UITBLAZEN
'Eerlijkheid in politiek loont toch de moeite'
Deregulering: toverwoord
of nieuwe Grote Leugen?
Functie
inflatie
Polarisatie dreigt in Ecuador
DIJKMAN GAAT VOL GOEDE MOED NAAR EDE:
PROVINCIES ZIJN BUREAUCRATISCHE BASTIONS
Groenteboeren
bezetten van gen
Klaverjassen
in Sydney
RAAD VAN S
Ambtenaren
bonden tegen
meerjaren-
contract
sts
[CPN op springen
„VRIJDAG 3 FEBRUARI 1984
ACHTERGROND
Symposium
Onderwijs
TWEEDE RONDE PRESIDENTS-VERKIEZINGEN NODIG
VRIJDAG 3 FEBRUARI 1
IRRITATIE OVER '1
Pe
Gr
GE Stem commi
WIM KOCK
T5
Drop. gestampte
muisjes en appel
stroop, daarvoor
schijnen Australische Ne
derlanders een ommetje
over te hebben. Dat maak
ik op uit de advertenties in
de Dutch-A ustralian
Weekly, de enige Neder
landstalige krant in Australië.
De 'Hollandse Winkel' in Cor-
rimal, Wollongong is 's-zon-
dagsnnddags open. Men kan er
dan terecht voor souvenirs, le
peltjes, Delfts blauw, koper,
koekjes, drop, beschuit, hopjes,
purol. gestampte muisjes enz.
Er moeten ook heel wat Ne
derlanders uit Indië in Austra
lië zijn gaan wonen want ook
met boemboes. ketjaps en sam
bals wordt flink geadverteerd.
C.J. E.H. Hermans uit Mel
bourne hebben zelfs een specia
le leveringsdienst opgezet voor
Nederlanders die in de hush
wonen en ook wel eens rijstta
fel willen. In hun advertentie
verontschuldigen ze zich voor
het wat lang uitblijven van de
spulletjes. 'Een stortvloed van
bestellingen en een inpakker
die nog even moest wennen aan
de verpakking van deze ge
mengde orders, waar geen stan
daarddozen voor zijn' waren de
oorzaken van de vertraging.
De Dutch-Australian
Weekly, afgekort DAW, ver
schijnt ondanks zijn naam om
de veertien dagen. De krant
heeft het niet gemakkelijk. De
verspreidingskosten zijn op een
enorm continent, dat Australië
tenslotte is, hoog. Er wordt te
weinig in geadverteerd, klaagt
de DAW zelf. Het blad is in
sterke mate afhankelijk van één
aandeelhouder en dat is de
Australiër Earl White die het
blad 31 jaar geleden oprichtte.
De DAW probeert nu Neder
lands kapitaal aan te trekken,
dat wil zeggen: van Nederland
se verenigingen en organisaties
in Australië.
De New South Wales Kla
verjas Federatie, zo lees ik een
paar nummers later, heeft de
noodkreet van de DAW ver
staan. Per ingezonden brief
melden de klaverjassers dat de
club 500 dollar bijeen heeft ge
bracht en daarvoor 500 aande
len van l dollar wil kopen. Het
is te hopen dat meer verenigin
gen zo gul reageren want het
zou nogal beschamend zijn
wanneer zo'n krant ten onder
moest gaan aan geldgebrek ter
wijl er onder de Nederlanders
daar voldoende 'Hollanditis'
heerst om ze voortdurend naar
drop, krentebollen. rolmops en
zelfs Hollandse nieuwe te doen
grijpen. Eén enkele Neder
landstalige krant is niet te veel
in dit immigrantenland, waar
34 Italiaanse en 24 Griekse
kranten en krantjes verschijnen
Aan de verenigingsagenda's
in de DAW te zien floreren de
Nederlandse clubs redelijk. Uit
enkele foto's valt op te maken
dat ze ook niet zijn vergrijsd.
Het bestuur van de jubilerende
(zilveren) 'Abel Tasman Club'
in Melbourne lijkt qua leeftijd
van goed gemengde samenstel
ling te zijn: jong, middelbaar
en wat ouder. De sjieke Raad
van Elf van de carnavalsclub
'De Jokers' onderscheidt zich
uiterlijk in niets van de raden
hier bij ons.
Knal Bal
Wat doen die Nederlandse
clubs zoal? 'Neerlandia' in Syd
ney meldt de vertoning van een
videoband van Toon Hermans.
Liefhebbers van het kaartspel
kunnen deelnemen aan hel
'Klaverjas-paren tournament'
met bal na. De al eerder ge-
IUilIlllllllIlllltllIllIllllll
noemde club 'Abel Tasman' i
nodigt de leden uit voor een
'Heineken-avond', het 'Jokers-
bal' en een 'Mini Klaverjas j
Drive'. In Adelaide is de I
'Dutch Community' datzelfde
weekend met ernstiger zaken j
bezig: de jaarlijkse algemene le- I
denvergadering. Disco's, bin- I
go's, autorally's, tennistour-
nooien en opvallend veel bals.
De Nederlanders in Australië I
schijnen veel meer te dansen j
dan wij. Er lijkt leven genoeg in j
de brouwerij te zijn, als het no- j
dig is ook voor het goede doel j
zoals het 'Knal Bal' in Mel- j
bourne ten bate van 'Avond- j
rust - ouderdom zonder zor- I
gen'-
De meeste ruimte in de
krant is gewijd aan het nieuws j
uit Nederland. Ik vind er tot j
mijn verrassing zaken in ver- j
meld die ik nog niet wist. Zo j
heb ik bijvoorbeeld nooit ken- j
nis genomen van het feit dat de j
Nederlandse en Britse regerin- j
gen nogal met elkaar in de j
clinch hebben gelegen over de j
beveiliging van prins Willem- j
Alexander op zijn kostschool in j
Wales. Wat ik ook niet wist was i
dat Amsterdamse academici in i
de rij stonden voor een baantje j
als straatveger en dat Lubbers, j
Beel, De Jong en Drees alle- i
maal Duitse voorouders had- j
den, dat de betovergrootvader i
van Den Uyl een ondernemen- i
de koopman was en die van j
Van Agt meesterknecht op een i
textielfabriek.
Ook uit het verre Australië i
Nederlandse kritiek op het j
stringente bezuinigingsbeleid
van Den Haag. Of onze 'geleer
de jongens die de dienst uitma
ken en de politiek uitstippelen'
soms niet snappen dat zo de i
hele 'binnenlandse handel in de i
vernieling komt waarbij de een
de ander meesleept in zijn val',
vraagt Asterisk zich af in zijn/
haar column 'Contrasten'.
Klaagzang
In Australië begrijpen ze
overigens niet goed waarom wij
hier zo klagen. „Je kunt werke
lijk geen brief (uit Nederland.
WK) ontvangen of er zit een
klaagzang in over van alles en
nog wat", schrijft dezelfde As
terisk. "Niettemin lees je dan
soms in dezelfde brieven over
vakanties in Spanje, Zwitser
land, Oostenrijk, trips naar In
donesië en Amerika; zelfs jon
gelui waarvan je bij al die kom
mer en kwel zou verwachten
dat ze zuinigjes aan doen, trek
ken er op uit, ook als ze werk
loos zijn."
Nou ja, de uitkeringen in
Holland liegen er dan ook niet
om, vindt Asterisk. Zelfs nu ze
wat naar beneden zijn ge
schroefd. „zijn ze nog om U te
gen te zeggen. Helemaal als je
ze vergelijkt met die van
Australia."
Hier past maar één ant
woord op: Tevredenheid is, net
zomin als geluk, voor geld te
koop. maar dat weten ze in
Australië ook wel. Asterisk aan
het slot van zijn column: „Mis
schien is Australia toch wel een
Lucky Country."
Dat zou best eens kunnen
ja-
(Met dank aan mevrouw G.
Jansen uit Breda die mij een
aantal exemplaren van de
DAW toestuurde.)
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie drs. J H.M Brader.
Hoofdredactie: L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda
Postadres Postbus 3229, 4800 MB Breda
076-236911 Telex 54176
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883
Sportredactie 076-236884
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, ©01640-36850
Breda, Nwe Ginnekenstraat 41076-236326.
Etten-Leur, Markt 28. 01608-21550
Goes, Klokstraat 1©01100-28030.
Hulst, Steenstraat 14, 01140-13751
Oosterhout. Arendstraat 14, 01620-54957.
Roosendaal, Molenstraat 45, ©01650-37150
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920
Vlissingen, Torenstraat 5, ©01184-19910.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur;
overige kantoren 8.30-12 30 en 13.30-17.00 uur.
Abonnementen:
22,10 per maand; 63,70 per kwartaal of 247,60 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B T W.
Voor post-toezending geldt geen toeslag.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor
Centrale melding (ook op zaterdag) 076-236888.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Informatie grote advertenties 076-236881
't Kleintje 076-236882
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Rankrolfltioc
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738.
Door Frans Boogaard
DEN HAAG - „Het be
langrijkste vind ik dat
wat wij steeds beweerd
hebben, namelijk dat je
in de politiek moet vast
houden aan je diepste
innerlijke overtuiging,
de opvatting blijkt te
zijn van heel veel Ne
derlanders. Honderden
mensen zullen daar za
terdag van komen ge
tuigen. En wat er verder
van komt - dat zien we
wel."
Een riante kamer, kristal
len kroonluchter, goudge
rande spiegel, marmeren
schoorsteen, gordijnen die in
paleis Huis ten Bosch niet
zouden misstaan: in deze
voormalige werkruimte van
het CDA Tweede Kamerlid
Mateman zetelt sinds kort
Stef Dijkman, de secretaris
van de politieke groepering
Scholten/Dijkman.
„Een functionele ruimte,
dat in ieder geval," beaamt
de rechterhand van fractigA^
voorzitter Jan Nico Scholten
grif - nog glimlachend bij de
moeite die de rechtse dissi
dent Mateman had om zijn
werkverblijf uitgerekend
aan Dijkman af te staan.
En Mateman? „Die zit nu
in die badkuip met uitzicht
op een blinde muur waar
mee ik het ook zeven jaar
heb gedaan. Ik heb hem nog
niet opgezocht."
Ooit hadden ze, als frac
tielid van het CDA, een
spreekverbod, maar sinds
dat door hun geruchtmaken
de vertrek uit de partij is op
geheven halen 'Stef en ik'
(Scholten en Dijkman) hun
schade ruimschoots in.
Zeven weken lang al zijn
de twee leden van de groepe
ring Scholten/Dijkman - in
de poli's nu al goed voor vijf
zetels - bijna avond aan
avond op pad om invaliden,
bejaarden, bijstandsouders,
missiezusters en andere
minderheden toe te spreken.
En nu - drie dagen voordat
al deze teleurgestelde ex-
CDA-ers in De Reehorst in
Ede gaan zien of er genoeg
overeenkomsten zijn voor
een gemeenschappelijke po
litieke basis, maakt Dijkman
twintig minuten vrij voor
een korte voorbeschouwing.
De bijeenkomst zaterdag is
feitelijk jullie eerste grote
politieke manifestatie sinds
Dijkman drie pro
cent van het CDA zijn
er tien- of honderddui
zenden
- foto de stem johan van gurp
jullie vertrek uit het CDA.
Kan het daar nu al tot par
tijvorming komen?
Dijkman, bedachtzaam:
„Dat sluit ik niet uit, maar ik
weet het niet. We willen in
de eerste plaats sonderen,
aftasten hoe de mogelijkhe
den liggen. Als zaterdag de
roep opklinkt om een nieuwe
partij, zullen Scholten en ik
dat zeker zeer serieus ne
men. Maar het is voor alles
een ontmoetingsbijeenkomst
waar alle mensen die ons de
afgelopen maanden bena
derd hebben, kunnen uitleg
gen waarom ze dat hebben
gedaan. Daarom is ons the
ma ook 'Om vrede en solida
riteit': vrede in de wereld,
solidariteit in de Nederland
se samenleving, maar ook
met de ontwikkelingslanden.
Daar gaan we het over heb
ben."
Maar de meeste van die
mensen hebben jullie al ge
zien, op toernee door het
land.
„Zeker niet allemaal, want
de tijd was veel te kort om
iedereen die ons benaderd
had op te zoeken. Maar dat
er veel belangstelling is heb
ben we gemerkt tijdens onze
bijeenkomsten in Friesland,
Overijssel, Limburg en
Noord Holland.
In de Zaanstreek is al een
steungroep Scholten/Dijk
man opgericht, de secretaris
van de CDA-gemeente-
raadsfractie in Hoorn is
naar ons overgestapt. Heel
veel CDA-ers melden zich
aan met een kopie van hun
bedankbrief aan het CDA-
partij bureau. Al die basis
groepen - missiegenoot
schappen, vredesgroepen,
politieke afdelingen van ex-
CDA-ers - zoeken een alter
natief. Onze aanhang komt
voor een heel groot deel uit
het CDA."
CDA-voorzitter Bukman
ontkent dat. Hij zegt dat
vooral PvdA en 'klein links'
aan jullie verliezen.
„Dat is wat Bukman
graag wil, maar de werke
lijkheid is anders. Volgens
het NIPO zullen van elke 100
PvdA-stemmers er vijf op
ons stemmen. Voor PSP en
PPR samen is dat cijfer ook
vijf, voor CDA en VVD elk
drie. Maar vijf procent van
PSP en PPR samen zijn
maar een paar duizend kie
zers, drie procent van het
CDA zijn er tien- of hon
derdduizenden. Ik vind het
een belangwekkend gegeven
dat wij ons hoogste percen
tage scoren in de kring van
de zittende coalitie. Daarbij
vallen de PSP- en PPR-
stemmers in het niet."
Welkom, maar niet door
slaggevend.
„Ik praat alleen over de
cijfers. En daaruit trek ik
een conclusie, die spoort met
onze indrukken uit de post
die we gekregen hebben: dat
vooral vroegere CDA-kie-
zers een politiek alternatief
zoeken; een groepering die
datgene wat je de mensen
voorhoudt in politieke reali
teit vertaalt. Zo blijkt dat
eerlijkheid in de politiek
toch de moeite loont.
PPR en PSP waren al
principieel, het CDA is dat in
afnemende mate. Ook deze
week weer: eerst een motie
indienen voor steun aan de
geestelijk gehandicapten
maar als het erop aankomt
die motie weer intrekken.
Het mediabeleid: eerst een
pluriform bestel bepleiten
maar dan toch weer het
hoofd buigen omdat de rege-
ringsnota het moet halen.
Kiezers die daar genoeg van
hebben, willen nu een nieuw
perspectief."
En dat zal er wel komen.
Maar leert de geschiedenis
niet tegelijkertijd dat op den
duur geen enkel splinterpar
tijtje, zelfs met vijf zetels,
het houdt?
„Dat is voor later. Liever
vijf zetels bij ons dan dat die
mensen thuis blijven of bij
dragen aan het centrum
rechtse kabinet van nu.
Want daar is als het erop
aankomt niemand mee ge
baat."
Door Pieter-Jan Dekkers
WAS decentralisatie
van overheidstaken hèt
wondermiddel van de
jaren zeventig, dat de
greep van het overheid-
apparaat op de burger
wat losser zou maken,
deregulering is het
toverwoord van de ja
ren tachtig, dat belooft
een eind te maken aan
het ondoorzichtige
overheidsapparaat en
weer ruim baan zal ge
ven aan de vrije maat
schappelijke krachten.
Het zou een kreet kunnen
zijn uit de reclamefolder van
het kabinet van Ruud Lub
bers, aan wie in ieder geval
de verdienste kan worden
toegekend, dat hij er een idee
over heeft.
De zucht naar decentrali
satie van overheidstaken is
begonnen onder het kabinet-
Den Uyl, dat onder de leuze
'Rechtvaardiger verdeling
van macht, kennis en inko
men" bijna vijf jaar tever
geefs heeft geprobeerd het
meest belangrijke van die
drie, een rechtvaardige ver
deling van macht, in de
praktijk te brengen.
Een speciale regerings
commissaris voor decentra
lisatie van overheidstaken,
moest na verloop van tijd al
le mooie plannen in het
rijksmuseum voor onuit
voerbare plannen bijzetten.
Men kwam niet verder dan
een afgeleide uitvoering van
decentralisatie van de rijks
overheid: de spreiding van
rijksdiensten over provin
cies, die economisch nogal
zwak in de schoenen ston
den. Maar het bleven rijks
diensten, waarop de lagere
bestuurseenheden, provin
cies en gemeenten, geen en
kele greep kregen.
Er is al tien jaar gediscus
sieerd over reorganisatie
van het binnenlands be
stuur. Volgens directeur E,
L. Berg van de Vereniging
van Nederlandse Gemeen
ten, was die discussie al bij
voorbaat tot mislukken ge
doemd, omdat men bleef ste
ken in vragen als 'Hoe groot
mag een gemeente zijn' en
'Hoeveel provincies willen
we'.
Op een symposium in Til
burg, vorige week, stond on
der de leus 'Wie van de drie'
de vraag centraal welke
overheidstaken naar provin
cies en gemeenten kunnen
worden overgeheveld. En of
de provincie het bestuurlijk
midden moet worden. Met
andere woorden: de provin
cie zou moeten gaan functio-
neren als een soort scharnier
tussen de weerbarstige
rijksoverheid en de vrijwel
lamme gemeenten.
Op dat symposium toon
den zowel Berg als prof. mr.
H. D. Tjeenk Willink, rege
ringscommissaris voor reor
ganisatie van de rijksdienst,
zich erg somber over de mo
gelijkheid de taken en be
voegdheden van het rijk her
te verdelen. Zoals de zaken
er nu bijstaan zou die her
verdeling niets meer inhou
den dan decentralisatie van
bureaucratie. En dat terwijl
de provincies al bureaucra
tische bastions zijn gewor
den.
Dat behoeft enige uitleg.
Vooral de laatste jaren zijn
de provincies steeds meer in
het spoor van bureaucratie
van de rijksoverheid terecht
gekomen. Onder het mom
van decentralisatie is een
toenemend aantal 'taken'
van de diverse departemen
ten naar het provinciehuis
overgeheveld. Te denken
valt aan de planning van de
gezondheidszorg, de zwak
zinnigenzorg, de verpleegte
huizen, de bejaardenzorg,
het bibliotheekwerk, het
woonwagenbeleid en het so
ciaal cultureel werk.
Wie denkt dat de provin
cie op deze terrein werkelijk
zelf een eigen beleid kan uit
stippelen komt bedrogen uit:
de overdracht van 'taken'
ligt meer in het uitvoerende
dan het beleidsmakende
vlak. Om nog maar te zwij
gen over de financiële band,
waarmee het rijk de provin
cies binnen de (rijks)perken
houdt.
Daarnaast zijn allerlei an
dere regelingen en subsidies
strenger en ingewikkelder
geworden, wat een groter en
beter gekwalificeerd ambte
naren-apparaat vergt. Bo
vendien hebben provincies
op terreinen, waarop ze he
lemaal geen bevoegdheden
hebben, toch het eigen appa
raat versterkt met het oog op
de gedecentraliseerde toe
komst.
Gevolg is wel, dat het
ambtenaren-apparaat van
de provincies de afgelopen
acht jaar met maar liefst
eenderde is gegroeid. Ter
vergelijking: in dezelfde pe
riode groeide het aantal
rijksambtenaren met
'slechts' met 17,3 procent.
Uitschieters bij de provin
cies: de griffies (60 procent
meer ambtenaren) en de
provinciale planalogische
diensten (plus 52 procent).
Het provinciaal uitvoerend
apparaat groeide daarente
gen met slechts 10 procent.
De provincies zijn door die
groeiende bureaucratie
slechts een verlengstuk van
de rijksoverheid geworden.
Het bestuurlijk midden ze
telt volgens Tjeenk Willink
dan ook niet in de provincie
huizen, maar op de Haagse
departementen.
Daar heeft zich een tus-
sen-niveau ontwikkeld waar
een ware nota-cultuur
heerst. Er worden ingewik
kelde stukken geschreven en
uitgewisseld. Die zij n meest
al bedoeld voor het interne
verkeer tussen ambtenaren
en deskundigen in planbu
reaus en stafafdelingen. De
lijnen vertakken zich in de
partementale en interdepar
tementale commissies, ad
viesorganen en overleg
structuren. De voornaamste
taak van dat tussen-niveau
is het bewaren van het be
stuurlijk evenwicht.
De problemen waarmee
het ambtenaren-apparaat
geconfronteerd wordt zij n zo
ingewikkeld en tegenstrij
dig, dat ze niet meer kunnen
worden aangepakt door de
top van de departementen,
laat staan door parlement en
ministers. Het tussen-niveau
moet die problemen beheers
baar maken. Het effect is dat
de departementale organen
naar believen kunnen af
wentelen, zoals de politiek
dat ook met graagte doet.
Het eind van het liedje is
dat deze tussen-niveaus een
Den Uyl probeer
de als premier de
aanzet te geven tot
een rechtvaardiger
verdeling van
macht, kennis en
inkomen, maar
kwam in ieder ge
val bij de 'machtig-
.ste' van deze drie
geen streep verder.
- foto de stem ben steffen
HET ver doorgevoerd bureaucratisch
overheidsapparaat creëert steeds
weer nieuwe banen, die worden ver
pakt in een voor de gewone burger
volstrekt ontoegankelijk jargon.
Wat te denken van een Audio-vi-
sueel Coördinator bij een rijksuni
versiteit. Dat is een man die studen
ten en docenten adviseert bij het ge
bruik van audio-visuele apparatuur.
Een (zeer) goed betaalde overheids
baan.
De gemeente Amsterdam (de in
flatie beperkt zich niet tot rijksdien
sten) zocht onlangs een Hoofd Sector
Parkeren bij de afdeling Verkeer en
Vervoer. En het Koninklijk Insti
tuut voor de Tropen een medewerker
voor het verrichten van immunolo
gisch onderzoek van lepra.
De Universiteit van Utrecht be
noemde onlangs een hoogleraar in
de wijsbegerige theologie, inzonder
heid met betrekking tot het vrijzin
nig denken.
In Groningen zal men inmiddels
de Conservator Afdeling Beeldende
Kunst voor Stad en Land al wel heb
ben gevonden. De gemeente Amster
dam behaalt de schoonheidsprijs met
de functie Coördinator Kunstkijken.
Wie weet wat dat is mag het zeggen.
ruimte creëren om de eigen
autonomie in stand te hou
den. Dat is een boute be
schuldiging, maar prof. Berg
valt Tjeenk Willink - onge
vraagd - bij.
Het Rijk, stelt Berg, be
staat uit vele departemen
ten, geconcentreerde rijks
diensten, overheidsbedrij -
ven. Die departementen zijn
weer onderverdeeld in direc
toraten-generaal, in directo
raten en bureaus, afdelin
gen. En allemaal hanteren ze
hun eigen taal, jargon, eigen
afkortingen.
Een recent voorbeeld: de
klacht van de wethouders
van de grote gemeenten, dat
het departement van Onder
wijs hen overspoelt met hon
derden circulaires die steeds
ondoorzichtiger worden. We
zwijgen dan maar van de
wethouders in de kleine ge
meenten, die zich helemaal
geen raad weten met deze
voorschriften-inflatie.
Het is onmogelijk een be
leid, verspinterd over al die
departementale organisa
ties, tot enige samenhang te
brengen. Elk onderdeel heeft
een eigen doel en belang ge
kregen, en ministers zijn
vaak niet meer dan zetbazen
van departementale belan
gen in de ministerraad. Er is,
zegt Berg, een verba
zingwekkende samenballing
van middelen bij het rijk
dat, met een almaar
groeiend arsenaal van knap
pe ambtenaren, via regelge
ving en detailbesturing het
gedrag van anderen - pro
vincies en gemeenten - wil
vastleggen.
Ingrijpen in de organisatie
van het openbaar bestuur is
kostbaar in tijd, levert ver
lies van menskracht op en
leidt tot oorlog met de eigen
ambtenaren. En zal dus
maar zelden geschieden.
De overheid functioneert
niet als een van God gege
ven, verheven gezag, boven
de gewone stervelingen ge
plaatst, maar als een grote
groep organisaties, bevolkt
door gewone mensen, die wel
proberen onze vraagstukken
iets te verzachten, maar te-
Van onze redactie buitenland
QUITO - Een conserva
tieve zakenman en een
liberale advocaat zullen
het in mei tegen elkaar
op moeten nemen nu
geen van de negen pre
sidentskandidaten bij
de verkiezingen zondag
in Ecuador de absolute
meerderheid wist te be
halen.
De meeste waarnemers in
Quito vrezen dan ook een
sterke polarisatie tijdens de
komende campagne.Politici
afkomstig uit een veelheid
van partijen, er zijn er 17 in
Ecuador, en regionale belan
gen zullen nu gaan bepalen
achter wie van twee overge
bleven kandidaten zij zich
zullen verenigen.
Het gaat om de Leon Fe-
bres, die zondag vooralsnog
ruim 27 procent van de
stemmen kreeg en Rodrigo
Borja die voorop loopt met
ruim 28 procent. Hun pro-
grammas en achterban lo
pen sterk uiteen.
De self-made miljonair
Febres is een militante anti
communist en wordt ge
steund door de zakenwereld
in Guayaquil, de grootste
stad en belangrijkste haven
van het land.
Borja -is een advocaat uit
Quito en zijn partij, Demo
cratisch Links, onderhoudt
banden met de Socialistische
Internationale. Zij hebben
aangekondigd zich in de ko
mende campagne te zullen
concentreren op hun radi
caal verschillende voorstel
len om de economische pro
blemen van het olie-expor
terende land op te lossen.
„Ik stel een model voor dat
een eerlijker verdeling van
het inkomen verzekert. Mijn
tegenstander wil alleen groei
om wille van de groei waar
bij de grote vissen de kleine
vissen zullen blijven ope
ten", aldus Borja.
Febres zegt daarentegen
dat hij als ondernemer de
noodzakelijke ervaring heeft
de economie te beheersen in
tegenstelling tot de jurist
Borj a. De 17 politieke partij -
en stelden zondag kandida
ten voor het nationale con
gres en voor plaatselijke en
regionale functies. De uit
eindelijke samenstelling van
het congres zal naar ver
wachting de politieke ver
scheidenheid aardig weerge
ven, evenals de bezetting
van de burgemeestersposten.
gelijkertijd een heleboel
nieuwe problemen scheppen.
Hun centralistisch, specia
listisch en detaillistisch ge
drag leidt er toe dat gemeen
ten en provincies, eenmaal
met dat systeem geconfron
teerd, dat overnemen, omdat
anders geen invloed op de
besluitvorming wordt ver
kregen.
Ernstiger nog is volgens
Berg dat ook het parlement
slechts invloed kan hebben
op besluitvorming en wetge
ving, indien een op een on
derdeel gespecialisserd Ka
merlid zich precies houdt
aan de technocratische be
nadering van de departe
menten. Zo niet, dan mist hij
elke wezenlijke invloed op
het beleid. Voor kleine par
tijen moet dat een gruwel
zijn, ze hebben Kamerleden
te weinig om zich te kunnen
specialiseren. Bovendien
ontbreekt het vaak aan
raadgevers, die zich wél zou
den kunnen meten met de
departementale bonzen.
Daar komt bij dat de amb
tenaren niet het parlement
dienen, maar hun ministers
en in het bijzonder hun eigen
doelstellingen. En omdat de
meeste Kamerfracties niet in
staat zijn de vele detaillisti
sche en technische onder
werpen te beheersen, wordt
het parlement een papieren
tijger, die slechts in het ge
weer komt als partijpolitie
ke overwegingen meespelen
Vaak is het ook zo dat be
stuurders de neiging hebben
de kwaliteit van de beslis
singen af te meten aan de
hoeveelheid verwerkte in
formatie.
Zij die de macht hebben
zullen niet vrijwillig be
voegdheden afstaan en ver
der proberen door een onvol
ledige voorziening in geld,
mensen en informatie de
eigen invloed zo groot moge
lijk te houden. We hebben,
zegt Berg, de laatste jaren
voldoende ervaring opge
daan met de onwil en on
macht van opeenvolgende
kabinetten tot decentralisa
tie van bevoegdheden. Ge
meenten, en zeker ook de
provincies, hebben geen be
hoefte meer aan een nieuwe
Grote Leugden.
Het rijk beperkt welbe
wust de mogelijkheden van
proivincies en gemeenten
door ze aan de financiële
teugel te houden. Daar te'
genover staat dat de staat
wel bepaalde ondergeschikte
'taken', meestal in de uitvoe
rende sfeer, naar gemeenten
en provincies overhevelt. D[
rijksheren willen zoveel mo
gelijk invloed tegen zo M
mogelijke betaling.
Hoe het dan moet? Zowel
Berg als Tjeenk Willink 0
daar nogal somer over. Berg
houdt het er op dat de on
macht en vooral de onw'i
troef blijft. Deregulering l!
mooi, maar als de rijksove'-
heid slechts bij de gemeen
ten en provincies deregu
leert blijft er voor die lagcre
overheden nog minder ruiiT
te over op het smalle gebiW
van het binnenlands
stuur. Nog meer dringen®1'
Tjeenk Willink hoopt
de provincies ooit nog et-'
een keer zich kunnen lostf
ken uit de bureaucrat®
greep van de rijksoverhei
De provincie zal zich
moeten richten op
lingen in en op eigen gebl
en zich niet langer
voegen naar de dwang
het centrale bureaucrat®»'
systeem.
Van een onzer verslaggevers
pEN HAAG - De groenteboe
ren dreigen met de bezetting
van gemeentehuizen en ande- ni.
re acties als de overheid geen ke
paal en perk stelt aan de di- aa
recte verkoop aan de consu- lij
ment door boeren, tuinders en ge
telers. de
Ze willen dat de gemeente- de
pesturen de 'boerenwinkels' gr(
houdt aan de vestigingseisen, de
heffingen, BTW-plicht, de jn
controle van het IJkwezen en jx
Warenwet, de prijs- en kwali- ge|
Huur
niet
laten
Tan onze redactie binnenland
DEN HAAG De ambtena
renbonden zien niets in het
maken van meerjarencontrac-
ten met de overheid. Nadat de
FNV-ambtenarenbond al eer
der weigerde met Rietkerk in
overleg te gaan, heeft ook de
Centrale van Middelbare en
Hogere Ambtenaren (CMHA)
het overleg afgewezen.
C UA-secret ris G. van
I Dalen acht de kans dat zo'n
I contract alsnog totstandkomt
I verder weg dan ooit, zo zei hij
lasteren. Zijn organisatie en
Ide christelijke centrale
ICCOOP en het Ambtenaren-
I centrum praten sinds enige
llijd op ambtelijk niveau over
een meerjarencontract.
In het CMHA-blad Com
mentaar laat Van Dalen weten
Hat het kabinet niet bereid
I kjkt de centrales op enig we
zenlijk punt tegemoet te ko-
I men. Hij voelt er nu de econo-
Imte weer wat aantrekt weinig
Ivoor zich voor jaren vast te
I eggen op de bezuinigingen
■waaraan het kabinet totnutoe
■beeft vastgehouden.
li Volgens Van Dalen is een
|van de belangrijkste punten
«Waarover de partijen niet
I dichter bij elkaar komen de
Iarbeidstijdverkorting. De een-
pales willen een 36-urige
■werkweek in 1986. Volgende
IWeek bekijkt het CMHA-be-
Mtuur definitief of er nog met
I; overleg moet worden
I voortgegaan.
DE
rijk
er i
gre
Ei
mee
van
aan
hur<
Ar
terne
zijn
Van
DOR]
deel
sonee
en
Groot
en B
gister
uur bi
het be
drijf
tervei
woon
te ver
Vol
Broer
FNV
actie
de diri
te op i
wilde
Wat
op ni<
bond
uit te
van
komt i
person
forse ii
#1
Maar dat zal ook wel
een goed voornemen
waarvan in de praktij®)
nig terecht komt. Der"
een weinig rooskleurig
uitzicht voor de provino®'
voot'l
a||een confessioneel klein links, ge
iet uo Scholten-Dijkman, beraadt zich
10i3°mst' 00k de Communistische Part
Ide h= rÜke beslissingen. Het 29ste partijc
/ra= van een nieuw ontwerpprogr;
bate h de zich zal omvormen tot
iet nSh parti' voor a"e 'inksgezinden da
igrpT communisme, waarin allee
Ichtin'H de leer van het marxistisch-len
6nrP„enstriid. dle aan het congres is v<
ranHe i dal de CPN zich bij die gele
rende knal zal opblazen.
IdmaL?® Bakker is er legen het einde v
Jipnconp P in geslaagd het communi;
loten7 9ezicht te geven. De CPN sch<
jen n t°nt te z''n van in de klassestrijd
^ontmoetingscentrum te worden voor
iraopro veranderingen nastreef
ichoiiri Van de Pro'etarische revolutie s
letrnii r met voorvechters van de sekst
ianha^en naast voorstanders van het
benso rs van het democratisch centr
de [j.on ?'e 'iverden voor een open partij,
polupo I zou uitmaken. In die euforie
Binkse' krant06 Waarheid van Partij°rgaan
eenheid in verscheidenheid bleek
len w® vernieuwers, die aanvankelijk he
Pommifn n al sPoedig frontaal geattaque
PUnpio'sten' de zogenaamde 'horizonta
iroen Uk. hangt een groeP van gematigd
fe vprlio zich kr|jgt- bepaalt de uitslag
tenzij il, 2er wordt de woestijn van het i
Ie cpni hrcus Bakker er op het laatste mi
Ibe 6Pn het vuur van de zelfverbranding t«
verm Verzoenend stuk opgesteld, waar
psche neuwers voorstaan, probeert te ver:
ps te ur,ondslag die de horizontalen onde
Jiaar Rpif/1- 2o n stuk kan niet anders d;
|jen w0,„ heeft de mensen zijn leven la
'en te verkopen.
