Di
Scheii
bedrijft
H.v.Hel
ME
LUBBERj
Oi
TOERNEl
Uitbraak
ZATERDAG 24 MAART 1984
'E KATHOLIEKE Vrouwen
Organisatie (KVO) is meer dan alleen een
gezelligheidsvereniging. De activiteiten
van de organisatie omvatten veel meer
dan louter creativiteitscursussen,
ontmoetings- en culturele avonden. Al 56
jaar beoogt de KVO - bij de oprichting in
1928 nog Boerinnenbond genaamd - een
ontmoetings- en contactpunt te zijn van
en voor vrouwen op basis van de
katholieke geloofsovertuiging en
levensvisie, het agrarisch zijn en/of het
betrokken zijn bij de
plattelandssamenleving', in de ruimste
zin van het woord. KVO: meer dan een
gezelligheidsvereniging.
Jonger
Kansarm
Geleidelijk
ZATERDAG 24 MAAF
Eind deze maï
van Hesteren u\
Bedrijfsgezondhej
waarbij hij 22jaaj
bedrijfsarts. Hij
F Sixma, die afkc
g.g. en g.d.
bedrijfsgezondhei\
om te juichen", sU
afscj
1 Vechter
Vervolg van pagin<
Gids-Weekend 1
'Plattelandsvrouwen
vormen nog steeds
een kansarme groep
Wanneer KVO-leden in groter verband bij elkaar komen, zal een gezamenlijke maaltijd nooit ontbreken.
Door Anja Verbiest
Riet Roosen-Van Pelt uit
Schaijk geeft sinds acht jaar
als voorzitster leiding aan de
organisatie van 'vrouwen van
het platteland' in Noord-Bra
bant, Zeeland en Zuid-Gel
derland. Ze heeft er méér dan
een dagtaak aan, naast haar
werk in haar gezin met vier
kinderen, het tuinbouwbe
drijf van haar man en, sinds
tien jaar, het lidmaatschap
van de CDA-(tweemans)frac-
tie in de gemeenteraad van
Schaijk. Riet Roosen vervult
haar taken nog steeds met
niet aflatende energie, al
blijft er weinig vrije tijd over.
Het ledenbestand van de KVO
(30.000 leden verdeeld over 297 afde
lingen) bestaat allang niet meer uit
louter 'agrarische' vrouwen. „Inte
gendeel", zegt Riet Roosen, „de agra
rische vrouwen maken nog slechts
vijftig procent van ons ledenbestand
Regelmatig wordt in KVO-kring creatief werk
tentoongesteld. - foto de stem/ ben steffen
uit. De andere leden hebben met hen
gemeen dat ze óók op het platteland
wonen én de doelstelling van de KVO
- natuurlijk - onderschrijven. Maar
ze voeren over het algemeen geen
agrarisch bedrijf uit. Ze komen uit de
middenstand, de ambtenarij of heb
ben iets te maken met dienstverle
nende bedrijven in de agrarische sec
tor".
Riet Roosen is blij met de verschei
denheid onder 'haar' leden. Die ver
scheidenheid uit zich overigens niet
alleen in de diverse achtergronden.
Ook de leeftijdsopbouw binnen de or
ganisatie verschilt aanzienlijk, zeker
in vergelijking met een aantal jaren
geleden. Riet Roosen: „Sommige af
delingen zijn aan het vergrijzen. El
ders is juist een zekere verjonging te
zien. En dat is een goede zaak. Er
wordt een verschuiving door veroor
zaakt in bijvoorbeeld de interesse van
de leden. Ga maar na, vrouwen van,
pakweg, boven de 35 jaar hebben
vroeger nooit, of in ieder geval nau
welijks, de kans gehad verder te le
ren. Zij volgen nu dan ook het liefst
scholings- en vormingscursussen, om
hun achterstand in te halen. De jon
gere leden daarentegen - wij noemen
ze 'blok'-vrouwen - hebben die kans
wél gehad. Zij missen echter vaardig
heden op ander gebied. Zij doen dan
ook het liefst iets waarbij met de
handen gewerkt moet worden: huis
houdelijke, naai- of andere creativi
teitscursussen". Binnenkort starten
binnen de KVO twee proefprojecten
waarbij onderzocht zal worden welke
behoeften er nu precies bij de jongere
KVO-vrouwen leven.
Volgens Riet Roosen is ook de eco
nomische recessie debet aan de
groeiende interesse voor dergelijke
praktische cursussen. „Iedereen moet
zuiniger aan doen. Wanneer je dan
bijvoorbeeld zelf kleren kan maken
of op een andere manier je creativi
teit kan aanwenden, scheelt dat aan
merkelijk". Ondanks de verschillende
interesses, is de samenwerking tussen
de diverse leeftijdsgroepen binnen de
KVO meer dan goed, constateert Riet
Roosen tot haar genoegen: „We kun
nen een heleboel van elkaar leren".
De KVO volgt de maatschappelijke
ontwikkelingen op de voet, de erva
ringen worden verwerkt in de activi
teiten van de organisatie. Maar on
danks die voortdurende aanpassing
vormen, volgens Riet Roosen, de plat
telandsvrouwen nog steeds een kans
arme groep. „Voorzieningen voor de
vrouwen op het platteland zijn er
nauwelijks. Cursussen zijn bijna niet
te organiseren, de regels van de over
heid geven die mogelijkheid niet. Om
subsidie te krijgen, is een bepaald
aantal cursisten verplicht Op het
platteland wordt die norm vaak niet
gehaald".
Noodgedwongen wijken de vrou
wen voor hun vormende activiteiten
daarom uit naar 'de grote stad'. Maar
ook dat levert doorgaans veel proble
men op. Riet Roosen: „Wanneer men
over eigen vervoer beschikt, zijn de
problemen over het algemeen niet
onoverkomelijk. Als men echter is
en het project 'Vrouw-geloof-kerk'.
Van augustus '82 tot augustus '83
werd in totaal 78 maal tijdens eenma
lige bijeenkomsten van 67 KVO-afde-
lingen gesproken over 'levensbe
schouwing, levensstijl, religie, kerk
e.d.'. Samen met 'geestelijke en/of li
chamelijke gezondheid' is het daar
mee een van de meest besproken on
derwerpen binnen de organisatie.
Maar ook aan tal van andere on
derwerpen wordt door de KVO-afde-
lingen en -kringen aandacht besteed.
Een greep: huwelijk, gezin en opvoe
ding; onderwijs(beleid) en beroeps
keuze; de plaats, taak en situatie als
vrouw; de discussie rond het energie-
KVO-voorzitster Riet Roosen- Van Pelt: Vrouwen hebben over het alge
meen een nuchterdere kijk op zaken.
aangewezen op het openbaar vervoer,
wordt het een heel ander verhaal.
Met name op het platteland is het
openbaar vervoer nog steeds erg
slecht geregeld. Je doet er uren over
om op de plaats van bestemming te
komen. En je moet al vroeg weer weg,
om de laatste bus naar huis nog te
kunnen halen. Onbegonnen werk dus
feitelijk".
De kerk, het katholiek zijn, de ka
tholieke geloofsovertuiging en le
vensvisie. Al is het accent in de loop
der jaren veranderd, voor de leden
van de KVO zijn dit steeds de centra
le punten geweest van waaruit ge
werkt werd. De katholieke geloofs
overtuiging en levensvisie blijkt on
der meer uit gespreksbijeenkomsten
rond b.v. het thema 'Vrouw en geloof'
beleid; ontwikkelingen in de Derde
Wereld. Op het gebied van de cursus
sen scoort 'handvaardigheid' het
hoogst, in 93 afdelingen werden maar
liefst 108 cursussen gegeven. Ook cur
sussen op het gebied van voeding,
werken in de tuin, handwerken en
beter bewegen stonden erg in de be
langstelling.
Vertegenwoordigsters van de KVO
maken daarnaast deel uit van een
groot aantal commissies en werk
groepen op provinciaal en landelijk
niveau. Riet Roosen vertegenwoor
digt haar organisatie onder andere in
de Noord-Brabantse Vrouwenraad,
de onderwijscommissie van de Ne
derlandse Christen Boerenbond
(NCB), de landelijke werkgroep poli
tieke scholingscursussen en de werk-
- foto de stem dick de boer
groep Kadercursus Emancipatie. An
dere KVO-vertegenwoordigsters
hebben onder meer zitting in de pro
vinciale commissie voor huishoude
lijke voorlichting ten plattelande, de
initiatiefgroep emancipatieburo
Noord-Brabant, de commissie veilig
heid in de landbouw van het land
bouwschap Noord-Brabant, de Unie
van de Katholieke Vrouwenbewe
ging, de Centrale van Plattelands
vrouwenorganisaties, de Nederlandse
Vrouwenraad, het bestuur van de
KRO, de Lourdescommissie van de
KNBTB, de Wereldunie Katholieke
Vrouwenorganisaties en het vrou
wencomité van de COPA (comité van
de landbouworganisaties in de Euro-,
pese Gemeenschap). De samenwer-'
king met andere vrouwenorganisa
ties vormt in dat kader ook een be
langrijk punt. Die samenwerking is,
volgens Riet Roosen, met name de
laatste vijf jaar enorm verbeterd.
De KVO lijkt desondanks niet zo
aan de weg te timmeren. Het tegen
deel is waar, verdedigt Riet Roosen
haar organisatie. „We werken niet zo
in de schijnwerpers, dat is waar. Al
les gaat bij ons meer via de weg van
de geleidelijkheid. Daar bereik je vol
gens mij uiteindelijk toch het meeste
mee. Het duurt wel wat langer, maar
het resultaat blijft veel meer hangen.
En daar gaat het toch om".
Als voorbeeld haalt ze de ontwik
keling van de vrouwenbeweging aan.
De KVO heeft nooit duidelijk op de
barricaden gestaan, al zag men wel
degelijk het nut en de noodzaak van
vrouwenemancipatie in. Het werd de
organisatie niet altijd in dank afge
nomen, maar de KVO-vrouwen
werkten liever op hun eigen wijze,
buiten de felle schijnwerpers. Het re
sultaat is hetzelfde, meent Riet Roo
sen. En misschien zelfs wel beter, ge
baseerd op een meer afgewogen oor
deel, aangepast aan het eigen (be
scheiden) gezicht van de plattelands
vrouw.
Want ook de plattelandsvrouwen
hebben in de loop der jaren gebroken
met het beeld dat de massa van hen
heeft, ze zijn mondiger geworden en
komen voor hun eigen rechten op.
„Vrouwen zijn over het algemeen nog
altijd veel te bescheiden. Onterecht.
We maken met z'n allen vijftig pro
cent uit van de bevolking en mogen
ons dus best laten horen. Daarbij,
vrouwen kunnen putten uit hun er
varing van alledag, ze gedragen zich
niet zo hoogdravend en hebben over
het algemeen een nuchterdere kijk op
zaken".
Door Bert van Velzen
Het was echt een dag om uit,,
breken. Om te beginnen was
het zondag. Het was mooi
weer, iets te koud voor de tin
van het jaar. Lekker weer 11
hard te lopen. De hoefslag 11
het paard dat door de straat
wandelde klonk als de lokn
van de vrijheid. Ik hoorde f'
schaterlach van de meeuwen
boven de duinen en de verlei
ding was groot om me van hi,
matras te verheffen. Ik kone
zoals gebruikelijk, weerstand
aan bieden. Het was tenslotte
zondag.
Zonder de uitbraak zouden u>
maandag alleen hebben leun.
nen praten over het voetbal-
vernuft van Haarlem, de
zorgwekkende aftakeling van
Johnnie the Selfkicker en het
verbleekte mysterie van Ven
de Vries, alias Xaviera Hollaj.
der, die ons overspannen pro
beert te maken met de sugge$.
tie dat een nijver en gezond Ij.
bido driemaal daags tot actie
dwingt. Zij moet gerekend
worden tot de valse profeten
De wereld staat stijf van de
faalangst door die sexoholi-
sche verhalen.
Ik heb de uitbraak van de vijf.
tien relatief zware jongens uit
het Huis van Bewaring te
Scheveningen en de daarop
volgende grootscheepse klop.
jacht aardig kunnen volgen
via de ether. Zondags peil ifc
de piraten. Ik sta dan graag
even stil bij „Arie op Muziek-
safari", waarin 'de kouwe-
handjesaria' uit La Bohème
volledig is stukgedraaid. Arie
is een culturele piraat: „En
dan krijgen we nu, ook voor
moeder Irma, een sjène uit de
operaAls ik genoeg begin
te krijgen van de muzieksafan
bezoek ik een soort radiovloot
enmarkt. Je kunt er van alles
kopen en verkopen: leren jas
jes, discorolschaatsen, stapel
bedden, auto's met een tumul
tueus verleden, kin-
derkleertjes, hondjes die van
kinderen houden, exotische
vogels.
Tot de hoogtepunten van dit
programma reken ik de helaas
zeldzame totale uitverkopen
van have en goed door mensa
die klaarblijkelijk dearond
tevoren erg lang in de kroeg
hebben gezeten en op de radio-
vlooienmarkt proberen de zo
vol vreugde gegraven finan
ciële kuil te dichten. Een rood
staartpapegaai uit de radio
vlooienmarkt zat vrij intensitj
het kanaal van de Haagse po
litie te storen toen groot alarm
werd geslagen. Tot dan toe
hadden lekkages van het
Haagse politiewerk via de
ether me weinig luistergenot
kunnen bieden: de spectacu
laire zaken werden achter
piepsignalen en onzichtbare
schuiven afgehandeld en erg
veel meer dan burengerucht
een wederspannige dronkaard
of een etaleur in tramlijn S
(ik neem aan dat daarmee een
exhibitionist wordt bedoeld)
was er niet te beleven.
Maar nu stonden alle kanalen
wijd open. De klopjacht kon
op de voet worden gevolgd. Er
waren mooie details: drie vis
sers stonden een mijl of wat
uit de kust vreedzaam vanaf
een bootje te hengelen toen
een politiehelicopter als een
dreigend monster boven het
hoofd van de argeloze henge
laars kwam hangen en hen
met stentorstem werd bevolen
naar de Scheveningse haven
terug te keren. Alle rode Golf
jes waren verdacht en er moe
ten vrij veel witte taxi's zijn
klemgereden. Speurende poli
tiemannen in de duinen wer
den door een helicopter mar
een keurige wandelaar met
een Engels accent gedirigeerd,
die ook niet kon weten dat ik
zondag alle besnorde mannen
van brede uitvoering verdacht
waren.
Er is flink gejaagd op twee
mannen die, gekleed in witte
trainingspakken, met een ha
veloos en ongewassen wit
autootje op weg waren naar
het voetbalveld. Groot nieuws
is het niet, maar er blijkt op
die gedenkwaardige zondag
ochtend een man op blote voe
ten in een witte taxi van Den
Haag naar Oegstgeest te zijn
gereisd. Kwam hij uit de bajes
of uit de kroeg? Laurent D,
een grote naam in de Haagse
penose, werd in het hart van
de troosteloze Schilderswijk
klemgereden- ook hij zat in
een witte taxi - terwijl zijs
broer Aad twee stappen buiten
de gevangenispoort tot het in
zicht kwam dat het beter was
terug te keren naar zijn cel-
Die zondag werd, nog ruim
voor het invallen van de sche
mer, op een steenworp a/stai»
van de gevangenis een man
aangetroffen die onderzijn
colbertje een pyamabroek
droeg. Ook hij was op de
vlucht, maar tot dan toe was
hij niet opgevallen, ofschoon
het geklepper van zijn tanden
moet hebben geklonken als at
castagnetten in een woeste fl'-
menco. Het was echt een dag
om uit te breken, want negen
van de vijftien hebben de Ie"'
te buiten de muren mogen h-'
groeten.
Ik neem aan dat die blote voe
tenman inmiddels een paal
schoenen heeft gekocht.
door Too|
BREDA - In
deze maand h<|
1 van Hesteren ir
I stilte afscheid
de bedrijven in]
geving die in
ren vanuit de
I drijf sgezondheil
I Brabant zijn
geweest. Een
hem door de
aangeboden er
daarom in alll
i heid heeft laten|
Maar diezelfde I
hem opmerkelijk in
hij, in een ook al
3 view, onomwonden]
ze dienst", de Stichfl
1 zorg West - Braban j
2 meest toonaangeveu
meest vooroplopen*]
3 derland is". Daarn
3 meer dan een kwd
3 nog geen optimall
3 heidszorg opgebou\f
3 denken nog teveel i
3 ziekteverzuim te
3 hij. „Maar wij zien I
3 het opsporen van da
3 ziekteverzuim. De
3 het liefst een sool
van ons maken. Mj
3 wij. Daar zijn wij
3 Van Hesteren
3 overbruggingsuitkd
gestelde pensioenf]
aangeslotenen op
5 „Ik had natuurlij k|
3 nen blijven werken
3 ik ben blij dat ik eril
H mijn werk zat ben
5 boeien. Maar na 22 J
?iiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiimiiiiiiiiiifi
Na De Vries betree
Lubbers het spreekg
stoelte, en weer is hij
onbetwiste ster van
avond. Hij hoeft maar
te komen, of de achterb;
ziet daarin al aanleidii
voor luide toejuiching
en een warm applaus.
Als vervolgens de premi
met oog voor de actualiteit èn
Sezonde Volksempfinden,
Amsterdamse recherche comp
men teert met de bevrijding v
Hemeken, stijgt het enthousi;
!J,e helemaal naar een toppu
memand realiseert zich blij
baar dat dezelfde Lubbers o
aeze rechercheurs veertien
Sen later 3 salaris zal laten i
leveren.
Voor het overige verloopt
avond als de vorige: kernwape
ambtenaren, uitkeringen. Alle
mevrouw De Wit uit Spaarnd:
mjdt een wat uitzonderlijk pi
jeem aan. AOW-ers met e
lein kind, daar wordt niks v<
aan. „Bij de wetgeving is de
lr°eP mensen vergeten. Ze
rees, met wie ik uitvoerig h
gecorrespondeerd, heeft dat te
gegeven,zegt ze.
Lubbers knikt begrijpend,
Ver> later zeggen welk gr*
goed de AOW niettemin is, ma
ukman veert recht als n
r°uw De wit haar verhaal
aakt. Inmiddels namelijk
haa:
klei
r man overleden, en met i
uj 'n kind leven van een AW'
'kering schijnt wel doenli
at is duidelijk," zegt Bukmi
