Ieder mens heeft de macht over zichzelf99
Schilderen in trance
DE DOL
Kreuner
De schakel tussen
huwelijk en
baarstoel heet kind
Dicht
bundels
Clarence
swingend'
dan Sprin-
11
Boek van Pieter van Dijk
en Nenette van Dinteren
over bewust denken
HET HELDERE ZIEN VAN MEYLING
DINSDAG 1 NOVEMBER 1983
EXTRA
DINSDAG 1 NOVEMBEÏ
Lucky Luke: Finge
Lppie Happie En De
Mgir]
Door Henk Egbers
„Opeens ontdek je tot je schrik, dat je als de
meeste huisartsen bezig bent met het be
strijden van de gevolgen - symtoombestrij-
ding - dat je mensen vaak wel van bepaalde
lichamelijke of psychische pijnen kunt af
helpen, maar ze onvoldoende leert om be
wust om te gaan met de oorzaken van hun
kwalen.
Daarom hebben Nenette
en ik het boek geschreven".
Dat vertelt Pieter Wouter
van Dijk (53), als we met
hem en Nenette van Dinte-
ren (37) praten over 'Bewust
Denken - Leven in harmonie
-' (uitg. De Ster - 26,50).
Aan de Oudendijk 144 in
Dordrecht staat een qardig
bouwwerk, waarin Piet,
zoon Kees, Hans Dirven uit
Roosendaal en Nenette een
praktijk hebben als zogehe
ten para-normale genezers.
Daarbij worden behalve
helderziendheid en magne
tiseren ook gesprekstherapie
en cursussen in filosofie ge
hanteerd. Piet vindt zelf, dat
mensen zeer kritisch dienen
te staan tegenover alterna
tieve geneeskunst.
Dordrecht. „Om de mensen,
met behulp van magnetise
ren, leren zichzelf te hel
pen", zegt ze.
Scheppend
Energie
„In ons boek wordt door
ook op gewezen. Helder
ziendheid bijvoorbeeld is
een momentopname. Het
vreet energie. Dat kun je
geen zestig keer per dag, zo
als bijvoorbeeld gebeurt in
afgehuurde motel
zaaltjes....". Hij vertelt dat
zijn kracht tot helderziend
heid sterk gebonden is aan
bepaalde cyclussen in het
jaar. Aura's ziet hij soms,
maar is huiverig om er diag
noses uit te trekken. Nenet
te kent geen cycli en ziet
geen aura's, maar werkt als
Piet vanuit helderziendheid
en magnetische uitstraling
krachten.
„Het was een angstig en
moeizaam proces deze
krachten in jezelf te ontdek
ken en ermee om te leren
gaan", aldus Van Dijk, die
van huis uit en tot zijn 35e
levensjaar tekenaar/con
structeur was; afkomstig uit
het Brabantse Rijswijk. „De
voornaamste voorwaarde
om dan psycho-therapeut te
worden is: Van mensen hou
den Hij studeerde op de
grote voorgangers in de hu
manistische psychologie en
filosofie. In de literatuurlijst
van het boek kom je namen
tegen als Bhagavad Gita,
Saswitha, R. Steiner e.a.,
zonder dat hij zich met een
van hen identificeert.
Ook Nanette, die zich als
kind al bewust was van bij
zondere ervaringen, is eerst
op latere leeftijd gekomen
tot acceptatie van haar ver
mogen. Ze had inmiddels ge
studeerd aan de koninklijke
academie (schilderkunst) te
Den Haag en kwam vier
jaar geleden vanuit het
Zuidhollandse Rijswijk naar
Piet van Dijk wil niet
spreken van 'bijzondere ga
ven'. Want, „het wordt je
niet gegeven. Alles in je le
ven is eigen verdiensten. Je
hebt een vrije wil, waarmee
je scheppend bezig kunt
zijn; positief en negatief".
Hun werk vat hij samen met
'voelen, zien en luisteren'.
Hij is er zich van bewust dat
ze niemand iets kunnen
aanpraten. Wat ze proberen
is de cliënten leren eigen
krachten te ontdekken.
Mensen met allerlei physie-
ke- en psychische klachten
komen er over de vloer.
Slechts bij hogere uitzonde
ring stellen ze hun krachten
in dienst van andere- dan
gezondheidsproblemen. „We
worden door verschillende
artsen geaccepteerd en inge
schakeld. Door anderen ver
afschuwd. Ik kan mij het
wantrouwen voorstellen. Op
de eerste plaats is het werk,
dat wij doen nogal ongrijp
baar en op de tweede plaats
wordt er niet altijd goed mee
omgegaan".
Proef
Beiden legden hun proef
af voor de commissie voor
helderziendheid en magne
tisme van de organisatie van
para-normale genezers
(NFPN), die ook het consult
tarief van 18,75 vaststelde.
Geld - of beter het gebrek
aan eraan - mag nooit een
oorzaak zijn dat een behan
deling geen doorgang zou
kunen vinden, vinden zij.
Samen schreven zij het boek
om de mensen bewust te
maken van hun gevoel om er
iets mee te kunnen doen in
relatie met de gezondheid.
„Mensen vereenzelvigen
zich met hun gevoel. Ze heb
ben geen verdriet; ze zijn het
verdriet en daardoor ont
staan er lichamelijke klach
ten. Je trekt het zelf aan. Er
felijkheid bestaat ook niet,
want je doet het jezelf alle
maal aan" menen zij. „Ons
boek is steeds gebaseerd op
eigen ervaringen"...
Nanette van Dinteren en Piet van Dijk op hun kantoor: Van mensen houden,
Eerlijk
„Bewust denken" is mede
ontstaan uit de cursus filo
sofie, die Piet iedere week in
zijn praktijk in Dordrecht
geeft, maar ook wel elders
op aanvraag. Het wil tevens
een leerboek zijn. Daarom
zijn er vragen en oefeningen
in opgenomen. Thema's die
aan de orde komen zijn on
der meer; waarnemen, ver-
schilsbewustwording, oor
zaak en gevolg, emoties, het
kleine en grote Zelf, gezond
heid en ziekte, vrije wil,
karna/reïncarnatie, tijd en
ruimte, paranormaliteit et
cetera.
De intenties van het boek
zijn eerlijk. Sensatie wordt
vermeden. Misschien is
daarom de taal wat droog en
tractaatachtig. Die stroeve
toon komt de helderheid niet
ten goede. Ook krijg ik het
gevoel dat de auteurs regel
matig met zichzelf in de
clinch liggen. Nogal wat uit
spraken vind ik haaks staan
op hun kosmische eenheids
ervaring; ze hebben te ma
ken met een gespleten Aris
totelisch/christelijk wereld
beeld. Dat vind ik jammer,
juist omdat ze ook veel goe
de dingen te zeggen hebben;
waarschijnlijk nog betere
dingen doen in hun praktijk.
In de tekst klinkt vaak de
toon door van een burgerlijk
harmoniemodel, dat niet de
wijdsheid heeft van een kos
mische belevenis.
Belangrijk lijkt me bij
voorbeeld wat zij schrijven
over de wet van karma, over
het verschijnsel, dat de
meeste mensen in tegenstel
ling daarmee geleerd heb
ben om alle oorzaken en ge
volgen in hun leven buiten
zichzelf te plaatsen. Ze vin
den dan dat het „de ande
ren" zijn, die het leed in hun
leven veroorzaken! Kunnen
ze het niet aan anderen, om
standigheden of onmacht
toeschrijven, dan hebben ze
altijd nog God achter de
hand, constateren de
auteurs. Ook wordt gewezen
op het feit, dat mensen hun
eigen afhankelijkheid ver
oorzaken; omdat ze menen
zich telkens te moeten aan
passen aan waarden die an
deren toekennen. Het gedrag
richt zich daarnaar. „Een
juistere handeling is een
handeling waarbij de we
reld in ons en buiten ons
volledig met elkaar in even
wicht is", zo heet het. De el
lende/ziekte wordt veroor
zaakt door disharmonie tus
sen beiden. En wat dan?
Als ik dan lees dat je „je
zieleleven moet leren vrij
maken van emoties en be
geerten" voel ik me wat on
gemakkelijk. Niet meer als
me duidelijk wordt ge
maakt, dat je kunt leren om
die gevoelens te hanteren.
Het kosmisch-bewustzijn
wordt geplaatst tegenover
het aards-bewustzijn; ons
denken en handelen in bet,
tijdelijke tegenover die in^de
tijdloze ruimte.
Wegen wijzen
Bij het uitwerken van de
ze gedachte klinken in mij
ouderwetse preken door, die
hier en hiernamaals tegen
elkaar uitspeelden. Maar te
gelijk wordt ook gezegd „De
westerse mens moet door de
dualistische manier van
denken heen, voordat hij
zijn Wezen in een bewust
denken in analogieën vorm
kan geven". Ik vraag me af
- FOTO DÉ STEM/J0HAN VAN GURP
wie dat snapt? Wat iedereen
wel moet begrijpen uit dit
boek is dat we onszelf
meestal vastdraaien in de
ellende en dat je tevens in
jezelf de krachten bezit om
daarboven uit te groeien.
Beide therapeuten willen
daarbij wegen wijzen, des
noods een wandelstok aan
geven, maar je moet ze zelf
bewandelen. Op weg om dat
bewustzijn omtrent jezelf te
ontwikkelen; dat je laat vi
breren in de kosmos en zo
nieuwe kracht of macht
(want. dat speel^ een grote
nel tn'JieftlW&) ipver-jêraK
T te' oMIJJ „Uv? hlleW
vensloop is bepalend voor
uw ziek worden. Tracht de
positieve kracht van het
ziek-zijn in te zien. Laat u
zich er niet door beheersen.
Ieder mens heeft de macht
over zichzelf". Dat is de
boodschap van Piet en Na
nette.
En de resultaten? Een
huis vol bloemen, planten en
kunstvoorwerpen van dank
bare mensen uit een drukke
praktijk. Ze vonden er zich
zelf en daarmee hun gezond
heid terug.
Henk Egbers
In 1522 werd in Hamburg
dokter Wertt levend ver
brand, omdat hij als vrouw
verkleed een bevalling had
bijgewoond. In die tijd
kwam er alleen een vroed
vrouw aan te pas. Maar in de
vorige eeuw was de preuts
heid nog zo groot dat de arts,
die weliswaar assistentie
mocht verlenen, toch nog als
een blinde onder het laken
zijn werk moest doen. Deze
en andere anecdotes bracht
MARIA VAN LAMOEN bij
een in het boek ROND HET
KRAAMBED VAN TOEN
(uitg. Servire - f 19.90).
Anecdotes. De schrijfster
heeft nogal wat feiten en
feitjes, die speelden rond het
geboren-worden op deze we
reld, bijeengebracht. Hoewel
dat vaak erg interessant en
heel merkwaardig is, mis ik
vaak wat achtergrondinfor
matie over de wortels van
het onstaan ervan. Met deze
restrictie blijft het een le
zenswaardige verzameling
wel en wee.
„Meisjes bidden om een
man", zo luidt het eerste
hoofdstuk - het omgekeerde
schijnt niet voor te komen -.
„Naar Sinte Anneke gaat
men om een manneke", is een
gezegde dat in Molenschot
geboren moet zijn. Maar een
kapel voor deze heilige vind
je dan in Sint Anna Ter Mui
den aan het Zwin. Het vierde
concilie van Carthago in 389
bepaalde naar aanleiding
van het Sara en Tobias-ver-
haal uit de bijbel, dat er de
eerste nacht van het huwe
lijk niet gevreeën mocht
worden; in de Middeleeuwen
werden daarvan zelfs drie
dagen gemaakt.
Maria van Lamoen heeft
gespeurd in oude boeken en
in de kunstgeschiedenis om
te sprokkelen naar geboorte-
nieuws. Je komt in haar boek
nu bijvoorbeeld een huwe-
lijksstoel en een baarstoel te
gen; van het een komt het
ander. De huwelijksstoel
heeft twee leuningen: een
Verloskundige baarstoel
voor en een achter. Het was
de bedoeling dat je samen de
eerste nacht daarop door
bracht. Op een baarstoel
- (illustratie uit het boek)
mocht de vrouw alleen, maar
de geschiedenis spreekt toch
ook van kraamheren. Maar
deze heer was een soort trot
se haan. Er zijn trouwens
ook volken die bij moeizame
baringen korte metten
maakten. Door middel van
spugen, slaan, schoppen, la
ten schrikken of uitroken
werd de baby tot meer snel
heid gemaand.
En dan de kindjes maar uit
de kool laten komen! Het is
niet duidelijk om welke kool
het ging, zo lees je. Het meest
kwamen de rode- en de boe
renkool in aanmerking. De
ooievaar is al vanaf de Ger
manen het symbool van de
voortplanting, maar een
brenger van kindertjes werd
hij pas in de 18e eeuw. Hoe
dan ook, op een schilderij
van Jan Steen is al een
zwangerschapstest - het zo
geheten „piskijken" - afge
beeld. En als de vrouw bij
het orgasme de adem niet
had ingehouden, mocht je
aannemen dat er nieuw le
ven op komst waS.
Was het allemaal goed ge
lukt - en dat was vroeger
vaak niet het geval - dan viel
er heel wat te vieren met fa
milie en buurt. De Hansje
in-de-kelder-bokaal was een
van de sprekendste kraam-
gebruiken vóór de bevallen.
Wanneer de drinkschaal met
wijn werd gevuld kwam
„Hansje" te voorschijn door
een klepje van de halfronde
bol. Men bracht dan een toost
uit op de nog onzichtbare
toekomstige bewoner van
deze aarde. Eenmaal aange
komen werden kandeel,
kraamanijs en engeltjesli
keur gedronken.
Zo vertelt dit boekje hon
derden dingen rond dit the
ma: tot de dood toe. De ge
storven kraamvrouw, het
kind dat het niet lang maak
te, zoals Vondel moest dich
ten: „Constantijntje, 't salig
kijntje,/Cherubijntje, van
om hoogh...". Maria van La
moen doceert onder meer de
geschiedenis van de verple
ging aan de school voor ver
pleegkundigen in Voorburg.
Geen wonder dat ze er veel
van weet. Een boek vol
weetjes.
WILLEM BIJSTER.
BOSCH: ALARMFASE
EEN (uitg. Bert Bakker -
f 19.50)een dichter met
veel gevoel voor klinkers.
Daardoor zijn zijn woor
denspelletjes vaak heel
melodieus. Zijn beeldtaal
is hallucinerend. In een
van de gedichten komt een
figuur voor uit het werk
van Kurt Schwitters; niet
voor niets en kenmerkend
voor Bijsterbosch. „Woor
den wekken elkaar/ en ik
wil weten wat dan van/
daar ik jou vrag: wat nu'"
C.W. SCRAA: KLEIN
LIED (uitg. Arcanum -
f 18.00): gedichten van kin
deren. Schraa, een onder
wijzer die creatief met zijn
schoolkinderen omgaat,
stelde een sympathieke
bundel samen met kinder
rijm. Hij verzamelde tij
dens zijn praktijkjaren in
de Noordbeemster, Zaan
dijk en Oud-Leusden. Hij
schrijft korte toelichtin
gen, waarin verteld wordt
hoe verwonderd de kinde
ren waren dat ze zo moch
ten „leren" en hoeveel on
begrip er was over zijn
„methode" bij schoolin
spectie en ouders. „De
klad/ Ligt op de mat./ Hij
vindt 't niet fijn/ Waar
om?/ Hij weet 't niet/ Hij
is maar klein".
BERT BEVERS: DE NA
DERING (uitg. Wel, Bar?
gen op Zoom)poëzie van?-
uit het verscheurde hart)
Vaak treffend en krachtig
uitgedrukt, soms minder
fraai („af'en toe kreupelt
ons besef"). Deze Berge-
naar is een romanticus.
„Waar zijn de dagen/ dat
de eenzaamheid/ alom
was?/ Waar zijn de vra
gen?".
WILLEM M. ROGGE
MAN: HET ZWART VAN
GOYA (uitg. Manteau -
f 14.90): deze adjunct-di
recteur van het Vlaams
Cultureel Centrum De
Brakke Grond in Amster
dam is een goede beheer
der van de taal. Zijn cultu
rele gerichtheid is daarbij
duidelijk conform de titel
van deze bundel. Poëzie
meer uit de geest dan het
hart; meer rationeel dan
emotioneel. Maar vaak erg
mooi. „De stilte van je
woorden/ De klanken van
io iPTittWon tiaar rcr'iiS'ïJÏ'''VioV*
loof mij. Op mijn woord".
LEO HERBERGHS: GE
DICHT (uitg. Corrie Zee-,
len - f 12.90): de natuur, de
elementen, blijven een niet
uitputtende inspiratiebron.
Wat dat betreft niets
nieuws onder de zon. Ook
het zicht van deze dichter
daarop voegt weinig toe.
maar af en toe verrast hij
toch. „Ik neem deel/ aan
het ene/ heel even/ op mijn
weg/ verschenen,/ leegte
waar wind is liggen/ ge
bleven".
Door Henk Egbers
Wim Gmelig Meyling is een
bekend paragnost geweest,
die in 1975 is overleden.
HERMAN LABRUYERE
ontving van hem op zijn
sterfbed een manuscript, dat
hij nu persoonlijk verwerkt
heeft tot het boek HELDER
ZIEN (uitg. Ankh-Hermes,
39,50). Dit boek is bedoeld
als een vervolg op 'De aura,
uitstraling van mens, dier,
plant en steen', dat Meyling
indertijd met behulp van
Wim Gijsen schreef.
In 'Helder zien' doet Mey
ling vooral verslag van zijn
ervaringen en zijn mentale
instelling daarbij. Het geeft
weinig informatie over de
processen, die ten grondslag
liggen aan verschillende ver
schijnselen. Daarvoor moet
je andere literatuur raadple
gen.
Wim Meyling vertelt hoe
hij 50 jaar geleden met zijn
broer Jaap in een donkere
kelder proefondervindelijk
de aura rond hun handen
ontdekten ende energie
die daarmee wordt opgeroe
pen. „Duivelse krachten.
Daarbij wordt dan opge
merkt: „Satan schep je zélf,
als een deel van jezelf, als
een negatieve gedachte."
Maar óók harmonieuze
krachten komen er vrij
Het hoofdstuk 'Schilderen
in trance' vermeldt: „Naar
schatting hebben de gebroe
ders Meyling zo'n 7.500 schil
deringen van andere werel
den 'doorgekregen' - surrea
lisme, realisme, impressio
nisme, naturalisme en Ja
pans en Chinees stileerwerk,
om nog maar niet te spreken
van de aquarellen, olieverf
schilderijen, tekeningen,
houtsnijwerk, Indisch me-
taalzaagwerk en het zoge
naamde parafinewerk.
En dat alles zonder een artis
tiek begaafde achtergrond.
Het boek drukt een groot
aantal gekleurde reproduc
ties af, die dan weliswaar
niet getuigen van grote ar-
Een van de schilderingen door Meyling
(illustratie uit boek)
tistieke producten, maar feiten ver'teld.>De béeldingen
vaak op zijn minst zeer inte- hebben- veelal" een symboli
sche' betekenis met betrek
king tot het géboren worden
in ruihite en tijd.
Veel aandacht is'er voor de
v»»-»- j *-■- t
ressant zijn. Meyling vond ze
zelf vaak niet eens mooi. Wel
ervaarde hij mediamiek be
zig te zijn. Daarover worden
samenhang 'tüssen meditatié''
en de zogeheten 'uittreding'.
Hij zegt: „Door meditatie'
kunnen we ons ontdoen van
de karmische formaties - die
het trillingsgetal van het in
dividu bepalen - en zullen
we in staat zijn de situatie in
de astrale gebieden min of
meer zelf in handen te hou-
den." Ik citeer hier bewust,
omdat ik weet dat deze taal
voor sommigen abacadabra
is en voor anderen zeer ver
trouwd. Het is de sfeer van
het boek.
Ook het thema van de
reïncarnatie wordt bekeken.
Hij bedoelt dat letterlijk of
beter gezegd: niet in thera
peutische zin. Reïncarnatie
als een voortdurend geboor
teproces van het bewustzijn.
De opmerking in dit deel
„Het is bijvoorbeeld bepaald
niet zo dat we zelf onze
ouders bewust kiezen" is in
tegenspraak met andere uit
spraken. Ook bij dit zogehe
ten indalen van het ego zijn
tekeningen ontstaan. De ge
gevens doen denken aan de
gedachtenwereld van Jung.
Het is Meylings werkelijk
heid. „Er zullen mensen zijn
die erom lachen of anderen
zullen denken dat het alle
maal fantasie is of grote on
zin. Voor mij is het echter
een werkelijkheid, reëler dan-
enige ervaring uit mijn leven
hier op aarde", aldus de pa
ragnost.
Het boek bevat veel inte
ressante gegevens, die je als
je dat wenst ter discussie,
kunt stéllen. Het is zeki
geen boek dat als eerste in
troductie in deze werkelijk
heid kan functioneren; daar
voor is het te fragmentarisch
en te onvolledig.
BRUCE SPRINGSTEEN'S E
Street Band begint zo lang
zamerhand de creatieve ba
sis te worden voor interes
sante solo-projecten van de
diverse leden. Nadat Miami
Steve van Zandt als 'Little
Steven and the disciples of
Soul' zowel op de plaat als
op de podium al een succes
bleek te zijn, is er nu een
plaat uit van Clarence Cle-
mons, de saxofonist van de
Springsteen's begeleidings
band.
En eigenlijk klopt dat
woord begeleider niet zo.
Het geluid op Springsteen's
platen staat of valt met de
aanwezigheid van de saxo
foon van Clemons. 'Nebras-
ka was door de afwezigheid
ervan eigenlijk maar een
matige elpee, die het meer
van de naam Springsteen
dan van zijn kwaliteit moest
hebben.
Hoe goed Clemons is blijkt
op deze eerste solo-elpee met
de titel 'Rescue'. Samen met
zanger John 'J.T.' Bowen en
een groep begeleiders onder
de naam The Red Bank Roe-
IN EEN wereld, waarin
tweederangs filmacteurs het
tot president van Amerika
kunnen brengen is het niet
eens zo verwonderlijk, dat
er platen gemaakt worden
door mensen, die niet eens
zingen kunnen.
En zoals zo'n acteur er in
slaagt de meeste kiezers
achter zich te krijgen zo
kunnen de niet-zangers er in
slagen toch veel platen te n|
verkopen. De Dolly Dots
vormen van dat laatste een
levend bewijs. Slimme ver- R
pakking en presentatie doen z
het voorkomen alsof deze
zes meisjes echt kunnen zin- t
gen en zelfs iets op hun pla- r
ten te bieden hebben, maar c
WALTER GROOTAERS en
zijn Kreuners traden een
jaar of vier geleden in de
voetsporen van Johan Ver
minnen en Raymond van
het Groenewoud om zo furo
re te maken met Vlaamstali-
ge popmuziek.
Met 'Natuurlijk zijn er
geen Alpen in de Pyreneeën'
is de groep aan de derde el
pee toe. Een moment dus,
waarop je verdiensten van
de Kreuners op een rijtje
kan zetten. Dan blijkt dat de
Kreuners op een elpee niet
zo geweldig uit de verf ko
men. De vorige elpee 'Er
sterft een beer in de Taiga'
was weliswaar een sterke
elpee, maar de kracht zat 'm
vooral in de openheid over
het thema echtscheiding en
MAO eg eezwAAtt
iï«u mijm KAuee Mer
K palxohg re eeten
Xépgtu* uike.IKWAABpeee Y'-fiierK:
- bat a «wn ««tone- aeootme
osSISSLAAM pg eoavezneae v ie\ete
0Npe««TEUWr. czffr vesMzw«r
AÏIdN ICAN-6 zeeg!
ik word c*sr-
cguiee-
Boat
