli 1958 - Koning Feisal van
Irak bij militaire staatsgreep
gedood.
september 1959 - Solomon
Bandaranaike, premier van
Vf
Ceylon, in Colombo ver
moord.
mei 1961 - Rafael Trujillo,
dictator van de Dominicaan
se Republiek, bij' aanslag ge
dood.
november 1963 - President
John Kennedy in Dallas
doodgeschoten,
januari 1965 - Hassan Ali
Mansour, premier van Iran,
doodgeschoten,
januari 1966 - Abubakar Ta-
fawa Balewa, federaal pre
mier van Nigeria, bij staats
greep gedood.
september 1966 - Premier
Hendrik Verwoerd van Zuid-
Afrika bij de opening van het
parlement in Kaapstad dood
gestoken.
Oktober 1969 - President
Shermarke van Somalië
doodgeschoten toen hij een
door droogte geteisterd ge
bied in zijn land bezocht.
November 1971 - Premier
Wasfi Tell van Jordanië in
Cairo door Palestijnse com
mando's neergeschoten.
Maart 1973 - De gouverneur
van Bermuda, sir Richard
Sharpies, bij zijn ambtswo
ning doodgeschoten.
Maart 1975 - Koning Faisal
van Saudi-Arabië in zijn pa
leis in al-Riaad door zijn neef
doodgeschoten.
April 1975 - President Ngarta
Tombalbaye bezweken aan
verwondingen bij een staats
greep van het leger van
Tchad.
Augustus 1975 - Sjeik Muji-
bur Rahman, president van
Bangladesj, bij schietpartij
in zijn woning in Dacca ge
dood toen militairen de
macht wilden grijpen.
Februari 1976 - Generaal
Murtala Muhammed, het
staatshoofd van Nigeria, bij
een mislukte staatsgreep ge
dood.
Oktober 1977 - Ibrahim al-
Hamdi, president van de
Arabische Republiek Jemen,
door onbekenden vermoord.
April 1978 - President Mo
hammed Daoud van Afgha
nistan tijdens staatsgreep ge
dood.
Juni 1978 - Luitenant-kolonel
Achmed Hussain al-Ghash-
mi, president van de Arabi
sche Republiek Jemen, om
het leven gekomen toen een
pakketbom explodeerde.
Oktober 1979 - President
Park Chung-Hee van Zuid-
Korea in een restaurant in
Seoel door het hoofd van de
inlichtingendienst doodge
schoten.
April 1980 - President Wil
liam Tolbert tijdens een mili
taire coup doodgeschoten.
Mei 1981 - Ziaur Rachman,
'president van Banladesj,
door rebellerende legeroffi
cieren in Chittagong doodge
schoten.
Augustus 1981 - De Iraanse
president Mohammed Ali
Rajai en premier Mohammed
Javad Bahonar omgekomen
bij een bomexplosie in Tehe
ran. Oktober 1981 - Anwar
Sadat, president van Egypte,
tijdens een militaire parade
in Cairo door militairen ver
moord.
September 1982 - Bashir Ge-
mayel, president van Liba
non, bij een bomexplosie in
Beiroet gedood.
Juni 1946 - koning Ananda
Mahidol van Thailand in zijn
paleis doodgeschoten.
Juli 1947 - Premier Aung San
van Birma en aantal minis
ters tijdens kabinetsbijeen
komst vermoord.
September 1956 - Anastasio
Somoza, president van Nica
ragua, verliest leven bij aan
slag.
Februari 1961 - Patrice Lu
mumba, ex-premier van
Kongo, vermoord. Volgens de
officiële lezing toen hij uit de
W
gevangenis ontvluchtte.
November 1963 - Ngo Dinh
Diem, president van Zuid-
Vietnam, gedood tijdens een
militaire staatsgreep.
Juli 1966 - Johnson Aguiyi-
Ironsi, die in januari als
hoofd van een militaire raad
de macht had overgenomen,
bij een tegencoup gearres
teerd en later vermoord.
September 1973 - Salvador
Allende, president van Chili,
bij staatsgreep gedood, vol
gens andere lezingen zou hij
zelfmoord hebben gepleegd.
September 1973 - Premier
Luis Carrero Blanco van
Spanje gedood bij de ontplof
fing van een zeer krachtige
bom die was verborgen in de
straat waar hij met zijn auto
door reed.
Februari 1975 - Kolonel Ri
chard Tatsimandrava,
staatshoofd en regeringslei
der van Malagasië, bij aan
slag omgekomen.
Maart 1977 - De president
van de Volksrepubliek Kon
go Brazzaville, Marien
Ngouabi, door samenzweer
ders gedood.
september 1979 - De presi
dent van Afghanistan, Nour
Mohammed Taraki, bij
staatsgreep omgekomen.
December 1979 - Hafizullah
(ADVERTENTIE)
Deze rente is voor 2 jaar vast
werkel ij ke jaarrente 7,87%)
De rente voor 5 jaar vast is nu
8,1% (werkelijke jaarrente
8,52%) envoor7jaarvast8,3%
(werkelijke jaarrente 8,74%).
Wilt u meer weten over een
RPS Hypotheek, bel dan
020-5918011 of haal defolders
op het postkantoor.
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG - De werkdruk
voor het lager personeel bij de
belastingen is door perso
neelstekort zo groot dat de fis
cus bijna 'op tilt' staat. „Ieder
een loopt op z'n tenen", aldus
vice-voorzitter Van den Bos
van de Vereniging van Com
miezen van 's Rijksbelastin
gen.
De situatie kan fraude in de
hand werken met name bij de
versnelde teruggave van de
inkomstenbelasting.
Het personeelstekort is ver
groot sinds de regeling voor
•vervroegde uittreding' (VUT)
haar intrede deed. Dit effect
werd nog versterkt toen de
Van onze redactie
DEN HAAG - Minister R
se Zaken) wil dat de in1
ambtsdragers zoals Co
Koningin krijgen uit bijb
uit hun hoofdfunctie in
ten vloeien naar de geme
De bewindsman zei donder
dag in een overleg met de Ka
mercommissie voor Binnen
landse Zaken dat hij de Com
missarissen onlangs heeft la
ten weten dat hij de beoogde
wijziging van de gemeentewet
door wil trekken naar de
Commissarissen en de gedepu
teerden.
Hij is het in grote lijnen
eens met de Tweede Kamer
dat paal en perk moet worden
gesteld aan bijbanen voor de
betrokken groep bestuurders.
Het gaat daarbij om de cate-
DEN HAAG (ANP) - Een
meerderheid van de Tweede
Kamer gaat akkoord met het
kabinetsvoorstel de premie
heffing voor de volksverzeke
ringen (AOW, AWW en
AWBZ) te verzelfstandigen.
Dat houdt houdt in dat een ge
huwde vrouw met een eigen
inkomen per 1 januari zelf
premies moet gaan betalen.
Deze plicht staat tegenover
het recht op uitkering dat de
gehuwde vrouw volgend jaar
krijgt. Het wetsontwerp dat
die rechten regelt komt later
aan de orde.
De gelijke behandeling bij
de premieheffing heeft voor
gehuwde tweeverdieners die
met hun gezamenlijk inkomen
boven de premiegrens uitko
men aanzienlijke gevolgen, die
kunnen oplopen tot ruim 8.000
gulden.
AMSTERDAM heeft een eigentijds
ringdoenden die zich in een aanta
verenigd hebben en 's nachts op s
op die manier paal en perk te steller
en vernielingen welke de hoofdsta
inmiddels een beruchte naam bez
Van Thijn heeft scherp stelling gei
burgerlijke zelfbescherming. Smal
'knokploegendemocratie met eigen
doorsnee Amsterdamse politieman
gens woordvoerders van de burgt
chen.
Iets meer begrip toonde de minis
Altes. Hij wees weliswaar georganis
Nederland verboden' -, maar kon
Amsterdamse 'BB' (bescherming
voorziet.
De bestrijding van de kleine crirr
sterdam dweilen met een open kra
en excessen te gedogen bij allerlei r
gen en het probleem van de drugsv
te laten lopen heeft het Amsterdams
van totale verloedering doen ontsta
en politie die toestand reeds lang ni<
tekort aan mensen en allerlei (ook
ningen binnen het korps wordt slecf
ven opgelost en als er dan verdacht*
den staan ze door het tekort aan ce
al weer op straat. Tot grote woede v;
dupeerde slachtoffers.
Wij hebben er herhaaldelijk voor
tuatie op den duur uit de hand moei
eens het recht in eigen hand zou ki
op kleine schaal. Particuliere knok
malen tegen krakers in actie gekomi
se ziet er zelf op toe dat de zake
straatschenners ontregeld worden,
het fenomeen van de knokploegen
Met het optreden van burgerwachte
stadswijken (dat is althans de bedoi
nieuwe ontwikkeling in gang te hebb
Wij staan daar niet over te juichen
van burgerwachters de indruk dat v\
evenwichtige mensen die weten wa
de handhaving van de openbare o
huis en haard van de burgers is eer
vaar is levensgroot dat een actie, d
het voorkomen van misdrijven, ondi
gen tenslotte uitloopt op Wild West-
erg verstandig zijn van het kabinet c
(kleine) criminaliteit een hogere pr
wordt in Den Haag nog steeds mee
competentiekwesties tussen de gem
de bescherming van de burger.
