VERRASSENDE
VERBETERING
KWALITEIT
ZUID-FRANSE
WIJN
}unk
D>
feSSSSSEESfSKSS COWBOY VAN DE WEG SLAAF VAN AMBTELIJKE PLICHTEN
itFRDAG 12 NOVEMBER 1983
W3
]E STROOM Nederlandstalige
wijnboeken blijft aanhouden. Precies als
de nog immer groeiende wijnpias die het
land wordt ingevoerd. Beide stromen
lijken, tegen alle economische
verdrukking in, voorlopig niet te stoppen.
Wijnliefhebbers kunnen aan de nieuwe
boeken hun hart ophalen.
Wereld
Handboek
Ontdekkingen
Moezel
Druiven
deel vindt zichzelf helemaal niet een
cowboy van de weg. Hoe komt men erbij
de op het buitenland rijdende chauffeur
|flfte schilderen als een type dat spanning
en sensatie aantrekt? Truckers vinden
zichzelf meer een verlengstuk van de
bureaucratie. De cabine van hun
mastodont lijkt door vele documenten
fieer op een kantoor dan op een stuurhuis
naar avontuur.
Beeld
Namen
Controle
JW21
Door Bert van Velzen
ijk, daar staat pa in zijn och.
ndjas en door de tand des
ds aangevreten slippers kof.
te zetten. Zo probeert hij
igelijks afstand te nemen
n de wrede uren die vooraf,
tan aan de zonsopgang en
nsluiting te vinden bij zijn
igelijkse poging iets van het
ven te maken. Er zit wat ver.
eend eigeel op de kraag van
jn jas. De grijze ochtend
limt nu boven de dakrand
it. Hij zegt tegen zichzelf dat
ij nu niet aan de hypotheek
,oet denken, want daar is hij
rom van gaan lopen. Boven-
ien is Moniek nog niet thuis.
e is zestien. Ze draagt een
auwenkapsel van modieus
unk. Haar mond is zwart ge-
erfd. Haar kleine lijfje is om-
uld met zwarte draperieeh en
ettingen en om haar hals
angt een vleermuis van rub
er dat er ongeneeslijk ziek
itziet. Het is halfzeven. Daar
s ze, dochter van Dracula en
'e laatste der Mohikaanse
rouwen. Hij is tevreden. Ge-
ukkig is ze thuis. En ze heeft
tem geen paardelul genoemd.
'a neemt sloffend zijn aan-
oop naar zijn arbeidsplaats,
lij zit daar met tegenzin aan
astgeklonken en wacht op
ijn bevrijding. Soms denkt
ij aan de punkprofeten Sid
7icious en Johnnie Rotten. De
■aften. Waf hem betreft had-
len ze mogen afreizen naar
en bergtop in India om daar
le rest van hun leven te medi-
eren. Dankzij de punk is Mo-
iek een griezeltje geworden
:n heeft haar vriendje het
woord HAAT op de knokkels
ian zijn rechterhand laten to
rnieren. Door het punkwezen
s pa een beetje depressief ge
worden. Als hij, op straat of in
ie tram, zomaar ineens aan
'.ijn dochter denkt in haar tooi
nan kettingen en hangsloten
ontsnapt er een droef gekreun
aanzijn binnenste. Het klinkt
als het zachte janken van een
hond, die bij de warme haard
droomt dat zijn baas plotse
ling is overleden en dat hij nu
dagenlang hongerig op het
graf zal moeten liggen, zoals
dat een trouwe hond betaamt.
Alszo'n klacht, een hoog pie
pend kreunen, aanzijn borst
ontsnapt, kijkt pa schichtig
om zich heen, maar iedereen
doet alsof de droeve jam
merklacht niet is gehoord.
Pa had een tv-film gezien,
'Klassenstrijd' genaamd, die
hem inzicht zou verschaffen in
de protestvorm punk. Hij had
er aandachtig naar gekeken,
af en toe met de ogen knippe
rend vanwege de ongewone
taal. Een filmpje overeen
kraakster die een zwarte bal
lon ging oplaten bij de Bijl
merbajes en een debat over de
volgelingen van Janmaat had
den hem in de juiste, grimmi
ge stemming gebracht. 'Klas
senstrijd' toonde zes punkers,
geleend uit de werkelijkheid
van het zwarte gat van Rotter
dam-Zuid, in een gesloopt en
gebarricadeerd schoollokaal.
De zes geweldsvogels, diege-
tooid zijn met namen als Spij
ker, Dakraam, Dr. Pik en Sam
bal gaan er, na alle leerkrach
ten te hebben weggepest, zelf
lesgeven over seks, tuinieren,
gastarbeiders en het vervaar
digen van een bal gehakt. Al
les en iedereen wordt daarbij
gesloopt: de gehaktbal van
Spijker wordt een drassige
deegbal terwijl ze in Kralin
gen toch grote biefstukken
naar binnen zitten te pleuren.
Sambal behandelt het onder
werp ruiten ingooien. Het is
zijn specialiteit, want sinds ze
hem ooit nikker hebben ge
noemd brengt glasgerinkel
hem in extase. Dakraam wordt
tenslotte door Spijker gesloopt
en dan wordt de les gepresen
teerd die al het geweld ver
klaart: er is niets van ons, dus
slopen we alles, totdat we iets
krijgen dat van ons is.
Kijk, daar staat pa in de grijze
ochtendkalmte koffie te zet
ten, met versteend eigeel op
zijn kraag. Het is niet aan helm
te zien, maar hij heeft ellendijj
gedroomd van bovvers - van
die grote kisten van schoenen
met stalen neuzen - waar je
eiken deuren mee kunt in
trappen, van motorkettingen
hakbijlen, messen. Als een gi
gantische punt van zeven me
ter, met een gevlamde hane-
kam als een spandoek heeft M
zes punkers omgebouwd tot
tandeloze volgelingen van dj
evangelische omroep. Geluk
kig was het maar een droom
Onderweg naar zijn kantoor
dacht hij een de dochter van
Dracula en de laatste Mohi
kaanse vrouw. Ze lag nu
vreedzaam te slapen. En M
maakte dat vreemde, zachte,
jankende geluid.
Door Hein Sluijter
Hubrecht Duijker loopt als
altijd voorop. In 1969 schreef
hij zijn eerste wijnartikel,
maar er was niemand, ook
hijzelf niet, die kon bevroeden
waar dat allemaal op uit zou
draaien. Hij heeft nu de hele
Franse wijnwereld in kaart
gebracht.
Met de verschijning van 'De goede
wijnen van de Rhóne en het Franse
zuiden' bestaat er nu een van oor
sprong Nederlandstalige wijnency
clopedie in vijf delen. Een niet gerin
ge prestatie van Duijker. Ook dit
vijfde standaardwerk is schitterend
uitgevoerd en staat bol van informa
tie, helder journalistiek geschreven,
interessant genoeg voor iedereen en
voor de liefhebber een must. Het is
precies zo uitgevoerd als de vorige
vier. Veel voortreffelijke foto's, voor
een deel van de schrijver zelf en voor
een ander deel van Peter van der Vel
de. Veel etiketten, honderden zoals
gebruikelijk. En toch veel tekst,
vrucht van maandenlang hard wer
ken in Frankrijk, gevolgd door op
nieuw een maandenlange schrijf re
traite in zijn woonhuis in Abcoude.
Duijker noemt dit boek zelf: 'Een
ontdekkingsreis door Frankrijks
minder bekende wijngebieden'. Voor
een groot deel klopt dat ook. Rhone is
natuurlijk wel bekend. Maar het
wordt al wat minder in gebieden als
Roussillon, Languedoc, of Savoie.
Verrassend wordt het als inderdaad
nog vrijwel onbekende gebieden als
Marmandais, Buzet of Duras uitvoe
rig worden uitgediept. Maar bijna
onthullend zijn de beschrijvingen van
toch officiële wijngebieden als Cötes
de Toul, Palette, Estaing of Cöte
Roannaise. 'Het Franse zuiden' moet
zeer ruim worden opgevat, omdat
Duijker ervan uit is gegaan, dat in dit
boek alles aan bod moest komen wat
in de serie nog onbesproken was ge
bleven. Het zuidwesten, midden en
zelfs het noorden van Frankrijk kom
je min of meer uitvoerig tegen.
Het grote nieuws in dit boek is, dat
de kwaliteit van de wijnen in gebie-
Weer veel
uitstekende
wijnboeken
den, die nog niet zo heel lang geleden
vooral dienden als leveranciers van
bulk- of mengwijnen, nu opmerkelijk
aan het verbeteren is. Dat was in Ne
derland eigenlijk al zo'n beetje door
gedrongen, maar nu gebeurt het daar
kennelijk op grote schaal. Het boek
spreekt er lovend over. Duijker heeft
het over 'verrassende ontdekkingen'.
Van de vorige vier boeken zijn in
het Nederlandse taalgebied nu niet
minder dan ruim 100.000 exemplaren
verkocht. De uitgever is dan ook weer
optimistisch gestemd. We hebben het
dan nog alleen over het Nederlands
talige gebied. Want zoals inmiddels
de gewoonte is geworden, zal ook het
Rhöneboek vertaald worden in het
Frans, Duits en Engels.
(Het Spectrum, f 99).
Algemeen wordt aangenomen dat
'Wijnen van de wereld' van André Si
mon het belangrijkste wijnboek van
de wereld is. Daar is nu een Neder
landstalige editie van verschenen.
André Simon was in zijn tijd -hij
overleed in 1970 op 93-jarige leeftijd
een van de belangrijkste wijnexperts
op deze planeet. Lang heeft hij aan
deze voltreffer gewerkt. Pas in 1967,
toen hij negentig was, verscheen 'Wï-
nes of the world' voor het eerst. Een
karakteristiek citaat van deze man
die 130 boeken en brochures schreef:
„Er kunnen nooit te veel goede wij
nen zijn, zoals er ook nooit te veel
goede mensen in de wereld kunnen
zijn. En het is zeker hoogst betreu
renswaardig dat er niet meer werke
lijk grote wijnen èn grote mensen
zijn".
'Woman Master of Wine' Serena
Sutcliffe en een team van veertien in
ternationaal bekende medewerkers
hebben na meer dan vijftien jaar Si
mons werk geactualiseerd en geheel
herschreven. Op haar beurt heeft Wi-
na Bom dat vernieuwde werk in het
Nederlands vertaald, daarbij inten
sief bijgestaan door in de Nederland
se wijnwereld bekende personen als
Gert Crum, Fred Steneker -vorig jaar
overleden-, Han Born, Julie Verber-
ne, Pia van Boven, Gemma van de
Poel en Gert-Jan van Laar.
Het resultaat is een volledig wijn-
boek. Een écht 'volkomen wijnboek'.
Geschreven voor de handel en voor de
liefhebber. Met enkele mooie foto's
doorspekt.
Volledig is het boek zeker. Zuid
west Canada en Nederland komen er
óók in voor. Nederland vind je de
laatste tijd nog wel eens in de recente
wijnliteratuur vermeld, maar het
zuidwesten van Canada vrijwel nooit.
Daar, in Brits Columbia, worden
plaatselijk op vrij grote schaal vele
soorten wijn geproduceerd. Zoals dat
ook het geval is in een aantal andere
westelijke Canadese provincies. Ik
noem dit maar om aan te geven hoe
diep dit magistrale werk in de wijn
wereld woelt.
Het is geen boek om op een avond
even uit te lezen. Die 639 bladzijden
noden daar niet toe. Wel een werk
voor de ware liefhebber, die er het
summum in zal vinden op het punt
van gebiedsbeschrijving.
(Zomer Keuning, f 142,50)
Serena Sutcliffe, een wijn-ster in
de internationale wijnwereld, heeft
vorig jaar haar 'Handboek voor de
wijnkenner' het licht doen zien. Dat is
nu in het Nederlands vertaald. Het
bestaat uit drie hoofddelen. Het eer
ste, gevat onder de noemer 'Wijnsca
la', geeft dit werk meteen een origine
le invalshoek. In dit deel komen wel
iswaar alle belangrijke wijngebieden
van de wereld aan de orde, maar niet
streek voor streek. Haar rangschik
king gaat per soort wijn. Zij begint
met 'Geurige witte wijnen' en be
schrijft dan een aantal voorbeelden
uit diverse landen, zoals Frankrijk,
Duitsland, Italië of Griekenland. Ver
volgens stapt zij op dezelfde manier
over op 'Lichte droge witte wijnen'
om dan via 'Stevige droge', 'Gecor-
seerde droge' en 'Fruitige' uit te ko
men bij de 'Half zoete' en de 'Zeer
zoete'. Een dergelijke behandeling
ondergaan ook de rode wijnen van
haar keuze. In het tweede en derde
hoofddeel vinden we gebiedsbeschrij-
vingen en tot in details uitgewerkte
wenken voor het genieten van wijn.
Een boeiend werk, dat ook zeer geva-
riëerd geïllustreerd is. Al staan er een
paar slordigheden in. Zo wordt Cor-
bières, een wijn uit het zuiden van
Frankrijk, een appellation genoemd,
wat hij niet is. Corbières, hoe goed
vaak ook, staat een trapje lager en is
een vdqs (vin délimité de qualité su
perieure). Het kan niet anders, dan
dat deze fout er tijdens het vertalen
ingeslopen'is.
De titel moet niemand afschrikken.
Je hoeft beslist geen wijnkenner te
zijn als je dit handboek voor je plezier
aanschaft.
(Zomer Keuning, f 29,90)
Jan Brusse is op ontdekkingsreis
gegaan door Frankrijk -waar anders
zou je zeggen- met de opdracht om
zes onbekende, goedkope maar toch
lekkere wijnen te vinden. Hij doet
daarvan verslag in 'Een ontdekkings
reis door het land van de wijn'. Dat is
hem, getuige het boek, niet meegeval
len. Want je kunt die wijnen als
Frankrijkkenner natuurlijk best wel
vinden, maar als bij de opdracht ook
hoort dat je evenveel flessen moet
hebben als er straks boeken verschij
nen, dan wordt de zaak anders. Dan
moet de boer waar de wijn is gevon
den, immers ook voldoende voorraad
hebben. En dat was niet altijd het ge
val.
De opdracht was van Albert Heijn,
die nu het boek, samen met die zes
onbekende wijnen, verpakt in een
doos, aan de klanten verkoopt.
Het boek is dan ook (nog?) niet los
te koop. Dat neemt niet weg, dat dit
relaas een fijn wijnboek is geworden,
op zijn Brusses geschreven en met
prima zelfgemaakte foto's erin. Toen
ik de eerste paar bladzijden had gele
zen, kreeg ik al trek in een glas wijn.
(Van Holkema Warendorf, als het boek
straks wellicht los verkocht wordt: f 12,50 of
wat meer)
Een sympathiek boekje is 'Wijn
proeven langs de Moezel'. Frank Tri-
borgh haakt in op het gegeven dat
jaarlijks, zoals hij schrijft, meer dan
twee miljoen Nederlanders en Belgen
het wijnland langs de Moezel bezoe
ken. Voor de wijnliefhebber staan
daar honderden kelderdeuren open.
Dat bracht hem op het idee om een
gids te schrijven, die de weg naar die
kelderdeuren wijst. En ook om te ver
tellen wat er achter die kelderdeuren
voor lekkers is te vinden. Een boekje
zo fris als een goed glas Moezel.
Frank Triborgh is een pseudoniem
voor Frans Verbunt uit Tilburg. Hij
koos voor dat pseudoniem om ver
warring met importeur Verbunt,
eveneens uit Tilburg, te voorkomen.
(Helmond, f 8,20)
Al eerder dit jaar verschenen is 'De
Wijndruif van wijnschrijver Robert
Leenaers. Een opmerkelijk boek
waarin alle druivenrassen, die voor
wijn maken in aanmerking komen,
beschreven zijn. De lezer wordt op
een prettige manier duidelijk ge
maakt, dat elk druivenras een andere
wijn geeft. Maar ook dat uit dezelfde
druiven niet overal dezelfde wijn
wordt geperst. En verder dat het
mengen van diverse rassen om een
bepaalde wijn te krijgen een ware
kunst is.
(Van Dishoeck, f 24,90)
Door Jan van de Ven
De kijk op internationale
transporten blijkt niet overal
hetzelfde. Een buitenstaan
der, niet bij de werkelijkheid
van de trucker betrokken en
voorgelicht door liedjes over
vlammende pijpen, kan met
jalouzie denken aan kerels,
die wijde horizonten tegemoet
trekken. Aan kerels, die met
een imponerende krachtbron
door Europa en nog verder
denderen.
Betrokkenen bekreunen zich over
onvrijheid, over de geweldige hoe
veelheid verschillende documenten,
die een plaag vormen voor iemand
met een lading goederen voor Frank
rijk, Duitsland, Italië of een ander
land. Zij vinden het belachelijk dat
zoveel ambtenaren van vele diensten
de vervoersondernemer en zijn
chauffeur op de vingers kijken. Zij
achten de tijd aangebroken om de he
le papierwinkel tot een aanvaardbaar
minimum terug te brengen.
Een van de betrokken ondernemers
is Do Meeus uit Bergen op Zoom. Hij
trekt graag een deel van zijn drukbe
zette werkdag uit om een beeld te ge
ven van de werkomstandigheden in
het beroepsgoederen vervoer. Hij, zijn
collega's en alle chauffeurs komen
met dat beeld in een ander licht te
staan.
Do Meeus geeft een opsomming
van de papierwinkel, die de chauf
feur bij zich dient te hebben. Het kost
hem niet veel moeite de chauffeur als
een rijdende ambtenaar te schetsen.
Een geweldige stapel papier, als be
wijs voor hem liggend, draagt bij aan
het werkelij ke leven van de trucker.
Wat heeft de chauffeur naast zich
in de cabine liggen? Een haastig ant
woord blijkt niet mogelijk, want'er
bestaat een verschil tussen transpor
ten in binnen- en buitenland. Boven
dien heeft elk buitenland zo zijn eigen
regels, waardoor voor elk land weer
andere paperassen nodig zijn.
Het binnenland om te beginnen. In
de map autopapieren is net als bij el
ke andere auto een kentekenbewijs te
vinden. Daarbij hoort een coupure
van de vergunning, die wordt afgege
ven om het bedrijf vrachtauto's op de
weg te laten rijden. De coupure geeft
op de kilo nauwkeurig aan wat het
gewicht van de vracht mag zijn. Ook
bevat de map een keuringsrapport,
dat aangeeft dat de auto door de jaar
lijkse keuring is heengekomen.
Het weekrapport, dat de chauffeur
krachtens zijn cao bij zich moet heb
ben, zit vervolgens bij een registra
tieverklaring wegenbelasting, een in
schrijving wegenbelasting, een regi
stratie van de aanhanger (maximale
last tot op de kilo nauwkeurig aange
geven) en een verzekeringsbewijs.
Het rijbewijs van de chauffeur
steekt naast een chauffeursdiploma,
een diploma voor het vervoer van ge
vaarlijke stoffen, een keuringsbewijs
(gezondheidsverklaring), een regi
stratieverklaring WAG, dat een mo
gelijke controleur vertelt dat de
chauffeur in loondienst is, en een
vrachtbrief ook wel beurtvaartadres
genoemd.
Tot zover kan de chauffeur de pa
perassen bij zich steken om er verder
niet naar om te hoeven kijken. Als hij
tenminste altijd in dezelfde auto rijdt.
DO Meeus
.fouten onvermijdelijk.
Alleen de vrachtbrief wisselt naar
vracht. Gaat hij echter over op een
andere auto dan zal hij moeten wisse
len. Rijdt hij altijd in dezelfde trek
ker dan heeft hij voortdurend te ma
ken met papieren van een andere op
legger.
Met opgesomde stapel papier en
een vracht kan de chauffeur nu aan
een rit in het binnenland beginnen.
Als hij tenminste een kaart in de ta
chograaf heeft aangebracht. De ta
chograaf registeert rij- en rusttijden,
laat zien met welke snelheid de
chauffeur heeft gereden. Elke dag
moet de kaart worden gewisseld. Tot
een jaar na datum kunnen contro
leurs aan de hand van de kaart beris
pend of bekeurend optreden. Zelfs
voor ritten in het buitenland.
Een wagen volgeladen hoéft niet
perse een lading voor maar een klant
te bergen. Het is mogelijk, waar
schijnlijk zelfs, dat de wagenlading
over meer dan een adres moet wor
den verdeeld. In alle landen geldt de
bepaling, dat elke zending eigen pa
pieren dient te hebben. Ter verduide
lijking: als een lading uit vier zendin
gen bestaat, zal de chauffeur voor el
ke zending over de nodige papieren
beschikken. Een interessante bijkom
stigheid bij grensoverschrijdend ver
keer.
Voordat we nu de grens overgaan
en de documenten voor het buiten
land bekijken maakt Do Meeus dui-
TRUCKER
IS KLERK
delijk, dat een oplegger niet altijd
kan worden volgeladen. Voor een
trekker met oplegger geldt in elk land
een bepaling betreffende het laadver
mogen. Andere combinaties moeten
aan eigen voorwaarden voldoen,
maar om het niet te ingewikkeld te
maken houdt Meeus het bij trekker
met oplegger.
In eigen land geldt de bepaling, dat
trekker met oplegger plus lading een
gewicht van 50 ton niet te boven mo
gen gaan. Dit gewicht is voor Frank
rijk 38 ton, voor Duitsland 38 ton en
voor Italië 44 ton. Het laatste tonnage
is voor een Nederlandse vrachtwa
genchauffeur van weinig betekenis,
want om in Italië te komen zal de
chauffeur door Duitsland of Frank
rijk moeten, waar 38 ton het maxi
mum is.
De opleggers kunnen wel 50 ton la
den. Automobielfabrikanten gaan
namelijk van maxima uit. In Neder
land tot 50 ton laden? Dan elke opleg
ger voor dat gewicht gemaakt. Ge
volg is wel, dat oplegger-combinaties
in het buitenland altijd met een onbe
nutte capaciteit van twaalf ton rij
den.
Laten we aannemen, dat er een
combinatie tot 38 ton geladen voor
Frankrijk klaar staat. Welke papie
ren heeft de chauffeur nodig naast de
FORMULIKKK1V
reeds opgesomde en zijn paspoort?
Voor elk buitenland geldt een inter
nationaal vergunningsbewijs, dat pas
wordt afgegeven als er een vervoers
behoefte is aangetoond. Deze vergun
ning is gekoppeld aan het kenteken.
Vervolgens is er een keuringscertifi
caat voor de verzegeling nodig, een
groene kaart en een document van
het ziekenfonds.
Voor Frankrijk komt daar nog bij
een vergunning voor vervoer op
Franse bodem. De transporteur heeft
keuze uit zes van die vergunningen.
Een volstaat, maar die moet zich wel
uitstrekken tot de plaats van afleve
ring. Een vergunning tot Parijs staat
niet toe, dat er naar Marseille wordt
gereden.
Volgens Meeus komt een vergissing
in het aanvragen van een vergunning
om op Franse bodem te rijden ge
makkelijk voor. Er zijn nogal wat
plaatsen met dezelfde naam, ver uit
elkaar liggend. Vraagt het bedrijf een
toestemming voor de dichtstbijzijnde
plaats en de chauffeur rijdt naar de
verst afliggende dan komt de kort
sluiting bij de aanvraag ontstaan op
een boete van 1200 frank te staan. In
de snelheid van werken kan zo'n ver
gissing worden gemaakt.
Frankrijk vraagt ook om een CMR-
vrachtbrief en om drie facturen bij
elke zending. Uitgaande van het
voorbeeld over lading en zending kan
een lading uit vier zendingen bestaan,
wat in Frankrijk dan in twaalf factu
ren wordt uitgedrukt.
Bij de Franse douane krijgt de
l - r - Ml
chauffeur een douanedocument voor
de Europese Gemeenschap, een inkla-
ringsbewijs (dat van aanvullende pa
pieren wordt voorzien als er land-
bouwgoederen worden vervoerd), en
een tijdelijk invoerbewijs voor ge
trokken voertuigen (de oplegger).
Vervoert de chauffeur gevaarlijke
stoffen dan moet de combinatie aan
speciale eisen voldoen en de chauf
feur heeft een gevarenkaart nodig.
Denk nu niet dat met de vereiste
papieren zomaar de grens kan wor
den overgereden. De Franse douane
zal ook controleren of de tank van de
combinatie niet meer dan 200 liter
dieselolie bevat. Voor elke liter meer
zal een accijns van 50 cent worden ge
vraagd. In een tank van een oplegger
combinatie is plaats voor 400 liter
dieselolie.
Een rit naar Italië vraagt om ande
re papieren. Een korte opsomming:
bij een passage door Frankrijk is een
transitovergunning nodig en aan de
Italiaanse grens betaalt de chauffeur
wegenbelasting voor Italië. Rijdt de
chauffeur via Duitsland dan heeft hij
een ritmachtiging voor Duitsland no
dig en een transporttoelating voor
Oostenrijk.
Bij een transport van goederen
voor Duitsland is een vervoersver-
gunning nodig (in twee soorten ver
krijgbaar) en de douane zal nagaan of
de tank van de combinatie niet meer
dan honderd liter dieselolie bevat.
Voor Duitsland (en dat geldt ook voor
Italië) zijn verder de douanedocu
menten voor goederen nodig.
Volgens Do Meeus blijven fouten
niet uit. De geschetste, simpel gehou
den lijst, bevat zoveel uitzonderingen,
aanvullingen en andere zaken die de
geest bezighouden, dat zelfs een
puntctueel mens zo nu en dan een
steek laat vallen. En een fout blijft
zelden onopgemerkt, want er zijn ve
len die bedrijf en chauffeur controle
ren.
De politie houdt een wakend oog op
het vrachtvervoer, de douane, de
rijksdienst voor het wegverkeer, de
controleur voor gevaarlijke stoffen,
de raad van toezicht op de cao-uit
voering, de arbeidsinspectie, de mi
lieu-afdeling van de gemeente, de
hinderwetcontroleur, de rijksdienst
verkeersinspectie, de EG-tarieven-
controleur, de commissie vervoerver-
gunningen, het Centraal Bureau voor
de Statistiek.
Vervoersondernemer en chauffeur
voelen zich aan alle kanten op de vin
gers gekeken, geketend aan de bu
reaucratie. Het mag een wonder he
ten, zo vindt Meeus, dat het beroeps-
goederenvervoer nog groeit, dat er
mensen te vinden zijn die op een
truck willen rijden.