„Sportleven heeft ook keerzijde
99
16.495,-
Sport heeft behoefte aan
groter kader vrijwilligers
Wettine Vriesekoop:
ikum breda
ZE LIGT AL WEKEN
NAAR
PLAFOND TE STAREN
Deelname aan Top
Twaalf onmogelijk
CONGRES OVER SPORTEN WERKLOOSHEID
door Jean Nelissen
A55 InONPERPAG 10 NOVEMBER 1983
T47
Bettine Vriesekoop is voorlopig uitgeschakeld voor het bedrijven van top-tafeltennis
- foto anp
HAZERSWOUDE. De grote vedette van het
tafeltennis is geveld. Ze ligt al enkele weken
thuis in Hazerswoude Dorp op bed naar het
plafond te staren, en het zal nog zeker twee
maanden duren eer Bettine Vriesekoop eraan
kan denken, de training te hervatten. Zomaar
van de ene dag op de andere kreeg ze hoge
koorts, keelontsteking, een stijve nek. De ge
vreesde ziekte van Pfeiffer. „Er is niks tegen te
doen", zegt ze, „eerst dacht ik nog in m'n on
schuld dat het griep was. Maar het bleek veel
erger en nu kan ik alleen maar stil blijven lig
gen om zo vlug mogelij k beter te worden".
Na al de ellende die ze
rond de coaches van het
Nederlands team heeft
meegemaakt, waarvan ze
steeds het lijdend voor
werp was, de huilbuien
voor het forum van zove
le miljoenen televisiekij
kers in Engeland, toen
het met de coaching en de
„geestelijke duels" van
Nora en Gerard Bakker
helemaal uit de hand liep,
is de slepende ziekte mo
gelijk een verlate reactie.
„Ik weet het niet" zegt Bet
tine, „wie zal het zeggen, het
kan best. Ik was oververmoeid
en daardoor misschien ont
vankelijk. Pas verhuisd, fors
getraind, hier en daar nog de
monstraties gegeven, en pats,
daar lag ik. Voor een gewoon
mens is dat al erg, maar voor
een topsporter, die lichamelijk
zo aktief is, komt het gestrekt
in bed liggen, dubbel aan. Je
kunt niets doen, alleen wat le
zen, meer niet. Gelukkig heb
ik vrienden, die me opvangen.
En ik ben geestelijk toch wel
zo sterk, dat ik het aan kan".
Toch zal de ziekte een gat
slaan in haar loopbaan. Want
het staat vrijwel vast dat ze de
Top Twaalf, die begin februari
1984 in Bratislava wordt ge
speeld, zal moeten missen.
Bettine: „Ik heb begrepen
dat je bij deze ziekte niets
moet forceren, want je krijgt
ze zo weer terug. Daarom heb
ik me erbij neergelegd dat die
Top Twaalf te vroeg voor mij
komt. Ik concentreer me voor
de zekerheid maar op het
Europees kampioenschap dat
in april in Moskou wordt ge
houden".
Onlangs nog werd via de ra
dio meegedeeld dat ze een be
faamde Amerikaanse arts had
geraadpleegd. „Onzin", zegt
Bettine, „ik weet niet hoe ze
eraan komen, het is gewoon
een fabeltje. De enige therapie
is veel rusten. Daar heb ik
geen specialist bij nodig".
Ze heeft een beroerde tijd
achter de rug. „Ineens naar
nul" noemt ze het. Soms zijn er
dagen dat ze zich erg goed
voelt, en dan weer volgt een
inzinking. In elk geval heeft ze
afstand genomen van de
trammelant rond de coaches
en hun prestigegevecht met de
Nederlandse Tafel Tennis
Bond. „Ik ben uit die crisis ge
hard tevoorschijn gekomen"
meent ze, „het voordeel ervan
is, als je het al een voordeel
kunt noemen, dat ik nu beter
deze problemen aankan. Want
ik heb al lang begrepen dat het
sportleven ook zijn keerzijde
heeft"
ïitgekiendste auto op de weg'
r in 't verkeer, hij is ook
endien is de
Daphne Jongejans
VA.
Cuore zuinig irl
ËMnooie ambassadrice
schoonsprinnsport
amentvolle en sportieve autol
>'s, met een verbruik van 1 ofJ
/e diesel-uitvoering, die
Door Hans Braat
j BADHOEVEDORP - Zijn er in bergachtige
kustgebieden nog wel eens mensen te vin
den die voor een bepaald honorarium vanaf
de rotsen een doodsmak in zee willen ma
ken, in eigen land dienen er kunstwerken
naast een zwembassin te verrijzen voor die
groepering mensen die dit soort duiken als
tijdverdrijf ambieert.
ntijds, ruim en zéér riant.
en met 4- of 5-versnellingsJ
:happen op als een vlekkeloosl
lig brandstofverbruik, dan
V.A.
U Daihatsu Holland B.V;|
Soerweg 13-15,
TT TT™ 3088 GR Rotterdam]
vNUr 1. Tel. 010-280200.
Dat de belangstelling voor
I deze vorm van wedstrijd
sport klein is blijkt al uit het
gegeven dat er slechts wei
nig binnenbaden over een
'passende' installatie be-
schikken.
Sinds kort mag het
I schoonspringen zich echter
in een enigszins stijgende
I interesse verheugen.
Meer te bieden
Dat heeft alles te maken
I met ene Daphne Jongejans,
die bij de Europese Kam
pioenschappen in Rome zo-
waar brons wegsleepte. En
in Nederland kent elke sport
I waarin internationaal ge
presteerd wordt een stijgen-
de populariteitscurve.
Maar de 18-jarige Bad-
I doevedorpse heeft, lijkt het,
meer te bieden dan alleen
een bronzen plak, anders
"alt de belangstelling voor
haar persoon niet zo gemak
kelijk te verklaren. Bij het
kunstzwemmen werden toch
eveneens medailles ver-
gaard, maar de media gin
gen daar niet zo uitvoerig op
Bij Daphne Jongejans
gebeurde dat echter wel.
erschij
pset (5 versnelt) 90 km - 4,0 ltr
00 km. Charade Benzine (5 verMU'U-J
stad - 6,6 ltr/100 km.
mng
Met een verlegenheid die de
bedoeling heeft koket te zijn,
meent de Noordhollandse
tiener daar wel een verkla
ring voor te hebben. „Er zijn
nogal wat mensen die mij
aantrekkelij k vinden. Ik
vind dat allemaal best. Dat
kan dan wel de hoofdreden
zijn waarom ik nogal eens
voor de tv wordt uitgeno
digd, maar anderzijds komt
toch ook het schoonspringen
in beeld en daar gaat het mij
uitsluitend om. Als ambas
sadrice van de sport vind ik
het niet erg te profiteren
van bepaalde fysieke kwali
teiten."
Circusnummer
Dat neemt echter niet weg
dat de sport aan duidelijk
heid tot niets gewonnen
heeft. De verschillende wij
zen om vanaf de plank rich
ting bassin te schieten wor
den nauwelij ks toegelicht,
net zomin als de moeilijk
heidsgraad wordt uitgelegd.
Het heeft er veel van weg
dat het schoonspringen toch
nog steeds als een soort cir
cusnummer wordt be
schouwd. Spectaculair,
maar men moet er niet te
veel van afweten, want dan
is misschien de lol er van af.
Daphne Jongejans: „De
mensen zien voornamelij k
het riskante van de oefening
graag, maar toch ook wel
het gracieuse. Die twee ele
menten geven evenwel ook
de doorslag bij de jurering.
Een driedubbele salto met
schroef levert meer punten
op dat een enkelvoudige. En
iemand die plat op het water
neerkomt, ziet zijn act min
der gehonoreerd dan iemand
die volkomen verticaal de
waterspiegel raakt."
Riskant
Met dat 'plat het water ra
ken' wordt al aangeduid dat
het schoonspringen niet zon
der risiko's is. Het aantal
blessures is dan ook vrij
groot. Soms gebeuren er
zelfs dodelijke ongelukken,
maar dat is dab meestal bij
het duiken van de tien me
terplank, terwijl de Neder
landse het bij vijf meter
hoogte al voor gezien houdt.
Daphne Jongejans: „De pols
blijft echter vrij kwetsbaar.
Er zijn maar weinig duikers,
of duiksters die daar nog
nooit letsel aan hebben op
gelopen. Trouwens, een gat
in je hoofd vallen komt ook
veelvuldig voor."
Ze zegt het haast op een
lachonieke manier, alsof ze
het de meest normale zaak
van de wereld vindt. Dat de
meeste blessures voor de
buitenwacht onbekend blij
ven is niet zo vreemd te noe
men. Tijdens de wedstrijd
wordt alleen die oefening
gebracht die beheerst wordt,
maar bij de trainingen
wordt er meer uitgepro
beerd en dan gebeuren juist
de ongelukken.
Roofbouw
Een vroegere Nederlandse
coryfee, José de Frel, hield
de sport daarom reeds op 22-
jarige leeftijd voor gezien.
De sport pleegde te veel
roofbouw op haar lichaam,
was de verklaring voor haar
afscheid. Ze had toen al
schouderletsel, een knie
operatie en een acute pees
ontsteking achter de rug.
Daphne Jofigejans denkt
voorlopig nog niet aan stop
pen. „Zeker niet nu ik inter
nationaal succes heb. Zoiets
geeft toch een kick en voor
delen voor de toekomst.
Schroonspringen is net als
kunstrijden, turnen en an
dere sporten qua jurering
een subjectieve aangelegen
heid. Dankzij mijn verschij
ning verdien ik al extra
punten, maar nu ik enigs
zins een bekende naam heb
gekregen levert dat een ex
tra bonus op. Bij de wed
strijden die gaan volgen
start ik daardoor reeds met
een voorsprong."
Klein
In Nederland zelf hoeft de
teenager evenwel nauwe
lijks concurrentie te vrezen.
„Het schoonspringwereldje
in Nederland is inderdaad
vrij klein. Komt omdat er
maar zo weinig zwemvere
nigingen zijn die gelegen
heid bieden om deze tak van
sport te boefenen. Daarom
wordt het schoonspringen
hier beheerst door een vrij
beperkt kringetje mensen."
Geen overdreven uit
spraak. Bij nationale wed
strijden komt men vaak de
zelfde namen tegen en dan
blijkt het om broer en zus of
een soortgelijke familierela
tie te gaan. Ook bij jury of
bestuursleden duiken die
zelfde namen nog wel eens
op. Dan gaat het om de res
pectievelijke vaders of moe
ders. Daphne Jongejans:
„De interesse wordt je
meestal in je jeugd al bijge
bracht. Maar dat is toch niet
zo vreemd: in andere takken
Daphne Jongejans (rechts op de foto) tijdens de Europese kampioenschappen schoonspringen die onlangs in Rome
werden gehouden. - fotoanp
van sport zie je dat ook. Al
leen ervaar je het als minder
leuk als je bij een wedstrijd
weet dat je eigen moeder in
de jury zit. Niet dat ze je zal
voortrekken, maar je kunt
er van uitgaan dat de andere
deelneemsters dat wel den
ken. Wat dat betreft zou het
een goéde zaak zijn als er
meer beoefenaren kwamen,
dan werd de sectie schoon
springen vanzelf zeg maar
professioneler."
Vraag is evenwel of
een bronzen plak,
blond haar en blauwe
ogen daarvoor kunnen
zorgen.
igemakers,
ustriekade 1-3.
teeg 4.
ihensebaan 10.
traat 3.
dealer), Lange
uzen B.V., Industrieweg 37-
Breda - Telefoon 076-141470
sen
ins, Portugees, Italiaans,
Nederlands voor buitenlanders
STENO Nederlands
den
f HEM - Het congres 'Pro-
Ondersteuning voor
hvilligers in de Sport", dat,
'zijn discussies heel dicht
Problematiek van sport
F ^rkloosheid gekomen. Zo
F'dat de Brit Cadfan Davies
PeP: .,Wij praten niet over
werkloosheidsprobleem,
r over de ontwikkeling
"e sport." Zijn uitspraak
»ili ('e s'tuat'e van 4e bij-
°nist in Papendal, geor-
L'*er<i door het ministerie
in 'zijn, Volksgezondheid
r-H'uur.
|"aast de orienterende func-
I Pad het congres ook tot
aanbevelingen te doen
lk net Comité voor de Ont-
lwng van Sport
'i ter voorbereiding van
J'wde conferentie van
"jninsters van de Raad
lJ)UroPa, die in mei 1984 te
J zal worden gehouden,
•na vertegenwoordigers
lad lidstaten van de
avan Europa uitgenodigd.
Elf waren er verschenen op
het nationaal sportcentrum
Papendal. De wegblijvers lie
ten de aanwezigen in onzeker
heid, of zij de discussiepunten
meer als een nationaal dan als
een internationaal op te lossen
moeilijkheid zien. In Papendal
werd evenwel duidelijk dat er
in de uit West- en Noord-
Europh afkomstige landen
grote verschillen in de natio
nale sportaanpak bestaan.
Waar Nederland en ook West-
Duitsland, Oostenrijk en de
Scandinavische naties een
grote en groot georganiseerde
sport kennen, bezit het Vere
nigd Koninkrijk voornamelijk
een op schoolsport gerichte
werkwijze en slechts op be
perkte schaal clubsportleven.
Welke situatie ook als uit
gangspunt voor de inbreng
stond, de uniforme uitkomst
was dat er overal meer vrije
tijd beschikbaar is om sport te
beoefenen, dat er meer taken
in en om de sport moeten wor
den vervuld en dat er minder
geld voorhanden is om het
noodzakelijke te doen. Una
niem was men van mening dat
de sport, zowel voor zijn ont
plooiing in de breedte als naar
de top behoefte heeft aan een
groter kader van vrijwilligers,
maar ook van professionals.
Ook op dat punt stak Davies,
adjunct-directeur van de
Sportraad van het Verenigd
Koninkrijk, een waarschu
wende vinger op. „Ga niet
naar de ministerraad met de
vraag om meer vrijwillige ar
beid in de sport te propageren,
want dan loop je het gevaar
banen te verliezen." Davies
benaderde daarmee een warm
politiek probleem van de an
dere kant. Want waar op rege
ringsniveau de noodzaak tot
steunverlening aan het zich
explosief ontwikkelende be
drijven van sport wordt inge
zien, wordt tegelijkertijd de
kraan voor financiële steun op
ten hoogste druppelen gezet.
Vragen om meer vrijwilligers,
aanbevelingen verstrekken
om die liefhebbers beter op te
leiden, zou kunnen voeren in
een richting waar minder
plaats is voor de professionals,
hetgeen tot verlies van banen
zou kunnen leiden. „Wij moe
ten het de ministers niet te
moeilijk maken", stelde Wim
de Heer, secretaris van de Ne
derlandse Sport Federatie.
Een vingerwijzing naar de
volgende conferentie van de
bewindslieden op Malta, een
opmerking ook voor binnen
lands gebruik, die echter ook
buiten Nederland van pas kan
zijn.
Hier immers heeft de niet
aan het arbeidsproces deelne
mende maar het recht een be
perkt gedeelte van zijn vrije
tijd aan vrijwillig werk, ook in
de sport, te geven. Straf op
overtreding van de voor
schriften kan tot inhouding
van de uitkeringen leiden, ze
ker wanneer de vrijwilliger
door een vergoeding wordt
geactiveerd. De suggestie
werk in de sport te scheppen
voor werklozen door eventueel
een aanvulling te geven op de
uitkering, vond dan ook een
zuinig onthaal. Dat immers is
in strijd met regelingen in een
aantal landen en vormt bo
vendien een aanval op de
werkgelegenheid voor profes
sionals.
Tussen de klippen van
het werkloosheidsprobleem
door laverend, kwam het con
gres tot een aanbeveling voor
de sportministers uit de lan
den van de Raad van Europa,
waarin zowel de goede wil als
de wens zich geen buil te val
len naar voren kwam. Die
aanbeveling luidde: „De
maatschappij in zijn geheel en
de sportbeoefenaren vragen
steeds meer van de samenle
ving en van de sport. Dit voert
naar een toestand waarin een
steeds groeiende vraag is naar
accommodaties en naar men
sen die in en voor de sport
werken. ^eze situatie is be
hoefte aan zowel meer vrijwil
ligers als professionals. Tege
lijkertijd zoekt de samenle
ving naar een oplossing voor
het werkloosheidsprobleem.
Sport kan daartoe, op ieder ni
veau, een bijdrage leveren.
Vooral echter op locale hoogte
door samenwerking van de
plaatselijke overheden met de
sportorganisaties in die ge
meenschappen. Aan de ene
kant zijn er taken in de sport,
zowel bij de overheden als bij
de sportorganisaties, die op dit
moment onvoldoende worden
vervuld doordat er te weinig
mensen voor beschcikbaar
zijn.
Deze lacune zou moeten
worden opgevuld door een
vaste betrekking te bieden aan
mensen die daarvoor een spe
cifieke opleiding hebben ge
had. Aan de andere zijde dient
de mogelijkheid te worden ge
vonden om werklozem met op
leiding, ervaring en belang
stelling vrijwilligerswerk te
laten doen in de sectoren van
de sport, zonder hun recht op
uitkering in gevaar te bren
gen.
