HONDERDJARIG WAPEN IN CRISISTIJD
L.o. werkt
ongelijkheid
in de hand
Een échte bisschop
Mocht u deze klok
tegenkomen
Rabobank 9
Nege
TRAF-
Nicaragi
'Niveau-groepjes zijn erger dan de kwaal
SE*!?.»®"
feSSs
Wg&gr
RABOPOLIS
m stati
Schoo st
hulp aan
Viëtnamc
onderwij
minister b
DINSDAG 22 NOVEMBER 1983
SEXTRA OP DINSDAG5
HOE SOMBERDER DE TIJDEN,
hoe meer we uitgeven ter verfraaing
van ons uiterlijk. Heel Nederland
klaagt steen en been, maar de
cosmetica-industrie doet zaken als
nooit te voren.
Nog meer dan de geurtjes gaan de
kleurtjes als warme broodjes over de
toonbank. Want we snakken
kennelijk naar kleur in ons bestaan.
Neem nou de lippenstift. Honderd
jaar bestaat dat kleurstaaf je deze
maand. En nog nooit was het zo
populair.
De lippenstift als wapen in crisistijd.
De feministische 'vredesbeweging'
heeft bakzeil gehaald. „Waarom zou
ik er als geëmancipeerde vrouw niet
leuk mogen bijlopen?" f
fiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiii
Opleiding
\sss£*ns6
PAPIER i
VOOR UW PEN
Ondanks
Rusland
geld en goede raad
niNSPAG 22 N
Managua - Nicaragu
•*000 tot 300.000 lede
2|jn volksmilitie gein
?eerd in verband met e
Handen zijnde Ameril
,?vas'e- Dit heeft minist
«ensie, Humberto C
•Heegedeeld.
BE
Til
Lippenstift is weer om te zoenen
Door Jos Campman
Gemalen kattenbotten. Urine van kamelen.
Gestampte rode luizen, speciaal daarvoor ge
kweekt op de cactussen van het vulkaaneiland
Lamzarothe. Van de rotsen op Sri Lanka ge
schraapte vogelpoep.
Waar denkt u wordt lippenstift van gemaakt? Die
vraag, gesteld aan bezoekers van de cosmetica-afde-
ling van een groot warenhuis levert de meest onwaar
schijnlijke antwoorden op.
Toch zijn de voor Alleen op
Maandag ondervraagde da
mes overtuigd van hun gelijk.
„Ik weet het heel zeker",
zegt de mevrouw van de kat
tenbotten. „Een kennis van me
werkt bij de dierenbescher
ming. Die heeft het me ver
teld."
„Nee", weet een andere be
zoekster. „Echt, er zitten rode
luizen in. Ik ben zelf op dat
eiland geweest en daar kreeg
ik het te horen tijdens een ex
cursie. Hele gezinnen leven
daar van het kweken van die
beesten."
Maar dames. Waarom koopt
u dan lippenstift als u zeker
weet dat die rotzooi er in zit?
Haalt u de neus niet op voor
dat smeersel op de lippen?
„Ach", luidt de nuchtere reac
tie. „Als je zo begint kun je be
ter maar niets meer kopen."
'Sexy-lips'
Mooi zijn. Je moet er wat voor
over hebben. Dat vond Cleo
patra al, de Vanessa van het
oude Egypte. In haar streven
de Romeinse keizer Caesar te
verleiden wreef ze rode aarde
op haar lippen.
Ook Madame de Pompadour
was er niet vies van. Haar po
sitie aan het Franse hof ver
overde ze zich door haar mond
rood te kleuren met een meng
sel vati vossebessensap en
henna.
Dan had Marilyn Monroe
het eenvoudiger. Zij was het
die voor de definitieve door
braak zorgde van de honderd
jaar geleden geboren lippen
stift. Met haar volle, glanzend
rode 'sexy-lips' was ze - met
excuses voor de koel zakelijke
omschrijving van haar li
chaam - een levende reclame
zuil voor de cosmetica-indus-
trie.
Lokmiddel
Breng kleur aan op je lip
pen en de mannen liggen
aan je voeten. Dat bewees
Monroe. Rode lippen als sen
sueel lokmiddel. Dat was des
tijds het uitgangspunt van de
reclamemakers. En ze brach
ten de stift met succes aan de
vrouw.
Succes vooral in de Verenig
de Staten en in Frankrijk. In
dat laatste land werd de lip
penstift in 1962 zelfs als eerste
levensbehoefte opgenomen in
de lijst van artikelen die de
minimum loonschaal bepaal
den. In het calvinistische Ne
derland zijn we nog lang niet
zover. Jammer. Wim Sonne-
veld zei het al: „De Franse
vrouw is niet zo mooi als
wordt beweerd. Ze ziet er al
leen mooier uit."
Kleurnuances
De lippenstift
generatiekloof.
overbrugt de
Avenue-moe
der en Viva-dochter, samen
staan ze vol belangstelling
voor het rek met lippenstift,
die tegenwoordig is te krijgen
in ruim honderd kleurnuan
ces.
„Het is heel lang geleden dat
ik een stift heb gekocht. Jaren
heb ik met de zelfde gedaan.
Alleen als we sjiek uitgingen
deed ik wat op. Maar de laat
ste tijd doe ik dat vaker. Ge
woon, als ik er zin in heb. M'n
dochter heeft me eigenlijk
aangestoken. Ze zit nog op de
middelbare school, maar ze
gebruikt het regelmatig. En
waarom ook niet? Als je het
zelf leuk vind, moet het het
doen."
„Hier, probeer deze nou
eens", grijpt dochterlief een
bruin-rode stift. „Dat is de
modekleur. Staat je vast har-
stikke goed. A tijd maar dat
licht-roze is zo afgezaagd."
„Kom, ik ben niet gek. Je
vader ziet me aankomen
„Het gaat er toch niet om
wat papa er van vindt", wordt
moeder terecht gewezen. „Je
hebt het zelf al gezegd. Als je
het zelf maar leuk vind."
Revolutie
Gekleurde lippen mogen anno
1983 al lang geen lokmiddel
meer zijn. Je mag het althans
niet hard opzeggen. Lippen
'stift' je nu omdat je er zelf
plezier in hebt. 'Even aandacht
voor jezelf, luidt het credo.
Verdwenen is dan ook de
lippenstift-met-smaak die
vlak na de oorlog letterlijk in
trek was. Je kon het zo gek
niet bedenken. Om je lippen
bij af te likken. Dropsmaak,
pepermuntsmaak en zelfs
wijnsmaak. 'Kies de favoriete
smaak van de man van je dro
men', riep de reclame.
„De feministische golf van
de zestiger en zeventiger jaren
heeft ook wat betreft de lip
penstift voor een revolutie ge
zorgd", zegt secretaresse me
vrouw Vingerhoed van de Ne
derlandse Cosmetica Vereni
ging. „Terecht vind ik. Je on
dergraaft je eigen positie als
vrouw als je alleen cosmetica
gebruikt om de man te beha
gen. Je kunt ook ongesminkt
uit de verf komen
Lippenstift. Het moet dus
niet, maar het mag wel weer.
Dat was de afgelopen tien jaar
anders weet mevrouw Vinger
hoed. „Het gebruik van make
up stond voor veel vrouwen
lijnrecht tegenover de emanci
patie-gedachte. Flauwekul
natuurlijk. Waarom zou ik er
als geëmancipeerde vrouw
niet leuk mogen bijlopen?"
„De jonge meisjes zijn wat
dat betreft slimmer dan de
vrouwen van rond de dertig.
Je goed kleden, je opmaken.
Doen waar jezelf zin in hebt.
Dat is pas geëmancipeerd...
Zelfs punkers gebruiken het,
al vinden die alleen zwarte
lippen mooi."
Toverstaf
Hoe kan het ook anders. Het
was een Parij zenaar die in
1883 de eerste lippenstift op de
markt bracht. Op de Wereld
tentoonstelling in Amsterdam
presenteerde hij zijn staafje
vet gewikkeld in zijdepapier
onder de veelzeggende naam
'Toverstaf van Eros'. Maar
liefst honderd gulden - omge
rekend in de geldwaarde van
nu - moest zijn vinding kosten.
Twintig jaar later was het
een Amerikaan die de eerste
geelkoperen schuifstift ont
wierp, die al snel werd opge
volgd door de nog steeds ge
bruikte schuifstift.
Zes miljoen stiften werden
er het afgelopen jaar in ons
land verkocht, zestien miljoen
gulden gaven de Nederlandse
vrouwen er aan uit. De goed
koopste stift kost op vijf cent
na vier gulden, voor de duur
ste moet je bijna twee tientjes
neertellen. Niet doen overi
gens, adviseert de Consumen
tenbond. In kwaliteit doen de
goedkope niet onder voor de
dure. Al ruiken ze misschien
niet zo lekker.
Oog-make-up scoort overi
gens met 23 miljoen gulden
hoger dan de stift. Aan rouge
en gezichtspoeder werd res
pectievelijk 3,7 en 2,7 miljoen
gulden besteed. Even rekenen:
In totaal werd voor 45,4 mil
joen gulden aan kleur op het
gezicht gesmeerd.
Mannen
De speciale lippenstift voor
mannen is nooit aangeslagen.
In '67 bracht een Duitse cos-
metica-fabrikant een set op de
markt. De mannen zijn er rijp
voor, liet hij weten. Mis. Het
'sterke geslacht' geeft steeds
meer geld uit voor geuren,
maar kleuren zijn voor de
meeste mannen nog steeds een
taboe.
Zelfs Neerlands enige man
die zonder zich te schamen
heel openlijk elke dag lippen
stift gebruikte, is er mee ge
stopt. De televisie-weerman
heeft de stift aan de wilgen ge
hangen.
En wat wordt er nu precies op
de lippen gesmeerd? Dat ant
woord zijn we nog verschul
digd. Mevrouw Vingerhoed
van de belangenorganisatie
van cosdmetica-fabrikantai
en handelaren wil een tipje
van de sluier oplichten.
Cacaoboter. Dat is het
hoofdbestanddeel van de stift
Of ook wel bijenwas, wolvet,
walschot en amandelolie. Voor
smaak en reuk worden to
voegd cumarien, vanillien en
parfums. Vast onderdeel
ook - leest u even mee - tetra-
hydrofurfuryalcohol.
Erg belangrijk zijn tenslotte
de kleurstoffen. Maar wat dat
betreft houdt mevrouw Vin
gerhoed haar rode lippen stijf
op elkaar. Bedrijfsgeheim,
vertelt ze. „Maar", voegt ze
daar snel aan toe. „Echt, heel
echt waar. Gekke dingen zit
ten er beslist niet in."
Lippenstift. Om te zoenen,
dus. Het mag weer.
Door Frits Stommels
NIJMEGEN - 'Eerst denken,
dan doen' staat hoog in het
vaandel van het lager onder
wijs. Daarmee weerspiegelt
het de maatschappelijke
waardering van hoofd- boven
handenarbeid en vormt het
een bijdrage tot het in stand
houden van ongelijke maat
schappelijke verhoudingen.
Het draagt nog altijd een klas
se-karakter.
Dat is een van de conclusies
van de onderwijssocioloog Pe
ter van der Kley die op don
derdag 24 november promo
veert op het proefschrift 'Zeg
na, jij!'. Het gaat over regels,
patronen, beurten, kiezen en
nabootsen in het lager onder
wijs.
Andere conclusies ziin:
SI Het onderwijs leert kinde
ren afhankelijkheid van ge
zagsdragers:
fa Het verdelen van de beurten
binnen de klas speelt een be
langrijke rol bij de keuze van
'goede' en 'slechte' leerlingen;
3 De niveau-groepen binnen
schoolklassen zijn erger dan
de kwaal. Ze werken als een
fuik, waaruit 'slechte' leerlin
gen nauwelijks kunnen ont
snappen;
9 Al in de eerste klas van het
lager onderwijs koesteren
leerkrachten de opvatting dat
jongens betere leerlingen zijn
dan meisjes.
Raas
Voor. zijn onderzoek maakte
Van der Kley video-opnamen
van zo'n 4500 alledaagse scènes
in drie eerste klassen van het
lager onderwijs. Het eerste dat
hem opviel was dat kinderen
als vanzelfsprekend moeten
aanvaarden dat iemand (de
leerkracht in dit geval) de
baas is over anderen. Deze
geeft niet alleen de bevelen,
maar bekijkt bovendien of het
werk goed gedaan is.
Of de scholier voor de leer
kracht 'goed' of 'slecht' is
hangt af van de manier, waar
op hij of zij aandacht vraagt,
op de voorgrond treedt, al of
niet gesloten is en gevoelig is
voor de mening van de leer
kracht.
Daar hang ook vanaf in
welke mate de leerling actief
bij het lesgeven (het geven van
beurten) wordt betrokken.
Status
Met de zogenaamde herha
lingsbeurt ('zeg na, jijlegt de
leerling weinig eer in. Deze
heeft een lage status. Een veel
hogere status wordt bereikt
met het kunnen antwoorden
op de vraag: Wie-weet
Van der Kley heeft ontdekt
1 de zogenaamde 'goede'
i gen - die dat naar
loolprestaties gemeten niet
hoeven te zijn - systematisch
méér van die hogere status-
beurten krij gen. Daarmee
wordt een stempel opgedrukt.
Leerlingen worden behandeld
op basis van het beeld dat de
leerkracht van hen heeft.
Met de 'goede' leerlingen
wordt les gegeven, met de
'slechte' geoefend, aldus Van
der Kley.
Volgens hem is het in het
onderwijs tegenwoordig ge
bruikelijk dat leerlingen van
ongeveer gelijke vaardigheid
binnen de klas in zogenaamde
'niveaugroepen' worden ver
deeld. Zo kunnen goede, slech
te, brave en lastige groepjes
ontstaan. De 'schoolse identi
teit' van kinderen wordt net
als bij de beurtverdeling mede
door het zitten in zo'n groepje
bepaald.
Fuikwerking
Omdat niveaugroepen en
beurtverdeling elkaar onder
steunen gaat er een zekere
fuikwerking van uit. Het kind
kan steeds minder ontsnappen
aan de hem of haar toegeken
de schoolse identiteit. Van der
Kley twijfelt er dan ook aan of
het plaatsen van leerlingen in
niveau-groepjes de leerpres
taties verbetert. Hij noemt
zo'n middel erger dan de
kwaal vanwege het feit dat
het kind een bepaald stempel
krijgt opgedrukt.
Uit zijn onderzoek blijkt bo
vendien dat van het begin-af-
aan wordt uitgegaan van sek-
serol-bevestigende opvattin
gen. Aan het begin van het
schooljaar worden jongens
automatisch beschouwd als
goede leerlingen en dat leidt
wper tot het veelvuldig aan
jongens geven van eervolle
beurten.
Om de situatie te verbeteren
wijst Van der Kley onder an
dere in de richting van de op
leiding van aankomende leer
krachten. Zij zullen beter op
hun taak moeten worden
voorbereid. Bovendien dienen
leerkrachten vaker hun eigen
en eikaars handelen onder
ogen te zien.
Zijn belangstelling voor dit
onderzoek was niet in de eer
ste plaats van academische
aard. Zelf afkomstig uit een
arbeidersmilieu schrijft hij:
„Drop out en tweede-kans on
derwijs zijn voor mij niet al
leen theoretische begrippen,
maar waren in mijn verleden
(harde) realiteit".
Na afgelopen zaterdag beschikt
ons land over een fantastisch
exportartikel: een videoband
met de intocht van Sint-N.ico-
laas in Hoorn. Dat uur vol Hol
landse folklore kan zó naar
Montreux om er alle prijzen in
de wacht te slepen. Adembene
mend als op schilderijen van
oude meesters waren de opna
men van grauw-grijze golven
en typisch Hollandse blauw
grijze luchten. Dobberende vis
sersbootjes in dat kader en dan
opeens die ene langverwachte
stoomboot: schatkisten vol de
viezen zijn met dit filmpje te
verdienen. Klompen, molens
en kaasmeisjes kunnen als sou
venir-artikel aan de kant. Sin
terklazen en Zwarte Pieten
zullen het moeten worden. De
toeristen zullen ons land over
spoelen, toegangswegen naar
Hoorn zullen achtbaans moe
ten worden en dat oude stadje
aan het Usselmeer zal op z'n
minst elke zaterdag 'intocht
van Sinterklaas' moeten spe
len.
Een keer in het jaar moet
dan zoals deze zaterdag - de
échte Sinterklaas komen. Het is
weliswaar al dringen met bis
schoppen in ons land de laatste
tijd, maar iedereen zal toch
mét mij gevoeld hebben: dit is
geen zet van Rome en evenmin
een lijmpoging van Mariën-
burg. Op die stoomboot stond
een man, die niemand anders
was dan Sinterklaas zelf. Hij
was groots. En onaantastbaar.
En onfeilbaar. Aart Staartjes
wist dat, want in z'n commen
taar riep hij steeds maar van
„Oh, domme waaghalspiet" en
„doe niet zo gevaarlijk", als er
eentje in de mast klom of op 't
randje van de kade liep. Maar
niks van 'waaghalssinterklaas'
toen de bisschop uit Spanje he
lemaal vooraan vlak bij de re
ling stond. En natuurlijk
moest de Sint daar staan, want
heel Hoorn stond reikhalzend
op de kade en een echte Sin
terklaas verlangt even hard
naar de mensen die van hem
houden.
En die in hem geloven. Ik zal
het eerlijk bekennen: op het
moment dat ik de televisie
aanzette, was het allemaal wat
weggeëbd bij me. Je weet hoe
dat gaat: vervlakking, gemak
zucht, geen zin om de catechis
mus van Sinterklaas (auteur
Godfried Bomans) te repeteren
en na te leven. In zijn tijd on
derkende Bomans dit ver
schijnsel al. Hij schreef daar
over: „Het geloof is wankel en
bovendien voorbijgaand. Zo
dra de cadeautjes binnen zijn
en de Sint vertrokken is, barst
het oude heidendom weer los."
Maar niet dit jaar, niet bij mij.
Toen ik die heilige daar in vol
ornaat waardig en toch zo
menselijk op dat schip zag
staan en hij mij warm toek
nikte op de buis, toen ging er
een flits door mij heen en ik
gelóófde weer. Net zo puur en
overweldigend als op die hele
verre zaterdagmiddag, toen
mijn vader, in een tijd dat
trimmen nog niet bestond, zich
met mij op z'n schouders een
ongeluk rende langs pieten en
paarden op weg naar die ene
hoge rode gestalte vooraan in
de stoet en ik Sint-Nicolaas een
handje kon geven.
Even dacht ik dat ik ver
vreemd was van mijn oude ge
loof. Er werden liedjes gezon
gen over zwarte pieten, die
pakjes verkeerd bezorgden.
Aardig bedacht: oma een voet
bal en tante een indianenpak.
Maar dat was het niet voor mij.
Ik voelde me pas weer hele
maal geborgen, toen het oude
vertrouwde 'Zie ginds komt de
Istoombootklonk. Met een brok
in de keel probeerde ik mee te
zingen. Het lukte; de woorden
borrelden vanzelf boven. On
dertussen zat ik me te vergapen
aan Sinterklaas. Wat een allure
heeft die man. Dan besef je op
eens, dat een optreden met die
zwierige mantel, een mijter en
zo'n staf je aangeboren moet
zijn: onze eigen bisschoppen
lopen er altijd maar als houten
klazen mee te stuntelen. Een
korte mannequin-cursus 'sta
tig schrijden met een zware
mijter op 't hoofd' en enige
praktische acteerlessen zouden
bij een priester-opleiding-
nieuwe-stijl niet misstaan.
Wat een wijsheid ook straalt
zo'n Sinterklaas uit. Stel je
voor: z'n hoofdpiet en nog een
andere hoge piet hadden ruzie.
Ze liepen hem in de smalle
Hoornse stratjes letterlijk voor
de voeten met hun gekisst
maar de Sint vertrok geen
spier, bemoeide zich. er hele
maal niet mee. En het kwm
vanzelf goed met die twee:
„Niet meer boos?", „Kusje?" Zó
goed kwam het, onvoorstel
baar.
Ik hoop echt, dat onze be
windslieden ook naar de tele
visie hebben gekeken. Met Hl
filmpje moet via velerlei mi
nisteries te werken zijn om o®
land er weer bovenop te hel
pen. Zo'n situatie, waarbij-al
weer in zo'n nieuwerwets lied
je - gezongen wordt over een
huis vragen aan sinterklaas en
meer huishoudgeld, dat is on
gezond. Het moet niet nodig
zijn zoiets te vragen. 5 decem
ber is een feest van het hart -
een suikerhart.
Dat Rusland wantrouwig
staat tegenover de plaatsing
van raketten in West-Euro
pa, kan ik mij indenken. In
het verleden sloot men met
Rusland een niet-aanvals-
verdrag en even later viel
men Rusland binnen, maar
•hij liet de vijand 4.000 kilo
meter in zijn land komen
(tot hier en niet verder). Hij
haalde toen zijn soldaten uit
Siberië, die gehard waren
tegen strenge vorst, en dreef
de vijand stap voor stap zijn
land uit. Toen deze worstel
strijd 3 jaar aan de gang was
zagen de geallieerden de
kans schoon om te landen in
Normandië. Aan Rusland
hebben wij onze bevrijding
te danken. Ondanks Rus
land.
Groenendijk
Frans van Leuven
(ADVERTENTIE)
Kom ik thuis van een korte vakantie, is mijn fraaie
wandklok ontvreemd.
Wat is een mens dan bEj als hij merkt dat hij de
juiste poEs heeft. Want dat is nou het typische van
verzekeringen, ze werken pas echt als er iets gebeurt.
Zelf heb ik een stel RabopoHssen. Voor allerlei
zaken. En dat die dingen prima werken kan ik u
verzekeren.
Snel en deskundig wordt alles geregeld.
EigenEjk Egt dat voor de hand. De Rabobank
staat achter haar cEënten èn achter haar poEssen.
RabopoEssen.
Alle Rabopolisvoorwaarden komen tot stand in
nauw overleg met verzekeringsmaatschappijen.
De belangen van de Rabobank-cliënt staan
hierbij voorop.
In combinatie met een redelijke tanefstelHng
en een goede service hebt u de garantie voor
een betrouwbaar kwaliteitsprodukt:
de RABOPOLIS.
Van onze co-rres
washington/lo
-etste aanvoer van 4
kruisraketten, deze
maand, zal de volge
Curopa negen maan
jachten.
pas in september 19
van de tweede serie v
wapens te verwachte
jn Washington.
In Engeland zullen
totaal 16 Amerikaan
B
Van
TRIPOLI/DAM
dagavond een s
vier dagen zal d
tot een politieke
ter-Palestijnse s
Dat heeft het o
nationale persbure
Libanon gemeld. Ei
niet gezegd wie t
bestand hebben b
en of het is aa
door de strijdende
en.
Volgens journaliste
poli was het maand-
vrijwel helemaal rust
havenstad.
Eerder op de dag w
door Syrië gesteunde
tijnse rebellen op te
tot enkele honderden
van het hoofdkwart'
Yasser Arafat in de
banese stad Tripoli,
digden toen eenzijdig
stand af. In de nacht
dag op maandag ware
bellen de stad binne
gen. Bij hun aanval
zij onder meer gebr
tanks, zwaar artilleri-
raketten. Door de op
de laatste verbindinge
Arafats mannen in T
de resterende verzets
in en om Badda wi afg
De beschietingen o
wijken in Tripoli nam
Van onze
parlementaire redac
DEN HAAG - Minister
(Ontwikkelingssamenw
king) heeft besloten de i
sitaire hulp aan Viëtna
ingang van volgend ja
k zetten.
Dat bleek gisteravc
Den Haag. De Kamer v
al lang op een besluit
niet-humanitaire hul]
Vietnam, waarover de
gangers van Schoo - I
Hing en Van Dijk - al
sluit aankondigden.
De afgelopen tien ja
strekte Nederland V
voor ongeveer 80,3
aan universitaire hul
hulp via het Medisch
Kederland-Viëtnam en
nanciering van de we
Ww - die de afgelope
Jaar zo'n 173,8 miljoen
den - gaan de komera
gewoon door.
Van
onze redactie buite
De volksmilitie is na
jyr de belangrijkste
"lacht in Nicaragua. V
o officiële radio is een
jkaanse invasie slech
"kwestie van enkele ure
irees voor een Ameril
vasie stak vorige ma;
karagua de kop op
Amerikaanse landing o(
Directe aanleiding
Mobilisatie zijn de
Ka,--
v
I
®nse militaire oefenin
buurland Hon
ashingtons nauwste
Sfoot in Midden-An
5rainlanoevres' waaraar
m uu Amerikaanse mili
oedoen, worden besc)
*i