DINSDAG 31 JUL11984
EXTRA
BRUSSEL - Over wijn zijn de mooiste gezegden be
kend, maar geen daarvan heeft een zorgelijke onder
klank.
Traditie
Smeergeld
Militair
KOPZORGEN
De'caves'liggen dan ook overvol. - foto archief de stem
WIJN
Van onze correspondent Aad Jongbloed
Toch zorgt de wijn in
Europa op het ogenblik
voor problemen, die wat
kosten betreft die van
andere landbouwpro
ducten als zuivel, graan
en rundvlees naar de
kroon steken.
Er is in Europa namelijk
veel te veel wijn en de plas
groeit alsmaar aan. De over
productie bedraagt op dit
moment al 15,5 miljoen hec
toliter en het ziet er naar uit
dat die enorme plas binnen
niet al te lange tijd twee
maal zo groot zal zijn.
De oorzaak daarvan is dat
in de wijngaarden de ziek
ten beter bestreden kunnen
worden en dat, in tegenstel
ling tot het verleden, de ran
ken overdadig met water
besproeid worden. Resul
taat: druiven zo groot dat ze
bijna uit de schil barsten en
een opbrengst van zo'n
130 hectoliter per hectare.
Bovendien is de wijncon
sumptie slinkende. Dé een
voudige taf el wijnen - en
daar gaat het over - onder
vinden namelijk enorme
concurrentie van kwaliteits
wijnen aan de ene kant en
bier aan de andere kant.
Met de wijnpias kan, in
tegenstelling tot boter, iets
gedaan worden, er kan alco
hol uit gedestilleerd worden.
Van de huidige plas van
15,5 miljoen hectoliter wijn
kan 1,5 miljoen hectoliter
alcohol gemaakt worden. De
kosten van opslag en destil
latie van de wijn beraamt
men binnen de EG op
1,5 miljard en men schat
het bedrag op ƒ2,4 miljard
op het moment dat de plas,
zoals verwacht, binnenkort
30 miljoen hectoliter groot
is.
Dat bedrag zal gevonden
moeten worden binnen de
landbouwbegroting van de
EG, wat geen geringe taak is
omdat men juist de geldver
slindende landbouw uitge
kozen heeft als de sector bij
uitstek, waarin bezuinigd
moet gaan worden. Boven
dien wordt een voorraad
wijn, hoe gigantisch ook, in
geruild voor een alcoholpias
Er is veel te veel wijn in Europa en elk jaar kom
meer bij - foto archief de sb
nen komen, indien er daad
werkelijk gepraat gaat wor
den over het wijnprobleem.
Tot dusver wordt dat zo
zorgvuldig uit de weg ge
gaan, dat de Europese Com
missie, het dagelijks bestuur
van de EEG, zelfs in dit sta
dium weigert cijfers vrij te
geven over de wijnproduktie
in Spanje. Wel is al voor
zichtig de suggestie gedaan
dat in Spanje wijngaarden
gerooid zouden moeten wor
den, een gedachte die in
Spanje niet in dank wordt
afgenomen, gezien de pro
blemen die ze voorzien met
de eigen wijnboeren. En als
er al over gepraat zou kun
nen worden, dan zou de be
staande EEG het grootste
gedeelte van de rooi-pre-
mies voor het aspirant-lid
voor haar rekening moeten
nemen. Het gevecht daar
over is beslist niet in een
ronde beslecht.
Terwijl men zorgvuldig
om de relatie tussen wijn en
de toetreding van Spanje
heenging, hebben de minis
ters van Landbouw de op
lossing van de eigen wijn-
problematiek ook niet kun
nen aandragen. Onze minis
ter Gerrit Braks constateer
de zeer terecht dat er voor
wijn in de EEG evenals vow I
zuivel, produktiedrempek
zouden moeten komen,
maar, bedacht hij ook, eer
quota-systeem is moeilijk te
bedenken want melk is melk
en wijn is niet altijd wijn,j
althans daar is een duidelijk i
verschil in kwaliteit aanwe
zig. De Duitse minister
Kiechle ging tijdens de dis
cussie vrijwel iedereen op de
tenen staan door toestem
ming te vragen om de eigen,
Duitse overschotten te mo
gen destilleren tot indus
triële alcohol.
De kosten daarvan, ƒ12
miljoen zou de Bondsrepu
bliek zelf voor haar reke
ning nemen. Steun voor het
plan kreeg Kiechle alleen
van de Luxemburgers. De
anderen wilden onder geen
beding op het plan ingaan
omdat Landbouw nu een
maal een communautaire
zaak is; Braks reageerde
zelfs enigszins furieus: „Ik
wens onder geen beding mee
te werken aan enige vorm
van renationalisatie." Het
edele vocht dat wijn heet
bezorgt de gemeenschap niet
alleen kopzorgen, maar leidt
zelfs tot voorstellen die
dwars tegen de bedoelingen
van de Gemeenschap in- j
gaan.
van 3 miljoen hectoliter, die
weliswaar kleiner in om
vang is, maar toch zijn weg
naar de consument moet
zien te vinden. De Europese
industrie heeft daar onvol
doende belangstelling voor.
Iets van de 3 miljoen hec
toliter zal wel afgenomen
worden door de cosmetischs
en farmaceutische indus-
triën, maar er zal genoeg
overblijven en daar weet
men niet goed raad mee. Er
is met de gedachte gespeeld
om de alcohol aan te wenden
voor het aanmaken van
autobrandstof, waarbij uit
drie liter alcohol een liter
brandstof verkregen wordt,
maar dat procédé is econo
misch dermate onaantrek
kelijk dat er in feite niet se
rieus over gedacht wordt.
De situatie op de wijn
markt wordt nog zorgelijker
als, volgens planning, op 1
januari 1986 Spanje zijn in
trede doet in de Europese
Gemeenschap.
De onderhandelingen
daarover die volgens de
plechtige beloften, die de
tien EEG-lidstaten aan el- rond zouden worden op 30 pen al erg stroef, maar er
kaar gedaan hebben, afge- september van dit jaar, lo- zou zelfs een tijdshiaat kun-
Bolivia, straatarm cocaïne-paradijs
LA PAZ - Tienduizenden arme Bo
liviaanse boeren stromen elke dag
samen in de in de honderden illegale
werkplaatsjes in het stadje Cocha-
bamba om daar mee te helpen aan
het zogenaamde 'pisar la Coca', het
met de voeten persen van de blade
ren van de coca-plant.
Voor een klein fortuin - acht dol
lar per dag - stellen de boeren hun
voeten bloot aan een stinkend, gal-
groen mengsel van coca-bladeren,
kerosine, zuiveringszout en zwavel
zuur. Het resultaat van hun voeten
werk is een groene brei; de eerste
fase in het produktieproces van Bo
livia's voornaamste exportartikel:
de cocaïne.
Per dag wordt er uit El Chapare,
het gebied dat de meeste coca-plan-
ten levert, minstens twee ton cocaï
ne als halffabrikaat verscheept.In
dit gebied groeit op 75 procent van
het bechikbare land de coca-plant.
Elk jaar wordt meer dan 12.000 ton
cocaïne met een waarde van 1 a 2
miljard dollar geëxporteerd. De on
afgewerkte cocaïne wordt via de
duizenden klandestiene vliegveld
jes, die overal over het schaars be
volkte binnenland verspreid liggen,
naar Columbia en Brazilië ver
voerd.
Onlangs bracht de republikeinse
senator Paula Hawkins, voorzitster
van de subcommissie van de senaat
voor alcohol en narcotica-misbruik,
een bezoek aan La Paz, de hoofdstad
van Bolivia. Zij was daar om na te
gaan in hoeverre de Boliviaanse re
gering haar afspraak met de VS van
vorig jaar om de cocaïne-mafia in
het land te bestrijden was nageko
men. Hawkins was niet erg onder de
indruk van de resultaten en dreigde
met een totale stopzetting van Ame
rikaanse hulp aan dit armste Zuid-
Amerikaanse land, wanneer er niet
spoedig maatregelen genomen zou
den worden. Het is een tragisch ge
geven dat, sinds president Siles
Zuazo en zijn centraal-linkse rege
ring in oktober 1982 aan de macht
kwamen na de val van het 'cocaïne-
regime' van Luis Garcia Meza, de
produktie van cocaïne in Bolivia op
zijn minst verdubbeld is.
Bolivia telt ongeveer 30 'cocaïne-
koningen' die allemaal ongehinderd
vrij rondlopen. Het totale bedrag
dat jaarlijks op hun Zwitserse
bankrekeningen binnenstroomt, is
tweemaal zoveel als wat het hele
land verdient met de legale uitvoer
van goederen en zou in één klap de
helft van Bolivia's buitenlandse
schuld af kunnen lossen.
Het cocaïne-verbruik in Bolivia is
ondertussen enorm gestegen. Onge
veer 60.000 Bolivianen roken of
snuiven versneden cocaïne, die ver
mengd is met lood en zwavelzuur.
De nog steeds groeiende handel in
cocaïne brengt ook het 5000 jaar
oude traditionale gebruik van de co
ca-bladeren in gevaar. Geestelijke
leiders uit de Andes bijvoorbeeld
halen uit het patroon waarin de bla
deren vallen een hemelse bood
schap. Indianen in de Andes kau
wen al eeuwenlang op de coca-bla
deren, waardoor er alkaloïden vrij
komen, die via de wang in het bloed
komen, Het opwekkende effect
hiervan heeft Bolivia's inheemse
bevolking nodig om het leven op
grote hoogte, de honger en de koude
aan te kunnen. De werkers in Boli
via's tinmijnen, die slechts zelden
ouder dan 40 jaar worden, kauwen
de coca-bladeren uit pure noodzaak.
De prijzen op straat zijn echter
flink gestegen omdat de handelaars
meer dan 90 procent van de blade-
renoogst opkopen. „De mensen zijn
er slecht aan toe", aldus een straat
handelaar, die op dit moment voor
een ons bladeren ongeveer 3
vraagt.
Na de eerste 'cocaïne-coup' van
generaal Hugo Banzer in 1971 is de
handel in cocaïne een wezenlijk deel
uit gaan maken van de Boliviaanse
economie en maatschappij.
Over Garcia Meza, die in 1980 een
einde maakte aan de democratische
regering van president Lydia Guei-
ler en twee jaar lang wist te verhin
deren dat Siles aan de macht kwam,
werd de staat zelfs min of meer in
dienst gesteld van de cocaïne-han-
del.
De militaire junta ontving toen
gigantische bedragen aan smeer
geld en de minister van Binnen
landse Zaken, Luis Arce Gomez,
was de verantwoordelijke persoon
achter de moordbrigades die zowel
ingezet werden tegen politieke dis
sidenten als tegen concurrerende
drugbendes.
Een zeer kleine minderheid wordt schatrijk van de cocaïne-produktie. De overgrote meerderheid leeft aan (of onder)
de rand van het bestaan.
- foto afichief0e stem
Hieraan kwam een einde toen Si- gens diplomaten is er nog steeds gen. En ook de regering zelf is niet
les aan de macht kwam. Maar vol- veel corruptie onder de lagere ran- helemaal brandschoon. Op dit mo
ment wordt ten minste een minister
beschuldigd van corruptie en staan
verscheidene congresleden onder
zware verdenking. Ook laten som
mige rechters belangrijke handela
ren vrij „wegens gebrek aan be
wijs", zelfs als ze op heterdaad be
trapt zijn.
De regering heeft een vooraan
staande cocaïne-familie ervan Be
schuldigd de recente poging tot een
staatsgreep, waarbij president Si.es
tien uur lang werd vastgehouden, te
hebben gefinancierd. Waarnemers
zijn er echter van overtuigd dat ce
coup juist voortkwam uit de frus
tratie van de Boliviaanse narcotica
brigade, die van de regering niets
tegen de drughandelaren zou mogen
ondernemen.
De Boliviaanse regering lijkt niet
goed te weten hoe ze de drughande
laren op eigen terrein aan moet
pakken. Het uiteindelijke doel is om
met een alternatief landbouwplan
te komen, dat er voor moet zorgen
dat de boeren niet langer meer af
hankelijk zijn van de oogst van co
cabladeren.
Het ligt in de lijn der venvachtin-
gen dat er spoedig militaire acties
zullen komen, die bedoeld zijn om
de betreffende gebieden te zuiveren
van de handelaren, hun vliegveldjes
en illegale laboratoria.
De boeren zien dergelijke acties
echter met vrees tegemoet. Onder de
vorige regimes kwam het er altijd
op neer dat zij het slachtoffer wer
den van de zogenaamde anti-han
delaren acties. De mafia bleef bui
ten schot, terwijl enkele boeren bij
de acties omkwamen en hun gewas
sen bespoten werden met Agent
Orange, het veelomstreden on-
kruidverdelgingsmiddel dat de
Amerikanen in Zuid-Oost-Azië ge
bruikten. Ook wordt de regering er
van beschuldigd dat zij niet de grote
jongens onder de handelaren aan
pakt, maar zich concentreert op de
onbeduidende straathandelaren.
In ieder geval moet president bi
les nu wel harder op gaan treden te
gen de drughandel, en niet alleen
vanwege de dreigende woorden va
Paula Hawkins. Hij weet dat
via nooit een stabiele democratie
een betere economische situatie z
kennen, zolang er geen einde kom
aan het verderfelijke kwaad van
cocaïne-handel.
Copyright The Guardian/De btem
