HET WEMELT
VAN DE
PRIVÉ-
MILITIES
V
(TraMCillJMiiBfflliifflffl
Rechts EXTREMISME schijnt tot de
diepgewortelde tradities van de Belgische
samenleving te horen. Wat dat betreft
bestaat er nauwelijs verschil tussen
Vlamingen en Walen. Een heleboel van de
ideeën en idealen van deze extremisten
doen ouderwetsaan. Kretologie van de
jaren '30 en '40. Maar er doen zich ook
excessen voor en het blijft toch een wat
ongemakkelijke vraag: waartoe moet dat
alles ooit leiden? Onze correspondent in
Brussel geeft hier een overzicht van de
rechtse maffia in België.
hoog
Houding
Abortus
Koren op molen
Europa redden
Veiligheidsdienst
i 4
"9$v.
at mij betreft nóg geen enki
eem. Zolang hij er tenminstj
handel van maakt."
xar Jacobs moeite mee heeft i
nen denkt dat in een volkstuil
ielig groente verbouwd kal
en. Als het aan hem ligt zou ef
at gebied het nodige aan vootj
ing worden gedaan. „Al die men)
ijn minstens 50 procent duurde!
Nog afgezien van groenten dj
onvakkundig invriezen hewj
waardeloos worden. Gemeentf
en dus niet denken dat ze d
omisch zwakkeren helpen
en tuintje te geven." Scha!kcj
na handig over op een predikati
eigen parochie. „Wij, Nederlwj
zijn veel te verwend. Als wij °j
ag sperciebonen willen eten, d^
we die ook. Waar ter were ,„j
ook vandaan moeten komen. I
len gewoon vijf gulden het podj
nensen kunnen bij de ëroe"
lel al kapitalen verdienen «w
oon te eten wat het seizoen te 'u
heeft. Die produkten zijn op
lent goedkoop en vers."
ok het AGF plaatst vraagteH
le 20% van Duffhues. „Dat perC j
is aan de hoge kant, maar er is
ste jaren een duidelijke gr<*'j
leuren. Een jaar of wat ge'e
dat percentage nog 12 a 13, nU 1
rond de 17 schommelen. Veel -r
mensen denken nog stee ui
n tuin voordelig klaar teJ
xr men vergeet de contributio n
idhuur en de mest. Trouwens 1
ht je van een diepvriezer. 1
i ook altij een paar honderd
stroom per jaar." jj
>p dat terrein vindt Jacobs 1
delijk een medestander in
de Arnhemse VTV-secre
je geen liefhebberij hebt xn
kstuin, hoef je er niet aan te
nen. Om de centen hoef je he J
loen."
laat hijzelf wel eens naar
entewinkel? „Jazeker. Maar
in de winter en dan nog 3
zuurkool."
Door onze correspondent
AADJONGBLOED
MET DE arrestatie van acht
man, verdacht van het stelen
van NAVO-geheimen, is de
Belgische justitie weer eens
geconfronteerd met de aan
wezigheid van tal van neo-
nazistische groepen in het
land. Als alle verhalen juist
zijn dan wemelt het in de
weekeinden in de Ardennen
van de oefenende para-mili
tairen, rechtse groepen, die
zich voorbereiden op een scala
van mogelijkheden. Van
staatsgreep tot en met het zich
teweerstellen tegen commu
nistische infiltratie.
De groepen, vooral als zij zich uit-
monsteren in uniformen inclusief het
runen-teken of de swastika, zijn in
België verboden, maar niettemin ge
ven zij louche blaadjes uit, verzame
len zij zich in enkele Antwerpse,
Gentse, Mechelse en Brusselse café's
om daar hun strijdliederen te zingen
en hun banieren te zwaaien en schu
wen zij de openbaarheid niet. En in
middels hebben drie van de rechtse
splinters er, dankzij het stelen van
Belgische NAVO-geheimen, voor ge
zorgd dat de staatsveiligheidsdienst
en haar hoogste baas ernstig gecom
promitteerd zijn. Maar daarover
straks.
De organisatie die het meest naar
buiten treedt is de Vlaamse Militan
ten Orde, die haar wortels in feite al
in de vooroorlogse jaren heeft en na
de oorlog, tot een definitieve breuk in
1963, kon gedijen als loot van de
Vlaamse politieke partij de Volks
unie. Het officiële begin van de VMO
dateert van 1949, toen men kennelijk
behoefte had om propaganda te ma
ken voor de Vlaamse zaak en om
Vlaamsgezinde manifestaties te be
schermen. Een van de eerste activi
teiten van de VMO was dan ook om
deel te nemen aan de pro-Leopold-
demonstraties in Antwerpen. Het
blad 'Opstanding' van de VMO om
schreef (de onlangs overleden) Leo
pold III, die een zeer vrijblijvende
houding had aangenomen ten opzich
te van de bezetter, toen als „een veld
heer, die miljoenen mensen van een
bloedbad had gered." Al snel bleek
dat de VMO veel verder ging dan
propaganda maken voor de Vlaamse
zaak. Dat werd duidelijk op 14 de
cember 1953, toen 16 VMO-militanten
veroordeeld werden wegens verboden
wapenbezit en mishandeling.
Aan het hoofd van de organisatie
stond toen oprichter Wim Maes, die
door zijn houding tot de bezetter in
1945 tot drie jaar werd veroordeeld.
Spoedig, in 1961, zou zijn opvolger
zich aandienen in de persoon van Ar-
mand Eriksson, die in Korea gevoch
ten had, vervolgens para-commando
geworden was en de dienst verliet als
korporaal. Eriksson, nu caféhouder te
Antwerpen en nog steeds leider van
de VMO, werd geboren in 1932 als
zoon van een zeer Nederlandse moe
der en een Zweedse vader, zodat hij
zich een volbloed Germaan kan noe
men. In de oorlog werd hij lid van de
Hitlerjugend Flandern, werd daar
voor na de oorlog niet lastig gevallen,
kwam toen al terecht bij de VMO en
ging vervolgens als vrijwilliger naar
Korea.
Onder het rechtstreeks gezag van
Eriksson staan de gouw-leiders, dié
op hun beurt het bevel voeren over
kern-leiders, die verantwoordelijk
zijn voor de VMO-activiteiten in een
bepaalde stad of regio. Wie zich bij de
VMO wil aansluiten moet formulie
ren invullen, waarin niet alleen aan
dacht wordt besteed aan het ex
treem-rechts verleden van de kandi
daat, maar ook aan de legeropleidingi
en aan 'de zuiver Europese afstam
ming' van verloofde of echtgenote. De
VMO, die zich aanvankelijk teweer-
stelde tegen de Francofonen ter be
scherming van het Vlaamse goed,
richt zich sinds het begin van de jaren
zeventig meer tegen het communisme
en de 'vreemde invloed'. Eriksson
verwoordde dat aldus: „Wij zien in
het communisme momenteel een gro
ter gevaar voor ons volk dan in de
Franskiljons, die tenslotte met ons
nog dezelfde religieuze ethiek gemeen
hebben; iets wat niet gezegd kan
worden van het dialectisch materia
lisme." En het tegenwoordige club
blad van de VMO, Alarm, is ook zeer
duidelijk als het in de kolommen
spreekt over de vreemde invloed: „De
gastarbeiders brengen de nationale
persoonlijkheid van ons eigen volk in
gevaar. Wij kunnen noojt goedkeuren
dat de toekomstige mens een menge-(
ling zou zijn van een soort Europees-
In België is het dringen
voor extreem-rechts
Negeriaans ras. God - of de natuur,
als u wilt - maakt de rassen. We mo
gen ons ras niet verbasteren."
Het clubblad heeft ook nooit ge
schroomd Adolf Hitler te citeren. Bij
voorbeeld als dat te pas komt bij een
stellingname tegen abortus. De VMO
is, net als Hitier („Het kinderrijke ge
zin, de levensbron van het volk"), te
gen abortus, maar keurt het goed als
er genetische redenen zijn. Het mag
merkwaardig heten dat bij het VMO
niet alle gastarbeiders over één kam
worden geschoren. Er zijn namelijk
allerhartelijkste betrekkingen met de
MHP, de Turkse fascistische partij,
die, geleid door generaal Turkesh,
verantwoordelijk is voor de terreur-
acties van de Grijze Wolven. In Ant
werpen opereren de Grijze Wolven
onder de naam Culturele Vereniging
voor Antwerpse Turken.
Gastarbeiders en gelegenheden
waar deze samenkomen zijn in de
loop van de jaren vele malen het
doelwit geweest van VMO-ers, hoe
wel in de daaropvolgende rechtzaken
niet altijd even duidelijk werd of het
om een actie ging van een stelletje
ongeregeld of dat het om geleide aan
vallen ging.
Het is niet onjuist te veronderstel
len dat de VMO zich steeds weer ge
steund voelt door de kwalijke
geurtjes, die periodiek uit de Belgi
sche politiek opstijgen, vooral als het
gaat om gastarbeiders en de wense
lijkheid ze naar huis te sturen. Bo
vendien is er sprake van een sterker
wordend racisme in sommige wijken
van steden en streken van het land,
waardoor politie en Rijkswacht
steeds openlijker tegen vreemdelin
gen optreden. Men kan inderdaad een
parallel trekken met de voorloper
van de VMO, die in de crisisjaren
voor de oorlog in Antwerpen opereer
de als De Bende van het Park. Dat
waren knokploegen, die in het stads
park jacht maakten op joodse mede
burgers of op uit nazi-Duitsland ge
vluchte immigranten. Ook dat werd
op vreemde wijze gesanctioneerd
door de politiek. Zo richtte bij de ge
meenteraadsverkiezingen van 1938 de
Katholieke Partij zich met een pam
flet tegen de socialisten. Op het pam
flet was een tekening te zien van een
jood in een parkvijver met daaronder
de tekst „Zij hebben onze stad ge
maakt tot een toevluchtsoord van al
lerlei vreemd Jan Hagel dat op de ge
boren Antwerpenaren neerziet als op
minderwaardigen, die niet meer in
hun eigen stadspark durven gaan
wandelen daar het overrompeld is
door heel het volk van Israël."
Burgemeester Nols van Schaerbeek
geeft in zijn voor tweederde met gast
arbeiders bevolkte gemeente open
brieven uit met een zelfde strekking.
Alleen spreekt hij nu niet van joden,
maar van Mediterranen. Koren op de
molen van de VMO, die hoopt met ge
richte acties de schrik onder gastar
beiders er zo in te krijgen, dat ze in
derdaad vertrekken, want (Alarm
van januari 1974) „de dappere demo
craten die het hier bij ons voor het
zeggen hebben zullen tegen deze uit
heemse pest niet durven optreden."
Zo is de VMO er ook van overtuigd
dat de communistische infiltratie al
volop plaatsvindt. Vandaar dat er
door de leden meestal twee keer in de
week schietoefeningen gehouden
worden - soms gewoon als lid van een
schietvereniging - en dat er met re
gelmaat in de weekeinden militaire
oefeningen gehouden worden, vaak in
de Ardennen bij een bevriende,
Waalse privé-militie Front de la Jeu-
nesse, maar ook over de grenzen. Dan
komen de contacten van pas met de
Franse Groupes Nationalistes Revo-
lutionaires de Base voor trainingen in
de Zuidfranse Alpen of met de Wehr-
sportgruppe-Hoffmann (officieel in
Duitsland verboden) voor oefeningen
in Emmereuth bij Neurenberg. On
veranderlijk staan op het program
ma: guerrilla-techniek, commando
training, gevechtstechniek en prak
tisch oefenen in de stad.
Hoe merkwaardig ook als je de
aanvankelijke taak van de VMO, het
beschermen van Vlaamse waarden,
in aanmerking neemt, er bestaat een
band tussen de VMO en het Front de
la Jeunesse, de Waalse club extremis
ten, die oefenende VMO-ers in de Ar
dennen begroet met een spandoek
„Deze Vlamingen zijn welkom." Een
van de leiders is Francis Dossogne,
die op 5 juni 1980 nog veroordeeld
werd wegens het dragen van vuur
wapens op de openbare weg, terwijl
enkele andere kopstukken veroorde
lingen opliepen wegens agressie en
foltering. De club heeft contacten met
Nieuw Rechts in Frankrijk en werpt
zich op als verdedigers van het recht,
van het beroep, van het gezin, van de
moraal en „de eeuwige waarden." Het
Front de la Jeunesse heeft zich ge
nesteld in de Belgische liga tegen
abortus 'Pro Vita', en probeert binnen
te dringen in kerkelijke en (reserve)
officierenkringen. Het Front heeft
een mysterieuze band met weer een
andere rechtse groepering, de Force
Nouvelles. Zij hebben in ieder geval
hetzelfde tijdschrift, hetzelfde adres
en hetzelfde telefoonnummer.
Were Di is een groep van uiterst
rechtse intellectuelen, die zich niet
bekwaamt in militaire praktijken,
maar wel het Germaanse en Kelti
sche 'erfgoed' cultiveert. Volgens de
groep is intelligentie erfelijk, waarbij
het ene ras wat gelukkiger bedeeld is
dan het andere, en is gelijkheid het
ergste wat deze maatschappij kan
overkomen. Er zijn bewezen banden
met de VMO. Het Vlaams Blok
(„Geen stemrecht voor gastarbei
ders") kreeg een zetel in het parle
ment dankzij een extreem-rechts,
Vlaams nationalisme. Het Kamerlid
dat de zetel ging bezetten, Karei Dil
len, is afkomstig van Were Di. Het
Algemeen Vlaams Nationaal Jeugd-
verbond, dat zich richt op de jongeren
en onder leiding staat van een ex-
Hitlerjugendlid, heeft contacten met
de VMO. Een andere jeugdbeweging,
het Vlaams Nationaal Jeugdverband,
waarvan het Vlaams Nationaal
Jeugdverbond zich afscheidde, krijgt
staatssubsidie als erkende jeugdbe
weging. Het is echter algemeen be
kend dat deze groepering een soort
recruteringsbasis is voor de VMO.
Het Jongerenfront is een zeer mili
tante organisatie, waarvan de leden,
over het gehele land verspreid, nogal
eens gewelddadig tekeer willen gaan
tegen aanhangers van linkse groepen
en duidelijk tonen geen voorstander
te zijn van ontwikkelingshulp. De
Jongeren hebben dat ondermeer ge
demonstreerd door het vernielen van
een lading geneesmiddelen voor So
malië. Dan zijn er nog De Vrienden
van Suid-Afrika, dat spreekt voor
zichzelf, en het Vlaams Nationaal
Studentenverbond, dat nogal agres
sieve taal uitbraakt in het clubblad,
dat net als het propagandablad van
Hitler-Duitsland 'Signaal' heet, dan
zijn er nog enkele verenigingen van
oud-Oost-frontstrijders, naar wier
opvattingen men niet hoeft te gissen,
maar we zijn er nog niet. Want België
kent nog meer rechts-radicale groe
pen, zoals:
Actiecentrum Delta, dat via zijn
tijdschrift verbonden is met de VMO
en in Antwerpen contacten onder
houdt met de VMO en Were Di. On
der de leden zijn er enkele, die ook lid
zijn van de World Union of Natio-
naal-Socialists. Het programma: het
blanke Europa redden en naar biolo
gische en culturele integriteit behou
den.
De Vikingjeugd, een militante, in
ternationaal georganiseerde jeugd-
groepering met militaire trainingen,
die gefinancierd lijken te worden
door de Duitse Hoffmann-groep, ter
wijl er ook banden zijn met de VMO;
De VZW Grensland, dat een tijd
schrift uitgeeft met de titel 'Dietsland
Europa' en kampen organiseert voor
kinderen, die nog net geen Viking
zijn. Er zijn banden met Were Di.
Blauwvoet Jeugdverband: een
jeugdorganisatie met militaire jonge
renkampen in Bonheiden bij Meche-
len. De leiders zijn veelal ex-VMO-
ers.
De Vlaamse Nieuwe Orde, die er
meerdere malen in slaagde neo-nazi-
propaganda binnen de militaire ka
zernes te krijgen;
De Ernst van der Hallen Jeugdge
meenschap met sympathieën voor de
_VMO en Bormskringen, een scholie
renorganisatie, die weer banden heeft
met Were Di.
Eén club kent de staatsveiligheids
dienst van België nog niet goed, de
Westland New Post, geleid door onder
andere Paul Latinus, die ook in krin
gen van Front de la Jeunesse ver
keert. Er is sprake van een Belgische
onderafdeling van een WNP-hoofd-
kwartier in Keulen, dat afdelingen
leidt in tal van landen waaronder de
VS. In al die landen lijkt de WNP erin
geslaagd te zijn het vertrouwen te
winnen van ambtenaren van de vei
ligheidsdienst. In België bestond een
van de praktische oefeningen voor
twee leden van de organisatie eruit
om een vermeende KGB-spion, Fons
van der Meulen, dagenlang te volgen.
Dat leidde ertoe dat Van der Meulen
en diens vrouw op bijna rituele wijze
door de twee WNP-ers vermoord
werden. De twee behoren tot de acht,
die verdacht worden van het stelen
van de NAVO-geheimen, wat als be
wijs moest gelden voor de mogelijk
heid heel gemakkelijk binnen de NA
VO te kunnen infiltreren. Hoewel on
langs aan het licht kwam dat twee le
den van de Belgische BVD al tijden
lang als leden met de WNP meedraai
den, heeft het maanden geduurd eer
en de dubbele moord en de diefstal
aan het licht kwamen. Volgens het
socialistische dagblad 'De Morgen' is
de zaak nog compromitterender voor
de staatsveiligheidsdienst. De krant
laat de grootste baas van de dienst,
Christian Smets, zelfs onderricht ge
ven aan de kaders van de WNP in de
technieken van het infiltreren en het
schaduwen en opsporen van perso
nen. Wat, zo luidt de vraag, heeft
Smets daarmee voorgehad? Wil hij
gebruik maken van rechtse splinters
in de jacht op communistische infil
tranten?
De relatie van de geheime dienst-
chef met de WNP vormt nu onderdeel
van het onderzoek dat de justitie doet
naar de gestolen documenten. Veel
hoeft men daar niet niet van te ver
wachten, want het verleden heeft be
wezen dat justitie zich niet al te fana
tiek bezighoudt met wat wel en wat
niet mag als het gaat om de extreem
rechtse groepen in België.
