Parijs over aanpak
economische crisis
hopeloos verdeeld
even..L
UITBLAZEN
Kindei
HOOGGERECHTSHOF IS UITSTEL BEU; DIT JAAR TIENTALLEN TERECHTSTELLINGEN
Stokoude
spullen
.DE BB
VAN REEh
DE STEM CC
Compromis
WIMKOCK
ZATERDAG 28 JANUARI 1984
ACHTERGROND
SOCIALE TIJDBOM KAN ELK MOMENT AFGAAN
Dictaten
Impopulair
ZATERDAG 28 JAN
ONDERZOElt
BINNENLAND
HIJ SPEELT nu al
dik 22 jaar en er is
nog nooit een mon
teur bij geweest. Ik kreeg
de radio van mijn vrouw,
toen nog m'n verloofde,
omdat mijn verjaardag
min of meer samenviel
met m'n verhuizing naar
een kamer in een Bredase flat.
Het was tevens een stukje toe
komstige uitzet natuurlijk want
een radio hoorde erbij. Tussen
al dat moderne, professioneel
ogende, zwart en metaalkleurig
plastic waarvan tegenwoordig
radio's en toebehoren worden
gemaakt, is die oude Philips
van mij bijna een opzienbarend
stuk antiek. Het nageslacht, dat
al twee of drie radio's heeft ver
sleten of afgedankt, kan zich
niet herinneren elders ooit zo'n
radio te hebben gezien. Een
ware overlevende dus. Uit het
tijdperk van de radiolamp die
'buis' genoemd werd.
Mijn radio zit vol lampen
en lampjes en daar is er bij
mijn veten nog nooit een van
stuk gegaan. Ik heb me al dik
wijls afgevraagd of ze nog zulke
sterke spullen maken. Een
duurzaamheid van 23 jaar is
overdreven natuurlijk. Die ra
dio van mij zal misschien een
uitzondering zijn. We zijn nooit
echte radio-luisteraars geweest,
mijn vrouw en ik. Het zal wel
verschil maken voor zo'n radio
of hij de hele dag moet spelen
of alleen maar wordt aangezet
voor het nieuws of een bepaald
programma en daarna weer
mag zwijgen.
Ik zal het dan ook niet in
mijn hoofd halen de levensduur
van mijn moderne spullen te
meten aan die van mijn oude
veteraan waaruit ik de stem van
president Kennedy nog heb ho
ren komen toen deze de blok
kade van Cuba afkondigde.
Tien a 12 jaar beschouw ik, in
navolging van de gemiddelde
leverancier, als een mooie le
vensduur. Maar halen je dure
spullen dal? Mijn vertrouwen
in kwaliteit en kwaliteitsmer
ken is de laatste tijd weer be
hoorlijk op losse schroeven ko
men staan.
Twee maanden geleden
knapte de koelkast af. 'Niet
meer te repareren' luidde het
vonnis van de monteur. Jam
mer, maar het was te verwach
ten. Het oude ding had z'n
werk gedaan. Een paar weken
later hadden we dezelfde mon-
1 'leur wéér over de yloer. Nu
voor de wasautomaat. „Dal
gaat geld kosten", zei de vak
man, „ik zou eerst de importeur
maar eens om advies vragen,
want dit mag met een nauwe
lijks vier jaar oude Bosch niet
gebeuren." Dat dachten wij
eigenlijk ook. „Bosch is wel
duur, maar technisch perfect",
had de leverancier gezegd, „met
di«t apparaat hoeft u zich de
eerste tien, twaalf jaar gegaran
deerd geen zorgen te maken."
Niettemin hadden we er inmid
dels al behoorlijk wat onkosten
aan gehad en nu was de trom
mel van de as gescheurd. De
enige service die de importeur
te bieden had was dat hij 4 rai-
son van 65 gulden een eigen
monteur zou sturen. Die zou
dan bekijken wat we het beste
konden doen. Dat dure advies
hebben we dus niet afgewacht.
Ongeveer in dezelfde tijd
kocht mijn zoon een radio-cas-
etterecorder van een paar hon
derd gulden. Die was al kapot,
speelde althans niet, toen hij er
mee thuiskwam. Geen nood, de
winkelier ruilde hem ongezien
om, maar toch denk je dan:
'wat heet kwaliteit tegenwoor-
dig?'
Deze week stond m'n
quartz-horloge stil. Ik dacht dat |j
de batterij leeg was, maar hel S
uurwerk zelf bleek de geest te
hebben gegeven. „Hoe kan een
horloge van deze kwaliteit nu al
stuk zijn. In dit soort horloges
kon toch vrijwel niks meer ka-
pot?", vroeg ik de winkelier bij =j
wie ik hem ruim 2 jaar geleden
ook had gekocht. „Tja", zei hij
nu, „er kin natuurlijk altijd iéts
gebeuren. Er kan stof in zijn
gekomen."
Terwijl ze in een garage een jg
auto binnen een paar uur een S
grote beurt kunnen geven, zal
het repareren van mijn Seiko
veertien dagen duren. Niet dat
ik daarmee in nood kwam.
Thuis had ik de keuze uit een
Girard Perregeaux uit 1951
met een door condens aange-
vreten wijzerplaat, maar een Ej
onverwoestbaar ('gyromatic")
mechaniek, een Eterna uit
1963, ook met een deels ver-
weerde wijzerplaat en een oude j§
Pontiac die nog van mijn vader
was geweest. Oude, ouderwetse,
mechanische klokjes. Ik hoefde E
ze maar op te winden of er even
mee te schudden en ze lie-
pen e
De moraal van het verhaal E
is dubbel en duidelijk: 1. beter E
/«'//.ybewust dan merkbewust en
2. gooi nooit oude spullen weg
die nog goed zijn want nieuwe E
zijn niet altijd te vertrouwen.
Oemoemenoe?
Bettieakkemaai? is Bredaas
voor „Bijt hij als ik hem aai?"
Sissississe, zo klinkt het wan-
neer een Tilburger zegt: „Ze is
zes zei ze."
Lamakettalank zegt de Zeeuws- E
Vlaming en hij bedoelt: „Laat
maar, ik heb het al lang."
Oemoemenoe.' vraagt een E
Zeeuw wanneer hij niet weet
welke weg hij zal nemen. „Hoe 5
moeten we nu?"
Bendebesukerd? zeggen ze in S
Bergen op Zoom terwijl ze voor 5
hetzelfde geld bendebenukt had- Ë-
den kunnen zeggen. E
Ik heb wel eens gedacht hoe
aardig het zou zijn als er dia-
lect-woordenboekjes heston- E
den. Niet van die geleerde stan-
daardwerken als dat waarmee
dr. A. Weijnen zijn leven vult
('Woordenboek van de Bra-
bantse dialecten'), maar hand-
zame boekjes ter herkenning, E
lering en vermaak van autoch-
tonen, allochtonen, toeristen en
andere belangstellenden.
De Engelse staalstad Shef-
field heeft zo'n boekje uitgege-
ven. Het telt 32 pagina's en het s
loopt als een trein. Het was een E
voorzichtig gokje om er in eer-
ste instantie 2000 te drukken.
Nu, twee jaar later, zijn er al E
24.000 verkocht. In de stad zelf 5
vooral, maar ook in heel het
land, in Amerika en Denemar-
ken. E
Drie voorbeelden uit Shef-
field voor de liefhebbers van de
Engelse taal: Othaoreight (Are E
you all right?), Nadenodagooin?
(Now then, are you going?) en
Wasupwithi? (What's the matter E
wit you?)
Een aardige idee misschien,
zo'n boekje, voor gemeenten E
die alternatieven zoeken voor
het verbouwen van maïs op on-
verkochte industrieterreinen.
llllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllillllllllllllllit
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader.
Hoofdredactie: L Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55. Breda
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda
076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Hulst, Steenstraat 14. ©01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14. ©01620-54957.
Roosendaal, Molenstraat 45, 01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Openingstijden:
Breda en Oosterhout 8.30-17.00 uur,
overige kantoren 8.30-12.30 en 13.30-17.00 uur
Abonnementen:
22,10 per maand; 63,70 per kwartaal of 247,60 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W.
Voor post-toezending geldt een toeslag
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Centrale melding (ook op zaterdag) 076-236888.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8.30-17.00 uur):
Informatie grote advertenties 076-236881
't Kleintje ©076-236882.
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
Bankrelaties:
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447.
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738
T5 PAGINA;!
Door onze correspondent
Mare de Koninck
WASHINGTON - De
executie deze week van
de 66-jarige Antony An-
thon in de staatsgevan
genis van Florida, is het
startschot voor wat een
uitzonderlijk wreed jaar
in de geschiedenis van de
Amerikaanse rechtsple
ging dreigt te worden. Er
zit een steil klimmende
lijn in het aantal uitge
voerde doodstraffen in de
Verenigde Staten.
Vorig jaar, 1983, zijn er al
vijf Amerikanen door de
overheid ter dood gebracht.
Zo'n (hoog) aantal was se
dert 1965 niet meer voorge
komen. Dit jaar echter lijkt
het aantal terechtstellingen
zelfs verscheidene tientallen
te gaan bedragen.
Op dit ogenblik zitten er
in de Amerikaanse gevange
nissen 1280 ter dood veroor
deelde burgers, allemaal in
verband met moord. Vrijwel
allen zijn verwikkeld in ju
ridische procedures die tot
doel hebben daadwerkelijke
voltrekking van het vonnis
te voorkomen. Voor een
groot aantal raken de moge
lijkheden om in beroep te
gaan dit jaar uitgeput zodat
de gaskamers, electrische
stoelen, galgen en injectie
naalden (afhankelijk van de
wetgeving in de betrokken
deelstaat) klaar staan om
hun werk te doen.
Verschillende omstandig
heden liggen ten grondslag
aan het feit dat de executie
machine op volle toeren be
gint te draaien. Allereerst is
er sprake van 'inhaaleffect'
van de landelijke opschor
ting van executies in de ze
ventiger jaren. In 1972 oor
deelden de toenmalige leden
van het Amerikaanse Hoog
gerechtshof dat in de ver
schillende Amerikaanse
deelstaten uiteenlopende
maatstaven aanlegden voor
terdoodveroordelingen en
tenuitvoerleggingen, en dat
geen executies meer moch
ten plaatsvinden totdat deze
willekeur was uitgesloten.
In de diverse Amerikaan
se staten is nadien de wetge
ving aangepast en in 1976
besliste het Hooggerechtshof
dat terechtstelling weer
grondwettelijk is. Na die da
tum zijn de verdedigers van
de veroordeelden weer met
extra inspanning alle moge
lijkheden tot afwending van
executie gaan 'uitbuiten eh
Executiemachine in
VS op volle toeren
die mogelijkheden zijn nu
door de verfijningen en toe
voegingen van zorgvuldig
heidsgaranties in de wetge
ving nog veelvuldiger dan
voorheen.
Acht jaar later echter zijn
voor veel mensen in de do
dencellen niet alleen de juri
dische ontsnappingskansen
opgebruikt, ze hebben ook
de pech dat de negen rech
ters van het Hooggerechts
hof dankzij een aantal be
noemingen door president
Reagan thans in meerder
heid principieel voorstander
zijn van de doodstraf. Daar
komt nog bij dat het Hoog
gerechtshof in zijn beschik
kingen aangaande laatste-
moment-verzoeken om exe
cuties te verbieden duidelijk
ongeduld aan de dag legt en
boosheid jegens de advoca
ten die met spitsvondighe
den het onafwendbare tel
kens weer proberen uit te
stellen.
Kenmerkend - en waar
schijnlijk dodelijk voor tal
van wachtenden in de do
dencellen is de uitspraak de
ze week van het Hoogge
rechtshof - is dat een ter-
doodveroordeelde geen
grondwettelijk recht heeft
op vergelijking van zijn
zaak met die van alle soort
gelijke zaken in dezelfde
staat. Volgens het Hoogge
rechtshof zijn er voldoende
andere garanties dat de ene
moordenaar niet harder
wordt aangepakt dan een
andere in dezelfde omstan
digheden.
De juridische plicht tot
vergelijking van doodvon
nissen bestaat in het groot
ste deel van de Verenigde
Staten, maar niet in staten
als Californië, Texas en
Louisiana, die ook de meeste
terdoodveroordeelden heb
ben. Die toestand mag dus
voortduren van het Hoogge
rechtshof, dat deze week in
zijn uitspraak wel toegaf dat
„elke executiepatroon af en
toe nu eenmaal afwijkingen
zal vertonen" en dat er voor
de uitvoering van een dood
straf „nu eenmaal geen p'er-
Het worden drukke tijden voor de Amerikaanse beulen. Twee methoden om een einde te maken aan het leven van ter
doodveroordeelden: de gaskamer en de injectienaald. - foto-s archief de ste»
fecte procedure te vinden
is."
Dit standpunt werd door'
zeven van de negen opper
rechters onderschreven, on
der wie voorzitter Warren
Burger, In een afwijkend
minderheidsstandpunt
schreef rechter William
Brenner dat „irrationele
voltrekking van de dood
straf, zoals is aangetoond
door het onderzoek van
wanneer in de afgelopen ja
ren vonnissen daadwerke
lijk zijn uitgevoerd, niet
grondwettelijk verdedigd
kan worden."
Deze scherpe tegenstelling
binnen het Hooggerechtshof
en het feit dat veroordeelden
afhankelijk zijn van politiek
beïnvloede meerderheids-
en minderheidsstandpunten,
werpen weer eens een
schrijnend licht op de gru
welijkheid van niet alleen
de doodstraf zelf, maar
vooral ook van het slepende
juridische gevecht tegen de
vonnisvoltrekking. Een van
de vorig jaar terdoodge-
brachten had niet minder
dan twaalf jaar tevoren zijn
misdrijf gepleegd, was in
tussen als jurist afgestu
deerd en een compleet ander
mens geworden.
De man die gisteren in
Florida stierf was negen
jaar geleden medeplichtig
aan de moord op een politie
man. Zijn executie was deze
week al twee maal op het
laatste moment uitgesteld,
eerst een dag en vervolgens
nog eens een halve dag, al
vorens hij donderdagoch
tend om 07.00 uur werd geë-
lectrocuteerd.
Pogingen om levens van
veroordeelden te redden of
te rekken spelen zich vaak
in bizarre omstandigheden
af. Terwijl tegenstanders
van de doodstraf een nacht
wake houden voor de be
trokken gevangenis, geeft de
veroordeelde nog een laatste
persconferentie, zien de me
degevangenen (en de televi
siekijkers) de lijkwagen
reeds het binnenplein oprij
den en blijven advocaten
koortsachtig telefoneren, in
taxi's springen en vliegtui
gen al dan niet missen om
tijdig bij een hogere of lage
re rechter een document in
té dienen dat deze verplicht
is in behandeling te nemen,
zodat de terechtstelling eens
temeer dient opgeschort.
Niet alleen maken deze
chaotische toestanden de
j executje-praktijk tot een
soort loterij, tegenstanders
van de doodstraf voeren ook
aan dat rassendiscriminatie
blijkbaar hardnekkig een
rol blijft spelen. Cijfers van
tussen 1975 en 1980 wijzen
uit dat wie een blanke ver
moordt, in veel staten een
tien maal zo grote kans heeft
op de doodstraf dan wie een
neger vermoordt. Mede om
dat het percentage moorden
onder zwarten onderling
naar verhouding veel hoger
ligt dan tussen blank en
zwart of onder blanken, is er
bij veel rechters blijkbaar
de al dan niet bewuste hou
ding dat een zwart leven
goedkoper is dan een blank.
Een en ander neemt niet
weg dat in negen van de tien
gevallen in het moderne
Amerika mensen ter dood
worden veroordeeld die on
waarschijnlijk zware mis
drijven hebben gepleegd. De
man bij voorbeeld, naar
aanleiding van wiens geval
het Hooggerechtshof deze
week zijn omstreden uit
sprak tegen 'procesvergelij-
king' deed, is Robert Harris
uit Californië. In 1978 schoot
hij twee hem onbekende tee
nagers, die in hun, auto een
hamburger zaten te eten, in
koelen bloede dood. Harris
yerorberfie vervolgens höti
restant van de maaltijd van
de jongens en ging met hun
auto een bankoverval ple
gen
In het media-land Ameri
ka geven verbitterde nabe
staanden van de misdaad-
slachtoffers vaak op de tele
visie hun mening over de
doodstraf. Meestal hopen ze
op snelle executie. „Mijn
man, mijn kind kreeg nog
geen seconde om zich te ver
dedigen.
Nu de terechtstellingen
dramatisch gaan toenemen,
willen echter de principiële
tegenstanders van 'capital
punishment' zich extra fel
gaan weren. De ene gruwel
daad mag niet met de ande
re worden vergolden. „De
Verenigde Staten begint een
van de schaarse landen ter
wereld te worden waar exe
cuties aan de lopende band
plaatshebben. Samen met
door de Reagan-regering
verafschuwde landen als
Sowjet Unie en Iran", zegt
verdediger David Baldus
van een terdoodveroordeel-
de in de zuidelijke staat
Georgia. „Het feit dat steeds
meer executies op klinische
wijze door een arts met een
injectienaald worden uitge
voerd, maakt Amerika al
leen maar cynischer, en be
paald niet beschaafder."
Door Walter Schwarz
PARIJS - De Franse re
gering is met toenemende
wanhoop op zoek naar
een manier om nog dit
jaar tussen de 50.000 en
150.000 arbeiders te ont
slaan zonder hen het ge
voel te geven dat ze over
bodig zijn. Het regerings-
streven wordt van groot
politiek belang geacht en
is uiterst omstreden.
Er staat veel op het spel.
Als het lukt, zal Frankrijk
Groot-Brittannië, West-
Duitsland en de rest van
Europa hebben laten zien
dat het mogelijk is het. af
schuwelijke proces een
'menselijk gezicht' te geven
om met de woorden van pre
mier Mauroy te spreken.
Als het mislukt, dan loopt
de eenheid en het voortbe
staan van de socialistisch-
communistische regerings
coalitie gevaar. Het fiasco in
de autofabriek van Talbot,
waar stakers zich eind vorig
jaar tegen de aangekondigde
ontslagen verzetten door
werkwilligen te bekogelen
met schroeven, bouten en
ander materieel, wordt door
alle partijen gezien als een
verschrikkelijke waarschu
wing van wat er kan gebeu
ren als het misgaat.
De aanwezigheid van
communisten in de regering
staat centraal bij het pro
bleem. Tot voor kort werd
de communistische aanwe
zigheid in de regering ge
waardeerd wegens haar po
sitieve invloed; de commu
nisten konden zorgen voor
rust aan het arbeidersfront
omdat de CGT, de grootste
vakbond, geheel wordt be
stuurd vanuit het Politburo
van de partij. Maar sinds de
staking bij Talbot is het
communistische standpunt
veranderd.
Bij Talbot verdedigde de
CGT nog de 'oplossing' van
premier Mauroy en stemde
voor een hervatting van het
werk. Het was de socialisti
sche vakbond CFDT die de
opstand aanvoerde en
klaagde over het diktaat dat
de bonden door de regering
werd opgelegd. De CFDT-
leider Maire ging zelfs zover
dat hij zei: „De (communis
tische) partij en de vakbond
die ze controleert zijn een
transmissielij n geworden
tussen overheid en arbei
ders, in feite een partij van
'ja-knikkers'. Voor de com
munisten was dit een ver
schrikkelijke belediging.
Het gevolg was een hele
nieuwe militante houding
van de communisten ten
Het dieptepunt in de sociale crisis. Stakers en werkwilligen bestoken elkaar tijdens
rellen in de Talbot-fabrieken in Poissy.
aanzien van ontslagen. „Mo
dernisering van onze indus
trie hoeft niet en mag niet
worden bereikt door middel
van massa-ontslagen", zei
de communistische partijlei
der Marchais onlangs na af
loop van langdurige bespre
kingen met premier Mau
roy.
Dus het zijn nu niet meer
alleen de socialistische bon
den, maar ook de commu
nistische partij die premier
Mauroy voorhouden dat er
geen dictaten meer mogen
volgen, terwijl de commu
nisten erbij zeggen dat ont
slagen helemaal niet onver
mijdelijk zijn als maar het
juiste beleid wordt gevoerd.
Tot dusver heeft Mauroy het"
eerste advies ter harte geno
men. In plaats van dictaten
is hij uitvoerig en intensief
overleg begonnen met vak
bonden, werkgevers en poli
tieke partijen. Maar hij is
nog lang niet zover dat hij
ook mogelijkheden ziet om
massa-ontslagen te voorko
men.
Wel is onomwonden dui
delijk geworden dat de rege
ring zich niet het meedogen
loze optreden van een That
cher of Kohl kan permiteren
zolang de communisten in
de regering zitten. Sinds de
Talbot-affaire is de bal gaan
rollen en hem stoppen lijkt
uitgesloten. Mijnarbeiders
hebben gedreigd met een al
gemene staking als er niet
snel financiële hulp komt
voor hun tak van industrie
waar momenteel 4000 ar
beidsplaatsen op de tocht
staan. De communistische
voorzitter van de Kolenraad
is vorig jaar al afgetreden,
wellicht het eerste belang
rijke waarschuwingsschot
uit het communistische
hoofdkwartier.
Maar de kolensector is
niet eens het grootste pro
bleem voor de regering. In
de staalindustrie staan tien
duizenden arbeidsplaatsen
op de tocht en in de scheeps-
industrie 2000. Ook in de
textiel- en auto-industrie
dreigen duizenden ontsla
gen, ondermeer 7000 bij Tal
bot. In de provincie Lotha
ringen, waar een uitgebrei
de staalindustrie bestaat,
lijkt een explosie die erger
wordt dan de gewelddadige
demonstraties van de jaren
'70, bijna onvermijdelijk.
Ondanks de enorme druk
Mitterrand
.moeras.
zijn er echter maar weinig
oplossingen voorhanden. De
mislukte 'oplossing' die de
arbeiders van Talbot wer
den aangeboden, bestond uit
1900 ontslagen in plaats van
de 2900 die werden geëist
door de directie, omscho-
lingscursusen voor de ont
slagen arbeiders, royale
subsidie voor degenen die
zelf een bedrijfje wilden op
richten en voor sommigen
plaatsing bij andere bedrij
ven. Maar deze oplossing
werd een falikante misluk
king. „Wat hebben wij nou
aan cursussen", zei een Al
gerijnse gastarbeider bij
Talbot. (De meeste arbeiders
bij Talbot zijn immigranten,
meestal van middelbare
leeftijd met een zeer geringe
schoolopleiding.) Ook van de
plaatsing bij andere bedrij
ven is maar weinig terecht
gekomen.
Het fiasco bij Talbot heeft
Mauroy met een schok tot
het inzicht gebracht dat hij
het een volgende keer beter
moet doen, maar hoe is hem
nog niet duidelijk. President
Mitterrand wil een snelle,
effectieve afslanking in alle
bedrijven tegelijk. Zijn poli
tieke oog is alweer gericht
op de verkiezingen van 1986
hetgeen inhoudt dat 1984 het
laatste jaar is dat de rege
ring zich kan permitteren
impopulair te zijn.
Premier Mauroy die de
hete adem van de commu
nisten in zijn nek voelt, is
echter bang dat dit te dra
matisch zal zijn en onlusten
zal uitlokken, vergeleken
waarbij de gevechten tussen
stakers en niet-stakers bij
Talbot slechts kinderspel
zullen lijken. Hij onderzoekt
momenteel de mogelijkhe
den van arbeidstijdverkor-
Marchais
boot afhouden
- F0T0SAFP
ting, vervroegde pensione
ring, aantrekkelijkere ver
trekpremies voor immi
granten en nieuwe vormen
van omscholing met behoud
van uitkering.
Maar zelfs als ze werken
zijn dit slechts lapmiddelen
die niet daadwerkelijk voor
de genezing van de economi
sche malaise kunnen zorgen
Korter werken bijvoorbeld
betekent minder loon, maar
dat is iets waar de commu
nisten zich fel tegen verzet
ten. Op de lange duur is hel
enige zware wapen dat de
regering tot haar beschik
king heeft investeren, met
name in de genationaliseer
de industrie. De communis
ten en de linkervleugel van
de socialisten onder aanvoe
ring van de Ceres-groep va»
Jean-Pierre chevenemen
zijn daarvan voorstander e»
roepen op tot protectionist''
sche maatregelen en gr°,e
investeringen door de over
heid. De werkgevers wijle
een verlaging van de social
lasten.
Maar dit alles is re
recht in strijd met de verso-
beringspolitiek die w°r
voorgestaan door preside
Mitterrand en zijn
van Financiën, Delors, En 1
lijkt het Franse zoeken na
oplossingen voor het w*r
loosheidsprobleem dageW
verder te lopen in het P°._
tieke moeras. Opnieuw
het de voorstanders
protectionistische maa
gelen en uitbreiding va"
geringsinvloed die no
met de strenge bezui
linige'*
Premier Mauroy nee^.
hierbij een nauwelijks
nijdenswaardige P0SjieHis.
het midden in. Hij 's "e n
cussie gestart en heg°n
met het zoeken naar »P
singen, maar die opl°ss' 6
zijn nog lang niet in zk"
- ,„«iii
DeSH"
Copyright The
Van onze re
AMSTERDAM - De posit
beterd worden door wett
roeporganisatie minimaa
tijd daaraan besteedt.
In het verlengde daar\
het totale programmabu
kindertelevisie om de kw;
Dit zijn enkele conclusi
kundigen in opdracht van
sterdam hebben verricht
voor kinderen tot twaalf
van de Vakgroep Onderv
Amsterdam en prof. dr. J
Massacommunicatie van
stad.
Het ging bij dit onder
kinderen (graag) naar kij
doeld zijn voor kinderen.
Ex-c
van
aam
Zigeuners
DE groep van vijftien zigeu
ners is vrijdagmiddag vanui
Denekamp vertrokken naa!
West-Duitsland. De Konink
lijke Marechaussee neemt aai
dat de zigeuners naar Noor
wegen trekken, het land waal
de meesten van hen vandaar
komen.
Spacelab
DONDERDAG 2 februari ii
iedereen welkom bij een pre
sentatie van de Spacelab
astronauten die om 14.00 uui
begint in de aula van de TH-
Delft, Mekelweg 1. De ruimte
vaarders Brewster Shaw
Owen Garriot, Ulf Merbold er
Byron Lichtenberg brenger
verslag uit van hun vlucht
Ook Wubbo Ockels, de Neder
lander die volgend jaar ir
Spacelab vliegt, zal een voor
dracht houden. Tevens word'
voor het eerst de film van di
vlucht vertoond. Toegang i
gratis.
MAANDENLANG HEEFT de a
(WVC Welzijn, Volksgezonc
melvuur gelegen van elkaar fel
uit de media-wereld. Kapitaalk
9'ngen, dagblad- en tijdschrifk
pelijke en culturele •instellingei
partement van WVC en de frac
het door Brinkman voorgesteld
te belangen te promoten en/oi
gen De volgende week zal blij
nister deze stormloop hebber
Tweede Kamer aan het debat o
Minister Brinkman, de 'won
heeft met zijn media-nota, wa:
9ens medeverantwoordelijk zijr
ben tussen het veilig stellen v;
nankelijke, pluriforme dagblad
niepbestel en het benutten va
Pen, ook voor commerciële do
9edachte is de minister tegen i
Pmroep - de dagbladpers kan
lentie-inkomsten verdragen, De
grote schade - en wil hij de or
uele abonnee-TV buiten de d(
eden omroep te worden.
TJie abonnee-TV-affaire vorr
Punten uit de media-nota. De
commercieel opgezette kabel-I
ohd kunnen ze wel eens
va ,vdA Z'J zullen daarom ple
2n de omroepen aan abonnee
's. via een derde net. Het C
m°ok op andere belangrijke
bat n0 WD Die Tegenstelling c
a' De media-nota is een kabir
gorden door beide regerings
k de' kabinet-Marijnen is des
o Politieke waarnemers in
nlartchlinl'ik' dat de mening:
er het media-beleid lot de v
lp, H ®rir|kman en Lubbers z
bsr i tland Tienen om zowel
alen van onbezonnen actie
tiPkn Wee' iedereen zo langzami
nu geen orde op zaken wei
&rd zal worden aan het
moo n en nieuwe technische
e gediend, zeker niet de leze
van3!? rn'nister Brinkman kan
het publiek op goede infc
m»r,Ci0r>tra'e Plaats zal geven ir
Vl 9 h,J 'n bat kader ook prikk
ziin t Vi?n lezers en kijkers op
qpiJ6 delangrijk om uitsluitenc
rnidri ^'s we he< daarover ei
Ruhr i gevor|den kunnen wi
llek op eigentijdse wijze gee
