Amerikaans verkiezingscircus beleeft maandag eerste voorstelling Honden WOK® |j Achterkamers jt Draaiboek ZATERDAG 18 FEBRUAR11984 ZATERDAG 18 FEBRUARI 19f IN AMERIKA is het weer tijd voor de voorverkiezingen. Maandag is eerst Iowa aan de beurt, daarna volgt New Hampshire en voor 5 juni komen dan alle staten aan de beurt. Het ingewikkelde verkiezingsproces gaat langs de lijnen van de interne partijdemocratie. Gelukkig kunnen belangstellenden in de 'techniek'zich deze keer helemaal concentreren op een van de twee partijen: de Democratische. Bij de Republikeinen immers is er maar één kandidaat, te weten huidig president Ronald Reagan, die dus zeker de nominatie krijgt. Na DE grote koude. De oi atoomoorloc inktzwarte were meer bestaat ti invallende nx temperatuur onder nul. Wt aardbol nog aan grootste deel 01 fjgj overkomen, wisteq 1 RUUS Trom] jaar model gestal academies ex tekenclubs in he\ de hand dat tl (waarvan nu tekenstift, kx knedende knuist stemmen op het nog steeds in de ht typisch model'1 plastische lichaa maar ook door ht staan als een echi I Presidentsschap VS kan al in Iowa en New Hampshire worden beslist Staat voor staat worden de voorverkiezinge n afgewerkt. Door Mare de Koninck WASHINGTON - Wie de li Amerikaanse presidentsver- kiezingen van 6 november iü aanstaande, waarvoor de strijd al in volle gang is, op de voet wil volgen, heeft enig in- zicht nodig in de ingewikkel- de techniek, de organisatori- sche opzet van dit democra- tisch spektakel. De verkiezingsstrijd valt in twee hoofdstukken uiteen en voorlopig - tot eind augustus - is alleen het eerste chapiter aan de orde: de voorverkie- zingen die binnen de twee grote poli- tieke partijen (de Democraten en de Republikeinen) plaatshebben en die zullen leiden tot de aanwijzing van beider partijen uiteindelijke en enige presidentskandidaat. Die kandidaatsbenoemingen (no- minaties) geschieden tijdens de beide massale nationale partijcongressen (conventies). Democratische partijle- den komen daartoe met duizenden bijeen in de derde week van juli in San Francisco en de Republikeinen in r= de derde week van augustus in Dal- las, Texas. Voordat die nationale conventies beginnen, zal waarschijnlijk al be- kend zijn wie de nominatie in de wacht sleept. In de Democratische partij hebben zich acht kandidaten voor het Witte Huis gemeld: Walter Mondale, John Glenn, Jesse Jackson, Garry Hart, George McGovern, Alan Cranston, Ernest Hollings en Reuben Askew. In deze opsomming is de volgorde van populariteit (dus kansrijkheid) aan- gehouden zoals de laatste nationale verkiezingsenquêtes hebben uitgewe- zen. In werkelijkheid kan het kans- spel zich echter nog in heel afwij ken- de richtingen voltrekken. Bepalend daarvoor is vooral de uitkomst van de eerste voorverkiezingen, zoals de De- mocratische partij, evenals trouwens de Republikeinse partij die in de vijf- =5 tig afzonderlijke Amerikaanse deel- staten voor haar eigen partijleden or- ganiseert. =S Voorverkiezingen per staat dus. Die vijftig voorverkiezingen worden op verschillende data gehouden, ge- durende een periode welke zich uit- strekt van maandag 20 februari aan- staande tot en met dinsdag 5 juni. Ge- registreerde Democratische partijle- den stemmen dan niet rechtstreeks op een van de acht democratische kandi- daten voor het Amerikaans presi- dentsschap, nee, ze kiezen een aantal regionale afgevaardigden naar ge- 3E noemde landelijke partij conventie in San Francisco. Op deze wijze zullen in totaal bijna 4000 partijafgevaar- digden (3933 stemgerechtigde 'delega- tes') uit alle hoeken en gaten van Amerika naar de 'National Conven- tion' worden gestuurd om de presi- 55 dentsnominatie in een formele stem- ming af te ronden. Anders dan vroeger is het tegenwoor- dig binnen de Democratische partij voorschrift dat de afgevaardigden naar de nationale conventie tevoren hebben vastgelegd op welke kandi- 55 daat ze gaan stemmen. Dat zou bete- kenen dat er vooraf absolute zeker- heid over de stemmingsuitkomst zou jj=§ bestaan, ware het niet dat een kandi- daat een absolute meerderheid (min- stens de helft plus éen) voor de nomi- =5 natie nodig heeft. De 'primary' in New Hampshire trekt traditioneel veel aandacht. Daar krijgt men voor het eerst een inzicht in de mening van de achterban. Hier een beeld van de telling van vier jaar geleden. - fotoap Haalt in de eerste stemmingsronde geen van de acht de 'vijftig procent plus' dan volgen een of meerdere nieuwe stemmingsronden, waarbij de afgevaardigden wel vrij zijn om - an ders zou de partij niet tot een besluit kunnen komen - van stem te veran deren. Maar dan nog is het waar schijnlijk dat de zelfde kandidaat die in de eerste ronde de meeste stemmen had, naar de vereiste absolute meer derheid zal klimmen. Kenmerkend voor de losse organi satie van zowel de Democratische als de Republikeinse partij, mogen de re gionale afdelingen zelf uitmaken via welke methode zij hun afgevaardig den naar het nationale partijcongres verkiezen. Met voorbijgaan aan aller lei nuanceverschillen zijn er in de loop der geschiedenis twee soorten voorverkiezing onstaan: de zoge naamde 'primary' en de zogenaamde 'caucus'. Dit jaar heeft in de helft (25) van de staten een primary en de an dere helft een caucus plaats. Een primary is een geheime alge mene verkiezing, te vergelijken met de verkiezingen in Nederland, maar dan afzonderlijk voor de Democrati sche en de Republikeinse partij geor ganiseerd. Zo mogen dus alleen inge schreven leden van de Democratische partij in het lokale stembureau op de Democratische lijst de afgevaardigde van hun voorkeur naar de Democra tische conventie in San Francisco aankruisen. Een caucus daarentegen is een meer besloten selectieproces, dat zich vaak letterlijk in 'rokerige achterkamers' voltrekt. In dit sterk 'getrapte' stelsel kiest het bestuur van het kleinste partijverband (meestal niet meer dan een wijkkring) haar vertegenwoordiger(s) in het éen maat grotere verband, de gemeentelijke partijraad. Daar kiest men weer af gevaardigden in de provinciale par tijkring en zo tot en met het deel staatniveau. Telkens geldt daarbij dat de verkozenen hun voorkeur moeten hebben uitgesproken voor Jimmy Carter plaatste zich in 1976 via de voorverkiezingen in New Hampshire plotseling in de schijnwerpers. - fotoanp Mondale of Glenn of wie van de acht dan ook. Op de dag van de caucus zelf beslist de (deel)-staatsconventie wel ke afgevaardigden naar San Francis co gaan. In een aantal deelstaten geldt een 'kiesdrempel' van twintig procent. Voor de presidentskandidaat die minder stemmen haalt, gaan hele maal geen 'delegates' naar de natio nale conventie' (Jesse Jackson valt deze regel fel, maar tot dusver vruch teloos, aan). De allereerste deelstaatverkiezingen zal een caucus zijn en wel in de staat Iowa op maandag 20 februari. De tweede gaat in de vorm van een pri mary en heeft plaats op 28 februari in New Hampshire. Op die twee gebeur tenissen richten zich dezer dagen de ogen van alle Amerikanen en van miljoenen elders in de wereld. Wie de eerste voorverkiezing wint, is immers meteen een hele grote favoriet voor de nationale partijnominatie, al was het alleen maar dankzij de eraan ver bonden publiciteit en het psycholo gisch belanrijke 'winnaarsaureool'. Maar de vroegste voorverkiezingen kunnen ook voor degene die tweede of derde eindigt van onschatbare waar de zijn. Een kandidaat die tot dusver niet erg is opgevallen, maar plotse ling verrassend sterk uit de bus komt in een caucus of primary, kan 'de ont dekking' van het jaar worden en daarmee een opmars naar de eind overwinning in San Francisco (we spreken nog steeds niet over de eigen lijke novemberverkiezingen tegen Reagan) beginnen. Op zo'n manier is bijvoorbeeld een onbekende Jimmy Carter in 1976 de weg naar het Witte Walter Mondale lijkt op dit moment de meeste kans te maken de Democratische kandidaat te worden. Huis ingeslagen. De acht huidige Democratische presidentsgegadigden hebben dan ook met een verhoudingsgewijs enor me inzet campagne gevoerd in de op zichzelf kleine en onbetekenende landbouwstaten Iowa, in het midden westen, en New Hampshire in het noordoosten. Ter illustratie: Iowa (3 miljoen inwoners) mag slechts 58 van de bijna 4.000 afgevaardigden naar San Francisco leveren, New Hamps hire (1 miljoen inwoners) zelfs maar 22. Californië bijv. mag als grootste staat 345 gedelegeerden leveren. Ondanks die 'nietigheid' kunnen maandagavond a.s. in Iowa de demo cratische kaarten al heel anders ko men te liggen. Tot nog toe gooit ex- vice-president Walter Mondale de hoogste ogen, maar het zijn zege staat nog niet vast en wie tweede wordt al helemaal niet. De kans is aanzienlijk dat John Glenn, tot dusver tweede in de landelijke opiniepeilingen, die po sitie in Iowa niet handhaaft en dat Garry Hart of George McGovern zich als veel serieuzer kandidaten aandie nen. Vertroebelende elementen zijn dat Iowa noch New Hampshire model staan voor gemiddeld Amerika. Het zijn gebieden vrijwel zonder grote steden en met bijv. maar 1 tot 2 pro cent zwarte kiezers. Dat laatste is na delig voor negerkandidaat Jesse Jackson, die echter wel de kans krijgt om aan te tonen of er in aanleg ook steun van blanke kiezers inzit. Toch wordt met name de primary in New Hampshire op 28 februari een goede afspiegeling van de onderlinge krachtsverhoudingen in het kandida- tenveld beschouwd. Zulks mede op grond van de geschiedenis, die aan toont dat de winnaar in New Hamps hire meestal ook de winnaar van de landelijke nominatie is geworden en vervolgens vaak de president van de Verenigde Staten! Dit verkiezingsjaar hebben er naar verhouding veel voorverkiezingen vroeg in ht seizoen plaats. Op 20 maart a.s. zullen al meer dan de helft van alle staten het evenement achter de rug hebben, zodat de eindovewin- naar dan al vast kan staan. Dinsdag 13 maart wordt een essentiële dag. Dan hebben er tegelijk in 12 staten primaries en caucussen plaats. Als alle voorverkiezingen achter de rug zijn maakt de partij zich op voor wat traditioneel, een feestelijke na tionale conventie wordt, met veel muziek en dans, vaststelling van een partijprogramma ('platform') waar aan overigens niemand gehouden is, een 'acceptance speech' door de eind- ovewinnaar, die tevens de vice-presi dent van zijn keuze (running mate) onthult, pleidooien om alle onderlinge rivaliteit nu te vergeten en als één man achter de nieuwe politieke leider te gaan staan in diens strijd tegen de gemeenschappelijke vijand: De Re publikeinse tegenkandidaat. Daarna'wordt het tijd zich te gaan verdiepen in het ingewikkelde sys teem van de eigenlijke presidentsver kiezing (6 november) via kiesmannen. Door Bert van Velzen Crufts! Dat klinkt de kynofi, len van deze wereld in de or als de naam van een heilig, dom of een kunstwerk. Aya Sofia, Mona Lisa. Crufts is ht- Mekka van de hond, het Wo|, halla van de woefers en de waffers. In Earls Court, Lon den, is een Tibettaan, eeny, sa Apso genaamd Saxon- springs Hackensack (voor vrienden Hank) uitgeroepen tot keizer der honden. Een waarachtige grootvorst diejj opgerezen uit een bestand ve meer dan tien miljoen op dc Britse eilanden residerende honden. Verkiezingen van Miss Wore of Mister Universe en de jaar lijkse Oscar-uitgiften zijn doffe rituelen in vergelijkt,,, met Crufts. Daar mengden zich duizenden hondenstem men in indruwekkend con cert: de diepe bassen van Gtj te Deen en Groenendalen; hu nerveuze gejoel van de Jagen de korte commando's van Her ders en veedrijvers; de felle pranen van mini's en toys en de droefklagende Half jodel van de bloedhond. Prachtig van sfeer. De bloedhond wiep trouwens hoge ogen. Daarwt Evil Edna, die volgens de BBC-verslaggever nog regel matig op mensen jaagt. Ze werd bijna vice-wereldkam- pioen. Ze droeg haar weer-en-winj. pak in losse plooien om het fraaie lijf, zoals dat hoort. Zi; schaarde zich onder de hoogs, adel in een wereld waar een Pembroke corgi, zonder stoer en met een voornaam vosse- kopje zelfs nog niet voor 45.$ gulden van eigenaar kon ver wisselen. Dit hondje was in het verleden een veehoeder, met korte pootjes om onivilh; vee in de verzenen te kunntn nippen en van een grote be hendigheid, om na de hielen- bijterij uit de flitsende curve van een dodelijke hoef te km nen duiken. De corgi's zijn pc pulair in de gewelven van Buckingham Palace. Ook de Reuzenschnautzer was een veehoeder die samen met de fotogenieke Bouuier later «et, loopbaan kreeg bij de politie. Dezelfde achtergrond heeft ii Samojeed, die in Siberië als herder van rendieren en ook als sledehond heeft gewerkte die door de hedendaagse ky- nologen pas wordt erkend als er een filosofische, halve glim lach om de lippen om de lip pen van deze nobele hond speelt. Dat is buitengewoon gezellig: een Samojeed ziet er altijd geamuseerd uit en kom in de kleuren wit, crème en cognac. Uitkijkend naar een hond voor deze tijd viel mijn oog op een Tibettaanse Spa niel, een type dat nog geen twintig jaar geleden in de kloosters de gebedsmolens draaiende hield. Het waren hardbiddende kloosterlingen, deze honden, en ze bezaten een status die toch nog een stuk hoger lag dan die van de huidige we reldkampioen de geitenhoe- dende Lhasa Apso's. Wat een schitterende parade van 'kynologische klasse bracht Crufts in Earls Court op de been. Bedaarde Daim li ners, de elegante rijtuigbege leiders van weleer, die nog steeds de stijl van palfrenier en de trouw van lakei in zich verenigen. De stoere Kees hond; de Cocker Spaniel met zijn glanzend verleden in de valkenjacht; de door Hotten- totten gefokte Rhodesische Riggelrug, met een tegen- vleugse haarrand tussen kop en staart, die bereid is zelfs koning der dieren, de leeuw naar de strot te vliegen. De moedigste der honden, deze Rhodesiër, zoals de Bolzoi, mei de krachtige kaak, een lange zijige jas en een verleden aan het hof der tsaren, tot de ele- gantsten behoort. Er liep een eenzaam hondje rond dat sprekend op een aap je leek en dat door Franse ky- nologen 'De besnorde duivel' werd genoemd. Maar belang rijker was dat de Staffordshirt Bullterrier, een oorspronkelij ke vechthond die in de loop der tijden een lief karakter heef t ontwikkeld, bij Cruftsii de prijzen viel. Goldwyn Luc ky Star heette ze. Haar uiter lijk was nog steeds krijgshaf tig; over haar rechteroog droeg ze een zwarte ronde vlet als een Mosje Dayan-lap over een in nobele strijd opgelopet kwetsuur. Maar ze vecht niet meer. Ze waakt slechts over vrienden en magen en over have en goed. Toch hadden ze, wat mij betreft de buil de bull en de terrier de terrier moeter laten. Dat besnorde duiveltje dat stond me wel aan. Na at Door Gerard Ke H DAT EEN atoonu Hj ergste is wat de mei Maar de trieste dat ook de meeste den, die niet door rd Üf ve straling zijn be. =1 oordeeld zijn tot et H! me dood in duistert] H ge koude, is nieuw. |H De duistere nucleaire I ontdekking van een 55 Prof. dr. Paul Crutzen, het Max Planck Institil 5= Chemie van de Atmosf =5 Duitse Mainz. De 50-jarige Crutzen reoloog van grote irl S faam. na zijn studie aan teit van Stockholm, wa 1980 in Engeland en d. Staten. Sinds drie jaar Max Planck Instituut ij 1981 klopt het Zweedse blad Ambio bij Crutzen verzoek of hij eens na wi^ voor gevolgen een atoon voor het klimaat op Crutzen heeft er niet veel mezelf zou ik dit nooit he pakt. Ze hebben echt li moeten trekken. Ik had de directe gevolgen van^ oorlog zo ernstig zijn, dat atmosfeer gebeurt eigenli zo belangrijk is. Maar z| vragen en toen heb ik I daan." Crutzen begint zonder thousiasme. De Zweden Van onze kunstrei „Aha Truusoh j: del, zeggen alle ki die haar gekend heb heb nu al bijna ho tiesten ontdekt, die gewerkt hebben." I Frits Huijsmans (5c da, die met zijn vi bezig is om een om Truus-collectie aan In 1985 zal daarvan expositie gehouden een representatief i Hoe is Frits Huijsm: 'Truus-complex'(aldus men? Hij is een verwoed is erg geïnteresseerd kunst. Het verschijnsel hem daarbij in het bijzo ook wel een beetje een fr kent hij. In zijn jongere hij kunsthistorie studert zat er in zijn stamfamili op Zoom) niet in. Zijr werd het zekerder beroe; naar. Hij schopte het in d een goede top in financ gen. Had gevoel voor ma bestuurlijke zin en schi een voorlijk boek over, bij een gerenommeerde u Terwijl hij leiding gaf ling 'Planning en voortg; van de gemeente Bred veertien jaar geleden w op non-actief gesteld, een a-culturele ambti kreeg ik daarna wat tijc ken in de kunsten, die bekent hij. Tijd voor Truv

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1984 | | pagina 26