rdan i 295,- Moeders zoete jongen Als zoon van een premier en van een miljonair staan alle deuren voorje EXTRA i it lésw A54 I MNDERDAG 29 MAART 1984 T47 MARK THATCHER Zolang de oorraad strekt. Van onze correspondent in Londen, Hoger Simons LONDEN - „Ik heb net het onsympathiek ste jongmens van mijn leven ontmoet; het Was de zoon van jullie premier!" Zo be schreef in 1982 een Zwitserse zakenman, in een later gesprek met Engelse vrienden, het onderonsje, dat hij ergens had gehad met Mark Thatcher, de enige mannelijke nako meling van Groot-Brittannië's IJzeren La dy. Thatchers poging, om hem met 30.000 pond over de brug te doen komen voor een volmaakt onbe trouwbaar commercieel avontuur, was op drama tische wijze mislukt. Aankomst van Mark Thatcher op de Londense luchthaven Heathrow. Tijdens de race Parijs-Dakar was hij zes dagen spoorloos verdwenen in de Sahara. - fotos „Ik wil binnen de kortste keren rijk worden", had Mark Thatcher de Zwitser toevertrouwd, maar de pre- mierszoon vond een dove mans oor. Deze jonge Britse fortuin zoeker is nu 30 jaar. Hij heeft een tweelingzus, Carol, die op het sterk conservatief gezinde Londense dagblad Daily Telegraph een dames rubriek verzorgt en ook wat radiowerk doet op LBG, het commerciële nieuws- en praatstation van Londen. Hun bloedeigen moeder zegt, dat Mark en Carol al van kindsbeen af doodsvij anden waren. Zelfs in hun volwassenheid schijnen die twee geen grote genegenheid voor elkaar te voelen. Hun gebrek aan vriendschap zal wel iets te maken hebben met het feit, dat Mark de oogappel is van Margaret Thatcher. Om een collega van de Londense Daily Mir ror te plagiëren: Mark That cher is vermoedelijk het eni ge schepsel op aarde, dat bij de IJzeren Dame tranen kan opwekken - en hij weet dat. Over de gepoederde wan gen van de Britse premier stroomde inderdaad een stortvloed van hete tranen, toen haar zoon Mark in 1982 i als autoracer vermist werd in de Sahara. Mark en zijn j Franse gezellin, Charlotte I Verney, waren verdwaald. 1 Men vreesde het ergste, "i maar uiteindelijk bracht 'hrk het er toch heelhuids j af /omdat de Arabieren hem j speciaal lieten opsporen. Je j kan de verloren zoon van een Britse premier toch niet zo maar laten omkomen in de woestijn, waar zijn been deren zouden verbleken in de hete zont Toen ook zij dit hachelij ke avontuur achter de rug had, j vertelde Charlotte Verney: j „Mark Thatcher is graag de zoon van de premier. Hij weet dat hij daardoor din- j gen kan doen, die anders ftooit binnen zijn bereik ge komen zouden zijn. Mark is bezweken voor de verleiding om te veel te vroeg te doen - omdat het voor hem zo ge makkelijk is als zoon van premier Thatcher." Lichtgewicht Natuurlijk neemt nie mand het Margaret That- cher kwalijk, dat zij haar enige zoon hartstochtelijk bemint en dat zij haar tra nen niet kan bedwingen wanneer hij in gevaar ver keert. Tensïotte moet je als christenmens zelfs voor een politicus meelij kunnen ge ilen. Maar het zit bij de meeste Britten wel erg dwars in de maag, dat hun Premier het door dik en dun opneemt voor Mark, die naar kennelijk om zijn vin ger weet te winden. Premier Thatcher kan het niet verkroppen, dat nog maar weinig van haar dier bare landgenoten haar zoon Mark graag mogen. De meeste Britse kranten zijn nem ongunstig gezind omdat - die in de grond een ««"gewicht is - openlijk Profiteert van het premier- J®op van zijn moeder. De ■^huldigingen dat Mark P een niet geheel oirbare ™i]ze profijt trekt uit haar regeringsambt, wordt echter oor de premier met aan- (,.®n8 ontkend, ook al spre- de feiten haar tegen. ®a!'. hoe feller de media "onlief Thatcher aanvallen, enk 8?" de Premier wordt de ^nrriger zij probeert gemene aanvallers te j 'erpletteren. i zer,!Ij0nden verscheen de- j dagen praktisch overal j n nieuwe poster waarop volgende vraag gesteld Et: „Wat zou er van ziin Catcher geworden jT,als hij met een zwarte u'd geboren was?" betk de P°ster, die in Lam- h JJvla" tegenover het (ff kwartier van de Lon ten? kestuursstraat hangt, tast? een onbekende goed tem j r dit Passende ant ra neer: „Hij zou boven- aan de lange wachtlijst voor een gemeentelijke huurwo ning staan." Zwarte Britten, van wie velen op het randje van het bestaansminimum leven, zijn dus kennelijk de over tuiging toegedaan, dat het voor Mark Thatcher geen verschil uitmaakt welke zijn huidskleur is. Het enige wat voor Mark Thatcher belang heeft, is de positie die zijn doorluchtige moeder be kleedt. Grond in boren In de Britse hoofdstad wordt er echter allang niet meer aan getwijfeld, dat het premier Thatcher vroeg of laat zal vergaan zoals het met zovele van haar conser vatieve volgers afgelopen is: Dissidenten zullen het een of het ander aangrijpen om haar glansrijk in de grond te boren. De glorie van geen enkele politicus is eeuwig durend. De dissidenten wachten geduldig het ge schikte ogenblik af, zo wordt in Londen gezegd. Margaret Thatcher is sluw genoeg om dit te besef fen. Zoals alle politici, die aan het bewind zijn, profi teert zij ervan zolang de pret duurt, want in de toekomst kijken, kan zelfs ene Marga ret Thatcher neit. Het is trouwens heel de vraag of zij het wel goed doorheeft hoe gevaarlijk de bedrijvigheid van die lieve zoon Mark voor haar politieke carrière zou kunnen zijn. Alleen haar ge zin en haar intiemste advi seurs weten wat zij ervan denkt, en die zullen dat ze ker niet aan de neus van journalisten hangen. Opp assen Hoe dan ook, het is een feit, dat Mark Thatcher moet oppassen met wie hij omgaat en wat hij allemaal uitspookt, of zijn moeder valt van haar troon. Maar een fortuinzoeker zoals de jonge Thatcher heeft het in de gegeven omstandigheden niet makkelijk om geen fou ten te maken, die desastreu ze gevolgen kunnen hebben. Mark is naar verluidt niet van de snuggersten; de Fransen noemen iemand zo als hij een 'fils a papa', wat zeker klopt, want papa De- nis Thatcher is een rijkaard, die Mark altijd met veel centjes kan helpen om voor uit te komen in het leven. En wegens het premierschap van zijn moeder, is de jonge Thatcher tegelijk liever een echte 'fils a maman'. Mark was in zijn tijd geen academische uitblinker op de dure particuliere school van Harrow, die over zijn aanwezigheid binnen haar muren alleen vertelt, dat hij een redelijk goede atleet was en zelfs een poosje mocht spelen in een van de cricket teams. In het racketkam pioenschap van die school won Mark zowaar een be kertje. Maar toen hij in 1971 op het punt stond Harrow te verlaten, wist iedereen, dat hij niet knap gnoeg was om naar de universiteit te gaan. De goede connecties van papa Denis maakten het mogelijk om Mark Thatcher eerst een poosje naar de Britse kroonkolonie Hong Kong te sturen. Hong Kong is het uitverkoren toe vluchtsoord van jonge Brit ten van goeden huize, die een broodwinning zoeken en niet direct iets op het oog hebben. Mark werd daar in het reusachtige handelshuis Jardine Matheson als leer jongen opgenomen. Later stuurde deze firma hem naar haar Zuidafrikaanse dochtermaatschappij Ren-, nies, die tegenwoordig niet meer bij de Jardinegroep hoort. De jonge Thatcher werkte tot september 1972 bij Ren- nies. Daarna plaatste zijn vader, die zelf zes Zuidafri kaanse commerciële belan gen heeft, hem gedurende vier maanden bij de effec tenmakelaars Davis, Bor- kum and Hare, waar Mark in de research-afdeling hielp bij de voorbereiding van rapporten over de eco nomische vooruitzichten van de automobielindustrie. Zonder diploma In 1973, ging Mark That cher als leerling in dienst bij het Londense accountants kantoor Touche Ross. In Groot Brittannië is accoun tant vandaag de dag een van de best betaalde beroepen; de accountants staan vaak hoger in aanzien dan rechts geleerden en ingenieurs. In praktisch alle grote firma's en bedrijven zijn voor ac countants de beste kader- functies weggelegd. Men wordt accountant ofwel door drie jaar studie aan de uni versiteit, gevolgd door ver schillende jaren praktijk op een accountantskantoor, of wel door na de middelbare school direkt bij accountants in de leer te gaan. In beide gevallen moeten verschil lende zware examens afge legd worden, wil men het di ploma van 'chartered ac countant' veroveren. Daarna is het meestal geen probleem meer om een goed betaalde baan te vinden. Maar het is hard werken, overdag als leerling op het accountantskantoor en 's avonds als student ter voor bereiding op zware exa mens. Heel veel Britse jon gelui kunnen hiervoor niet de nodige volharding op brengen. Mark Thatcher was er zo een. Na vier jaar opleiding ging hij in 1977 bij Touche Ross weg zonder het begeerde diploma te ver werven. Deze accountants firma in de City van Londen weigert momenteel nog te verklappen waarom de jon ge Thatcher het bij haar niet heeft volgehouden. Naief Marks eerste eigen firma heette Mark Thatcher Ra cing, want hij was dol op ra ces voor auto. MTR ging echter binnen de kortste ke ren over de kop. In de zomer van 1978 zorgde pa Denis er voor, dat zijn zoon een baan aangeboden kreeg op het nieuwe Londense kantoor van de Australische maat schappij voor vrachtverkeer IPEC. De directeur van dit kantoor was een vriend van Denis Thatcher. Zijn zoon Mark moest er met enkele collega's voor het Australi sche hoofdkantoor de toe komstmogelijkheden van de nieuwe Engelse branche on derzoeken. In die periode ontpopte Mark zich als een erg naieve jongeling, die volgens zijn collega's 'niet veel wist'. Onmiddellijk na de eerste verkiezingsoverwinning van zijn moeder, in mei 1979, ging Mark Thatcher weg bij IPEC om zich voortaan uit sluitend te kunnen toeleggen' op auto-races. In oktober van dat jaar richtte hij ech ter toch met zijn vriend Ste ve Tipping, een andere auto renner, de maatschappij Monteagle Marketing (Lon don Ltd) op, die volgens bei de directeuren een interna tionaal adviesbureau was. Maar hoewel Denis That cher op kleine schaal er aan meewerkte, stond deze fir ma twee jaar later al dik in het rood. Het was in die periode dat Mark Thatcher met zijn ouders naar Oman trok, waar hij er in slaagde voor de Britse bouwmaatschappij Cementation International een contract van 300 miljoen pond te winnen om in die Golfstaat een universiteit op te richten. Het commissie loon dat Cementation se dertdien nog aan Monteagle Marketing moest betalen bedraagt volgens recente verklaringen van Steve Tip ping minder dan 50.000 pond. Andere bronnen ge wagen evenwel van 350.000 tot 3 miljoen pond. Als Mark hiervan zijn deel krijgt, is hij goed op weg om snel rijk te worden. In het begin van de jaren tachtig veroorzaakte Mark Thatcher nog een schandaal door als autorenner belang stelling te tonen voor de aanbiedingen van firma's die hem als sponsor onder hun hoede wilden nemen, maar die door de Britse openbare opinie als verwer pelijk beschouwd werden. Er was een Japanse textiel firma bij, op de voet gevolgd door de grote Britse con doom-firma Durex en het Londense semi-pornografi- sche maandblad Men Only. Pas toen Mark gewaar werd dat hij een hoop herrie ging veroorzaken, bestelde hij de nog niet ondertekende con tracten af. Toen Mark Thatcher in november 1982 deelnam aan een Mexicaanse rally waar bij een Amerikaanse fabriek van autobanden zijn sponsor was, verdwaalde hij op nieuw. Hij werd opgespoord; toen men hem gevonden had, zag hij eruit alsof hij uit een gieter gedronken had. Het volgend jaar trok Mark opnieuw naar Hong Kong om daar zijn vleugels uit te slaan. Hij stichtte er drie goudfirma's, waarvan de eerste en belangrijkste Emperor Investment Hol ding Company gedoopt werd. Haar Europese doch termaatschappij kreeg de benaming Gainsborough Holdings, maar hoewel haar hoofdzetel in Londen geves tigd was, werd ze geregi streerd op het eiland Guern sey, waar deze tak van Em peror Holdings korte tijd la ter op de fles ging. De frau de-afdeling van Scotland Yard onderzoekt momenteel nog wat Gainsborough Hol dings eigenlijk in het Vere nigd Koninkrijk uitgespookt heeft. Haar klanten waren kleine speculanten, die gok ten op de prijzen van allerlei koopwaren. Dat is een ris kante onderneming, waar mee men veel geld kan ver liezen. Sedert het failliet van Gainsborough Holdings Ltd heeft Emperor Holdings (de Emperor Investment Hol ding Company) nog een Europese dochtermaat schappij, de firma Chester- gate, met zetel in Amster dam. Haar Nederlandse as pirant investeerders wordt verteld, dat de helft van Chestergate-aandelen eigendom is van Emperor in Hong Kong. De Amsterdam se firma heeft twee direc teuren, vanwie een luistert naar de naam Uisden Mcln- nes. Zeker gewicht Mark Thatcher en Steve Tipping zijn alle twee direc teuren van Emperor Hol dings, die over een aande lenkapitaal van twee mil joen pond beschikt. Deze fir ma teert op de beruchte gok- en speculatiezucht van de Chinezen. Zowel in Hong Kong als in Europa wordt de naam Thatcher geregeld ge bruikt om het zakendoen te bevorderen. Kennissen van Mark Thatcher zeggen: „Het feit dat hij de zoon van de premier is, legt een zeker ge wicht in de schaal." In de dertien jaar dat Mark geprobeerd heeft voor zichzelf een rijke toekomst op te bouwen, verdiende hij wel veel geld, maar verloor ook heel wat. Londense waarnemers geloven niet, dat de jonge Thatcher het in die relatief korte tijd finan cieel zover geschopt zou hebben als zijn moeder niet de premier van Groot Brit tannië en zijn vader een doorgewinterde zakenman was. Tot in 1979 was het pa pa Denis die Mark het mees te kon helpen; daarna re kende hij meer en meer op de steun van zijn moeder. Vandaag de dag luidt het motto op Marks blazoen: „Als zoon van een premier en van een miljonair staan alle deuren voor je open." De jonge Thatcher hoeft niet eerst het vuur uit zijn sloffen te lopen om iets te Pa en ma, Denis en Margaret Thatcher houden zoonlief de hand boven het hoofd tijdens zijn soms dubieuze zakelijke praktijken. kunnen bereiken. Andere mensen, die even gulzig naar veel geld verlangen, komen gelijk vliegen en wespen naar de jampot op hem af, aangetrokken door de mogelijkheid om met de zoon van premier Thatcher zaakjes te doen. Net zoals het wapenschild van het ko ninklijke huis enkele Britse firma's een imago geeft, dat bij de gewone klanten groter vertrouwen inboezemt, kan de naam Thatcher (die in het Nederlands 'rietdekker' be tekent) als betrouwbare aanbeveling gebruikt wor den, want een dergelijke mogelijkheid kan in het za kenleven grote tijdbesparin gen tot gevolg hebben. Wel fijn Hoewel Mark Thatcher de laatste tijd zijn moeder al enkele keren ernstig in ver legenheid heeft gebracht, waardoor het in Downing Street 10 tot driftige discus sies kwam, schijnt de pre mier het wel fijn te vinden dat haar lieve zoon haar nooit vergeet. Mark is altijd moeders zoete jongen ge weest. In haar biografie van de Britse premier schrijft Penny Junor dat Mark als baby door Margaret That cher vertroeteld werd. Zij deed alles voor hem en hij mocht ook praktisch alles doen. Zijn tweelingzusje Ca rol werd vaak door haar moeder genegeerd. Kleine Mark was lange tijd een akelig joch. Sommige vrienden van de Thatchers zijn zelfs geneigd te geloven, dat de premier nog steeds een schuldcom plex heeft ten aanzien van haar kinderen omdat zij hen in hun groeitijd vaak heeft moeten 'verwaarlozen'. Toen de kinderen klein waren, was Margaret Thatcher zel den thuis omdat zij op een druk advocatenkantoor werkte. Daarna werd ze la gerhuislid en kreeg ze grote politieke ambities, die tot gevolg hadden dat haar kin deren hun moeder nog min der zagen. Vandaag de dag probeert ze een en ander goed te maken en het is daarom, aldus vrienden van de Thatchers, dat ze de fou ten van haar eigen kinderen, en dan vooral die van Mark, over het hoofd ziet. Hoewel de meeste Britten begrip kunnen opbrengen voor de jonge man, die bij het begin van zijn handels carrière profiteert van de rijkdom en de hoge positie van zijn ouders, nemen zij het Mark Thatcher toch kwalijk, dat hij zijn handel en wandel verborgen houdt achter een sluier van ge heimhouding, dat zijn moe der koppig weigert dit doek op te lichten. Ook het feit, dat Margaret en Denis Thatcher zoonlief meegeno men hadden op hun officiële reis naar Oman (wat pas kortgeleden uitgelekt is), er gert vele Britten. Zij hebben het gevoel, dat Mark That cher vroeg of laat de rege ring van Groot Brittannië in discrediet zal brengen. Schatrijk meisje Maar de lieve zoon trekt zich van dit alles bitter wei nig aan. Hij blijft op de ach tergrond en drijft weinig handel in Groot-Brittannië. Net zoals zijn vader, Denis, is hij nog het liefste bedrij vig in verre landen zoals Zuid Afrika, het Midden Oosten en Hong Kong. Ook de Verenigde Staten vormen voor hem een vruchtbaar werkterrein. Daar heeft hij trouwens het meisje ont moet, dat zijn droom om binnen de kortste keren schatrijk te worden, razend snel zal kunnen waarmaken. Zij heet Karen Fortson en is een lieve twintigjarige 'beauty' uit Texas, die Mark Thatcher een zwierige vent vindt en misschien met hem zou willen trouwen. Haar ouders, Ben en Kay Fortson, van Fort Worth in Texas, zijn schatrijk. Om die reden worden zij een beetje als een 'koninklijke' familie van Amerika beschouwd. Het fortuin van de Fortsons is niet in de eerste plaats af komstig van Ben, die 'ge woon' afstamt van olieba ronnen en ranchers (hij is een levensechte J.R. met standing), maar veel meer van zijn vrouw, Kay Car- ster. Deze was de enige erf gename van een fabelachtig fortuin van een van Texas legendarische figuren - haar oom Kay Kimble, die miljoe nen dollars verdiend had met graan, verzekeringen, warenhuizen, olie en veesta pels. Kimble stond aan het hoofd van 70 maatschap pijen. Hij stierf in 1974 op de leeftijd van 78 jaar. De bouw van het huis dat de Fortsons in Fort Worth bewonen heeft 1,2 miljoen pond gekost. Mark Thatcher is een welkome gast. Van de winter bracht hij met de donkerharige Karen enkele dagen in New York door. In Texas werkt zij bij een anti quair. Afgelopen maand be zocht Karen de Thatchers in Londen. Deze visite, onder begeleiding van zoonlief Mark, werd toen bijzonder betekenisvol genoemd. Pre mier Thatcher was blijk baar in de wolken over haar mogelijke toekomstige schoondochter, die een van de vier erfgenamen van het Fortsons-fortuin is. Als hij met haar kan trou wen, hoeft Mark Thatcher zich verder geen zorgen meer te maken in het leven. Karens ouders zijn veel rij ker dan de zijne, maar Marks moeder is de wereld bekende Britse premier, voor wie de Fortsons grote bewondering koesteren. En zo zie je dan maar weer, dat premier Thatcher voor haar lieve zoon Mark waardevol ler is dan een gouden credit card. Ze heeft de Fortsons trouwens al uitgenodigd om bij haar te komen logeren in Downing STreet 10 en op Chequers, het historische buitenverblijf van de Britse regeringleiders (een beetje geschiedenis en cultuur zul len de rijke Amerikanen ze ker geen kwaad doen). In afwachting dat hun huwelijk aange kondigd wordt, kreeg Karen Fortson van een paar Londense kran ten enkele nuttige raadgevingen: „Als je eenmaal getrouwd bent, hou dan de teu gel strak", schreven ze, „anders probeert hij de baas te spelen, net zoals zijn moeder. En vergeet vooral niet, dat hij met het groot ste gemak verdwaalt."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1984 | | pagina 7