rdan
i
295,-
Moeders zoete jongen
Als zoon van een
premier en van
een miljonair staan
alle deuren
voorje
EXTRA
i it lésw
A54 I
MNDERDAG 29 MAART 1984
T47
MARK THATCHER
Zolang de
oorraad strekt.
Van onze correspondent in Londen,
Hoger Simons
LONDEN - „Ik heb net het onsympathiek
ste jongmens van mijn leven ontmoet; het
Was de zoon van jullie premier!" Zo be
schreef in 1982 een Zwitserse zakenman, in
een later gesprek met Engelse vrienden, het
onderonsje, dat hij ergens had gehad met
Mark Thatcher, de enige mannelijke nako
meling van Groot-Brittannië's IJzeren La
dy.
Thatchers poging, om hem met 30.000 pond over
de brug te doen komen voor een volmaakt onbe
trouwbaar commercieel avontuur, was op drama
tische wijze mislukt.
Aankomst van Mark Thatcher op de Londense luchthaven Heathrow. Tijdens de race Parijs-Dakar was hij zes dagen
spoorloos verdwenen in de Sahara. - fotos
„Ik wil binnen de kortste
keren rijk worden", had
Mark Thatcher de Zwitser
toevertrouwd, maar de pre-
mierszoon vond een dove
mans oor.
Deze jonge Britse fortuin
zoeker is nu 30 jaar. Hij
heeft een tweelingzus, Carol,
die op het sterk conservatief
gezinde Londense dagblad
Daily Telegraph een dames
rubriek verzorgt en ook wat
radiowerk doet op LBG, het
commerciële nieuws- en
praatstation van Londen.
Hun bloedeigen moeder
zegt, dat Mark en Carol al
van kindsbeen af doodsvij
anden waren. Zelfs in hun
volwassenheid schijnen die
twee geen grote genegenheid
voor elkaar te voelen. Hun
gebrek aan vriendschap zal
wel iets te maken hebben
met het feit, dat Mark de
oogappel is van Margaret
Thatcher. Om een collega
van de Londense Daily Mir
ror te plagiëren: Mark That
cher is vermoedelijk het eni
ge schepsel op aarde, dat bij
de IJzeren Dame tranen kan
opwekken - en hij weet dat.
Over de gepoederde wan
gen van de Britse premier
stroomde inderdaad een
stortvloed van hete tranen,
toen haar zoon Mark in 1982
i als autoracer vermist werd
in de Sahara. Mark en zijn
j Franse gezellin, Charlotte
I Verney, waren verdwaald.
1 Men vreesde het ergste,
"i maar uiteindelijk bracht
'hrk het er toch heelhuids
j af /omdat de Arabieren hem
j speciaal lieten opsporen. Je
j kan de verloren zoon van
een Britse premier toch niet
zo maar laten omkomen in
de woestijn, waar zijn been
deren zouden verbleken in
de hete zont
Toen ook zij dit hachelij ke
avontuur achter de rug had,
j vertelde Charlotte Verney:
j „Mark Thatcher is graag de
zoon van de premier. Hij
weet dat hij daardoor din-
j gen kan doen, die anders
ftooit binnen zijn bereik ge
komen zouden zijn. Mark is
bezweken voor de verleiding
om te veel te vroeg te doen -
omdat het voor hem zo ge
makkelijk is als zoon van
premier Thatcher."
Lichtgewicht
Natuurlijk neemt nie
mand het Margaret That-
cher kwalijk, dat zij haar
enige zoon hartstochtelijk
bemint en dat zij haar tra
nen niet kan bedwingen
wanneer hij in gevaar ver
keert. Tensïotte moet je als
christenmens zelfs voor een
politicus meelij kunnen ge
ilen. Maar het zit bij de
meeste Britten wel erg
dwars in de maag, dat hun
Premier het door dik en dun
opneemt voor Mark, die
naar kennelijk om zijn vin
ger weet te winden.
Premier Thatcher kan het
niet verkroppen, dat nog
maar weinig van haar dier
bare landgenoten haar zoon
Mark graag mogen. De
meeste Britse kranten zijn
nem ongunstig gezind omdat
- die in de grond een
««"gewicht is - openlijk
Profiteert van het premier-
J®op van zijn moeder. De
■^huldigingen dat Mark
P een niet geheel oirbare
™i]ze profijt trekt uit haar
regeringsambt, wordt echter
oor de premier met aan-
(,.®n8 ontkend, ook al spre-
de feiten haar tegen.
®a!'. hoe feller de media
"onlief Thatcher aanvallen,
enk 8?" de Premier wordt
de ^nrriger zij probeert
gemene aanvallers te
j 'erpletteren.
i zer,!Ij0nden verscheen de-
j dagen praktisch overal
j n nieuwe poster waarop
volgende vraag gesteld
Et: „Wat zou er van
ziin Catcher geworden
jT,als hij met een zwarte
u'd geboren was?"
betk de P°ster, die in Lam-
h JJvla" tegenover het
(ff kwartier van de Lon
ten? kestuursstraat hangt,
tast? een onbekende goed
tem j r dit Passende ant
ra neer: „Hij zou boven-
aan de lange wachtlijst voor
een gemeentelijke huurwo
ning staan."
Zwarte Britten, van wie
velen op het randje van het
bestaansminimum leven,
zijn dus kennelijk de over
tuiging toegedaan, dat het
voor Mark Thatcher geen
verschil uitmaakt welke zijn
huidskleur is. Het enige wat
voor Mark Thatcher belang
heeft, is de positie die zijn
doorluchtige moeder be
kleedt.
Grond in boren
In de Britse hoofdstad
wordt er echter allang niet
meer aan getwijfeld, dat het
premier Thatcher vroeg of
laat zal vergaan zoals het
met zovele van haar conser
vatieve volgers afgelopen is:
Dissidenten zullen het een of
het ander aangrijpen om
haar glansrijk in de grond te
boren. De glorie van geen
enkele politicus is eeuwig
durend. De dissidenten
wachten geduldig het ge
schikte ogenblik af, zo wordt
in Londen gezegd.
Margaret Thatcher is
sluw genoeg om dit te besef
fen. Zoals alle politici, die
aan het bewind zijn, profi
teert zij ervan zolang de pret
duurt, want in de toekomst
kijken, kan zelfs ene Marga
ret Thatcher neit. Het is
trouwens heel de vraag of zij
het wel goed doorheeft hoe
gevaarlijk de bedrijvigheid
van die lieve zoon Mark voor
haar politieke carrière zou
kunnen zijn. Alleen haar ge
zin en haar intiemste advi
seurs weten wat zij ervan
denkt, en die zullen dat ze
ker niet aan de neus van
journalisten hangen.
Opp assen
Hoe dan ook, het is een
feit, dat Mark Thatcher
moet oppassen met wie hij
omgaat en wat hij allemaal
uitspookt, of zijn moeder
valt van haar troon. Maar
een fortuinzoeker zoals de
jonge Thatcher heeft het in
de gegeven omstandigheden
niet makkelijk om geen fou
ten te maken, die desastreu
ze gevolgen kunnen hebben.
Mark is naar verluidt niet
van de snuggersten; de
Fransen noemen iemand zo
als hij een 'fils a papa', wat
zeker klopt, want papa De-
nis Thatcher is een rijkaard,
die Mark altijd met veel
centjes kan helpen om voor
uit te komen in het leven. En
wegens het premierschap
van zijn moeder, is de jonge
Thatcher tegelijk liever een
echte 'fils a maman'.
Mark was in zijn tijd geen
academische uitblinker op
de dure particuliere school
van Harrow, die over zijn
aanwezigheid binnen haar
muren alleen vertelt, dat hij
een redelijk goede atleet was
en zelfs een poosje mocht
spelen in een van de cricket
teams. In het racketkam
pioenschap van die school
won Mark zowaar een be
kertje. Maar toen hij in 1971
op het punt stond Harrow te
verlaten, wist iedereen, dat
hij niet knap gnoeg was om
naar de universiteit te gaan.
De goede connecties van
papa Denis maakten het
mogelijk om Mark Thatcher
eerst een poosje naar de
Britse kroonkolonie Hong
Kong te sturen. Hong Kong
is het uitverkoren toe
vluchtsoord van jonge Brit
ten van goeden huize, die
een broodwinning zoeken en
niet direct iets op het oog
hebben. Mark werd daar in
het reusachtige handelshuis
Jardine Matheson als leer
jongen opgenomen. Later
stuurde deze firma hem
naar haar Zuidafrikaanse
dochtermaatschappij Ren-,
nies, die tegenwoordig niet
meer bij de Jardinegroep
hoort.
De jonge Thatcher werkte
tot september 1972 bij Ren-
nies. Daarna plaatste zijn
vader, die zelf zes Zuidafri
kaanse commerciële belan
gen heeft, hem gedurende
vier maanden bij de effec
tenmakelaars Davis, Bor-
kum and Hare, waar Mark
in de research-afdeling
hielp bij de voorbereiding
van rapporten over de eco
nomische vooruitzichten
van de automobielindustrie.
Zonder diploma
In 1973, ging Mark That
cher als leerling in dienst bij
het Londense accountants
kantoor Touche Ross. In
Groot Brittannië is accoun
tant vandaag de dag een van
de best betaalde beroepen;
de accountants staan vaak
hoger in aanzien dan rechts
geleerden en ingenieurs. In
praktisch alle grote firma's
en bedrijven zijn voor ac
countants de beste kader-
functies weggelegd. Men
wordt accountant ofwel door
drie jaar studie aan de uni
versiteit, gevolgd door ver
schillende jaren praktijk op
een accountantskantoor, of
wel door na de middelbare
school direkt bij accountants
in de leer te gaan. In beide
gevallen moeten verschil
lende zware examens afge
legd worden, wil men het di
ploma van 'chartered ac
countant' veroveren. Daarna
is het meestal geen probleem
meer om een goed betaalde
baan te vinden.
Maar het is hard werken,
overdag als leerling op het
accountantskantoor en 's
avonds als student ter voor
bereiding op zware exa
mens. Heel veel Britse jon
gelui kunnen hiervoor niet
de nodige volharding op
brengen. Mark Thatcher
was er zo een. Na vier jaar
opleiding ging hij in 1977 bij
Touche Ross weg zonder het
begeerde diploma te ver
werven. Deze accountants
firma in de City van Londen
weigert momenteel nog te
verklappen waarom de jon
ge Thatcher het bij haar niet
heeft volgehouden.
Naief
Marks eerste eigen firma
heette Mark Thatcher Ra
cing, want hij was dol op ra
ces voor auto. MTR ging
echter binnen de kortste ke
ren over de kop. In de zomer
van 1978 zorgde pa Denis er
voor, dat zijn zoon een baan
aangeboden kreeg op het
nieuwe Londense kantoor
van de Australische maat
schappij voor vrachtverkeer
IPEC. De directeur van dit
kantoor was een vriend van
Denis Thatcher. Zijn zoon
Mark moest er met enkele
collega's voor het Australi
sche hoofdkantoor de toe
komstmogelijkheden van de
nieuwe Engelse branche on
derzoeken. In die periode
ontpopte Mark zich als een
erg naieve jongeling, die
volgens zijn collega's 'niet
veel wist'.
Onmiddellijk na de eerste
verkiezingsoverwinning van
zijn moeder, in mei 1979,
ging Mark Thatcher weg bij
IPEC om zich voortaan uit
sluitend te kunnen toeleggen'
op auto-races. In oktober
van dat jaar richtte hij ech
ter toch met zijn vriend Ste
ve Tipping, een andere auto
renner, de maatschappij
Monteagle Marketing (Lon
don Ltd) op, die volgens bei
de directeuren een interna
tionaal adviesbureau was.
Maar hoewel Denis That
cher op kleine schaal er aan
meewerkte, stond deze fir
ma twee jaar later al dik in
het rood.
Het was in die periode dat
Mark Thatcher met zijn
ouders naar Oman trok,
waar hij er in slaagde voor
de Britse bouwmaatschappij
Cementation International
een contract van 300 miljoen
pond te winnen om in die
Golfstaat een universiteit op
te richten. Het commissie
loon dat Cementation se
dertdien nog aan Monteagle
Marketing moest betalen
bedraagt volgens recente
verklaringen van Steve Tip
ping minder dan 50.000
pond. Andere bronnen ge
wagen evenwel van 350.000
tot 3 miljoen pond. Als Mark
hiervan zijn deel krijgt, is
hij goed op weg om snel rijk
te worden.
In het begin van de jaren
tachtig veroorzaakte Mark
Thatcher nog een schandaal
door als autorenner belang
stelling te tonen voor de
aanbiedingen van firma's
die hem als sponsor onder
hun hoede wilden nemen,
maar die door de Britse
openbare opinie als verwer
pelijk beschouwd werden.
Er was een Japanse textiel
firma bij, op de voet gevolgd
door de grote Britse con
doom-firma Durex en het
Londense semi-pornografi-
sche maandblad Men Only.
Pas toen Mark gewaar werd
dat hij een hoop herrie ging
veroorzaken, bestelde hij de
nog niet ondertekende con
tracten af.
Toen Mark Thatcher in
november 1982 deelnam aan
een Mexicaanse rally waar
bij een Amerikaanse fabriek
van autobanden zijn sponsor
was, verdwaalde hij op
nieuw. Hij werd opgespoord;
toen men hem gevonden
had, zag hij eruit alsof hij
uit een gieter gedronken
had. Het volgend jaar trok
Mark opnieuw naar Hong
Kong om daar zijn vleugels
uit te slaan. Hij stichtte er
drie goudfirma's, waarvan
de eerste en belangrijkste
Emperor Investment Hol
ding Company gedoopt
werd. Haar Europese doch
termaatschappij kreeg de
benaming Gainsborough
Holdings, maar hoewel haar
hoofdzetel in Londen geves
tigd was, werd ze geregi
streerd op het eiland Guern
sey, waar deze tak van Em
peror Holdings korte tijd la
ter op de fles ging. De frau
de-afdeling van Scotland
Yard onderzoekt momenteel
nog wat Gainsborough Hol
dings eigenlijk in het Vere
nigd Koninkrijk uitgespookt
heeft. Haar klanten waren
kleine speculanten, die gok
ten op de prijzen van allerlei
koopwaren. Dat is een ris
kante onderneming, waar
mee men veel geld kan ver
liezen.
Sedert het failliet van
Gainsborough Holdings Ltd
heeft Emperor Holdings (de
Emperor Investment Hol
ding Company) nog een
Europese dochtermaat
schappij, de firma Chester-
gate, met zetel in Amster
dam. Haar Nederlandse as
pirant investeerders wordt
verteld, dat de helft van
Chestergate-aandelen
eigendom is van Emperor in
Hong Kong. De Amsterdam
se firma heeft twee direc
teuren, vanwie een luistert
naar de naam Uisden Mcln-
nes.
Zeker gewicht
Mark Thatcher en Steve
Tipping zijn alle twee direc
teuren van Emperor Hol
dings, die over een aande
lenkapitaal van twee mil
joen pond beschikt. Deze fir
ma teert op de beruchte gok-
en speculatiezucht van de
Chinezen. Zowel in Hong
Kong als in Europa wordt de
naam Thatcher geregeld ge
bruikt om het zakendoen te
bevorderen. Kennissen van
Mark Thatcher zeggen: „Het
feit dat hij de zoon van de
premier is, legt een zeker ge
wicht in de schaal."
In de dertien jaar dat
Mark geprobeerd heeft voor
zichzelf een rijke toekomst
op te bouwen, verdiende hij
wel veel geld, maar verloor
ook heel wat. Londense
waarnemers geloven niet,
dat de jonge Thatcher het in
die relatief korte tijd finan
cieel zover geschopt zou
hebben als zijn moeder niet
de premier van Groot Brit
tannië en zijn vader een
doorgewinterde zakenman
was. Tot in 1979 was het pa
pa Denis die Mark het mees
te kon helpen; daarna re
kende hij meer en meer op
de steun van zijn moeder.
Vandaag de dag luidt het
motto op Marks blazoen:
„Als zoon van een premier
en van een miljonair staan
alle deuren voor je open."
De jonge Thatcher hoeft
niet eerst het vuur uit zijn
sloffen te lopen om iets te
Pa en ma, Denis en Margaret Thatcher houden
zoonlief de hand boven het hoofd tijdens zijn soms
dubieuze zakelijke praktijken.
kunnen bereiken. Andere
mensen, die even gulzig
naar veel geld verlangen,
komen gelijk vliegen en
wespen naar de jampot op
hem af, aangetrokken door
de mogelijkheid om met de
zoon van premier Thatcher
zaakjes te doen. Net zoals
het wapenschild van het ko
ninklijke huis enkele Britse
firma's een imago geeft, dat
bij de gewone klanten groter
vertrouwen inboezemt, kan
de naam Thatcher (die in het
Nederlands 'rietdekker' be
tekent) als betrouwbare
aanbeveling gebruikt wor
den, want een dergelijke
mogelijkheid kan in het za
kenleven grote tijdbesparin
gen tot gevolg hebben.
Wel fijn
Hoewel Mark Thatcher de
laatste tijd zijn moeder al
enkele keren ernstig in ver
legenheid heeft gebracht,
waardoor het in Downing
Street 10 tot driftige discus
sies kwam, schijnt de pre
mier het wel fijn te vinden
dat haar lieve zoon haar
nooit vergeet. Mark is altijd
moeders zoete jongen ge
weest. In haar biografie van
de Britse premier schrijft
Penny Junor dat Mark als
baby door Margaret That
cher vertroeteld werd. Zij
deed alles voor hem en hij
mocht ook praktisch alles
doen. Zijn tweelingzusje Ca
rol werd vaak door haar
moeder genegeerd. Kleine
Mark was lange tijd een
akelig joch.
Sommige vrienden van de
Thatchers zijn zelfs geneigd
te geloven, dat de premier
nog steeds een schuldcom
plex heeft ten aanzien van
haar kinderen omdat zij hen
in hun groeitijd vaak heeft
moeten 'verwaarlozen'. Toen
de kinderen klein waren,
was Margaret Thatcher zel
den thuis omdat zij op een
druk advocatenkantoor
werkte. Daarna werd ze la
gerhuislid en kreeg ze grote
politieke ambities, die tot
gevolg hadden dat haar kin
deren hun moeder nog min
der zagen. Vandaag de dag
probeert ze een en ander
goed te maken en het is
daarom, aldus vrienden van
de Thatchers, dat ze de fou
ten van haar eigen kinderen,
en dan vooral die van Mark,
over het hoofd ziet.
Hoewel de meeste Britten
begrip kunnen opbrengen
voor de jonge man, die bij
het begin van zijn handels
carrière profiteert van de
rijkdom en de hoge positie
van zijn ouders, nemen zij
het Mark Thatcher toch
kwalijk, dat hij zijn handel
en wandel verborgen houdt
achter een sluier van ge
heimhouding, dat zijn moe
der koppig weigert dit doek
op te lichten. Ook het feit,
dat Margaret en Denis
Thatcher zoonlief meegeno
men hadden op hun officiële
reis naar Oman (wat pas
kortgeleden uitgelekt is), er
gert vele Britten. Zij hebben
het gevoel, dat Mark That
cher vroeg of laat de rege
ring van Groot Brittannië in
discrediet zal brengen.
Schatrijk meisje
Maar de lieve zoon trekt
zich van dit alles bitter wei
nig aan. Hij blijft op de ach
tergrond en drijft weinig
handel in Groot-Brittannië.
Net zoals zijn vader, Denis,
is hij nog het liefste bedrij
vig in verre landen zoals
Zuid Afrika, het Midden
Oosten en Hong Kong. Ook
de Verenigde Staten vormen
voor hem een vruchtbaar
werkterrein. Daar heeft hij
trouwens het meisje ont
moet, dat zijn droom om
binnen de kortste keren
schatrijk te worden, razend
snel zal kunnen waarmaken.
Zij heet Karen Fortson en
is een lieve twintigjarige
'beauty' uit Texas, die Mark
Thatcher een zwierige vent
vindt en misschien met hem
zou willen trouwen. Haar
ouders, Ben en Kay Fortson,
van Fort Worth in Texas,
zijn schatrijk. Om die reden
worden zij een beetje als een
'koninklijke' familie van
Amerika beschouwd. Het
fortuin van de Fortsons is
niet in de eerste plaats af
komstig van Ben, die 'ge
woon' afstamt van olieba
ronnen en ranchers (hij is
een levensechte J.R. met
standing), maar veel meer
van zijn vrouw, Kay Car-
ster. Deze was de enige erf
gename van een fabelachtig
fortuin van een van Texas
legendarische figuren - haar
oom Kay Kimble, die miljoe
nen dollars verdiend had
met graan, verzekeringen,
warenhuizen, olie en veesta
pels. Kimble stond aan het
hoofd van 70 maatschap
pijen. Hij stierf in 1974 op de
leeftijd van 78 jaar.
De bouw van het huis dat
de Fortsons in Fort Worth
bewonen heeft 1,2 miljoen
pond gekost. Mark Thatcher
is een welkome gast. Van de
winter bracht hij met de
donkerharige Karen enkele
dagen in New York door. In
Texas werkt zij bij een anti
quair. Afgelopen maand be
zocht Karen de Thatchers in
Londen. Deze visite, onder
begeleiding van zoonlief
Mark, werd toen bijzonder
betekenisvol genoemd. Pre
mier Thatcher was blijk
baar in de wolken over haar
mogelijke toekomstige
schoondochter, die een van
de vier erfgenamen van het
Fortsons-fortuin is.
Als hij met haar kan trou
wen, hoeft Mark Thatcher
zich verder geen zorgen
meer te maken in het leven.
Karens ouders zijn veel rij
ker dan de zijne, maar
Marks moeder is de wereld
bekende Britse premier,
voor wie de Fortsons grote
bewondering koesteren. En
zo zie je dan maar weer, dat
premier Thatcher voor haar
lieve zoon Mark waardevol
ler is dan een gouden credit
card. Ze heeft de Fortsons
trouwens al uitgenodigd om
bij haar te komen logeren in
Downing STreet 10 en op
Chequers, het historische
buitenverblijf van de Britse
regeringleiders (een beetje
geschiedenis en cultuur zul
len de rijke Amerikanen ze
ker geen kwaad doen).
In afwachting dat
hun huwelijk aange
kondigd wordt, kreeg
Karen Fortson van een
paar Londense kran
ten enkele nuttige
raadgevingen: „Als je
eenmaal getrouwd
bent, hou dan de teu
gel strak", schreven ze,
„anders probeert hij
de baas te spelen, net
zoals zijn moeder. En
vergeet vooral niet,
dat hij met het groot
ste gemak verdwaalt."