e lalt -ZATERDAG 25 FEBRUAR11984 lATERDAG 25 FEBRUAI RIJSBERGEN - Johan van de Velde was nog maar enkele jaren beroeps wielrenner, toen hij al aankondigde mettertijd zijn geluk te zullen be proeven in Italië. Sinds die uitspraak werd de Rijsberge- naar achtervolgd door Italiaanse ploeglei ders en met name door oud-renner Dino Zandegu, die jaar-in-jaar-uit de Westbra bander trachtte in te palmen. Andere omgeving wel eens minimin' BREDA/ MONDEL] spannende tijden v| ners, zoals elk jaar voorafgaan aan lieuw seizoen. Duizenden trainings! imiddels onder de wiel conditie is op peil, het ji voelbaar, maar toch heid over de dingen die ''Frits en ik wilden allebei erg graag. mn °l niiii! BEZIERS - Geruisloos is Bert Oos terbosch in de eerste koersen van het wielerjaar 1984 doorgeschoven naar de positie van eerste luitenant in de ploeg van Peter Post. Het vertrek van Jan Raas en Gerrie Knetemann, de twee 'wegkapiteins' van de inmiddels legendarische Raleighs, bete kende vacatures in de top van de ploeg, vooral op taktisch gebied. 'Sfeer zeker zo goed als vorige jaren Goed jaar voor me geweest 'Be schrok van het record van Moser BORGERHOUT - M brauwen hebben ge nieuws, dat Gerrie K ter Post had verbroke Knetemann-Post, het gold immers als een twee-eenheid in de wielerwereld. 'S' Po be nit JOHAN VAN DE VELDE: Johan van de Velde: „Ik besef dat goede resultaten in Italië nooit zo aan zullen spreken als goede presta ties dicht bij de deur". FOTO DE STEM/JOHAN VAN GURP Wedstrijden in Italië liggen me 'n stuk beter ''iiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii 'Beter dan een grote formatit door Hein Groothuis De druk, die de Italianen op Van de Velde uitoefenden, werd vooral veel groter na de indrukwekkende prestatie van de Rijsbergenaar in de Tour van 1980, toen hij de gro te toeverlaat van Joop Zoete melk was bij diens rush naar de eindoverwinning. Van de Velde zwichtte pas voor de pakken lires op het moment, dat vorig jaar het Raleigh-bolwerk uit elkaar spatte. Hij bereikte al voor de start van de ronde van Frank rijk een principe-akkoord met Metauromobili, de ploeg, waarbij Frits Pirard in 1983 een voortreffelijke entree maakte. Illlllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllll Eindelijk is het dus zover dat Johan van de Velde zich rijp genoeg acht voor een avontuur in buitenlandse dienst. Van de Velde: „Als je zes jaar in dezelfde ploeg hebt vertoefd, is een heel andere omgeving met heel andere mensen wel eens goed. Dat is echter niet de reden van het verkassen. Italië heeft me al tijd zo aangetrokken vanwege de wedstrijden. De wedstrij den in Italië liggen me beter dan elders. Daar was ik al na een paar koersen achter. De meeste eendagswedstrijden zijn heuvelachtig en er is bijna altijd een bergje in de finale. Op het laatst is het zwaar. Dat is gunstig voor mij". Het hoofdaccent dit seizoen zal voor Van de Velde in de Giro komen te liggen. „Ik denk", zegt Van de Velde, die het kopmanschap in het ron- dewerk deelt met de Belg Lu- cien van Impe en in de klassie kers met Frits Pirard, „dat de Giro mij beter zal liggen dan de Tour. Als ik tenminste afga op wat ik van verschillende mensen over de Giro heb ge hoord. Over het algemeen zijn er wat minder tijdritten, zijn er meestal licht stijgende aan komsten en kunnen de Dolo mieten als echte scherprechter fungeren". Zo hoog mogelijk reiken in de ronde van Italië is echter niet het enige doel van de Rijs bergenaar, die er de man niet Johan van de Velde zoals de supporters hem kennen, zwoe gend bergop. naar is om alles op een grote étappewedstrijd te zetten. Hij wil ook proberen op de voor grond te treden in de klassie kers. Hij krijgt daarvoor van zijn ploeg in ieder geval volop gelegenheid, want Metauro mobili komt in het voorseizoen in alle grote eendagswedstrij den uit, behalve in de Omloop van Het Volk en Rundum den Henninger Turm. Van de Velde: „Van de ploeg hoefden die klassiekers niet per sé, maar er bestond ook geen bezwaar, omdat er ten tijde van de klassiekers wei nig koersen in Italië zijn". „Ze hebben het aan Frits en mij overgelaten. Wij wilden het allebei graag, omdat we anders voor Nederland bijna helemaal buiten beeld zouden zijn en natuurlijk omdat dat soort wedstrijden ons ligt". De Rijsbergenaar, die het hele criteriumcircus in Neder land na de Tour de France za' meemaken, is niet bang dat zijn marktwaarde dit seizoen zal dalen, ofschoon hij groten deels op Italië is georiënteerd. rV-w door Jacques Eeste «e*r Van de Velde: „Ik besef na tuurlijk wel dat goede resulta ten in Italië nooit zo aan zullen spreken als goede prestaties dicht bij de deur - als je de ronde van Apulië wint, den ken ze hier misschien wel dat het te vergelijken valt met de profronde van Galder - maar als je eenmaal een naam hebt, denk ik dat het voor de start geleden niet zoveel uitmaakt. Voor iemand die nog echt naam moet maken, ligt het denk ik een stuk moeilijker. Als ik goed blijf rijden in Ita lië en een paar keer mijn ge zicht van voren laat zien in de klassiekers, dan zie ik geen enkele verandering". Voor dat goede rijden is Jo han van de Velde voor een deel afhankelijk van de ploeg, die hij achter zich heeft. Wat dat betreft staat hij er op het eer ste gezicht niet zo goed voor, want de Metauromobili-for- matie telt slechts negen ren ners, een zeer smalle basis, die in de loop van het seizoen met enkele amateurs zal worden uitgebreid. MUIIIIIIUIIIIIIIIIIllllllilllllllllllllilllllllllllllll iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Van de Velde: „Toch zie ik het niet somber in. Het is mis schien zelfs wel beter dan een grote ploeg, waarvan steeds de helft thuis moet blijven en de samenstelling in de wedstrij den steeds wisselt". Als je voortdurend met de zelfde groep koerst, krijg je denk ik meer een eenheid. Iedereen weet dan na verloop van tijd, waaraan hii toe is. Het is alleen te hopen dat wij niet te kampen krijgen met blessures of ziekte, want dan ziet het er inderdaad niet best uit". Van de Velde zelf liet niets aan het toeval over. Om opti maal te kunnen functioneren, leerde hij zelfs Italiaans. Van de Velde: „Ik heb een cursus van tien lessen achter de rug. Ik vond het best moeilijk. Ik denk echter dat ik, als ik een tijdje in Italië zit, snel de za ken eigen ben, die ik nodig heb. Wat dat betreft is het ook goed dat ze me altijd met een Italiaan op de kamer stoppen". De belangrijkste voorberei ding van Van de Velde op het nieuwe seizoen bestond uit het maken van vele kilometers. Voor hij zich meldde in het trainingskamp van zijn ploeg op Sicilië had hij al ruim 3500 kilometer op de fiets afgelegd. Van de Velde: „Ik heb het van dag tot dag bijgehouden. Vroeger deed ik dat nooit. De voorgaande jaren reed ik •trouwens nooit veel in de win ter, hooguit 1000 kilometer en die legde ik dan ook nog bijna uitsluitend af in crossen. Deze winter heb ik het anders I Voor zover niets nieuws on der de zon, ook niet voor Jan Raas. Hij kent die innerlijke onrust, beter wellicht dan de meeste van zijn collega's. Waar vele anderen het zich de Romende maanden nog wel eens kunnen veroorloven zich achter hun rol van waterdra ger te verschuilen, staat de Zeeuw voortdurend in het fel le licht van de schijnwerpers. Hij behoort immers tot de éli te, het kleine gezelschap dat de top heeft bereikt, maar dat te- gepakt, veel meer gedaans vens oneindig veel werk moet ve: rzetten om zich op die posi tie te kunnen handhaven. Toch is er voor Jan Raas een groot verschil met voorgaande jaren. Hij begint, als dertiger nota bene, aan een geheel nieuw hoofdstuk in zijn loop baan. De feiten zijn bekend. :e basis voor verdere samen- 'erking met Peter Post ging orig seizoen verloren. Terwijl ij zonder enige moeite elders derdak had kunnen regelen, 'erkoos de klasieker-koning dat ik er gelijk wil staan in] begin van het seizoen. Ik direct een goede indrukt ken, omdat dat goed is het vertrouwen van de pit Overigens waren de vele t ningskilometers ook weina zakelijk, gezien de ach! stand, die ik had opgelof door mijn val in de Tout1 maanden niets doen, moei er nu eenmaal meer voor da om terug te komen". Van die val in de Tour, een gebroken linker pols oj I de weg van de meeste weer- verde, ondervindt de Rijs] genaar nu geen naweeën Van de Velde: „Honderd cent in orde komt die if nooit meer. Ik zal hem na meer zo ver kunnen buigen vroeger. Het voornaamst! echter dat ik er praktisch g( hinder meer van onderil Alleen bij zware belas tings ik nog wel eens wat. Het is: ritant, maar draaglijk. Alli zal ik moeten afwachten t| die pols zich houdt na zes zwaar koersen". and. Raas onderzocht de mo gelijkheden tot het formeren Iran een tweede Nederlandse pld zoil be| tu rei] dei waf blej ble Plo ho ovd in scb zorj kon om| - ef te 1 kan rugj GEF BERT OOSTERBOSCH: 'Eindelijk ben ik echt ■.M.iiM.i.Bü.nra CLr Bert Oosterbosch: „De druk waarmee eeri wielerprof nu eenmaal moet leven, kan ik nu veel beter aan". Post zelf wees Henk Lub- berding aan als de nieuwe aanvoerder van de Panasonic- ploeg, in Zuid-Frankrijk heb ben Oosterbosch en de ervaren Walter Planckaert zich langs natuurlijke weg aan de zijde van Lubberding geschaard. „Een volledig nieuw aspect voor mij, het leiden van de ploeg als we vooraan zitten", geeft Bert Oosterbosch toe, „maar iemand zal het toch moeten doen. Ik kan dat rege len best aan en zie het daarom ook niet direct als een nieuwe rol. Het moet gebeuren en als niemand anders zich aandient, doe ik het toch?" Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii1' Het zuidelijke trainings kamp van Panasonic is niet alleen sportief op een succes uitgedraaid, vooral de ploeg- geest kreeg een granieten fun dering. „Een fantastische sfeer, ze ker zo goed als in voorgaande jaren", oordeelt Oosterbosch. „We functioneren als de oude ploeg, maar met nieuwe ren ners. Renners, die er op ge brand zijn zich te bewijzen ten opzichte van hun oude ploegen en ploegleiders". Over het vertrek van Raas cs. zegt Oosterbosch: „Bepaal de jongens waren gewoon uit gekeken op de ploeg en de lei ding. Daar werd over gespro ken en dat werkte door in de koersen. Er waren niet echt twee kampen, maar ideaal was het zeker niet. Mijn rela tie met de renners die vertrok ken zijn, is goed. Ik heb veel voor Raas gedaan en hij heeft regelmatig iets terug gedaan. Zo ligt het. Er zijn geen kwade gevoelens onderling. De ren ners die we nu hebben, zijn al lemaal bereid iets voor een an der te doen. Een goed teken. Nu al heeft de ploeg veel zelf vertrouwen en hoe belangrijk dat is, weet ik natuurlijk als geen ander". Bert Oosterbosch doelt op zijn vertrek bij Post naar de ploeg van Fred de Bruyne, in middels alweer enkele jaren geleden. Een veelbesproken overgang, omdat Post zijn fa voriete renner met lede ogen Vorig jaar moest Oosterbosch ziek uit de Tour stappen moest laten gaan. Post is van af het eerste moment gechar meerd geweest van het type Oosterbosch, die, terugden kend aan die periode in zijn leven, zegt: „Het is allemaal te snel gegaan met mij. In meer dere opzichten. Ik won te vlug grote wedstrijden, werd te vroeg wereldkampioen ach tervolging, had het persoonlijk erg druk, ging trouwen, een huis bouwen en meer van dat soort zaken. Op een bepaald moment kwam de bekende druppel die de emmer deed overlopen. Het werd me teveel. Ik wilde even niets aan mijn hoofd hebben. Gelukkig is al les goed gekomen. Ik voel me thuis in de ploeg van Post. De druk waarmee een wielerprof nu eenmaal moet leven, kan ik nu veel beter aan. Ik ben ein delijk een echte prof gewor den". Bert Oosterbosch is aange nomen voor de individuele een Bert Oosterbosch: „Als ik het werelduurrecord van Moser aan wil vallen doe ik het na de Ronde van Frankrijk." tijdritten, de ploegentijdritten en de kleinere rittenkoersen. Dat werkt ligt hem als geen ander. Vorig jaar kwam hij tot een imposante reeks overwin ningen, vooral in tijdritten. In de Ster van Bessèges, de Tir- 'reno Adriatico, de ronde van Amerika, de Vierdaagse van Duinkerken, de ronde van Ne derland en de ronde van Cata- lonië won hij steevast de ritten tegen het uurwerk. Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll iiiiiiiiiiiiiiiiiiiP' In de Tour was hij succesvol met twee étappe-overwinnin gen. „Voor een dergelijk jaar te ken ik onmiddellijk weer", zegt Bert Oosterbosch, „het is een goed jaar voor me ge weest. Mijn zelfvertrouwen is toegenomen. Misschien dat ik dit jaar weer een serieuze gooi ga doen naar de wereldtitel achtervolging. Ik wil een nieu we poging wagen, maar alleen als ik me honderd procent fit voel en ook mentaal klaar ben voor het toernooi. Anders heeft het geen zin". De baan blijft Oosterbosch trekken. Na de spectaculaire en vooral onverwachte stunt van Francesco Moser op de wielerbaan in Mexico City is de naam Oosterbosch over ve ler lippen gerold. Oosterbosch zou de enige renner zijn, die in staat moet worden geacht het door Moser van Merckx afge pakte werelduurrecord nog scherper te stellen. Tal van top-renners geven Ooster bosch een grote kans bij een eventuele aanval. „Als zo veel grote coureurs zeggen dat ik het kan, moet ik toch wel gaan geloven dat ik een reeële kans maak", oordeelt Bert Ooster bosch. Na Moser's geslaagde dubbele verbetering van het record heeft nog niemand zich gemeld bij Oosterbosch om plannen op te zetten voor een aanval van de rossige Braban der. „Ik wil hoe dan ook een poging doen", zegt hij, „al heb ik geen enkel idee of ik een kans van slagen heb. Geeste lijk ben ik al bezig met de voorbereiding, maar ik moet nog veel meer te weten komen. Vooral over de technische en medische aspecten van zo'n aanval. Het effect van de re volutionaire wielen van Mo ser's fiets bijvoorbeeld, weet ik eigelijk nog niets af. In gedachten ben ik ais en ander aan het regelen,» ik wil het ook allemaal voor mekaar brengen. Ik OT dat de motivatie veel groW| als je zelf alles regelt". Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll' IIIIIIIIIIIIIIK Dit jaar wil Oosterl nog geen poging wagen Moser's record aan te vallei1 „Zeker niet", zegt Oosï bosch, „en als ik ga aanvaïj doe ik het na de Tour. voorbereiding van Mose' nogal onwezenlijk op overgekomen. Hij trainde een bezetene in de winter, t der dat er wedstrijden wai Dat trekt me bepaald nieU' Ik ga het zeker anders dofj Oosterbosch geeft toe dat1 nooit verwacht had, dat Fr' cesco Moser de alom met peet besproken afstand 11 Merckx uit 1972 zou klopl „Ik schrok toen ik het hoor»] zegt Oosterbosch eerlijk, had wel gedacht dat Mose' de buurt zou komen, W nooit dat hij het beter '1 doen. Later, toen ik de ben" op de televisie zag, ging het cord meer voor me leven zat ik me alleen maar vragen: hoe is het in O naam mogelijk?" Met nog meer verwondering xifr zu'^en een heleboel lief rbbers hebben gereageerd op !uze van de in Huijbergen 'oonachtige prof zich te bin- ei aan de Belgische formatie van ploegleider Ronald de Witte. Een geboren en getogen 'Sterdammer in Vlaande- n, dat is een combinatie die jet werkt, zo wilde de volks bond. Bovendien: wat moet netemann in een land, waar wielersport zulke zorgelijke Al den doormaakt? In Borgerhout, waar De witte op de laatste dag van ja- an met gepaste trots zijn Sh?8 „pres.enteerde op een hot bijeenkomst in een J met een gereputeerde op,,n}'. werd voorlopig in elk W, een dlng duidelijk: Kne- in if r]n v°elt zich als een vis net water bij Europdecor. .li end en immer met een w ,ho,ïl de mondhoeken iri i8 i zmb tussen de ge- digden. Als vanouds dus. En """"I'miiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuniiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiiiu Z1JI var ziel sim stai Ir zoei ciee Om ree: uiti vlot and de na tuu Sol. iiiiiiii stri; Ger hoo tijd ove: coui zwi;

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1984 | | pagina 12