Braziliaanse landbouw kwistig met gif—bedreigt zich zelf Kwajalein, beslist geen paradijs op aarde' Kredie Investe ROME PER FIETS, OOK VOOR TOERISTEN Italiaan Harde kt Belgische regering leurt met machine DONDERDAG 9 AUGUSTUS 1984 EXTRA DONDERDAG 9 AUC SAO PAULO - In Brazilië komen jaarlijks enkele tien tallen mensen om het leven ten gevolge van de giganti sche hoeveelheden giftige stoffen die in de landbouw en in bebossingsprojecten wor den gebruikt. Bestrijdingsmiddelen die elders in de wereld al lang verboden zijn, worden in Brazilië driftig rondgespo- ten. Volgens de overheid is dit nodig om superoogsten en exportoverschotten te berei ken. Controlerende instan ties, voor zover aanwezig, worden gemakkelijk omzeild en voor zover bekend sturen alleen de Amerikanen zo nu en dan Braziliaanse land- bouwprodukten terug als ze teveel gifstoffen bevatten. Brazilië exporteert dit jaar voor ongeveer tien miljard gulden aan landbouwpro- dukten naar de Verenigde Staten en Europa. Hieronder bevinden zich grote hoeveel heden tropische vruchten als meloenen, pinda's, mamöes, paranoten, soja en vleespro- dukten die in Brazilië uit de grond worden gestampt met behulp van gif bevattende middelen die in de meeste importerende landen aan banden zijn gelegd of totaal zijn uitgebannen. De meeste van deze stof fen, zoals aldrin, bhc, clorda- ne, ddt, heptacloro, paraquat en toxafeno worden ervan verdacht kanker te veroorza ken. Brazilië behoort tot de vijf grootste verbruikers van deze en andere vergiften, die keurig verwerkt in vaak exo tische vruchten deels weer terugkeren naar het land van herkomst, (wv) Volgens de voorzitter van de organisatie van agrono men in Rio de Janeiro, Daniël Fonseca Pinto, begonnen in 1974 multinationals Tordon 155 en 171, alsmede andere vergiften die in de rijke lan den verboden werden, mas saal te exporteren naar de derde wereld. Soms besluit de Brazi liaanse overheid op beperkte schaal controlemechanismen in te voeren, zoals het ge beurde nadat in 1974 de Ver enigde Staten een partij in geblikt vlees weigerden om dat er te veel bhc in zat. Zo wees een officieel onderzoek in 1980 uit, dat in 97 procent van de 218 monsters nog net toelaatbare hoeveelheden bhc, ddt en endrin zaten. Het tweederangs vlees dat de Brazilianen zelf nuttigen wordt helemaal niet gecon troleerd. Om enigszins een idee te krijgen van de blijvende ge volgen van de gifspuiterij op het Braziliaanse platteland is men aangewezen op onder zoeken van universiteiten en particuliere instellingen. In dit verband wees een onder zoek van de universiteit in Sao Paulo uit, dat de hoe veelheid ddt in borstvoeding van Braziliaanse moeders in de periode 1979-1981 liefst 160 microgram per kilo melk be droeg drie a vier keer zo veel als in de meeste Europe se landen. Jaarlijks worden vele dui zenden Brazilianen die met landbouwgif hebben gewerkt in ziekenhuizen opgenomen. Alleen al in de deelstaat Pa rana, waar veel soja voor de export wordt geproduceerd, leverde de vorige oogst ook 1230 vergiftigingsgevallen op. In de deelstaat Goias overle den hierdoor in de afgelopen maanden vijf kinderen en een volwassene. In dezelfde deelstaat stierven in de ze ventiger jaren aan de gevol gen van landbouwvergif ruim vijfhonderd mensen. De reactie van de fabri kanten en autoriteiten is veelal dat de boeren analfa beet zijn en de gebruiksaan- wijzigingen niet strikt opvol gen. Dit argument gaat lang niet altijd op. Ergonomen onthulden de afgelopen maanden, dat aan de rege ring verbonden ondernemin gen sinds 1976 op grote schaal het beruchte ontbladerings- middel 'agent orange', beter bekend als 'gele regen', toe passen in het Amazone-ge bied. In het district Acre werd het gebruikt om snel de trans-amazoneweg te kun nen aanleggen. Ook voor het uit de grond stampen van het Caraj as- project, dat voor de massale export van mineralen zorgt en waarin ook de EG honder den miljoenen dollars heeft geïnvesteerd, is sinds 1981 op grote schaal 'agent orange' gebruikt. Meer dan veertig mensen en duizenden stuks vee zouden hieraan zijn be zweken. Bovendien ging door dit zwaar giftige middel vijf tig procent van het kastanje bomenareaal in de deelstaat Para verloren. Volgens het televisiestation Manchete is toch een deel van besmette paranoten geoogst en waar schijnlijk geëxporteerd. Journalisten en onderzoe kers verklaarden dat in dat gebied nog vele lekkende va ten agent orange zijn achter gebleven. Het spul was als ontbladeringsmiddel ge bruikt door het inmiddels failliet verklaarde houtver werkingsbedrijf Capemi, dat werd geleid door generaals en familieleden van militai ren die de machtige inlich tingsdienst in Brazilië leiden. De generaals ontkennen nu de beschuldigingen en willen het gebied binnenkort onder water laten lopen door de sluizen van de nieuwe Tu- curi-stuwdam te sluiten. Volgens ecologen betekent dit een ramp, erger dan de ontploffing van een atoom bom. Successen De milieubeschermende organisaties staan in Brazilië nog in de kinderschoenen, al hoewel zij de laatste twee jaar enkele belangrijke suc cessen boekten. Zo werden in zes deelstaten wetten aange nomen die het gebruik van landbouwvergif enigszins aan banden legden. De machtige organisatie van kunstmest- en bestrijdings middelenfabrikanten, de ANDEF, zag onmiddellijk haar produktiecijfers dalen en stapte naar de rechter om deze wetten illegaal te laten verklaren. Het parlementslid Antenor Ferrari beschuldigde de AN DEF ervan een ware oorlog tegen deze wetgeving te zijn begonnen en hij herinnerde eraan dat in maart jongstle den de ANDEF felle kritiek uitte op de toenmalige minis ter van landbouw omdat hit de deelstaten niet stevig ge.| noeg onder druk zette. EnkeJ le dagen later werd deze miJ nister ontslagen. Zijn opvolJ ger, Nestor Jost, verklaarde! dat het massaal toepassen van landbouwvergif nodig i was om superoogsten te be-i reiken en exportoverschotten^ te boeken. Volgens de krant Folha de Sao Paulo is in feite „een vos als opzichter van een kippen- hok" benoemd. Ook het par lementslid Ferrari sprak van een grof schandaal en pre senteerde een uittreksel uiti het register van de Kamer i van Koophandel. Hieruit bleek dat de nieuwe land bouwminister tevens voor zitter is van de administra tieve raad van Bayer to Bra- sil, een filiaal van de West-i duitse multinational die toe-1 vallig ook een van de belang- rijkste leveranciers is van landbouwvergif in Brazilië. iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMn Op de fiets lijkt Rome te krimpen Van onze correspondent Cees Manders Op de fiets het Colosseum bezoeken moet de toekomst wor den voor de toeristen. De auto maakt fietsen in Rome haast tot een onmogelijk heid. ROME - Rome per fiets is niet zo onmogelijk als liet op het eerste gezicht lijkt. Goed, er zijn bochten en heuvels en het gemotoriseerde ver keer is hels. Maar zijn deze handicaps over wonnen, dan is er geen aangenamere manier om deze unieke stad te zien dan vanaf het za del van een tweewieler of bi-cicletta. En het gekke is dat de laatste jaren steeds meer Ro meinen zelf tot deze ontdekking komen. Het gemeentebestuur heeft in elk geval het plan opgevat om het fietsen in deze stad wat te vergemakkelijken. Rome heeft zeven heuvels, en het terrein is dus wat geac- cidenteerder dan in bijvoor beeld de Noordoostpolder. Maar hoogteverschillen moe ten niet overdreven worden. En een keer een 'berg' geno men, dan kun je je voor een ki lometer of zo heerlijk laten gaan, zonder enige inspan ning. Nee, het ergste voor de fiet ser is nog het gemotoriseerde verkeer dat hardnekkig wei gert rekening te houden met mede- weggebruikers. Romei nen hebben hun auto innig lief, soms nog meer dan hun 'mamma', en dat wil wat zeg gen in deze haast matriarchale cultuur. Het recht op auto is een elementair grondrecht, evenals het daaruit voort vloeiend recht op parkeergele genheid. De fiets wordt voort durend door de auto in de mangel genomen. De fiets is rechteloos en vogelvrij. Fiet sen mag best in Rome, als je daarvoor nog maar een gaatje in het verkeer kunt vinden. Als Moser was opgegroeid in Rome, zou hij nooit 'Campione del Mondo' geworden zijn. Fietsen doe je in Rome dus als de auto nog niet ontwaakt is, of naar strand of weekend verblijf is overgebracht: in het weekend en ook dan is het nog verstandig voorzichtig te ma noeuvreren. Maar op zondag ochtend lijkt Rome voor de fiets, en alleen voor die tijd heeft het gemeentebestuur het dan ook gewaagd enkele delen van de stad geheel tot voor auto's verboden gebied te ver klaren. Rond de beroemde Terme di Caracalla is een fietsparcours uitgezet, de eer ste in zijn soort in Rome, en heuse verkeersagenten zullen posten om daar wegen en la nen autovrij te houden. Inkrimpen Maar het is doodzonde om je fiets zondagochtend slechts rond de Caracalla te sturen. Op dat unieke moment is de hele stad te berijden en te be zien. Rome is een enorme stad, maar op een fiets die dóór kan rijden, die vele verkeerstekens kan negeren (om de simpele reden dat die alleen voor auto's gemaakt zijn), schijnt de stad enorm in te krimpen. Van de wijk Trieste in het noorden naar de wijk Eur in het zuiden, een afstand van zo'n twintig kilometer, is het fiets tot hun beschikking krij gen. Volgens de kranten wa ren de eerste klanten die zich deze week meldden Nederlan ders En in Bologna is een referendum gehouden over de verbanning van de auto uit de binnenstad ten gunste van openbaar vervoer en fiets. Uitslag: 75 procent was voor Waarom volgt Rome niet het voorbeeld van Florence en Bologna, zo vragen de Ro meinse kranten zich af. Al maandenlang voeren de dag bladen hier actie voor de defi nitieve verwijdering van de auto uit de oude binnenstad Maar de lokale politici die maar al te goed beseffen hoe zeer hun kiezers gesteld zijn op de auto, reageren angstig en bevreesd. Voorlopig mogen de auto's van Rome niet meer in de onmiddellijke omgeving van de Caracalla komen, op zondagochtend, en dat vinden ze op het gemeentehuis al een hele prestatie. Maar de Groene Pedaal, een Romeinse actie groep van bekeerde automobn listen, gaat door met de strijd voor meer fietsgelegenheid in de stad. De auto is nog sterkin Rome, maar het rijk van de fiets kome. Spitsuur rond het Colosseum Dit verhaal over het Ro meinse fietsgenot heeft alleen theoretische waarde tenzij het enige nuttige aanwijzingen bevat voor toeristen, voor Ne derlanders bijvoorbeeld, die de waarde van veel buitenland afmeten naar de mate waarin er gefietst kan worden. Juist voor toeristen zijn in Rome fietsen te huur, op alle dagen van de week, bij Nino Collalti, aan de Via del Pellegrino, no. 182, een straatje aan de Campo dei Fiori. Hij vraagt 2000 lire (ƒ3,60) per uur, 8000 lire per dag. Een deposito Het autovrij maken van de binnenstad is een politiek is niet eens nodig, zo goed van moeilijk keuze. De kiezers zijn namelijk gesteld op hun auto. (op zondagochtend) maar drie kwartier fietsen. De rit van de Caracalla naar het Colosseum vergt vijf minuten en de af stand Vaticaan-Piazza di Spagna slechts vijftien minu ten. Per fiets liggen alle mo numenten, kerken, musea, pa leizen en pleinen van deze stad binnen handbereik. Het pro bleem is echter dat je alles al leen aan de buitenkant kunt zien: de fiets mag niet mee het museum in, en kom je dus van een zeer kort gebed weer bui ten uit de Basiliek van St. Jan, dan is de kans groot dat de fiets verdwenen is. Ook in Ro me. vertrouwen is deze Romeinse fietsenmaker. Nino Collalti kan natuurlijk geen hele bus toeristen aan een fiets helpen, maar wel tien tot vijftien man, zo verzekert hij. Er is nog een fietsenverhuurder, op het Na- vona-plein, maar zijn arbeids tijden zijn ongeregeld, evenals zijn tarieven. Experiment Meer mogelijkheden zijn er in Rome niet. Maar dat zal an ders worden als de stad zich wat meer fiets-minded gaat opstellen. Deze ontwikkeling is volgens sommigen in de toe komst ook in autostad Rome niet te stuiten, want de auto's rijden zich nu al vast in hun eigen verkeer. In Florence is een fietsexperiment gestart waarbij automobilisten die bereid zijn hun wagen buiten het centrum te laten, gratis gedurende enkele uren een Door Harold Jackson KWAJALEIN - Kwajalein is een eilandje dat deel uit maakt van de Marshall - eilanden in de stille Zuidzee. Het ligt in een vergeten uit hoek van de wereld. Het zal daarom ook niemand verba zen dat 99,99 procent van de Amerikaanse bevolking niet op de hoogte is van het be staan van dit eilandje, dat echter al 37 jaar Ameri kaans grondgebied is. Even min weet men dat de rege ring in Washington er mil jarden dollars aan heeft be steed. Het eiland biedt een merkwaardige aanblik. Tussen de wuivende kokos palmen staan stekelige ra dio- en radarantennes. Het heeft een vliegveld waarop het grootste vliegtuig van de wereld gemakkelijk kan landen en een stad met 3.000 geïmporteerde Amerikaanse inwoners, die zo naar Ame rikaans voorbeeld gemodel leerd is dat je je ergens in Nebraska zou wanen, als je niet beter wist. De eilandengroep waar van Kwajalein deel uit maakt, is alles wat nog bo ven water uitsteekt van wat eens een grote vulkaan moet zijn geweest. Kwajalein is met een oppervlakte van 2 miljoen vierkante meter het grootste eiland en vormt de voornaamste Amerikaanse militaire controlebasis op de Marshall-eilanden. De afgelopen 30 jaar heeft de VS bijna alle eilandjes die deel uitmaken van de Marshall-groep ontruimd; de oorspronkelijke bewo ners zitten nu samengepakt op het mini-eilandje Eyebe. Het eiland heeft een opper vlakte van 250.000 vierkante meter en hierop moeten de 8.000 mensen wonen, die oor spronkelijk de eilanden in het Marshall-gebied bevolk ten. De bevolking van Kwaja lein bestaat praktisch geheel uit Amerikanen, de crème de la crème van Amerikaans getalenteerde technici, die zich voornamelijk bezighou den met het controleren van (de banen van elders gelan ceerde raketten. Er staan natuurlijk wel de nodige voordelen tegenover het wo nen in een dergelijke uit hoek van de aarde. Kwajalein heeft drie bio scopen, die gratis de nieuw ste films vertonen. Ook zijn er basketbalvelden en ten nisbanen, er is gezorgd voor een golf course, een bow lingclub en zelfs voor een zwembad voor diegenen die liever niet in de met haaien bevolkte lagune zwemmen. Voedsel, kleding en ande re goederen worden tegen hoge kosten uit Amerika naar het eiland gevlogen. Volgens Tracy Puritz, de ad judant van de basis, zijn er per maand 580 vluchten no dig om de 40 ton aan goede ren te vervoeren die de le vensstandaard in Kwajalein op peil moeten houden. Aanpassing Aantrekkelijk zijn na tuurlijk ook de hoge lonen en belastingvoordelen voor de inwoners van Kwajalein. Maar alle financiële en sportieve voordelen ten spijt is Kwajalein toch niet echt een klein paradijsje op aar de. Het leven vereist er na melijk nogal wat aanpas sing. Allereerst zijn er de uitge breide, nooit aflatende mili taire veiligheidscontroles waaraan niet alleen de we tenschappers, maar ook hun vrouwen en kinderen zich moeten onderwerpen. In het telefoonboek van de basis staan met vette letters waarschuwingen gedrukt dat „telefoongesprekken af geluisterd kunnen worden." Hoewel het grootste ge deelte van de buitenwereld nog nooit van Kwajalein ge hoord heeft, lijken de uitge breide veiligheidsmaatrege len wel terecht te zijn Er gens aan de horizon ligt na melijk een Russisch schip, door de plaatselijke bevol king Type X genoemd, dat uitgerust is met apparatuur die de stroom van electroni- sche informatie de naar het vasteland afluistert, ver werkt en analyseert. Veel van de informatie is natuur lijk zwaar gecodeerd, maar Type X, of een van zijn col lega's is toch permanent aanwezig in dit deel van de Grote Oceaan. Politiemacht Een ander punt van onbe hagen vormt de grote poli tiemacht op het eiland. Voor elke vijf werknemers op de basis is er één politieman. Het is zelfs zo dat er al lied jes hierover de ronde doen, die erop neer komen dat de geïmporteerde bevolking zich 'gevangen' voelt. Een mogelijke oorzaak voor de breuk in de paradij selijke illusie moet waar schijnlijk gezocht worden in de behandeling van de oor spronkelijke bewoners, die ertoe geleid heeft dat er in 1983 een poging tot het her winnen van hun door de Amerikanen beheerde land werd gedaan. De oorspron kelijke bewoners begonnen toen vanuit het buureiland Eyebe met een invasie van de basis op Kwajalein. Dat had niet alleen tot gevolg dat er nog strengere veilig heidscontroles kwamen, maar ook dat de op Kwaja lein werkende Amerikanen zich er beter van bewust gingen worden over wat de bevolking uit naam van Amerika aangedaan was. Als doekje voor het bloe den heef de VS toegezegd 270.000 miljoen dollar uit te willen trekken om te zorgen voor een telefoonverbinding per satelliet voor de inwo ners van Eyebe. Het wrange van de situatie is dat er op Eyebe helemaal geen tele foons zijn. En een telefoon is niet het voornaamste waar het de eilandbewoners aan ontbreekt. In feite ontbreekt het de 8.000 inwoners aan land, aan voldoende water toevoer, aan een goede me dische verzorging en zelfs aan ruimte om hun doden te begraven. De voornaamste attracties van de Kwajalein-atol voor Amerika is dat het op onge veer 6.000 km van Californië ligt - ongeveer de afstand die Amerikaanse raketten moeten afleggen om hun doelwitten in de Sowj et- Unie te bereiken - dat het praktisch onbekend is bij de rest van de wereld en dat de eilanders sinds 1947 onder Amerikaanse rechtsbe voegdheid vallen. Eyebe is waarschijnlijk 's werelds slechtste voorbeeld van kolonialisme en het is dan ook op zijn minst iro nisch te noemen dat, terwijl president Reagan herhaal delijk de mond vol heeft van vrijheid en rechtvaardig heid, de VS vasthoudt aan haar imperialistische hou ding ten opzichte van de eilanden. Pendelen De condities waaronder de mensen op Eyebe moeten leven, vormen een scherp contrast met het airconditio ned luxe leventje op de basis van Kwajalein. De oor spronkelijke bewoners van het eiland pendelen elke dag heen en weer tussen Kwaja lein, waar ze werken en Eyebe, waar ze moeten le ven. Ze mogen niet op het eiland blijven en de voor naamste voorzieningen gaan ook aan hun neus voorbij. Eyebe heeft te kampen met een groot tekort aan water, maar toch mogen de dagar beiders slechts 20 liter water terug naar hun huizen op Eyebe nemen. En dat terwijl er op de basis water in over vloed is. De Amerikanen zullen waarschijnlijk verontwaar digd en in alle oprechtheid ontkennen, dat ze proberen de eilanders van het atol te verjagen, maar het begint er wel op te lijken. De Mars hall-eilandbewoners hebben dan ook de hulp ingeroepen van een machtige advoca- tenfirma uit Washington en slepen de federale regering op dit moment van rechts zaak naar rechtszaak. Het gevolg is dat de VS zich nu uiteindelijk gedwon gen ziet de eilanders de ko mende vijftien jaar een compensatiebedrag van miljoen dollar per jaar te betalen. De oorzaak van het probleem van de Kwajalein- eilandbewoners blijft echter bestaan. De wereld heeft zich wel het lot aangetrokken van de inwoners van Bikini - en van de andere eilanden in de Marshall-groep - en hun door kernproeven verwoeste eiland, omdat die affaire nu eenmaal meer tot de ver beelding sprak. We zijn ech ter vergeten dat deze andere Marshall- eilandbewoners net zo goed tot de slachtof fers van het kerntijdperk gerekend kunnen worden. Copyright The Guardlan/De Ste"1 Van onze correspondent HOME - Een nieuwe kapii van een Iraans vliegtuig vierde van de afgelopen tw maanden) is gisteravond Rome beëindigd zonder dat ven druppel bloed is gevloei pe passagiers (300 Iraneze en de bemanning zijn ong deerd, en zijn teruggevloge naar Teheran. De kapers (twee jongere tegenstanders van Khomein hebben zich overgegeven at de Romeinse politie nadat he was beloofd dat ze niet zoude Me< LONDEN (AP) - In d se mijnwerkersstakii geweld wordt gekenr sen volgens de poli' streekkantoor van c overvallen. Bij gewelddadigheden Bircotes, in Nottingham! naburige Yorkshire wer digd en ruiten ingegooid. Het is de tweede keer in vit dagen dat dergelijke aanva len worden uitgevoerd. Sint het begin van de staking op 1 maart zijn twee stakers omgt komen en bijna 2.000 postenc stakers en politiemensen ge wond. Ongeveer 4.000 staket zijn in hechtenis genomen. Aan 't werk Tijdens de jongste geweld dadigheden werden 10 mense gearresteerd en raakten dri agenten gewond. Een voor lichter van de politie van Not tinghamshire zei dat de onlus ten dinsdagavond laat uitbra ken toen 500 mannen uit zwermden over het mijnwet kersstadje Sutton-in-Ashfielt Volgens de voorlichter hakt de menigte in op 18 auto's va werkende mij nwerkers die ge parkeerd stonden bij de Sil verhill-mijn in Sutton-in Ashfield, en werden tientalle ruiten van het kantoor van d mijn ingegooid. Ongeveer een-derde van d 183.000 leden van de mijnwer kersbond heeft de oproep to staken naast zich neer geleg en in Nottinghamshire zijn ve len aan Ijet werk. Hun weige ring te staken is een doorn i het oog van de overige vak bondsleden. Van onze correspondent BRUSSEL - De Belgische mi uister van Economische Za ken, Gaston Eyskens, probeer uit alle macht een nieuwe ko per te vinden voor een fraise machine van de Waalse firm. Pégard, die oorspronkelijk be stemd was voor de Sovjet Unie. De machine, ter waarde vat 6 miljoen, mag tot dusvet echter niet naar de Sovjet- Unie geëxporteerd worder vanwege de mogelijkheid da zij aangewend kan worder voor militaire projecten, zoals de installatie van de middel lange afstandsraket, de SS-20. Hoewel de onderzoekcom missie van de NAVO, de Co- wm, nog geen duidelijkheic verschaft heeft of het inder daad gaat om een machine waarop een boycot in de rich ting van de Sovjet-Unie rust heeft het apparaat grote ver deeldheid gezaaid binnen de Belgische regering. BRUSSEL (OPA) - De Euro Pese Investeringsbank (EIB) een instelling van de Europesi Gemeenschappen, heeft in d< eerste helft van dit jaar eei kwart meer aan kredietei verleend dan in dezelfde pe Mode van vorig jaar. Binnen de EG werd met 2,7' ■biljard ecu, ongeveer zever miljard gulden, twintig pro cent meer verstrekt. Aan lan den die via verdragen aan de kG gelieerd zijn werd noj ?®ns 300 miljoen ecu, 760 mil joen gulden, geleend, zo staa 'h een overzicht van de EIB. De kredietverlening aan de landen rond de Middellandse

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1984 | | pagina 4