Knoeien met
verzekeringen
DROOM FRANSE AMBASSADEUR WERKELIJKHEID
Antisnob
ij Tot IN alle det
route uit vanuit h,
Qrens. Terug in Hol
ze. Maar na d
vakantieg
De weg kwijt, trar
huildende kinderer
in het holst van de
tooord is de Porschec
ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1984
ATERDAG 4 AUGUSTUS
Branden
Personenauto's
Maatregelen
Hoogte premies
B Zelfvertrouwen
Sarlat
Serieus
Illllllllllllllll
Meisjes
6LM,C
m
(Vervolg van voorpagina
Gids-Weekend).
Volgens de heer Leeuwin is de
fraude echter buiten zijn vakgebied,
met name bij brandverzekeraars,
„ronduit schrikbarend".
De toeneming van het aantal bran
den in bewoonde huizen in ons land is
inderdaad aanzienlijk. In tien jaar
tijd, vanaf 1974, is dit cijfer verdub
beld (1974: 4463 gevallen met een
waarde van ruim 31 miljoen gulden;
in 1983 ging het om 8685 branden,
waarde ruim 115 miljoen gulden).
Naar schatting is één op de vijf aan
gestoken. De achtergronden daarvan
zijn, zo erkennen deskundigen in de
verzekeringswereld, de hoge hypo-
theeklasten, de ingestorte woning
markt, de fors gestegen werkloosheid.
Het is de verleiding door brandstich
ting de volle verzekerde waarde in de
wacht te slepen.
Het Verbond van Verzekeraars
stelt: „Er woeden in ons land nogal
wat branden, waar de rook moet die
nen om meer dan alleen het vuur te
verhullen. Het is een nationale
kwaal aan het worden".
Ook het aantal branden in bedrijven
of magazijnen neemt toe. Failliet
gaan is een schande, brand daarente
gen is een 'eervolle oplossing', lijkt de
achtergrond.
In 1982 keerden de maatschappijen
wegens brandschade 1,6 miljard gul
den uit; 400 miljoen meer dan drie
jaar daarvoor (stijging 33 procent).
Het aantal schadeclaims vanwege
inbraak waaraan een „luchtje zit
loopt de spuigaten uit", meent verze
keraar Nationale Nederlanden. Cij
fers ontbreken, maar de woordkeuze
van topman J.J. van Rijn van dit con
cern zegt genoeg.
Boekdelen spreken ook de aantal
len gestolen personenauto's in Neder
land: Bijna een verdubbeling in tien
jaar: 10.091 in 1974, 20.000 in 1983. Bij
motorfietsen is er een stijging waar
neembaar van bijna 500 procent ge
durende dezelfde periode (238 in 1973,
1108 in 1983).
Volgens Justitie is het aan de orde
'van de dag dat korte tijd na het af
sluiten van diefstalverzekeringen
auto's verdwijnen, bijvoorbeeld in de
Maas, de Waal óf richting sloper. Zeer
veelvuldig duiken gestolen auto's el
ders in het land weer op met een an
der chassisnummer. Bij het zogeheten
„wegbrengen van auto's" gaat het, al
dus Justitie, niet alleen om het werk
van georganiseerde bendes.
Achter de schermen wordt door de
bedrijven druk overleg gevoerd, hoe
de oplichting kan worden aangepakt
zonder al te veel opzien te baren. Zo
heeft een aantal maatschappijen
sommige polisvoorwaarden aange
scherpt: de herbouwwaarde van een
afgebrand pand wordt alleen nog
vergoed als er ook werkelijk wordt
herbouwd. In andere gevallen wordt
de verkoopwaarde vóór de brand uit
betaald. En daarmee blijft een krot
een krot.
De reisverzekeraars overleggen
„incidenteel tot regelmatig" over be
paalde schadegevallen: „Vaste klan
ten die van jaar tot jaar van maat
schappij wisselen". De vergoedingen
voor 'kostbaarheden' (waaronder
horloges en camera's) zijn fors ver
laagd, en de voorwaarde van aan
koopbonnen zal strenger worden ge
hanteerd.
Al langer meldden brandverzeke
raars elkaar wanneer zij een verze
kering hebben opgezegd, en auto-as
suradeurs hebben de dubbele verze
kering zo goed als zeker weten uit te
bannen via het uitwisselen van gege
vens.
Nieuw is dat sinds kort sneller ex
pertise-bureaus en detectives worden
ingeschakeld bij grote claims, waar
aan het vermoeden van een luchtje
zit.
Lang niet altijd, zo is de indruk van
advocaat-generaal mr Bosma, doen
de maatschappijen aangifte. „Terwijl
die juist preventief werken, zo is mijn
ervaring", aldus mr Bosma.
Reden voor het geringe aantal aan
giftes is de panische angst van het
verzekeringsbedrijf voor publiciteit.
Nu al bedraagt de fraude-opslag op
de premies enkele procenten. Ge
vreesd wordt een ware explosieve
groei van de fraude als de samenhang
tussen almaar stijgende premies,
strengere voorwaarden en fraude al
gemeen bekend wordt. Ook voor de
'eerlijke' burger wordt de verleiding
dan groot om via oplichting een deel
van de premie terug te verdienen.
Een ander mogelijk gevolg van de
premiestijgingen is de massale opzeg
ging van polissen voor de dekking
van de zogeheten 'kleine risico's'.
Dit alles zou de verzekerings-busi-
ness - miljardenomzetten en miljar
denwinsten - serieus in gevaar bren
gen.
Over de oorzaken van de massale
fraude is het verzekeringsbedrijf het
wel eens. President-directeur Leeu
win: „De economische crisis in ons
land heeft er nadrukkelijk mee te
maken. Daardoor raken opvattingen
en normen in de maatschappij aan
het wankelen". Bij de burger leeft het
beeld: „Ach die maatschappijen kun
nen dat wel betalen", of, „de premie is
toch al zo hoog". De heer Leeuwin:
„Op verjaardagsfeestjes wordt vaak
exact verteld hoe je de maatschap
pijen het beste kunt tillen. En dan
zegt de een tegen de ander: als jij mij
helpt, ben ik jou ook van dienst. Het
lijkt er soms op dat het een sport
wordt".
In de 'klas' op het terras van de camping: Bernadette Renne uit Breda
schaaft aan de Franse taalkennis van Nederlandse vakantievierders.
- FOTO DE STEM
Dt
'e droom van Claude de Kémoularia, dat duizenden
Nederlanders op vakantie in Frankrijk echt contact
krijgen met de bevolking van dit gastland, begint
voorzichtig en op bescheiden schaal gestalte te krijgen.
Op een kleine twintig campings in de Dordogne en de
Ardèche hebben deze zomer enkele duizenden
Nederlanders vrijblijvend en al spelenderwijs (nader)
kennis gemaakt met de Franse taal. Het initiatief van
de Franse ambassadeur in ons land, uitgevoerd door de
Alliance Frangaise, slaat aan, ondanks de scepsis het
afgelopen jaar bij campinghouders en
va kantievierders.
1 Door Wippel Houben
Studente in de Frans taal en
letterkunde Bernadette Ren-
I ne (21) uit Breda is een van de
bijna veertig leraressen en le-
raren, die vier weken vakan-
I tie hebben 'opgeofferd' om
hun landgenoten meer weg-
i wijs te maken in de taal, de
I cultuur en het land van Ma-
I rianne.
De doelstelling van de Franse am-
5 bassadeur vindt zij nogal hoogdra-
vend, maar charmante Bernadette
oordeelt wel dat de Nederlanders die
meegedaan hebben er echt iets van
hebben opgestoken.
Michel Budry, leraar Frans, coör
dinator van de Alliance Frangaise in
Hoorn en projektleider dit jaar in de
Dordogne, verwoordt de doelstellin
gen van De Kémoularia: „Integratie
van de Nederlandse toeristen met de
I streekbevolking. Meer mogelijkheden
bieden om de Franse cultuur te be-
grijpen. De promotie van de Franse
taal tegen de achtergrond van de
hoop dat deze taal in het middelbaar
onderwijs in Nederland een verplicht
zal zijn. Werving van Nederlandse
toeristen. Betere handelscontacten".
Budry is het ermee eens, dat
Frankrijk er voor haar eigen han-
delscontacten goed aan zou doen het
onderwijs van Engels, Spaans, Duits
en ook Nederlands te stimuleren. Nog
altijd is de invoer, ook vanuit Neder-
land, er veel groter dan de export.
Volgens Burdy begint het begrip
E hiervoor te groeien en bieden sommi-
j ge universiteiten nu die mogelijkhe
den. „Het Centre Pompidou in Parijs
verzorgt zelfs gratis Nederlandse
taalles", aldus Michel Budry.
De ervaring van Bernadette en
haar collega's, onder wie leraren en
studenten Frans en docenten van de
Alliance Frangaise, is dat de Neder
landers enthousiast meedoen en over
E het algemeen alleen dingen willen le
ren die rechtstreeks met hun vakan
tie te maken hebben.
I „Je komt in de lessen nauwelijks
verder dan huis-, tuin- en keukenon-
E derwerpen, maar je ziet dat de men-
E sen er een stukje zelfvertrouwen door
krijgen. Dat stralen ze uit als ze bood-
schappen gaan doen in de super
markt of iets vragen in een restau-
rant.
Je kunt alleen maar contact met
een Fransman of Frangaise hebben
Spelenderwijs Frans
leren op een
camping in Frankrijk
als je hun taal spreekt. Zeker onder
de jonge Fransen zijn er veel die En
gels spreken (of wat daar voor door
gaat, want het accent is niet om aan
te horen, W.H.), maar het taalchauvi-
nisme hebben ze van hun ouders
meegekregen en dat raken ze niet zo
maar kwijt. Je moet daarom een
beetje Frans spreken om in Frankrijk
met de Fransen contact te kunnen
krijgen".
Dat laatste zat er voor haar zelf dit
jaar nauwelijks in. „Ik zit op een
camping met voornamelijk Neder
landers en ben een flink deel van de
dag met m'n werk bezig. Natuurlijk
blijven er wel wat uurtjes over, maar
mijn vriendin Gaby Geertman uit
Best en ik liggen graag ook wat in de
zon en in deze streek zijn niet zoveel
uitgaansmogelijkheden, zodat je voor
je amusement ook grotendeels op de
camping bent aangewezen".
In haar geval is dat de stijlvolle
camping 'Ceou' aan het gelijknamig
riviertje en niet ver van de middel
eeuwse stad Sarlat en het kasteeltje
van Claude de Kémoularia aan de
Dordogne. Deze camping wordt ge
dreven door Annelies en Marcel
Smits van Waesberghe uit Breda en
een handvol Nederlandse medewer
kers.
Samen met haar Utrechtse mede
studente Gaby Geertman en Rob Eij-
sermans uit Tilburg (student MO-A
Frans en student conservatorium)
huist Bernadette er in twee tenten,
opgesteld op de bosrijke heuvel naast
de camping, 's Morgens geeft zij op
twee campings les aan een tiental
landgenoten dat zich als 'gevorderd'
heeft opgegeven. Tijdens de lessen
gaat het er zonder uitzondering onge
dwongen aan toe. Er wordt gewerkt
aan de hand van situaties, men laat
de leerlingen stadsplattegronden ma
ken, boodschappen doen, speurtoch
ten over de campings houden, zo mo
gelijk Franse bedrijven bezoeken,
zelfs gemeenteraadje spelen. Alles zo
veel mogelijk in het Frans, maar in de
praktijk doorspekt met heel wat Ne
derlandse woorden en zinnen.
Diezelfde praktijk wijst uit, dat de
groepen gevorderden merendeels be
staan uit jongens en meisjes die op de t
middelbare school twee of drie jaar
Frans gehad hebben. Met anderen die
duidelijk meer ervaring hebben en
rijp zijn voor een conversatiegroep
worden ter plekke afspraken ge
maakt, zodat ook deze mensen weer
tevreden het zwembad kunnen op
zoeken.
Gaby helpt in het dagelijks lesuur
dames, die zich als beginner hebben
opgegeven, de woorden en zinswen
dingen uit hun Mulo-tijd weer in her
innering te brengen. Die groep blijkt
het meest serieus, zoals de Moeder-
Mavo in eigen land ook aantoont. Er
zijn zelfs dames bij die op vakantie
om 'huiswerk' vragen. Rob dartelt op
een weiland met een vijftiental lagere
schoolkinderen. Hun ouders zijn al
lang blij dat ze dankzij de Franse les
kunnen uitslapen. Van enige ouder
lijke belangstelling is dan ook geen
sprake. De vorderingen bij deze groep
zijn het grootst.
Na de geslaagde proef vorig jaar op
twee campings in de Dordogne is het
lang twijfelachtig geweest of de actie
van de ambassadeur en de Alliance
Frangaise dit jaar voortgezet zou
worden. Zoals zovaak zorgden de fi
nanciën voor de problemen. De lessen
dienden gratis te zijn en de reis- en
verblijfkosten van de docenten moes
ten toch ook betaald worden.
Met voortvarendheid heeft de am
bassadeur Citroën Frankrijk en Hei-
neken Nederland bereid gevonden sa
men 120.000 francs (ongeveer 50.000
gulden) op tafel te leggen. Van dat
geld is het zelfs mogelijk gebleken
per camping 'iets' voor de deelnemers
en hun familie te doen. Op de 'Céou'
was dat een wijn- en kaasavond.
Franser kon het niet.
Of de gratis taallessen volgend jaar
een vervolg krijgen staat nog niet
vast. „Maar, zegt Michel Dubry, "re
ken er maar op dat de ambassadeur
zal zorgen dat dit initiatief niet meer
doodbloedt. Desnoods schakelt hij
zijn invloedrijke vrienden in Parijs
in".
Door Bert van Vellen
Ik krijg vanavond bezoek. Het
echtpaar Van Vloten. Snobs.
Ze bakken lucht. Ze zijn altijd]
iets verder weg geweest. Ze
hebben altijd iets exclusiever
gegeten. Ze weten alles beter.
Ze laten de Bentley thuis en
brengen een grote, uitgehon
gerde hond mee. Vernielzuch
tig dier. Van Vloten heeft ook
geen luis om dood te drukken,
maar als hij zijn schuif open
trekt is hij het rijke neefje ran
Onassis. Mevrouw keft mee
de marge. Ik moet me verdedi
gen.
In de keuken staan nog enkele
lege Bourgogne/lessen, waarin
een wijn van grote allure
heeft gezeten. Pommard.
Daarin zal ik die steenkoude
keukenrioja overgieten zodra
ik ze in een steelpannetje op
temperatuur heb gebracht. Ik
zal de wijn teder serveren, als
vloeibaar goud. De kaviaar,
onder de neus van de ayatol
lahs meegesmokkeld uit Iran
(zie het lege blik) is net op, zal
ik zeggen, wat is dat toch jam
mer zeg. We breken een
bloemkool in fracties en ma
ken een dip van gedroogde
soep en karnemelk. Cuisine
nouvelle, cuisine criminelle,
zing ik daarbij.
Ik leg Ethica (in meetkundige
trant uiteengezet) van de filo
soof Baruch Spinoza, openge
slagen bij een duistere passage
op een stoel, alsof ik aan de
Ethica zat te sleutelen toen ze
aanbelden. Ik zal in de kant
lijn een klein vraagtekentje
zetten. Ik ben nog steeds ge
prikkeld over het feit dat ik
die geleerde opstellen lang
niet zo gemakkelijk absorbeer
als, zeg eens wat, een fles
Meursault met een pikant
stukje geitekaas.
Op het tafeltje bij de tv (een
proleet van een kleurenbak)
deponeer ik gebundelde uitla
tingen van Ludwig Wittgen
stein, want daar krijg ik ook
een punthoofd van. Ik kan er
een sociologische studie over
Haïti bij leggen en die voorde
dag halen als het gesprek over
de thans zo populaire Middel
eeuwen gaat. Dan zal ik aanto
nen hoe ik de Middeleeuwen
heb doorgemaakt in de bin
nenlanden van dat duivelse
land onder toezicht van de ge
vreesde tonton macoute.
Juist. Nu de muziek. Hij legt
altijd enkele platen klaar,
muziek die zo zwaar is dat je
broek er van afzakt. Ik kan
hem pesten met dat beruchte
hoorspel van Orson Welles,
'War of the Worlds', waardoor
op 30 oktober 1938 ontstellend:
paniek is uitgebroken in de
Verenigde Staten. Die opnam
hebben ze zelfs bij de NOS niet
En, kijk nou eens, authentieke
Indianengezangen, zo mono
toon dat ik er niet goed van
word. Ik zal dat plaatje draai
en en melden dat ik de gr
Apachezanger Cassadore heb
horen zingen en van zijn va
der, Grote Pijl, nog een handj'
heb gehad. Er zijn ook nog een
paar Ip's van de Zwarte Pan
ters, van bloedstollende kwa
liteit en leuk als achtergrond
bij een gesprek over de Cen
trumpartij.
Na die bloemkoolstronkjes
kunnen we een stukje koude
kip aanbieden met de aante
kening dat het een filet van
rat is, op een aan mij door
monniken in Nepal geopen
baarde wijze gemarineerd in
paardemelk. De ontreddering
van de Van Vlotens zal nu
zichtbaar worden. Hij zal er
zelf op toezien dat hij de als
Pommard vermomde rioja in
hoog tempo naar binnen ramt,
wat zo is hij wel.
Met een beetje geluk kan ik
hem tot wanhoop brengen met
mijn nieuwe theorieën om
trent Socrates (nu ik hem uxet
eens heb nagelezen verbaast
het me eigenlijk niets dat ze
hem hebben vergiftigd en die
feeks Xantippe was eiggenl$
een engel. Ja mevrouw, de oei-
moeder van de vrouwenbewe
ging). Ik zal voorstellen er
mijn in leder gebonden Socre-
tes op dundruk bij te halen,
maar dat zal met paniekge-
baar worden af gevlagd. Nee,
Van Vloten wil nog even rus
tig naar die Indianen luiste
ren, geweldige magie. Mooi®
we hebben 'm klem. Nu kaïtii-
mijn gedetailleerde beschrij
ving kwijt van de Negerhut
van Oom Tom, uitleggen was'
je in New Orleans op zondag
ochtend een Bloody Mary
moet drinken onder de pal
men en mevrouw op stang ja
gen met mijn research in het
groepsgedrag van kakkerlak
ken.
Als hij naar het toilet vlucht
geef ik hem een duur stukje
zeep mee dat ik in het Dorces-
ter Hotel te Londen aantrof-
vraag mevrouw, confidentie1-
hoe hij zijn kinderen heeft ge
leerd vlaamse gaai te eten
want de mijne weigeren dat
hardnekkig. Het zal best een
leuke avond worden.
1950: vakantie ml
altijd met een c.
Nederlands Indi
meer. Ook al ri
-KNIL-kapitein
mond Westerling
'rode baretten' B
binnen, ook al
Manuhutu, Soum
Manusama op
hun bloedeigen R
Maluku Selatan
vrijgevochten Ir
geeft geen krimp.
1950, het scharn
van de twintigsti
zit barstensvol dr<
Stampei in Amerik
fabricage van de wate
David Lilienthal, voor
de Amerikaanse atoor
sie, wenst niet lange
doen aan deze 'aanl
volkerenmoord' en sta
bert Einsteins' waai
wordt ontvangen d(
miljoen tv-toestellen,
drukt in de Amerika
die dan reeds
52.300.000 exemplaren
Even later kraakt
het eerste schot. Presi
man verklaart dat de
met op deze Koreaar
zal worden geworpen,
se blad 'The People' v
dat 'Moskou' 60 atoor
rijk is. Boven de Am
atoomfabriek Los Ala
Mexico, wordt permar
trouilleerd door de luc
1950: in Nederland
ring over Bertha He:
13-jarig katholiek n
verblijf in een Ja;
verdwaald in Singa
wier komst naar Nee
schaamteloze wijze
procedeerd.
Nog een meisje sprii
oog: prinses Marijk*
landse kranten onth
«b.,.* „v
VoU.d* i""r>
,n.ng!3=,d pe" 1ou'.n3c,r
jen i"S'—
ij „en»>0"
,ning59e,<i p
^rdePnnen°p,r
■-
b Èeome»! 9 *bè
b*R eJl "c
•t TUNNEL ryLDEN P PeriC
TOVAALPRUS 95 rKTaURA
1 on BtOl HO n
^Bellet?ue
tt MODERN cOMfOR
100 beddenI - _..J
VM.K*N«|
(d»ge o—i.
9116 e" 1
l.Uloon 21
Wervende toeristenti
- FOTO'S DE
Door Jos Co
Bij bosjes plukk
ningen van
'Porchedienst'
van het vakan
gestrande landg
vluchtstroken,
volgen deze dai
advies op van <J
het dichts bijzi;
te zoeken.
