HONDERDJARIG WAPEN IN CRISISTIJD L.o. werkt ongelijkheid in de hand Een échte bisschop Mocht u deze klok tegenkomen Rabobank 9 Nege TRAF- Nicaragi 'Niveau-groepjes zijn erger dan de kwaal SE*!?.»®" feSSs Wg&gr RABOPOLIS m stati Schoo st hulp aan Viëtnamc onderwij minister b DINSDAG 22 NOVEMBER 1983 SEXTRA OP DINSDAG5 HOE SOMBERDER DE TIJDEN, hoe meer we uitgeven ter verfraaing van ons uiterlijk. Heel Nederland klaagt steen en been, maar de cosmetica-industrie doet zaken als nooit te voren. Nog meer dan de geurtjes gaan de kleurtjes als warme broodjes over de toonbank. Want we snakken kennelijk naar kleur in ons bestaan. Neem nou de lippenstift. Honderd jaar bestaat dat kleurstaaf je deze maand. En nog nooit was het zo populair. De lippenstift als wapen in crisistijd. De feministische 'vredesbeweging' heeft bakzeil gehaald. „Waarom zou ik er als geëmancipeerde vrouw niet leuk mogen bijlopen?" f fiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiii Opleiding \sss£*ns6 PAPIER i VOOR UW PEN Ondanks Rusland geld en goede raad niNSPAG 22 N Managua - Nicaragu •*000 tot 300.000 lede 2|jn volksmilitie gein ?eerd in verband met e Handen zijnde Ameril ,?vas'e- Dit heeft minist «ensie, Humberto C •Heegedeeld. BE Til Lippenstift is weer om te zoenen Door Jos Campman Gemalen kattenbotten. Urine van kamelen. Gestampte rode luizen, speciaal daarvoor ge kweekt op de cactussen van het vulkaaneiland Lamzarothe. Van de rotsen op Sri Lanka ge schraapte vogelpoep. Waar denkt u wordt lippenstift van gemaakt? Die vraag, gesteld aan bezoekers van de cosmetica-afde- ling van een groot warenhuis levert de meest onwaar schijnlijke antwoorden op. Toch zijn de voor Alleen op Maandag ondervraagde da mes overtuigd van hun gelijk. „Ik weet het heel zeker", zegt de mevrouw van de kat tenbotten. „Een kennis van me werkt bij de dierenbescher ming. Die heeft het me ver teld." „Nee", weet een andere be zoekster. „Echt, er zitten rode luizen in. Ik ben zelf op dat eiland geweest en daar kreeg ik het te horen tijdens een ex cursie. Hele gezinnen leven daar van het kweken van die beesten." Maar dames. Waarom koopt u dan lippenstift als u zeker weet dat die rotzooi er in zit? Haalt u de neus niet op voor dat smeersel op de lippen? „Ach", luidt de nuchtere reac tie. „Als je zo begint kun je be ter maar niets meer kopen." 'Sexy-lips' Mooi zijn. Je moet er wat voor over hebben. Dat vond Cleo patra al, de Vanessa van het oude Egypte. In haar streven de Romeinse keizer Caesar te verleiden wreef ze rode aarde op haar lippen. Ook Madame de Pompadour was er niet vies van. Haar po sitie aan het Franse hof ver overde ze zich door haar mond rood te kleuren met een meng sel vati vossebessensap en henna. Dan had Marilyn Monroe het eenvoudiger. Zij was het die voor de definitieve door braak zorgde van de honderd jaar geleden geboren lippen stift. Met haar volle, glanzend rode 'sexy-lips' was ze - met excuses voor de koel zakelijke omschrijving van haar li chaam - een levende reclame zuil voor de cosmetica-indus- trie. Lokmiddel Breng kleur aan op je lip pen en de mannen liggen aan je voeten. Dat bewees Monroe. Rode lippen als sen sueel lokmiddel. Dat was des tijds het uitgangspunt van de reclamemakers. En ze brach ten de stift met succes aan de vrouw. Succes vooral in de Verenig de Staten en in Frankrijk. In dat laatste land werd de lip penstift in 1962 zelfs als eerste levensbehoefte opgenomen in de lijst van artikelen die de minimum loonschaal bepaal den. In het calvinistische Ne derland zijn we nog lang niet zover. Jammer. Wim Sonne- veld zei het al: „De Franse vrouw is niet zo mooi als wordt beweerd. Ze ziet er al leen mooier uit." Kleurnuances De lippenstift generatiekloof. overbrugt de Avenue-moe der en Viva-dochter, samen staan ze vol belangstelling voor het rek met lippenstift, die tegenwoordig is te krijgen in ruim honderd kleurnuan ces. „Het is heel lang geleden dat ik een stift heb gekocht. Jaren heb ik met de zelfde gedaan. Alleen als we sjiek uitgingen deed ik wat op. Maar de laat ste tijd doe ik dat vaker. Ge woon, als ik er zin in heb. M'n dochter heeft me eigenlijk aangestoken. Ze zit nog op de middelbare school, maar ze gebruikt het regelmatig. En waarom ook niet? Als je het zelf leuk vind, moet het het doen." „Hier, probeer deze nou eens", grijpt dochterlief een bruin-rode stift. „Dat is de modekleur. Staat je vast har- stikke goed. A tijd maar dat licht-roze is zo afgezaagd." „Kom, ik ben niet gek. Je vader ziet me aankomen „Het gaat er toch niet om wat papa er van vindt", wordt moeder terecht gewezen. „Je hebt het zelf al gezegd. Als je het zelf maar leuk vind." Revolutie Gekleurde lippen mogen anno 1983 al lang geen lokmiddel meer zijn. Je mag het althans niet hard opzeggen. Lippen 'stift' je nu omdat je er zelf plezier in hebt. 'Even aandacht voor jezelf, luidt het credo. Verdwenen is dan ook de lippenstift-met-smaak die vlak na de oorlog letterlijk in trek was. Je kon het zo gek niet bedenken. Om je lippen bij af te likken. Dropsmaak, pepermuntsmaak en zelfs wijnsmaak. 'Kies de favoriete smaak van de man van je dro men', riep de reclame. „De feministische golf van de zestiger en zeventiger jaren heeft ook wat betreft de lip penstift voor een revolutie ge zorgd", zegt secretaresse me vrouw Vingerhoed van de Ne derlandse Cosmetica Vereni ging. „Terecht vind ik. Je on dergraaft je eigen positie als vrouw als je alleen cosmetica gebruikt om de man te beha gen. Je kunt ook ongesminkt uit de verf komen Lippenstift. Het moet dus niet, maar het mag wel weer. Dat was de afgelopen tien jaar anders weet mevrouw Vinger hoed. „Het gebruik van make up stond voor veel vrouwen lijnrecht tegenover de emanci patie-gedachte. Flauwekul natuurlijk. Waarom zou ik er als geëmancipeerde vrouw niet leuk mogen bijlopen?" „De jonge meisjes zijn wat dat betreft slimmer dan de vrouwen van rond de dertig. Je goed kleden, je opmaken. Doen waar jezelf zin in hebt. Dat is pas geëmancipeerd... Zelfs punkers gebruiken het, al vinden die alleen zwarte lippen mooi." Toverstaf Hoe kan het ook anders. Het was een Parij zenaar die in 1883 de eerste lippenstift op de markt bracht. Op de Wereld tentoonstelling in Amsterdam presenteerde hij zijn staafje vet gewikkeld in zijdepapier onder de veelzeggende naam 'Toverstaf van Eros'. Maar liefst honderd gulden - omge rekend in de geldwaarde van nu - moest zijn vinding kosten. Twintig jaar later was het een Amerikaan die de eerste geelkoperen schuifstift ont wierp, die al snel werd opge volgd door de nog steeds ge bruikte schuifstift. Zes miljoen stiften werden er het afgelopen jaar in ons land verkocht, zestien miljoen gulden gaven de Nederlandse vrouwen er aan uit. De goed koopste stift kost op vijf cent na vier gulden, voor de duur ste moet je bijna twee tientjes neertellen. Niet doen overi gens, adviseert de Consumen tenbond. In kwaliteit doen de goedkope niet onder voor de dure. Al ruiken ze misschien niet zo lekker. Oog-make-up scoort overi gens met 23 miljoen gulden hoger dan de stift. Aan rouge en gezichtspoeder werd res pectievelijk 3,7 en 2,7 miljoen gulden besteed. Even rekenen: In totaal werd voor 45,4 mil joen gulden aan kleur op het gezicht gesmeerd. Mannen De speciale lippenstift voor mannen is nooit aangeslagen. In '67 bracht een Duitse cos- metica-fabrikant een set op de markt. De mannen zijn er rijp voor, liet hij weten. Mis. Het 'sterke geslacht' geeft steeds meer geld uit voor geuren, maar kleuren zijn voor de meeste mannen nog steeds een taboe. Zelfs Neerlands enige man die zonder zich te schamen heel openlijk elke dag lippen stift gebruikte, is er mee ge stopt. De televisie-weerman heeft de stift aan de wilgen ge hangen. En wat wordt er nu precies op de lippen gesmeerd? Dat ant woord zijn we nog verschul digd. Mevrouw Vingerhoed van de belangenorganisatie van cosdmetica-fabrikantai en handelaren wil een tipje van de sluier oplichten. Cacaoboter. Dat is het hoofdbestanddeel van de stift Of ook wel bijenwas, wolvet, walschot en amandelolie. Voor smaak en reuk worden to voegd cumarien, vanillien en parfums. Vast onderdeel ook - leest u even mee - tetra- hydrofurfuryalcohol. Erg belangrijk zijn tenslotte de kleurstoffen. Maar wat dat betreft houdt mevrouw Vin gerhoed haar rode lippen stijf op elkaar. Bedrijfsgeheim, vertelt ze. „Maar", voegt ze daar snel aan toe. „Echt, heel echt waar. Gekke dingen zit ten er beslist niet in." Lippenstift. Om te zoenen, dus. Het mag weer. Door Frits Stommels NIJMEGEN - 'Eerst denken, dan doen' staat hoog in het vaandel van het lager onder wijs. Daarmee weerspiegelt het de maatschappelijke waardering van hoofd- boven handenarbeid en vormt het een bijdrage tot het in stand houden van ongelijke maat schappelijke verhoudingen. Het draagt nog altijd een klas se-karakter. Dat is een van de conclusies van de onderwijssocioloog Pe ter van der Kley die op don derdag 24 november promo veert op het proefschrift 'Zeg na, jij!'. Het gaat over regels, patronen, beurten, kiezen en nabootsen in het lager onder wijs. Andere conclusies ziin: SI Het onderwijs leert kinde ren afhankelijkheid van ge zagsdragers: fa Het verdelen van de beurten binnen de klas speelt een be langrijke rol bij de keuze van 'goede' en 'slechte' leerlingen; 3 De niveau-groepen binnen schoolklassen zijn erger dan de kwaal. Ze werken als een fuik, waaruit 'slechte' leerlin gen nauwelijks kunnen ont snappen; 9 Al in de eerste klas van het lager onderwijs koesteren leerkrachten de opvatting dat jongens betere leerlingen zijn dan meisjes. Raas Voor. zijn onderzoek maakte Van der Kley video-opnamen van zo'n 4500 alledaagse scènes in drie eerste klassen van het lager onderwijs. Het eerste dat hem opviel was dat kinderen als vanzelfsprekend moeten aanvaarden dat iemand (de leerkracht in dit geval) de baas is over anderen. Deze geeft niet alleen de bevelen, maar bekijkt bovendien of het werk goed gedaan is. Of de scholier voor de leer kracht 'goed' of 'slecht' is hangt af van de manier, waar op hij of zij aandacht vraagt, op de voorgrond treedt, al of niet gesloten is en gevoelig is voor de mening van de leer kracht. Daar hang ook vanaf in welke mate de leerling actief bij het lesgeven (het geven van beurten) wordt betrokken. Status Met de zogenaamde herha lingsbeurt ('zeg na, jijlegt de leerling weinig eer in. Deze heeft een lage status. Een veel hogere status wordt bereikt met het kunnen antwoorden op de vraag: Wie-weet Van der Kley heeft ontdekt 1 de zogenaamde 'goede' i gen - die dat naar loolprestaties gemeten niet hoeven te zijn - systematisch méér van die hogere status- beurten krij gen. Daarmee wordt een stempel opgedrukt. Leerlingen worden behandeld op basis van het beeld dat de leerkracht van hen heeft. Met de 'goede' leerlingen wordt les gegeven, met de 'slechte' geoefend, aldus Van der Kley. Volgens hem is het in het onderwijs tegenwoordig ge bruikelijk dat leerlingen van ongeveer gelijke vaardigheid binnen de klas in zogenaamde 'niveaugroepen' worden ver deeld. Zo kunnen goede, slech te, brave en lastige groepjes ontstaan. De 'schoolse identi teit' van kinderen wordt net als bij de beurtverdeling mede door het zitten in zo'n groepje bepaald. Fuikwerking Omdat niveaugroepen en beurtverdeling elkaar onder steunen gaat er een zekere fuikwerking van uit. Het kind kan steeds minder ontsnappen aan de hem of haar toegeken de schoolse identiteit. Van der Kley twijfelt er dan ook aan of het plaatsen van leerlingen in niveau-groepjes de leerpres taties verbetert. Hij noemt zo'n middel erger dan de kwaal vanwege het feit dat het kind een bepaald stempel krijgt opgedrukt. Uit zijn onderzoek blijkt bo vendien dat van het begin-af- aan wordt uitgegaan van sek- serol-bevestigende opvattin gen. Aan het begin van het schooljaar worden jongens automatisch beschouwd als goede leerlingen en dat leidt wper tot het veelvuldig aan jongens geven van eervolle beurten. Om de situatie te verbeteren wijst Van der Kley onder an dere in de richting van de op leiding van aankomende leer krachten. Zij zullen beter op hun taak moeten worden voorbereid. Bovendien dienen leerkrachten vaker hun eigen en eikaars handelen onder ogen te zien. Zijn belangstelling voor dit onderzoek was niet in de eer ste plaats van academische aard. Zelf afkomstig uit een arbeidersmilieu schrijft hij: „Drop out en tweede-kans on derwijs zijn voor mij niet al leen theoretische begrippen, maar waren in mijn verleden (harde) realiteit". Na afgelopen zaterdag beschikt ons land over een fantastisch exportartikel: een videoband met de intocht van Sint-N.ico- laas in Hoorn. Dat uur vol Hol landse folklore kan zó naar Montreux om er alle prijzen in de wacht te slepen. Adembene mend als op schilderijen van oude meesters waren de opna men van grauw-grijze golven en typisch Hollandse blauw grijze luchten. Dobberende vis sersbootjes in dat kader en dan opeens die ene langverwachte stoomboot: schatkisten vol de viezen zijn met dit filmpje te verdienen. Klompen, molens en kaasmeisjes kunnen als sou venir-artikel aan de kant. Sin terklazen en Zwarte Pieten zullen het moeten worden. De toeristen zullen ons land over spoelen, toegangswegen naar Hoorn zullen achtbaans moe ten worden en dat oude stadje aan het Usselmeer zal op z'n minst elke zaterdag 'intocht van Sinterklaas' moeten spe len. Een keer in het jaar moet dan zoals deze zaterdag - de échte Sinterklaas komen. Het is weliswaar al dringen met bis schoppen in ons land de laatste tijd, maar iedereen zal toch mét mij gevoeld hebben: dit is geen zet van Rome en evenmin een lijmpoging van Mariën- burg. Op die stoomboot stond een man, die niemand anders was dan Sinterklaas zelf. Hij was groots. En onaantastbaar. En onfeilbaar. Aart Staartjes wist dat, want in z'n commen taar riep hij steeds maar van „Oh, domme waaghalspiet" en „doe niet zo gevaarlijk", als er eentje in de mast klom of op 't randje van de kade liep. Maar niks van 'waaghalssinterklaas' toen de bisschop uit Spanje he lemaal vooraan vlak bij de re ling stond. En natuurlijk moest de Sint daar staan, want heel Hoorn stond reikhalzend op de kade en een echte Sin terklaas verlangt even hard naar de mensen die van hem houden. En die in hem geloven. Ik zal het eerlijk bekennen: op het moment dat ik de televisie aanzette, was het allemaal wat weggeëbd bij me. Je weet hoe dat gaat: vervlakking, gemak zucht, geen zin om de catechis mus van Sinterklaas (auteur Godfried Bomans) te repeteren en na te leven. In zijn tijd on derkende Bomans dit ver schijnsel al. Hij schreef daar over: „Het geloof is wankel en bovendien voorbijgaand. Zo dra de cadeautjes binnen zijn en de Sint vertrokken is, barst het oude heidendom weer los." Maar niet dit jaar, niet bij mij. Toen ik die heilige daar in vol ornaat waardig en toch zo menselijk op dat schip zag staan en hij mij warm toek nikte op de buis, toen ging er een flits door mij heen en ik gelóófde weer. Net zo puur en overweldigend als op die hele verre zaterdagmiddag, toen mijn vader, in een tijd dat trimmen nog niet bestond, zich met mij op z'n schouders een ongeluk rende langs pieten en paarden op weg naar die ene hoge rode gestalte vooraan in de stoet en ik Sint-Nicolaas een handje kon geven. Even dacht ik dat ik ver vreemd was van mijn oude ge loof. Er werden liedjes gezon gen over zwarte pieten, die pakjes verkeerd bezorgden. Aardig bedacht: oma een voet bal en tante een indianenpak. Maar dat was het niet voor mij. Ik voelde me pas weer hele maal geborgen, toen het oude vertrouwde 'Zie ginds komt de Istoombootklonk. Met een brok in de keel probeerde ik mee te zingen. Het lukte; de woorden borrelden vanzelf boven. On dertussen zat ik me te vergapen aan Sinterklaas. Wat een allure heeft die man. Dan besef je op eens, dat een optreden met die zwierige mantel, een mijter en zo'n staf je aangeboren moet zijn: onze eigen bisschoppen lopen er altijd maar als houten klazen mee te stuntelen. Een korte mannequin-cursus 'sta tig schrijden met een zware mijter op 't hoofd' en enige praktische acteerlessen zouden bij een priester-opleiding- nieuwe-stijl niet misstaan. Wat een wijsheid ook straalt zo'n Sinterklaas uit. Stel je voor: z'n hoofdpiet en nog een andere hoge piet hadden ruzie. Ze liepen hem in de smalle Hoornse stratjes letterlijk voor de voeten met hun gekisst maar de Sint vertrok geen spier, bemoeide zich. er hele maal niet mee. En het kwm vanzelf goed met die twee: „Niet meer boos?", „Kusje?" Zó goed kwam het, onvoorstel baar. Ik hoop echt, dat onze be windslieden ook naar de tele visie hebben gekeken. Met Hl filmpje moet via velerlei mi nisteries te werken zijn om o® land er weer bovenop te hel pen. Zo'n situatie, waarbij-al weer in zo'n nieuwerwets lied je - gezongen wordt over een huis vragen aan sinterklaas en meer huishoudgeld, dat is on gezond. Het moet niet nodig zijn zoiets te vragen. 5 decem ber is een feest van het hart - een suikerhart. Dat Rusland wantrouwig staat tegenover de plaatsing van raketten in West-Euro pa, kan ik mij indenken. In het verleden sloot men met Rusland een niet-aanvals- verdrag en even later viel men Rusland binnen, maar •hij liet de vijand 4.000 kilo meter in zijn land komen (tot hier en niet verder). Hij haalde toen zijn soldaten uit Siberië, die gehard waren tegen strenge vorst, en dreef de vijand stap voor stap zijn land uit. Toen deze worstel strijd 3 jaar aan de gang was zagen de geallieerden de kans schoon om te landen in Normandië. Aan Rusland hebben wij onze bevrijding te danken. Ondanks Rus land. Groenendijk Frans van Leuven (ADVERTENTIE) Kom ik thuis van een korte vakantie, is mijn fraaie wandklok ontvreemd. Wat is een mens dan bEj als hij merkt dat hij de juiste poEs heeft. Want dat is nou het typische van verzekeringen, ze werken pas echt als er iets gebeurt. Zelf heb ik een stel RabopoHssen. Voor allerlei zaken. En dat die dingen prima werken kan ik u verzekeren. Snel en deskundig wordt alles geregeld. EigenEjk Egt dat voor de hand. De Rabobank staat achter haar cEënten èn achter haar poEssen. RabopoEssen. Alle Rabopolisvoorwaarden komen tot stand in nauw overleg met verzekeringsmaatschappijen. De belangen van de Rabobank-cliënt staan hierbij voorop. In combinatie met een redelijke tanefstelHng en een goede service hebt u de garantie voor een betrouwbaar kwaliteitsprodukt: de RABOPOLIS. Van onze co-rres washington/lo -etste aanvoer van 4 kruisraketten, deze maand, zal de volge Curopa negen maan jachten. pas in september 19 van de tweede serie v wapens te verwachte jn Washington. In Engeland zullen totaal 16 Amerikaan B Van TRIPOLI/DAM dagavond een s vier dagen zal d tot een politieke ter-Palestijnse s Dat heeft het o nationale persbure Libanon gemeld. Ei niet gezegd wie t bestand hebben b en of het is aa door de strijdende en. Volgens journaliste poli was het maand- vrijwel helemaal rust havenstad. Eerder op de dag w door Syrië gesteunde tijnse rebellen op te tot enkele honderden van het hoofdkwart' Yasser Arafat in de banese stad Tripoli, digden toen eenzijdig stand af. In de nacht dag op maandag ware bellen de stad binne gen. Bij hun aanval zij onder meer gebr tanks, zwaar artilleri- raketten. Door de op de laatste verbindinge Arafats mannen in T de resterende verzets in en om Badda wi afg De beschietingen o wijken in Tripoli nam Van onze parlementaire redac DEN HAAG - Minister (Ontwikkelingssamenw king) heeft besloten de i sitaire hulp aan Viëtna ingang van volgend ja k zetten. Dat bleek gisteravc Den Haag. De Kamer v al lang op een besluit niet-humanitaire hul] Vietnam, waarover de gangers van Schoo - I Hing en Van Dijk - al sluit aankondigden. De afgelopen tien ja strekte Nederland V voor ongeveer 80,3 aan universitaire hul hulp via het Medisch Kederland-Viëtnam en nanciering van de we Ww - die de afgelope Jaar zo'n 173,8 miljoen den - gaan de komera gewoon door. Van onze redactie buite De volksmilitie is na jyr de belangrijkste "lacht in Nicaragua. V o officiële radio is een jkaanse invasie slech "kwestie van enkele ure irees voor een Ameril vasie stak vorige ma; karagua de kop op Amerikaanse landing o( Directe aanleiding Mobilisatie zijn de Ka,-- v I ®nse militaire oefenin buurland Hon ashingtons nauwste Sfoot in Midden-An 5rainlanoevres' waaraar m uu Amerikaanse mili oedoen, worden besc) *i

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 4