e lalt
-ZATERDAG 25 FEBRUAR11984
lATERDAG 25 FEBRUAI
RIJSBERGEN - Johan van de Velde
was nog maar enkele jaren beroeps
wielrenner, toen hij al aankondigde
mettertijd zijn geluk te zullen be
proeven in Italië.
Sinds die uitspraak werd de Rijsberge-
naar achtervolgd door Italiaanse ploeglei
ders en met name door oud-renner Dino
Zandegu, die jaar-in-jaar-uit de Westbra
bander trachtte in te palmen.
Andere
omgeving
wel eens
minimin'
BREDA/ MONDEL]
spannende tijden v|
ners, zoals elk jaar
voorafgaan aan
lieuw seizoen.
Duizenden trainings!
imiddels onder de wiel
conditie is op peil, het ji
voelbaar, maar toch
heid over de dingen die
''Frits en
ik wilden
allebei
erg
graag.
mn
°l
niiii!
BEZIERS - Geruisloos is Bert Oos
terbosch in de eerste koersen van het
wielerjaar 1984 doorgeschoven naar
de positie van eerste luitenant in de
ploeg van Peter Post.
Het vertrek van Jan Raas en Gerrie
Knetemann, de twee 'wegkapiteins' van de
inmiddels legendarische Raleighs, bete
kende vacatures in de top van de ploeg,
vooral op taktisch gebied.
'Sfeer
zeker zo
goed als
vorige
jaren
Goed
jaar
voor me
geweest
'Be schrok
van het
record
van
Moser
BORGERHOUT - M
brauwen hebben ge
nieuws, dat Gerrie K
ter Post had verbroke
Knetemann-Post,
het gold immers als
een twee-eenheid in
de wielerwereld.
'S'
Po
be
nit
JOHAN VAN DE VELDE:
Johan van de Velde: „Ik besef dat goede resultaten
in Italië nooit zo aan zullen spreken als goede presta
ties dicht bij de deur".
FOTO DE STEM/JOHAN VAN GURP
Wedstrijden in Italië
liggen me 'n stuk beter
''iiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
'Beter
dan een
grote
formatit
door Hein Groothuis
De druk, die de Italianen op
Van de Velde uitoefenden,
werd vooral veel groter na de
indrukwekkende prestatie
van de Rijsbergenaar in de
Tour van 1980, toen hij de gro
te toeverlaat van Joop Zoete
melk was bij diens rush naar
de eindoverwinning.
Van de Velde zwichtte pas
voor de pakken lires op het
moment, dat vorig jaar het
Raleigh-bolwerk uit elkaar
spatte. Hij bereikte al voor de
start van de ronde van Frank
rijk een principe-akkoord met
Metauromobili, de ploeg,
waarbij Frits Pirard in 1983
een voortreffelijke entree
maakte.
Illlllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllll
Eindelijk is het dus zover
dat Johan van de Velde zich
rijp genoeg acht voor een
avontuur in buitenlandse
dienst.
Van de Velde: „Als je zes
jaar in dezelfde ploeg hebt
vertoefd, is een heel andere
omgeving met heel andere
mensen wel eens goed. Dat is
echter niet de reden van het
verkassen. Italië heeft me al
tijd zo aangetrokken vanwege
de wedstrijden. De wedstrij
den in Italië liggen me beter
dan elders. Daar was ik al na
een paar koersen achter. De
meeste eendagswedstrijden
zijn heuvelachtig en er is bijna
altijd een bergje in de finale.
Op het laatst is het zwaar. Dat
is gunstig voor mij".
Het hoofdaccent dit seizoen
zal voor Van de Velde in de
Giro komen te liggen. „Ik
denk", zegt Van de Velde, die
het kopmanschap in het ron-
dewerk deelt met de Belg Lu-
cien van Impe en in de klassie
kers met Frits Pirard, „dat de
Giro mij beter zal liggen dan
de Tour. Als ik tenminste afga
op wat ik van verschillende
mensen over de Giro heb ge
hoord. Over het algemeen zijn
er wat minder tijdritten, zijn
er meestal licht stijgende aan
komsten en kunnen de Dolo
mieten als echte scherprechter
fungeren".
Zo hoog mogelijk reiken in
de ronde van Italië is echter
niet het enige doel van de Rijs
bergenaar, die er de man niet
Johan van de Velde zoals de supporters hem kennen, zwoe
gend bergop.
naar is om alles op een grote
étappewedstrijd te zetten. Hij
wil ook proberen op de voor
grond te treden in de klassie
kers. Hij krijgt daarvoor van
zijn ploeg in ieder geval volop
gelegenheid, want Metauro
mobili komt in het voorseizoen
in alle grote eendagswedstrij
den uit, behalve in de Omloop
van Het Volk en Rundum den
Henninger Turm.
Van de Velde: „Van de ploeg
hoefden die klassiekers niet
per sé, maar er bestond ook
geen bezwaar, omdat er ten
tijde van de klassiekers wei
nig koersen in Italië zijn".
„Ze hebben het aan Frits en
mij overgelaten. Wij wilden
het allebei graag, omdat we
anders voor Nederland bijna
helemaal buiten beeld zouden
zijn en natuurlijk omdat dat
soort wedstrijden ons ligt".
De Rijsbergenaar, die het
hele criteriumcircus in Neder
land na de Tour de France za'
meemaken, is niet bang dat
zijn marktwaarde dit seizoen
zal dalen, ofschoon hij groten
deels op Italië is georiënteerd.
rV-w
door Jacques Eeste
«e*r
Van de Velde: „Ik besef na
tuurlijk wel dat goede resulta
ten in Italië nooit zo aan zullen
spreken als goede prestaties
dicht bij de deur - als je de
ronde van Apulië wint, den
ken ze hier misschien wel dat
het te vergelijken valt met de
profronde van Galder - maar
als je eenmaal een naam hebt,
denk ik dat het voor de start
geleden niet zoveel uitmaakt.
Voor iemand die nog echt
naam moet maken, ligt het
denk ik een stuk moeilijker.
Als ik goed blijf rijden in Ita
lië en een paar keer mijn ge
zicht van voren laat zien in de
klassiekers, dan zie ik geen
enkele verandering".
Voor dat goede rijden is Jo
han van de Velde voor een deel
afhankelijk van de ploeg, die
hij achter zich heeft. Wat dat
betreft staat hij er op het eer
ste gezicht niet zo goed voor,
want de Metauromobili-for-
matie telt slechts negen ren
ners, een zeer smalle basis, die
in de loop van het seizoen met
enkele amateurs zal worden
uitgebreid.
MUIIIIIIUIIIIIIIIIIllllllilllllllllllllilllllllllllllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Van de Velde: „Toch zie ik
het niet somber in. Het is mis
schien zelfs wel beter dan een
grote ploeg, waarvan steeds de
helft thuis moet blijven en de
samenstelling in de wedstrij
den steeds wisselt".
Als je voortdurend met de
zelfde groep koerst, krijg je
denk ik meer een eenheid.
Iedereen weet dan na verloop
van tijd, waaraan hii toe is.
Het is alleen te hopen dat wij
niet te kampen krijgen met
blessures of ziekte, want dan
ziet het er inderdaad niet best
uit".
Van de Velde zelf liet niets
aan het toeval over. Om opti
maal te kunnen functioneren,
leerde hij zelfs Italiaans. Van
de Velde: „Ik heb een cursus
van tien lessen achter de rug.
Ik vond het best moeilijk. Ik
denk echter dat ik, als ik een
tijdje in Italië zit, snel de za
ken eigen ben, die ik nodig
heb. Wat dat betreft is het ook
goed dat ze me altijd met een
Italiaan op de kamer stoppen".
De belangrijkste voorberei
ding van Van de Velde op het
nieuwe seizoen bestond uit het
maken van vele kilometers.
Voor hij zich meldde in het
trainingskamp van zijn ploeg
op Sicilië had hij al ruim 3500
kilometer op de fiets afgelegd.
Van de Velde: „Ik heb het van
dag tot dag bijgehouden.
Vroeger deed ik dat nooit. De
voorgaande jaren reed ik
•trouwens nooit veel in de win
ter, hooguit 1000 kilometer en
die legde ik dan ook nog bijna
uitsluitend af in crossen. Deze
winter heb ik het anders
I Voor zover niets nieuws on
der de zon, ook niet voor Jan
Raas. Hij kent die innerlijke
onrust, beter wellicht dan de
meeste van zijn collega's.
Waar vele anderen het zich de
Romende maanden nog wel
eens kunnen veroorloven zich
achter hun rol van waterdra
ger te verschuilen, staat de
Zeeuw voortdurend in het fel
le licht van de schijnwerpers.
Hij behoort immers tot de éli
te, het kleine gezelschap dat de
top heeft bereikt, maar dat te-
gepakt, veel meer gedaans vens oneindig veel werk moet
ve:
rzetten om zich op die posi
tie te kunnen handhaven.
Toch is er voor Jan Raas een
groot verschil met voorgaande
jaren. Hij begint, als dertiger
nota bene, aan een geheel
nieuw hoofdstuk in zijn loop
baan. De feiten zijn bekend.
:e basis voor verdere samen-
'erking met Peter Post ging
orig seizoen verloren. Terwijl
ij zonder enige moeite elders
derdak had kunnen regelen,
'erkoos de klasieker-koning
dat ik er gelijk wil staan in]
begin van het seizoen. Ik
direct een goede indrukt
ken, omdat dat goed is
het vertrouwen van de pit
Overigens waren de vele t
ningskilometers ook weina
zakelijk, gezien de ach!
stand, die ik had opgelof
door mijn val in de Tout1
maanden niets doen, moei
er nu eenmaal meer voor da
om terug te komen".
Van die val in de Tour,
een gebroken linker pols oj I de weg van de meeste weer-
verde, ondervindt de Rijs]
genaar nu geen naweeën
Van de Velde: „Honderd
cent in orde komt die if
nooit meer. Ik zal hem na
meer zo ver kunnen buigen
vroeger. Het voornaamst!
echter dat ik er praktisch g(
hinder meer van onderil
Alleen bij zware belas tings
ik nog wel eens wat. Het is:
ritant, maar draaglijk. Alli
zal ik moeten afwachten t|
die pols zich houdt na zes
zwaar koersen".
and. Raas onderzocht de mo
gelijkheden tot het formeren
Iran een tweede Nederlandse
pld
zoil
be|
tu
rei]
dei
waf
blej
ble
Plo
ho
ovd
in
scb
zorj
kon
om|
- ef
te 1
kan
rugj
GEF
BERT OOSTERBOSCH:
'Eindelijk ben ik echt
■.M.iiM.i.Bü.nra CLr
Bert Oosterbosch: „De druk waarmee eeri wielerprof
nu eenmaal moet leven, kan ik nu veel beter aan".
Post zelf wees Henk Lub-
berding aan als de nieuwe
aanvoerder van de Panasonic-
ploeg, in Zuid-Frankrijk heb
ben Oosterbosch en de ervaren
Walter Planckaert zich langs
natuurlijke weg aan de zijde
van Lubberding geschaard.
„Een volledig nieuw aspect
voor mij, het leiden van de
ploeg als we vooraan zitten",
geeft Bert Oosterbosch toe,
„maar iemand zal het toch
moeten doen. Ik kan dat rege
len best aan en zie het daarom
ook niet direct als een nieuwe
rol. Het moet gebeuren en als
niemand anders zich aandient,
doe ik het toch?"
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii1'
Het zuidelijke trainings
kamp van Panasonic is niet
alleen sportief op een succes
uitgedraaid, vooral de ploeg-
geest kreeg een granieten fun
dering.
„Een fantastische sfeer, ze
ker zo goed als in voorgaande
jaren", oordeelt Oosterbosch.
„We functioneren als de oude
ploeg, maar met nieuwe ren
ners. Renners, die er op ge
brand zijn zich te bewijzen ten
opzichte van hun oude ploegen
en ploegleiders".
Over het vertrek van Raas
cs. zegt Oosterbosch: „Bepaal
de jongens waren gewoon uit
gekeken op de ploeg en de lei
ding. Daar werd over gespro
ken en dat werkte door in de
koersen. Er waren niet echt
twee kampen, maar ideaal
was het zeker niet. Mijn rela
tie met de renners die vertrok
ken zijn, is goed. Ik heb veel
voor Raas gedaan en hij heeft
regelmatig iets terug gedaan.
Zo ligt het. Er zijn geen kwade
gevoelens onderling. De ren
ners die we nu hebben, zijn al
lemaal bereid iets voor een an
der te doen. Een goed teken.
Nu al heeft de ploeg veel zelf
vertrouwen en hoe belangrijk
dat is, weet ik natuurlijk als
geen ander".
Bert Oosterbosch doelt op
zijn vertrek bij Post naar de
ploeg van Fred de Bruyne, in
middels alweer enkele jaren
geleden. Een veelbesproken
overgang, omdat Post zijn fa
voriete renner met lede ogen
Vorig jaar moest Oosterbosch ziek uit de Tour stappen
moest laten gaan. Post is van
af het eerste moment gechar
meerd geweest van het type
Oosterbosch, die, terugden
kend aan die periode in zijn
leven, zegt: „Het is allemaal te
snel gegaan met mij. In meer
dere opzichten. Ik won te vlug
grote wedstrijden, werd te
vroeg wereldkampioen ach
tervolging, had het persoonlijk
erg druk, ging trouwen, een
huis bouwen en meer van dat
soort zaken. Op een bepaald
moment kwam de bekende
druppel die de emmer deed
overlopen. Het werd me teveel.
Ik wilde even niets aan mijn
hoofd hebben. Gelukkig is al
les goed gekomen. Ik voel me
thuis in de ploeg van Post. De
druk waarmee een wielerprof
nu eenmaal moet leven, kan ik
nu veel beter aan. Ik ben ein
delijk een echte prof gewor
den".
Bert Oosterbosch is aange
nomen voor de individuele
een
Bert Oosterbosch: „Als ik het werelduurrecord van Moser
aan wil vallen doe ik het na de Ronde van Frankrijk."
tijdritten, de ploegentijdritten
en de kleinere rittenkoersen.
Dat werkt ligt hem als geen
ander. Vorig jaar kwam hij tot
een imposante reeks overwin
ningen, vooral in tijdritten. In
de Ster van Bessèges, de Tir-
'reno Adriatico, de ronde van
Amerika, de Vierdaagse van
Duinkerken, de ronde van Ne
derland en de ronde van Cata-
lonië won hij steevast de ritten
tegen het uurwerk.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiP'
In de Tour was hij succesvol
met twee étappe-overwinnin
gen.
„Voor een dergelijk jaar te
ken ik onmiddellijk weer",
zegt Bert Oosterbosch, „het is
een goed jaar voor me ge
weest. Mijn zelfvertrouwen is
toegenomen. Misschien dat ik
dit jaar weer een serieuze gooi
ga doen naar de wereldtitel
achtervolging. Ik wil een nieu
we poging wagen, maar alleen
als ik me honderd procent fit
voel en ook mentaal klaar ben
voor het toernooi. Anders
heeft het geen zin".
De baan blijft Oosterbosch
trekken. Na de spectaculaire
en vooral onverwachte stunt
van Francesco Moser op de
wielerbaan in Mexico City is
de naam Oosterbosch over ve
ler lippen gerold. Oosterbosch
zou de enige renner zijn, die in
staat moet worden geacht het
door Moser van Merckx afge
pakte werelduurrecord nog
scherper te stellen. Tal van
top-renners geven Ooster
bosch een grote kans bij een
eventuele aanval. „Als zo veel
grote coureurs zeggen dat ik
het kan, moet ik toch wel gaan
geloven dat ik een reeële kans
maak", oordeelt Bert Ooster
bosch. Na Moser's geslaagde
dubbele verbetering van het
record heeft nog niemand zich
gemeld bij Oosterbosch om
plannen op te zetten voor een
aanval van de rossige Braban
der. „Ik wil hoe dan ook een
poging doen", zegt hij, „al heb
ik geen enkel idee of ik een
kans van slagen heb. Geeste
lijk ben ik al bezig met de
voorbereiding, maar ik moet
nog veel meer te weten komen.
Vooral over de technische en
medische aspecten van zo'n
aanval. Het effect van de re
volutionaire wielen van Mo
ser's fiets bijvoorbeeld,
weet ik eigelijk nog niets
af. In gedachten ben ik ais
en ander aan het regelen,»
ik wil het ook allemaal
voor mekaar brengen. Ik OT
dat de motivatie veel groW|
als je zelf alles regelt".
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'
IIIIIIIIIIIIIIK
Dit jaar wil Oosterl
nog geen poging wagen
Moser's record aan te vallei1
„Zeker niet", zegt Oosï
bosch, „en als ik ga aanvaïj
doe ik het na de Tour.
voorbereiding van Mose'
nogal onwezenlijk op
overgekomen. Hij trainde
een bezetene in de winter, t
der dat er wedstrijden wai
Dat trekt me bepaald nieU'
Ik ga het zeker anders dofj
Oosterbosch geeft toe dat1
nooit verwacht had, dat Fr'
cesco Moser de alom met
peet besproken afstand 11
Merckx uit 1972 zou klopl
„Ik schrok toen ik het hoor»]
zegt Oosterbosch eerlijk,
had wel gedacht dat Mose'
de buurt zou komen, W
nooit dat hij het beter '1
doen. Later, toen ik de ben"
op de televisie zag, ging het
cord meer voor me leven
zat ik me alleen maar
vragen: hoe is het in O
naam mogelijk?"
Met nog meer verwondering
xifr zu'^en een heleboel lief
rbbers hebben gereageerd op
!uze van de in Huijbergen
'oonachtige prof zich te bin-
ei aan de Belgische formatie
van ploegleider Ronald de
Witte.
Een geboren en getogen
'Sterdammer in Vlaande-
n, dat is een combinatie die
jet werkt, zo wilde de volks
bond. Bovendien: wat moet
netemann in een land, waar
wielersport zulke zorgelijke
Al den doormaakt?
In Borgerhout, waar De
witte op de laatste dag van ja-
an met gepaste trots zijn
Sh?8 „pres.enteerde op een
hot bijeenkomst in een
J met een gereputeerde
op,,n}'. werd voorlopig in elk
W, een dlng duidelijk: Kne-
in if r]n v°elt zich als een vis
net water bij Europdecor.
.li end en immer met een
w ,ho,ïl de mondhoeken
iri i8 i zmb tussen de ge-
digden. Als vanouds dus. En
""""I'miiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiuniiiiuiiiiiHiiiiiiiiiiiiu
Z1JI
var
ziel
sim
stai
Ir
zoei
ciee
Om
ree:
uiti
vlot
and
de
na
tuu
Sol.
iiiiiiii
stri;
Ger
hoo
tijd
ove:
coui
zwi;