in obfpbg/b<s
2
Tennis: de
nieuwe volkssport
ordt sport te duur?
239-1
Herhaalde
oproep aan
je leden...
PAGINA
Hei
la: -v
DINSDAG 3 APRIL 1984
jrkstt - J,
h,
H-
door leon krijnen
GEDRAG
jack arentsen
IN DE HAL
HARMONISATIE
mm
FT"
v<
véél bladen van sportverenigin-
Klinkt herhaald de soms vertwij-
jïïje oproep: 'We komen nog steeds
vrijwilligers tekort. Is er nou nie-
Iniand.
Ei gezocht wordt dan naar leden die
„een jeugdwerkgroep, in een toer-
Lol-, kantine- of technische com-
|ffl{SSie hun steentje willen bijdragen
,ande machinerie van de club.
Hetzijn altijd dezelfden' - zeggen de
bestuurders.
Ook algemeen secretaris dr. Wim de
Heer van de NSF zegt: „Ik weet dat
bet vaak een ellende is om voor be
paalde klussen iemand te vinden.
®artoch: op de een of andere ma-
„ierdraait het altijd nog.
Natuurlijk speelt de waardering die
j0'n lid, dat zich voor een taak be
schikbaar stelt, een rol. En er zijn
Lokmensen die zich graag laten prij
ken- maar ze dóen dat werk toch
Laar. Betaalde krachten? Nee - dat
lijkt niet best. We willen het accent
Iblijven leggen op het vrijwillige ka
rakter. En daarbij te streven naar een
beperkte professionalisering. Waar
om? Omdat het gaat om het enthou
siasme, om de eigen inzet - dat wil
len we in de eerste plaats behou
den."
Jaar als je ergens een grens be
reikt dan moet je gaan uitkijken. Een
onderzoek van vorig jaar wees uit dat
iedubs het bij hun bestuurlijke en
irganiserende activiteiten nog nét
jankonden. Mits er niet te veel druk
|isvan de kant van de overheid (fis-
jsjen van de bonden,
laar ook strikt financiëel is het
noodzakelijk om het accent op de
[vrijwilligheid te blijven leggen. Je
lint dat toch niet voor de volle hon-
lerd procent betalen. En ten derde
lijft de zelfstandigheid en vrijheid
ipdiemanier zo groot mogelijk."
och komen er steeds meer taken,
raarvoor ook vaak speciale deskun-
igheid nodig is, op de besturen van
rerenigingen af, zegt De Heer. „Dan
inereen grens worden bereikt. Wil
de continuïteit in zo'n geval waar-
orgen dan wordt bij bonden en bij
pote verenigingen - of bundelingen
larvan - extra professionalisering
lodzakelijk.
nee zeg ik dan eigenlijk ook: de
rt is zo'n levende zaak dat hij bij
scheppen van arbeidsplaatsen
(en niet alleen voor uitkeringstrek-
sjeen bijdrage kan leveren. Maar
betekent dat de sport daar ook
een stukje voor zou moeten beta-
-en dat kan niet. Er zijn gemeen-
die denken aan het geven van ad-
Éistratieve ondersteuning. Er zijn
ik stichtingen die een sporttech-
isch kader uitlenen."
de wereld van de sportclubs wordt
iet woord 'privatisering' vaker ge
oord dan ooit. Dat betekent meest-
tnóg meer werk voor de vereniging
nog meer leden die nodig zijn om
latwerk ook uit te voeren.
Bij de ene tak van sport speelt dat
[erker dan bij de andere. Bij tennis
ie je al dikwijls dat allerlei zaken
iet meer bij de gemeente zijn onder
bracht, maar in eigen beheer zijn
inomen. Baanonderhoud, kantine,
lerlei deskundigheid. Ook bij ande-
jtakken van sport kennen clubs een
•tgebreide staf.
Ie Heer: „Bij het tot je trekken van
ictiviteiten moet je steeds weer be
letten dat er dingen zijn die je nooit
lint overhevelen. Waar teveel des-
ondigheid voor is vereist. Kleinere
ictiviteiten rond het veld, schoon-
iaak-als je dat soort dingen zelf
Pat doen kun je wellicht een grote
arielsverhoging, opgelegd door de
Pmeente, voorkomen."
flat proces is al op gang gekomen.
'I zeggen er dit van: Neem voordat
beslist deskundigen in de arm. De
SF is best bereid om voorlichting
j1 bijscholing te geven. Neem echter
iet te veel hooi op je vork."
[tn voor de rest", zegt De Heer, „als
«gaatom dingen die in een club
beten gebeuren, denk dan ook
fls meer aan de vrouwelijke leden,
'aan werklozen."
Pdan niet alleen voor de bekende
*eri, zoals typewerk en het vouwen
1811 net clubblad.
:T IS nog niet zo lang gele
den dat de tennissport mis
schien niet de koploper, maar
dan toch wel een regelrechte
topper was in het rijtje van de
illustere 'elite-sporten', zoals
daar zijn cricket, golf en hoc
key. Dat beeld heeft in de af
gelopen tien, twaalf jaar nog
al wat veranderingen onder
gaan. Tot vreugde van velen,
en, het moet gezegd, toe ver
driet van sommigen.
De Koninklijke Nederlandse
Tennis Bond (KNLTB) is met zijn
540.000 leden een van de grootste
sportbonden van het land geworden.
Tegenwoordig ligt er op bijna iedere
hoek van de straat wel een tennis-
complex, of het nou binnen-, dan wel
buitenbanen betreft. Het recreatie- en
het competitietennis groeide in de
voetsporen van het internationale
proftennis. Tennis is lang niet meer
het voorrecht van de student of de
zakenman, ledereen kan tegenwoor
dig lid worden van een club, de vroe
ger ellenlange wachtlijsten zijn met
de groei van het aantal tenniscomple-
xen vrijwel verdwenen. Boeren, bur
gers en buitenlui kunnen zich een
racket aanschaffen, een baantje hu
ren en een balletje slaan.
De 'verwording' van het tennis tot
volksport heeft, weliswaar in mindere
mate dan bij het voetbal, ook uitwas
sen met zich meegebracht. Ook op
de tenisbanen wordt er af en toe ste
vig op los gevloekt, met rackets ge
smeten en worden er scheids- en lijn
rechters beledigd. Voor sommige dis
tricten is een en ander in ieder geval
al aanleiding geweest om een werk
groep in het leven te roepen die naar
manieren zoekt om die uitwassen bin
nen de perken te houden.
De verklaring voor het veranderde
gedrag op de tennisbanen ligt voor
de hand; het recreatieve tennis js
groot geworden in de voetsporen van
het toptennis. leder kind kan op de
televisie zien hoe bijvoorbeeld een
McEnroe zich bij tijd en wijle mis
draagt op de tennisbaan, een trend
die zich inzette met de gedragingen
van de heer Hie Nastase in de jaren
zeventig. Daartegenover stonden ook
in die jaren de keurige gedragingen
van Okker en Borg, maar toch. Goe
de verliezers zijn er steeds minder
onder de toppers en dus ook onder
de generatie die daar de afgelopen
jaren mee opgegroeid is.
Zoals al gezegd, het tennis in de
breedte is gegroeid met de opkomst
van het proftennis, en daarmee is een
gigantische commerciële machine op
gang gekomen. Want wie gaat tennis
sen kan het tegenwoordig niet meer
doen met een houten racket en een
paar simpele schoenen. Honderden
verschillende schoenen, rackets,
broekjes, shirts, zweethandjes, ballen
en snaren zijn er te verkrijgen, voor
het overgrote deel tegen exorbitante
bedragen die vaak de kwaliteit van
het gekochte niet waarmaken.
ZUWER SCHEER
WOLLEN TAP^T
Pra^g berbertapirsterK1
Normaal 259.
Nup.strm
maar
■&T LIJKT er op; contribu
te stijgen, lidmaatschappen
pen opgezegd en dat bete-
f "t een ommekeer na wijf-
Piaar groei.
®clubs staan onder druk,
plgemeen secretaris dr.
P de Heer van de Neder-
rds® Sport Federatie (NSF).
r i9&2 zijn de ledentallen
L6t algemeen hoogstens
rb|el gebleven. Over 1983
Hl we de cijfers nog niet
binnen. Maar er ko-
;*°ch steeds meer berich-
L °,Ver achteruitgang,
j '"'lijsten verdwijnen.
'1Uu% zit hem dat ook zonder
hogere contributies - in de geslon
ken koopkracht. In gezinnen met
meer kinderen, die eerder aan meer
dan één sport deden, moet nu geko
zen worden. Er wordt kritischer dan
vroeger gekeken of een lidmaatschap
nog kan.
Daarnaast valt duidelijk te constate
ren dat de jeugdige bevolkingsgroep
kleiner wordt. De terugloop van het
aantal geboorten krijgt z'n doorwer
king in de sport", aldus De Heer.
„Inde zeventiger jaren is er een enor
me (welvaarts-)groei geweest. Kinde
ren begonnen jónger, ouderen ble
ven langer aan sport doen. Neem de
opmars van het veteranenvoetbal. In
de laatste vijftien jaar is het aantal ge
organiseerde sportbeoefenaren on
geveer verdubbeld van twee tot vier
miljoen.
Daar moeten dan wat mensen af die
dubbel geregistreerd staan - die
meer dan één sport doen. Als ie ba
by's en bejaarden buiten beschou
wing laat is een op de drie Nederlan
ders dus in een of andere club actief.
Maar dat percentage staat nu onder
druk door de hogere lasten van de
clubs, die leiden tot hogere contribu
ties en door de lagere koopkracht.
Daarnaast worden de verenigingen
geconfronteerd met fiscale maatrege
len, bijvoorbeeld de belasting op bij
verdiensten. Alles bij elkaar: de sport
dreigt weer duur te worden. Elitair,
misschien, al laat je dat woord niet zo
gemakkelijk vallen."
Sporten in overdekte accommodaties
fs meestal al duur.
De Heer: „Dat is een goed voorbeeld
om aan te geven wat er met de kosten
aan de hand is. Er zijn nu eenmaal in
vesteringen gedaan - die moeten
worden betaald. Heel lang hebben de
gemeenten de zorg op zich genomen
voor de sportaccommodaties. Ze ver
huurden ruimte, tegen de niet-werke-
lijke kosten.
De gemeenten namen nogal veel kos
ten voor hun rekening. Dat deed men
van oudsher bij de buitenaccommo
daties. Ook wel bij de binnen-accom-
modaties, maar daar brachten ze
toch al wat hogere tarieven in reke
ning. De sporthal was gemiddeld al
wat duurder per uur. Dat geldt zeker
ook voor een zwembad. Nu wordt er
ook in de gemeentelijke begrotingen
gesneden. Dat leidt tot huurverhogin
gen.
Daarnaast kwam er de ontwikkeling
op gang dat er ook commerciële ac
commodaties werden neergezet.
Tennis, en squash bijvoorbeeld. Voor
een deel puur commercieel, voor een
deel door er combinaties van sport
verenigingen bij te betrekken. Maar
zowel bij de commercie als bij de
clubs gold daar: de investering moet
er uit komen. Vandaar dat je voor een
uur tennis per week, en dat acht
maanden lang, zo'n duizend gulden
moet neertellen.
Een factor die daar dwars doorheen
speelt is de enorme verscheidenheid
van subsidiëring in ons land. En nog
een ander element is dat nog steeds
- traditioneel - wordt gedacht dat
juist mensen die lid zijn van een ten
nis- of hockeyvereniging het het wel
kunnen betalen. Het oude beeld van
een dure sport voor dure mensen.
Langzamerhand wordt dat idee wel
afgebouwd.
Nu duikt er bij alle bezuigingsmaatre-
gelen, waardoor gemeenten taken af
stoten en huren verhogen, de vraag
op: moet je de tarieven niet harmoni
seren - meer gelijktrekken? Betaal je
bij de ene sport niet veel te veel méér
dan bij de andere, omdat de accom
modatie daarvoor toevallig duurder,
de subsidie lager en de contributie
hoger is-en is dat redelijk?
Er is een discussie aan de gang over
wat voor systeem je eigenlijk moet
kiezen. Daarbij heeft de gemeente
Breda het idee uitgewerkt dat elke
sportbeoefenaar per uur op gelijke
wijze wordt belast, of hij of zij welke
sport dan ook, en binnen dan wel bui
ten, bedrijft.
Per gemeente moet in dat systeem
berekend worden wat er aan huren
binnen moet komen en dat bedrag
moet dan over de diverse verenigin
gen worden uitgesmeerd. Daardoor
zal de ene sport goedkoper, en de
andere duurder worden. Onredelijk?
Dat moet je bedenken dat sommige^/»?
clubs jarenlang van een te lage huur
hebben geprofiteerd. Een zekere har-^LtóL
monisatie sluiten wij bij de NSF nietf®^
uit. Het is een kwestie van solidariteit!nVé>.
in de sport."
