ORANJEKLANTEN BUEEN IN APELDOORN
Geneeskunde met een slangetje
Spion
OPROEP Tl
MAANDAG 22 OKTOBER 1984
EXTRA OP MAANDAG
ORANJE boven, oranje overal. Zo'n
drieduizend enthousiaste
verzamelaars van alles wat met het
Huis van Oranje heeft te maken
troffen elkaar zaterdag in Apeldoorn.
Schouwburg Orpheus, vlak bij het
Juliana-ziekenhuis, opende de
deuren voor de jaarlijkse
Oranjedag/ruilbeurs georganiseerd
door het tijdschrift Ons
Koningshuis.
Verslaggever Jos Campman en
fotograaf Do Visser waren voor
'Extra op Maandag' van de partij en
vielen van de ene in de andere
verbazing.
Een reportage over de meest gekke
uitingen van liefde voor Oranje, de
trouwste fan van koningin Beatrix en
de omstreden, ondeugende foto van
Prins Bernhard. Oranje met veel
franje
VANAF de deksels
van blikken koek
jestrommels lacht
de hele koninklijke
familie je vriende
lijk toe.
De kroonprins
ligt er verknipt in
vijfhonderd stuk
jes als puzzel voor
zijn leeftijdsgeno
ten. Zij n ouders
prij ken op een
duur lijkend etiket
op een goedkope
fles witte wijn van
Albert Heyn. Mar
griet en Pieter sie
ren heel beschei
den een tiental
melkflessen.
Grenzeloos
Jonge Hoogheden
Kriebelen
Irene is 'uit'
MEDISCHE
RUBRIEK
HARTCATHERISATIE:
politierapport
Oranje boven, oranje overal. Op de achtergrond een
zelfgemaakte tekening van koningin Beatrix als spe
ciale aanbieding voor een tientje.
Oranje met veel
Door Jos Campman
De echte Oranje-verza
melaar ziet kans zijn liefde
voor het koningshuis op de
meest vreemde wijze uit te
drukken. Tijdens een rond
gang over de Oranje-ruil
beurs in Apeldoorn vallen
we van de ene in de andere
verbazing: Asbakken met
een portret van prinses Ju
liana, kaarsen met afbeel
dingen van Beatrix en haar
zusters en scheerspiegels
met daarop gegraveerd het
gelaat van prins Claus.
„Het aanbod is enorm",
weet de Oranje-klant achter
de flessen melk. „Dat is juist
het spannende. Je verzame
ling is nooit compleet. Elk
jaar vindt je op de beurs wel
weer zaken die je nog niet
hebt. Van de flessenop-
brengst koop ik straks een
wandbord dat ik in de
kraam van een collega heb
ontdekt. Een oranje bord
met in het blauw het op
schrift 'Beatrix onze vor
stin'. Ik heb er nog een
plaatsje voor halverwege de
zoldertrap".
Een 'standhoudster' met een heel bescheiden deel van haar keurig ingelijste Oranje-foto's in Apeldoorn.
Huisvlijt
Het zijn niet alleen de fa
brikanten van wandborden,
puzzels, gedenktegels, ka
lenders, fotoboeken en zilve
ren theelepeltjes die inha
ken op de kennelijk onver
zadigbare behoefte naar al
les wat met het Oranjehuis
heeft te maken. Om hun
verzamelwoede te financie
ren veel verzamelaars zelf
tot produktie overgegaan.
De 'koninklijke' wijnflessen
zijn een voorbeeld van deze
nijvere huisvlijt.
„Wil je de verzameling up
to date houden moet je een
goed gevulde portemonnee
hebben", weet de Oranje
slijter. „Een maand geleden
heb ik twee dozijn flessen
gehaald bij Albert Heyn. El
ke avond heb ik met m'n
vrouw nieuwe etiketten zit
ten tekenen. Uit een boekje
hebben we de koppen van
het koninklijk paar zitten
overtekenen op goud papier.
Gisteren hebben we die op
de flessen geplakt, en van
daag zitten we lekker te ver
dienen".
Behalve wijnflessen heeft
hij ook taaitaai-poppen in
de aanbieding met een oran
je strikje. „Vanmorgen nog
gekocht, hier bij de bakker
op de hoek", vertrouwt hij
ons toe. „Dat lintje doet
wonderen. We kunnen nu
een dubbele prijs vragen.
Kunnen we straks nog meer
nieuwe fotoboeken kopen
dan we hadden gedacht. Ja,
dat vinden wij het mooist,
hè. Foto's van alle mensen
van het koningshuis. Van
vroeger en nu. Dan kun je
zien hoe ze in de loop der tijd
veranderen. Ik denk dat wij
menig prinses en prins beter
kennen dat zij zich zelf".
„Ik ben zo trots op m'n
man dat 'ie elk j aar weer een
manier vindt om geld voor
onze hobby te verdienen",
zegt zijn vrouw terwijl ze
hem vol bewondering aan
kijkt. „Een keer ging hij te
ver. Toen wilde hij toiletpa
pier bedrukken met het
hoofd van de koningin en
coupletten van het Wilhel
mus. Toen heb ik gezegt:
Kees, nee dat kun je niet
maken. Het moet wel met
respect blijven...".
Niet voor iedereen op de
verzamelbeurs heeft de hob
by te maken met grenzeloze
liefde voor het koningshuis.
Mevrouw Tode uit Rotter
dam zegt bijvoorbeeld dat ze
in plaats van theelepeltjes
met afbeeldingen van ko
ningen, koninginnen, prin
sen en prinsessen net zo
goed luciferdoosjes had
kunnen sparen.
„Dertien jaar geleden
kreeg ik van een vriendin
eens een lepeltje met het
portret van toen nog koning
Juliana. En toen vond ik het
wel leuk op de hele konink
lijke familie compleet te
hebben. Dat is wel zo han
dig, als je veel koffievisite
hebt. Van het een kwam het
ander. Inmiddels heb ik een
verzameling van negenhon
derd lepels".
Negenhonderd lepels? De
verzameling van mevrouw
Tode moest onderhand wel
compleet zijn? „Mis", rea
geert ze. „Dat is juist m'n
probleem. Elke maand ko
men wel weer nieuwe ko
ninklijke lepeltjes op de
markt. De prijzen worden
steeds hoger. Straks nog zag
ik hier bij een kraam een
setje liggen uitgegeven ter
gelegenheid van de troons
afstand. Daar vragen ze 998
gulden voor. Prachtig hoor,
maar daar begin ik niet aan.
Het moet een hobby blij
ven".
Volgens hoofdredacteur
Richard Kaan van het tijd
schrift Ons Koninghuis - dat
de beurs als 'klantenbinder'
elk jaar organiseert - be
hoort mevrouw Tode tot de
meer realistische verzame
laars.
„Er zijn er die helemaal
opgaan in hun fanatieke
Oranje-aanbidding. Die we
ten van gekkigheid niet
meer wat ze moeten doen.
Sterker nog, ik denk dat ik
dat welk mag zeggen, som
migen kun je rustig een
beetje geschift noemen".
Mevrouw Baay uit Goes
heeft over belangstelling
aan haar kraam niet te kla
gen. Ze heeft dan ook unieke
foto's in de aanbieding. Fo
to's bijvoorbeeld waarop ze
samen met haar kinderen is
te zien met de nakomelingen
van prinses Irene.
De foto's zijn gemaakt
door haar man. Op de laat
ste schooldag voor elke va
kantie trekt mevrouw Baay
met haar gezin naar Zeist,
waar de kinderen van Irene
op school zitten. „We wensen
ze dan een aangename va
kantie. Weet u, de jonge
hoogheden stellen dat zeer
op prijs. We mogen dan ook
met ze op de foto".
Kijk, wijst ze op een van
de foto's. „Ziet u dat jurkje
van de dochter van Irene.
Mijn dochtertje, daar ginds
staat ze, heeft precies het
zelfde aan. Grappig hè? Ze is
net zelf een prinsesje".
Ze vindt het overigens
jammer dat haar zoon we
gens ziekte niet aanwezig is.
Het arme jong, Alexander
heet hij, heeft z'n moeder
moeten we begrijpen nogal
verdriet door vier dagen te
vroeg het levenslicht te aan
schouwen. „Was hij op tijd
gekomen, dan was hij pre
cies op dezelfde dag jarig als
de kroonprins. Jammer,
vindt u niet?".
De negatieven van de fo
to's van mevrouw Baay
gaan grif van de hand. Dat
moet ook wel. Want met de
opbrengst ervan bekostigt ze
de vele reizen door het land
om zoveel mogelijk de ko
ning de hand te schudden.
„Overal waar koninklijke
hoogheid Beatrix een werk
bezoek brengt, ben ik ook.
Niet dat ik opdringerig ben,
hoor. Ik vraagt altijd: Ma
jesteit, staat u mij toe? Als
ze nee zegt, loop ik niet op er
af. Ze zou het eens te druk
kunnen hebben. Maar tot nu
toe mocht het altijd. Dan
zegt ze: natuurlijk mevrouw
Baay, komt u maar even. Ja,
ze kent me al bij naam. Ze
heeft al eens gezegt dat ik
haar trouwste fan ben".
Naast mevrouw Baay
staat het kraampje van me
vrouw Frederikze uit Berg
ambacht. Ze heeft niets te
koop, alleen maar wat te la
ten zien. Foto's van de door
haar geborduurde oranje
wandkleden. „Ik krijg wel
veel aanbiedingen van men
sen die zo'n kleed van me
willen kopen, maar daar be
gin ik niet aan. Mijn hobby
komt voort uit liefde voor
het koningshuis. Ik hoef er
dus niet aan te verdienen.
Bovendien, als ik vijftien
gulden per uur zou bereke
nen, kost het gemiddelde
kleed toch al gauw 15.000
gulden. Dat kan niemand
betalen".
„Elke keer als ik een
werkstuk af heb, denk ik dit
was de laatste", verklaart ze
haar eeuwige enthousiasme.
„Maar na een paar dagen
begint het alweer te kriebe
len. Dat zie ik een foto van
de koningin in Ons Konings
huis en zie ik direct alweer
een parchtige compositie
voor me".
Ons Koninghshuis is een
van de vele tijdschriften die
aandacht besteden aan alles
wat met de Oranjes heeft te
maken. Nou ja, alles. In
ieder geval alles waarvan de
redactie denkt dat het de
ruim 30.000 lezers en vooral
lezeressen behaagt.
„Kritische verhalen plaat
sen we natuurlijk niet", ver
klaart hoofdredacteur Kaan.
„Onze lezers zijn duidelijk
koningsgezindt en willen
over de Oranjes geen kwaad
woord horen. De eventuele
rol van Prins Bernhard in de
Lockheedaffaire hebben we
dan ook zondermeer gene
geerd".
De lezers blijken vooral
belangstelling te hebben
voor de vakantiekiekjes van
de koninklijke familie.
Vooral die van Beatrix en
Claus en Pieter en Margriet.
Prinses Irene ligt er volgens
Kaan, zeker na haar optre
den tijdens de laatste vre
desdemonstratie, uit.
Prinses Juliana en haar
gemaal blijken nog steeds
populair. „Sinds het laatste
nummer hebben geleerd dat
ook wat hen betreft geen en
kele frivoliteit is toege
staan", zegt Kaan. „Een va
kantiefoto op de voorpagina
waarop Bernhard de zwem
broek van een van zijn adju
danten naar beneden trekt
heeft ons bijna honderd
abonnees gekost".
-.illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!
"1
Door onze
medische medewerker
'T
IK herinner me", zo ver
telde cardioloog Snellen vorig
jaar aan de jarige cardiolo-
genclub, „ik herinner me nog
dat ik bij patiënten met hart
infarct soms voorzichtig de
deur van de ziekenkamer
opendeed om te zien of ze nog
leefden". In de jaren vijftig
was cardiologie een tamelijk
machteloos vak.
De grote ommekeer kwam
tien jaar later toen men met
catheters in het kloppende
hart ging kijken. Zonder de
anamnese (de ziektegeschie
denis), het ECG en de cathete-
risatie „stond de moderne
cardiologie stroomloos", zei
de bekende hartdokter -
'Broeder Ezel'- Dunning op
hetzelfde verjaarspartijtje.
Vreemd genoeg was het al
jaren bekend dat je een slang
via de bloedvaten tot in het
hart kan schuiven. Werner
Forssmann toonde dat al in
1929 aan. Een spannend en
ietwat komisch verhaal. Hij
vroeg een collega om een ta
melijk lompe blaascatheter
via een ader in zijn arm naar
zijn hart te schuiven. Toen de
tip van de catheter in de oksel
zat durfde die collega niet
meer. Forssmann liep toen
met de catheter uit zijn arm
bungelend naar de röntgen-
afdeling, schoof de catheter
resoluut tot in zijn hart en
maakte een foto. Sensatie!
Helaas bleef de veelbelo
vende jonge assistent veelbe
lovend. De beroemde Duitse
chirurg Ferdinand Sauer-
bruch, een geniale Pruisische
prol, zette hem op straat om
dat Forssmann „van zijn kli
niek een circus maakte".
Soms kent de geschiedenis
rechtvaardigheid. Na de oor
log brandde de grote Sauer-
bruch af vanwege Bruin Ver
leden en seniele incompeten
tie. Forssmann kreeg een wel
verdiende Nobelprijs. On
danks dat bleef hartcatheteri-
satie tot in de jaren '60 expe
rimenteel.
Wat is het nut van hartca-
theterisatie? Zonder dat is de
cardioloog als een automon
teur die niet onder de motor
kap mag kijken. Hij hoort
met stethoscoop en ECG dat
de hartmotor pingelt, maar
wat er precies pingelt kan hij
niet achterhalen. Met hartca-
theterisatie kun je wel onder
de kap van de hartmotor kij
ken. Dat gaat zo. Door een
sneetje in ader of slagader
van arm naar meestal been,
schuift men een heel dun
slangetje van ongeveer 1,5
millimeter. De catheterslang
'voert men op' naar het hart.
Omdat de bloedvaten van
binnen gevoelloos zijn doet
dat geen pijn. Dokter en pa
tiënt volgen onderwijl heel
democratisch op een monitor
de reis naar het hart.
Goed, de catheter zit waar
hij wezen moet, wat dan? Dan
kan een hele hoop. Spuit je
via de catheter contrast-stof
in het hart dan kun je de
bloedstroom op een filmpje
vastleggen. Zit er een gaatje
tussen linker en rechter hart-
deel, zoals vaak bij aangebo
ren hartgebreken, dan ver-
I llchasmMlegcder)
tongtlagattor
schijnt er onmiddellijk een
wolkje contrastvloeistof in
het verkeerde hartdeel. Klep-
gebreken van de hartpomp
worden idem dito duidelijk,
zeker als je met de catheter
een abnormale bloeddruk in
het hart meet.
Er kan nog meer. Het me-
De kransslagaderen, de brandstofleidingen van het
hart zelf, zijn aftakkingen van de aorta. Bij vernauwing
ontstaat angina pectoris. Een totale afsluiting veroor
zaakt hartinfarct.
Bij de pijltjes (onderste illustratie) zijn duidelijk ver
nauwingen van een van de kransslagaderen te zien. Zo'n
plaatje ontstaat als volgt. Men schuift via de aorta een
catheter tot in de kransslagader. Door de catheter spuit
men contrastvloeistof en de kransslagader komt met ver
nauwing en al keurig op de röntgenfoto.
rendeel van de hartpatiënten
heeft last van dichtgeslibte
kransslagaderen. Is een
kransslagader gedeeltelijk
dichtgeslibt dan krijgt de
hartspier het bij inspanning
benauwd. Angina pectoris
heet dat in medisch sjiek. Bij
totale afsluiting volgt hartin
farct. Dokters willen dan
graag toeten welke van de
kransslagaderen dichtgeslibt
is. Wurm je de catheter in de
betreffende kransslagader en
spuit je wat contraststof dan
komt die vernauwing of af
sluiting keurig op de rönt
genfoto. Zo'n onderzoek
wordt ongeveer 25.000 keer
per jaar gedaan en is nage
noeg gevaarloos.
De laatste jaren wordt
hartcatheterisatie steeds meer
gebruikt om de vernauwing
of verstopping in de krans
slagaderen te verhelpen. Ver
se hartinfarcten worden nu
behandeld door via een ca
theter stolseloplossend strep
tokinase te spuiten. Maar ook
angina pectoris kan nu met
een catheter worden verhol
pen. Is een schoorsteen ver
stopt dan wordt die geveegd,
dichtgeslibte kransslagaderen
worden nu ook geveegd.
De Zwitserse cardioloog
Gruntzig begon daarmee in
1974. Hij voerde via de bee
narterie een catheter, met aan
het uiteinde een opgevouwen
ballon, op naar de vernauwde
kransslagader. Daar aangeko
men blies hij de ballon op en
drukte zo de vernauwing op
zij. Weg vernauwing, weg an
gina pectoris. Op die manier
worden nu in Nederland on
geveer 1500 patiënten per
jaar geholpen. Waarom zo
weinig? Want per jaar wor
den zo'n 8.000 Nederlanders
vanwege vernauwde krans
slagaderen nogal prijzig ge
opereerd. Het lukt alleen als
de vernauwing aan het begin
van de kransslagader zit. Dat
is een. Bovendien is de behan
deling niet veiliger dan een
operatie, ondanks dat er geen
narcose en operatie nodig is.
Ook keert in een kwart van
de gevallen de vernauwing
binnen een half jaar terug.
Een kwart moet alsnog ge
opereerd worden. De rest
wordt weer gecatheteriseerd,
en die tweede keer lukt ge
lukkig bijna altijd. Percutane
Transluminal Angioplastiek
(zo heet de behandeling offi
cieel) heeft daarom alleen
maar zin als medicijnen niet
meer helpen en een operatie
kan worden voorkomen.
Door Paul van der Voort
JU AN Garcia Pujol is een li
jarige Spanjaard die als mees.
terspion voor de Britse gehei.
me dienst een beslissende rol
heeft gespeeld bij het verlo™
van Wereldoorlog II. Hij u®
een van de 22 mensen die t®,
tevoren op de hoogte -waren
van de precieze datum en de
plaats van de geallieerde lor,.
ding in Normandië. Als dub
belspion slaagde hij er iriom
Hitier wijs te maken dat de
landing in Normandië slecht,
een afleidingsmanoeuvre ton
De nazi's concentreerden
daardoor hun aandacht en
troepen op een ander punt
aan de Franse kust.
Na veertig jaar stilzwijgen
heeft deze in Barcelona pebo-
ren spion pas onlangs zijn
ware identiteit aan de toerell
pers onthuld. Hoe en waarorr,
hij Hitier bedroog, vertelde
deze Catalaanse superspion
enkele dagen geleden ineen
interview met de Madrileenn
krant El Pais.
Pujol vertelt in dat vraagge
sprek dat hij vertrouwen wm
van de Duitse inlichtingen
dienst door te doen alsof hij
opperbevelhebber was van fei
pro-nazi spionagenet in het
hart van Engeland. Alles was
echter bluf, zo vertelt Pujol;
„Mijn spionagenet telde ze
ventien agenten en bestond
uit secretarissen van minis
ters, werknemers en ambtena
ren. Ik maakte de Duitsers
zelfs wijs dat ik de beschik
king had over een piloot. Al-
les was echter bluf, want mijn
spionnen hebben nooit be
staan".
De nazi's slikten het verhaal
van Pujol als zoete koek en
accepteerden hem als hun
vertrouwensman. In samen-
werking met de Britse gehei
me dienst begon Pujol toen
met zijn grote werk: het ver
strekken van valse in/ormntii
over de geallieerde landingh
Normandië. „Het plan was eis
volgt", vertelt de bejaardese-
perspion: „Mijn spionagenet
moest Hitier de volgende in-
formatie verschaffen: de echte
landing zou plaatsvinden in
Pas de Calais, op de Franse
kust die het dichtst bij Enge
land ligt. Ik moest Hitier
wijsmaken dat de landing tij
Normandië slechts een aflei
dingsmanoeuvre was", aldus
de Catalaanse spion.
Het werk van Pujol was ge
vaarlijk maar tegelijkertijd
perfect gepland. Zes uur voor
de echte landing in Norman
dië kreeg Pujol uit Londen
het bevel om de Duitsers on
middellijk op de hoogte te
stellen van de aanval op Nor
mandië. De nazi's waren hier
door weliswaar voorbereid op
de gealliëerde landing, maar
tegelijkertijd zou de geloof
waardigheid van Pujol voor
de Duitse inlichtingendienst
worden vergroot. „Het was it
enige manier om Hitier om h
tuin te leiden", zo vertelt de
spion, „ik moest hem waar
schuwen voor de landing op
Normandië en tegelijkertijd
vertellen dat het slechts een
afleidingsmanoeuvre was. Hel
plan werkte. De Duitsers ver
wachtten de echte aanval tij
Pas de Calais en verzamelden
hun troepen daar. De kustmi
Normandië werd echter niet
versterkt, hoewel ze al zes uur
vantevoren wisten dat er dat'
een aanval kwam", aldus des
Catalaan.
Toen de nazi's achter hun ver
gissing kwamen, was het a lit
laat. De Amerikanen en Brit
ten hadden enige bruggen
hoofden gevestigd waarvans
niet meer te verjagen waren
Pujol werd na zijn (slechte)
informatie natuurlijk op hel
matje geroepen door de Duits
spionagedienst. Hoe heeft hij
zich uit die situatie kunnen
redden? „Ik heb ze heel kalm
een zeer plastische verklanni
gegeven; de landing in Nor
mandië was aanvankelijk
slechts een afleidingsmanoeu
vre, zo vertelde ik de Duitsen
Maar toen de gealliëerde troe
pen zagen dat de aanval goed
verliep, heeft het opperbevel
blijkbaar haar plan veran
derd en de echte aanval in
Normandië uitgevoerd in
plaats van bij Calais, zoalsX
was voorzien. De Duitsers ge
loofden mijn verklaring hek-
maal. Ze waren er zelfs zo hei
lig van overtuigd dat ze mij
op het einde van de oorlog
met het IJzeren Kruis bette»
gedecoreerd en ook nog eens
geld hebben gegeven om wei
te vluchten naar Zuid-Amen-
ka", aldus het ongelooflijke
verhaal van deze Catalaanse
dubbelspion in Britse dienst
Pujol meet nauwelijks 1.60
meter. Zijn daden zijn echter
ongetwijfeld groot, zoals be
wezen wordt door hetfeitdc'
hij na de oorlog ook de onaf-
scheiding heeft gekregen W
de 'Orde van het Britse Impe
rium'. Maar -waarom heeft W
het eigenlijk gedaan? Waar
om heeft hij zijn leven ge
waagd om bij te dragen aan
de ondergang van het Derde
Rijk? Het antwoord van de
bejaarde spion is onverwach-
en ontroerend tegelijkertijd
„Ik deed het voor mijn moe
der", zegt hij met tranen in
zijn ogen, „toen mijn broew
en ik klein waren, heeft mtJ®
vader ons altijd opgevoed t"
een klimaat van vrijheid, to
lerantie en liefde voor de me
demens. Het nazisme was de
grootste vijand van al die
goedheid die wij als kleine
kinderen hadden geleerd do'
de woorden van mijn vadet
en door de liefde van mijn
moeder.Ik ben geen jood
maar wat de nazi's deden w»
zo afschuwelijk dat elke ffi)
de moeite waard was om
daaraan een einde te maken
Van een onzer verslaggevers
KAPELLE - Dat de Zeeuwse
dialicten nog bij veel men
sen leven, was zaterdag goed
te merken aan de opkomst
bij de Zeeuwse Dialectdag in
De Vroone in Kapelle. De
zaai was barstenvol gevuld
met belangstellenden.
Het hoogtepunt van de
dag, die zoals gebruikelijk
BRESKENS - Op de kruising
Slikkebrugseweg Langeweg
is een personenauto, bestuurd
door C. B. uit Breskens, bij een
eenzijdig ongeval van de weg
geraakt en in een sloot terecht
gekomen. De auto, waarin B.
reed, werd hierbij zwaar be
schadigd. Van B. moest een
bloedproef ondergaan.
GOES - Zaterdagavond werd
ingebroken in een vijftal bij de
sporthal te Goes geparkeerd
staande personenauto's. In alle
gevallen gebeurde dit na het
vernielen van een ruitje van
de voertuigen. Van de vijf
eigenaars, die aangifte deden
bij de gemeentepolitie te Goes,
waren er drie die melding
maakten van diefstal van een
of meer voor hen waardevolle
papieren, alsmede in één geval
van een cassetterecorder.
HULST - Zaterdagmiddag om
15.40 uur vond op de Grote
Kreekweg bij de afslag naar
de Zoetevaart een aanrijding
tussen twee personenauto's.
Hierbij ontstond materiële
schade. Bestuurder Y. H. uit
Wemmei reed over de Grote
Kreekweg, komende van
rijksweg 60. Bij het verkeers
licht naar de Zoetvaart zette
hij zijn richtingaanwijzer aan.
De schuin achter hem rijdende
D. M. uit St.Jansteen schrok
daarvan, remde en begon te
slippen, met het gevolg dat
zijn auto tegen de auto van H.
botste.
IJZENDIJKE - Op de kruising
Molenweg Nolleweg kwa
men twee personenauto's met
elkaar in botsing. Dit gebeur
de toen R. L. begon af te rem
men om linksaf te slaan. Een
personenauto, bestuurd door
mevrouw M. U. uit St. Kruis,
reed daar achterop.
SLUIS - Zondagmiddag tus
sen 15.00 en 16.30 uur zijn drie
personenauto's in de Nieuw-
straat beschadigd. De auto's
werden van voor tot achter
met een scherp voorwerp be
krast. Twee van de drie eige
naars hebben aangifte bij de
politie gedaan, te weten V. uit
Beernem en T. uit Maldegem.
ST.JANSTEEN - Zaterdag
morgen om half 6 week de
autobestuurder P. V. uit Hei
kant op de Wilhelminastraat
m St. jansteen uit voor een kat.
raakte daarbij met zijn
auto aan het slippen en botste
tegen een lantaarnpaal. Dit
gebeurde met zo'n geweld dat
ue lantaarnpaal door midden
brak. De auto werd aan de
voorzijde geheel vernield. V.
kwam er met de schrik vanaf.
VLISSINGEN - Bij een in
braak in een bar aan de Wal-
straat is in het afgelopen
weekeinde een bedrag gesto
ten van 2500 gulden, hoofdza
kelijk de inhoud van enkele
gokautomaten. Verder nam
men en passant vier sloffen si
garetten mee. Eigenaar B. B.
ueed daarvan aangifte bij de
gemeentepolitie van Vlissin-
gen.
Namens de firma d'H. werd
Aangifte gedaan van diefstal
an een tiental verrekijkers,
Waarde 1940 gulden. De dief-
tal in het filiaal aan de Nieu-
wendijk werd mogelijk door
bat men een steen door de vi-
'«ne had gegooid.
Tenslotte werden eveneens
door het ingooien van een ruit
een etalage van dranken-
andel j. g. aan de Scheldes-
aat zes flessen drank, waar-
e 120 gulden, ontvreemd.
h:
d<
la
bt
in
k;
vs
de
za
ze
B
e<
U
de
1-
te
P<
di
to
w
b«
m
di
hi
fo
ki
m
la
n«
te
de
lij
fo
K
ds
pr
