AL 'KAN HU ER NIET VAN LEVEN';
a fi >1
De beste sigaren van Nederland
komen (weer) uit Kampen!
IMF: gr
•zal dit
SUMATRA CUM LAUDE
Visreizen naar Ierland per bus
VÓÓR V
Vrees vo
terugkee
Syriers ii
Libanon
België ve
bij EG ove
DONDERDAG 12 APRIL 1984
=EXTRA OP DONDERDAG5
WO?
Sociale
academies
Ergens in de 18e eeuw is het begonnen. De Hanse-stad Kampen, in hoog
Europees aanzien. Daar rezen kleine sigaren-fabriekjes als paddestoelen uit
de grond. Men weet er nog over te verhalen.
Sinds die tijd werden in Kampen voortreffelijke sigaren gemaakt die hun
weg vonden door heel Europa en ver daarbuiten. Beroemde merken waren
met Kampen verbonden. Dat is lang geleden. Maar sinds een paar jaar is er
weer een bescheiden fabriek die met veel sukses sigaren maakt van de aller
hoogste kwaliteit; Oud Kampen met het merk Sumatra Cum Laude.
Net als vroeger -
de mooiste tabakken
Karei van Susante, tabakker
van wereldfaam, is er zelf van
A tot Z bij betrokken.
Niet óveral te krijgen waar
sigaren worden verkocht
OUD KAMPEN
Duur
DONDERDAG 1
Reparatie a.
Solar Max
begonnen
T11
Door Henk Egbers
MADE - „Ik verschaf
me op deze manier zelf
creativiteit èn ontwik
keling. Dat is al heel
wat in deze samenle
ving, die vol onmacht
zit. Straks is er in deze
maatschappij alleen
nog maar geweld in
plaats van creativiteit.
Daaraan wil ik ont
snappen".
Dat zegt Rinus van der
Schriek uit Made, die aller
lei methodes bedenkt als
antwoord op de vragen: hoe
kan ik blijven schilderen èn
hoe kan ik mensen, die écht
binding hebben met mijn
werk, de schilderstukken le
veren voor een schappelijke
prijs?
Het begon met de proble
men rond de Beeldende
Kunstenaars Regeling. Ri
nus maakt daarvan een jaar
of acht gebruik. De regering
zet nu in die zogenaamde
BKR het mes en bepaalde
onder meer, dat de kunste
naar dit jaar zelf voor
3.000.- aan werk moet ver
kopen. Als een kunstenaar
aantoont dat gedaan te heb
ben, dan koopt de overheid
weer aan. Om aan dat be
drag te komen stelde Rinus
zijn huis een weekend open
en bood schilderijen, waar
voor hij in de BKR 2.500.-
betaald krijgt, aan voor
300.- per stuk.
Rinus: „Er kwamen ruim
twintig mensen op af. Ik
verkocht enkele stukken,
echter niet zoveel als nodig
is. Maar ik deed daarbij an
dere ontdekkingen. Ik kreeg
nu de eerste échte reacties.
Mensen reageren heel be
wust. Toen groeide bij mij
een weerstand om met, door
mij van te voren bepaalde
prijzen te werken. Die kun
nen een drempel zijn. En ik
besloot dat mensen die écht
binding met mijn werk heb
ben, zelf de prijs mogen be
palen, als ze een stuk willen
kopen. Ze zouden een nor
maal bedrag geven, dacht
ik".
Op een bericht daarover
kwamen in een weekend
tachtig mensen naar zijn
'atelier' - de huiskamer in
een rijtjeshuis te Made,
waarin ook nog een vrouw
en drie kinderen wonen.
„Allerlei soorten mensen.
Gewone mensen en dok
ters", aldus Rinus. „Mensen
met weinig en veel geld. Er
ontstonden gesprekken over
mijn werk met de materie;
over het zoeken naar licht
(verborgen in de vergane
gedachtenwereld), die ik
door pure benadering van
mijn eigen inhoud tracht te
ontdekken. Maar de mensen
Kunstenaar laat
de prijzen los
~rp—
wr*s v
f üai
- .4*r:
I
Rinus van der Schriek bij een deel van zijn collectie schilderijen, waarvan de kopers zelf de prijs mogen bepalen tijdens
het open huis op 14 en 15 april.
die echt contact met het
werk hebben, hoef ik niets
uit te leggen".
Er gingen méér doeken
van de hand dan de eerste
keer, maar eerlijk gezegd
viel een gemiddelde op
brengst van nog geen 200.-
per stuk wel wat tegen.
„Heel veel mensen hebben
geen idee van hoe je tot een
redelijke prijs moet komen",
vertelt Rinus. „Maar er
kwamen ook mensen, die el
ders in galerieën kijken. Die
zeiden: deze doeken zijn
daar drie- tot vijfduizend
gulden waard. Maar zij had
den het geld er op dit mo
ment niet meer voor. Ze
kochten wel en gaven dan
méér dan anderen, zodat ik
toch nog aan een gemiddelde
van tegen ƒ200.- kwam. Er
waren er bij die drie doeken
meenamen.
Ik moet erbij zeggen, dat
ik de doeken niet inlijst. Ik
span het linnen zelf op; pre
pareer ook zelf en schilder
gewoon. Ik maak zo weinig
mogelijk onkosten. Op deze
manier krijg ik de kosten er
wel uit. Ik geef toe: als ik
geen BKR zou hebben, kon
ik dit niet zo doen", merkt
Rinus op.
De BKR is een normale
sociale uitkering, maar wat
geld bovenop komt, zodat de
kunstenaar materiaal kan
kopen om aan het werk te
blijven. Maar Rinus heeft
een methode van schilderen
en werken ontwikkeld, die -
globaal gesproken - zijn ma
teriaal in één week op
maakt, zodat hij de rest van
de maand met zijn armen
over elkaar zou moeten zit
ten. En dat kan niet, temeer
omdat hij onderkend heeft
dat schilderen hem in zijn
leven overeind houdt; thera
peutische waarden heeft en
laat overleven in deze sa
menleving. Door zijn schil
derijen op deze manier te
verkopen, kan hij blijven
werken. Zijn klanten beta
len dan in ieder geval aan
vullend materiaal.
Rinus: „Ik ben daar tevre
den mee. Je kunt er niet van
leven als je de kopers van je
schilderijen zelf de prijs laat
betalen; dat is me wel dui
delijk geworden. Maar het is
wel een goed systeem om
contact te krijgen met men
sen rond je werk. Ik zou een
wereld willen creëren van
mensen die binding met
mijn wereld en werk heb
ben. Als ik een kleine groep
mensen om me heen heb, die
me dat mogelijk maakt ben
ik tevreden. Dat is een pri
ma ervaring. Niet enkel het
geld.
Nee, ik heb niet het gevoel
aan concurrentievervalsing
te doen. Op de eerste plaats
hebben misschien zeven van
de honderd procent mensen
binding met mijn werk; dan
blijft voor die anderen nog
drieënnegentig procent over.
Maar hebben die al pogin
gen ondernomen om hun
werk te verkopen zoals ik?
Daarvan hoor ik niets. Wel
zie ik soms bij hen thuis sta
pels werk staan, die met té
hoge prijzen maar blijven
staan.
Het komend weekend wil
ik nog één keer met een open
huis deze methode proberen:
mensen die mijn doeken
willen kopen, mogen zelf de
prijs bepalen! Ik heb weer
een nieuwe serie gemaakt
(100x120 centimeter) met het
geld dat de vorige verkoop
heeft opgebracht. Financieel
word ik er dus niet wijzer
van; wel creatief en ik hou
mijn ontwikkeling in gang.
Als je me vraagt met welk
thema ik vooral bezig ben,
dan zal ik je een gedicht
voorlezen, dat ik hierbij
schreef: 'De slachting van
het Paradijs/ Onmacht
overspoelt schoonheid/ De
wil is te wetend geworden?/
Overspoelt het lichaam/ Het
geweten komt te kort/ Wil
len voortbestaan zonder wil
len weten/ Bedorven geest;
bedorven voedsel/ Er is wa
ter in overvloed/ Onmacht
is onze liefde/ Overspoelt
onze schoonheid'...
NB. OPEN HUIS schilderij
en Rinus van der Schriek;
Kastanjelaan 66, Made. Za
terdag 14 en zondag 15 april
van 13-18 uur.
Volgens De Stem van vorige
week klopt er weinig van de
werkwijze van de sociale
academies. Zij 'citeert' daar
voor het verslag 1983 van de
Algemene Rekenkamer. Er
van afgezien dat slechts drie
van de achttien academies
onderzocht zijn, klopt er
weinig van de werkwijze
van De Stem. De Rekenka
mer bekritiseert de minister
van Onderwijs en Weten
schappen en diens inspectie.
Die zouden zich moeten hou
den aan de wet en andere
bestaande regels dan wel die
wet en regels aanpassen aan
veranderendse maatschap
pelijke behoeften. De drie
sociale academies zijn on
derzocht om aan te tonen dat
et gedrag van de minister
veranderen moet. het zijn
dan ook niet de academies
die zich in het verslag van
de Rekenkamer verweren
maar de minister, overigens
speelt deze zaak niet alleen
bij sociale academies maar
in het gehele hoger beroeps
onderwijs. Dat onderwijs
valt nu onder dezelfde wet
als het voortgezet onderwijs
maar is daar uitgegroeid. Er
komt dan ook een nieuwe
wet en een nieuw statuut
voor dat hogere onderwijs.
Mede met het oog op die
nieuwe regelgeving heeft de
Rekenkamer de drie acade
mies onderzocht. Dat er wei
nig klopt van de werkwijze
van de sociale academies zou
volgens De Stem blijken uit
het feit dat de onderwijsin
spectie onvoldende controle
kan uitoefenen op het nale
ven van leerplannen. De Re
kenkamer stelt daarvoor
echter niet die academies in
gebreke maar deminister.
Deze zou de nodige aanwij
zingen moeten geven voor de
leerplannen. Bovendien zou
den de lesroosters die de
academies nu naar het de
partement sturen ook ter
kennis meoten komen van
de inspectie. Een ander punt
van kritiek dat de Rekenka
mer aan de orde zou stellen
volgens De Stem, is het leer
plan. De praktijk van het
onderwijs zou daar niet op
aansluiten. Docenten en stu
denten zouden zich weinig
aantrekken van de lesroos
ters. Lesuren zouden vaak
niet volgemaakt worden,
volgens De Stem, en de stu
denten zouden teveel in
vloed hebben op het oi
wijs. Zowel de Algemene
Rekenkamer als de minister
drukken zich echter anders
uit. Bij hen gaat het om de
spanning tussen enerzijds
nog van kracht zijnde regels
en voorschriften, anderzijds
de eisen van het te geven on
derwijs. Dat onderwijs moet
bijvoorbeeld afgestemd
worden op de praktijk. Een
groot deel van de studenten
aan sociale academies oefent
reeds het beroep uit en komt
naar de opleiding voor theo
retische verdieping en ver
breding. Met medeweten
van de inspectie wordt die
theorie daarom deels gege-
ven bij wijze van aparte
vakken (sociologie, metho
diek, informatica en derge-
lijke), deels gegeven in di
recte aansluiting bij de
praktijk, men spreekt dan
van project-onderwijs, the
matisch onderwijs, pro
bleem-oplossend onderwijs.
De huidige voorschriften
kennen die nieuwe onder
wijsvormen echter onvol
doende. Vandaar problemen
bij de Rekenkamer, niet al
leen ten aanzien van sociale
academies maar ook ten
aanzien van ander onder
wijs. De Algemene Reken
kamer zegt: minister houd je
aan de voorschriften. De mi
nister verweert zich: Vak-
kendoorbrekend onderwijs
is in een bepaalde mate
noodzakelijk. Maar ik zal
aan de sociale academies
vragen, dat zij ter zake meer
zicht geven op het hoe en het
waarom van dt praktijk-ge-
richt onderwijs. Er komt een
nieuwe wet die niet meer
uitgaat van vakken (zoals op
de middelbare school( maar
van studierichtingen en
eindtermen. Tenslotte stelt
De Stem dat het departe
ment zo maar onderwijsbe
voegdheid kan verlenen aan
personen die niet de vereiste
opleiding hebben. In feit
hebben de Rekenkamer en
de minister hetover perso
nen die een wetenschappe
lijke opleiding voltooid heb
ben, bijvoorbeeld sociologie
of economie, en dan voor een
verwant praktijk-vak, bij
voorbeeld personeelswerk,
bevoegd verklaard worden
nadat ze tenminste drie jaar
in die praktijk werkzaam
zijn geweest, het onderzoek
van de Algemene Rekenka
mer is al in 1982 in het
nieuws geweest toen een ho
ge ambtenaar er op grond
van zijn voor-wetenschap
een verkeerd gebruik van
gemaakt heeft. Zowel de
Raad voorhet Hoger Be
roepsonderwijs als de minis
ter zelf zijn toen corrigerend
opgetreden ten aanzien var,
de berichtgeving. Jammer dl
De Stem die berichtgving
nog eens dunnetjes over
heeft gedaan
A.W.H. van Dongen
Van Susante wordt in kringen van tabak-experts
gewaardeerd en gevreesd als de absolute autori
teit en geeft daar alle reden toe.
Kenner bij uitstek en een instinct dat niet te
leren valt. Alleen hij weet welke soorten tot het
door hem gewenste aroma leiden en hoe het'zo
typisch milde karakter bewaard blijft.
Ze kennen hem in Bremen en Deli, Brazilië en
Cuba. En ze weten dat hij alleen het beste wil.
Telg van een roemrijk sigarenmakers geslacht.
Uit nostalgie "teruggekeerd" naar Kampen. Klein
begonnen met één onwrikbaar principe: top
kwaliteit maken.
Van Susante koopt zélf in, bepaalt zélf de
mélange, superviseert en controleert zélf de pro-
duktie. Geeft dan ook zijn persoonlijke garantie
aan elke afzonderlijke sigaar, of het een sprietje
is of een grote corona.
Van cigarillos lot grote coronas, in cederhouten kistjes en in dozen.
In grootwinkelbedrijven en langs de weg komt u
ze niet tegen. Wél bij de sigarenwinkelier die nog
verstand van sigaren heeft, hoe vreemd dat ook
klinkt.
Kan een kleine zaak zijn of een grote. Een zwart
schildje met in goud Sumatra Cum Laude en u
weet dat hij ze heeft. Acht typen van klein tot
groot. In cederhouten kistjes en in dozen met
een stuk cederhout fineer.
Sumatra Cum Laude. Het beste in een van ouds
her Nederlands type sigaar.
"Nooit geweten dat het bij kleinere sigaren zo'n kunst is om
ze echt lékker te maken. Ik heb jaren moeite gehad om een
goede te vinden. Datisnu naarvolle tevredenheid opgelost.
Was een tip van m'n winkelier. Een beste dus."
Wh
ie denkt dat reisorgani
sators geen wegen weten te
vinden om hun klanten naar
een bestemming te brengen
heeft het mis. Neem nou Ier
land. Veel mensen vinden
vliegen, auto huren, hotel
boeken en een boot, een hele
heisa die bovendien nogal
diep aangrijpt in een bij veel
mensen erg gevoelig punt: de
portemonnee. Geen nood,
denken een aantal mensen
die al dat gehannes ook beu
zijn, we richten een reis- en
visclub op. Catch is de naam.
Wout Bendeler en Aad Kla
ver, te zamen met dhr. Vos te
kenen voor de organisatie van
reizen per touringcar naar
Ierland. Voor dit jaar zijn er
11 trips mogelijk en op elke
trip een maximum deelname
van 30 personen. Men reist
per bus naar Le Havre, per
boot over naar Rossiare en
van daaruit naar het motel te
Cahirciveen, de eindbestem
ming. Daar ligt een uitge
breid programma (vissen, vis
sen en nog eens vissen) voor
zowel zoetwater- als zeevissen
op fanatieke hengelaars te
wachten. Men kan boeken
voor réizen van 9, 10, 11 en 12
dagen.
Groot voordeel van het rei
zen per bus is wel dat men nu
eens niet beperkt is in het
meenemen van hengelmate-
riaal (men vliegt niet d 20 kg
p.p.). Hele groepen kunnen
tegelijkertijd van een vakan
tie genieten, want men wordt
eigenlijk van begin tot eind
in de watten gelegd. (Dat is
juist de bedoeling zeggen de
organisators). Heel aardig is
wel de geste dat men bij aan
komst een fototoestel krijgt
waarmee men een onmiddel
lijk begin maakt met een
eigen fotoalbum. Uiteraard
worden de mooiste vissen in
alle standen gefotograveerd.
Leuk aandenken en beter dan
een leefnet zegt men bij
Catch. Voor informatie
schrijven naar Reis- en Vis
club Catch, Postbus 50, 2382
AB Zoeterwoude. Bellen kan
ook: 071-411458.
Visma
Op de Visma 1984 was
eigenlijk niet zoveel nieuws
onder de zon. Verwonderlijk
is dat niet want er worden
niet dagelijks aardigheidjes
uitgevonden. Wel nieuw was
het veschijnen van eengloed-
'Sportvissers'; nieuw blad, gelanceerd op de Visma.
- FOTO FRANS CLAES.
hand ging. Heeft men 1M®
vertrouwen in winkeliers die
op de Visma staan? Het lijk'
erop, al is het op de Visw
wel eens anders geweest. Ook
nu trouwens daalden de Pn'i' I
zen geduren de Visma hiere>\
daar behoorlijk. Heel eenvou- j
dig en zeker niet duur wok"
een aantal leuke zaken wxj'
zowel zoetwaterhengelaars
zeevissers. Voor zeevissers W'
ren er nieuwe afhoudersI'
zien. Octopus uit OudenboscM
voert ze en de afhouder isel''
combinatie van een metalt'l
afhouder en eentje van pk®'
tic. Ze zijn te gebruikenw
vaste montage op de lijn fd w
Kwickly) of schuiven. Bi"'
nenkort, zo beloofde
komt er een verkorte
voor platvis en een dublje»
versie in de vorm van een W'
lans (spreader).
Voor zoetwatervissen
er gelegenheid de
bekende Winkle Pieker
van dichtbij te bezien. W"Pl
van Leeuwen deed er
zaken mee. Winkel PicM"\
zijn trouwens als je dat i"M
de vaste stok vergelijkt off*1)
de doorsnee match-heW']
helemaal niet duurder. A"j
dig feit: Zelfs in Enflék»
kent men Wout van LeeuvX
en z'n Winkle Pickers al- U
stond een artikeltje over11
een van Engelands vele
ook goede) hengelsport-W\
schriften: Anglers Mail
nieuw hengelsportblad:
Sportvissersjournaal. Een
prachtig blad, mooi uitge
voerd en met vele pagina's
kleur. Het blad, met in de re
dactie Nico de Boer (verant
woordelijk eindredacteur) en
de bekende hengelsportjour
nalist Kees Ketting, maakte
op de Visma een bliksemstart.
Alsof men ze voor niets uit
deelde (nou ja 1 gulden is ook
te geef) vlogen ze weg. Dat be
looft veel, zeker gezien het ge
halte aan artikelen welke
men in het blad kon aantref
fen. Voor f45.- heeft men een
jaarabonnement op het nieu
we blad via van Boekhoven-
Bosch b.v., Europalaan 12,
3526 KS te Utrecht, tel.030-
820911.
Heel wonderlijk was wel
het feit dat men op de Visma
de indruk had dat vooral het
duurdere vismateriaal van de
Isr,
ha;
kol
c\
BEIROET/JERUZALE
strijdende groepen in
hebben gisteren - na t
van ongeregelde gevee
tot een nieuw staakt-!:
ren besloten.
De strijd van dinsda
zeker vijf mensen het
gekost, terwijl veertig n
gewond raakten.
Een hernieuw opfla
van de strijd wordt in I
mogelijk geacht. Chris
militieleden uit het zuid
Libanon spoedden zich
ren naar Beiroet, nada
het bericht was verspre
de Libanese presiden
mayei bij zijn Syrische
genoot aan zou dringen
terughalen van Syrische
pen naar Beiroet.
Acht jaar geleden gei
dat ook na de eerste roi
de burgeroorlog en de er
gen daarmee zijn niem
Beiroet echt bevallen.
CAPE CANAVERAL (l
George Nelson en Jame
Hoften van het ruim
j Challenger zijn gisteren
zien van allerhande we
gen in de laadruimte b
nen aan het proberen te
reren van de satelliet
Max, zodat deze de zon
kan observeren en over
jaar de komeet van Hallc
kijken.
Nelson en Van Hoften
ben zich voorgenomen ze
in de open laadbak te wi
en in één dag te doen
aanvankelijk twee dagen
waren uitgetrokken. Het
wordt vanuit de ruimtec;
ie vastgelegd door com:
dant Robert Crippen en
de piloot Dick Scobee.
Van onze ret
BRUSSEL De Belgische
miljoen gulden per jaar
I Wet de EG-commissie heel
d ?a~ Seschil liep over he
België is het heel normaal
T° korting krijgt. Hoe hc
"tijd btw betalen over de
I missie, het 'dagelijks best
Iiuist en wendde zich tot he
rburg.
I EG-commissie vindt
I „e werkelijk betaalde prij
I rtCOmmissie nu in het gel
I u, wordt over een tiental
°rls onmiddellijk uitvoei
nige dagen over aangeko
gekregen minder btw bet
mïj aar voor de Belgisch
gulden geraamd.
I ^an °vze redactie buitenli
I ÜMHlNGTON - De op
grol!- sterke economi:
in a de industrielanden
nit o°P van het jaar mc
zjet >ets afnemen, maar
dai uer desondanks ni
t,„.ef herstel tot in 1
rekkelijk krachtig zal I
naar
1985
1 blij,
1 toÜÜ1 zegt het Internatior
I haiSetaire F°nds (IMF) in
r Von„aar!«kse rapport o\
felri Ultzichten voor de
IUpOnomie. yolgens
lanri zullen de ontwikkelir
blop-en iaar iets van de
Hen Vn de rijke landen beg
rw merken, ook al zal
enige vertraging geb
"et fonds lijkt wat beti
