Frouwenmoordenaar
Jack the Ripper
werd nooit
HEMOFILIE: DE STILLE REVOLUTIE
Britse kroonprins
geeft jacht op
ZEEUWSE
H
MAANDAG 10 SEPTEMBER 1984
EDfllA IfH 1 UIA
mm ai ms mmm«m&
i 4 4
_L ,Jl
Mrteben uit Bruss(|
De eerlijke
smokkelaar
Ind ruk wekkende
herdenking
gesneuvelde
Canadezen
in Adegem
°1
BH ©TI
EXTRA OP MAANDAG1
T48
KORT NA vijf uur in de ochtend van 7
augustus 1888 liep een man de trap af van een
krot in de Londense armenwijk Whitechapei.
Hij was een werkloze, die extra vroeg was opge
staan om een van de eerste plaatsen te verwerven in
een lange rij werkzoekenden: een in die tijd dagelijks
beeld in de Britse hoofdstad.
De man struikelde bijna
over een bundel die hij in het
schemerdonker niet had opge
merkt. Midden in zijn reactie
het obstakel opzij te schuiven
realiseerde hij zich plotseling
wat hij zag: het afgrijselijk
verminkte lichaam van een
vrouw, die geïdentificeerd
werd als Martha Turner, een
hoertje. De politie deed niet
veel om het misdrijf op te los
sen. 'Gewend' als zij was aan
moorden op prostituees, schoof
zij het onderzoek op de lange
baan.
Vier en twintig dagen later,
in de nacht van 30 augustus,
werd wéér het lijk van een
gruwelijk mishandeld hoertje
gevonden: Mary Ann Nicholls,
in de kroegen van Whitecha
pei bekend als 'Mooie Molly'.
Zij lag op een duister binnen
plaatsje. Een rechercheur zei
bij het zien van het lichaam:
„Alleen een krankzinnige kan
dit gedaan hebben."
Er was nauwelijks een week
verstreken toen het derde
slachtoffer viel. Wederom een
publieke vrouw: 'Zwarte An
nie' Chapman, eveneens bijna
onherkenbaar verminkt.
Al deze moorden werden
aan één en dezelfde dader toe
geschreven: een man die in
middels de bijnaam 'Jack the
Ripper' had gekregen. Hij zou
iemand zijn die zijn moordwa
pens met zich meedroeg in een
klein zwart tasje. Iedere on
schuldige, die een dergelijk
tasje bij zich droeg, liep vanaf
dat moment de kans door een
woedende menigte gelyncht te
worden.
Geruchtenstroom
Volgens een ander gerucht
was de moordenaar een bui
tenlandse zeeman. Derhalve
moest iedere vreemdeling
goed op zijn tellen passen
aleer hij in Whitechapei zijn
mond opendeed.
Er was ook nog een wilde
theorie dat de dader een poli
tieman was. Dat werd grif ge
loofd door de bewoners van
het verpauperde stadsdeel
waar velen op voet van oorlog
met de politie leefden.
Zondagochtend 30 septem
ber schrok de wijk op van een
nieuw angstbericht. Een vier
de moord was gepleegd. Ter
wijl de mensen aanstalten
maakten om naar de kerk te
gaan zag een politieman, die
zijn dienst erop had zitten en
op weg was naar huis, een
been met een witte kous onder
het hek van een fabriekspoort
uitsteken. Ditmaal was Eliza
beth Stride, bijgenaamd 'Lan
ge Lijs', het slachtoffer.
De zondag was nog niet ver
streken of het vijfde lijk in de
reeks, het tweede lijk van deze
dag, werd ontdekt: dat van
Christine Eddowes die nog
gruwelijker toegetakeld was
dan haar voorgangsters. De
pers kreeg nu een anonieme
brief, ondertekend met 'Jack
the Ripper'. De schrijver liet
onder meer weten dat de poli
tie er voorlopig niet in zou sla
gen hem te grijpen.
Randverschij nselen
Er kwam een nieuwe ge
ruchtenstroom op gang: de
moordenaar was een krank
zinnige dokter; de moordenaar
was een Rus die door de gehei
me politie van de tsaar naar
Londen was gestuurd om er de
politie in opspraak te brengen
die niet genoeg actie zou on
dernemen tegen anarchisti
sche Russische immigranten;
de moordenaar was een puri
tein, die geobsedeerd werd
door de gedachte het hele
stadsdeel East End van prosti
tutie en misdaad te bevrijden.
Iets meer dan een maand na
de moord op Elizabeth Stride
en wel op 9 november werd er
wéér een macabere ontdek
king gedaan; Mary Kelly, 25
jaar oud, lag dood op haar ka
mer. De laatste, die haar de
dag tevoren nog in leven had
gezien, was een zekere George
Hutchinson aan wie zij wat
geld had gevraagd om haar
huur te kunnen betalen maar
hij kon haar niet helpen.
De volgende dag klopte
LONDEN 1888. In de doolhof van stinkende
duistere sloppen van de wijk Whitechapei,
gelegen in East End, het 'ettergezwel' van de
wereldstad, waart een moordenaar rond. In
drie maanden tijd brengt hij op
weerzinwekkende wijze zes hoertjes om het
leven. De politie spreekt van afslachtingen.
Sommige criminologen beweren dat de dader
zelfs elf moorden op zijn geweten heeft.
Scotland Yard /stelde vast dat hij, afgaande op
de verminkingen van zijn slachtoffers, over
enige medische kennis moet hebben beschikt.
Hij was linkshandig, waarschijnlijk lang en
slank. Iemand met een
bleek gezicht en een snor.
Jack the Ripper werd hij genoemd.
Een eeuw na de vorige was er weer een Ripper aan het werk, nu in het noorden van Enge
land. Deze werd echter geïdentificeerd, gepakt en veroordeeld. - foto s archief de stem
I*l#ifl SImIhMIVv
huur-inner Henry Bowers op
haar deur. Omdat er niet open
werd gedaan liep hij naar het
raam van haar kamer en keek
door de gescheurde gordijnen
naar binnen. Wat hij zag deed
hem tegenover de politie ver
zuchten: „Dit zal mij mijn hele
leven achtervolgen."
Deze moord was het laatste
'levensteken' van Jack the
Ripper. Wat resteert is een
reeks onopgeloste zaken, die
door de tijd gelardeerd zijn
met vele fantasierijke 'rand
verschijnselen'. De misdaadli
teratuur werd een legende rij
ker.
'Bekentenissen'
Soms zorgden misdadigers
zélf voor aanvullende fantasie.
Twee ter dood veroordeelde
moordenaars hebben ver
klaard dat zij Jack the Ripper
waren.
Eén van hen, die zijn min
nares had vergiftigd, zei bij
zijn arrestatie: „Jullie hebben
eindelijk Jack the Ripper te
pakken. Er is geen enkel be
wijs dat hij de waarheid
sprak. De tweede schreeuwde
toen het luik van het schavot
openging: „Ik ben Jack
theHij loog. Vastge
steld werd dat hij in Amerika
was toen The Ripper zijn mis
daden beging.
Een in 1924 overleden in
specteur van Scotland Yard,
die intensief bij het Ripper-
onderzoek betrokken is ge
weest, heeft in zijn memoires
geschreven wie volgens hem
de dader was: „Wij hadden
goede redenen om aan te ne
men dat het een krankzinnige
was wiens vrienden het raad
zaam vonden hem in een ge
sticht te laten opnemen. Nadat
dit was gebeurd vonden er ook
geen gruweldaden meer
plaats."
Een zekere Daniel Farson,
auteur en radioreporter, stak
in later tijden een beschuldi
gende vinger uit naar een ge
sjeesde advocaat, Montagu
Hohn Druitt geheten, in wiens
familie veel gevallen van
krankzinnigheid voorkwa
men.
Aantekeningen
Farson baseert dit naar zijn
zeggen op aantekeningen van
Sir Melville Macnaghten, die
in 1903 chef van de afdeling
moordzaken van de Yard
werd.
Deze noemt drie hoofdver
dachten: een Pools zakenman
met een ziekelijke vrouwen
haat, een moordzuchtige Rus
sische dokter en de genoemde
Druitt. Diens lijk werd na
Jack the Rippers laatste
moord (die op Mary Kelly) uit
de Theems opgevist.
Tot slot de theorie die de
schrijver Stephen Knight
heeft ontwikkeld. Volgens
hem waren maar liefst drie
personen verantwoordelijk
voor de Ripper-moorden. Hij
beweert dat een hofarts, een
koetsier en een artiest de mis
daden hebben begaan. Hun
motief zou zijn geweest het
zwijgen op te leggen aan een
groep prostituees die het plan
had uitgebroed de koninklijke
familie te chanteren met het
geheim gehouden huwelijk
Het schandaal dat daaruit
zou kunnen voortvloeien, zou
mogelijk tot revolutie kunnen
leiden, zo vreesde men. Der
halve werd er volgens Knight
een sinister moordplan be
raamd door enige leden van
het vorstenhuis, eerste minis
ter Lord Salisbury, politie
chefs en vrijmetselaars.
In het mysterie Jack the
Ripper valt, een eeuw nadat 's
werelds beruchtste killer de
hem toegeschreven misdrijven
pleegde, nog maar nauwelijks
onderscheid te maken tussen
waarheid en fantasie.
van de hertog van Clarence.
IIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII^
Door onze correspondent
in Londen, Roger Simons
LONDEN - De Britse kroonprins Charles (36) deelt
blijkbaar het oordeel van veel getrouwde mannen, dat
je uit liefde voor je vrouw en ook voor het behoud van
de huiselijke vrede veel dingen moet laten.
Op aandringen van prinses
Diana (23) is hij vegetariër ge
worden, een levenswijze die
vandaag de dag onafgebroken
veld wint onder jonge Britten.
De prins lijkt bovendien van
plan voortaan niet meer op
jacht te gaan. Charles heeft
naar verluidt al zijn jachtge
weren aan zijn jongere broer
Andrew gegeven, die zelf nog
niet van plan is geen konijnen
of fazanten neer te schieten.
Dat Charles ermee ophoudt,
wordt in Engeland beschouwd
als een toegeving temeer aan
prinses Diana. Deze houdt he
lemaal niet van j agen.
De Britse Liga tegen Wrede
Sporten juicht de 'bekering'
van kroonprins Charles uit
bundig toe. Een woordvoerder
van de Liga zei deze week:
„Charles beseft eigenlijk dat
hij de natie een slecht voor
beeld gaf."
De Britse koninklijke fami
lie staat al jaren onder druk
omdat ze zoveel jaagt. Ze volgt
op dat terrein gewoon het
voorbeeld van de Britse adel,
die de jacht traditioneel als
zijn voornaamste tijdverdrijf
beschouwt.
Een nationale organisatie,
de Liga tegen Bloedsport, met
veel jonge leden, maakt in
Groot-Brittannië actief pro
paganda tegen de vossenjacht.
Deze 'bloedsport' wordt niet
alleen beoefend door de adel
maar ook door rijke lui. In het
seizoen maken zij voor hun
plezier jacht op vossen. Hun
Prins Charles
..weg met de bloedsport...
slachtoffers worden door
jachthonden aan stukken ge
reten.
Zogeheten jachtsaboteurs
van de Liga gebruiken diverse
bestrijdingsmiddelen, waar
onder chemische vossen-
geurtj es die ze met spuitbus
sen aanbrengen op heesters en
hagen. Ze blazen op jacht
hoorns en maken veel lawaai
om de jagers en honden com
pleet in de war te brengen, zo
dat de achtervolgde vossen on
gedeerd kunnen ontsnappen.
MET ELKE klop stuwt het
hart vijf liter bloed door de
bloedvaten. Die bloedvaten
zijn bij elkaar 100.000 kilo
meter lang en een gaatje is
gauw gemaakt. Bloeden we
dan leeg? Nee. Bloed kan
stollen en dicht zo het gat.
Bij 1 op de 10.000 mannen
gebeurt dit stollingswonder
niet. Die hebben hemofilie,
medisch sjiek voor bloeder
ziekte. Vroeger had je met
die ziekte weinig kans om
de twintig te halen. Tegen
woordig leidt een hemofiel
een bijna normaal leven
dankzij een stille revolutie
in de behandeling.
Hoe stolt bloed? Als een
bloedvat lekt komt er stol
lingsfactor XII vrij. Die
zorgt dat een volgende fac
tor, XI, wordt veranderd.
Veranderde factor XI ver
andert weer factor IX, en
dat gaat net zolang door
totdat factor Ia wordt om
gezet in factor Ib ofwel fi
brine. Pas als er fibrine-
draadjes ontstaan stolt het
bloed. Net een rij omtuime-
lende dominostenen. Haal
je er eentje weg dan gaat
het tuimelen door tot de
weggehaalde steen. Ont
breekt één factor uit de
lange rij stollingsfactoren
dan stokt het stollingspro
ces. Hemofilie-patiënten
missen meestal factor VIII
en soms factor IX.
Dat gemis is aangeboren
en komt alleen bij mannen
voor. Vrouwen kunnen als
drager hemofilie alleen op
de volgende generatie
overbrengen. Heb je hemo
filie dan kun je slecht te
gen een stootje. Kruipen
veroorzaakt blauwe plek
ken, het wisselen van de
tanden een onstelpbare
bloeding, lippen of tong
bloeden makkelijk. Be
rucht zijn de inwendige
bloedingen. Die kunnen
Figuur 2
Hypothetisch schema van da ondardalen
hat factor VIM molecuul
Bij hemofilie A is de
factor VIII niet hele
maal compleet. Het
stukje FVIII;C ont
breekt dan.
vooral kniegewrichten on
bruikbaar maken of fataal
uitpakken in schedel of
buikholte.
De therapie laat zich ra
den. Hemofilie-patiënten
missen in hun bloed stol
lingsfactor VIII of IX dus
met het aanvullen van dat
gemis zijn ze al een eind op
streek. Sinds 1940 kan dat.
In plasma (bloed zonder
bloedcellen) zit die factor
in tamelijk kleine hoeveel
heden. Pas in 1960 ontdekte
de arts Judith Poole dat in
uitgecentrifugeerd afge
koeld bloed een neerslag
ontstaat waarin factor VIII
geconcentreerd voorkomt.
Dat is dan het beroemde
cryo-precipitaat, kortweg
cryo. Later werd het moge
lijk om stollingsfactoren
nog geconcentreerder uit
grote hoeveelheden donor-
bloed te halen. Daarmee
kunnen lekkende bloedva
ten worden gedicht.
De stille revolutie in de
behandeling komt vooral
door een ander beleid. He
mofilie is in de helft van de
gevallen zeer ernstig. Toch
werd ook dan eerst een
bloeding afgewacht voor
dat men de bloedstelpende
stollingsfactor in de aderen
spoot. Zolang wacht men
tegenwoordig niet meer.
Als bloedingen heel vaak
voorkomen, vooral in de
gewrichten, dan wordt op
voorhand een paar keer per
week een transfusie toege
diend. Dat kan invaliditeit
door het vastkoeken van de
gewrichten of erger voor
komen.
Een ander nieuwtje van
de laatste tien jaar is de
zelf- dan wel thuistransfu-
sie. De patiënt spuit steeds
meer zelf stollingsfactoren
aanraking mal «gaar* tak
of anders doet een van de
huisgenoten dat wel. Over
die zelftransfusie is men
erg enthousiast. Niet eens
zozeer om de medische
voordelen, die er overigens
wel zijn. Bij bloeding is
men er veel sneller bij en
dat kan de schade aanzien-
f i l
waafaalkaaahadlelng
Xlla
I
1 - Xla
«caiaaWati^ïr
anuaNng
.IXa
t w Villa
.Va
i
So-.-V foalolipida
Ila... WaaOplaallai
(I I.
a Zet dominostenen op een rij en geef een tik tegen de
eerste steen. Het hele rijtje valt dan om. Zo ongeveer
gaat de stolling van bloed. De eerste stollingsfactor die
'omvalt' is factor XII (linksboven). Die laat factor XI
omtuimelen, die weer factor IX enzovoort, tot rechts
onder uiteindelijk factor Ib ontstaat, het stollende fi
brine. Mis je factor VIII of IX dan lijdt je aan hemofi
lie A respectievelijke B.
lijk beperken. Revalidatie
van aangedaan gewricht of
spier duurt dan korter.
Men is juist zo enthou
siast omdat zelftransfusie
de patiënt eindelijk zelf
standig maakt. Hij is niet
meer afhankelijk van zie
kenhuis of dokter, en als
hij echt zelf spuit ook niet
van een familielid. Het ge
voel van bevrijding laat
zich voorstellen. Stel je
voor. Hemofilie heb je van
kinds af aan, dat wil zeggen
dat je zorgenkind bent. Hoe
je ouders je ook net als alle
kinderen willen opvoeden,
zorgenkind blijf je. Alle
ruwe spelletjes zijn taboe,
een sprong van een meter
hoog kan al een bloeding in
gewricht of spieren veroor
zaken. Daar komt nog bij
de terreur van het medisch
regime, de geregelde bezoe
ken aan het ziekenhuis om
stollingsfactoren bij te
spuiten en vooral de dage
lijkse goede raad om voor
zichtig te zijn net op een
leeftijd dat je juist niet
voorzichtig wilt zijn. Dat
kan wel eens benauwend
werken.
De tijd dat hemofilie-pa
tiënten een leven lang wa
ren gekluisterd aan huis of
bed ligt gelukkig achter
ons. Ze kunnen nu een bij
na normaal leven leiden en
dat leven is waarschijnlijk
van net zo lange duur als
dat van 'normale' mensen.
Het enige probleem is dat
normale mensen dat niet
altijd begrijpen. Sollicita
ties geven vaak problemen,
levensverzekeringen ma
ken problemen net als par
ticuliere ziekenfondsen.
Om ook dat soort hinder
nissen uit de weg te ruimen
bestaat er een speciale ver
eniging: Nederlandse Ver
eniging van Hemofiliepa-
tiënten, 't Wed 2, Vianen.
Door Aad Jongbloed
WIJ WETEN allemaal dat
Europese Gemeenschap nc
niet is wat zij zou moeten ziji
Zelfs de eenvoudigste zaken ui
een Europees paspoort,
Europees rijbewijs of, wie
behoefte aan zou hebben,
Europese hymne, zijn bij li
na niet geregeld, laat staan dï
we onbekommerd over elki
grenzen kunnen trekken.
Nog steeds is het zo dat
komend van het ene land n
het andere, de waslijst moeta
raadplegen van wat we wel ei
niet mogen meenemen om
voorkomen dat we smokkelen
Vandaar dat ik nog immer
ik een grens overkom met eei
achterbak vol wijn, probeer a
ontspannen mogelijk te
als mij de vraag gesteld wori
of ik iets aan te geven hel.
Maar sinds kort kan ik gems
zijn en ook u, stiekeme smok
keiaar van tabak of alcofiol
houdende waar, want de
ne stelt eerlijkheid geheel nie
op prijs.
Onze vriend Cees, die ïk
zal noemen omdat hij zo heet
en die ik voor dit verhaal ui
Goirle laat komen, omdat hi
daar ook woont, besloot - op
nieuw - eens niet te
toen hij met zijn auto, die ach
terover helde van de Frans
drank, bij Luxemburg de gm
overging. Toen hij eerder ii
het jaar zijn kostbare me
wilde aangeven zei de doumi
„Ach meneer..." en duwd
hem als het ware de grens over,
Toen de douanier hem m
ook met de steeds net te
macho-wenk permissie ge
door te rijden, besloot
toch zijn kostbare waar aan t
geven. „Ik wil 60 flessen toiji
en drie flessen cognac aange
ven", zei hij, geheel verruk
van het feit dat hij een brat
burger bleek. De douani
raakte enigszins in paniek
want hij wist met de bra#
Europese onderdaan geen raat
Hij raadpleegde eerst enkel
collega's, vervolgens dook hi
in wat boeken en produceert
uiteindelijk een /ormutier,
hij kennelijk nooit eerder
zien, laat staan ingevuld I
De oplossing van het problees
bleek toch nog eenvoudig. „I
betaalt mij nu 800 franc (ruit
40 gulden) als borgsom zodat'
de zaak niet in Luxemburg o.
België verkoopt en u krijgt he
geld terug bij de Nederlands
douane." Nee, invoerrechtii
waren niet nodig en hij hoefd
de waar ook niet te zien.
Cees reed vervolgens
wekt door naar Nederlani
moest nog even in Limbw
zijn en meldde zich dus bij d
douane onder Maastricht,
dat nonchalante doorumifgi
baartje op het laatste momtn
en weer het verhaal over d
drank en de oplossing, die i
Luxemburger hem aan d
hand had gedaan. „Als ument
de borgsom teruggeeft dan M
ik doorrijden." Maar dat kol
niet. De Nederlandse ambte
naar wilde wel naar de woo
kijken, praatte niet over in
voerrechten verwees Cees voo
de borg naar de Belgische col
lega's. Cees dus naar de ander
kant van de weg. Maar het um
zaterdag en de Belg, die een
zaam de wacht hield, kon me
voor hem doen. „Wij zijn
sloten, komt u maandag ïïioo
terug."
Cees keerde op maandag
naar Maastnch
i dri
rug. Niet
want dat was hem vanu
Goirle te ver, maar hi] ka
voor de grensovergang P°Pfe
Daar deed hij het hele verho
tot steeds groter wordend on
begrip van de Belg. Of bfK
wijn bij zich had? Nee,
mens blijft niet een 9>
weekeinde met een
drank in de achterbak rond.nl
den, maar op het formulier
de Luxemburgse douane sto
toch duidelijk dat het om
flessen wijn van een exceue'
merk en jaar ging en om
prachtige flessen cognac.
Belgische douanier bestuW
de aandachtig het formulier c
begon vervolgens een twm
sprek, dat Cees met liefde
ging, omdat een mens tens
het gelijk dat hij heeft oo
krijgen. Met een rode kop
woede dook ook de Belg
douanier in een complet
gave boeken, maar kon oj
de daar niet uit wijs worde
„Ik maak het kort metu,
hij tenslotte. „U krijgt 9
cent terug, jullie Ol
hebben altijd iets aparte-
076 877850 223611 RUTTCHEF,
Van onze correspondente
HULST - De beurs voor
handel en gezin in Den Dul-
laert te Hulst is een groot
succes geworden. Gister
avond waren zowel organi
satoren als standhouders het
er over eens: „Het was een
fijne beurs, het publiek was
zeer geïnteresseerd en de
sfeer was gezellig".
De doelstelling die de 0
stichting (Dullaert en IPD) b
voor ogen had, is bereikt. De ti
mogelijkheid voor een her- oj
haling van de beurs wordt v
door de betrokken partijen 0
Ama
gaan
Van onze corresp
HULST/ SINT-NIKLAAS
Zeeuwsvlamingen vinden
ziekacademie en Academie
sten in Sint-Niklaas.
Dat blijkt uit het aantal eursi.'
bij beide instellingen laat insci
Volgens directeur F. Truyts
van de Muziekacademie heb
ben de Zeeuwsvlamingen in
gezien dat het muziekonder
wijs in België technisch op een
hoger peil staat en dat het bo
vendien sterk individueel is.
„Sommigen komen omdat het
hier gratis is. Anderen speci
fiek voor de notenleer". Het
aantal Zeeuwsvlamingen op
de muziekacademie schom
melt de laatste jaren tussen de
50 en 100. Ook de dependances,
bijvoorbeeld in Stekene, her
bergen nogal wat Zeeuwen.
Directeur K. Mechiels van
1 Academie voor Schone
Kunsten verklaart dat zijn in
stituut door nog meer Zeeuws
vlamingen wordt bezocht. Hij
heeft de grootste waardering
voor deze 'buitenlandse' leer-
„Het zijn meestal zeer
en zeer getalenteerde
cursisten, die toch maar een
grote inspanning leveren,
vanwege de reis. Het zijn
daarom ook zeer gemotiveerde
mensen". Mechiels vindt het
kunstonderwijs in België een
stuk beter is dan in Nederland.
,Bij ons krijgen de artiesten
«iet-zoals bij jullie een uitke-
Van onze correspondent
ADEGEM (B) - Gisteren vond
«P het Canadees militair kerk-
hof te Adegem de herdenking
Plaats van de tijdens de oor
logshandelingen in september
1944 gesneuvelde Canadese
militairen. Een jaarlijkse her
denking, die dit jaar in ver
band met de viering van de
bevrijding van België 40 jaar
geleden een speciaal karakter
droeg.
Onder de vele gasten bevon-
®n zich ook de Belgische eer-
te minister Wilfried Martens,
Canadese ambassadeur te
russel, kroonprins Philip, de
's®ch°P van Gent en tal van
ndere genodigden, waaron-
de burgemeesters en een
gemeentebestuurder van Ter-
euzen, Oostburg, Sluis en
Aardenburg.
,^a een plechtige herden-
gsmis in de kerk van Ade-
m volgde een bloemenhulde
frf j Canadees militair kerk-
t. die echter door het slechte
Weer
werd beperkt tot het leg-
a Van bloemen door een
j hoge functionarissen.
«Ij kerkhof liggen 848 Ca-
dezen begraven,
i, het eerst was bij de
hykse herdenking dit keer
5itM6en aantal oud-strijders
ta„i aderland aanwezig. In to
efen bij de bloemenhul-
kuit egaties uit binnen- en
genland betrokken, terwijl
j. Seheei werd bijgewoond
tec Zo'n 800 genodigden. De
jen ptle kon dan ook niet wor-
tjjj ^houden in het gemeen-
bad tvan Adegem, maar men
op„ hiervoor een grote tent
thj 2et- Daarin was ook een
oversUie te zien met materiaal
io<. het oorlogsgebeuren in
rm
dar
On
gez
Zo
mii
het
dei
bu:
voc
Sc
I
een
toe
on<
het
gei
ric
is
het
I
lesj
de
ouc
mo
len
len
sen
wo
we
ziji
kaï
15
kui
Mu
09-
der
na£
oi
HO
wei
Hoe
Bre
Hoe
frui
vro
van
oud
S
mei
Pui
Hij
sch
oph
lagt
late
enij
twe
piei
wai
lige
Isaé
het
Del
E
vrai
850.1
pier
doo:
pier
hetz
ren,
oph
hoof
pap
D
gaa
vooi
nooi
ten.
iede
maa
uur.
ter e
ever
I