VERRASSENDE VERBETERING KWALITEIT ZUID-FRANSE WIJN }unk D> feSSSSSEESfSKSS COWBOY VAN DE WEG SLAAF VAN AMBTELIJKE PLICHTEN itFRDAG 12 NOVEMBER 1983 W3 ]E STROOM Nederlandstalige wijnboeken blijft aanhouden. Precies als de nog immer groeiende wijnpias die het land wordt ingevoerd. Beide stromen lijken, tegen alle economische verdrukking in, voorlopig niet te stoppen. Wijnliefhebbers kunnen aan de nieuwe boeken hun hart ophalen. Wereld Handboek Ontdekkingen Moezel Druiven deel vindt zichzelf helemaal niet een cowboy van de weg. Hoe komt men erbij de op het buitenland rijdende chauffeur |flfte schilderen als een type dat spanning en sensatie aantrekt? Truckers vinden zichzelf meer een verlengstuk van de bureaucratie. De cabine van hun mastodont lijkt door vele documenten fieer op een kantoor dan op een stuurhuis naar avontuur. Beeld Namen Controle JW21 Door Bert van Velzen ijk, daar staat pa in zijn och. ndjas en door de tand des ds aangevreten slippers kof. te zetten. Zo probeert hij igelijks afstand te nemen n de wrede uren die vooraf, tan aan de zonsopgang en nsluiting te vinden bij zijn igelijkse poging iets van het ven te maken. Er zit wat ver. eend eigeel op de kraag van jn jas. De grijze ochtend limt nu boven de dakrand it. Hij zegt tegen zichzelf dat ij nu niet aan de hypotheek ,oet denken, want daar is hij rom van gaan lopen. Boven- ien is Moniek nog niet thuis. e is zestien. Ze draagt een auwenkapsel van modieus unk. Haar mond is zwart ge- erfd. Haar kleine lijfje is om- uld met zwarte draperieeh en ettingen en om haar hals angt een vleermuis van rub er dat er ongeneeslijk ziek itziet. Het is halfzeven. Daar s ze, dochter van Dracula en 'e laatste der Mohikaanse rouwen. Hij is tevreden. Ge- ukkig is ze thuis. En ze heeft tem geen paardelul genoemd. 'a neemt sloffend zijn aan- oop naar zijn arbeidsplaats, lij zit daar met tegenzin aan astgeklonken en wacht op ijn bevrijding. Soms denkt ij aan de punkprofeten Sid 7icious en Johnnie Rotten. De ■aften. Waf hem betreft had- len ze mogen afreizen naar en bergtop in India om daar le rest van hun leven te medi- eren. Dankzij de punk is Mo- iek een griezeltje geworden :n heeft haar vriendje het woord HAAT op de knokkels ian zijn rechterhand laten to rnieren. Door het punkwezen s pa een beetje depressief ge worden. Als hij, op straat of in ie tram, zomaar ineens aan '.ijn dochter denkt in haar tooi nan kettingen en hangsloten ontsnapt er een droef gekreun aanzijn binnenste. Het klinkt als het zachte janken van een hond, die bij de warme haard droomt dat zijn baas plotse ling is overleden en dat hij nu dagenlang hongerig op het graf zal moeten liggen, zoals dat een trouwe hond betaamt. Alszo'n klacht, een hoog pie pend kreunen, aanzijn borst ontsnapt, kijkt pa schichtig om zich heen, maar iedereen doet alsof de droeve jam merklacht niet is gehoord. Pa had een tv-film gezien, 'Klassenstrijd' genaamd, die hem inzicht zou verschaffen in de protestvorm punk. Hij had er aandachtig naar gekeken, af en toe met de ogen knippe rend vanwege de ongewone taal. Een filmpje overeen kraakster die een zwarte bal lon ging oplaten bij de Bijl merbajes en een debat over de volgelingen van Janmaat had den hem in de juiste, grimmi ge stemming gebracht. 'Klas senstrijd' toonde zes punkers, geleend uit de werkelijkheid van het zwarte gat van Rotter dam-Zuid, in een gesloopt en gebarricadeerd schoollokaal. De zes geweldsvogels, diege- tooid zijn met namen als Spij ker, Dakraam, Dr. Pik en Sam bal gaan er, na alle leerkrach ten te hebben weggepest, zelf lesgeven over seks, tuinieren, gastarbeiders en het vervaar digen van een bal gehakt. Al les en iedereen wordt daarbij gesloopt: de gehaktbal van Spijker wordt een drassige deegbal terwijl ze in Kralin gen toch grote biefstukken naar binnen zitten te pleuren. Sambal behandelt het onder werp ruiten ingooien. Het is zijn specialiteit, want sinds ze hem ooit nikker hebben ge noemd brengt glasgerinkel hem in extase. Dakraam wordt tenslotte door Spijker gesloopt en dan wordt de les gepresen teerd die al het geweld ver klaart: er is niets van ons, dus slopen we alles, totdat we iets krijgen dat van ons is. Kijk, daar staat pa in de grijze ochtendkalmte koffie te zet ten, met versteend eigeel op zijn kraag. Het is niet aan helm te zien, maar hij heeft ellendijj gedroomd van bovvers - van die grote kisten van schoenen met stalen neuzen - waar je eiken deuren mee kunt in trappen, van motorkettingen hakbijlen, messen. Als een gi gantische punt van zeven me ter, met een gevlamde hane- kam als een spandoek heeft M zes punkers omgebouwd tot tandeloze volgelingen van dj evangelische omroep. Geluk kig was het maar een droom Onderweg naar zijn kantoor dacht hij een de dochter van Dracula en de laatste Mohi kaanse vrouw. Ze lag nu vreedzaam te slapen. En M maakte dat vreemde, zachte, jankende geluid. Door Hein Sluijter Hubrecht Duijker loopt als altijd voorop. In 1969 schreef hij zijn eerste wijnartikel, maar er was niemand, ook hijzelf niet, die kon bevroeden waar dat allemaal op uit zou draaien. Hij heeft nu de hele Franse wijnwereld in kaart gebracht. Met de verschijning van 'De goede wijnen van de Rhóne en het Franse zuiden' bestaat er nu een van oor sprong Nederlandstalige wijnency clopedie in vijf delen. Een niet gerin ge prestatie van Duijker. Ook dit vijfde standaardwerk is schitterend uitgevoerd en staat bol van informa tie, helder journalistiek geschreven, interessant genoeg voor iedereen en voor de liefhebber een must. Het is precies zo uitgevoerd als de vorige vier. Veel voortreffelijke foto's, voor een deel van de schrijver zelf en voor een ander deel van Peter van der Vel de. Veel etiketten, honderden zoals gebruikelijk. En toch veel tekst, vrucht van maandenlang hard wer ken in Frankrijk, gevolgd door op nieuw een maandenlange schrijf re traite in zijn woonhuis in Abcoude. Duijker noemt dit boek zelf: 'Een ontdekkingsreis door Frankrijks minder bekende wijngebieden'. Voor een groot deel klopt dat ook. Rhone is natuurlijk wel bekend. Maar het wordt al wat minder in gebieden als Roussillon, Languedoc, of Savoie. Verrassend wordt het als inderdaad nog vrijwel onbekende gebieden als Marmandais, Buzet of Duras uitvoe rig worden uitgediept. Maar bijna onthullend zijn de beschrijvingen van toch officiële wijngebieden als Cötes de Toul, Palette, Estaing of Cöte Roannaise. 'Het Franse zuiden' moet zeer ruim worden opgevat, omdat Duijker ervan uit is gegaan, dat in dit boek alles aan bod moest komen wat in de serie nog onbesproken was ge bleven. Het zuidwesten, midden en zelfs het noorden van Frankrijk kom je min of meer uitvoerig tegen. Het grote nieuws in dit boek is, dat de kwaliteit van de wijnen in gebie- Weer veel uitstekende wijnboeken den, die nog niet zo heel lang geleden vooral dienden als leveranciers van bulk- of mengwijnen, nu opmerkelijk aan het verbeteren is. Dat was in Ne derland eigenlijk al zo'n beetje door gedrongen, maar nu gebeurt het daar kennelijk op grote schaal. Het boek spreekt er lovend over. Duijker heeft het over 'verrassende ontdekkingen'. Van de vorige vier boeken zijn in het Nederlandse taalgebied nu niet minder dan ruim 100.000 exemplaren verkocht. De uitgever is dan ook weer optimistisch gestemd. We hebben het dan nog alleen over het Nederlands talige gebied. Want zoals inmiddels de gewoonte is geworden, zal ook het Rhöneboek vertaald worden in het Frans, Duits en Engels. (Het Spectrum, f 99). Algemeen wordt aangenomen dat 'Wijnen van de wereld' van André Si mon het belangrijkste wijnboek van de wereld is. Daar is nu een Neder landstalige editie van verschenen. André Simon was in zijn tijd -hij overleed in 1970 op 93-jarige leeftijd een van de belangrijkste wijnexperts op deze planeet. Lang heeft hij aan deze voltreffer gewerkt. Pas in 1967, toen hij negentig was, verscheen 'Wï- nes of the world' voor het eerst. Een karakteristiek citaat van deze man die 130 boeken en brochures schreef: „Er kunnen nooit te veel goede wij nen zijn, zoals er ook nooit te veel goede mensen in de wereld kunnen zijn. En het is zeker hoogst betreu renswaardig dat er niet meer werke lijk grote wijnen èn grote mensen zijn". 'Woman Master of Wine' Serena Sutcliffe en een team van veertien in ternationaal bekende medewerkers hebben na meer dan vijftien jaar Si mons werk geactualiseerd en geheel herschreven. Op haar beurt heeft Wi- na Bom dat vernieuwde werk in het Nederlands vertaald, daarbij inten sief bijgestaan door in de Nederland se wijnwereld bekende personen als Gert Crum, Fred Steneker -vorig jaar overleden-, Han Born, Julie Verber- ne, Pia van Boven, Gemma van de Poel en Gert-Jan van Laar. Het resultaat is een volledig wijn- boek. Een écht 'volkomen wijnboek'. Geschreven voor de handel en voor de liefhebber. Met enkele mooie foto's doorspekt. Volledig is het boek zeker. Zuid west Canada en Nederland komen er óók in voor. Nederland vind je de laatste tijd nog wel eens in de recente wijnliteratuur vermeld, maar het zuidwesten van Canada vrijwel nooit. Daar, in Brits Columbia, worden plaatselijk op vrij grote schaal vele soorten wijn geproduceerd. Zoals dat ook het geval is in een aantal andere westelijke Canadese provincies. Ik noem dit maar om aan te geven hoe diep dit magistrale werk in de wijn wereld woelt. Het is geen boek om op een avond even uit te lezen. Die 639 bladzijden noden daar niet toe. Wel een werk voor de ware liefhebber, die er het summum in zal vinden op het punt van gebiedsbeschrijving. (Zomer Keuning, f 142,50) Serena Sutcliffe, een wijn-ster in de internationale wijnwereld, heeft vorig jaar haar 'Handboek voor de wijnkenner' het licht doen zien. Dat is nu in het Nederlands vertaald. Het bestaat uit drie hoofddelen. Het eer ste, gevat onder de noemer 'Wijnsca la', geeft dit werk meteen een origine le invalshoek. In dit deel komen wel iswaar alle belangrijke wijngebieden van de wereld aan de orde, maar niet streek voor streek. Haar rangschik king gaat per soort wijn. Zij begint met 'Geurige witte wijnen' en be schrijft dan een aantal voorbeelden uit diverse landen, zoals Frankrijk, Duitsland, Italië of Griekenland. Ver volgens stapt zij op dezelfde manier over op 'Lichte droge witte wijnen' om dan via 'Stevige droge', 'Gecor- seerde droge' en 'Fruitige' uit te ko men bij de 'Half zoete' en de 'Zeer zoete'. Een dergelijke behandeling ondergaan ook de rode wijnen van haar keuze. In het tweede en derde hoofddeel vinden we gebiedsbeschrij- vingen en tot in details uitgewerkte wenken voor het genieten van wijn. Een boeiend werk, dat ook zeer geva- riëerd geïllustreerd is. Al staan er een paar slordigheden in. Zo wordt Cor- bières, een wijn uit het zuiden van Frankrijk, een appellation genoemd, wat hij niet is. Corbières, hoe goed vaak ook, staat een trapje lager en is een vdqs (vin délimité de qualité su perieure). Het kan niet anders, dan dat deze fout er tijdens het vertalen ingeslopen'is. De titel moet niemand afschrikken. Je hoeft beslist geen wijnkenner te zijn als je dit handboek voor je plezier aanschaft. (Zomer Keuning, f 29,90) Jan Brusse is op ontdekkingsreis gegaan door Frankrijk -waar anders zou je zeggen- met de opdracht om zes onbekende, goedkope maar toch lekkere wijnen te vinden. Hij doet daarvan verslag in 'Een ontdekkings reis door het land van de wijn'. Dat is hem, getuige het boek, niet meegeval len. Want je kunt die wijnen als Frankrijkkenner natuurlijk best wel vinden, maar als bij de opdracht ook hoort dat je evenveel flessen moet hebben als er straks boeken verschij nen, dan wordt de zaak anders. Dan moet de boer waar de wijn is gevon den, immers ook voldoende voorraad hebben. En dat was niet altijd het ge val. De opdracht was van Albert Heijn, die nu het boek, samen met die zes onbekende wijnen, verpakt in een doos, aan de klanten verkoopt. Het boek is dan ook (nog?) niet los te koop. Dat neemt niet weg, dat dit relaas een fijn wijnboek is geworden, op zijn Brusses geschreven en met prima zelfgemaakte foto's erin. Toen ik de eerste paar bladzijden had gele zen, kreeg ik al trek in een glas wijn. (Van Holkema Warendorf, als het boek straks wellicht los verkocht wordt: f 12,50 of wat meer) Een sympathiek boekje is 'Wijn proeven langs de Moezel'. Frank Tri- borgh haakt in op het gegeven dat jaarlijks, zoals hij schrijft, meer dan twee miljoen Nederlanders en Belgen het wijnland langs de Moezel bezoe ken. Voor de wijnliefhebber staan daar honderden kelderdeuren open. Dat bracht hem op het idee om een gids te schrijven, die de weg naar die kelderdeuren wijst. En ook om te ver tellen wat er achter die kelderdeuren voor lekkers is te vinden. Een boekje zo fris als een goed glas Moezel. Frank Triborgh is een pseudoniem voor Frans Verbunt uit Tilburg. Hij koos voor dat pseudoniem om ver warring met importeur Verbunt, eveneens uit Tilburg, te voorkomen. (Helmond, f 8,20) Al eerder dit jaar verschenen is 'De Wijndruif van wijnschrijver Robert Leenaers. Een opmerkelijk boek waarin alle druivenrassen, die voor wijn maken in aanmerking komen, beschreven zijn. De lezer wordt op een prettige manier duidelijk ge maakt, dat elk druivenras een andere wijn geeft. Maar ook dat uit dezelfde druiven niet overal dezelfde wijn wordt geperst. En verder dat het mengen van diverse rassen om een bepaalde wijn te krijgen een ware kunst is. (Van Dishoeck, f 24,90) Door Jan van de Ven De kijk op internationale transporten blijkt niet overal hetzelfde. Een buitenstaan der, niet bij de werkelijkheid van de trucker betrokken en voorgelicht door liedjes over vlammende pijpen, kan met jalouzie denken aan kerels, die wijde horizonten tegemoet trekken. Aan kerels, die met een imponerende krachtbron door Europa en nog verder denderen. Betrokkenen bekreunen zich over onvrijheid, over de geweldige hoe veelheid verschillende documenten, die een plaag vormen voor iemand met een lading goederen voor Frank rijk, Duitsland, Italië of een ander land. Zij vinden het belachelijk dat zoveel ambtenaren van vele diensten de vervoersondernemer en zijn chauffeur op de vingers kijken. Zij achten de tijd aangebroken om de he le papierwinkel tot een aanvaardbaar minimum terug te brengen. Een van de betrokken ondernemers is Do Meeus uit Bergen op Zoom. Hij trekt graag een deel van zijn drukbe zette werkdag uit om een beeld te ge ven van de werkomstandigheden in het beroepsgoederen vervoer. Hij, zijn collega's en alle chauffeurs komen met dat beeld in een ander licht te staan. Do Meeus geeft een opsomming van de papierwinkel, die de chauf feur bij zich dient te hebben. Het kost hem niet veel moeite de chauffeur als een rijdende ambtenaar te schetsen. Een geweldige stapel papier, als be wijs voor hem liggend, draagt bij aan het werkelij ke leven van de trucker. Wat heeft de chauffeur naast zich in de cabine liggen? Een haastig ant woord blijkt niet mogelijk, want'er bestaat een verschil tussen transpor ten in binnen- en buitenland. Boven dien heeft elk buitenland zo zijn eigen regels, waardoor voor elk land weer andere paperassen nodig zijn. Het binnenland om te beginnen. In de map autopapieren is net als bij el ke andere auto een kentekenbewijs te vinden. Daarbij hoort een coupure van de vergunning, die wordt afgege ven om het bedrijf vrachtauto's op de weg te laten rijden. De coupure geeft op de kilo nauwkeurig aan wat het gewicht van de vracht mag zijn. Ook bevat de map een keuringsrapport, dat aangeeft dat de auto door de jaar lijkse keuring is heengekomen. Het weekrapport, dat de chauffeur krachtens zijn cao bij zich moet heb ben, zit vervolgens bij een registra tieverklaring wegenbelasting, een in schrijving wegenbelasting, een regi stratie van de aanhanger (maximale last tot op de kilo nauwkeurig aange geven) en een verzekeringsbewijs. Het rijbewijs van de chauffeur steekt naast een chauffeursdiploma, een diploma voor het vervoer van ge vaarlijke stoffen, een keuringsbewijs (gezondheidsverklaring), een regi stratieverklaring WAG, dat een mo gelijke controleur vertelt dat de chauffeur in loondienst is, en een vrachtbrief ook wel beurtvaartadres genoemd. Tot zover kan de chauffeur de pa perassen bij zich steken om er verder niet naar om te hoeven kijken. Als hij tenminste altijd in dezelfde auto rijdt. DO Meeus .fouten onvermijdelijk. Alleen de vrachtbrief wisselt naar vracht. Gaat hij echter over op een andere auto dan zal hij moeten wisse len. Rijdt hij altijd in dezelfde trek ker dan heeft hij voortdurend te ma ken met papieren van een andere op legger. Met opgesomde stapel papier en een vracht kan de chauffeur nu aan een rit in het binnenland beginnen. Als hij tenminste een kaart in de ta chograaf heeft aangebracht. De ta chograaf registeert rij- en rusttijden, laat zien met welke snelheid de chauffeur heeft gereden. Elke dag moet de kaart worden gewisseld. Tot een jaar na datum kunnen contro leurs aan de hand van de kaart beris pend of bekeurend optreden. Zelfs voor ritten in het buitenland. Een wagen volgeladen hoéft niet perse een lading voor maar een klant te bergen. Het is mogelijk, waar schijnlijk zelfs, dat de wagenlading over meer dan een adres moet wor den verdeeld. In alle landen geldt de bepaling, dat elke zending eigen pa pieren dient te hebben. Ter verduide lijking: als een lading uit vier zendin gen bestaat, zal de chauffeur voor el ke zending over de nodige papieren beschikken. Een interessante bijkom stigheid bij grensoverschrijdend ver keer. Voordat we nu de grens overgaan en de documenten voor het buiten land bekijken maakt Do Meeus dui- TRUCKER IS KLERK delijk, dat een oplegger niet altijd kan worden volgeladen. Voor een trekker met oplegger geldt in elk land een bepaling betreffende het laadver mogen. Andere combinaties moeten aan eigen voorwaarden voldoen, maar om het niet te ingewikkeld te maken houdt Meeus het bij trekker met oplegger. In eigen land geldt de bepaling, dat trekker met oplegger plus lading een gewicht van 50 ton niet te boven mo gen gaan. Dit gewicht is voor Frank rijk 38 ton, voor Duitsland 38 ton en voor Italië 44 ton. Het laatste tonnage is voor een Nederlandse vrachtwa genchauffeur van weinig betekenis, want om in Italië te komen zal de chauffeur door Duitsland of Frank rijk moeten, waar 38 ton het maxi mum is. De opleggers kunnen wel 50 ton la den. Automobielfabrikanten gaan namelijk van maxima uit. In Neder land tot 50 ton laden? Dan elke opleg ger voor dat gewicht gemaakt. Ge volg is wel, dat oplegger-combinaties in het buitenland altijd met een onbe nutte capaciteit van twaalf ton rij den. Laten we aannemen, dat er een combinatie tot 38 ton geladen voor Frankrijk klaar staat. Welke papie ren heeft de chauffeur nodig naast de FORMULIKKK1V reeds opgesomde en zijn paspoort? Voor elk buitenland geldt een inter nationaal vergunningsbewijs, dat pas wordt afgegeven als er een vervoers behoefte is aangetoond. Deze vergun ning is gekoppeld aan het kenteken. Vervolgens is er een keuringscertifi caat voor de verzegeling nodig, een groene kaart en een document van het ziekenfonds. Voor Frankrijk komt daar nog bij een vergunning voor vervoer op Franse bodem. De transporteur heeft keuze uit zes van die vergunningen. Een volstaat, maar die moet zich wel uitstrekken tot de plaats van afleve ring. Een vergunning tot Parijs staat niet toe, dat er naar Marseille wordt gereden. Volgens Meeus komt een vergissing in het aanvragen van een vergunning om op Franse bodem te rijden ge makkelijk voor. Er zijn nogal wat plaatsen met dezelfde naam, ver uit elkaar liggend. Vraagt het bedrijf een toestemming voor de dichtstbijzijnde plaats en de chauffeur rijdt naar de verst afliggende dan komt de kort sluiting bij de aanvraag ontstaan op een boete van 1200 frank te staan. In de snelheid van werken kan zo'n ver gissing worden gemaakt. Frankrijk vraagt ook om een CMR- vrachtbrief en om drie facturen bij elke zending. Uitgaande van het voorbeeld over lading en zending kan een lading uit vier zendingen bestaan, wat in Frankrijk dan in twaalf factu ren wordt uitgedrukt. Bij de Franse douane krijgt de l - r - Ml chauffeur een douanedocument voor de Europese Gemeenschap, een inkla- ringsbewijs (dat van aanvullende pa pieren wordt voorzien als er land- bouwgoederen worden vervoerd), en een tijdelijk invoerbewijs voor ge trokken voertuigen (de oplegger). Vervoert de chauffeur gevaarlijke stoffen dan moet de combinatie aan speciale eisen voldoen en de chauf feur heeft een gevarenkaart nodig. Denk nu niet dat met de vereiste papieren zomaar de grens kan wor den overgereden. De Franse douane zal ook controleren of de tank van de combinatie niet meer dan 200 liter dieselolie bevat. Voor elke liter meer zal een accijns van 50 cent worden ge vraagd. In een tank van een oplegger combinatie is plaats voor 400 liter dieselolie. Een rit naar Italië vraagt om ande re papieren. Een korte opsomming: bij een passage door Frankrijk is een transitovergunning nodig en aan de Italiaanse grens betaalt de chauffeur wegenbelasting voor Italië. Rijdt de chauffeur via Duitsland dan heeft hij een ritmachtiging voor Duitsland no dig en een transporttoelating voor Oostenrijk. Bij een transport van goederen voor Duitsland is een vervoersver- gunning nodig (in twee soorten ver krijgbaar) en de douane zal nagaan of de tank van de combinatie niet meer dan honderd liter dieselolie bevat. Voor Duitsland (en dat geldt ook voor Italië) zijn verder de douanedocu menten voor goederen nodig. Volgens Do Meeus blijven fouten niet uit. De geschetste, simpel gehou den lijst, bevat zoveel uitzonderingen, aanvullingen en andere zaken die de geest bezighouden, dat zelfs een puntctueel mens zo nu en dan een steek laat vallen. En een fout blijft zelden onopgemerkt, want er zijn ve len die bedrijf en chauffeur controle ren. De politie houdt een wakend oog op het vrachtvervoer, de douane, de rijksdienst voor het wegverkeer, de controleur voor gevaarlijke stoffen, de raad van toezicht op de cao-uit voering, de arbeidsinspectie, de mi lieu-afdeling van de gemeente, de hinderwetcontroleur, de rijksdienst verkeersinspectie, de EG-tarieven- controleur, de commissie vervoerver- gunningen, het Centraal Bureau voor de Statistiek. Vervoersondernemer en chauffeur voelen zich aan alle kanten op de vin gers gekeken, geketend aan de bu reaucratie. Het mag een wonder he ten, zo vindt Meeus, dat het beroeps- goederenvervoer nog groeit, dat er mensen te vinden zijn die op een truck willen rijden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 23