even..u
UITBLAZEN
DE STEM
Washingtons daklozen zijn
naaste buren van
Ronald en Nancy Reagan
'3
Een beter
Kerstpakket
I
Prijsbeleid
n 1984
voortgezet
I
DE STEM COMA
Kerstmis 1983
ZATERDAG 24 DECEMBER 1983
ACHTERGROND
Armoede
Blote voeten
Jungle
Verbijsterd
Verminkt
raTERDAG 24 DECEMB
DEZE WEEK woon
de ik een kerstvie
ring bij in de cantine
van een middelgroot be
drijf, opererend in de
bouwsector. De directeur
hield zijn jaarlijkse toe
spraak - in feite een jaar
overzicht - staande tegen
over een grote, luisterrijk opge
tuigde kerstboom. Over het jaar
1983 viel niet te mopperen.
Naar verhouding was het een
redelijk goed jaar geweest.
Uiteraard naar verhouding:
goede jaren als die van 'toen'
hoeven we voorlopig niet te
verwachten, zo beklemtoonde
hij, maar de onderneming had
het diepe dal achter zich gela
ten. De werkgelegenheid kon
dit jaar worden gehandhaafd
en er was zelfs weer sprake van
enige expansie.
Het voor ons liggende jaar
kon met vertrouwen tegemoet
worden gezien. Er wordt méér
gerenoveerd, meer verhuisd en
verbouwd en zelfs in de premie-
bouw zit weer wat beweging.
Na een paar sombere jaarredes
wekte dit verhaal zichtbaar op
timisme in de zaal. Er werd
wijn geschonken. De mensen
bleven weer wat langer zitten
dan verleden jaar. toen de toon
van de toespraak nog die typi
sche opbeurende klank had,
waarvan iedereen weet dat die
dient om somberheid en tegen
slag te maskeren. Dutch comfort
zouden de Engelsen zeggen.
Het kerstpakket mocht er
ook weer wezen. De functiona
ris die op de aankoop en sa
menstelling daarvan een oog
had gehouden, vertelde dat het
'betere kerstpakket' dé trend is
van deze winter. Hij had het bij
de leverancier, die het halve
Westbrabantse bedrijfsleven
van kerstpakketten lijkt te
voorzien, gehoord en gemerkt.
„Bij veel bedrijven wordt weer
wat optimistischer naar de na
bije toekomst gekeken", zei hij,
„en dat vertaalt zich in een wat
royaler kerstpakket dan dat
van de laatste jaren, dat door
de nood gedwongen was ver
schraald, als ze het nog werd
uitgereikt.
Consumentisme
De kerstbijeenkomst was
een bevesting uit de praktijk,
uit het veld of het strijdperk
zelf, van wat de kranten al een
tijd en uit verscheidene bron
nen melden: dat het met de
economie weer wat beter begint
te gaan. Niet overal in dezelfde
mate, maar het begin van een
verbetering lijkt er te zijn.
De spraakmakers zijn daar
nog niet achter. Zoals ze des
tijds laat waren met de aan
vaarding van het feit dat het
snel bergafwaarts ging, zo wor
den ze nu, terwijl ze zich nog
bedienen van de crisis-cliché's,
opnieuw achterhaald door de
werkelijkheid. Het is mij ten
minste opgevallen dat vrijwel
geen mens een mond open doet
zonder even te refereren aan
'de moeilijke tijden', de 'econo
mische ellende', de 'verarming'
etc.
Goed. we hebben wat inge
leverd, maar dat waren we des
tijds - op zuiver ideële gronden
nog wel! - toch al van plan.
Daar hadden althans velen van
ons de mond van vol. Versobe
ring! Weg met het ongebreidel
de consumentisme, met de on
christelijke inhaligheid en spil
zucht. Op zoek naar het geluk
dat we in de overvloed niet ge
vonden hadden wilden wel
weer armer worden. Dat zijn
we nu, zij het nog niet veel,
maar we klagen nog even hard
als toen de gebraden duiven
ons door de strot werden ge
duwd. Alleen hebben de klach
ten een andere strekking. Waar
T5 PAGINA
WIM KOCK
hoor je nog een kwaad woord
over de consumptiemaatschap-
pijl
Pechvogels
Over het algemeen hebben
we het materieel nog altijd
goed, al gaan we korter of hele
maal niet op vakantie, steken
we een paar rotjes minder af,
eten we 'n keer meer gehakt of
blinde vinken en hebben we
nog steeds die video niet kun
nen kopen. Voor het immate
riële welzijn zullen we zelf moe
ten zorgen. Misschien is dat wel
de les van de ineenstorting van
de verzorgingsstaat: dat geluk
met geld niet te koop is, óók
niet met gemeenschapsgeld;
dat persoonlijk geluk en welbe
vinden grotendeels op eigen
kracht en met veel moeite ver
overd en vervolgens gedeeld
moeten worden.
Natuurlijk zijn er mensen
die het slecht hebben. De inten
sieve speurtochten die de media
al jaren ondernemen naar de
zwakken en verdrukten, de on-
gelukkigen en de pechvogels,
de marginalen en de krepeerge-
vallen, de minima en de echte
minima, hebben ons wel ge
toond dat het zelfs in de hoog
tijdagen van de verzorgings
staat niet overal botertje tot de
boom was.
Maar of met de zwartgallig
heid die we daaraan hebben
overgehouden de echt zwakken
geholpen zijn is zeer de vraag.
Als iederéén denkt dat'ie ge
pakt wordt en in de hoek zit
waar de klappen vallen, dan zal
de bereidheid om de ander te
helpen eerder af- dan toene
men. Hoeveel acceptgirokaar
ten zijn er deze winter ver
scheurd en hoeveel collectebus
sen afgewezen 'omdat we al zo
veel hebben moeten inleveren'?
Wat ik bedoel is dat we met
dat pessimistisch geweeklaag
niets opschieten. Wijzelf niet en
degenen die ons nodig hebben
nog het minst. De tijden zijn
niet ellendig. Voor sommigen
ja, maar voor de meesten niet.
Het wordt dus tijd dat we op
houden onszelf wijs te maken
dat we met z'n allen in het ver
domhoekje zitten.
Juist dat laatste \t-as de be
scheiden gebrachte boodschap
van de kerstviering die ik deze
week, min of meer toevallig,
mocht bijwrfnen.
Kerstreces
Dit was de laatste aflevering
van deze rubriek in 1983. Het
was tevens al weer de 56-ste in
de 'nieuwe' opmaak. De klach
ten van de lezers over letterty
pe, plaats en opmaak zijn ver
stomd zodat ik mag aannemen
dat men - zeker sinds we een
wat grotere letter zijn gaan ge
bruiken - aan de nieuwe vorm
gewend is geraakt.
Volgende week dus geen
„Even Uitblazen" voor u. Ik
blaas dan zelf uit en zet wat za
ken op een rijtje, bijvoorbeeld
de boeken in mijn in de loop
van de tijd weer tot een onover
zichtelijke chaos verworden
boekenkast. IJs en weder die
nende zal deze rubriek er weer
zijn op dinsdag 3 januari 1984.
Ik wens u vredige kerstdagen
en een plezierige jaarwisseling.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIMIIIIIIIIIIIH
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J H M. Brader.
Hoofdredactie: L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor: Spinveld 55, Breda
Postadres. Postbus 3229, 4800 MB Breda
©076-236911 Telex 54176.
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850.
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41©076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, ©01608-21550.
Goes, Klokstraat 101100-28030.
Hulst, Steenstraat 14, ©01140-13751.
Oosterhout, Arendstraat 14, ©01620-54957,
Roosendaal, Molenstraat 45, ©01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, 01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, 01184-19910.
Abonnementen:
22,10 per maand, 63,70 per kwartaal of 247,60 per jaar.
Bij automatische betaling geldt een korting van 1,- per maand,
1,80 per kwartaal, 7,20 per jaar. Prijzen: inclusief 5% B.T.W
Voor post-toezending geldt een toeslag
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor
Centrale melding (ook op zaterdag) 076-236888.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573.
Advertenties (tijdens kantooruren 8 30-17.00 uur):
Informatie grote advertenties 076-236881
't Kleintje 07§-236882
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
<Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
RflnkrplatiPQ'
Postgiro 1114111 - ABN rek. 520538447,
NCB rek. 230301584 - Rabo rek. 101053738
Door Marc de Koninck
DE zon schijnt in Washington,
maar het is twee graden onder
nul. Een ijzige wind blaast over
de ellips, het wijdse grasveld
aan de zuidkant van het Witte
Huis.
Als Ronald en Nancy Reagan
de stad uitgaan - voor een poli
tieke verplichting of naar het
weekendverblijf in Camp Da
vid of naar de familieranch in
Californië - dan dient dit gazon
als hun helikopterhaven. Ook
voor bezoekende buitenlandse
staatshoofden en regeringslei
ders, of voor huisvrienden als
Frank Sinatra en andere colle
ga's uit het Hollywood-verle-
den van de president, is dit
vaak de plaats van aankomst
en vertrek.
De ellips maakt deel uit van het sierlijke rege
ringscentrum van de stad. Behalve op het Witte
huis, kijkt men er op Washington Monument, de
reusachtige obelisk in een ruime cirkel van 50
Amerikanse vlaggen.
die niet meer reageert op het
herhaaldelijke aanbod. Hui
verend zet de bezoeker de
ritselende zak bij de deken.
Hopelijk zal het schichtige
wezen de inhoud verorberen
als het weer stil is geworden
rond zijn spelonk. Op de ach
tergrond branden in de ra
men van het Witte Huis in
tussen de kroonluchters. In
de presidentiële tuin floepen
de lantarens aan, waarvan
het schijnsel in dit verlaten
hoekje van de ellips zal wor
den tegengehouden door het
ronde muurtje, teneinde het
hoopje vodden aan de voet
van de grote boom onzicht
baar te laten.
Terug naar huis brandt in
de auto van de onthutste
waarnemer de kachel. De
stem van de nieuwslezer
meldt dat Ling-Ling, de reu-
zenpanda in de dierentuin
van Washington een acute
nierkwaal heeft en dat de
artsen vrezen dat het beest
de ochtend niet zal halen.
Het weerbericht verwacht
acht graden vorst.
Washington DC, een stad
van 640.000 inwoners, heeft
vandaag naar schatting
10.000 daklozen. Dat is het
dubbele van vier jaar gele
den, van vóórdat president
Reagan aan de macht kwam
en besnoeiingen met tot 20
procent ging doorvoeren op
sociale bijstand in de vorm
van voedselbonnen, medi
sche hulp en huursubsidie.
De enige uitgavensector die
onder Reagan wel blijft
groeien, is defensie. Dat
hoofdstuk zal komend jaar
240 miljard dollar, oftewel
720 miljard gulden totalise
ren en daarmee voor het
eerst alle sociale staatsuitga
ven tesamen (inclusief amb-
tenarenpensioenen en ge
zondheidszorg) overschrij -
den.
Gevolg van de economi
sche herstelpolitiek is behal
ve dat de economie van de
Verenigde Staten thans in
derdaad een krachtige ople
ving doormaakt („het
werkt", roept de Reagan-
aanhang geestdriftig) ook
dat het aantal daklozen in
het land in enkele jaren tijds
naar schatting is verdubbeld
naar ongeveer 2,5 miljoen. 2,5
Miljoen Amerikanen die 'no
place to go' meer hebben. Een
deel van hen - maar even
eens van de ouders en kinde
ren die nog wel in een huis
wonen - lijdt honger.
De armoede is terug in de
Verenigde Staten. De crisis
heeft veel rijken verrijkt
(dankzij de hoge rente
stand) heeft de middenklasse
uitgedund, 15% van de bevol
king (was in 1980 12%) onder
de officiële armoedegrens
geduwd, een leger van zwer
vers op straat gebracht en
tenslotte voor duizenden
Amerikanen weer het ver-
schij nsel voedselgebrek
geïntroduceerd. Hongersta-
tistieken worden niet bijge
houden. In Detroit bellen per
avond gemiddeld 250 moe
ders de voedsel-hulplijn om
dat hun kinderen niet kun
nen slapen vanwege een lege
maag. Op grond van derge
lijke verspreide berichten
proberen sommigen de om
vang van de nood vast te
stellen.
De roodharige man in zijn
hol bij het hek van het Witte
Huis is een van enkele hon
derden staddwalers die
hardnekkig dag en nacht de
naaste buren blijven van het
Amerikaanse staatshoofd.
Zij zijn de allerbelabbert-
sten, veelal verslaafd aan al
cohol, meestal geestelijk ge
stoord (geraakt), gehuld in
lappen, stukken plastic en
karton en met alle bezit in
een vuilniszak of soms in een
supermarkt-wagentje.
Deze meest zichtbare be
rooiden zijn ook weer niet de
doorsnee-daklozen. De mees
te ontheemden vinden 's
nachts een schuilplaats in
een van de vele gebouwen
waarin de gemeente Wash
ington matrassen heeft neer
gelegd. 's Ochtends om 6.00
uur moeten ze daar weer
naar buiten, want het is niet
de bedoeling dat permanente
gratis woonruimte wordt
Verder naar het zuiden,
aan de rivier die de Indiaan
se naam de Potomac draagt
en die de grens vormt met de
tabakstaat Virginia, ziet men
Thomas Jefferson Memorial.
Het is een klassieke tempel
waarin de derde president
van de Verenigde Staten ze
ven meter hoog in brons ge
goten staat tegen een achter
grond van gebijtelde passa
ges uit de door hem in 1776
geschreven Verklaring van
Onafhankelijkheid (van En
geland). „Dat alle mensen
door de Schepper onver
vreemdbare rechten zijn ge
schonken op leven, vrijheid
en het nastreven van ge
luk.
Het is december 1983 en
Washingtons 'federale drie
hoek' waarin de meeste der
ministeries, de musea en ge
bouwen als dat van de FBI
bijeenliggen en die aan de
verre oostkant van de Mali
(het centrale groene wandel
gebied) theatraal wordt af
gesloten door het Capitool,
maakt zich op voor Kerstmis.
Op verschillende plaatsen
zijn kleumende arbeiders in
hoogwerkers bezig kolossale
dennebomen met lampjes en
kleurige versierselen aan te
kleden.
December 1983. Aan de
noordwestelijke rand van de
ellips, waar een klein stand
beeld tussen een paar hoge
kale bomen staat, loopt
iemand, gehuld in een oude
dunne deken, over het gras.
het is een man met lang rood
haar. Hij gaat op blote voe
ten. De deken reikt niet lager
tot aan zijn knieën. Zijn
naakte onderbenen tonen
een paar grote zweren.
Hij stapt tussen de bomen
naar een gemeentelijke vuil
nisbak op de stoep van de ze
ventiende straat. Zijn han
den doorzoeken de rommel.
Hij vindt blijkbaar niets en
loopt 20 meter verder naar de
volgende bak. Dan naar nog
een en naar nog een. Een
paar voorbijgaande ambte
naren, diep in hun warme
kragen gedoken, kijken nau
welijks op naar de zwerver.
Dakloze voedselzoekers zijn
een aloud, en de laatste jaren
nog aanzienlijk toegenomen,
verschijnsel in het centrum
van de hoofdstad van de
Verenigde Staten, 's werelds
rij kste en machtigste natie.
De halfnaakte man loopt
terug naar waar hij vandaan
kwam: Een laag natuurste
nen muurtje dat in een talud
is gemetseld en dat een dikke
boomstam omcirkeld. Tegen
de achterwand van het
muurtje, tussen stenen en
stam, kruipt hij op de vloer
van zijn openluchtverblijf:
Een grijze plastic zak. De
anonieme gestalte rolt zich
zo klein mogelijk op, trekt de
deken over zich heen en is uit
ieders beeld verdwenen.
De waarnemer van dit ta
fereel is overmand door me
delijden en gaat op zoek naar
wat eten voor de haveloze
mens waarvan hij de dierlij
ke schuilplaats heeft ont
dekt. Hij loopt langs het hek
van het Witte Huis. Een
poort is gebarricadeerd door
een zware vrachtwagen.
Khomeiny-aanhangers
schijnen plannen te hebben
voor een zelfmoordaanslag
met een bomauto op de pre
sidentiële woning, die blank
en teer aan alle kanten op
een steenworp afstand van
de openbare weg staat.
Een klein winkelcentrum
op de hoek met F-straat her
bergt een 'snelvoedsel'-res-
taurant. Er gaat een plastic
dekseltje op de kartonnen
beker koffie, die samen met
een warm broodje hambur
ger in een papieren zak ver
dwijnt.
Terug bij het hol van de
zwerver begint het al te
schemeren.
„Hallo daar!".
De deken beweegt abrupt
en een doorgroefde roodhari
ge kop met verwilderde ogen
ziet naar de weldoener op.
„Wilt u wat eten? ik heb
hier koffie en een hambur
ger.
Het hoofd duikt weg onder
de dan weer roerloze deken,
Honger rond
het
Witte Huis
Willy is al jarenlang een van de dakloze buurmannen van de Amerikaanse president.
In besneeuwd Washington voorkomt de warmte uit 'zijn' rooster, dat hij doodvriest.
verschaft. Anderen slapen in
slooppanden of in oude
auto's. Zogenaamde 'nieuwe
armen', mensen die nog niet
zo lang geleden hun baan
zijn verloren en daardoor
hun onbetaalbare huis uit
moesten en ook hun sociale
verzekering kwijtraakten,
slapen vaak in hun nieuwe
auto.
80% Van de daklozen zijn
mannen. Vrouwen en kinde
ren vinden eerder hulp bij
familie-leden, sociale dien
sten of liefdadige privé-in-
stellingen. Meestal gaat het
om gebroken gezinnen. Waar
over de gehele Verenigde
Staten reeds een op twee hu
welijken stukloopt, blijven
onder aan de ladder bijna
helemaal geen huishoudens
bestand tegen de armoede.
Voor de ronddolende man
nen is het dagelij ks leven een
hel, waarin alcohol vaak de
angst en de pijn verzacht. Na
de nacht, al dan niet onder de
blote hemel doorgebracht,
trekt men naar een van de
soepkeukens in de buurt, de
straat of naar Cen gratis uit
reiking van levensmiddelen,
die door sociale werkers zijn
opgehaald bij supermarkten.
Het is voedsel waarvan de
datum op de verpakking is
verstreken, maar dat nog
goed is.
Daarna verspreiden de va
gebonden zich over de Wash-
ingtonse binnenstad. De _en
heeft een plekje in een kerk,
de andere in de hal van een
ministerie, een derde weet
waar iemand voorbij komt
die altijd een kwartje geeft.
Voor wie in een huis woont
is het leven op en van de
straat moeilijk voorstelbaar.
Elke weersverandering kan
een kwestie van leven of
dood zijn. Vorige winter zijn
in Washington zeven mensen
op straat doodgevroren. Het
ware aantal slachtoffers vgn
'exposure' (blootstelling) is
een veelvoud daarvan. Veel
daklozen sterven aan een
'normale' kwaal in zieken
huizen, omdat ze nog niet
dood waren toen ze van
straat werden geraapt met
longontsteking, tbc, een
hartinfarct of haperende
nieren.
In de zomer, als de tempe
ratuur in vochtig Washing
ton 's nachts boven de 30 gra
den kan blijven hangen, is
ook hitte een regelmatige do
der. Regen is even gevaarlijk
voor wie zich niet kan dro
gen. In slooppanden dreigen
nachtelijke overvallers en
brand. In het stadspark kan
een hond de uitgeputte zwer
ver wakker bijten.
„Leven op straat maakt
mensen in een heel korte tijd
letterlijk gek", zegt Mitch
Sneider, die in de armste
Washingtonse negerwijk een
hulporganisatie voor daklo
zen leidt. „Je kunt je niet in
denken hoe geestelijk ver
nietigend het is om in kapot
te kleren en duidelijk zonder
vaste verblijfplaats door de
stad te lopen. Om voor de
eerste keer een muntje in de
hand gedrukt te krijgen door
een mevrouw in een bontjas.
Om voor het eerst een vuil
nisbak te doorzoeken. Om al
tijd weer in rijen te moeten
staan voor soep en voor een
slaapplaats. Meer dan een
miljoen Amerikanen heeft
gedurende de laatste drie
jaar met dit soort leven ken
nis gemaakt.
Zenuwen, angst, schaamte
en heimwee heeft in de ogen
van bijna alle Washingtonse
daklozen het leven verbrij
zeld. Hun blikken zijn afge
wend of staren verbijsterd
terug in zichzelf.
Als de winternacht nadert
speelt zich in het donkere
spitsuur tussen de kruipende
autofiles en de zich reppende
menigte op de trottoirs een
geheim jungle-leven af. Bij
na onzichtbaar schuifelen
dóór het schimmig gewoel de
daklozen voor wie er geen
matras meer is in de openba
re slaapplaatsen of die daar
niet heen gaan uit schuwheid
of omdat het er stinkt en on
rustig is.
De speurtocht is naar het
beperkte aantal favoriete
overnachtingsplekken: De
ontluchtingsroosters van de
metro en van de grote ver
warmde gebouwen. De roos
ters bevinden zich zowel in
Ellipse is het grasveld
aan de zuidkant van het
Witte Huis. In koude
nachten stomen de ont
luchtingsroosters als
IJslandse geisers. Op de
voorgrond slaapt Hen
ry. De lichtpuntjes bo
venin de foto zijn de
lantaarns rond de tuin
van de presidentiële
woning-
het gras van de ellips, als in
het Lafayette-park aan dj
noordelijke voorzijde van
Witte Huis.
Sommige roosters blazed
droge, andere vochtige lucht
De laatste zijn tweede keus]
Ze dampen in het regering;,
centrum als geisers op IJS.I
land. Wie daar slaapt raak:]
kletsnat, zodat bij het op.
staan op een winterochtend
kleren en haren onmiddellijk
bevriezen. Op een van dJ
droge roosters woont al ja
renlang Willy. Niemand
het verblijf vóór hem durltl
in te pikken. Maar voor df
andere warmtebronnen gel®
dat wie het eerst komt he:
eerst maalt. En dan nog is
het op grotere roosters
wachten hoeveel landgeno
ten er in welke staat van
dronkenschap of schizofre-
nie in de loop van de nachi
bij komen kruipen
„Zeker een derde deel van
de daklozen in Amerika is
psychiatrisch patiënt ei
hoort in ziekenhuizen thuis
Sedert het midden van de 60-
er jaren, toen de gekkenge-
stichten werden afgeschat:
en de psychiatrie zogenaamd
werd gemoderniseerd, zwer-|
ven Amerika's geestelijk
stoorden massaal ovei
straat. De beloofde samenle-
vingsopvang en crisiscentra
zijn er nooit gekomen", aldus
Mitch Sneider. Zijn organi
satie draagt de naam 'Ge
meenschap voor creatievtl
geweldloosheid', en beheerl|
twee soepkeukens, een over
nachtingscentrum met 10#
matrassen, een gratis voed-
selwinkel en een kliniekjel
yïTERDAM - Het diako-
al centrum Pauluskerk in
itterdam heeft de hoofdoffi-
>r van justitie in Rotterdam
[en weten dat met onmiddel-
ke ingang aan leden van de
irket-politie van het arron-
ssement Rotterdam de toe
ing tot de Pauluskerk aan de
auritsweg wordt ontzegd.
Volgens de coördinator van
het
da(
de
dafl
tie
legi
Van onze redactie b|
MSTERDAM - Een rui
de bijna één miljoen FNV!
■rijs te betalen voor a
(ATV) mits er ook echt ba
I Zelfs is 73 procent bereid om
de prijscompensatie.
De offerbereidheid is het gel|
Brootst bij leden jonger dan 35 dei
jaar.Dat blijkt uit een enquete
die de FNV in september heeft
Van onze redactie binnenland
>EN HAAG - Minister Van
lardenne (Economische Za
len) zal het prijsbeleid van
B83, waarbij de prijzen van
pdustrie en handel overwe-
tend vrij werden gelaten, ook
met 15 bedden voor dakloz j„ 1984 voortzetten,
die uit ziekenhuizen zij n ont-p
doi
VOi
ke:
cei
hoj
dei
is
da
la
da
O]
sta
we
- te.
slagen maar nazorg nodij
hebben. Met zijn 40 mede
werkers en honderden vanl
'onze vrienden' (zoals Mitch
de zwervers noemt) hebben|
ze ook regelmatig acties ge
voerd om de armoede in
Washington in zijn mees!
Middeleeuwse facetten tt|
kij k te zetten. Op de dag dal
in het Witte Huis een gouden
servies van 2000 dollar per|
couvert werd afgeleverd,
werden honderden witte
kruisen geplant in Lafayet-
te-park, ter ere van de
slachtoffers van verwaarlo
zing en gebrek.
Inmiddels is het gegroeide
leger vagebonden in alle
Amerikaanse steden zo hin
derlijk geworden en voor ge
lukkiger burgers zo'n bron
van onbehaaglijkheid, dat]
ook de Reagan-regering deze|
herfst de 'strijd tegen de
honger en de dakloosheid'
heeft afgekondigd. De presi
dent heeft opdracht gegeven
meer leegstaande openbare
gebouwen ter beschikking te
stellen en de nationale voed-
seloverschotten versneld op
te ruimen ten bate van de
hongerigen. Vooral van kaas
blijkt er teveel te zijn, zodal
op tal van plaatsen in hel
land mensen in zogenaamde
'kaasrijen' aanschuiven.
Reagan's topadviseur Ed
win Meese verklaarde vorige|
week nog dat „veel mensen
naar soepkeukens gaan, niel
omdat ze geen geld hebben
maar omdat dat dat gemak
kelijker is dan ergens eten
kopen." De reactie van Rea
gan's tegenkandidaten bij
verkiezingen van
jaar, Walter Mondale en
John Glenn, was furieus
Honger in Amerika zal even
als kernbewapening een
'topic' worden in de strijd
tussen Republikeinen en De
mocraten om het presidents
schap.
Mitch Sneider betwijfeltol
de Democraten het problee"
werkelijk kunnen en willen
oplossen in een Amerikaan»
samenleving die hardgron-
dig gelooft in het heil van d<
wedijver. Het lijkt wel of
gemiddelde Amerikaan prijs
stelt op afschrikwekkends1
voorbeelden van hoe het ook
met hém kan gaan als bi)
zijn best niet doet.
President Reagan stelt te
vreden vast dat de Amerika
nen beter dan ooit hun
Van de economische om-
jtandigheden gaat een vol-
loende drukkende werking op
ie prijzen uit om op de inge-
lagen weg door te gaan, aldus
Ie bewindsman in een vrijdag
|an de Kamer gezonden brief.
Voor 1984 staat vast dat de
Irijsbeschikking voor de ver-
|lij fsrecreatie zal worden ge-
andhaafd en zal de toelaat
bare verhoging voor de pre-
aies ziektekostenverzkering
er 1 januari in een beschik
king worden vastgelegd.
De handel heeft volgens
Van Aardenne nog voldoende
marge om de kostenstijgingen
te dekken. De overheidstarie-
jien mogen zoals bekend met 3
j omhoog, terwijl de basista-
[ieven voor elektriciteit
kleinverbruikers) met twee
brocent omhoog mogen en die
loor grootverbruikers onver-
Inderd blijven.
pri
hed
grql
bei
we
22
de
zul
pre
(of
en
en
ma
der
der
en
en
bei
1
dat
pre
w<4
de
org
erg
ber
vrq
en
dir
FNl
rer[
acl
ter
tot I
jon
OG NOOIT hebben de Westduitser
n kerstinkopen besteed als dit ja<
Kerstman ongekend royaal zijn. Wij ir
iordeel mee want de uitvoer naar i
sterburen is fors gestegen. De wes
lijk in de lift, juichte deze week een
se TV. „Dat is het beste nieuws van 1
I Er is meer goed nieuws te melden. I
vier Russische en vier Amerikaanse I
nieuwe studies unaniem tot de concl
-i. - - ch Rus'ahd een atoomoorlog kunni
'voïgenoBers lieten Qeen spaan heel van verl
■fijimte een agressor onkwetsbaar zoilj
optimaal functionerendeB(escherm
beveiliging tegen kernaanvallen zou
ters in het Witte Huis en in het Kremlij
richting. Daarom mogen we er nog
atoomoorlog, die niemand kan winne
en dat de beide supermogendheden
zitten om verder te onderhandelen
ning
Dan is er ook nog het bemoedige
fredere kring het besef doorbreekt d
op het ogenblik beleven niet slechts v
aaio is. De 'wankele basis van onze
oe Stichting Nationaal Comité Neder
turele Samenwerking een belangwel
Wordt evenzeer veroorzaakt door het
individu in groep, religie en natie zi
grensde mogelijkheden van de jaren
.gebleken, de verzorgingsstaat een Ie'
en de mensen meer op eigen kracht
gewezen blijkt bij velen de spankrac
jerdwenen te zijn. Met allerlei taboes
doen, getuige de wee'Bia - dikwijls terecht over boord
groeiende economie en he'waardevolle bindingen doorgesnedeL
slinkende aantal werkloze» fcefpatroon van vroeger een stuk get
„De president vergeet dai|s het besef dat we in een cultuurc
zijn crisis-politiek een nieu"flieuws? Ja zeker. Als we de symptoi
leger heeft geschapen w jjiet zien en begrijpen kunnen we ook
onherstelbaar verminkKBhempie voor te vinden.
I Vanavond en vannacht zullen de I
l'.in Die grote belangstelling van kei
f'e al lang met de kerk gebroken h
|iaard worden uit jeugdsentiment of i
'erfje voor een romantische Kerst.
[eri naar de kerk.omdat zij op zoek
|h naar de zin van hun bestaan. Well,
jemen van het tot optimisme stemr
vote groep christenen, ondanks hi
Jch nog steeds gezamenlijk het my
tinnen vieren en daaraan het onverv
'e Voleinding ontlenen.
Aan hun allen een Gezegend Kerst
mensen, die nooit meer aa»
werk of aan een gezin zulle»
toekomen omdat ze vertik'
tigd zijn. De kern van aller
armsten is groter en harde'
dan ooit na de Tweede We
reldoorlog", zegt Mitch Snei
der.
Hij zit bij een oude pian°
in het 'drop-in' centrum. OP
het instrument staat een gla
zen kubus. Op de bodem er
van ligt as. Het zijn de reste»
vén een van Mitch's aa»
'blootstelling' overlede»
vrienden.
