UITBLAZEN
'Geen eigen bijdrage in ziekenhuiskosten
Resultaat INF vanaf
begin twijfelachtig
Kan de rechter wat de Kamer niet kan?
Eenmalige uittering
Algemene
bijstandswet en
WWV
belasting
even.
Steeds mini
kope l i li u rv
Verworven
rechten
VOORZITTER NATIONALE ZIEKENHUISRAAD OVER BELEID KABINET:
QESTEMCOMfi
Moeilijk voorsp
DONDERDAG 24 NOVEMBER 1983
ACHTERGROND
Alternatieven
Tegenvallers
Verpleegduur
Samenwerken
voor mensen met de laagsle inkomens.
PONDERDAG 24 NOVE
Ministerie streeft
huursubsidie voor
Prof. Douben:
Sociale zeker
heid heel
wat onzekerder
WIM KOCK
ie beste jaren van
Jmijn leven zal ik ze
niet noemen, maar
lïet waren ook lang de
slechtste niet. Ze kwamen
me in gedachten toen ik
vorige week
in de krant las dat een ge-
neraal van de mariniers
•een einde wilde maken aan het
'.tropenrooster' dat sinds jaar
én dag, op de Nederlandse An
tillen. geldt voor marineperso-
'fleel.
Bet 'tropenrooster' is zo'n
stukje koloniaal verleden waar
van ik dacht dat het al lang zou
zijn gesneuveld in de golven
van modernisering, vermaat
schappelijking en bezuiniging,
die in de afgelopen decennia
ook de marine niet bespaard
•Ztjn gebleven.
f Maar nee, het bestaat nog.
■-;Toean belanda legt nog steeds
|e (fertien-nu I-nul uur het werk
Weer omdat het dan te warm
wóor hem wordt. Zijn Europese
..Bestel is dan zozeer aan rust toe
pfert de marine hem zelfs ver
plicht de ledematen te strekken
'en de ogen te sluiten, destijds
Réchter niet zonder hem een gro
te mok ijskoude lem-lem (van
wege de vitaminen) en een
'zouttablet te hebben toege
rekend. Die zorgzaamheid van
sde marine der jaren '50 voor
haar schepelingen, vooral de
jónge schepelingen! „Een mo
derne werkende moeder die
jiaar kleuter naar school stuurt
v'fhet eert sleutel om de nek kan
er een voorbeeld aan nemen",
zegt opa, die ook bij de marine
IS geweest en de muiterij op de
'Zeven Provinciën' nog van na-
,bij heeft meegemaakt.
De zorg van de marine ging
■zover dat ze iets in de koffie
deed waarvan iedereen zei dat
'het kamfer was. De consumptie
van met kamfer verrijkte koffie
zou de natuurlijke driften,
j.vvaarvan geen langdurig van
•jhÈfis of wal zijnde schepeling in
zijn mannenwereld verschoond
kon blijven, tot een redelijk be-
Ééërsbaar niveau beteugelen.
'Aldus luidde de populairste re
denering.
Nonnen
Lagen we in een havenstad
met een rosse reputatie en de
(meeste havensteden hadden die
'rdep, met uitzondering van
■fen Helder, Kralendijk, Delf-
'SEijl, Oranjestad en Vlissingen,
'dan trof je na het passagieren
de zorgame ziekenpa bij de val
reep aan, met zijn draagbare
profylactica-winkeltje. Met
ogen die meer hadden gezien
dan ik zou durven bedenken,
keek hij je aan.
„Ontsmetten? Nee? Weet je 't
-zeker? Denk eraan, als je straks
/iuur blijkt te zijn en je hebt je
met ontsmet dan volgt er een
Sfikse douw, begrepen?"
„Roger pa. Geen zorgen van-
Maag."
En dan de kerk. Daar móes
ten we als minderjarigen op
zondag heen. Verplicht. Het
werd gecontroleerd ook. Zelfs
tijdens een verlof aan het
-strand op Aruba werden we
door de sergeant-majoor van de
mariniers, die de baas was van
het 'marine-verlofcentrum' -
peen houten keet met een golf-
-•platendak; slaapzaal, eetzaaltje
V-mét bar en parïtry (het 'echte'
eten werd aangevoerd uit de
.marinicrskazerne) - naar de
ikeik in het naburige dorp
Noord gestuurd. Mannen en
vrohwen zaten er gescheiden.
De mannen links, de vrouwen
rechts van het middenpad. Wij
gingen bij de meisjes zitten,
maar onmiddellijk schoten een
paar nonnen toe om de bokken
•van de geiten te scheiden. Ook
na de mis hielden de nonnen,
buiten op het plein voor de ver
blindend witte kerk. de boel
jjjScherp in de gaten. Je had geen
chijn van kans.
iiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH?
Strand
De marine zorgde dus goed
voor ons en het tropenrooster I
was daar een uiting van. Er wa-
ren twee mogelijkheden om on- j
der de verplichte rust van veer- j
tien tot zestien uur uit te ko- I
men: je kon in een afzonderlijk j
lokaal gaan studeren of je j
moest de sloep (een open i
GMC-truck) van veertien-nul- i
nul nemen. De sloep bracht je i
naar Sint Michielsbaai, waar de j
marine een strandje deelde met i
de vissers uit het dorp, die soms i
de vreemdste wezens opdoken i
uit het glasheldere, diepblauwe j
water van de Caraïbische Zee. j
De werktijden waren van i
zeven uur in de morgen tot één i
uur in de middag, ook op zater-: j
dag. Een aantrekkelijke, zes- I
urige werkdag dus. Daar kwa- j
men dan de regelmatig terugke- j
rende wachtperioden wel bo
venop, maar daarvan had lang
niet iedereen last. Op zee werd
het rooster ook in de tropen be
heerst door de zeewacht, de
eisen die een operationeel schip
aan de bemanning stelt en al
lerlei oefeningen.
Waar ik het nu over heb is
op z'n minst voor een belang
rijk deel al lang verleden tijd en
de generaal der mariniers Ru-
dolphie vindt dat efnno 1983
het tropenrooster vervangen
moet worden door een Euro
pees. Dat wil zeggen: van de
zesdaagse werkweek met werk
dagen van zes uur (36 uur) naar
de vijfdaagse met werkdagen
van acht uur (40 uur, waarbij
moet worden aangetekend dat
bij het tropenrooster de lunch
tijd buiten de werktijd valt en
bij het Europese er binnen).
Vroeg donker
Er is ook wel het een en an
der veranderd. Tegenover een
uitzendtermijn van, ijiininraal
twee jaar tóen staat er nu een
van maximaal negen maanden.
Ook is het vandaag de dag veel
gemakkelijker het gezin mee te
nemen. Ook .tie mensen zijn
veranderd. Tegenwoordig schij
nen ze zich gemakkelijker te
vervelen, althans iets dergelijks
is geconstateerd door de gene
raal tijdens zijn inspectie. Tech
nische ontwikkelingen hebben
het werk veranderd en de air
conditioning vergemakkelijkt
het tropenleven.
Eén ding is niet veranderd:
het wordt er nog steeds donker
rond achttien-nul-nul uur. Elke
dag, het hele jaar door en dat
betekent dat de marineman op
Curasao bij een Europees roos
ter door de week zijn gezin al
leen nog bij donker ziet.
Dat lijkt me een krachtig te
genargument bij een zo vader
lijke haas als de marine altijd is
geweest. Over de boeg van 'het
verworven recht' zou ik het
maar niet gooien, ook al stamt
het tropenrooster op z'n minst
al uit de dagen van Max Have-
laar, want verworven rechten
zijn zelfs in Patria al lang niet
meer onaantastbaar.
T5 PAGINA?
"W
s
Uitgave van uitgeversmaatschappij De Stem b.v.
Directie: drs. J.H.M. Brader
Hoofdredactie L. Leijendekker en H. Coumans.
Hoofdkantoor Spinveld 55, Breda
Postadres: Postbus 3229, 4800 MB Breda
076-236911 Telex 54176
Centrale redactie Breda:
Nieuwsdienst 076-236883.
Sportredactie 076-236884.
Rayonkantoren:
Bergen op Zoom, Zuivelstraat 26, 01640-36850
Breda, Nwe. Ginnekenstraat 41©076-236326.
Etten-Leur, Markt 28, 01608-21550.
Goes, Klokstraat 1©01100-28030
Hulst, Steenstraat 14, ©01140-13751
Oosterhout, Arendstraat 14. ©01620-54957
Roosendaal, Molenstraat 45, ©01650-37150.
Terneuzen, Nieuwstraat 9, ©01150-17920.
Vlissingen, Torenstraat 5, ©01184-19910
Abonnementen:
20,49 per maand, 61,15 per kwartaal of 238,00 per |aar.
Heeft u de krant niet ontvangen? Onze excuses.
Bel voor nabezorging tijdens kantooruren uw rayonkantoor.
Centrale melding (ook op zaterdag) 076-236888.
Lezersservice:
Informatie over Stern-reizen en promotie 076-236911
Fotoservice 076-236573
Advertenties (tijdens kantooruren 8 30-1 7 00 uur):
Informatie grote advertenties 076-236881
't Kleintje 07§-236882
Geboorte- en overlijdensadvertenties 076-236442.
(Buiten kantooruren maandag t/m vrijdag van 19.00 tot 20.30 uur
en zondag van 18.30 tot 21.30 uur 076-236394/236911
R&nkrplfrtioc
Postgiro 1114111- ABN rek. 520538447
NCBrek 230301584-Rabo rek 101053738.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG - „Mensen wor
den niet vrijwillig ziek.
Waarom zou je dan een
eigen bijdrage van patiënten
moeten vragen als ze in het
ziekenhuis liggen? Ik ben er
voor dat ziekenfondsverze
kerden meer kostenbewust
worden, maar als je in het
ziekenhuis ligt...dat heeft
de patiënt toch niet zelf in de
hand."
Er lijkt geen speld te krij
gen tussen de redenering
van de voorzitter van de Na
tionale Ziekenhuisraad, drs.
F. Vissers. Of het zou moe
ten zijn dat politici in finan
ciële nood soms rare spron
gen maken. Vissers: „Ik heb
de indruk dat men in Den
Haag soms te veel in de rich
ting van bezuinigingen kijkt
en daarbij uit het oog ver
liest dat het om volksge
zondheid gaat. Sommige
maatregelen staan ook
haaks op het beleid dat men
zegt te willen voeren. Dat
vind ik een angstige zaak."
Aan de vooravond van de
behandeling van de begro
ting van staatssecretaris
drs. J. van der Reijden
(Volksgezondheid) in de
Tweede Kamer wil Vissers
wel wat waarschuwings
schoten afvuren. Ten eerste
over het bouwbeleid.
Van der Reijden wil be
zuinigen op de bouw in de
ziekenhuiswereld. Op zij n
bureau liggen vijfhonderd
plannen voor verbouwingen
en nieuwbouw van zieken
huizen. In totaal voor acht
miljard gulden werk. Van
der Reijden heeft volgend
jaar echter maar 610 miljoen
gulden beschikbaar, dus
moet de stofkam door die
dure plannen. Bij deze 'her
overwegingsoperatie' zullen
heel wat bouwplannen in de
prullenmand verdwijnen.
Vissers: „Dat er een zuini
ger bouwbeleid gevoerd
wordt, is op zich een goede
zaak. Er is in het verleden te
ruim gebouwd. Maar de
staatssecretaris heeft bij
zijn operatie het noodzake
lijk onderhoud aan gebou
wen waarvan de nieuw
bouw wordt uitgesteld over
het hoofd gezien. Door de
heroverwegingsoperatie
blijft veel onderhoud ach
terwege en dat gaat ten kos
te van de kwaliteit van de
gebouwen. Dat geldt ook
voor verbouwingen die de
doelmatigheid verbeteren.
Mensen worden niet vrijwillig ziek en daarom mag
je ze volgens de voorzitter van de Nationale Zieken
huisraad niet extra laten betalen als ze in het zieken
huis terecht komen.
De rekening daarvan zal la
ter wel gepresenteerd wor
den en dan zal op langere
termijn blijken dat de kos
ten van de 'bouwstop' mis
schien wel hoger zijn dan de
bezuinigingen die men nu
denkt te behalen. Ik snap
trouwens niets van een
bouwstop in tijden dat er
juist enorme werkloosheid
- FOTO GER DIJKSTRA
in de bouw is."
Een tweede heet hang
ijzer: de specialisten. De me
disch specialisten in de zie
kenhuizen zijn, net zoals de
melkboer en de bakker, klei
ne zelfstandigen die per ver
richting betaald worden
hoe meer ze opereren, des te
hoger hun inkomen. Dat
leidt tot het gevaar dat er
DEN HAAG (ANP) -
De INF-onderhande-
lingen tussen Wash
ington en Moskou over
een beperking van de
kernwapens in Europa
hebben in feite vanaf
het begin in een im
passe verkeerd.
De afgelopen twee jaar
toonde zowel Moskou als
Washington slechts weinig
beweging. Geen van beide
partijen week fundamenteel
af van zijn uitgangspunten.
De vroegere Westduitse
kanselier Helmut Schmidt
stelt de twee hoofdrolspelers
in het „rakettenspel" gelij-
kelijkverantwoordelijk voor
het vastlopen van de onder
handelingen in Genève. Vol
gens Schmidt had'er al in de
zomer van juli 1982 een ak
koord kunnen liggen. Toen
kwamen de onderhande
laars in Genève, de Ameri
kaan Paul Nitze en de Rus
Joeli Kwitsinsky, overeen
dat Moskou haar SS-20's zou
beperken tot 75. De NAVO
zou in ruil daarvoor niet
meer dan 75 lanceerinrich-
tingen stationeren en zou af
zien van de Pershing-II's.
Dat zou Moskou de beschik
king geven over 225 kern
koppen (de SS-20 heeft drie
koppen) en de NAVO over
300 (iedere lanceerinrichting
telt vier kruisraketten).
Het akkoord was voor
Schmidt (toen nog kanselier)
aanvaardbaar geweest, als
hij ervan op de hoogte was
gesteld. Washington wees
het akkoord echter af zonder
de bondgenoten erover te
raadplegen. Voornaamste
argument was dat het de
Pershing niet wilde laten
vallen. Moskou zei ook neen,
omdat het niet bereid was de
plaatsing van ook maar één
nieuwe Amerikaanse raket
in Europa te aanvaarden.
Het afwijzen van de sta
tionering van nieuwe wes
terse raketten is een van de
belangrijkste principes die
ten grondslag liggen aan de
onderhandelingspositie van
de Sovjet-Unie.
Ook Moskous principe dat
de Franse en Britse kernwa
pens moeten worden meege
teld in de onderhandelingen,
is voor de NAVO-landen on
aanvaardbaar. De VS heb
ben juist gesteld dat ze on
der geen vqorwaarde de
Franse en Britse systemen
in het overleg willen betrek
ken omdat de besprekingen
bilateraal zijn en Washing
ton niets te zeggen heeft
over de Franse en Britse
kernmachten. Onverteer-'
baar voor Moskou is de eis
van Washington dat men
zich niet beperkt tot de
kernwapens in Europa. Vol
gens de VS moet een ak
koord wereldomvattend
zijn.
De Sovjet-Unie toonde
zich de afgelopen twee jaar
bereid tot steeds verder
gaande beperkingen van
haar rake'ttenarsenaal. In
februari 1982 stelde de toen
malige Sovjet-president
Brezjnev voor het totaal
aantal systemen voor de
middellange afstand (vooral
SS-20's) te beperken tot 300
aan iedere zijde. In decem
ber van datzelfde jaar ging
Brezjnevs opvolger, Andro
pov, terug tot het aantal dat
Frankrijk en Engeland heb
ben: 162. In mei 1983 ver
klaarde Andropov bereid te
zijn te tellen in aantallen
kernkoppen. Drie maanden
later gaf de Sovjet-leider
aan dat de SS-20's die moes
ten worden verwijderd uit
het Europese deel om aan
een totaal van 162 te komen,
zou worden vernietigd. Het
laatste Sovjet-voorstel dat
op de Geneefse onderhande
lingstafel werd gedepo-
neerd, hield in dat Moskou
het aantal SS-20's in Europa
wilde beperken tot 140. Vol
gens Andropov was het
Moskous laatste bod.
De Amerikanen zetten bij
het begin van het INF-over-
leg meteen hoog in om ver
volgens haar positie te
nuanceren. Zij begonnen
met de nul-nul-optie. Deze
hield in dat de NAVO geen
raketten zou plaatsen als
Moskou al haar middellan-
ge-afstandssystemen zou
ontmantelen. Maart 1983
deed Reagan echter het tus
senvoorstel van een plus-
plus-oplossing. Het westen
zou de plaatsing van nieuwe
raketten beperken als Mos
kou bereid was het aantal
SS-20's tot eenzelfde niveau
terug te brengen. Washing
ton stelde voor dit aantal
kernkoppen wereldwijd tot
420 te beperken. De Ameri
kanen zouden de statione
ring in Europa beperken tot
320 en zich het recht voorbe
houden de overige 100 in
Azië op te stellen. Inmiddels
had de regering-Reagan
haar eis laat vallen dat in
eerste instantie alleen zou
worden gesproken over op
land gestationeerde raket
ten. In september van dit
jaar gaf president Reagan
toe aan de Sovjet-wens om
alle systemen bespreekbaar
te maken door ook over
vliegtuigen met nucleaire
opdrachten te willen onder
handelen.
De verschuivingen in de
onderhandelingspositie van
zowel de Amerikanen als de
Sovjet-Unie hebben ertoe
geleid dat uiteindelijk in
Genève twee voorstellen op
tafel lagen die beide voorza
gen in een beperking tot 420
kernkoppen aan iedere kant.
Aan voorstellen is er geen
gebrek geweest, wel aan
overeenstemming.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG - Het mislukte
overleg van het kabinet met de
vakbeweging en de werkgevers
én het afgebroken overleg van
minister Rietkerk (binnen
landse zaken) met de ambtena-
rencentrales staan vandaag op
de agenda van de Tweede Ka
mer.
Voor de zoveelste keer al, nadat de
Kamer het regeringsbeleid op hoofdlij -
nen voor volgend jaar eerder goed
keurde.
Sinds dat gebeurde zijn de stand
punten van het kabinet, de Kamer, de
sociale partners en de partners in het
ambtenarenoverleg nauwelijks veran
derd. Er zijn van beide zijden pogingen
gedaan geschilpunten bij te leggen,
maar de grote lijnen die het kabinet in
zijn hoofd had en heeft zijn overeind
gebleven. Dat is de oorzaak van het
huidige arbeidsconflict, dat ons alle
maal raakt.
Het kabinet en de Tweede Kamer
hielden de poot stijf. De vakcentrales
en de ambtenarenbonden hebben wa
ter bij de wijn gedaan. Het was onvol
doende om de Tweede Kamer te bewe
gen het kabinet en de partners tot een
compromis te dwingen.
Een meerderheid in de Tweede Ka
mer, bestaande uit het grootste deel
van de CDA-fractie en de VVD-fractie,
heeft vertrouwen in het kabinetsbeleid
en de onderhandelingstaktiek van mi
nister Rietkerk. Dat gegeven moet al
tot de conclusie leiden dat het Kamer
debat van vandaag weinig oplevert om
de geschilpunten te beslechten en een
eind aan de acties te maken.
Het kabinet lijkt de gevangene van
zijn eigen beleid. Het kan doen wat het
wil, als het maar binnen de lijnen van
het regeerakkoord blijft, waar de rege
ringsfracties zich achter schaarden.
Het beleid dat het kabinet voert, poli
tiek gedekt door de Kamer, is vorig
jaar door werkgroepen uit het CDA en
de VVD uitgestippeld. Daarori) blijft
„Den Haag" ja zeggen tegen de werk
gevers en neen zeggen tegen de vak
centrales en de ambtenareneentrales.
De meerderheid van de Kamer heeft
het allemaal zelf zo gewild.
De Kamer weet geen uitweg uit de
ontstane impasse. Of geen uitweg wil
vinden? Dat laatste lijkt juist.
Er zijn tal van alternatieven voor
handen. De PvdA heeft er één, D'66 ook
en de vakcentrales eveneens. Het kabi
net en de Kamer zijn creatief genoeg
om steeds maar tegenargumenten te
bedenken, waarbij het kabinetsbeleid
een heilige koe blijft. De vermindering
van het financieringstekort van de
overheid is al vaak te berde gebracht.
Het gezamenlijke voorstel van de vak
centrales om de werkenden minder so
ciale premies .terug te geven, wat hen
in koopkracht scheelt, werd van tafel
geveegd. De kortingen op de sociale
uitkeringen, het minimumloon en
ambtenarensalarissen waren niet no
dig, als het plan van de vakcentrales
zou worden overgenomen. Neen, zeg
gen het kabinet en een Kamermeerder
heid, de verlaging van de premies en
belastingen moet doorgaan om tot eco
nomisch herstel te komen.
Wat heeft oppositieleider Den Uyl
(PvdA) met het door hem aangevraag
de debat eigenlijk voor? Het zal hem
weer niet lukken de regeringsfracties
over de streep te krijgen. Den Uyl lijkt,
over het arbeidsconflict heen, uit te
zijn op politieke winst. Uit onder
zoeken blijkt dat de populariteit van
CDA en VVD sterk daalt. Als Den Uyl
dat proces verder weet te versnellen
zal de publieke opinie zich tegen het
kabinet en de Kamermeerderheid ke
ren, en, wie weet, op den duur nieuwe
verkiezingen mogelijk maken als het
kabinet zich niet langer staande kan
houden.
Feit blijft dat het kabinet momenteel
nog stevig in het zadel zit. Op onderde
len is het beleid wat bijgesteld, bij
voorbeeld met een lagere huurverho
ging en intrekking van de plannen
voor schoolgeldheffing. Die wijzigin
gen heeft de Kamer bewerkstelligd.
Meer is niet mogelijk, of het regeerak
koord moet scherper worden bijge
steld. En dat mag niet van ondermeer
minister Ruding, want die let op de
schatkist.
Het CDA heeft als altijd de sleutel in
handen om tot een compromis te ko
men met de sociale partners en de
partners in het ambtenarenoverleg.
Maar de fractie laat het afweten van
wege het heilige geloof dat bezuinigin
gen a la premier Lubbers tot econo
misch herstel zullen leiden.
Wanneer de fractie op de alternatie
ven zou ingaan zouden eventuele fi
nanciële tegenvallers niet kunnen wor
den opgevangen. Een driejarig contract
met de ambtenaren - waar het hele
pakket maatregelen die met de ar
beidsvoorwaarden van ambtenaren te
maken hebben in is opgenomen - zou
betekenen dat tegenvallers niet meer
op de ambtenaren zouden kunnen wor
den afgewenteld. Door nieuwe, extra
bezuinigingen op de duurste ministe
ries - onderwijs, sociale zaken en
werkgelegenheid, volksgezondheid en
volkshuisvesting - zou de impopulari
teit van het kabinet en regeringsfrac
ties groeien. Dat wil men niet.
Zo zit alle overleg vast. De overleg
economie, waar oud-minister Albeda
(sociale zaken en werkgelegenheid) op
zoek naar een concensus al jaren over
praat lijkt verder weg dan ooit. Elke
partij in het conflict houdt sterk vast
aan de eigen uitgangspunten.
Misschien kan mr. Wijnholt, de pre
sident van de Haagse rechtbank, op
nieuw uitkomst brengen door partijen
weer aan de overlegtafel te zetten. Hij
heeft al eerder een dergelijk opmerke
lijk vonnis uitgesproken. Zijn kans
komt, misschien vandaag al, als het
kort geding dient, dat de tijdschriftuit
gevers tegen de FNV-ambtenarenbond
Abva-Kabo hebben aangespannen. Of
misschien in het kort geding dat de
ambtenareneentrales tegen de staat
overwegen.
Waar de overlegeconomie en de Ka
mermeerderheid het laten afweten,
moet, zo lijkt het, de proceseconomie in
de plaats treden. Mr. Wijnholt heeft al
eerder laten zien een meester te zijn in
het scheidsrechteren in arbeidsconflic
ten.
overbodige medische kosten
gemaakt worden. Dat zou
voorkomen worden als de
specialisten, net zoals een
verpleegster, een vast sala
ris zou krijgen.
Er zit echter een adder on
der het gras: de good-will.
Nu moeten specialisten zich
inkopen (de good-will) bij
hun voorgangers. In totaal is
er ruim een miljard gulden
aan good-will betaald en
jaarlijks betalen nieuwe
specialisten veertig miljoen
gulden aan good-will om
een 'baan' te krijgen. Omdat
dat geld door de vertrekken
de specialisten als pensioen
wordt gebruikt, is die good
will niet zomaar af te schaf
fen. Vissers heeft echter een
mogelijke tussen-oplossing
bedacht.
Vissers: „Het beste is na
tuurlijk dat we specialisten
in loondienst kunnen ne
men, want dan is de aanlei
ding weg om meer verrich
tingen dan noodzakelijk uit
te voeren. Noch de overheid
noch de ziekenhuisdirecties
hebben nu instrumenten in
hand om dat medisch han
delen daadwerkelijk te be
heersen. Ik denk dat we al
een eind op weg zijn als we
de good-will-problematiek
aanpakken. Wij zijn bereid
de helft van de jaarlijkse
goodwill-bedragen te beta
len. Dat betekent dan dat
nieuwe specialisten geen
good-will hoeven te betalen
en dus ook niet direct vast
zitten aan grote schulden.
Daarmee wordt een even
tuele financiële noodzaak tot
extra verrichtingen wegge
nomen. Dat wil dus nog niet
zeggen dat die nieuwe spe
cialisten gelijk in loondienst
komen."
Voordeel van dit voorstel
is dat de vertrekkende spe
cialisten wel de good-will
(vaak hun pensioen) in han
den krijgen, de nieuwe spe
cialisten schuldenvrij begin
nen en de good-will-proble
matiek in de loop der jaren
automatisch verdwijnt. De
ziekenhuizen willen de helft
van deze kosten 20 mil
joen) betalen, maar Van der
Reijden moet dat geld dan
wel optellen bij de budget
ten voor de ziekenhuizen,
want anders gaat het ten
koste van andere zaken in
het ziekenhuis.
Wat de specialisten be
treft maakt de NZR zich ook
boos over het feit dat Van
der Reijden de kosten van
nieuwe banen voor specia
listen af wil wentelen op het
ziekenhuis. Vissers: „Dat is
onrechtvaardig: dat moeten
de specialisten zélf betalen."
Punt drie is de verpleeg
duur. De ziekenfondsen den
ken te kunnen bezuinigen
door de patiënten korter in
bed te laten liggen. Patiën
ten zouden soms overbodig
lang in het ziekenhuis lig
gen, uitsluitend om de bed
den vol te houden (want dat
levert het ziekenhuis geld
van het ziekenfonds op).
Daarom willen de zieken
fondsen dat er méér zieken
huisbedden verdwijnen. Nu
moeten er al duizenden bed
den verdwijnen (door slui
ting van ziekenhuizen-en
afdelingen) om er voor te
zorgen dat er in 1990 37 zie
kenhuis-bedden per 10.000
inwoners zijn. Maar wat de
Vereniging van Nederlandse
Ziekenfondsen betreft zou
die opruiming veel groter en
sneller uitgevoerd moeten
worden.
Vissers: „Dat patiënten te
lang in bed liggen is nooit
bewezen. Bovendien moeten
we ook niet vergeten dat de
vergrijzing van de bevol
king straks tot gevolg heeft
dat er meer ziekenhuisbed
den nodig zijn dan nu. Als
men dus zegt: er zijn minder
dan 37 ziekenhuisbedden per
10.000 inwoners nodig, vraag
ik: waar baseert men dat
dan op?"
Het antwoord kan wel
licht gegeven worden door
de ziekenfondsen en door
staatssecertaris Van der
Reijden, want beiden spelen
met de gedachte om de zie
kenhuizen aan te pakken als
ze patiënten te lang in bed
houden. Dat kan gebeuren
door voor iedere medische
handeling vast te stellen wat
het gemiddeld aantal opna
me-dagen is. Het ziekenhuis
dat boven dat gemiddelde
zit, krijgt een financiële
straf. Bijvoorbeeld: voor een
blinde darm-operatie ligt
een patiënt gemiddeld vier
dagen in bed. Blijkt er een
ziekenhuis te zijn waar dat
zeven dagen is, dan moet het
ziekenhuis zelf maar op
draaien voor (een deel van)
die extra drie dagen.
Vissers: „Dat kan toch
niet: iedere patiënt is an
ders. Het is toch onmogelijk
om met zo'n gemiddelde te
werken, kijk alleen maar
naar het verschil tussen een
ziekenhüis in een buurt met
veel bejaarden of een zie
kenhuis in een gebied met
veel jonge mensen. Geen en
kele patiënt is hetzelfde."
Tot slot: Vissers heeft een
pleidooi gehouden om zie
kenhuizen en de eerste lijn
(de huisarts, wijkverpleeg
kundigen en alle andere
hulpverleners met wie de
patiënt als eerste te maken
krijgt) beter te laten samen
werken. Hoe zou dat bij
voorbeeld kunnen?
Vissers: „Ik vind bijvoor
beeld dat de huisarts te wei
nig op het ziekenhuis is af
gestemd. Als een huisarts
een patiënt verwijst is hij
die patiënt kwijt. De huis
arts, die de patiënt beter
kent en diens situatie thuis
beter overziet, moet meer
verantwoordelijkheid dra
gen tijdens de poliklinini-
sche behandeling van zijn
patiënten. En ook daarna,
bij ziekenhuisverpleging,
moet de huiarts betrokken
zijn bij de zorg. De specialist
in het ziekenhuis treedt dan
als het ware op als consulent
van de huisarts. Maar ook
het ziekenhuis moet zich
meer bezighouden met wat
er buiten de muren gebeurt.
Ik denk dat er op het gebied
van de samenwerking tus
sen ziekenhuis en de eerste
lijn heel wat kan gebeuren.
Dat zal er toe leiden dat de
patiënten ook minder in het
ziekenhuis hoeven te zijn en
in de eerste lijn, thuis, ver
zorgd kunnen worden. Ge
lukkig gebeurt dat al veel:
het ziekenhuis is geen ivoren
toren meer."
ADVERTENTIE
Als gevolg van de PTT-acties zijn niet alle
formulieren voor 15 november in het bezit van
de gemeenten gekomen.
De gemeenten zullen, afhankelijk van de
plaatselijke situatie, bij de afhandeling met deze
vertraging rekening houden.
Ook deze uitkeringen kunnen hinder on
dervinden van de PTT-acties.
Geprobeerd zal worden de uitkeringen
zoveel mogelijk op tijd uit te betalen. Mochten
zich desondanks problemen voordoen, neemt
u dan even contact op met de sociale dienstin
uw gemeente.
Dit is een publikatie van het ministerie van Sociale Zaken
en Werkgelegenheid.
Bedi
met
in h<
BREDA/ DEN HAAG -1
ting voor tweeverdieners
Die belasting zou aan
het begin van 1984 moe
ten ingaan en tegen de
jaarwisseling is pas be
kend of de Eerste Kamer
met het betreffende wets-
Van onze redactie
DEN HAAG - De komende jaren zi
komen steeds langer moeten wac
goedkope huurwoning.
Dit zal het gevolg zijn van een tc
woningen. Het gaat hierbij j aarlij k
gen.
Deze conclusie en de daarop geb<
toekomstige woningaanbod zijn te
schenen rapport van de Stichting 1
Konsumentenaangelegenheden Sv.
ciaal beleidsonderzoek bestudeerd!
koopwoningen in de jaren 1980 en 1!
Kopers van de huurwoningen zi
houdens met een behoorlijk hoog g
overwegend jong. Volgens de swok
koop van zo'n huurwoning: een kv
dan tien procent van het netto-ink
een derde zit tussen'tién en twintig
Betrekkelijk duur uit is veertien
woont meer dan dertig procent van
Van onze redactie binnenland
DEN HAAG - Het ministerie
van Volkshuisvesting werkt
aan de mogelijkheid om indi
viduele huursubsidie te ver
strekken aan woongroepen.
Dat heeft drs Carla Storm
van dit departement gisteren
gezegd op een bijeenkomst in
Den Haag over het onderwerp
'Wonen in groepsverband'.
De bijeenkomst was georga
niseerd door het Nederlands
Instituut voor Ruimtelijke Or
dening en Volkshuisvesting.
Storm is secretaris van een
ai
di
m
w
ze
m
er
St
hi
'te
g<
ve
hi
ti<
m
kc
ZL
si;
hc
m
de
bo
de
Ier
vei
Da
op
te
ste
Rotterdam-De sociale ze
kerheid in ons land zal in de
toekomst zeker minder zeker
worden. Het systeem, al enkele
jaren onder druk van maat
schappelijke veranderingen,
zal steeds sterker bedreigd
worden.
De vergrijzing, de emanci
patie en de verandering in sa-
■NA de goedkeuring door het Westdu
<y van nieuwe Amerikaanse kernra
®rs concluderen dan dat het de ee
ho 'e9en de stationering van de
eett verloren. De Russen hebben n
«Wnde zetten voor te bereiden en
oKken uit de ontwapeningsonderhar
l e Amerikanen verwachten dat d
ye J'jd wel weer naar de onderhar
kon de NAVO-landen duidelijk la
rten V00r de dre|gementen van Moskc
lering, wel van tactiek verander
1 uwe Amerikaanse raketten - nu d<
gen - buiten West-Europa te houdt
we het hopen. Tegen deze tt
eten? 'aar in de Verenigde Staten
daat t i UderL Rea9an zal zich hooc
onh stellen Een ook voor conserv!
daa?apenin9sakkoord met Rusland z
kei h?er van 1335 korr|en. De Russer
KrJrf 9 Pij om hem zo'n steuntje
rniin kunnen ze Reagans bloed we
ziin r,20ü voor de Sovjet-leiders nog
npr,n voor|opig een afwachtende he
dus 96n yan de Westeuropese NAVC
tiekc aan de P'aatsingsafspraken
na,, °P!nie in Engeland, West-Duits
daar 1 9einteresseerd in de rake
uit steeds meer tegen afzetten. Re
Qew»te 9elen van West-Europa woi
beeirt m1rd door de economische cri
den h Veder|andse kranten lezen en
ge d6kljk,en - en dat doen ze - dan
Gon i6i unnen komen dat het eer
Zich n te keren en er nieuwe kan
ren 9ennakkelijker door Russische c
n|nl0Q?.r'opi9 'ijkt ons de verdere ont\
denkt Westie mlnder voorspelbaar
