ST3
B.V.
29?5
34?*
39?5
44?5
45?5
SEAN KELLY:
ADRIE VAN DER POEL:
DE
rren
HULST
O-AXEL
HNSDAG 26 JUN11984
mWÊËmm
arimauttensamw
PARIJS/VERONA -
Cyrille Guimard, in
het dagelijks leven
ploegleider van Re
nault, heeft sinds de
ronde van Italië van
één ding spijt. En
dat is het gegeven,
dat hij afgelopen
winter onverdeeld
partij koos voor we
reldkampioen Greg
Lemond.
Koel en sterk
In overleg
Twee
Opgeofferd
BREDA - Hij heette
een goed knecht te
zijn, met een vlijm
scherp eindschot
weliswaar, maar
meer ook niet.
HOOGERHEIDE -
Met grote voorne
mens begon Adrie
van der Poel aan dit
wielerseizoen.
Fignon in w dienst van
anders-
gent«<te
rdeWeirtóte
nieuw
tabeier et*1'
htórbankin
jnFiesU.met
toren vijft»khaat
8 bij 90 km/W
Vn Besta te zobe-
jaardatgrote
elke 20.000 km
bovendien heb Ik 6
jrantie tegen door-
2n van binnenuit
jespaartallemaMg^
tk en miin nieuwe Fies^
Stuurt pèrtekb »e*er
Venwe'nhoopgeW
De kleine Franse krulle-
bol dichtte aan de Ameri
kaan meer kwaliteiten toe
dan aan Laurent Fignon, de
winnaar van de Tour de
France van vorig jaar. Er
gens in het achterhoofd ge
loofde Guimard dat Le
mond, ondanks het feit, dat
hij dit keer in 'La Grande
Bouclé' zal debuteren, beter
bestand wak tegen de gigan
tische druk die een favoriet
op de eindzege in de ronde
van Frankrijk moet weer
staan.
Inmiddels kwam Gui
mard echter tot andere ge
dachten. In de Giro d'Italia
trok een Laurent Fignon
(tweede in het eindklasse
ment) aan hem voorbij, die
veel indruk maakte. Binnen
het Italiaanse 'spel' bleef de
23-jarige Parijzenaar vooral
kalm. Wachtte op zijn kans.
En op het moment dat die
kwam, benutte Fignon die
ook door in de etappe met
vijf Dolomieten-cols de win
naar van de ronde van Italië
bij voorbaat, Francesco Mo-
ser de roze leiderstrui te
ontfutselen. Niet voor lang,
het moge bekend zijn, maar
toch....
„Fignon heeft mij ver
rast", zegt Guimard alsof hij
het boetekleed aantrekt. „Ik
had niet gedacht dat hij zo
koel en zo sterk zou zijn.
Iedereen was tegen hem.
Ook Van de Velde. Die heeft
hem in die bergrit toch nau
welijks geholpen. Maar Fig
non bleef zichzelf. Viel
steeds aan. Waarschijnlijk
om te bewijzen dat hij een
groter renner is dan Frank
rijk denkt. Na zijn zege in de
Tour van vorig jaar werd er
wel eens schamper gelachen
om de student uit Parijs.
Maar dat zal de critici dit
keer vergaan. Fignon be
hoort ongetwijfeld tot de fa
vorieten".
Het probleem is echter dat
Guimard dus in de winter al
koos voor Greg Lemond als
kopman voor de Tour. Fig
non: „Dat hebben we in
overleg gedaan. Voor mij lag
het hoofddoel in de ronde
van Italië, Lemond is hele
maal op de Tour de France
gezet. Dat betekent in de
praktijk dat ik Lemond zal
helpen". Vanachter zijn ova
le brilleglazen kijkt Laurent
Fignon opzij. Alsof hij de
Laurent Fignon: de winnaar van de Tour de France van vorig jaar.
ware uitdrukking op zijn
gezicht even wil verbergen.
En dan: „Alleen op het mo
ment dat Lemoncj het even
tueel laat afweten, zal ik er
staan. In de Giro had ik echt
nog niet de topvorm. Moser
mag dan wel zeggen, dat ik
daar soms dom heb aange
vallen, maar hij vergeet, dat
voor mij het seizoen nog niet
is afgelopen. En voor hem in
feite wel. De ronde van Ita
lië heb ik benut om mezelf te
testen. Natuurlijk, winnen
wilde ik ook, maar dat was
gezien alle verwikkelingen
in de koers onmogelijk. Je
rijdt daar als buitenlander
tegen een keiharde muur op.
Zodra je je achterwerk van
het zadel licht, wordt on
middellijk een trein ge
vormd om je terug te halen".
Voor Guimard staat na de
Giro het absolute kopman
schap van Lemond niet
meer zo vast als voor de
kris-kras-weg over het
Apenijnse schiereiland. „We
zullen met twee beschermde
renners in de Tour vertrek
ken. En onderweg zien we
dan wel", houdt Guimard de
weg in het gulden midden.
Voor Laurent Fignon, sinds
dit weekeinde Frans kam
pioen, een geruststelling. En
een herhaling van vorig
jaar. „Ook toen zijn we zon
der echte kopman vertrok
ken. Hinault was er niet en
Guimard had ons opgedra
gen vooral op ritzeges te
gokken. En dat resulteert
dan in mijn eindzege. Mis
schien heeft die verrassing
bij Guimard afgelopen win
ter wel te lang doorgespeeld.
Maar voorlopig ga ik er toch
van uit dat Lemond de man
wordt", aldus de vriende
lijke Laurent Fignon.
Een Fignon, die vanaf 1981
zonder dat de massa het in
de gaten heeft gehad al op
het hoogste niveau presteert.
Toen pakte hij als amateur
in de open ronde van Vau-
cluse een etappe-overwin
ning mee alsof het de dood
normaalste zaak van de we
reld was. De daar aanwezige
Guimard noteerde het en
bood Fignon een contract
voor het volgend seizoen
aan. Fignon wilde namelijk
nog niet onmiddellijk over
omdat hij samen met Pascal
Jules, Marc Gomez en Clau
de Moreau nog naar het we
reldkampioenschap op de
weg moest. In de 100 kilome
ter ploegentijdrit reikte het
viertal naar een zesde plaats
voor Frankrijk, een onge
kende hoogte voor de
'Haantjes'.
Bij de profs steeg de ster
van Laurent Fignon snel.
Zeker in eigen land. Zo
wordt nog steeds met stel
ligheid beweerd dat de zege
van Bernard Hinault vorig
seizoen in de ronde van
Spanje (waarmee de Frans
man trouwens zijn knie
weer forceerde en daardoor
de Tour moest laten schie
ten) geheel op het conto van
Fignon staat. Guimard:
„Feit is in ieder geval dat
Fignon zich daar geheel op
offerde voor Hinault, terwijl
hij misschien zelf had kun
nen winnen. Fignon heeft
toen in bepaalde bergritten
Hinault op sleeptouw geno
men en hem op die manier
bij Gorospe vandaan gere
den".
Reed Hinault op die
Spaanse cols zijn knie stuk,
Fignon koerste zich in de
juiste vorm voor de Tour de
France, zo bleek achteraf.
Vooral zijn optreden tijdens
de laatste tijdrit op het auto
circuit van Dij on overtuigde
heel wat 'vijanden' van de
kwaliteiten van de Frans
man. Het was het 'finishing
touch' van het werk dat hij
in de dagen daarvoor in de
Alpen moest verrichten om
zijn na het uitvallen van
Pascal Simon veroverde gele
trui te kunnen behouden. De
Colombière (jacht op Win
nen) en de Joux Plane (per
soonlijke triomf op Winnen)
eisten daarbij de hoofdrol
op. Het Alpen-decor waar
dit jaar opnieuw de grote
klappen moeten worden uit
gedeeld. Samen met Lemond
gaat Fignon de concurrentie
te lijf. En dat terwijl hij de
Amerikaan tijdens het afge
lopen wereldkampioenschap
in Altenrhein nog een hak
wilde zetten. Fignon onder
nam in de finale van de
strijd om de regenboogtrui
nog een aanval op zijn
ploegmakker Lemond.
„Daar is toch niks vreemds
aan Lemond reed voor
Amerika, ik voor Frank
rijk". Fignon kijkt ver
baasd. Alsof hij niet begrijpt
waarom daar zo moeilijk
over gedaan wordt. „Echt, in
deze Tour kan Lemond re
kenen op mijn steun", voegt
hij er als extra bewijs van
zijn 'trouw' aan toe.
Woorden zijn echter
slechts woorden en in de
wielerwereldje zijn die snel
vergeten. Guimard: „Le
mond en Fignon moeten het
eigenlijk zelf uitvechten.
Wie aan de voet van de Al
pen er het beste voorstaat,
krijgt steun. Niet alleen van
de ander, maar van de hele
ploeg..."
i van glasfibergaas
or naar buiten
Ie ramen en deuren
ïandige koker
iet gaas, rolstok,
en montage-
oog (voor ramen)
cm
f5"
voor
cm
)Er
voor
cm
5-
voor
7 cm
voor
loog (voor deuren)
cm breed
15 tel. 01140-11998
iOTel. 01155-2922
voorraad strekt,
afgehaald in de winkel
Sean Kelly, de Ier, die op
het Europese vasteland zijn
geluk beproefde, werd ge
waardeerd om die kwalitei
ten, een grote toekomst als
beroepsrenner zat er echter
niet in, zo veronderstelde
men. Een pijnlijke vergis
sing, al verstreken er vele
jaren, voordat Sean Kelly
eindelijk zijn ware gezicht
toonde.
Pas in 1982 kwam de door
braak. Zijn overwinning in
Parijs-Nice oogstte alom be
wondering en de Franse
burggraaf Jean de Gribaldy
wreef zich in zijn handen.
Hij wist dat zijn pupil, die
hij in 1976 had ontdekt in de
ronde van Lombardije voor
amateurs, het eens zou gaan
maken en hij voelde in dat
vroege voorjaar, dat die tijd
was aangebroken. De 'ade-
lijke' ploegleider werd niet
teleurgesteld, want Sean
Kelly bouwde in de periode
die volgde aan een in
drukwekkende erelijst.
Een greep uit 1983: weer
Parijs-Nice, het Internatio
naal Lentecriterium, de ron
de van Zwitserland, de groe
ne trui in de ronde van
Frankrijk (evenals in '82) en
de ronde van Lombardije.
En de Ier ging dit seizoen
onverdroten voort: opnieuw
Parijs-Nice en het Interna
tionaal Lentecriterium,
maar ook de Ronde van het
Baskenland, Parijs-Roubaix
en Luik-Bastenaken-Luik.
Sean Kelly werd een super
man, één die tijdritten wint,
klimmèrs bergop uit het
wiel rijdt en topsprinters in
de laatste meters verslaat.
Een veelzijdigheid, die doet
denken aan het fenomeen
Eddy Merckx in zijn beste
dagen.
Niettemin is Sean Kelly
gebleven wat hij altijd was:
een rustige, bescheiden -
zelfs enigszins schuwe -
man, die nooit verraad zal
Plegen aan zijn afkomst: die
van een telg uit een doorsnee
Jers boerengeslacht. Hij
zoekt niet naar de TV-came-
ra's, de microfoons, maar is
ook nooit te beroerd met zijn
karakteristieke piepstem
metje tekst en uitleg te ge
ven aan hen die daarom
vragen of handtekeningen
mt te delen aan het perso
neel in de fabrieken van de
geldschieter, zoals enkele
Sterk blok
in de Tour
Sean Kelly: na een uitstekend voorseizoen, een uit
stekende Tour de France? - FOTO0ESTEM/J0HANVANGURP
weken geleden in Breda. Het
hoort bij het vak, dat hem de
laatste jaren zoveel roem
heeft gebracht en hij weet
dat.
Zoals hij ook exact weet
welke krachten hem de af
gelopen jaren zijn successen
hebben opgeleverd. „Men
wil nogal eens doen geloven
dat de mysteries in de sport
een rol spelen. Dat is onzin.
Het is gewoon een kwestie
van zelfvertrouwen. In de
eerste profjaren had ik
eigenlijk niet de minste am
bitie. Je moet rekenen, ik
begon als jongetje van twin
tig in een ploeg met Maer-
tens, Pollentier en Demeyer.
Ik moest knechtenwerk af
leveren en deed dat dan ook.
Zonder een greintje vertrou
wen, in mezelf, zonder res
pons van mijn omgeving
ook. Maar na mijn zege in
Parijs-Nice in '82 tikte er
iets aan in mijn hoofd.
Zoiets van: hé, ik kan het
toch. En vanaf die tijd ben ik
wat dat betreft een ander
mens geworden. Ik durf nu
ook met mijn vuist op tafel
te slaan als het nodig is, voor
mezelf op te komen. Ik kan
nu resultaten voorleggen,
dat scheelt en bovendien is
er binnen de ploeg van De
Gribaldy natuurlijk duide
lijk een verandering geko
men van mijn situatie."
Sean Kelly is ook best te
vreden over zijn ploegmak-
kers, al waren zij in de fina
les van de voorjaarsklassie
kers ver te zoeken. Hij moest
daarom wel eens steun zoe
ken bij een ander, hoewel hij
het woord 'combine' als een
vloek ervaart. „Dat een ren
ner van een andere ploeg
meehelpt in een ontsnapping
of een achtervolging is toch
geen zonde. Hij dient zijn
eigenbelang. Lopen twee be
langen parallel, dan heeft
iedereen de mond vol van
handjeklap en combine.
Nonsens. Maar inderdaad,
onze ploeg is er geen voor de
klassiekers. Ik zou graag
zien dat er volgend seizoen
bijkwamen, die ik ook in de
finale in de buurt weet,
maar voorlopig zal ik het al
lemaal zelf moeten doen. In
de rittenkoersen is dat an
ders, met jongens als Cari-
toux en Grezet bijvoorbeeld.
Dan kunnen wij evengoed
een sterk blok vormen."
Het zal hard nodig zijn,
vrijdag, als in het Parijse
voorstadje Saintt Denis de
ronde van Frankrijk begint.
Sean Kelly geldt onbetwist
tot de favorieten, maar de
concurrentie lijkt groter dan
in welke Tour dan ook. „Ik
vrees vooral de Columbia-
neri, met name Luis Herrera.
Wat ik van hem gezien en
gehoord heb, is niet niks.
Maar de Tour is aan mij be
steed, daar ben ik vast van
overtuigd. Een eindoverwin
ning ligt binnen mijn bereik.
Ik voel dat en ik zal er dan
ook serieus werk van ma
ken. Als ik de paraatheid op
kan brengen als in de ronde
van Zwitseland van vorig
jaar, dan zit het wel goed.
Het is alleen zaak niet te
vroeg aah, mijn piek-condi-
tie te geraken, zoals in '83.
Toen was tijdens de Tour
het beste er al weer vanaf.
De aanloop is nu evenwel
geleidelijker verlopen en dat
stemt me tot optimisme."
Een eindoverwinning in
de ronde van Frankrijk zou
Sean Kelly niet alleen zelfs
in Ierland een volksheld
maken - de Ierse dagbladen
houden er tegenwoordig al
een wielerverslaggever op
na - het zou hem persoonlijk
ook erg goed uitkomen,
want de Italiaanse lires lon
ken nadrukkelijk. „Er is veel
belangstelling en het is al
tijd mijn wens geweest er
nog een paar jaar te koersen,
maar of het er volgend sei
zoen al van komt, is de
vraag. Ik heb het goed nu. Ik
heb het volste vertrouwen in
de mensen rond de ploeg en
zij vertrouwen mij. Dat is
een ideale basis om te wer
ken. Laat ik het zo zeggen:
een aanbieding moet zo aan
trekkelijk zijn, dat ik niet
meer kan weigeren,want
anders blijf ik waar ik nu
zit. Maar ik houd me met die
zaken nog amper bezig. Er
staat een belangrijke en zeer
zware klus voor de deur. In
de Tour zal ik me eerst waar
moeten maken en daarna
zien we dan wel weer ver
der..."
•dm
Hij hoopte in het voorjaar
zijn eerste klassieker te
winnen - in 1983 triomfeerde
hij weliswaar in Rundum
den Henninger Turm, maar
werd gediskwalificeerd we
gens het gebruik van een
verboden stimulerend
(strychnine) middel - en wil
de er in de Tour het uiterste
uithalen.
Van de ambitieuze plan
nen van de Hoogerheidenaar
is tot nu toe niets terecht ge
komen. In de klassiekers
kwam zijn naam niet voor,
doordat hij voor de tweede
maal binnen een jaar op do
ping werd betrapt. Bij de
controle tijdens de ronde
van Sicilië werd efedrine in
zijn urine aangetroffen, het
geen hem een schorsing van
drie maanden kostte.
Het gedwongen tijdelijke
afscheid van het profpeloton
zou ook wel eens consequen
ties kunnen hebben voor de
Tour, want als Van der Poel
vrijdag in Seine St.Denis
van start gaat in de ronde
van Frankrijk heeft hij een
groot tekort aan wedstrij
dritme. Met slechts de ronde
van de Aude en het Neder
lands kampioenschap in de
benen heeft hij ronduit een
slechte basis.
Adrie van der Poel, die
aan zijn derde Tour de
France begint - in de eerste
twee streefde hij tevergeefs
louter een dagsucces na en
testte hij zich slechts een
keertje serieus in de bergen
- heeft zelf ook sterke twij
fels of er voor hem een goede
ronde in zit.
Van der Poel: „De Tour is
voor mij een groot vraagte
ken. Ik weet inderdaad niet
meer wat koersen is. De ron
de van de Aude en het natio
naal kampioenschap vor
men een geringe voorberei
ding. Het zou daarom wel
eens een tijdje kunnen du
ren, voordat ik in vorm kom.
Ik ben echt benieuwd wat de
Tour gaat brengen. Als het
niet goed gaat, zal ik echter
geenszins treuren. Dan is
het in ieder geval een goede
voorbereiding op het nasei
zoen, waarin ik net zo goed
wil proberen te presteren als
vorig jaar. In het naseizoen
wil ik overigens alles rijden.
Naast de klassiekers ben ik
ook vast van plan om uit te
komen in de grote tijdritten,
de Trofeo Baracchi en de
Grand Prix des Nations".
Adrie van der Poel: Tour de France een groot vraagteken.
- FOTO DE STEM/BEN STEFFEN
De Hoogerheidenaar, die
op 17 juni 25 jaar is gewor
den, heeft overigens tijdens
de drie maanden schorsing
niet stil gezeten. Alleen tij
dens de eerste maand van
zijn verbanning uit het me
tier deed hij het rustig aan.
Een periode, waarin hij
weer wat vertrouwd raakte
met het werk op de boerderij
van zijn ouders. Werk, dat
hem wat afleidde van de do-
pingaffaire, die hem lang
hééft bezig gehouden. Na die
eerste maand pakte de
Westbrabander de training
weer serieus op. Veelal in
zijn eentje ging hij op pad.
Van der Poel: „Ik heb een
paar maal getraind met
Raas, Priem, Kuiper, Van
Vliet en Hanegraaf. Voor de
.rest was ik op mezelf aange
wezen. Dat was vervelend,
maar kon gewoon niet an
ders".
Van der Poel beulde zich
vooral af achter de brom
mer. „Ik heb heel veel achter
de brommer gereden. Ik
hoop een beetje dat ik daar
voordeel bij heb gehad met
betrekking tot het wed
strijdritme. Allicht heeft het
iets gescheeld. Dat wed
strijdritme - de hardheid
'van de koers - is eigenlijk
het enige wat ik mis, want
lange afstanden heb ik ge
noeg gereden. De laatste
drie, vier weken heb ik con
stant tochten van 6, 7 uur
gemaakt. De afstand va
rieerde daarbij van 190 tot
230 kilometer",
heeft Van der Poel ook be
steed aan een verkenning
van het lastigste gedeelte
van de Tour, in de Alpen.
Samen met Hennie Kuiper
bracht hij vijftien dagen
door in het hooggebergte.
Van der Poel: „We hebben
samen de klimtijdrit en een
paar bergetappes gereden".
De laatste hand aan zijn
solo-voorbereiding op de
Tour legde Adrie van der
Poel andermaal in de Alpen.
Samen met zijn vriendin
Karin Janssen bracht hij de
laatste twee weken voor de
start van de ronde van de
Aude door in het chalet van
oud-Tour-winnaar Jan
Janssen in La Norma.
Nu is Van der Poel dus
weer uit de anonimiteit.
Anonimiteit, die de voorbije
maanden alleen even onder
broken werd door de ge
ruchten dat de Hoogerheide
naar volgend jaar voor het
Italiaanse Bianchi zou gaan
rijden. Een beslissing zegt de
Westbrabander nog niet te
hebben genomen. Van der
Poel: „Ik besluit pas over
een tijdje. Ik wil eerst goed
terug aan het koersen zijn,
eerst presteren, voordat ik,
bij welke ploeg dan ook, een
handtekening zet".
