erken'
„DE SHAGGIES WORDEN STEEDS DUNNER
Westbrabanders kwamen
helpen in Engeland
PAGINA ZEELANft ■J.haNPAG 17 SEPTEMBER 1984
T47 PAGINA 3
politierapp0rt
EXTRA
Plaatselijk nieuws
Axel
Heikant
Sas van Gent
Wachtlijst
Afgelost
Bijna niks
Vuilnisbakken
The A-team
OOSTBURG - GistermiJ
verleende de automoS
P.M. uit Brussel op het jJf
plein te Oostburg geen fc
rang aan de bromfiefc?
stuurder M.E. uit Schoondiji
Bij de botsing kwam E te va
len, waardoor ze gew
raakte. Ze is overgebraó
naar het Sint Antonius-
kenhuis te Oostburg.
ren bij de gemeentepolitie
haar woonplaats aangifte v
beroving. Ze liep zondagmo
gen omstreeks vier uur in
jongeman naast haar kwa
lopen, die plotseling ha
handtasje uit haar handruk—
en hard wegliep. Daarin zat<
behalve een geldbedrag van
gulden nog een strippenkaai
ZAAMSLAG Door het ve
nielen van een ruit is een de;
dagen ingebroken in een 2
merhuisje aan de Schenki
12 maart begonnen de Britse mijnwerkers
1 een staking die inmiddels alle records in
toch al roerige geschiedenis van het kolen-
^nt in Engeland heeft gebroken. De actie is
,icht tegen het plan om 20 van de 174 mijnen
sluiten waardoor 20.000 banen zullen ver
fijnen. Wat betekent het om een half jaar
lnder inkomen thuis te zitten, vechtend tegen
wijfeling en verbittering? Stem-verslag
eer Harry Lindelauf en fotograaf Ben Stef-
"jj reisden met de delegatie van het Westbra-
terneuzen - mevr, W** mee naar Hersden bij Can-
H. B. uit Terneuzen deeS tfbury m Kent. Een reportage over de situatie
a3[1 Britse mijnwerkers en hun gezinnen. Over
problemen tussen de stakende mijnwerker
zijn vrouw, het opeten van je toekomst en
Terneuzense DijkstrTat 'toX onderkruipers' (scabs) die toch gaan wer-
op een gegeven moment ee
Door Harry Lindelauf
Joyce Willock kijkt in haar kop slappe op-
mesart!keienUtel en wat dJloskoffie-met-Hollandse-Buisman en ant
woordt dan op de vraag hoe het gaat na een
(halfjaar staking.
De delegatie van het hulpcomité uit West-Brabant bracht enkele voedselpakketten rond.
Vlnr: Piet Schouw uit Hoeven, Cor Sprenkels uit Sprundel en Nanne Visser uit Roosendaal.
- FOTO'S DE STEM BEN STEFFEN
Ze begint recht-door-zee
dijk. Dit zomerhuisje «ver de pas bijgelegde ruzie
dienst als schaftgelegenhe met haar man Ginger: „In
voor fruitplukkers. Vermi de afgelopen zes maanden is
wordt een aantal gebruik I er in ons huwelijk meer ge-
voorwerpen en verder wat b( 1 beurd dan in de voorafgaan-
stek ter waarde van enke j de 26 jaar. Je zou er een ro-
i .i i u - man 0ver kunnen schrij
ven", zegt ze openhartig.
„Wij mijnwerkersvrouwen
honderden guldens. De eigi
naar J. M. uit Terneuzen dee
hiervan gisteren aangifte b
de politie in zijn woonplaats. steunen elkaar maar je zit
met de vraag 'wiens
Rommelmarkt - De Praat-
Axel houdt woensdag 26 se
tember van 09.30-11.30 u
weer de jaarlijkse rommi
markt in De Halle. Naast
gebruikelijke 'rommeltjes'
dit jaar ook een grote hoevei
heid kleding en gebruiksar
kelen ingezameld. De o
brengst gaat naar een proji
van het buurt- en clubhui
werk, dat weer een soos vo
werklozen wil beginnen. W
voor de markt nog iets op
ruimen heeft kan contact o
nemen met tlf. 1318 of 2268.
Collecte - De collecte ten ba
van het Koningin Wilhelmii
Fonds heeft in Heikant 973,
opgebracht. Een iets hoger b
drag dan vorig jaar to
943,25 werd ingezameld.
Commissie - De commissie g
meente-financiën komt va:
avond (maandag 17 septer
ber) om 19.00 uur bijeen in h
gemeentehuis. Gesprok
wordt onder meer over
grondtransactie op het indu
trieterrein Stroodorpe.
- FOTO WIM KOOIJMAN
streken van Nederland naar
Zeeuwsch-Vlaanderen Se"
komen. Vanaf 14.30 uur tot
avonds laat werd in restau
rant Travaille van camping
De Pannenschuur dan 00
uitbundig de 100e verjaar
dag van mevrouw Vercoute-
ren gevierd.
Tom Doodie (49) op de restanten van de Ghisden-mijn. Na het ontslag in 1969 vreest hij op
nieuw zijn baan kwijt te raken.
schuld is dit?'.
Hoe komt het dat je uit
kijkt naar elk voedselpak
ket, dat alles waar je 26 jaar
voor hebt gewerkt, weg is.
Je vliegt elkaar naar de keel
over de vraag wie er schuld
heeft. En we zijn niet de eni
gen hoor, ik hoor het van
veel vrouwen. En dan zeg ik,
het is niet Gingers schuld
dat we nu de rekeningen
naar de bank moeten sturen
om ze te laten betalen". Gin
ger plakte het jongste bank
afschrift als gebaar van
woede op de muur in de ka
mer. U staat 700 pond 3150)
rood, meldt de bank droog
jes.
Joyce en Ginger hebben
een wankele vrede gesloten
na de jongste ruzie. Twee
weken lang zei Ginger geen
stom woord tegen z'n vrouw
omdat hij dacht dat Joyce
hem terug aan het werk wil
de zien. Niks van waar hoor,
roept ze fel: „Ik wil niet dat
hij terug gaat". Het waarom
wordt beantwoord met een
simpel: „Ik ben de dochter
van een mijnwerker".
Video
Toen de staking op 12
maart begon, hadden de
Willocks na 26 jaar hard
werken twee autootjes, een
video en wat spaargeld. Joy
ce: „Nu hebben we niks
meer, de auto's zijn weg, de
(gehuurde) video is terug ge
haald. En het spaargeld is
allang op. Vroeger ging ik
inkopen doen in een super
markt in Canterbury, maar
de busrit kost vijf gulden.
En die heb ik niet. Dus win
kelen in de stad is er niet
meer bij. Ik ga nu naar de
kruidenier in het dorp. Die
is verschrikkelijk duur,
maar ik noem op wat ik wil
en dat precies krijg ik. Dan
zieje al die mooie en lekkere
dingen in de supermarkt
niet. We hebben helemaal
niks meer. Vroeger waren
we altijd weg, ik met de ma-
joretten, Ginger met z'n
band".
Stakers zitten diep in de ellende
Politie en stakers frontaal tegenover elkaar bij de Tilmanstone-mijn. Ongeveer 300 agenten maken 12 werkwilligen de
reis naar de mijn mogelijk. De stakers worden gefilmd door de politie, de stakers fotograferen op hun beurt de werkwilli
gen.
Joyce en Ginger Willock: „Je zou er een roman over kunnen schrijven".
Alle stakers zitten diep in
de ellende. Daardoor heeft
de 'working men's club', het
gemeenschapshuis van de
mijnwerkers, niet genoeg
jeld meer in kas om nieuw
bier te bestellen. En de fruit
teler in de buurt worstelt
met een wachtlijst van 500
namen: allemaal mensen die
voor 8 gulden per uur appels
willen plukken. Terwijl er
Plaats is voor 150 plukkers.
De vakbond stuurt elke twee
weken geld naar de mijn
werkers in Hersden. Voor
zo'n 200 gulden per dag wor
den in de club maaltijden
gekookt voor de kinderen
van de mijnwerkers. Ook
sommige stakers eten er da
gelijks hun 'soup', een wa
terige poging om van aard
appels, jus, wortelen en wat
vlees een hachee te brou
wen. De asbakken naast de
borden vertellen op hun ma
ller de stand van zaken. „De
shaggies die ze draaien,
Worden steeds dunner, ze ro-
®n bijna alleen nog papier",
weet Joyce Willock die mee
belpt opruimen in de club.
Kolen
Omdat de winter voor de
deur staat, en er zeker voor
Kerstmis geen oplossing
Wordt verwacht in het con
vict, hebben de stakers ille
gal hun mijn bezocht. Een
van hen lachend: „We zijn 's
"achts over het hek geklom
men en hebben zakken ko-
'■ri gehaald. Bij mij in de
'ohtertuin liggen twee ton
Een beetje feest voor de kinderen tijdens vakbondsmaaltijd in het gemeenschapshuis. Een taart met zes kaarsjes voor de
jarige Nicola rechts.
Omdat de moeders werken is geeft een stakende
mijnwerker zijn baby de fles tijdens de gezamenlijke
maaltijd.
kolen begraven". De Britse
mijnwerkers kunnen geen
beroep doen op de bijstand.
Wie geen kinderen heeft te
onderhouden, krijgt niks.
Anderen ontvangen tot 60
pond (270 gulden) per week.
Directeur G. Ward van de
Trustee Savings Bank in
Canterbury kent de finan
ciële problemen van de
mijnwerkers. De meesten
hebben een rekening bij de
ze bank voor de 'working
class'. Eén ding hebben deze
rekeninghouders gemeen: ze
staan allemaal rood. „De be
dragen schommelen, de een
weet zich beter te redden
dan de ander. We hebben
aan het begin van de staking
besloten een rekeningtekort
toe te staan. Dat is ons be
leid. Maar ja, toen wisten we
ook niet dat het zo lang zou
gaan duren".
Eens per maand komen de
klanten bij Ward en praten
over de rekeningen. „De
meest urgente worden dan
betaald, of althans, er wordt
op afgelost", aldus Ward. De
rekening-tekorten zijn veel
al opgelopen tot bedragen
rond de 600 pond (2700 gul
den) bij een weekloon van
pakweg 80 pond (360 gulden).
Straks moet de schuld wor
den omgezet in een persoon
lijke lening die dan in één
jaar wordt afgelost.
De staking trekt diepe
sporen door het kleine Hers-
den. De pastoor weigert de
Stern-verslaggever te woord
te staan uit angst stakers of
werkwilligen voor het hoofd
te stoten. Ook eigenaar John
Peters van de kruideniers
zaak is kennelijk bang. „De
mensen kopen vooral worst
jes, steeds minder liflafjes",
is alles wat hij kwijt wil. Na
die schokkende mededeling
vlucht hij in een achterka
mer. Alleen de melkboer
praat volop. „Ik merk wei
nig van de staking", zegt
'milkman' Brian Woodcock
vanuit zijn electrocar, „de
stakers met kinderen krij
gen melk-penningen van de
sociale dienst. De anderen
bestellen wel minder. En ja,
soms loopt de rekening wat
hoog op. Dan ga ik 'ns pra
ten. Maar je moet deze men
sen nu niet achtervolgen
met rekeningen".
De middenstand krijgt
flinke tikken door de sta
king. „Geen vakanties, geen
auto's, geen nieuwe jas", vat
bankdirecteur Ward het
bondig samen, „alle winkels
hier hebben 't goed gevoeld".
De mijnwerkers hebben
nog oud vakantiegeld en ko-
lengeld te goed. Dat verlicht
straks na de staking de pijn.
„Maar", zegt Tom Doody,
„de stakers moeten, als ze
straks aan het werk gaan,
nog een jaar leven als nu:
van bijna niks. Want onmid
dellijk na afloop staan alle
schuldeisers op de stoep". De
uit Limerick afkomstige Ier
werkt al 26 jaar in de mijnen
van Kent. Eerst in de Ghis
den-mijn bij Hersden. Die
sloot in 1969 en Doody begon
opnieuw in de Tilmanstone-
mijn enkele mijlen verder
op. Nu vecht hij met zijn
'kameraden' weer voor zijn
baan. En die van twintigdui
zend anderen. Doody is de
lokale afgevaardigde naar
het congres van de National
Union of Miners. In die
functie verdeelt hij de voed
selpakketten die de vakbond
en sommige instellingen
verstrekken.
Hij helpt, maar ook dat le
vert problemen op. Een van
zijn vrienden beschuldigde
Doody ervan zelf goed te le
ven van de pakketten. „Hij
zei dat hij de vuilnisbakken
van de vakbondslui in het
dorp 's nachts had bekeken.
En hij had genoeg gezien
vond hij", vertelt Doody
schouderophalend. De
vriend is hij kwijt. Veel
dieper snijdt de oorlog tus
sen stakers en werkwilligen.
De laatsten moeten met
massa's politie worden be
schermd. De regionale
NUM-bons Jack Collins
meldde vrijdag tijdens het
posten voor de Tilmanstone-
mijn dat een broodjeszaak
in Dover aan politie en
werkwilligen had geleverd.
Per megafoon riep Collins
dreigend: „We weten de
naam van de zaak nog niet,
dat komt nog wel. Kijk maar
wat je met deze informatie
doet". Het zullen in ieder ge
val geen rijmpjes in het poë-
zie-album worden.
Jack Collins is voor Ne
derlandse begrippen onge
meen fel. Hij jut de stakers
op en jouwt de agenten uit
om hun 10 pond-opslag:
„Dat hebben ze verdiend
met ons over de straat te
meppen". Veel stakers ver
dienen er 3 pond vakbonds-
geld per dag bij door te pos
ten bij de mijnen. Dag in,
dag uit om zes uur op, naar
de mijn, de bus met de 12
werkwilligen (op circa 750
stakers) uitjoelen en dan
meestal meteen rechtsom
keert naar huis.
Of zoals 'The A-team'
opereert. In een bestelbus
naar de brandhaarden en er
op los. De bijnaam kreeg de
club van dertien van de poli
tie in Birmingham. A-tea-
mer Mick Collins is al drie
keer gearresteerd en heeft
er net als Tom Doody, die
een keer werd aangehouden,
de opvatting aan overgehou
den dat hij in een politie
staat leeft. De mijnwerkers
zijn na zes maanden verbit
terd. „Als er een agent in de
fik stond, zou ik er nog niet
op pissen", sist Doody on
verwacht fel. „Luister", zegt
Collins, „dit is de belang
rijkste staking sinds jaren.
Daarom worden de mijn
werkers ook steeds militan
ter. Wij hebben ons ingegra
ven, we kunnen niet terug
zonder overwinning. Om vol
te houden hebben we al een
deel van onze toekomst op
gegeten", wijzend op de
schulden. „Ik snap niet
waarom de andere bonden
ons niet steunen. Als That
cher ons op de knieën krijgt,
komen zij aan de beurt. Voor
ons is het alles of niks. Na
deze staking komt er voor de
mijnwerkers niks meer".
